- H i s t o r i a L i t e r a t u r a K u l t u r a - PRZYSTAŃ. S z k o t o w o

Transkrypt

1 - H i s t o r i a L i t e r a t u r a K u l t u r a - PRZYSTAŃ Nr 4 Z e s p ó ł S z k ó ł w S z k o t o w i e S z k o ł a P o d s t a w o w a i G i m n a z j u m i m. k s. J a n a T w a r d o w s k i e g o S z k o t o w o

2 D r o d z y C z y t e l n i c y! P o d ł u ż s z e j p r z e r w i e o d d a j e m y d o W a s z y c h r ą k k o l e j n y n u m e r P r z y s t a n i. B ę d z i e o n p o ś w i e c o n y N a r o d o w e m u Ś w i ę t u N i e p o d l e g ł o ś c i, k t ó r e o b c h o d z i l i ś m y 1 1 l i s t o p a d a d l a u ł a m i ę - t n i e n i a o d z y s k a n i a w r o k u n i e p o d l e g ł o ś c i. N i e s p o s ó b w k i l k u z d a n i a c h p r z y b l i ż y ć c a ł e g o t ł a h i s t o r y c z n e g o i w y d a r z e ń, m a j ą c y c h w p ł y w n a t o, ż e m o g l i ś m y c i e s z y ć s i ę z n i e p o d l e g ł o ś c i p o s t u d w u d z i e s t u t r z e c h l a t a c h z a b o r ó w. S k u p i ę s i ę t y l k o n a k w e s t i a c h n a j b a r d z i e j i s t o t n y c h. O d z y s k a n i e p r z e z n a r ó d p o l s k i n i e p o d l e - g ł e g o b y t u p a ń s t w o w e g o b y ł o m o ż l i w e d z i ę k i z a a n g a ż o w a n i u s i ę p a ń s t w z a b o r c z y c h w k o n f l i k t, k t ó r y p r z e s z e d ł d o h i s t o r i i, j a k o I w o j n a ś w i a t o w a ( ). Z j e d n e j s t r o n y p a ń s t w a e n t e n t y : W i e l k a B r y t a n i a, R o s j a, F r a n c j a ( p ó ź n i e j t e ż U S A ), z d r u g i e j t z w. p a ń s t w a c e n t r a l n e : A u s t r o - W ę g r y, N i e m c y, B u ł g a r i a i T u r c j a. W o j e n n ą z a w i e r u c h ę w y k o r z y s t a ł J ó z e f P i ł s u d s k i d z i a ł a c z n i e p o d l e g ł o ś c i o w y, z w i ą z a n y z P o l s k ą P a r t i ą S o c j a l i s t y c z n ą, n a c z e l n i k p a ń s t w a p o l s k i e g o, n a c z e l n y w ó d z W o j s k a P o l s k i e g o, m a r s z a ł e k, n a j w y b i t n i e j s z y p o l i t y k d w u d z i e s t o l e c i a m i ę d z y w o j e n n e g o, t w ó r c a Leg i o n ó w P o l s k i c h i P o l s k i e j O r g a n i z a c j i W o j s k o w e j, k t ó r e w a l c z y ł y o n i e p o d l e g ł o ś ć n a s z e j o j c z y n y. P o c z ą t k o w o z w i ą z a n y z A u s t r o - W ę g r a m i w w y n i k u r e w o l u c j i w R o s j i ( r. ) u z n a ł, ż e d a l s z a w s p ó ł p r a c a z p a ń s t w a m i c e n t r a l n y m i n i e m a s e n s u i p r z y s t ą p i ł d o s o j u s z u z e n t e n t ą. J e g o z r ę c z n a p o l i t y k a s p r a w i ł a, ż e P o l a c y z n a l e ź l i s i ę w o b o z i e p a ń s t w z w y c i ę s k i c h. T o w ł a ś n i e j e g o p o w r ó t d o W a r s z a w y p o r o c z n y m i n t e r n o w a n i u w t w i e r d z y m a g d e b u r s k i e j ( 1 0 l i s t o p a d a ) i o b j ę c i e 1 1 l i s t o p a d a r. d o w ó d z t w a n a d W o j s k i e m P o l s k i m u z n a w a n e j e s t z a o d r o d z e n i e p a ń s t w a p o l s k i e g o. D r u g i m w y b i t n y m p o l i t y k i e m t a m t e g o o k r e s u, b e z k t ó r e g o I I R z e c z y p o s p o l i t a n i e m o g ł a b y i s t n i e ć, b y ł d z i a ł a c z N a r o d o w e j D e m o k r a c j i R o m a n D m o w s k i. W c z a s i e w i e l k i e j w o j n y p r z e k o n y w a ł o n o p i n i ę p u b l i c z n ą p a ń s t w z a c h o d n i c h d o o d b u d o w y P o l s k i. P o o d r o d z e n i u p a ń s t w a p o l s k i e g o b r a ł u d z i a ł w k o n f e r e n c j i p o k o j o w e j w P a r y ż u ( r. ). T o w ł a ś n i e j e g o n i e u g i ę t a p o s t a w a, c i e r p l i w o ś ć i o d d a n i e, s p r a w i ł y ż e d o n a s z e p a ń s t w o z W i e l k o p o l s k ą i P o m o r z e m G d a ń s k i m z o s t a ł o u z n a n e z a n i e p o d l e g ł y i s a m o d z i e l n y b y t p a ń s t w o w y. K o l e j n y n u m e r c z a s o p i s m a w z w i ą z k u z o b c h o d z o n y m R o k i e m J u l i a n a T u w i m a b ę d z i e p o ś w i e c o n y w ł a ś n i e t e m u t w ó r c y. S e r d e c z n i e z a c h ę c a m d o l e k t u r y P r z y s t a n i. W y t r w a ł e g o o d k r y w a n i a n a s z e j n i e z w y k l e b a r w n e j h i s t o r i i i k u l t u r y. P i o t r S o w i ń s k i

3 Święto Niepodległości w Zespole Szkół w Szkotowie W związku z przypadającą w tym roku dziewięćdziesiątą piątą rocznicą odzyskania przez Naród Polski niepodległego bytu państwowego w Zespole Szkół w Szkotowie 12 listopada 2013 roku odbyła się akademia, poświęcona temu doniosłemu wydarzeniu. Po wprowadzeniu pocztu sztandarowego i odśpiewaniu hymnu państwowego rozpoczęła się część artystyczna przygotowana przez uczniów klas gimnazjalnych. Zaprezentowali oni kilka humorystycznych scenek, których przewodnich motywem był stan świadomości współczesnego społeczeństwa polskiego na temat 11 listopada. Młodzi aktorzy swoim występem udowodnili, że często zapominamy o tym, jak właściwie należy obchodzić Narodowe Święto Niepodległości. Nie zabrakło również przybliżenia zebranym odpowiedniego tła historycznego okoliczności, dzięki którym nasza ojczyzna odzyskała niepodległość po stu dwudziestu trzech latach niewoli. Uroczystość zakończył występ szkolnego zespołu wokalnego Rubikon. Dzień 11 listopada 1918 roku przez polskie społeczeństwo został przyjęty z niezwykłym entuzjazmem, dlatego pamiętając o tym akademia przygotowana była w taki sposób, by podkreślić niezwykle radosny charakter niniejszego święta. Spektakl spotkał się dobrym odbiorem. Młodzi aktorzy zostali nagrodzeni burzą oklasków. Poczet sztandarowy na uroczystościach 11 listopada w Kozłowie Poczet sztandarowy Zespołu Szkół w Szkotowie w składzie: Kacper Kamiński, Natalia Gałecka i Aleksandra Maciaszczyk 11 listopada wziął udział w gminnych obchodach Święta Niepodległości, zorganizowanych w kościele pod wezwaniem św. Piotra i Pawła w Kozłowie. Uczniowie reprezentowali nasza szolną społeczność podczas mszy św. celebrowanej w intencji ojczyzny i montażu słownomuzycznego A gdy wolności przyszedł czas Postawa Kacpra, Natalii i Oli, którzy chętnie i godnie reprezentują naszą szkołę, jest warta naśladowania. Są oni przykładami uczniów, na których zawsze można liczyć. Pi o t r Sowiński

4 S o n d a W jaki sposób Polacy obchodzą Narodowe Święto Niepodległości? Czy jest to kolejny dzień wolny od pracy, czy może w jakiś szczególny sposób starają się przeżywać to święto? Polacy w dzisiejszych czasach nie obchodzą jakoś szczególnie Dnia Niepodległości. Dla większości naszego społeczeństwa jest to zwykły dzień wolny od pracy. Jedenastego listopada na niektórych domach możemy zobaczyć wywieszone białoczerwone flagi, ale nic poza tym. To święto jest obchodzone prawie, tylko w stolicy naszego państwa w obecności prezydenta i najważniejszych osób w naszym kraju. Myślę, że ludzie nie obchodzą Dnia Niepodległości w szczególny sposób, ponieważ to dla nich normalne, że żyją w wolnym kraju. N a t a l i a G a ł e c k a Polacy różnie obchodzą Dzień Niepodległości. Niektórzy są przekonani, że jest to dzień radości, a nie cierpienia smutku. Odśpiewują patriotyczne pieśni, słuchają opowiadań o dniu jedenastego listopada 1918 roku. W szkołach organizuje się akademie; odbywają się defilady, msze święte w intencji ojczyzny, pokazy filmów, koncerty, wykłady naukowe, czy biegi niepodległości. Jedenastego listopada nie powinien być dla nas tylko dniem wolnym od pracy, ale dniem pamięci i szacunku dal tych, którzy walczyli i zginęli za swój kraj. Elżbie t a G rz y b o w s k a W dniu 11 listopada odbywają się uroczystości państwowe związane z Narodowym Świętem Niepodległości. My przede wszystkim wywieszamy polskie flagi, niektórzy też składają wieńce na grobach żołnierzy i oddają hołd poległym. Jest to dzień, kiedy w mediach wspomina się tych, którzy walczyli o wolną Polskę. A l i c j a A n t o l a k Nie ma osób, które pamiętają czasy pierwszej wojny światowej i jedenastego listopada 1918 roku, jednak w telewizji jest wiele programów, z których można dowiedzieć się, w jaki sposób po 123 latach niewoli odzyskaliśmy niepodległość. Dzisiaj wywieszamy flagi, wszystkie urzędy i zakłady pracy są pozamykane, w Warszawie i innych miastach organizowane są patriotyczne marsze, przed pomnikami żołnierzy składa się kwiaty. Jednak dopiero po 1989 roku Polacy w ten właśnie sposób mogą obchodzić Święto Niepodległości. A l e k s a n d r a S z c ze p k o w s k a

5 N a s ze interp reta cje Synkowie moi Synkowie moi, poszedłem w bój, jako wasz dziadek, a ojciec mój, jak ojciec ojca i ojca dziad, co z Legionami przemierzył świat, szukając drogi przez krew i blizny do naszej wolnej Ojczyzny! Synkowie moi, da nam to Bóg, że spadną wreszcie kajdany z nóg i nim wy męskich dojdziecie sił, jawą się stanie, co dziadek śnił: szczęściem zakwita krwią wieków żyzny łan naszej wolnej Ojczyzny! Synkowie moi, lecz gdyby Pan nie dał zajść zorzy z krwi naszych ran to jeszcze w waszej piersi jest krew na nowy świętej Wolności siew: i wy pójdziecie pomni spuścizny na bój dla naszej Ojczyzny. Jerzy Żuławski ( ) Wiersz pt. Synkowie moi autorstwa Jerzego Żuławskiego dotyczy czasów I wojny światowej. Jest to utwór liryczny, w którym osobą mówiącą jest starszy mężczyzna mający dzieci i wnuki. Jest to patriota. Nie boi się on mówić także o Bogu i o tym, że to właśnie dzięki Niemu udało się mu przetrwać trudne okresy w swoim życiu. Podmiot liryczny zwraca się do swoich synków. Są oni głównymi adresatami utworu. Mężczyzna mówi do nich z wielkim podekscytowaniem jakby chciał, aby słowa, które do nich kieruje zostały na zawsze w ich pamięci. Tytuł wiersza jest używany przez autora na początku każdej strofy (anafora), więc zarówno jest tytułem jak i zwrotem bezpośrednim do adresatów (apostrofa). Głównym tematem wiersza jest walka ludzi podczas wojny. Ich trud i wysiłek, ból i rozpacz. A to wszystko ma przynieść upragnioną wolność święty Wolności siew, czyli odzyskanie niepodległości. Myślę, że ci, którzy walczyli i ginęli za naszą ojczyznę, chcieliby aby ich dzieci zapamiętały i doceniły dobro, które włożyli oni w to żeby osiągnąć swój cel. Moim zdaniem ten wiersz został napisany żeby wzruszać, ale też dawać motywację i siłę do walki z różnorodnymi problemami. P a ulina Ferszt Polonia Resurrecta Da Bóg nam kiedyś zasiąść w Polsce wolnej, Od żyta złotej, od lasów szumiącej, Da Bóg, a przyjdzie dzień nieustający Dla srebrnych pługów udręki mozolnej. Jeszcze oddźwiękną kamienie na młoty I z twardym ziemia pogada lemieszem, I z wszystkich jeszcze kamieni wykrzeszem Iskier snop złoty. Więc gdy wiosennym oglądam wieczorem W mgły otuloną zagonów szarzyznę, Ktoś w moim sercu wykuwa toporem Moją ojczyznę. Wiersz Polonia Resurrecta jest autorstwa Jana Lechonia, jednego z najwybitniejszych twórców okresu dwudziestolecia międzywojennego ( ). Wiara w Boga była dawniej większa, niż obecnie. Polacy, nie mając własnego państwa zwracali się w modlitwach do Boga, by mogli żyć w niepodległej ojczyźnie od żyta złotej, od lasów szumiącej. Ich prośby zostały wysłuchane i 11 listopada 1918 roku, po stu dwudziestu trzech latach zaborów, odzyskaliśmy niepodległość. Osoba mówiąca w wierszu, kiedy wiosennym wieczorem patrzy na ojczysty krajobraz, czuje ogromną siłę w swoim sercu miłość i przywiązanie do naszej polskiej ziemi K a ja Dreger Jan Lechoń ( )

6 Nasze recenzje Patriotyzm w czasach zaborów W czasie zaborów Polaków dotykały liczne kary za wszelkie wykroczenia niezgodne z polityką władzy. W szkołach zakazano nauki języka i kultury polskiej, dzieci więc nauczano potajemnie w domach. Właśnie tak też czyniła Joanna Lipska główna bohaterka noweli Elizy Orzeszkowej A...B...C.... Joanna Lipska była młodą, piękną i mądrą kobietą. Miała długie włosy splecione w warkocz. Jej codziennym strojem były czarne suknie. Była pogrążona w żałobie po zmarłym ojcu. Mieszkała w zaborze pruskim razem z bratem Mieczysławem urzędnikiem. Żyli bardzo skromnie w odziedziczonym po ojcu mieszkaniu. Główna bohaterka długo i bezskutecznie szukała zatrudnienia. Pewnego dnia jej sąsiadka, pani Rożnowska zaproponowała, aby za małą pensję nauczała dwójkę jej wnucząt języka polskiego. Joanna od razu się zgodziła. Z czasem na jej lekcje przychodziło coraz więcej dzieci z okolicy, które chciały się nauczyć swojego ojczystego języka. Po pewnym czasie oskarżono Joasię o potajemne nauczania. Sąd skazał ją na karę grzywny lub pobyt w więzieniu. Bohaterka noweli nie miała wystarczająco dużo pieniędzy, aby zapłacić grzywnę, więc przygotowywała się na trzymiesięczne pozbawienie wolności. Brat Joanny nie chciał, aby go opuściła i poszła do więzienia. W przeciągu kilku godzin zdobył pieniądze i zapłacił karę. Mimo rozprawy sądowej i skazującego wyroku bohaterka książki nie zrezygnowała ze swojego zawodu i nadal uczyła dzieci języka polskiego. Książkę Elizy Orzeszkowej A...B...C... powinny przeczytać osoby, które interesują się historią naszego, a szczególnie czasów zaborów i ciekawi ich, jak wyglądało wtedy życie Polaków. Poza tym nowelka jest bardzo krótka i łatwo sie ją czyta, co nie sprawia problemu w zrozumieniu jej treści. Natalia Gałecka Wybitni Polacy, dzięki którym możliwe stało się odzyskanie niepodległości: Józef Piłsudski Roman Dmowski Ignacy Jan Paderewski