Gdańsk wybuch kontrolowany

Transkrypt

1 Gdańsk wybuch kontrolowany Pamiętacie? 17 kwietnia 1995 o godzinie 5:50 w Gdańsku, w jednoklatkowym wieżowcu przy ulicy Wojska Polskiego 39 w dzielnicy Strzyża wybuchł gaz. Budynek został poważnie uszkodzony.

2 Katastrofa w Gdańsku Zapadły się całkowicie 3 dolne kondygnacje (2 piętra zostały wbite w ziemię). Ponieważ uszkodzony budynek groził w każdej chwili zawaleniem, ekipy ratunkowe podjęły decyzję o wysadzeniu 18 kwietnia 1995 pozostałej części budynku. Akcję ratunkową prowadzono dopiero na gruzowisku. W wyniku katastrofy zginęły 22 osoby, 1 osoba w wyniku emocji zmarła nagle 18 kwietnia, ponadto 12 osób zostało rannych. Przyczyną był sabotaż dokonany przez Jerzego Szachowskiego, jednego z mieszkańców, który także stał się ofiarą. Śledczy wykazali na uzyskanych pomiarach, że w czasie ok. godziny przed wybuchem doszło do roszczelnienia instalacji, wskutek której ulotniła się ilość gazu, która mogła spowodować zniszczenie. Dowodem poszlakowym były odnalezione na gruzowisku dwa odkręcone korki odwadniaczy, które, jak ustalono, musiały zostać odłączone przez człowieka, gdyż nie mogły oswobodzić się od instalacji w wyniku późniejszego zawalenia budynku. Ponadto w momencie wybuchu mężczyzna był ubrany wyjściowo i przebywał przed wejściem do wieżowca. Inna wersja mówiła o kradzieży zaworu instalacji gazowej, której miał dokonać bliżej niezidentyfikowany złomiarz (skradzionego zaworu nie odnaleziono w żadnym punkcie skupu złomu). Spowodowało to ulatnianie się gazu. Zaś do samego wybuchu miała przyczynić się wedle tej teorii mieszkanka bloku, która zeszła do piwnicy nakarmić mieszkające tam bezpańskie koty. Zapalenie światła wywołało według tej teorii jednocześnie iskrę, która zainicjowała wybuch. Według relacji niektórych poszkodowanych, którzy przeżyli tę katastrofę, zapach gazu był wyczuwalny na różnych piętrach od dłuższego czasu. Część sąsiadów chodziła od drzwi do drzwi i nawoływała do jak najszybszego opuszczenia budynku.

3 W 1997 na miejscu dawnego budynku wzniesiono nowy, w którym zamieszkała część rodzin ofiar katastrofy. 18 kwietnia 2005 odsłonięto tablicę poświęconą ofiarom katastrofy. Tyle wikipedia. Dziś jednak mamy inną wersję. Upozorowali wybuch gazu żeby wyprowadzić później wszystkich mieszkańców i wejść do mieszkania płk. Adama Hodysza, którego ekipa prezydenta Lecha Wałęsy z delegatury UOP w Gdańsku podejrzewała o przetrzymywanie kopii dokumentów agenturalnych Wałęsy/ Bolka. Przesadzili, budynek się zawalił i zginęli ludzie. Ale do mieszkania i tak weszli. Wskazywał ( pewien funkcjonariusz b. SB, red) na ekipę wałęsiarzy z UOP w Gdańsku opisaną w książce SB a Lech Wałęsa Prezydent Wałęsa i jego ludzie czyścili wówczas archiwa ze wszystkich komprmateriałów napisał na Facebooku Sławomir Cenckiewicz. Hołysz, pułkownik Hołysz, to osoba mało znana współczesnym. Przypomnijmy więc. Adam Hodysz, szef gdanskiego UOP-u Fot. Maciej Kosycarz / KFP Do Służby Bezpieczeństwa Adam Hodysz trafił przez przypadek. Ukończył Wyższą Szkołę Pedagogiczną. Był rok 1964, miał 24 lata i wszystko wskazywało na to, że będzie nauczycielem matematyki. O przyjęciu propozycji pracy w SB zadecydowały względy przyziemne a konkretnie mieszkanie.

4 Został zatrudniony w kontrwywiadzie. Do jego zadań należała m.in. inwigilacja cudzoziemców z rzadka wówczas odwiedzających PRL. Cieszył się dobrą opinią przełożonych. W pracy śledczej osiągał dobre wyniki, szczególnie w sprawach o przestępstwa gospodarcze napisano w opinii służbowej sporządzonej w 1984 roku już po odkryciu, że współpracował potajemnie z opozycją. Przed wysadzeniem domu, w którym mieszkał Hodysz, pojawili się agenci UOP, którzy szukali jakichś dokumentów Pierwsze zlecenie wiążące się ze zwalczaniem opozycji dostał cztery lata po rozpoczęciu pracy w kontrwywiadzie. Na kilka dni został oddelegowany do śledztwa mającego na celu wykrycie inicjatorów zwołania wiecu na Uniwersytecie Gdańskim w marcu 1968 roku. W 1970 roku nie brał bezpośredniego udziału w represjach wobec sprawców tzw. wypadków grudniowych. Pierwsze poważniejsze rozterki dopadły go dopiero w połowie lat 70. Polska, według oficjalnej propagandy rosła w siłę, a ludzie żyli dostatniej. Jednak rozdźwięk między propagandą a rzeczywistością dla Hodysza stawał się coraz bardziej widoczny. Pracownicy SB w odróżnieniu od większości społeczeństwa byli w uprzywilejowanej sytuacji, znali bowiem bardziej zróżnicowany obraz rzeczywistości. Hodysz miał dostęp do rzadkiego dobra, jakim była prasa zachodnia oraz wydawnictwa bezdebitowe. Przełom nastąpił wraz z powstaniem Komitetu Obrony Robotników po wypadkach radomskich w czerwcu 1976 roku. Jednak do decyzji o nawiązaniu współpracy z opozycją minęły jeszcze dwa lata. 12 grudnia 1978 r. SB przesłuchiwała Aleksandra Halla. Po przesłuchaniu Hodysz odprowadzał współtwórcę Ruchu Młodej Polski. Powiedział o wiele młodszemu od siebie chłopakowi o swoich rozterkach moralnych i zaproponował spotkanie. Hall, kompletnie zaskoczony, podejrzewając, że może to być prowokacja, przyszedł jednak na umówione miejsce. Hodysz ostrzegł wtedy, że w otoczeniu Andrzeja Gwiazdy i Bogdana Borusewicza działa agent, a SB planuje zatrzymanie przed rocznicą grudnia 1970 czołowych opozycjonistów. Co ciekawe, z racji swoich obowiązków Hodysz nie powinien mieć dostępu do takich informacji. Ale funkcjonariusze w swoim gronie często nie zachowywali tajemnicy i przechwalali się swoimi agentami oraz akcjami. Sierpień 1980 w sytuacji Hodysza wiele nie zmienił. W Polsce trwał karnawał Solidarności, a Hodysz przestrzegał opozycjonistów, że firma pracuje na pełnych obrotach. 12 grudnia 1981 r. przekazał ostrzeżenie, że SB wprowadziła stan podwyższonej gotowości. Przemęczenie i stres sprawiły, że z czasem zaczął niemal demonstracyjnie lekceważyć swoje obowiązki. W czasie przeszukania zapominał sprawdzić piwnicy. Prowadzone przez niego przesłuchania nie posuwały śledztw naprzód. Zaobserwowano obniżenie osobistego zaangażowania opiniowanego i związany z tym spadek efektywności napisano w opinii służbowej. 22 września 1982 r. jego przełożeni byli już zniecierpliwieni do tego stopnia, że skierowali wniosek o obniżenie mu poborów. SB już wcześniej zorientowała się, że część tajnych informacji wycieka do opozycji. Wiosną 1980 r. przyjaciółka Aleksandra Halla Matylda Sobieska (TW Andrzej ) poinformowała SB, że Hall spotyka się z kimś z firmy. Hodysz jednak jako osoba niemająca dostępu do akt operacyjnych długo pozostawał poza podejrzeniami. 5 września 1984 r. poprosił o przeniesienie na emeryturę po 20 latach służby. Wiedział, że pętla wokół niego się zaciska. Przełomowe wydarzenie w poszukiwaniu kreta Solidarności miało miejsce, zanim jeszcze złożył

5 wniosek o zwolnienie ze służby. 19 stycznia 1983 r. Piotr Siedliński, szeregowy esbek, który dostarczał Hodyszowi informacji, zaproponował współpracę w przekazywaniu informacji porucznikowi Maciejowi Roplewskiemu. Gorzej nie mógł trafić. Roplewski był ideowym komunistą i natychmiast o tej propozycji powiedział swoim przełożonym. Z Warszawy przyjechała specjalna grupa operacyjna. Podejrzewano, że gdańska SB jest cała naszpikowana agentami S. Zwłaszcza że Siedliński w rozmowie z Roplewskim mówił o grupie funkcjonariuszy. W końcu ustalono, że głównym kretem jest Hodysz. Ten miał świadomość, co się dzieje. 25 października 1984 r. został aresztowany. Trafił do jednej celi z mordercą księdza Jerzego Popiełuszki Grzegorzem Piotrowskim. 5 marca 1986 r. Sąd Najwyższy skazał Hodysza na sześć lat więzienia i 120 tys. zł grzywny. Cenckiewicz. Dzisiaj. Sławomir Cenckiewicz Czy pamiętają Państwo gdańską tragedię z 17 kwietnia 1995 r. - /Wybuch_gazu_w_Gda%C5%84sku_(1995)? W święta Wielkiej Nocy w wysokim bloku przy ulicy Wojska Polskiego 39 w Gdańsku-Wrzeszczu wybuchł gaz, w efekcie czego budynek się częściowo zawalił, a później ze względu na dalsze osunięcia został wyburzony za pomocą ładunków wybuchowych. W tej tragedii zginęło 21 osób, a prokuratura uznała, że sprawcą tej katastrofy był mieszkaniec z parteru, który również zginął w wybuchu gazu. Minęło ponad 10 lat, kiedy pracując kilka lat nad sprawą Wałęsy i przygotowując książkę SB a Lech Wałęsa spotkałem się z kilkoma osobami urzędnikami miejskimi, pracownikami tajnych służb, strażakami, a nawet byłym wiceministrem spraw wewnętrznych, którzy niezależnie od siebie mówili

6 tak: wybuch gazu w Gdańsku był operacją UOP, zaś ofiary niezamierzonym wypadkiem przy pracy. Dopytywałem: jak to możliwe?! Pewien funkcjonariusz b. SB, ale świetnie ustosunkowany w środowisku UOP/ABW, tłumaczył mi, że w zawalonym bloku mieszkał płk. Adam Hodysz, którego ekipa prezydenta Lecha Wałęsy z delegatury UOP w Gdańsku, podejrzewała o przetrzymywanie kopii dokumentów agenturalnych Wałęsy/ Bolka. Upozorowali wybuch gazu mówił żeby wyprowadzić później wszystkich mieszkańców i wejść do mieszkania Hodysza. Przesadzili, budynek się zawalił i zginęli ludzie. Ale do mieszkania i tak weszli. Wskazywał na ekipę wałęsiarzy z UOP w Gdańsku opisaną w książce SB a Lech Wałęsa Prezydent Wałęsa i jego ludzie czyścili wówczas archiwa ze wszystkich komprmateriałów. Opowiadałem tę historię ś.p. Januszowi Kurtyce i współautorowi książki SB a Lech Wałęsa, ale co zrozumiałe żaden z nich nie dawał mi wiary. Dowodów nie było, a Adam Hodysz nie chciał o tym mówić. Powtarzał tylko do mnie te słowa: nie chcę mówić o Wałęsie, bo przez niego ledwie życia nie straciłem. To było intrygujące, ale wciąż słabe dowodowo. Zdradzę przy okazji pewien fakt: w pierwotnej wersji książki SB a Lech Wałęsa był nawet fragment dotyczący wybuchu gazu w Gdańsku (opierałem się na wstępnym raporcie straży pożarnej w którym była hipoteza zamachu), ale decyzją Prezesa i współautora wyleciał. Ryzyko było wówczas zbyt duże, a dowodów powtarzam mało. Piszę o tym wszystkim, bo po blisko roku walki doszło do odtajnienia akt prokuratorskich dotyczących sprawy Zbigniewa Grzegorowskiego zaufanego SB-eka Wałęsy, później UOP-owca, a teraz funkcjonariusza ABW (o zgrozo), o którym zresztą pisałem w tym roku w Do Rzeczy. Grzegorowski był zamieszany w proces wyparowywania akt obciążających Wałęsę w gdańskim UOP. Został po 16 latach oczyszczony z zarzutów, choć sąd uznał, że do kradzieży akt doszło. Zabrakło dodatkowych twardych dowodów (sprawę opiszę wkrótce). Jednak w aktach sprawy Grzegorowskiego znalazłem niesamowity dokument: wniosek dowodowy Grzegorowskiego z 28 września 2005 r., w którym pisze on o znalezisku w mieszkaniu Hodysza właśnie w czasie tragedii bloku przy ulicy Wojska Polskiego. I dodaje, że UOP miał te informacje od swojego agenta! Szok! Może więc wstrząsające opowieści moich źródeł informacji polegały na prawdzie? Tyle razy mówiłem, że sprawa Wałęsy na wiele pięter i wymiarów, i że nie da się tego przykryć i zakończyć nawet teczkami Kiszczaka. Wybuch gazu, który miałby umożliwić przechwycenie materiałów obciążających Wałęsę? A niby dlaczego nie? Naprawdę uważacie, że III RP jest państwem prawnym?

7 Humpty Dumpty Pressmix.eu 2016 Grupa Medialna Pressmix PDF wygenerowany przez NwoNews.pl