Wybierając się na Islandię nie miałem zamiaru realizowania przedmiotów z zakresu

Transkrypt

1 Kierunek: Finanse i rachunkowość, semestr 5 1.Nazwa uczelni zagranicznej oraz termin przebywania na wymianie: University of Iceland (Háskóli Íslands) Semestr jesienny ( ) 2. Miejsce pobytu: Z Polski do Islandii można dolecieć albo bezpośrednio albo z przesiadką w Kopenhadze. Polecam lot z przesiadką, gdyż nie jest taka kłopotliwa, a bilety są trochę tańsze (przynajmniej w moim przypadku tak było rezerwacja z dwumiesięcznym wyprzedzeniem). Koszt biletu to ok. 800 złotych w jedną stronę. Lotnisko międzynarodowe nie jest położone w samym Reykjaviku lecz w oddalonym o ok. 50 kilometrów Keflaviku, jednak dojazd do stolicy jest świetnie zorganizowany poprzez regularnie kursujące busy. Koszt przejazdu to około 2000 ISK, czas około 40 minut. Co jest wyjątkowo wygodne to to, że busy zatrzymują się pod wskazanymi hotelami, guesthousami itp. więc nie ma problemu z błądzeniem po mieście w poszukiwaniu swojego miejsca zamieszkania. Reykjavik jest bardzo specyficznym miastem i podobnego próżno szukać. Łączy w sobie wielkomiejski styl, jak również tradycyjne elementy kultury Islandii, jak na przykład drewniane domki. Wbrew pozorom jest to rozległe miasto, w sam raz dla zmotoryzowanych. Istnieje również komunikacja miejska, jednak jest stosunkowo droga (350 ISK za bilet jednorazowy). Reykjavik jest pełny różnego rodzaju klubów, pubów i restauracji. Istnieje legenda, że jest ich tyle, że można imprezować codziennie przez 3 miesiące będąc tylko raz w każdym lokalu. Jednak stolica Islandii oferuje całą masę innych rozrywek takich jak muzea, wystawy itp. Warto zauważyć, że na Islandii jest naprawdę mnóstwo Polaków (największa mniejszość narodowa na Islandii), tak więc rozmowy w języku polskim oraz napisy są dość powszechne (zwłaszcza napisy w sklepach przypominające że każda próba kradzieży zostanie zgłoszona na policję). Ponadto, w urzędach zawsze pracuje ktoś mówiący po polsku, jak również formularze w bankach są przetłumaczone na nasz piękny język. Z racji tego, że Reykjavik do dość duże miasto, a komunikacja miejska boleśnie rujnuje budżet polecam znaleźć zakwaterowanie w obszarze 101 Reykjavik. Jest to swego rodzaju centrum miasta, gdzie nocne życie kwitnie, a wszystkie sklepy są pod ręką. Dodatkowo na uczelnię można stamtąd dojść rekreacyjnym spacerkiem w niecałe minut. Zaletą jest to że wszystkie budynki uniwersytetu są w jednym miejscu. 3. Uniwersytet. University of Iceland to najstarsza i najbardziej prestiżowa szkoła wyższa na Islandii, założona w 1911 roku. Jak najbardziej jest to uczelnia państwowa. Studiuje tam ok osób. Studentów zagranicznych jest wielu, z samego programu Erasmus było nas ok Student SGHu doceni tę uczelnię w 100%, gdyż w tamtejszym dziekanacie nie ma sprawy, której nie da się załatwić od ręki, w mniej niż 10 minut. Wszyscy pracownicy są mili i bardzo pomocni, zresztą jak wszyscy Islandczycy. 4. Kursy Wybierając się na Islandię nie miałem zamiaru realizowania przedmiotów z zakresu

2 finansów i rachunkowości, tak więc mój zestaw kursów był raczej rekreacyjny, niemniej jednak bardzo rozwijający. Dla miłośników tego kierunku jest oczywiście kilka przedmiotów, które można zrealizować, jednak jest bogaty wybór zajęć związanych ogólnie z biznesem i kulturą, z których można bezproblemowo uzbierać 30 ECTSów. Business and Intercultural Communication Þóra Christiansen, 6 ECTS - przedmiot z gatunku socjologicznych jednak bardzo ciekawy. Co ważne, brak egzaminu w sesji. Ocena końcowa na podstawie 3 krótkich quizów (po 10%), projektu grupowego (30%), projektu indywidualnego (30%) i zaangażowania (10%). Praktycznie nie da się nie zaliczyć tego przedmiotu, jednak zdobyta wiedza jest bezcenna. Zajęcia odbywały się raz w tygodniu jednak miały trwać 3 godziny, ale w praktyce często kończyły się wcześniej. Obecność nie jest wymagana, jednak ja nie opuściłem żadnego wykładu. Icelandic Society: Contemporary perspectives of its specific status and commonality in the international community - Helgi Gunnlaugsson, 6 ECTS świetny przedmiot o islandzkiej kulturze. Prowadzący miał jedynie 3 wykłady, resztę prowadzili zaproszeni goście (z lepszymi lub gorszymi efektami). Podobnie jak w poprzednim przypadku nie ma egzaminu końcowego i obecność nie jest obowiązkowa. Zaliczenie polega na prowadzeniu pamiętnika czyli swoich przemyśleń na 5 wybranych tematów poruszanych w ramach zajęć, oraz napisania eseju (grupowo lub indywidualnie) na dowolny temat związany z Islandią. Human Resources Management Svala Guðmundsdóttir, 6 ECTS przedmiot jak sama nazwa wskazuje dość powszechny również na SGH. Prowadzony jednak w bardzo interesujący sposób. Obecność nieobowiązkowa, jednak są projekty grupowe, które trzeba zaliczyć by być dopuszczonym do egzaminu (swoją drogą bardzo prostego). Vocabulary I - Jón Gíslason, 10 ECTS nauka języka Islandzkiego w czystej postaci. Jest stosunkowo łatwy, jednak wymaga systematycznej nauki i ponadprzeciętnej sprawności aparatu mowy, gdyż niektóre wyrazy są wymawialne tylko przez rdzennych Islandczyków. Jedyny przedmiot do którego kupiłem książkę koszt ok ISK (podręcznik + zeszyt ćwiczeń). Swoją drogą jest bardzo przystępnie napisana no i przydatna. Na zajęciach jest sprawdzana lista, więc warto chodzić, zwłaszcza, że materiał jest obszerny i łatwo mieć zaległości. Na koniec jest egzamin pisemny, który niestety nie należy do najłatwiejszych. International Business Ingjaldur Hannibalsson, 6 ECTS chyba najtrudniejszy przedmiot z zakresu Business and Administration. Jest to połączenie między innymi naszego poczciwego MSG i finansów międzynarodowych. Zajęcia składają się z dwóch form: tradycyjnego wykładu i 45 minutowego konwersatorium z omawianiem case'ów, które trzeba przygotować przed zajęciami. Obecność na konwersatorium obowiązkowa, na wykładzie też ponieważ co drugie zajęcia jest kolokwium. W sumie w semestrze jest ich 6 z których przynajmniej 4 trzeba mieć zaliczone. Zaliczenie to egzamin pisemny 50% (stosunkowo prosty), ocena końcowa z kolokwium 10%, aktywność na konwersatoriach 15%. Pozostałe 25% jest przyznawane za realizację obowiązkowego projektu grupowego, przygotowywanego przez cały semestr we współpracy z różnymi islandzkimi firmami. Pomimo wysokiego poziomu tego przedmiotu, właśnie IB dał mi najwięcej korzyści, ze względu na wspomniany już projekt grupowy. Generalnie nie da się nudzić na tym przedmiocie, stwarza on wiele problemów, ale gorąco polecam, naprawdę. 5. Warunki studiowania. Warunki studiowania są nieporównywalnie lepsze niż na SGH. Wszyscy wykładowcy są

3 dostępni niemalże o każdej porze dnia i nocy. Podobnie jak dziekanat, który jest czynny od 8 do około 18, codziennie. Na terenie całego kampusu jest świetny dostęp do WIFI, jednak wcześniej trzeba zarejestrować się w systemie. Na korytarzach jest mnóstwo komputerów dostępnych dla studentów, z których można drukować, skanować etc. Istotnym faktem jest to, że ksero nie występuje ani na uczelni, ani na mieście. Są za to skanery i drukarki w każdym budynku uniwersytetu, z których można korzystać po opłaceniu niewielkiej kwoty w systemie Ugla (islandzki wirtualny dziekanat) koszt jednej kopii to ok. 7 ISK, jednak płaci się najczęściej za pakiet 50 kopii. Jest mnóstwo miejsc gdzie można popracować lub pouczyć się, ewentualnie spotkać się ze znajomymi. Ciekawe jest to, że Islandczycy traktują uczelnię również jako miejsce spotkań towarzyskich. W każdym budynku jest bufet, jednak ten w jednym z głównych budynków (Haskolatorg) jest obowiązkowym punktem zwiedzania Islandii. Zaskoczeniem są ogólnodostępne tostery i mikrofalówki, których można używać bez ograniczeń. Podobnie jest z wodą pitną, której można zaczerpnąć ze źródełek (które są dosłownie wszędzie), i która jest darmowa. Na kampusie jest również księgarnia studencka, gdzie można taniej kupić książki (generalnie nie są one niezbędne do studiowania, ale na pewno są przeraźliwie drogie). 6. Warunki mieszkaniowe. Akademiki jako takie na Islandii są, ale trzeba się wcześniej o nie starać, a i tak pierwszeństwo mają studenci spoza Europy. Jak już wspomniałem dobrze jest znaleźć zakwaterowanie w obszarze 101. Ja mieszkałem w Hotelu Floki (obszar 105) i bardzo polecam tę lokalizację. Również nie miałem daleko na uczelnię, dojście zajmowało mi jakieś 20 minut (5 minut autobusem). Czynsz wynosił ISK, jednak ja mieszkałem w pokoju dwuosobowym. Powszechny jest standard kuchnia i łazienka na piętrze, czyli trzeba się dzielić z innymi mieszkańcami. Ja miałem przyjemność dzielenia kuchni i łazienki tylko z 3 osobami, ale można znaleźć takie lokum gdzie tych osób będzie 17. Oczywiście w każdym przypadku sprzyja to zawieraniu nowych znajomości, nie mniej jednak co za dużo, to nie zdrowo. Niestety, mój guesthouse nie przewidywał pościeli jako wyposażenia pokoju, więc musiałem takową nabyć drogą kupna. 7. Recepcja. Zostałem przyjęty iście królewsko przez straż graniczną na lotnisku w Keflaviku. Młodzi ludzie przykuwają uwagę funkcjonariuszy, a polski paszport daje przepustkę do magicznego pokoju i gruntownej kontroli, gdyż Polacy bardzo często łamią przepisy dotyczące wwozu alkoholu i wyrobów tytoniowych, jak powiedziała mi bardzo miła Pani strażniczka. Więc trzeba uważać i nie kombinować. Kontakt z International Office był świetny, podobnie jak dziekanat jest otwarty w dogodnych godzinach i wszystko załatwia się na miejscu. Krążą legendy, że jest tam program Buddy, jednak ja swojego nie widziałem przez cały pobyt na Islandii i co gorsza nie byłem w tym odosobniony. Były jakieś próby poprawienia sytuacji ze strony uczelni, jednak spełzły na niczym. 8. Utrzymanie. Z dokumentów, które trzeba wziąć to paszport/dowód osobisty, EKUZ (NFZ tam jak najbardziej działa), dokumenty potwierdzające dostanie się na uczelnię i prawo jazdy (jeśli ktoś chce zwiedzać Islandię tzw. pożyczakiem - polecam!!!) Ceny na Islandii boleśnie uszczuplają polskie portfele. Kilogram piersi z kurczaka kosztuje 2500 ISK, indyk nieco tańszy - tylko 1995 ISK. Substytutem jest zatem mięso wieloryba lub konina. Ceny nabiału są umiarkowane: mleko ok. 200 ISK, półkilogramowy Skyr (islandzki jogurt)

4 za 180 ISK. Pieczywo jest wręcz tanie, gdyż kosztuje jakieś 400 ISK za kilogramowy bochenek chleba tostowego. Jest kilka sieci supermarketów, jednak najtańszy jest kultowy Bonus, ale jakość produktów jest naprawdę wysoka. Jak już wspomniałem transport publiczny jest drogi (bilet jednorazowy 350 ISK). Wycieczki organizowane przez biura są również drogie, dlatego wiele osób decyduje się na zwiedzanie Islandii na własną rękę, wypożyczając samochód. Jest kilka firm zajmujących się wynajmem samochodów (od znanego Hertza po mało znane jak CheapJeep). W wielu przypadkach trzeba posiadać kartę kredytową, jednak czasami wystarczy gotówka. W razie czego służę radą, gdyż intensywnie korzystałem z wypożyczalni samochodów. Najlepsza przekąska na mieście to hot-dog zwany na Islandii pylsą ( ISK). Polecam sklep koło poczty, gdzie jest najtaniej i najlepiej. Dobrym wyborem jest również stoisko przy Pchlim targu, gdzie stołował się Bill Clinton czy Metallica. 9. Życie studenckie. Islandzki ESN dba o rozrywkę zagranicznych studentów organizując masę imprez, jak również wycieczek. Jak już wspomniałem w Reykjaviku jest mnóstwo lokali, więc wieczory były zawsze ekscytujące. Jedynym problemem była cena piwa, która zależnie od lokalu i dnia wahała się od 300 ISK do nawet 1000 ISK. Lecz z pomocą przychodziła tutaj karta ESN, która uprawniała do zniżek w różnych barach. W dzień za to można zwiedzać miasto oraz różnego rodzaju muzea (np. Museum of Phalleology), w tym przypadku przyda się karta Welcome to Reykjavik uprawniająca do bezpłatnego wejścia do praktycznie każdego muzeum, oraz darmowych przejazdów komunikacją miejską. Koszt takiej karty zależy od terminu jej ważności (dwudniowa kosztowała 2400 ISK) i można ją nabyć w każdej informacji turystycznej. W mieście jest również duża liczba basenów, z których warto skorzystać, koszt wejścia to 350 ISK niezależnie od czasu spędzonego na basenie. Na kampusie uczelni jest również świetnie wyposażona siłownia i jest bardzo tania (3500 ISK za semestr). 10. Sugestie. Przede wszystkim naprawdę warto pojechać na Islandię, zarówno pod kątem studiowania, jak i zwiedzania. Nie znam osoby, która nie zakochała się w tym kraju, nawet jeśli spędziła tam tylko kilka dni. A wiem to, ponieważ znajomi, którzy mnie odwiedzali, za nic nie chcieli wracać. Islandia może wydawać się śmiałym wyborem, jednak warto go dokonać, gdyż gwarantuję, że będą to najlepsze miesiące Waszego życia i warto spędzić tam jak najwięcej czasu. Warto mieć ze sobą kartę kredytową, bądź debetową, gdyż gotówki praktycznie się tam nie używa (wszędzie można płacić kartą). Osobiście gotówki użyłem tylko raz, by zostawić depozyt za wynajmowany samochód. Obowiązkiem jest aparat fotograficzny i statyw jeśli ktoś posiada. Widoki są niezapomniane, a zdjęcia zorzy polarnej najlepiej wychodzą właśnie przy użyciu statywu. Warto się nastawić od razu na to, że będziecie zwiedzać Islandię bez względu na koszty. Sam objechałem całą wyspę, w wielu miejscach byłem po 4 razy i nie wyobrażam sobie, że można przez cały semestr nie opuścić Reykjaviku. By jednak zminimalizować koszty dobrze jest znaleźć zgraną ekipę i wynająć samochód. 11. Adaptacja kulturowa. Generalnie nie trzeba się jakoś specjalnie przygotowywać do spotkania z Islandią i jej kulturą. Po pewnym czasie sami stwierdzicie, że właśnie staliście się Islandczykami, a powrót do

5 domu będzie największą tragedią na świecie. Kultura Islandii, mimo że stosunkowo odmienna od naszej nie szokuje za bardzo. To co mnie jednak zaskoczyło to to że wszyscy, ale to absolutnie wszyscy są strasznie mili dla cudzoziemców i zawsze są chętni do pomocy. Komunikowanie się z Islandczykami jest bardzo łatwe, gdyż wszyscy mówią po angielsku i nie ma najmniejszego problemu z załatwianiem codziennych spraw. Życie na Islandii jest generalnie spokojne, bez pośpiechu, co na początku może być dziwne dla Polaków, jednak wierzcie mi, szybko można do tego przywyknąć. Co więcej, panuje tam powszechne zaufanie. Mało kto przypina rower łańcuchem do stałych elementów otoczenia, by ten nie zmienił właściciela, co więcej często można zauważyć otwarte samochody. To co mnie zadziwiło najbardziej to podejście Islandczyków do ich kraju. Oni nie mówią, że rząd coś zrobił, tylko że oni to zrobili. Wikingowie mają ogromne poczucie jedności. Islandia jest rajem na ziemi, zarówno pod względem krajobrazu jak i warunków do życia. Jedna wizyta w tym kraju skutkuje miłością na całe życie. Wysiadając z samolotu w Keflaviku, zewsząd atakowały mnie napisy Welcome home. Pomyślałem wtedy - Taa jasne, ta daleka i zimna kupa kamieni nigdy nie będzie moim domem. Oj jak bardzo się myliłem. Osobiście muszę kiedyś wrócić na Islandię, jeśli nie na stałe to chociaż pozwiedzać. Jeszcze raz ją objechać dookoła. Jeszcze raz poczuć jej klimat. Jeszcze raz ujrzeć napis na lotnisku Welcome home. 12. Ocena końcowa. Merytorycznie: 5 Ogólnie: 5 (stanowczo za mało)