3) Dowód uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 242 zł. za wydanie pozwolenia,

Transkrypt

1 Pozwolenia na broń Zasady wydawania i cofania pozwoleń na broń, nabywania, rejestracji, przechowywania, zbywania i deponowania broni i amunicji, przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przywozu z zagranicy i wywozu za granicę broni i amunicji, jak równieŝ zasady posiadania broni i amunicji przez cudzoziemców oraz zasady funkcjonowania strzelnic określa ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji ( Dz. U. z 2004r., Nr 52, poz. 525 z późn. zm.). Pozwolenie na broń palną (w tym: broń palną bojową, myśliwską, sportową, gazową, alarmową i sygnałową) wydaje komendant wojewódzki Policji właściwy ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby. Komórką organizacyjną załatwiającą sprawy związane z pozwoleniami na broń w Komendzie Wojewódzkiej Policji z siedzibą w Radomiu jest Wydział Postępowań Administracyjnych. Osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia na broń palną powinna sporządzić podanie o wydanie pozwolenia na broń adresowane do Mazowieckiego Komendanta Wojewódzkiego Policji, wskazując w nim: 1) cel, w jakim ma być wydane pozwolenie, 2) rodzaj broni, o jaką się ubiega, 3) liczbę egzemplarzy broni, oraz wskazać okoliczności, które zdaniem osoby ubiegającej się, uzasadniają wydanie pozwolenia na podany rodzaj broni, we wskazanej liczbie egzemplarzy i w podanym celu Do wniosku o wydanie pozwolenia na broń naleŝy dołączyć: 1) Orzeczenie lekarskie i psychologiczne wydane przez upowaŝnionego lekarza i psychologa, stwierdzające, Ŝe ubiegający się o wydanie pozwolenia nie naleŝy do osób wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 2-4 ustawy, i potwierdzające, Ŝe moŝe on dysponować bronią, 2) Zdjęcia formatu: 3x4 cm. - 2 szt., 3) Dowód uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 242 zł. za wydanie pozwolenia, 4) dokumenty uzasadniające potrzebę posiadania broni w określonym celu: a) w przypadku broni palnej do celów łowieckich: zaświadczenie z Polskiego Związku Łowieckiego o zdaniu egzaminu ze znajomości przepisów dotyczących posiadania i uŝywania danego rodzaju j broni oraz umiejętności posługiwania się bronią, zaświadczenie o przynaleŝności do Polskiego Związku Łowieckiego.

2 b) w przypadku broni palnej do ochrony osobistej: wskazanie okoliczności faktycznych, popartych konkretnymi przykładami, świadczących o ponadprzeciętnym, stałym, realnym zagroŝeniu Ŝycia lub zdrowia wnioskodawcy, wskazanie jednostki Policji lub Prokuratury, do których zgłaszano zdarzenia dotyczące zagroŝenia Ŝycia bądź zdrowia (data zgłoszenia, numer prowadzonych spraw, sposób ich zakończenia przez organy ścigania, kopie rozstrzygnięć naleŝy dołączyć do podania jako załączniki) lub ewentualnie określenie powodów braku zgłoszenia organom ścigania zdarzeń świadczących o istnieniu zagroŝenia Ŝycia lub zdrowia Subiektywne, nie poparte Ŝadnymi przekonywującymi dowodami, poczucie zagroŝenia, wynikające np. z samego faktu prowadzenia działalności gospodarczej, realizacji operacji finansowych oraz zdarzenia, które nie były zgłaszane organom ścigania nie będą uwzględniane w postępowaniu administracyjnym jako okoliczność przemawiająca za wydaniem pozwolenia. c) w przypadku broni palnej do celów sportowych: wszelkie dokumenty potwierdzające osiąganie wybitnych wyników w strzelectwie sportowym w tym posiadanie patentu strzeleckiego, jak równieŝ, przynaleŝność do klubu lub stowarzyszenia sportowego, realizującego strzelectwo sportowe, częstotliwość udziału w treningach, zawodach krajowych, zagranicznych organizowanych zgodnie z kalendarzem imprez strzeleckich przez Polski Związek lub Okręgowe Związki Strzelectwa Sportowego. Sam fakt posiadania, przez osobę ubiegającą się o pozwolenie na ten rodzaj broni licencji sportowej, lub patentu strzeleckiego nie ma znaczenia dla merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie. Obowiązujące przepisy stwarzają wszystkim klubom i stowarzyszeniom strzeleckim, moŝliwość posiadania broni na okaziciela. Z uwagi na reglamentacyjny charakter ustawy o broni i amunicji, na wnioskodawcy ciąŝy obowiązek udowodnienia i udokumentowania potrzeby posiadania prywatnej broni w celu uprawiania strzelectwa sportowego. Pozwolenia na broń nie wydaje się osobom: 1) Niemającym ukończonych 21 lat (na wniosek szkoły, organizacji sportowej, Polskiego Związku Łowieckiego, stowarzyszenia obronnego pozwolenie moŝe być wydane osobie mającej ukończone 18 lat, jednakŝe tylko na broń słuŝącą do celów sportowych lub łowieckich - jest to szczególne uprawnienie przyznawane dla osób osiągających wysokie wyniki w szkoleniu strzeleckim, np. reprezentanci Polski w strzelectwie sportowym), 2) Z zaburzeniami psychicznymi, o których mowa w ustawie z dnia r. o ochronie zdrowia psychicznego, lub o znacznie ograniczonej sprawności psychofizycznej, 3) Wykazującym istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego,

3 4) UzaleŜnionym od alkoholu lub substancji psychoaktywnych, 5) Nieposiadającym miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 6) Co do których istnieje uzasadniona obawa, Ŝe mogą uŝyć broni w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, w szczególności skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko Ŝyciu, zdrowiu lub mieniu, albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw. Integralną częścią prowadzonego przez Policję postępowania w sprawie wydania pozwolenia na broń jest egzamin ze znajomości przepisów dotyczących posiadania i uŝywania broni oraz umiejętności posługiwania się bronią. Egzamin organizują organy właściwe w sprawach wydawania pozwoleń na broń, a przeprowadza go, co najmniej 3-osobowa komisja. Egzamin składa się z części teoretycznej, obejmującej sprawdzenie znajomości przepisów dotyczących posiadania i uŝywania broni i praktycznej, obejmującej sprawdzenie umiejętności bezpiecznego posługiwania się bronią danego rodzaju. Właściwy organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeŝeli osoba, której pozwolenie takie wydano: 1) nie przestrzega warunków określonych w pozwoleniu na broń, o których mowa w art. 10 ust. 4, 2) naleŝy do osób, o których mowa w art. 15 ust.1 pkt 2-6 ustawy, 3) naruszyła obowiązek zawiadomienia Policji o utracie broni, o którym mowa w art. 25, 4) znajdując się w stanie po uŝyciu alkoholu, środka odurzającego lub substancji psychotropowej albo środka zastępczego, nosi broń przy sobie. Właściwy organ Policji moŝe cofnąć pozwolenie na broń, jeŝeli: 1) ustały okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę do jego wydania, oraz w przypadku naruszenia prze osobę, której takie pozwolenie wydano: 2) obowiązku rejestracji broni, o którym mowa w art. 13 ust. 1, 3) obowiązku poddania się badaniom lekarskim i psychologicznym i przedstawienia orzeczeń lekarskiego i psychologicznego, o których mowa w art. 15 ust. 3-5, 4) obowiązku zawiadomienia właściwego organu Policji o zmianie miejsca stałego pobytu, o którym mowa w art. 26, 5) zasad przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji, o których mowa w art. 32, 6) wymogu uzyskania zgody na wywóz broni i amunicji za granicę, o którym mowa w art. 38,

4 7) zasady, o której mowa w art. 45, tj. uŝywania broni zdolnej do raŝenia celów na odległość w celach sportowych lub szkoleniowych poza strzelnicami, 8) zakazu uŝyczania broni osobie nieupowaŝnionej. Nabyć broń na terenie kraju moŝna zawierając umowę kupna - sprzedaŝy z osobą posiadającą pozwolenie na broń lub dokonując zakupu w koncesjonowanym podmiocie gospodarczym prowadzącym obrót bronią i amunicją. MoŜliwy jest takŝe przywóz broni i amunicji z zagranicy przez obywateli polskich na własne potrzeby. Wymaga on jednak uprzedniego wydania zaświadczenia przez właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Osoby, przywoŝące broń, przekraczając granicę, są obowiązane do pisemnego zgłoszenia właściwemu organowi celnemu przywozu broni i amunicji. W przypadku braku pozwolenia na broń, przywiezioną broń i amunicję naleŝy niezwłocznie złoŝyć do depozytu właściwego organu celnego (koszty związane z deponowaniem broni i amunicji ponosi osoba składająca broń i amunicję do depozytu), a w terminie 14 dni od dnia przywozu broni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wystąpić do właściwego organu Policji z wnioskiem o wydanie pozwolenia na broń. Wywóz broni i amunicji za granicę przez obywateli polskich wymaga zgody właściwego organu Policji. Wnioskodawca zobowiązany jest złoŝyć pisemny wniosek, w którym określa rodzaj, markę i kaliber broni oraz rodzaj i ilość amunicji, jaką chce wywieźć, a takŝe kraj docelowy. WARUNKI PRZECHOWYWANIA BRONI i AMUNICJI Osoby posiadające broń palną i amunicję, są obowiązane przechowywać ją w kasetach metalowych na trwałe przymocowanych do elementów konstrukcyjnych budynku lub metalowych szafach albo sejfach, posiadających zamki atestowane. Osoby posiadające broń palną i amunicję w celach kolekcjonerskich oraz pamiątkowych, w przypadku przechowywania tej broni i amunicji poza metalowymi szafami lub sejfami są obowiązane: 1) zabezpieczyć okna w pomieszczeniach zlokalizowanych na parterze i ostatnim piętrze, w których przechowywana jest broń i amunicja, poprzez zamontowanie w nich co najmniej jednego z następujących zabezpieczeń: krat, siatki, Ŝaluzji antywłamaniowych albo szyb o podwyŝszonej odporności na przebicie i rozbicie, 2) zabezpieczyć drzwi wejściowe do pomieszczenia, w którym przechowywana jest broń i amunicja, poprzez wzmocnienie ich blachą stalową o grubości co najmniej 2 mm oraz wyposaŝenie w blokadę przeciwwywaŝeniową i co najmniej 2 zamki atestowane; dopuszcza się zamiennie montaŝ drzwi metalowych antywłamaniowych, atestowanych. Zabezpieczeń, o których mowa wyŝej, nie wymaga się w przypadku przechowywania broni pozbawionej na stałe cech uŝytkowych. Świadectwo broni moŝe być wydane:

5 1) przedsiębiorcom i jednostkom organizacyjnym, którzy na podstawie odrębnych przepisów powołali wewnętrzne słuŝby ochrony, jeŝeli broń jest niezbędna do wykonywania przez te słuŝby zadań wynikających z planu ochrony, 2) przedsiębiorcom, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeŝeli broń jest im niezbędna w zakresie i formach określonych w koncesji, 3) podmiotom prowadzącym strzelnicę, 4) szkołom, organizacjom sportowym i łowieckim, stowarzyszeniom obronnym w celu szkolenia i realizacji ćwiczeń strzeleckich lub innym placówkom oświatowym oraz organizatorom kursów, kształcącym w zawodzie pracownika ochrony, 5) podmiotom wykonującym zadania związane z realizacją filmów i innych przedsięwzięć artystycznych, 6) urzędom, instytucjom, zakładom, przedsiębiorcom i innym podmiotom, których pracownikom broń jest niezbędna do ochrony osobistej w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków pracowniczych związanych ze szczególnym naraŝeniem na zamach przeciwko Ŝyciu lub zdrowiu, 7) podmiotom, którym broń jest niezbędna w celach wzywania pomocy, ratowniczych, poszukiwawczych oraz sygnalizowania rozpoczęcia konkurencji w zawodach sportowych. Świadectwo broni na broń szczególnie niebezpieczną moŝe być wydane wyłącznie podmiotom, o których mowa w pkt 1 i 2, oraz organizatorom kursów, kształcącym w zawodzie pracownika ochrony. Podmioty wskazane wyŝej, po uzyskaniu świadectwa broni mogą nabywać broń i amunicję na zasadach określonych dla osób fizycznych. Dopuszczenie do pracy z bronią obiektową Osoby fizyczne zatrudnione przez podmioty posiadające pozwolenie na broń na okaziciela, wykonując zadania określone dla tych podmiotów, mogą zostać dopuszczone do posiadania broni w czasie wykonywania tych zadań. Dopuszczenie do posiadania broni następuje w drodze decyzji administracyjnej, wydawanej przez właściwy organ Policji. Procedura ta nie dotyczy osób, które na podstawie odrębnych przepisów (Ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia) posiadają licencję pracownika ochrony fizycznej.