PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU TECHNIK MECHANIZACJI ROLNICTWA O STRUKTURZE MODUŁOWEJ

Transkrypt

1 ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIZAJI ROLNITWA O STRUKTURZE MODUŁOWEJ wersja po recenzjach Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1

2 TY SZKOŁY: Technikum 1. TY ROGRAMU: MODUŁOWY 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Tadeusz Budzisz, mgr inż. Roman Kępiński, mgr inż. Marek Rudziński Recenzenci: mgr inż. Andrzej Kulka, mgr inż. Grażyna Uhman Konsultanci: mgr inż. Robert Wanic 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu technik mechanizacji rolnictwa opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi: Ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw. Ustawą z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami. Ustawą z dnia 1 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy rawo o ruchu drogowym oraz ustawy o kierujących pojazdami z późn. zmianami. Rozporządzeniem w sprawie szkolenie, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów z dnia 27 października 2005 z późn. zmianami. Rozporządzeniem w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego z dnia 23 grudnia 2011 r. Rozporządzeniem w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie ramowych planów nauczania z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników z dnia 21 czerwca 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych z dnia 30 kwietnia 2007 z późn. zmianami. Rozporządzeniem w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach z dnia 17 listopada 2010 r. Rozporządzeniem w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach z dnia 31 grudnia 2002 r. z późn. zmianami. 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO Opracowany program nauczania pozwoli na osiągnięcie celów kształcenia zawodowego, które umożliwią następujących zadań: 1) użytkowanie pojazdów, maszyn, urządzeń i narzędzi stosowanych w produkcji rolniczej; technikowi mechanizacji rolnictwa wykonywanie rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2

3 2) obsługiwanie pojazdów, środków transportu, maszyn i urządzeń stosowanych w rolnictwie; 3) ocenianie stanu technicznego maszyn i urządzeń 4) organizowanie prac związanych z konserwacją i naprawą środków technicznych stosowanych w rolnictwie; 5) prowadzenie pojazdów samochodowych i ciągników rolniczych. elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Szczególnie ważne jest pokazanie uczniowi dróg poszukiwania najnowszych rozwiązań technicznych, ukształtowanie umiejętności posługiwania się zmieniającymi aktami prawnymi. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczospołecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkoły kształcącej w tym zawodzie, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM W programie nauczania dla zawodu technik mechanizacji rolnictwa uwzględniono przedmioty ogólnokształcące: fizyka i matematyka, których nauka odbywać się będzie na poziomie rozszerzonym. oszerzenie matematyki wzmocni umiejętności operowania liczbami i działań na wielkościach abstrakcyjnych. Fizyka wesprze realizację treści merytorycznych w zakresie mechaniki, termodynamiki i elektromagnetyzmu i będzie można dokonać z tym przedmiotem korelacji. 7. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIZAJI ROLNITWA Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3

4 rogram nauczania dla zawodu technik mechanizacji rolnictwa uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: 1) umiejętność zrozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2) umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; 3) umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 4) umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; 5) umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; 6) umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 7) umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 8) umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu technik mechanizacji rolnictwa uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka, fizyka, informatyka, a także podstawy przedsiębiorczości i edukację dla bezpieczeństwa. Ważne jest aby uczeń opanował podstawowe pojęcia dotyczące funkcji trygonometrycznych, które są potrzebne do analizy obciążeń konstrukcji ze statyki, analizy prędkości i przyspieszeń z kinematyki i działających sił. Większość tych zagadnień wynika również z podstaw programowych z zakresu fizyki. Do wykonywania dużej ilości zadań uczeń musi opanowaną umiejętność posługiwania się komputerem. W programie kształcenia przyjęto, że uczeń ma opanowane umiejętności z zakresu edukacji dla bezpieczeństwa, dlatego pominięte są treści z tego zakresu, podobnie jak z podstaw przedsiębiorczości. 8. INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK MEHANIZAJI ROLNITWA Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik mechanizacji rolnictwa powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z organizowaniem i kontrolą przebiegu procesów eksploatacji i naprawy pojazdów, środków transportowych, maszyn i urządzeń rolniczych. W przypadku zakładu naprawczego zadania zawodowe dotyczą także demontażu i montażu pojazdów i maszyn oraz urządzeń, ich rozruchu, regulacji oraz zabezpieczenia antykorozyjnego. Technik mechanizacji rolnictwa powinien być również przygotowany do wykonywania zadań zawodowych z zakresu diagnostyki i oceny stanu technicznego sprzętu rolniczego (pojazdów, środków transportowych, maszyn i urządzeń), organizacji obrotu sprzętem rolniczym, Obsługa i serwisowanie nowoczesnych maszyn, zwłaszcza będących w okresie gwarancyjnym eksploatacji, może wymagać od niego uzyskania dodatkowych uprawnień od poszczególnych producentów sprzętu rolniczego. Wprowadzanie nowych rozwiązań technicznych przez producentów sprzętu rolniczego wymaga ciągłej aktualizacji wiedzy i umiejętności specjalistycznych przez absolwentów tego zawodu. Technik mechanizacji rolnictwa może podejmować pracę w przedsiębiorstwach technicznej rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4

5 obsługi wsi i rolnictwa, a także może samodzielnie podjąć i prowadzić działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług mechanizacyjnych, naprawczych, serwisowania i dystrybucji sprzętu rolniczego. 9. UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE Rozwój współczesnego rolnictwa wynika głównie z wprowadzania do produkcji nowoczesnych środków technicznych. Zastępują one pracę ręczną producentów rolnych jednak do ich obsługi, stosowania potrzeba wysoko wykwalifikowanych pracowników. Wysokie koszty maszyn przy stosunkowo dużym rozdrobnieniu areału gospodarstw wymuszają ich zespołowe użytkowanie lub konieczność zamawiania wykonania specjalistycznych usług w wyspecjalizowanych przedsiębiorstwach dysponujących sprzętem, kombajnami do zbioru roślin i nowoczesnymi agregatami (np. do zbioru roślin na dużych powierzchniach, produkcji sianokiszonki, itp.). ostęp techniczny, wprowadzanie procesu automatyzacji i komputeryzacji do procesu produkcji (np. obliczanie i zadawanie dawki paszy indywidualnie dla każdej sztuki zwierząt w zależności od jej wydajności, dawkowanie nawozu w zależności od zasobów gleby itp.) powoduje stawianie bardzo wysokich wymagań technikowi mechanizacji rolnictwa, który musi być specjalistą w wielu dziedzinach (informatyka, technika). owinien także posiadać podstawową wiedzę z zakresu produkcji zwierzęcej, roślinnej). ostępujący rozwój techniki, automatyki, wprowadzanie komputerowych systemów sterowania powodują zapotrzebowanie na rynku pracy na specjalistów w tym zawodzie. Analiza ofert pracy, a także możliwość podjęcia i prowadzenia samodzielnej działalności usługowej lub produkcyjnej wykazała, że absolwenci tego kierunku kształcenia nie są dominującą grupą osób wśród poszukujących pracy. Technicy mechanizacji rolnictwa mogą kontynuować edukację na uczelniach wyższych, na wydziałach technicznych uniwersytetów przyrodniczych w różnych ośrodkach akademickich. 10. OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK MEHANIZAJI ROLNITWA Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum, np.: dla zawodu mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych zostały wyodrębnione dwie kwalifikacje: M.1. Użytkowanie pojazdów, maszyn, urządzeń i narzędzi stosowanych w rolnictwie i M.2. Obsługa techniczna oraz naprawa pojazdów, maszyn i urządzeń stosowanych w rolnictwie, które stanowią podbudowę kształcenia w zawodzie technik mechanizacji rolnictwa. Technik mechanizacji rolnictwa ma kwalifikację właściwą dla zawodu M.43. Organizacja prac związanych z eksploatacją środków technicznych stosowanych w rolnictwie, która jest nadbudową do kwalifikacji bazowych M.1. i M.2. Inną grupą wspólnych efektów dotyczących obszaru zawodowego są efekty stanowiące podbudowę kształcenia w zawodach, określone kodem KZ(M.a), KZ(M.b), KZ(M.g) Kwalifikacja Symbol zawodu Zawód Elementy wspólne M.1. Użytkowanie pojazdów, maszyn, urządzeń i narzędzi Mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych KZ(M.a) KZ(M.b) rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5

6 stosowanych w rolnictwie Technik mechanizacji rolnictwa KZ(M.g) M.2. Obsługa techniczna oraz naprawa pojazdów, maszyn i urządzeń stosowanych w rolnictwie Mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych Technik mechanizacji rolnictwa KZ(M.a) KZ(M.b) KZ(M.g) M.43. Organizacja prac związanych z eksploatacją środków technicznych stosowanych w rolnictwie Technik mechanizacji rolnictwa OMZ KZ(M.a) KZ(M.b) KZ(M.g) 11. ODZIAŁ GODZIN NA RZEDMIOTY Z UWZGLĘDNIENIEM RAMOWEGO LANU NAUZANIA Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w technikum, minimalny wymiar godzin na kształcenie zawodowe wynosi 1470 godzin, z czego na kształcenie zawodowe teoretyczne zostanie przeznaczonych minimum 735 godzin, a na kształcenie zawodowe praktyczne 735 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik mechanizacji rolnictwa minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: na kształcenie w ramach kwalifikacji M.1. przeznaczono minimum 280 godzin. na kształcenie w ramach kwalifikacji M.2. przeznaczono minimum 270 godzin. na kształcenie w ramach kwalifikacji M.43. przeznaczono minimum 260 godzin. na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono minimum 520 godzin. 12. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIZAJI ROLNITWA Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik mechanizacji rolnictwa powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) użytkowania pojazdów, maszyn, urządzeń i narzędzi stosowanych w produkcji rolniczej; 2) obsługiwania pojazdów, środków transportu, maszyn i urządzeń stosowanych w rolnictwie; 3) oceniania stanu technicznego maszyn i urządzeń 4) organizowania prac związanych z konserwacją i naprawą środków technicznych stosowanych w rolnictwie; 5) prowadzenia pojazdów samochodowych i ciągników rolniczych. Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik mechanizacji rolnictwa: rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6

7 efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BH, DG, JOZ, KS, OMZ); efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru mechanicznego i górniczo-hutniczego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie KZ(M.a), KZ(M.b), KZ(M.g); efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionych w zawodzie technik mechanizacji rolnictwa: M.1. Użytkowanie pojazdów, maszyn, urządzeń i narzędzi stosowanych w rolnictwie, M.2. Obsługa techniczna oraz naprawa pojazdów, maszyn i urządzeń stosowanych w rolnictwie i M.43. Organizacja prac związanych z eksploatacją środków technicznych stosowanych w rolnictwie. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7

8 13. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIZAJI ROLNITWA Tabela 3. lan nauczania do programu o strukturze modułowej Lp. Nazwa przedmiotu Moduły w kształceniu zawodowym MODUŁ M.1. Wykonywanie obróbki 1 materiałów MODUŁ M.2. Użytkowanie pojazdów, 2 maszyn i urządzeń rolniczych MODUŁ M.3. Wykonywanie napraw 3 pojazdów, maszyn i urządzeń rolniczych MODUŁ M.4. rowadzenie działalności 4 gospodarczej MODUŁ M.5. Organizowanie 5 eksploatacji środków technicznych stosowanych w rolnictwie Łączna liczba godzin na kształcenie zawodowe raktyki zawodowe Klasa I II III IV I semestr II semestr *zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych, centrach kształcenia praktycznego oraz u pracodawcy. I semestr II semestr Zajęcia indywidualne z uczniem - nauka jazdy zgodnie z odrębnymi przepisami. I semestr II semestr I semestr II semestr Liczba godzin w cyklu kształcenia tygodniowo łącznie , , w III klasie 4 tygodnie rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8

9 Egzamin potwierdzający pierwszą kwalifikację (M.1.) odbywa się pod koniec klasy drugiej Egzamin potwierdzający drugą kwalifikację (M.2.) odbywa się pod koniec klasy trzeciej Egzamin potwierdzający trzecią kwalifikację (M.43.) odbywa się po I semestrze klasy czwartej Załącznik do Tabeli 3. Wykaz modułów i jednostek modułowych Liczba godzin Nazwa modułu/jednostki modułowej Symbol modułu/jednostki modułowej M1./ M1. Wykonywanie obróbki materiałów 330 Lp M1.J1/ M1.J1 osługiwanie się dokumentacją techniczną oraz wykonywanie pomiarów M1.J2/ M1.J2 Wykonywanie operacji techniczno-technologicznych M1.J3/ M1.J3 Stosowanie podstaw mechaniki i elektrotechniki M2./ M2. Użytkowanie pojazdów, maszyn i urządzeń rolniczych M2.J1/ M2.J1 Stosowanie przepisów ruchu drogowego M2.J2/834103M2.J2 Użytkowanie pojazdów rolniczych M2.J3/ M2.J3 Użytkowanie maszyn i urządzeń rolniczych 170 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9

10 M3./ M3. Wykonywanie napraw pojazdów, maszyn i urządzeń rolniczych M3.J1/ M3.J1 Naprawianie pojazdów rolniczych M3.J2/ M3.J2 Naprawianie maszyn i urządzeń rolniczych M4./ M4. rowadzenie działalności gospodarczej M4.J1/ M4.J1 osługiwanie się językiem obcym w technice rolniczej M4.J1/ M4.J1 Organizowanie działalności przedsiębiorstwa M4.J1/ M4.J1 rowadzenie marketingu usług M5 Organizowanie eksploatacji środków technicznych stosowanych w rolnictwie M5.J1 Organizowanie pracy agregatów maszynowych M5.J Organizowanie prac naprawczych środków rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10

11 14. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH MODUŁÓW Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego technicznych W programie nauczania dla zawodu technik mechanizacji rolnictwa zastosowano taksonomię celów AB B. Niemierko. MODUŁ M.1. Wykonywanie obróbki materiałów 330 godzin MODUŁ M.2. Użytkowanie pojazdów, maszyn i urządzeń rolniczych 390 godzin MODUŁ M.3. Wykonywanie napraw pojazdów, maszyn i urządzeń rolniczych 390 godzin MODUŁ M.4. rowadzenie działalności gospodarcze 120 godzin MODUŁ M.5. Organizowanie eksploatacji środków technicznych stosowanych w rolnictwie 270 godzin raktyka zawodowa 160 godzin Dydaktyczna mapa modułowego programu nauczania stanowi schemat powiązań między modułami oraz jednostkami modułowymi i określa kolejność ich realizacji. Szkoła powinna z niej korzystać przy planowaniu zajęć dydaktycznych. Ewentualna zmiana kolejności realizacji programu modułów lub jednostek modułowych powinna być poprzedzona szczegółową analizą dydaktycznej mapy programu nauczania oraz treści jednostek modułowych, przy zachowaniu korelacji treści kształcenia. odana w tabeli wykazu modułów i jednostek modułowych orientacyjna liczba godzin na realizację może ulegać zmianie,w zależności od stosowanych przez nauczyciela metod nauczania i środków dydaktycznych. Zakres zmian dopuszcza poruszanie się od minimum wyznaczonego podstawą programową, a wartością maksymalną wynikającą z ramowego planu nauczania Nauczyciel realizujący modułowy program nauczania powinien posiadać przygotowanie w zakresie metodologii kształcenia modułowego, aktywizujących metod nauczania, pomiaru dydaktycznego oraz projektowania i opracowywania pakietów edukacyjnych. W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału na zajęcia teoretyczne i praktyczne. rogramy nauczania jednostek modułowych w poszczególnych modułach powinny być realizowane w różnych formach organizacyjnych, dostosowanych do treści i metod kształcenia. Stosowane metody i formy organizacyjne pracy uczniów powinny zapewnić osiągnięcie założonych w programie nauczania efektów kształcenia. Wymaga to takiej organizacji kształcenia, w której proces uczenia się będzie dominować nad procesem nauczania, dlatego też szczególną uwagę należy zwrócić na dobrze zorganizowaną, samodzielną, kierowaną przez nauczyciela pracę uczniów. Zaleca się, aby kształcenie modułowe było realizowane metodami aktywizującymi, a w szczególności: metodą dyskusji dydaktycznej, przewodniego tekstu, projektów oraz poprzez metody praktyczne, np. ćwiczenia praktyczne, a także metody eksponujące: pokaz z objaśnieniem. Dominującą metodą nauczania powinny być ćwiczenia praktyczne. odczas realizacji programu nauczania należy położyć nacisk na samokształcenie uczniów oraz na wykorzystywanie innych niż podręcznikowe źródeł informacji, takich jak: normy, instrukcje, poradniki, katalogi, czasopisma techniczne, Internet i pozatekstowe źródła informacji. W realizacji treści programowych, w tym ćwiczeń, należy uwzględniać współczesne technologie, materiały, narzędzia i sprzęt. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11

12 rowadzenie zajęć metodami aktywizującymi i praktycznymi wymaga przygotowania materiałów, takich jak: teksty przewodnie, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, instrukcje stanowiskowe karty (instrukcje do) projektu oraz instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy M1 Wykonywanie obróbki materiałów M1.J1 osługiwanie się dokumentacją techniczną oraz wykonywanie pomiarów M1.J2 Wykonywanie operacji techniczno-technologicznych M1.J3 Stosowanie podstaw mechaniki i elektrotechniki M1.J1 osługiwanie się dokumentacją techniczną oraz wykonywanie pomiarów. Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: KZ(M.a)(1)1. scharakteryzować arkusze rysunkowe; KZ(M.a)(1)2. określić rodzaje linii rysunkowych; KZ(M.a)(1)3. zastosować podziałki rysunkowe; KZ(M.a)(1)4. zastosować pismo techniczne; KZ(M.a)(1)5. określić zasady wymiarowania; KZ(M.a)(1)6. opisać uproszczenia rysunkowe; KZ(M.a)(1)7. opisać dodatkowe oznaczenia na rysunkach technicznych; KZ(M.a)(2)1. scharakteryzować rzutowanie prostokątne; KZ(M.a)(2)2. scharakteryzować rzutowanie aksonometryczne; KZ(M.a)(2)3. przedstawić przedmioty za pomocą widoków; KZ(M.a)(2)4. przedstawić przedmioty za pomocą przekroi; KZ(M.a)(2)5. naszkicować części maszyn; KZ(M.a)(2)6. zastosować rzutowanie prostokątne; KZ(M.a)(2)7. zastosować rzutowanie aksonometryczne; oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Arkusze rysunkowe. B B Materiał kształcenia Linie i podziałki rysunkowe. ismo techniczne. Uproszczenia rysunkowe. Dodatkowe oznaczenia na rysunkach. Rzutowanie prostokątne i aksonometryczne. Widoki przedmiotów. rzekroje przedmiotów. Szkice części maszyn. Rysunki wykonawcze. Rysunki złożeniowe. Schematy. Tolerancja i pasowanie. Normy rysunkowe. omiary długości, gwintów i kątów. omiar bicia. omiar szczelin i krzywizn. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12

13 KZ(M.a)(2)8. rozpoznać przedmioty przedstawione za pomocą widoków; KZ(M.a)(2)9. rozpoznać przedmioty przedstawione za pomocą przekroi; KZ(M.a)(3)1. wykonać rysunek wykonawczy z wykorzystaniem technik komputerowych; Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego KZ(M.a)(3)2. wykonać rysunek złożeniowy z wykorzystaniem technik komputerowych; KZ(M.a)(3)3. wykonać schemat; KZ(M.a)(3)4. wykonać rysunek wykonawczy z wykorzystaniem technik komputerowych; KZ(M.a)(3)5. wykonać rysunek złożeniowy z wykorzystaniem technik komputerowych; KZ(M.a)(3)6. wykonać schemat; KZ(M.a)(6)1. określić rodzaje tolerancji; KZ(M.a)(6)2. określić sposoby pasowania; KZ(M.a)(6)3. wyjaśnić zasady tolerowania kształtu, kierunku, położenia i bicia; KZ(M.a)(6)4. rozpoznać rodzaje tolerancji; KZ(M.a)(6)5. Stosować zasady i rodzaje pasowania otworu i wałka: KZ(M.a)(6)6. stosować tolerowanie kształtu, kierunku, położenia i bicia; KZ(M.a)(14)1. wykonać pomiar długości; KZ(M.a)(14)2. zmierzyć średnice; KZ(M.a)(14)3. zmierzyć gwinty; KZ(M.a)(14)4. zmierzyć kąty; KZ(M.a)(14)5. zmierzyć bicie osiowe; KZ(M.a)(14)6. sprawdzić szczeliny i krzywizny; KZ(M.a)(14)7. sprawdzić parametry za pomocą sprawdzianów; KZ(M.a)(17)1. skorzystać z instrukcji obsługi maszyn i urządzeń; A A B B B rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13

14 KZ(M.a)(17)2. zastosować katalogi części podczas składania zamówień; KZ(M.a)(17)3. zastosować normy rysunkowe; KZ(M.a)(17)4. sklasyfikować materiały konstrukcyjne i eksploatacyjne z zachowanie obowiązujących norm; KZ(M.a)(17)5. odczytać dane z instrukcji obsługi maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(17)6. wykorzystać katalogi części podczas składania zamówień; KZ(M.a)(17)7. dobrać materiały konstrukcyjne i eksploatacyjne z zachowanie obowiązujących norm; KZ(M.a)(18)1. zastosować programy komputerowe wspomagające wykonywanie zadań zawodowych; KZ(M.a)(18)2. posłużyć się programami komputerowymi wspomagającymi wykonywanie zadań zawodowych; KZ(M.a)(18)3. stosować programy komputerowe wspomagające wykonywanie zadań zawodowych; KZ(M.a)(18)4. wykorzystać programy komputerowe wspomagające wykonywanie zadań zawodowych; KS(4)2. zweryfikować postępowanie uwzględniając nowe założenia w rozwiązywaniu zadań zawodowych; KS(5)2. zastosować metody pracy ułatwiające wykonywanie zadań zawodowych; KS(8)2. ponosić odpowiedzialność za podejmowane decyzje w tracie wykonywania zadań zawodowych; KS(9)2.zoptymalizować uzyskiwane efekty działań; B KS(10)2. wykonać zadania zawodowe zespołowo; B lanowane zadania Wykonanie rzutowania aksonometrycznego części z maszyny rolniczej. Uczniowie otrzymują przedmiot który mają przedstawić za pomocą rzutowania aksonometrycznego. W końcowej fazie wykonania zadania uczniowie prezentują uzyskane efekty, omawiają problemy zaistniałe podczas wykonania zadania. Sporządzenie rysunku wykonawczego B B B rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14

15 Uczniowie przedstawiają element za pomocą rysunku wykonawczego. raca wykonywana jest indywidualnie. Efekt pracy omawiany jest w grupie z uwzględnieniem zaistniałych problemów podczas wykonywania rysunku. Wykonanie wymiarowania Uczniowie wykonują pomiary elementu z maszyny rolniczej. raca wykonywana jest indywidualnie. Efekt pracy omawiany jest w grupie z uwzględnieniem zaistniałych problemów podczas wykonywania wymiarowania. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: stanowiska rysunkowe z przyborami rysunkowymi i kreślarskimi, modele brył geometrycznych, rysunki wykonawcze, zestawieniowe, złożeniowe, montażowe i schematyczne, stanowiska komputerowe, stanowisko komputerowe dla nauczyciela, programy do komputerowego wspomagania projektowania oraz narzędzia i przyrządy pomiarowe, narzędzia do obróbki ręcznej i maszynowej skrawaniem, narzędzia traserskie. Środki dydaktyczne Zestawy do ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, karty samooceny, karty pracy dla uczniów, podręczniki przedmiotowe, książki i czasopisma branżowe, tablice poglądowe, katalogi pakiety edukacyjne dla uczniów, urządzenia multimedialne, programy komputerowe, filmy i prezentacje multimedialne. Zalecane metody dydaktyczne W tej jednostce powinny być kształtowane umiejętności samodzielnego myślenia, analizowania zjawisk, wyszukiwania, selekcjonowania informacji z zakresu podstaw projektowania oraz wykonywania pomiarów. Ten dział programowy wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem dyskusji dydaktycznej w różnych odmianach. Metody te pozwalają na prowadzenie dyskusji, ukierunkowaną wymianę poglądów uczestników na określony temat. Niektóre elementy zajęć muszą być wspomagane wykładem konwersatoryjnym. odczas zajęć należy wykonywać ćwiczenia, do których należy przygotować opisy czynności niezbędne do wykonania zadania, a uczniowie będą pracować samodzielnie lub w zespołach. Formy organizacyjne Zajęcia należy prowadzić w grupach do 15 osób, które mogą być podzielone na mniejsze zespoły, w zależności od tematyki zajęć, zakresu merytorycznego, rodzaju zajęć (wskazane nawet indywidualne wykonywanie zadań). ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się wykonanie projektu podzespołu lub zespołu maszyny. odczas wykonywanie ćwiczeń i zadań należy również uwzględnić efekty ich wykonania, a także aktywność, zaangażowanie i dokładność ucznia w trakcie wykonywanie poszczególnych zadań. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. Nauczyciel powinien: rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15

16 udzielać wskazówek, jak opanować trudne zagadnienia i pomagać w trakcie uczenia się; ustalać cele dydaktyczne zajęć, z uwzględnieniem możliwości ich osiągnięcia przez uczniów, a także na bieżąco oceniać uzyskane efekty; stosować materiały dydaktyczne oddziaływujące na wiele zmysłów; przydzielać prace z uwzględnieniem zainteresowań lub umiejętności poszczególnych uczniów analizować postępy edukacyjne uczniów w celu określenia efektywnych metod pracy sprzyjających uczeniu się; zachęcać uczniów do pracy, wysiłku, a w szczególności motywować do procesu uczenia się na bieżąco, podczas każdych zajęć. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16

17 M1.J2 Wykonywanie operacji techniczno-technologicznych Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia BH(4)9. dokonać analizy możliwych zagrożeń dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska podczas wykonywania obróbki materiałów; BH(4)10. scharakteryzować sposoby przeciwdziałania zagrożeniom podczas wykonywania ręcznej obróbki materiałów; BH(4)11. scharakteryzować sposoby przeciwdziałania zagrożeniom podczas wykonywania mechanicznej obróbki materiałów;; BH(4)12. określić typowe choroby zawodowe występujące w rolnictwie; BH(5)1. rozpoznać źródła i czynniki szkodliwe w środowisku pracy; BH(5)2. określić sposoby zabezpieczenia się przed czynnikami szkodliwymi w pracy; BH(6)1. zidentyfikować czynniki szkodliwe dla organizmu człowieka; BH(6)2. dokonać analizy skutków oddziaływania czynników szkodliwych na D organizm człowieka; BH(6)3. ustalić sposoby zapobiegania zagrożeniom życia i zdrowia w miejscu pracy; BH(6)4.udoskonalić umiejętności przezwyciężania barier komunikacyjnych; BH(7)9. zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska w branży rolno-mechanicznej; BH(7)10. zastosować zasady organizacji stanowiska pracy; BH(9)9. dokonać analizy przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisy ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas wykonywania D Zagrożenia dla życia i zdrowia. Źródła i czynniki szkodliwe w środowisku pracy. Sposoby zapobiegania zagrożeniom dla życia i zdrowia. Organizacja stanowiska pracy. Systemy pomocy medycznej. Klasyfikacja części maszyn. Normy części maszyn i urządzeń. ołączenia rozłączne. ołączenia nierozłączne. ołączenia podatne.materiały konstrukcyjne. Właściwości stali. Stopy żelaza z węglem. Stopy metali nieżelaznych. Materiały eksploatacyjne. Rodzaje korozji. owłoki ochronne. Konserwacja materiałów. Techniki wytwarzania. Odlewy. Obróbka plastyczna. Obróbka ręczna. Obróbka maszynowa. omiary warsztatowe. Wzorce miar i przyrządy pomiarowe. Metody kontroli. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17

18 zadań zawodowych; Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego BH(9)10. przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisy ochrony przeciwpożarowej podczas wykonywania zadań zawodowych; BH(9)11. przestrzegać zasad ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych; BH(8)9. zidentyfikować środki ochrony indywidualnej i zbiorowej BH(8)10. dobrać środki ochrony indywidualnej do wykonywanych zadań zawodowych; BH(8)11. dobrać środki ochrony zbiorowej do wykonywanych zadań zawodowych; BH(8)12. zidentyfikować system pomocy medycznej w stanach zagrożenia zdrowia i życia; KZ(M.a)(4)1. sklasyfikować części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(4)2. scharakteryzować części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(4)3. określić zasady normalizacji części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(4)4. wskazać części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(4)5. rozpoznać części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(4)6. porównać części maszyn i urządzeń z obowiązującymi normami; KZ(M.a)(5)1. określić rodzaje połączeń; KZ(M.a)(5)2. scharakteryzować rodzaje połączeń nierozłącznych; KZ(M.a)(5)3. określić zastosowanie połączeń nierozłącznych; KZ(M.a)(5)4. scharakteryzować rodzaje połączeń rozłącznych; KZ(M.a)(5)5. określić zastosowanie połączeń rozłącznych; KZ(M.a)(5)6. scharakteryzować rodzaje połączeń podatnych; KZ(M.a)(5)7. określić zastosowanie połączeń podatnych; KZ(M.a)(5)8. rozpoznać rodzaje połączeń; B B A A rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18

19 KZ(M.a)(5)9. wskazać rodzaje połączeń nierozłącznych; KZ(M.a)(5)10. dobrać połączenia nierozłącznych; KZ(M.a)(5)11. rozpoznać rodzaje połączeń rozłącznych; KZ(M.a)(5)12. dobrać połączenia rozłączne; KZ(M.a)(5)13. rozpoznać rodzaje połączeń podatnych; KZ(M.a)(5)14. dobrać połączenia podatne; KZ(M.a)(7)1. określić właściwości metali i stopów; KZ(M.a)(7)2. scharakteryzować stopy metali z węglem; KZ(M.a)(7)3. scharakteryzować stopy metali nieżelaznych; KZ(M.a)(7)4. scharakteryzować rodzaje materiałów eksploatacyjnych; KZ(M.a)(7)5. rozpoznać stopy żelaza z węglem; KZ(M.a)(7)6. rozpoznać stopy metali nieżelaznych; KZ(M.a)(7)7. rozpoznać rodzaje materiałów eksploatacyjnych; KZ(M.a)(10)1. określić przyczyny powstawania korozji; KZ(M.a)(10)2. określić rodzaje korozji; KZ(M.a)(10)3. scharakteryzować powłoki ochronne; KZ(M.a)(10)4. wyjaśnić techniki nakładania powłok malarskich; B KZ(M.a)(10)5. opisać sposoby konserwacji materiałów niemetalowych; B KZ(M.a)(10)6. opisać sposoby konserwacji ogumienia, pasów i łańcuchów; B KZ(M.a)(10)7. przewidzieć przyczyny powstawania korozji; D KZ(M.a)(10)8. rozpoznać rodzaje korozji; A KZ(M.a)(10)9. zastosować powłoki ochronne; KZ(M.a)(10)10. dobrać techniki nakładania powłok malarskich; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19

20 KZ(M.a)(10)11. wskazać sposoby konserwacji materiałów niemetalowych; KZ(M.a)(10)12. wskazać sposoby konserwacji ogumienia, pasów i łańcuchów; KZ(M.a)(11)1. sklasyfikować techniki wytwarzania; KZ(M.a)(11)2. objaśnić sposoby wykonywania odlewów; B KZ(M.a)(11)3. scharakteryzować rodzaje obróbki plastycznej; KZ(M.a)(11)4. określić rodzaje prac obróbki ręcznej; KZ(M.a)(11)5. scharakteryzować maszynowa obróbkę skrawaniem; KZ(M.a)(11)6. dobrać techniki wytwarzania; KZ(M.a)(11)7. wyjaśnić sposoby wykonywania odlewów; KZ(M.a)(11)8. rozpoznać rodzaje obróbki plastycznej; A KZ(M.a)(11)9. dobrać prace obróbki ręcznej; KZ(M.a)(11)10. opisać maszynowa obróbkę skrawaniem; KZ(M.b)(3)1. dobrać narzędzia do obróbki ręcznej materiałów; KZ(M.b)(3)2. wykonać trasowanie; KZ(M.b)(3)3. wykonać prace z zakresu obróbki ręcznej; KZ(M.a)(12)1. określić narzędzia stosowane w obróbce ręcznej; KZ(M.a)(12)2. wyjaśnić zastosowanie narzędzi skrawających B w obróbce maszynowej; KZ(M.a)(12)3. scharakteryzować urządzenia w maszynowej obróbce skrawaniem; KZ(M.a)(12)4. rozpoznać narzędzia stosowane w obróbce A ręcznej; KZ(M.a)(12)5. dobrać narzędzia skrawające w obróbce rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20

21 maszynowej; KZ(M.a)(12)6. rozpoznać urządzenia w maszynowej obróbce skrawaniem; KZ(M.a)(13)1. określić rodzaje pomiarów warsztatowych; KZ(M.a)(13)2. scharakteryzować sposoby wykonywania pomiarów; KZ(M.a)(13)3. scharakteryzować wzorce miar i przyrządy pomiarowe; KZ(M.a)(13)4. określić zastosowanie wzorców miar; KZ(M.a)(13)5. określić zastosowanie przyrządów pomiarowych; KZ(M.a)(13)6. dobrać rodzaje pomiarów warsztatowych; KZ(M.a)(13)7. określić sposoby wykonywania pomiarów; KZ(M.a)(13)8. wskazać wzorce miar i przyrządy pomiarowe; KZ(M.a)(13)9. dobrać wzorce miar; KZ(M.a)(13)10. dobrać przyrządy pomiarowych; KZ(M.a)(15)1. określić metody kontroli jakości pracy; KZ(M.a)(15)2. zastosować metody kontroli pracy; KZ(M.a)(16)1. rozpoznać elementy maszyn i urządzeń; A KZ(M.a)(16)2. wskazać elementy maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(16)3. podać zasadę działania maszyn i urządzeń; B KZ(M.a)(16)4. wykonać prace na maszynach i urządzeniach zgodnie z ich przeznaczeniem; KZ(M.a)(17)1. skorzystać z instrukcji obsługi maszyn i urządzeń; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21

22 KZ(M.a)(17)2. zastosować katalogi części podczas składania zamówień; KZ(M.a)(17)4. sklasyfikować materiały konstrukcyjne i eksploatacyjne z zachowanie obowiązujących norm; KZ(M.a)(18)1. zastosować programy komputerowe wspomagające wykonywanie zadań zawodowych; KZ(M.a)(18)2. posłużyć się programami komputerowymi wspomagającymi wykonywanie zadań zawodowych; lanowane zadania Wskazanie zastosowania połączeń nitowych odaj przykłady zastosowania połączeń nitowych w maszynach rolniczych. Wykonane zadanie porównaj z dokumentacją techniczną maszyn rolniczych. Dokonaj samooceny prawidłowości wykonania zadania. Dobór przyrządów do wykonania określonych pomiarów Dobierz przyrządy pomiarowe do pomiaru średnicy wewnętrznej z dokładnością 0,02mm. Dobrane przyrządy porównaj ze wzorcem. Wykonanie elementu w technologii obróbki maszynowej Uczniowie otrzymują rysunek wykonawczy przedmiotu który mają wykonać za pomocą obróbki maszynowej. Uczniowie dobierają niezbędne narzędzia do wykonania zadania. Dobierają obrabiarkę/i, kompletują na stanowisku pracy narzędzia do wykonania zadania oraz przyrządy pomiarowe. rzystępują do wykonania elementu zgodnie z dokumentacją. W końcowym etapie wykonywania zadania poszczególne grupy prezentują wyniki swojej pracy, eksponując sposoby zapobiegania zagrożeniom, a w trakcie dyskusji należy podsumować efekty pracy uczniów. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni w której będzie realizowana jednostka powinny się znajdować stanowiska pracy dla uczniów obejmujące: stoły montażowe z oprzyrządowaniem, stoły ślusarskie narzędzia i przyrządy pomiarowe, narzędzia do obróbki ręcznej i maszynowej skrawaniem, narzędzia traserskie, dokumentacje techniczne maszyn, środki ochrony indywidualnej. rowadzenie zajęć wymaga od nauczyciela specyficznych kompetencji oraz nowych technologii wynikających z przygotowania uczniów do nowej formy zdobycia wiedzy i umiejętności związanych z efektami kwalifikacji zawodowych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22

23 Środki dydaktyczne Zestawy do ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, karty samooceny, karty pracy dla uczniów, podręczniki przedmiotowe, książki i czasopisma branżowe, tablice poglądowe, katalogi pakiety edukacyjne dla uczniów, urządzenia multimedialne, programy komputerowe, filmy i prezentacje multimedialne z zakresu obróbki materiałów technicznych. Zalecane metody dydaktyczne W tej jednastce powinny być kształtowane umiejętności samodzielnego myślenia, analizowania zjawisk, wyszukiwania, selekcjonowania informacji z zakresu technik wytwarzania. Dominującymi metodami powinny być metoda ćwiczeń, metoda tekstu przewodniego. Metody te zawierają opisy czynności niezbędne do wykonania zadania, a uczniowie pracują samodzielnie. odczas zajęć należy wykonywać ćwiczenia, do których należy przygotować opisy czynności niezbędne do wykonania zadania, a uczniowie będą pracować samodzielnie lub w zespołach Formy organizacyjne Zajęcia należy prowadzić w grupach do 15 osób, które mogą być podzielone na mniejsze zespoły, w zależności od tematyki zajęć, zakresu merytorycznego, rodzaju zajęć (wskazane nawet indywidualne wykonywanie zadań). ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu lub próby pracy. odczas wykonywania ćwiczeń i zadań należy również uwzględnić efekt ich wykonania, a także aktywność, zaangażowanie i dokładność ucznia w trakcie wykonywanie poszczególnych zadań. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. Nauczyciel powinien: udzielać wskazówek, jak opanować trudne zagadnienia i pomagać w trakcie uczenia się; ustalać cele dydaktyczne zajęć, z uwzględnieniem możliwości ich osiągnięcia przez uczniów, a także na bieżąco oceniać uzyskane efekty; stosować materiały dydaktyczne oddziaływujące na wiele zmysłów; przydzielać prace z uwzględnieniem zainteresowań lub możliwości poszczególnych uczniów; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23

24 analizować postępy edukacyjne uczniów w celu określenia efektywnych metod pracy sprzyjających uczeniu się; zachęcać uczniów do pracy, wysiłku, a w szczególności motywować do procesu uczenia się na bieżąco, podczas każdych zajęć M1.J3 Stosowanie podstaw mechaniki i elektrotechniki Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(M.b)(1)1. określić siły występujące w mechanice; KZ(M.b)(1)2. scharakteryzować układy sił zbieżnych; KZ(M.b)(1)3. określić sposób składania sił; KZ(M.b)(1)4. określić sposoby składania układu sił; KZ(M.b)(1)5. scharakteryzować dowolny płaski układ sił; KZ(M.b)(1)6. określić sposoby składania dowolnego układu sił; KZ(M.b)(1)7. określić warunki równowagi płaskich układów sił; KZ(M.b)(1)8. wyznaczyć moment siły względem punktu; KZ(M.b)(1)9. scharakteryzować tarcie; KZ(M.b)(1)10. scharakteryzować źródła i rodzaje prądu elektrycznego; KZ(M.b)(1)11. scharakteryzować elementy obwodów elektrycznych oraz układów elektronicznych i automatycznych; KZ(M.b)(1)12. obliczyć wielkości opisujące obwody prądu stałego; KZ(M.b)(1)13. odczytać schematy elektryczne, elektrotechniczne i automatyczne; Rodzaje sił. Składanie sił. Układy sił. Momenty sił. Tarcie. Źródła i rodzaje prądu elektrycznego. Obwody elektryczne. Wielkości elektryczne. Układy elektroniczne i automatyczne. Schematy elektryczne. Schematy elektroniczne. Schematy automatyczne. Komputerowa symulacja zjawisk zachodzących w obwodach prądu. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 24

25 KZ(M.b)(1)14. scharakteryzować rodzaje zabezpieczeń od porażenia prądem elektrycznym; KZ(M.b)(1)15. rozróżnić źródła i rodzaje prądu elektrycznego; KZ(M.b)(1)16. wskazać elementy obwodów elektrycznych oraz układów elektronicznych i automatycznych; KZ(M.b)(1)17. rozpoznać elementy elektryczne oraz układy elektrotechniczne i automatyczne; KZ(M.b)(1)18. zanalizować schematy elektryczne, elektrotechnice i automatyki; KZ(M.b)(1)19. wskazać rodzaje zabezpieczeń od porażenia prądem elektrycznym; KZ(M.b) (4)1. wykorzystać programy komputerowe do symulacji zjawisk zachodzących w obwodach prądu stałego i przemiennego oraz działania źródeł energii elektrycznej i układów elektronicznych, KZ(M.b) (4)2. wykorzystać programy komputerowe symulujące działanie układów sterowania maszyn i urządzeń. KZ(M.b) (4)3. zastosować programy komputerowe do symulacji zjawisk zachodzących w obwodach prądu stałego i przemiennego oraz działania źródeł energii elektrycznej i układów elektronicznych, KZ(M.b) (4)4. zastosować programy komputerowe symulujące działanie układów sterowania maszyn i urządzeń. lanowane zadania Określenie warunków równowagi układu sił. Wyznaczenie reakcji w podporach belki. Określ warunki równowagi płaskiego oraz przestrzennego układu sił. Wyznacz reakcje metodą analityczna i wykreślną na podporach belki. Na zakończenia zadania uczniowie prezentują wyniki swojej pracy i odbywa się dyskusja podsumowująca efekty pracy uczniów. Identyfikacja elementów obwodów elektrycznych lub układów elektrotechnicznych Scharakteryzuj element obwodu lub układu, opisz jego funkcje, określ jaki wpływ usterka danego elementu ma na działanie całego obwodu lub układu. Na zakończenia zadania uczniowie prezentują wyniki swojej pracy i odbywa się dyskusja podsumowująca efekty pracy uczniów. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 25

26 Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: stanowisko komputerowe dla nauczyciela, elementy instalacji i układów pojazdów, plansze poglądowe, pomoce z zakresu mechanik technicznej, elektrotechniki, elektroniki i automatyki. rowadzenie zajęć wymaga od nauczyciela specyficznych kompetencji oraz nowych technologii wynikających z przygotowania uczniów do nowej formy zdobycia wiedzy i umiejętności związanych z efektami kwalifikacji zawodowych.. Środki dydaktyczne Zestawy do ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, karty samooceny, karty pracy dla uczniów, podręczniki przedmiotowe, książki i czasopisma branżowe, tablice poglądowe, katalogi pakiety edukacyjne dla uczniów, urządzenia multimedialne, programy komputerowe, filmy i prezentacje multimedialne z zakresu mechaniki, elektrotechniki i automatyki. Zalecane metody dydaktyczne W tej jednostce oprócz zdobywania wiadomości i nabywania umiejętności w procesie kształcenia należy zwrócić uwagę na kształtowanie umiejętności samokształcenia, samodzielności myślenia i analizowania zjawisk, współpracy w grupie oraz komunikatywności. W związku z tym w czasie odbywania zajęć wskazane jest stosowanie metod aktywizujących. Dominującymi metodami powinien być wykład konwersatoryjny oraz dyskusja. Formy organizacyjne Zajęcia należy prowadzić w grupach do 15 osób, które mogą być podzielone na mniejsze zespoły, w zależności od tematyki zajęć, zakresu merytorycznego, rodzaju zajęć (wskazane nawet indywidualne wykonywanie zadań). ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu (np. wielokrotnego wyboru). odczas wykonywania ćwiczeń i zadań należy również uwzględnić efekt ich wykonania, a także aktywność, zaangażowanie i dokładność ucznia w trakcie wykonywanie poszczególnych zadań. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. Nauczyciel powinien: udzielać wskazówek, jak opanować trudne zagadnienia i pomagać w trakcie uczenia się; ustalać cele dydaktyczne zajęć, z uwzględnieniem możliwości ich osiągnięcia przez uczniów, a także na bieżąco oceniać uzyskane efekty; stosować materiały dydaktyczne oddziaływujące na wiele zmysłów; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 26

27 przydzielać prace z uwzględnieniem zainteresowań lub możliwości poszczególnych uczniów; analizować postępy edukacyjne uczniów w celu określenia efektywnych metod pracy sprzyjających uczeniu się; zachęcać uczniów do pracy, wysiłku, a w szczególności motywować do procesu uczenia się na bieżąco, podczas każdych zajęć rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 27

28 M2 Użytkowanie pojazdów, maszyn i urządzeń rolniczych M2.J1 Stosowanie przepisów ruchu drogowego M2.J2 Użytkowanie pojazdów rolniczych M2.J3 Użytkowanie maszyn i urządzeń rolniczych Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego M2.J1 Stosowanie przepisów ruchu drogowego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: KS(3)1. przewidzieć skutki podejmowanych działań podczas kierowania pojazdami; oziom wymagań programowych ( lub ) BH(10)1. scharakteryzować przyczyny wypadków drogowych; KZ(M.g)(1)3. wyjaśnić wpływ stanu technicznego pojazdu na bezpieczeństwo w ruchu drogowym; wyjaśnić wpływ stanu technicznego ciągnika i przyczep na bezpieczeństwo w ruchu drogowym; BH(10)2. wyjaśnić procedury i sposoby udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym podczas wypadku; BH(10)3. ustalić działania w przypadku powstania zagrożenia w bezpieczeństwie ruchu drogowego; BH(10)4. scharakteryzować skutki prowadzenia pojazdu po spożyciu alkoholu lub innego środka odurzającego; KZ(M.g)(2)1. wyjaśnić przepisy prawa dotyczące ruchu drogowego podczas jazdy po drogach; Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia c odstawowe pojęcia dotyczące ruchu drogowego. Wpływ alkoholu lub innych środków na działania kierującego. B B B B B rzyczyny wypadków drogowych. Wpływ stanu technicznego na bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Sprawdzenie stanu technicznego pojazdu. Oświetlenie pojazdu. Wyposażenie obowiązkowe pojazdu. rocedury postępowania podczas wypadku. rocedury postępowania podczas kolizji drogowej. Udzielanie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym. Elementy kontrolno-pomiarowe pojazdu. Zakres czynności kontrolno-obsługowych. Ogólne zasady ruchu drogowego. Szczególna ostrożność. Zasada ograniczonego zaufania. Rodzaje dróg. Dopuszczalne prędkości. Włączanie się do ruchu. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 28