Witam widzów Weekendu z cyfrowym Planete Doc Review w kinach studyjnych!

Transkrypt

1

2

3 3 Witam widzów Weekendu z cyfrowym Planete Doc Review w kinach studyjnych! ANDRZEJ GOLENIEWSKI Urodzony w 1960 r. Absolwent Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach prowadził Agencję Dystrybucji Filmowej, a do roku 2005 kierował Filmem Polskim Agencją Promocji, gdzie odtworzył Sieć Kin Studyjnych. Od 2006 r. prowadzi Sieć Kin Studyjnych i Lokalnych w ramach Filmoteki Narodowej, w której od roku 2007 pełni funkcję zastępcy dyrektora ds. upowszechniania kultury filmowej. Decyzja o udziale w programie Weekend z cyfrowym Planete Doc Review świadczy o Państwa przynależności do cenionej przeze mnie grupy widzów kinowych, takich, dla których kino jest nie tylko źródłem rozrywki, ale również poznania. Właśnie z myślą o tych odbiorcach 50 lat temu powstały pierwsze kina studyjne w naszym kraju. Ich priorytetem zawsze było zaspokajanie potrzeb takich właśnie, poszukujących widzów. Oczywiście, inne okoliczności funkcjonowania w przestrzeni i czasie tych kin zróżnicowały poszczególne obiekty, ale ich wspólną cechą, niezależną od okresu, w którym działały, było przekazywanie widzom treści odmiennych od kina komercyjnego, często również przy wykorzystaniu alternatywnych form prezentacji. Warunki ekonomiczne sprawiają, że dzisiejsza Sieć Kin Studyjnych i Lokalnych działa głównie w oparciu o kina tradycyjne, tzn. obiekty jedno-, dwusalowe. Jednak pod względem programowym trudno je uznać za tradycyjne (chyba że do tej kategorii włączymy stosunkowo często pojawiające się w nich filmy zaliczane do klasyki kina światowego), wręcz przeciwnie w kinach tych możemy zapoznać się z najnowszymi trendami w sztuce filmowej: na licznych przeglądach, pokazach specjalnych, spotkaniach z twórcami itp. Tu także organizujemy różne formy edukacji filmowej, na które rzadko kiedy jest miejsce i czas w polskich szkołach. Dlatego tylko pozornym paradoksem jest organizacja w oparciu o Sieć Kin Studyjnych i Lokalnych nowatorskiego przedsięwzięcia, jakim niewątpliwie jest Weekend z cyfrowym Planete Doc Review jednoczesna edycja festiwalu filmowego przy użyciu technologii cyfrowej w 22 obiektach kinowych w całym kraju. Największą wartością tego wydarzenia jest dla mnie nie tylko innowacyjność techniczna, ale przede wszystkim doświadczenie socjologiczne tworzenia wspólnoty odbiorców przekazu medialnego w różnych, nierzadko odległych od siebie miejscowościach, w zróżnicowanych kulturowo środowiskach. Chciałbym, aby idea utworzenia takiej wspólnoty dotyczyła nie tylko pojedynczych imprez, ale mogła być również przeniesiona na całą działalność Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych w Polsce. Tego, w roku jubileuszu kin studyjnych, życzę sobie i Państwu! Andrzej Goleniewski

4

5 5 Szanowni Widzowie ARTUR LIEBHART Dyrektor festiwalu Planete Doc Review Po raz pierwszy w Polsce, jeśli nie na świecie, festiwalem filmowym mogą cieszyć się widzowie nie tylko w jednym mieście, ale prawie w całym kraju. Mam nadzieję, że idea wspólnotowego charakteru oglądania filmów spodoba się Państwu i w przyszłym roku rozszerzymy wymiar imprezy. WeekendzcyfrowymPlaneteDocReview adresowany jest do wymagającej publiczności, zainteresowanej dobrym filmem, ale i kondycją świata, w którym żyjemy. Równolegle w 22 miastach w Polsce mogą Państwo uczestniczyć w najważniejszej imprezie filmu dokumentalnego w Polsce. Dokument to najszybciej rozwijający się gatunek filmowy, wpływa na film fabularny, ale i czerpie z jego stylu, wykorzystuje animację, nie daje się sprowadzić do jednoznacznych ram stylistycznych. W wyborze programu Weekendu z cyfrowym Planete Doc Review kierowaliśmy się chęcią przedstawienia różnorodności tematyki, stylów i technik filmu dokumentalnego oraz pokazania, że może być on alternatywą dla filmu fabularnego, bo świat rzeczywisty jest bardziej fascynujący niż fikcja. Kilka filmów w programie podejmuje ważne kwestie cywilizacyjne i kulturowe, czasami w prześmiewczy i sensacyjny sposób (Zaróbmy jeszcze więcej, Kultura remixu, Wiek głupoty, Yes-meni naprawiają świat). PolskifilmBartosza KonopkiKrólik po berlińsku w dowcipny i nowatorski sposób odnosi się do tematu 20-lecia zburzenia muru berlińskiego. Pozostałe filmy przedstawiają ciekawe historie osobiste, w których niczym w zwierciadle odbijają się uniwersalne prawdy, ale i fenomeny jak w czeskim obrazie Nawiedzenie. Dobrą tradycją naszego festiwalu jest to, że filmy są pretekstem do spotkań i dyskusji. Razem z Krytyką Polityczną organizujemy debatę na temat wzajemnych relacji polityki i ekologii w sobotę 9 maja, w 10 miastach. Wtedy przypada Międzynarodowy Dzień Sprawiedliwego Handlu (Fair Trade Day). Przyczynkiem do rozmowy będzie seans filmu Franny Armstrong Wiek głupoty. Wielu z Państwa na pewno już spotkało się kinem dokumentalnym. Dla tych, którzy chcieliby mieć częstszy kontakt z najlepszym światowym dokumentem, proponuję zapoznanie się z serią DVD Magazyn Sztuki Dokumentu, która dostępna jest w salonach Empik, poprzez empik.com czy w innych sklepach internetowych. Życząc dużo filmowych emocji i refleksji, zachęcam do wzięcia udziału w naszym konkursie na najlepszy film Weekendu z cyfrowym Planete Doc Review. Artur Liebhart

6 6 Festiwal Filmowy Planete Doc Review w wirtualnym kinie iplex.pl! Nowoczesne technologie otwierają przed nami kolejne możliwości. Tworzy się społeczność, w której oglądane w tym samym czasie filmy mogą nie tylko wzbogacić wrażenia zmysłowe widzów, ale i dać każdemu szansę, by poczuł się mieszkańcem globalnej wioski i dostrzegł złożoność otaczającego świata. W tym roku podczas Festiwalu Planete Doc Review w Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych po raz pierwszy w Polsce filmy wyświetlane będą za pośrednictwem kina internetowego iplex.pl. Serdecznie zapraszamy!

7 REGULAMIN KONKURSU I. Uczestnicy Konkursu 1. Uczestnikami Konkursu mogą być osoby, które wypełnią kupon konkursowy, wskazując najlepszy ich zdaniem film wyświetlany podczas Weekendu z Cyfrowym Planete Doc Review oraz uzasadniając swoją decyzję. 2. Ta sama osoba może wziąć udział w Konkursie tylko jeden raz, składając jeden wypełniony kupon. W przypadku, gdy ta sama osoba złoży więcej niż jeden kupon, wszystkie kupony tej osoby zostaną odrzucone przez Organizatora. 3. Przez przekazanie wypełnionego kuponu uczestnik Konkursu wyraża zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez Against Gravity oraz Sieć Kin Studyjnych i Lokalnych w celach konkursowych oraz w celach promocyjnych i marketingowych. 4. Organizator zastrzega sobie prawo do weryfikacji zgodności danych zamieszczonych na kuponie. II. Przedmiot Konkursu 1. Przedmiotem Konkursu jest wyłonienie najciekawszej opinii na temat wskazanych w plebiscycie filmów. 2. Przez najciekawsze rozumie się: oryginalne, niepowtarzalne, interesujące. 3. Opinie na temat filmu należy wpisać na specjalnie wyznaczonym miejscu kuponu konkursowego rozdawanego w kasie kina. III. Nagrody dla uczestników konkursu i zasady ich uzyskania Konkurs zostanie rozstrzygnięty przez jury powołane przez organizatorów konkursu w każdym z kin biorących udział w wyświetlaniu filmów podczas Weekendu z Cyfrowym Planete Doc Review. 1. Nagrodami konkursowymi są: Nagrody Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych: książki Poza ekranem. Polska kinematografia autorstwa prof. Edwarda Zajička, najnowsza publikacja SKSiL kino w sieci. 50lat historii kin studyjnych w Polsce oraz gadżety. Nagrody festiwalowe Planete Doc Review: filmy na dvd (dystrybutora Against Gravity), torby i długopisy z latarkami (niezastąpione, gdy spóźnisz się do kina). 2. Ogłoszenie wyników nastąpi 19 maja 2009 r. 3. Uczestnicy Konkursu zwycięzcy konkursowych nagród zostaną powiadomieni o przyznaniu nagród pocztą elektroniczną bądź telefonicznie. 4. W powiadomieniu przedstawiciel kina poinformuje zwycięzców konkursowych nagród o terminie, miejscu i sposobie ich odbioru. 5. W przypadku nieodebrania nagrody we wskazanym w powiadomieniu terminie zwycięzca traci prawo do nagrody. 6. Nie są możliwe odstąpienie prawa do nagrody osobom trzecim ani zamiana nagrody na ekwiwalent pieniężny. 7. Wyniki konkursu będą także udostępnione do wglądu na stronie internetowej począwszy od dnia 19 maja 2009 r. konkurs Dla Publiczności Podczas Weekendu z Cyfrowym Planete Doc Review widzowie zdecydują, który z 10 wyświetlanych filmów otrzyma Nagrodę Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych festiwalu Planete Doc Review Nagroda ta będzie wyborem wielkiej wspólnoty miłośników filmów dokumentalnych i ludzi ciekawych świata czyli Państwa! Wystarczy zaznaczyć najciekawszy film na specjalnym kuponie konkursowym i wrzucić go do oznaczonej urny w kinie. Aby wygrać atrakcyjne nagrody, można wziąć udział w konkursie. Nagrodami konkursowymi są: Nagrody Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych: książki Poza ekranem. Polska kinematografia autorstwa prof. Edwarda Zajička, najnowsza publikacja SKSiL Kino w sieci. 50 lat historii kin studyjnych w Polsce oraz gadżety. Nagrody festiwalowe Planete Doc Review: filmy na DVD (dystrybutora Against Gravity), torby i długopisy z latarkami (niezastąpione, gdy spóźnisz się do kina). Ogłoszenie wyników nastąpi 19 maja 2009 r. 7

8

9 Program 9 filmowy weekendu z cyfrowym Planete Doc Review 8 maja 2009: 18:00 Zaróbmy jeszcze więcej, 107 min 20:00 Kultura remixu, 87 min 9 maja 2009: 14:00 Big John zapaśnik po norwesku, 85 min 16: km, 106 min 18:00 Wiek głupoty, 89 min 10 maja 2009: 14:00 Królik po berlińsku, 52 min + Aktorzy, 28 min 16:00 Nawiedzenie, 84 min 18:00 Yes-meni naprawiają świat, 90 min 20:00 Ślepy los, 104 min

10 10 1 zaróbmy jeszcze więcej Let's Make Money 8 maja 2009 godz. 18 Austria min Reżyseria: Erwin Wagenhofer Produkcja: Allegrofilm Nagrody i festiwale: 2009 Grand Jury Prize for World Cinema Documentary; Sundance Film Festival; Berlinale Większość z nas nie zdaje sobie sprawy, gdzie dokładnie znajdują się nasze pieniądze. Możemy być jednak pewni, że nie ma ich w bankach. Współczesny świat, jak nigdy dotąd, to układ naczyń połączonych. Kryzys na jednym rynku osłabia pozostałe. W błyskotliwym dokumencie Erwin Wagenhofer przygląda się funkcjonowaniu światowego systemu finansowego. Najlepiej kupować, gdy krew jest na ulicach tłumaczy inwestor rezydujący w Singapurze. Wtedy zarabia się najwięcej. Zamknięte środowisko doradców finansowych i bankierów na naszych oczach tworzy rzeczywistość dynamicznego wzrostu i błyskawicznych profitów. Przykładem może być Costa del Sol, gdzie w ciągu kilkunastu lat postawiono ponad milion domów zbyt drogich, żeby je sprzedać. Inwestycje budowlane to jednak ciągle dochodowa gałąź rynku, dlatego w Hiszpanii rosną kolejne osiedla widma. Austriacki filmowiec zderza poglądy beneficjentów liberalnego kapitalizmu z punktem widzenia jego ofiar, stara się prześledzić i odtworzyć mechanizmy nowoczesnego rynku bez granic. Rozmawia z przedsiębiorcami i lobbystami. Przepytuje ekonomistów i akademików. Odwiedza raje podatkowe i indyjskie ulice nędzy. Przeraża brakiem skrupułów jednych i beznadziejnym położeniem drugich. W Burkina Faso każde dziecko rodzi się dzisiaj zadłużone. Wszystko przez politykę Banku Światowego komentuje afrykański producent bawełny. Świat, jaki pokazuje Wagenhofer, wydaje się postawiony na głowie. Kto posprząta bałagan? Erwin Wagenhofer

11 kultura Remixu RIP, A Remix Manifesto Ten film mówi o wojnie. Polem walki na tej wojnie jestinternet zapowiada Brett Gaylor, reżyser i sieciowy aktywista. Stronami w tej walce są wszyscy, podzieleni jednak na tych, którzy popierają przestrzeganie praw autorskich (copyright), i tych, którzy ich nie uznają. Ci drudzy wyznają zasadę copyleft, swobodnego udostępniania treści intelektualnych, bo tylko w ten sposób poprzezdostępdodorobkuprzeszłościimożliwość jego przetwarzania można tworzyć współczesną kulturę. Sztandarowym przykładem takiej postawy jest działalność Girl Talka, muzyka miksującego i przerabiającego całą klasykę muzyki rozrywkowej. GirlTalkwyjmujezutworówkrótkiekawałkiimiesza je w nową całość. Wirtuozeria, z jaką miksuje muzykę, błyskawicznie zamieniła go w gwiazdę klubowego podziemia. Reżyser zastanawia się nad tym, czy metoda Girl Talka odzwierciedla stosunek do praw autorskich całego pokolenia wychowanego na internecie, czy też jest on po prostu bardzo zawziętym piratem. Gaylor uważnie bada amerykańskie prawo autorskie, by sprawdzić, w jakim stopniu chroni artystów, a w jakim firmy fonograficzne. Zdaniem Lawrence a Lessiga, prawnika, którynie sprzeciwiasię powielaniu i wymianie muzyki czy filmów, prawo chroni przedewszystkimbiznes, nieautorów. Reżyserwskazuje na zagrożenia wynikające z ochrony treści intelektualnych w czasach, gdy prawo dopuszcza opatentowanie żywych komórek. Dlatego poszukuje sojuszników w miejscach, gdzie do praw autorskich podchodzi się inaczej niż w USA. Film Gaylora to nie tylko opowiedzeniesiępojednejzestron, totakżewyłożeniemanifestu kultury remiksu. Po której staniemy my? 2 8 maja 2009 godz. 20 Kanada min Reżyseria: Bret Gaylor Produkcja: Eyesteelfilm w koprodukcji z NFB, Nagrody i festiwale: 2008 Nagroda Publiczności IDFA, Amsterdam 11

12 12 3 big john zapaśnik Po norwesku Big John 9 maja 2009 godz. 14 Norwegia min Reżyseria: Håvard Bustnes Produkcja: Dag Hoel Nagrody i festiwale: 2008 Nagroda za Najlepszy Dokument na festiwalu Nordisk Panorama w Malmö oraz na 31 Norweskim FF Krótkometrażowych w Grimstad Boks ma siłę ujawniania. Kiedy stoisz na ringu, odsłaniasz swoje prawdziwe ja. Sekrety, jakich sam o sobie nie wiedziałeś tak rozpoczyna swoją opowieść główny bohater filmu, Big John Klemetsen. Tym samym zapowiada na wstępie, że jej tematem nie będzie tylko boks, lecz także poszukiwanie własnej tożsamości. Będzie to opowieść o ojcu i synu, o zawodowym bokserze i jego trenerze, o 25 latach wspólnie spędzonych na ringach całego świata latach walki, bólu, niepokornych wyborów, ciągłych wyrzeczeń, ale również chwały. I tak jak boks odsłania prawdę o człowieku, tak ten film ujawnia kolejne strony niezwykłej relacji ojca i syna. Także wzajemne sekrety. John od dzieciństwa trenował swojego syna Olego na zawodowego boksera. Syn boksował, a John dbał o wszystko o sponsorów, opiekę zdrowotną, podróże, hotele, a nawet pranie. W przerwach między walkami wspólnie przygrywali na gitarach. Dopóki Ole wygrywał, dopóty gazety rozpisywały się o niepokonanym Złotym Wikingu i jego świetnym trenerze. Jednak gdy następowały porażki, media przedstawiały Johna jako ambitnego i fanatycznego ojca, który pcha swojego młodziutkiego syna do walki z najgroźniejszymi zawodnikami świata. My tymczasem poznajemy Johna jako bardzo świadomego i wrażliwego człowieka, rozdartego pomiędzy miłością do syna a chęcią kontroli nad jego życiem. A zarazem chodzącego własnymi ścieżkami muzyka o cygańskiej duszy, i jak się później okaże również cygańskich korzeniach. Być może wraz z genami odziedziczył siłę fizyczną, siłę charakteru i jedyną słabość do muzyki. Poznajemy Johna w momencie, gdy wspólna wędrówka Drużyny Klemetsen dobiega kresu, a wraz ze spojrzeniem wstecz nadchodzi refleksja: Czy podejmowałem słuszne wybory? Czy zwycięstwa warte były tych wszystkich kosztów? Czy dziś postąpiłbym inaczej? To film nie tylko o walce na ringu, lecz także o ciosach, nokautach i przeciwnikach spotykanych w życiu. To film również dla tych, którzy boksu nie lubią.

13 7915 km 7915 km 7915 km to odległość, jaką pokonują kierowcy samochodów i motocykli, uczestniczący w rajdzie Dakar (poprzednio funkcjonującym pod nazwą Paryż Dakar). To także tytuł kolejnego filmu Nikolausa Geyrhaltera. Miłośnicy motoryzacji nie zobaczą w tym filmie jednak ani jednego ryczącego automobilu, za którym unosiłyby się chmury piasku i pyłu. Jedynym dowodem na to, że wszystkie miejsca, do których dotarł dokumentalista, poruszając się tą samą trasą co rajd, faktycznie przez chwilę stały się świadkami gigantycznego spektaklu o wątpliwym sensie, są ślady kół, głębokie koleiny przecinające afrykański krajobraz. Geyrhalter pokazuje miejsca, które kierowcy rajdu minęli w pędzie, nie przypuszczając nawet, kim są ludzie, którzy w nich żyją, i z jakimi problemami muszą borykać się na co dzień. Z pędem niewidocznych w kadrze, ale obecnych w świadomości widzów samochodów kontrastuje spokój kamery Geyrhaltera. Iznów nie ogranicza się ona do barwnych ciekawostek z dalekich, obcych miejsc. Bo tak pokazują trasę rajdu kamery telewizyjne transmitujące wydarzenie. Rajd trwa dwa tygodnie, austriacki dokumentalista potrzebował 4 miesięcy, aby pokonać tę samą odległość. Dla Geyrhaltera stosunek Europejczyków do Afryki cechuje nadal postawa kolonialna. Jednym z jej przejawów jestorganizowaniekosztującegowiele milionów eurorajdu na terenie krajów, które borykają się z zaspokojeniem podstawowychpotrzebmieszkańców. Europejczycytraktują Afrykę tylko jako spektakularną scenografię dla medialnego wydarzenia. Jednocześnie boją się jej angażująogromneśrodkifinansowewsystemyochronywybrzeży, aby nie dopuścić do nielegalnej emigracji afrykańskich uchodźców. Tymczasem dzięki filmowi Geyrhaltera na krótkim w skali kontynentu odcinku 7915 km poznajemy wyjątkowych ludzi, którzy walczą o godność osobistą i starają się podejmować życiowe decyzje w zgodzie ze swoją tożsamością. 4 9 maja 2009 godz. 16 Austria, min Reżyseria, zdjęcia: Nikolaus Geyrhalter Produkcja: Nikolaus Geyrhalter Filmproduktion Nagrody i festiwale: 2009 Nagroda Austriackiego Związku Operatorów, AAC: Najlepsze Zdjęcia w Filmie Dokumentalnym, Diagonale, Graz 13

14 14 5 wiek głupoty The Age of Stupid 9 maja 2009 godz. 18 Wielka Brytania min Reżyseria: Franny Armstrong Produkcja: Spanner Films, Passion Pictures Festiwal: 2008 IDFA, Amsterdam Jak będzie wyglądać Ziemia za 50 lat? W jakim miejscu znajdzie się człowiek? Czy spełni się katastroficzna wizja przyszłości: wody z roztopionych lodowców zaleją świat, oszalałe słońce wypali żyzne grunty, zapanuje wielki głód, a gatunki zaczną po kolei wymierać? Wiekgłupoty to ambitnie zrealizowana próba przepowiedzenia naszej nieodległej przyszłości. Po kataklizmie ostatni z ludzi budują schron, w którym jak w biblijnej arce przechowywane są ostatnie okazy zwierząt, owadów i roślinności. Postać kustosza tego przedziwnego miejsca tworzy brytyjski aktor Pete Postlethwaite (znany polskiej widowni z Orkiestry i W imię ojca). Jest rok 2055, mężczyzna przegląda archiwalne materiały z przeszłości i stawia pytanie, dlaczego nie powstrzymaliśmy zmian klimatycznych na Ziemi, kiedy jeszcze było to możliwe. Odpowiedzi szuka w całym stylu życia współczesnego człowieka, szczególnie zaś nastawionego na konsumpcję człowieka Zachodu. W filmie znajdziemy wiele pomysłowo i niekiedy dowcipnie zrealizowanych animacji, które pokazują ewolucję gatunku ludzkiego, historię wojen o surowce, proporcje zużycia energii przez mieszkańców USA, Europy i krajów Trzeciego Świata. Przygnębiającą wymowę swego filmu autorzy przełamują kilkoma portretami współczesnych Don Kichotów: Guya Piersa walczącego o budowę wiatraków (sic!) na terenie jednego ze szkockich hrabstw czy Fernanda Pareau, wieloletniego przewodnika górskiego z Chamonix, który sprzeciwia się rozbudowie tuneli pod Alpami. Film Franny Armstrong to kino powstałe ze szlachetnych pobudek, zaangażowane w dzieło odbudowy naszej zbiorowej świadomości. Nie unika demagogii, ale wydaje się ona w pełni usprawiedliwiona aktualnością stawianego problemu.

15 królik Po berlińsku Rabbit à la Berlin Przestrzeń między dwoma murami, których linia dzieliła od 13 sierpnia1961r.berlinnawschodniizachodni,byłaprawdziwymrajemdlalicznejpopulacjikrólików.początkowokrólikibyłyprzekonane,żemur,zasiekiistrażnicyzpsamisąpoto,bystrzecichbezpieczeństwa.w rezerwacie żyłosięwygodnie.każdyjegomieszkaniecmiałtosamo,każdyżyłpodobniewjednejzidentycznychnor. Nietrzebabyłowalczyćopozycjęnadrabiniespołecznej.Wogóle niewieletrzebabyłorobić.królikibyłyzadowolone.alezbiegiemczasuokazałosię,żetrawyjestwprawdzieporównodla każdego, ale jest fatalnej jakości, i że zaczyna brakować przestrzeni do życia.awszelkiepróbyopuszczenia rezerwatu sąsurowokarane.wkońcu mur został rozebrany. W szerokim, wolnym świecie, który się przed nimi otwarł, króliki poczuły się zdezorientowane, zagrożone i nieszczęśliwe. Pierwszepokolenieniepotrafiłoznaleźćsobiewnimmiejsca.Szansemająbyćmożemłodekróliki, któreurodziłysięjużpoza rezerwatem. Metafora życia i przemian w Niemczech Wschodnich, ale i w większości państw tzw. demokracji ludowej. Celna i miejscami humorystyczna analiza szeregu czynników, które doprowadziły do budowania się postawy typowej dla homosovieticus. Świetne wykorzystanie filmowych i fotograficznych materiałów filmowych. Na Planete Doc Review 2009 odbędzie się polska premiera Królika po berlińsku kolejnego po szeroko nagradzanej Balladzie o kozie wspólnego dokumentu reżysera Bartka Konopki i autora zdjęć Piotra Rosołowskiego. aktorzy The Actors Aktorskie legendy polskiego filmu uchwycone podczas pracy na planie filmu fabularnego Jacka Bławuta Jeszcze nie wieczór. W przerwie pomiędzy ujęciami kamera przygląda się m.in. Ninie Andrycz, Romanowi Kłosowskiemu, Beacie Tyszkiewicz oraz Irenie Kwiatkowskiej maja 2009 godz. 14 Polska/Niemcy, min Reżyseria: Bartek Konopka Produkcja: MS Films Festiwale: 2009 Visions du Réel, Nyon; Hot Docs Canadian International Documentary Festival, Toronto Polska min Reżyseria:. Tomasz Wolski Produkcja: Kijora 15

16 16 7 nawiedzenie Ivetka and the Mountain 10 maja 2009 godz. 16 Czechy min Reżyseria: Vit Janecek Produkcja: Negativ, Česká Televize Brno Nagrody i festiwale: 2008 Best Czech Documentary, Jihlava, International Documentary Film Festival; Eastsilver Wieś Litmanowa, zagubiona w górach gdzieś we wschodniej Słowacji. W 1990 roku dwóm 12-letnim dziewczynkom, Ivetce i Katce, ukazała się tu Matka Boska. Dziewczynki doznawały objawień przez pięć kolejnych lat. Ich doznania nie były równomierne obie mogły doświadczać jej obecności, ale tylko Ivetka mogła z nią rozmawiać i przekazywać ludziom jej przesłanie. Po tych kilku niezwykłych latach losy dziewczynek się rozeszły Katka wyszła za mąż i wiedzie przykładne życie wiejskiej gospodyni, podczas gdy Ivetka, będąc posłuszna przykazaniom Matki Boskiej, wstąpiła do klasztoru, gdzie spędziła 9 lat. Po opuszczeniu jego murów zamieszkała na górze niedaleko Litmanowej, gdzie po raz pierwszy rozmawiała z Matką Boską. Dziś miejsce to jest popularnym celem pielgrzymek dla milionów wiernych, którzy są spragnieni kontaktu z Ivetką. Zgodnie z tradycją ludowej religijności przypisuje się jej magiczne moce, np. uzdrawianie dotykiem. Film jest poruszającą relacją o osobistym spotkaniu z sacrum i o transcendencji przenikającej ludową wiarę, która swą siłę czerpie z powtarzanego od setek lat rytuału. To także czuła opowieść o ludowych obrzędach, wiejskich księżach wierzących w cuda, drewnianych chatach i chłopakach popisujących się starymi motorami.

17 yes-meni naprawiają świat The Yes Men Fix the World Kiedy mężczyzna reprezentujący koncern Dow Chemical ogłosił na antenie BBC, że jego firma wypłaciodszkodowanieofiaromspowodowanejprzezsiebie katastrofy ekologicznej, prowadzący program dziennikarz oniemiał ze zdumienia. Zrobimy to, co powinniśmy byli zrobić już dawno temu zapewniał przedstawiciel koncernu. Po dwudziestu latach już mało kto liczył na to, że chemiczny gigant ukaże ludzkie oblicze. Euforia trwała jednak bardzo krótko. Firma szybko zdementowała informację, a BBC poprosiło o wyjaśnienia na antenie. Okazało się, że mężczyzna, który składał zaskakujące obietnice, nie ma z koncernem nic wspólnego. Chcieliśmy w ten sposób przypomnieć, że nikt dziś nie liczy się z ofiarami wyjaśnił. Czy można naprawić świat? proste, wręcz naiwne pytanie stało się kołem zamachowym działań dwóch alterglobalistów: Andy ego Bichlbauma i Kurta Engfehra. Duet wygłasza na przykład prowokacyjne przemówienie na konferencji firm naftowych, oferując nowyprodukt paliwo z ludzkiegomięsa. Jakorzekomi przedstawiciele rządu USA, Yes-meni obiecują oszukanym przez deweloperów mieszkańcom Nowego Orleanu uczciwe inwestycje. Zdemaskowani wykorzystują zainteresowanie mediów do swoich celów. Dokąd chciwość zaprowadzi ludzi? pytają. Po części dokument, po części mocumentary (fabularyzowany film dokumentalny) w stylu Michaela Moore'a, pełen humoru obraz Bichlbauma i Engfehra ujmuje widza prostotą przekazu. Autorzy poruszają w nim najbardziej palące problemy współczesności: globalny kryzys, niesprawiedliwość społeczną, zagadnienia ochrony środowiska maja 2009 godz. 18 Francja/USA min Reżyseria: Andy Bichlbaum i Mike Bonanno Produkcja: Arte France, Renegade Pictures, Article Z, Britdoc, Charny-Bachrach Nagrody i festiwale: 2008 Sundance Film Festival 2009 Nagroda Publiczności, Berlinale 17

18 18 9 ślepy los Blindsight 10 maja 2009 godz. 20 Wielka Brytania min Reżyseria: Lucy Walker Produkcja: Robson Entertainment Nagrody i festiwale: 2006 Nagroda Publiczności, Los Angeles Film Festival; nominacja, British Independent Film Awards; Toronto International Film Festival 2007 Nagroda Publiczności, Palm Springs International Film Festival; Panorama Nagroda Publiczności, Berlin International Film Festival Erik Weihenmeyer był niewidomy od 15. roku życia. Zanim został alpinistą i pierwszym niewidomym, który zdobył Mount Everest, musiał zmierzyć się ze swoimi ograniczeniami. Jego droga do samoakceptacji przebiegała w sprzyjających warunkach: pod opieką braci i czuwającego nad wszystkim ojca. Teraz Erik zdecydował się pomóc innym. Wybrał Tybet, bo tu niewidomi żyją jak wyrzutki, na marginesie społecznym. W powszechnym mniemaniu ślepota jest karą za grzechy w poprzednim życiu lub dowodem opętania. Normalne życie staje się przez to niemal niemożliwe. Sabryie Tenberken, niewidoma Niemka, postanowiła założyć organizację Braille bez Granic i pierwszą szkołę dla niewidomych w Lhasie. To do niej zwraca się Erik z propozycją zorganizowania profesjonalnej wyprawy w Himalaje. Grupę stworzyli uczestnicy wielu górskich wspinaczek i dzieci ze szkoły Sabryie. W miarę zbliżania się do szczytu, cel wyprawy staje się przedmiotem dyskusji i polem gry ambicji himalaistów. Czy ktoś w tych krytycznych warunkach zachowa rozsądek? Dokument Lucy Walker łączy różne elementy. Reżyserka z uwagą obserwuje uczestników ekspedycji oraz jej burzliwy przebieg. Przygląda się też wpływowi wyprawy na psychikę dzieci i dorosłych. Dla niektórych wspinaczka staje się szansą na przemianę, na której zależało organizatorom. Inni na nowo przeżywają przeszłość i wracają do bolesnych wspomnień. Choć Ślepy los w naturalny sposób staje się opowieścią o górskiej ekspedycji, autorka nawet na chwilę nie traci z pola widzenia celu swojego dzieła.

19 PRELEGENCI DEBAT W POLSCE: Prof. Maciej Nowicki minister środowiska, ekolog i działacz społeczny; Prof. Magdalena Środa etyk, filozof; Dr Maciej Gdula krytyka Polityczna, autor wstępu do książki Bruno Latoura Polityka natury; Ewa Smuk-Stratenwerth antropolog, ekolog, Stowarzyszenie Ziarno ; Ewa Koś ekolożka, feministka, Zieloni 2004; Dr Ewa Bińczyk filozof przyrody z UMK w Toruniu; Artur Krzyżański ekolog, Stowarzyszenie na rzecz Zrównoważonego Rozwoju Szczecin 21 ; Prof. Ludwik Tomiałojć Uniwersytet Wrocławski, członek Państwowej Rady Ochrony Przyrody; Dr Krzysztof Abriszewski socjolog, autor książki o Latourze Poznanie, zbiorowość, Polityka. analiza teorii aktora-sieci bruno latoura; Julia Michalak koordynator kampanii klimatyczno-energetycznej Greenpeace; Jacek Bożek założyciel i prezes Klubu Gaja; Agnieszka Grzybek przewodnicząca Zielonych Polityka natury Debaty krytyki Politycznej. 9 maja 2009 godz. 19:30: Po projekcji filmu Wiek głupoty zapraszamy do następujących kin: Gdańsk Akademickie Centrum Kultury ul. Wita Stwosza 58, Katowice Rialto ul. Św. Jana 24, Kraków Kino Pod Baranami Rynek Główny 27, Lublin Chatka Żaka ul. Radziszewskiego 16, Łódź Charlie ul. Piotrkowska 203/205, Poznań Muza ul. Św. Marcina 30, Szczecin Zamek ul. Korsarzy 34, Toruń Kino Centrum CSW Znaki czasu ul. Wały gen. Sikorskiego 13, Wrocław Warszawa ul. Marszałka J. Piłsudskiego 64, Warszawa Kinoteka Plac Defilad 1 Jeden dzień dziesięć miast dziesięć debat. Krytyka Polityczna zaprasza do dyskusji o związkach polityki i ekologii. Rozmawiać będą: socjologowie, dziennikarze, filozofowie, publicyści, ekolodzy. Wstępem do rozmowy będzie film Wiek głupoty Franny Armstrong i książka Bruno Latoura Politykanatury (WydawnictwoKrytykiPolitycznej,Warszawa2009). Bruno Latour, wybitny francuski filozof i socjolog, prowokacyjnie proponuje w książce Polityka natury: Zrezygnujmy w ogóle z pojęcia natury. Przecież tego, co z natury, nie da się oddzielić od tego, co pochodzi od człowieka. Nowoczesność miała wyzwolić człowieka z uzależnienia od przyrody. Maszyna parowa zastąpiła pracę ludzkich mięśni, a elektryczny odświeżacz powietrza pozwolił cieszyć się zapachem morskiej bryzy, kiedy mamy ochotę, a nie kiedy mamy czas na wycieczki na łono natury. Za każdym wynalazkiem stoi sztab ludzi. Ktoś podejmuje decyzję o rozpoczęciu badań naukowych nad środowiskiem. Ktoś szuka na te badania pieniędzy, ktoś inny przyznaje na nie dotacje. Abyśmy mogli dowiedzieć się z gazet, że w dolinie Rospudy żyje chroniona żaba jeziorkowa, sztab ludzi musi podjąć setki działań ekonomicznych, społecznych i politycznych. Światy natury i kultury przenikają się. Cóż, nawet żaba jest polityczna. Krytyka Polityczna zaprasza do debaty o tym, ile jest polityki w ekologii. Czy ekologia jest prawicowa, czy może lewicowa? Czy przyrody należy bronić zawsze i wszędzie? Czy może ekologowie powinni mieć jeszcze inne cele? Czy zwierzęta, lasy, a nawet bakterie to też podmioty polityczne? Kto powinien reprezentować ich interesy i jakie to są interesy? 19

20 Mecenas Festiwalu: Główny Partner: Główny Partner: Partnerzy: Organizator: 20 zapraszamy do 22 kin na weekend z cyfrowym Planete Doc Review oraz na Debaty krytyki Politycznej o związkach polityki i ekologii (10 miast): Częstochowa OKF Al. NMP 64 Dąbrowa Górnicza Kadr ul. Plac Wolności 1 Elbląg Światowid-Kameralne Pl. K. Jagiellończyka 1 Gdańsk Akademickie Centrum Kultury ul. Wita Stwosza 58 debata Krytyki Politycznej Gliwice Amok ul. Kardynała Wyszyńskiego 5 Katowice Rialto ul. Św. Jana 24 debata Krytyki Politycznej Konin Centrum Al. Niepodległości 1 Kraków Kino Pod Baranami Rynek Główny 27 debata Krytyki Politycznej Lublin Chatka Żaka ul. Radziszewskiego 16 debata Krytyki Politycznej Łódź Charlie ul. Piotrkowska 203/205 debata Krytyki Politycznej Łódź Kinematograf Plac Zwycięstwa 1 Nasielsk Niwa ul. Kościuszki 12 Nowy Sącz Sokół ul. Długosza 3 Poznań Rialto ul. Dąbrowskiego 38 Poznań Muza ul. Św. Marcina 30 debata Krytyki Politycznej Ruda Śląska Patria ul. Chorzowska 3 Skierniewice Polonez ul. Wita Stwosza 2/4 Słupsk Rejs ul. 3 Maja 22 Szczecin Zamek ul. Korsarzy 34 debata Krytyki Politycznej Toruń Kino Centrum CSW Znaki czasu ul. Wały gen. Sikorskiego 13 debata Krytyki Politycznej Wrocław Warszawa ul. Marszałka J. Piłsudskiego 64 debata Krytyki Politycznej Warszawa Kinoteka Plac Defilad 1 debata Krytyki Politycznej Patroni Medialni: