ROLA KREDYTU BANKOWEGO W FINANSOWANIU PRZEDSIĘBIORSTW W POLSCE W LATACH

Transkrypt

1 NAUKI O FINANSACH FINANCIAL SCIENCES 3(20) 2014 ISSN Anna Białek-Jaworska Uniwersytet Warszawski abialek@wne.uw.edu.pl Natalia Nehrebecka Uniwersytet Warszawski, Narodowy Bank Polski nnehrebecka@wne.uw.edu.pl; Natalia.Nehrebecka@nbp.pl ROLA KREDYTU BANKOWEGO W FINANSOWANIU PRZEDSIĘBIORSTW W POLSCE W LATACH Streszczenie: Celem artykułu jest weryfikacja aplikowalności teorii hierarchii źródeł finansowania do skłonności polskich przedsiębiorstw niefinansowych do finansowania kredytem oraz wskazanie determinantów wykorzystania kredytu bankowego długoterminowego i krótkoterminowego z uwzględnieniem wpływu polityki monetarnej i efektu roku. Badanie na próbie ponad obserwacji za lata przeprowadzono metodą systemową GMM. Wśród determinant finansowania kredytem bankowym długo- i krótkoterminowym zbadano wpływ własności zagranicznej i państwowej, udziału eksportu, rentowności, płynności, zabezpieczenia na majątku trwałym oraz polityki monetarnej. Dla małych i średnich przedsiębiorstw uzyskano ujemną zależność między rentownością a finansowaniem kredytem długoterminowym i krótkoterminowym oraz między płynnością a finansowaniem kredytem krótkoterminowym, zgodnie z teorią pecking order. Wykazano ujemny wpływ restrykcyjnej polityki monetarnej za pośrednictwem kanału stopy procentowej oraz kursu walutowego na skłonność przedsiębiorstw w Polsce do finansowania się kredytem krótkoterminowym. Wskazanie wpływu zatorów płatniczych w małych i średnich przedsiębiorstwach w bieżącym i poprzednim okresie na finansowanie krótkoterminowymi kredytami bankowymi powinno pomóc bankom dostosować ofertę kredytową do potrzeb MSP. Dodatni wpływ ryzyka bankructwa na skłonność dużych przedsiębiorstw do zaciągania krótkoterminowych kredytów bankowych, a ujemny w przypadku MSP powinien wpłynąć na decyzje komitetów kredytowych banków co do kształtu procedur analizy zdolności kredytowej i weryfikacji wniosków kredytowych. Oryginalność artykułu dotyczy zastosowania metody panelowej (S)VAR do badania reakcji poziomu wykorzystania kredytów bankowych w finansowaniu na zaburzenie (szok) stopy procentowej, kursu walutowego i ryzyka kredytowego. Wartość dodaną stanowi empiryczne uzasadnienie, że wyższy udział płynnych papierów wartościowych w aktywach zmniejsza wykorzystanie kredytów krótkoterminowych, a w małych firmach ich poziom w poprzednim okresie dodatnio wpływa na finansowanie krótkoterminowymi kredytami bankowymi. Słowa kluczowe: długoterminowy kredyt bankowy, krótkoterminowy kredyt bankowy, systemowy GMM, panelowy (S)VAR. DOI: /nof

2 62 Anna Białek-Jaworska, Natalia Nehrebecka 1. Wstęp Nikłe wykorzystanie kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw może wynikać z awersji do zadłużania się i preferowania finansowania własnymi środkami zgodnie z teorią hierarchii źródeł finansowania, ale też z niskiej zdolności kredytowej wobec restrykcyjnych kryteriów i warunków kredytowania i dostępności alternatywnych źródeł finansowania. Literatura tematu zwraca również uwagę na wpływ dużej konkurencyjności banków i wysokiej koncentracji mierzonej indeksem Lernera oraz warunków makroekonomicznych, w tym rozwoju finansowego kraju, dostępu do informacji i udziału Skarbu Państwa we własności banków. Wymienione determinanty mają zróżnicowane oddziaływanie. Love i Peria [2012] zauważyły, że wpływ konkurencji bankowej i koncentracji zależy od otoczenia ekonomicznego. W niektórych krajach negatywny wpływ niskiej konkurencji bankowej może być łagodzony pozytywnymi czynnikami, takimi jak dostępność informacji o kredycie lub ogólny poziom rozwoju finansowego, podczas gdy w innych krajach wpływ ten może być osłabiony przez wysoki udział własności państwa w sektorze bankowym. Celem artykułu jest weryfikacja aplikowalności teorii hierarchii źródeł finansowania do skłonności polskich przedsiębiorstw niefinansowych do finansowania kredytem oraz wskazanie determinantów wykorzystania kredytu bankowego długoterminowego i krótkoterminowego z uwzględnieniem wpływu polityki monetarnej i efektu roku. Uwzględnienie wśród zmiennych objaśniających rentowności mierzonej zdolnością do samofinansowania (generowania pieniężnej nadwyżki finansowej, tj. cash flow z działalności operacyjnej ustalonego metodą pośrednią) oraz płynności ma na celu zweryfikowanie zastosowania teorii hierarchii źródeł finansowania do decyzji polskich przedsiębiorstw w zakresie finansowania kredytem bankowym. Natomiast uwzględnienie w modelu krajowej stopy procentowej WIBOR3M i efektywnego kursu walutowego wraz z opóźnieniami i interakcjami z wielkością przedsiębiorstw ma na celu zbadanie wpływu restrykcyjności polityki monetarnej na skłonność przedsiębiorstw do finansowania kredytem bankowym i wykorzystanie kredytu bankowego w ich finansowaniu. Przypuszczamy, że wraz ze wzrostem rentowności i płynności maleje skłonność przedsiębiorstw do zaciągania kredytów bankowych, zarówno długoterminowych na inwestycje, jak i krótkoterminowych, wspierających prowadzenie działalności operacyjnej, oraz spada udział nowego kredytu w zewnętrznych źródłach finansowania. Do osiągnięcia sformułowanego celu dostosowano strukturę artykułu: na jego początku omówiono przesłanki teoretyczne i sformułowano hipotezy badawcze, następnie przedstawiono wyniki własnych badań empirycznych, zinterpretowano i przedyskutowano uzyskane wyniki z odniesieniem do literatury, a zakończono go podsumowaniem i wnioskami.

3 Rola kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw w Polsce w latach Przesłanki teoretyczne i hipotezy Wśród czynników kluczowych dla zapewnienia dostępności kredytów dla przedsiębiorstw Guo i Stepanyan [2011] wymieniają dobrą kondycję sektora bankowego, wzrost gospodarczy i niską inflację. W zwiększeniu dostępności kredytów, według takich autorów, jak: Jiménez, Ongena, Peydró i Saurina [2010], szczególne znaczenie ma kapitał banku. Dokapitalizowanie firmy i banku oraz zastrzyki płynności na ogół prowadzą do wzrostu podaży kredytów bankowych, ale sposób wzmocnienia bilansu banków (np. kredytowanie banków przez bank centralny) może oddziaływać na ekspansję kredytową. Kokoszczyński, Łyziak, Pawłowska, Przystupa i Wróbel [2002] wśród czynników, które decydują o stopniu wrażliwości kanału kredytowego w Polsce na impulsy polityki pieniężnej, wymieniają wielkość, płynność i kapitał banków. Badacze ci wskazali, że w okresie restrykcyjnej polityki monetarnej duże, mocne finansowo banki mogą w mniejszym stopniu redukować podaż kredytów niż banki małe, o niskim poziomie kapitałów. Carbo-Valvrde, Degryse i Rodriguez- -Fernandez [2011] są zdania, że bankowość relacyjna oraz długość i liczba relacji kredytowych znacznie podnoszą podaż kredytów i redukują racjonowanie kredytów. Bank zaangażowany w sekurytyzację (emitujący papiery wartościowe na zabezpieczenie kredytów) łagodzi ograniczenia kredytowe poza kryzysem, natomiast w czasie kryzysu wzmaga racjonowanie. Brown, Kirschenmann i Ongena [2010] uważają zaś, że niska wiarygodność krajowej polityki monetarnej może wpływać na niechęć banków do udzielania kredytów w walucie krajowej, zwłaszcza w odniesieniu do kredytów długoterminowych. Kredytodawcy oferują kredyt walutowy, jeśli posiadają pasywa w walucie obcej w formie funduszy hurtowych (fundusze Rezerwy Federalnej, fundusze państwowe) lub depozytów klientów. Natomiast firmy zgłaszają popyt na kredyty walutowe, jeśli zróżnicowanie stóp procentowych dla kredytu w walucie krajowej i obcej jest wysokie, a wahania tego zróżnicowania są niskie, posiadają dochód w walucie obcej i mają niższe koszty likwidacji. Zapadalność kredytu dodatnio wpływa na prawdopodobieństwo finansowania kredytem walutowym, chociaż kredytom o dłuższym terminie zapadalności towarzyszy zazwyczaj większe ryzyko stopy procentowej. Niższe wahania kursów walutowych nie wpływają dodatnio na kredyt walutowy, co może wynikać ze stabilizacji oczekiwań względem polityki monetarnej w Unii Europejskiej. Uzyskane przez Brown, Ongena i Yesin [2011] wyniki potwierdzają przypuszczenia, że stabilny kurs walutowy i niepewna krajowa polityka monetarna przyczyniają się do rozwoju zagranicznych kredytów walutowych. Znaczenie gospodarcze niestabilnej polityki monetarnej w kraju jest umiarkowane w porównaniu z rolą przychodów przedsiębiorstw albo własności zagranicznej. Guo i Stepanyan [2011] stwierdzili, że kraje, które w większym stopniu finansowały kredyt krajowy pożyczkami zagranicznymi, szczególnie europejskie gospodarki wschodzące, doświadczyły największych wahań w finansowaniu kredytem przed kryzysem finansowym kredytów subprime i po nim. Ze względu na zmienność przepływów kapitałowych system bankowy, zależny od finansowania

4 64 Anna Białek-Jaworska, Natalia Nehrebecka zagranicznego, może być bardziej podatny na zewnętrzne wstrząsy i cykl koniunkturalny. Kraje, które w małym stopniu doświadczyły ograniczenia wzrostu kredytów w czasie kryzysu, charakteryzowały się względnie stabilnym wzrostem depozytów krajowych. Mając świadomość, że na niskie wykorzystanie kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw wpływają sytuacja sektora bankowego i warunki makroekonomiczne, w niniejszym badaniu skoncentrowano się na analizie czynników mikroekonomicznych, związanych z wewnętrzną sytuacją finansową przedsiębiorstw kredytobiorców oraz strukturalnych (np. forma prawna, forma własności, kierunek sprzedaży). Analiza problemu zostanie przeprowadzona z poziomu przedsiębiorstw, a nie banków Rentowność Zgodnie z teorią substytucji trade-off [Kraus, Litzenberger 1973] rentowne firmy, płacące wyższe podatki dochodowe, powinny w większym stopniu wykorzystywać kredyt bankowy i wykazywać wyższą dźwignię. Natomiast teoria hierarchii źródeł finansowania (pecking order theory) [Myers, Majluf 1984; Myers 1984], akcentując problem asymetrii informacji między zarządzającymi spółką a właścicielami i inwestorami zewnętrznymi, wskazuje, że przedsiębiorstwo wybiera źródła kapitału o najniższym poziomie luki informacyjnej, gdyż publikacja informacji generuje koszty. Dlatego przedsiębiorstwa preferują wewnętrzne źródła finansowania, a najchętniej na rozwój działalności przeznaczają zyski zatrzymane. Kiedy wewnętrznie generowana pieniężna nadwyżka finansowa nie wystarcza na sfinansowanie wydatków kapitałowych, firmy korzystają z kapitału obcego o jak najmniejszym ryzyku, tj. kolejno: kredytu bankowego, emisji obligacji i emisji akcji. Ujemną zależność między rentownością aktywów a finansowaniem kredytem, zgodnie z teorią hierarchii źródeł finansowania, potwierdzili Alonso, Iturriaga, Sanz i Gonzalez [2005]. Wskazali również, że mniej rentowne przedsiębiorstwa sięgają po kredyt, aby ograniczyć ryzyko nieefektywnej likwidacji. Cole [2008], bazując na przeprowadzonym probicie, wskazał, że firmy, które zadeklarowały brak zapotrzebowania na kredyt, są mniejsze, bardziej rentowne, z niższą dźwignią, wyższą płynnością, dłużej funkcjonują na rynku, nie mają problemów z zaległymi zobowiązaniami, a firmy, których wniosek kredytowy został zaakceptowany, są większe. Cole [2010], analizując wpływ wielkości firmy (mierzonej logarytmem sprzedaży) na finansowanie kredytem bankowym, stwierdził, że firmy mniejsze, bardziej rentowne, o większej płynności, posiadające mniej środków trwałych, nie wykorzystują kredytu. Natomiast przedsiębiorstwa finansujące działalność kredytem bankowym są większe, młodsze, mniej rentowne i z niższą płynnością. Ujemną zależność między rentownością a wykorzystaniem kredytu bankowego przez przedsiębiorstwa wykazali Boguszewski i Kocięcki [2000], Bougheas, Mizen i Yalcin [2004], Ghosh i Sensarma [2004], Alonso, Iturriaga, Sanz i Gonzalez [2005], Dewaelheyns i Van Hulle [2007], Cole [2008; 2010] oraz Jiménez, Ongena, Peydró i Saurina [2010]. Na podstawie przy-

5 Rola kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw w Polsce w latach toczonych wyników badań, w celu zweryfikowania zgodności wyborów polskich przedsiębiorstw w zakresie finansowania kredytem bankowym z teorią hierarchii źródeł finansowania (pecking order theory), stawiamy hipotezę 1: bardziej rentowne przedsiębiorstwa w mniejszym stopniu finansują się kredytem bankowym długoterminowym i krótkoterminowym Płynność Acharya, Almeida i Campello [2010] twierdzą, że zagregowane ryzyko przedsiębiorstwa determinuje sposób zapewnienia płynności w przyszłości (zapasy gotówkowe versus linie kredytowe). Dla przedsiębiorstw o wysokim zagregowanym ryzyku otwarcie linii kredytowej w banku jest kosztowne, firmy narażone na oddziaływanie systematycznego ryzyka preferują gotówkę, a dla firm, które tylko muszą zarządzać ich specyficznym ryzykiem płynności, dominują bankowe linie kredytowe. Dewaelheyns i Van Hulle [2007] wykazali, że stosunek kredytu bankowego do aktywów jest dodatnio związany z płynnością, natomiast Boguszewski, Kocięcki [2000], Cole [2010] oraz Jiménez, Ongena, Peydró i Saurina [2013] wskazali, że przedsiębiorstwa z większymi zasobami gotówki zaciągają mniej nowych kredytów, polegając bardziej na finansowaniu wewnętrznym. Analiza powyższych wyników badań pozwala sformułować hipotezę 2: przedsiębiorstwa z wyższą płynnością wykazują niższą skłonność do finansowania kredytem krótkoterminowym i w mniejszym stopniu finansują się krótkoterminowym kredytem bankowym Wielkość przedsiębiorstwa a dostępność kredytów bankowych Cole i Dietrich [2012] wykazali, że firmy mniejsze i starsze rzadziej zgłaszają zapotrzebowanie na kredyt. Wśród firm potrzebujących kredytu, ale nie ubiegających się o niego w związku z obawą odrzucenia wniosku kredytowego dominują firmy młode wolno rozwijające się, rzadko działające w formie korporacji, często prowadzące działalność w małych miastach oraz krajach z wysoką inflacją i niskim PKB per capita. Firmy, które ubiegają się o kredyt, są starsze, większe i rozwijają się szybciej, częściej mają zewnętrznego audytora oraz doświadczony zarząd, a ich właścicielami są obcokrajowcy i mężczyźni. Firmy te w większości mają siedzibę w dużych miastach oraz w krajach z niższą inflacją, ale wyższym wzrostem PKB. 40% firm potrzebujących kredytu nie ubiega się o niego w związku z przeświadczeniem, że wniosek zostanie odrzucony (33% firm z krajów rozwiniętych i 44% z krajów rozwijających się). Firmy te są także zniechęcone niekorzystnymi stopami procentowymi oraz warunkami kredytu. W badanej próbie niemal połowa firm, która ubiegała się o kredyt, nie otrzymała go, a procent odrzuceń w krajach rozwiniętych był większy (54%) niż w krajach rozwijających się (48%). Alonso, Iturriaga, Sanz i Gonzalez [2005] stwierdzili dodatnią zależność między wielkością firmy a wykorzystaniem kredytu bankowego. Duże firmy mają większą siłę przetargową, którą wykorzystują w budowaniu i utrzymaniu relacji z bankiem. Na skutek tego duże firmy, które mogłyby zrezygno-

6 66 Anna Białek-Jaworska, Natalia Nehrebecka wać z finansowania na rynku bankowym na rzecz finansowania poprzez emisję długu, korzystają z finansowania kredytem bankowym. Wydaje się, że jest to cecha nieanglosaskiego systemu finansowego, w którym system bankowy odgrywa główną rolę w sektorze finansowym. W modelu anglosaskim szczególną funkcję mają banki inwestycyjne, natomiast banki komercyjne zajmują się bieżącą obsługą działalności operacyjnej przedsiębiorstw. Jiménez, Ongena, Peydró i Saurina [2013] wskazali, że wielkość firmy oraz jej wiek dodatnio wpływają na liczbę otrzymanych kredytów. Firmy o lepszej sytuacji finansowej w większym stopniu korzystają z finansowania zewnętrznego. Większe i dłużej prowadzące działalność przedsiębiorstwa oraz firmy z sektora przemysłu z większym prawdopodobieństwem mają dostęp do finansowania bankowego [Love, Peria 2012]. Dużym firmom przypisywany jest niższy wskaźnik ryzyka, gdyż są bardziej zdywersyfikowane, lepiej znane zewnętrznym podmiotom, są mniej dotknięte problemem asymetrii informacji [Ghosh, Sensarma 2004]. Brown, Ongena, Popov i Yesin [2012] wykazali, że małe wschodnioeuropejskie firmy z mniejszym prawdopodobieństwem przedkładają wniosek o kredyt niż zachodnioeuropejskie firmy, mimo że częściej potrzebują kredytu. Przedsiębiorstwa nie składają wniosku kredytowego, mimo że potrzebują kredytu, w związku z wymaganym zabezpieczeniem, uznaniem oprocentowania za wysokie, w związku ze skomplikowanymi i uciążliwymi procedurami kredytowymi. Wśród firm Europy Wschodniej prawdopodobieństwo nieprzyznania kredytu jest większe dla firm małych i prywatnych, krótko prowadzących działalność. Detragiache, Tressel i Gupta [2008] wskazali, że zagraniczne banki pożyczają dużym firmom z wiarygodnymi sprawozdaniami finansowymi, a nie licznym, nietransparentnym przedsiębiorstwom mikro i małym. Wyższy odsetek firm zniechęconych do składania wniosków kredytowych we Europie Wschodniej wydaje się kierować obecnością zagranicznych banków, a nie różnicami w otoczeniu makroekonomicznym czy ochronie wierzyciela. Sufi [2009] na podstawie wyników analizy stwierdził, że wielkość przedsiębiorstwa i cash flow dodatnio wpływa na prawdopodobieństwo posiadania linii kredytowej. Wskazał, że dla firm o wysokiej wartości rynkowej prawdopodobieństwo posiadania linii kredytowej jest niższe. Gelos [2003] uzyskał istotny dodatni wpływ wielkości firmy na finansowanie kredytem walutowym oraz nieistotność struktury własności i wskaźnika zadłużenia. Oznacza to, iż unikanie nadmiernego zadłużenia nie determinuje finansowania kredytem walutowym. Brown, Kirschenmann i Ongena [2010] dowiedli, że większe przedsiębiorstwa częściej zgłaszają popyt na kredyt walutowy. Większe i dłużej prowadzące działalność firmy z większym prawdopodobieństwem osiągają dochody z eksportu, z mniejszym prawdopodobieństwem upadają, są bardziej przejrzyste. Brown, Ongena i Yesin [2011] wskazali na dodatnią zależność między zmienną kontrolującą stosowanie międzynarodowych standardów rachunkowości (IAS lub USGAAP) a kredytem walutowym. Prawdopodobnie wynika to z faktu, że firmy stosujące międzynarodowe standardy rachunkowości częściej osiągają przychody w walucie obcej. Ponieważ zgodnie z oczekiwaniami transparentność finansowa redukuje kredyty w walucie obcej, firmy dłużej notowane na gieł-

7 Rola kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw w Polsce w latach dzie z mniejszym prawdopodobieństwem będą zaciągały kredyty w walucie obcej. Wskazano, że kredyty o krótszym terminie zapadalności są zaciągane w walucie krajowej z większym prawdopodobieństwem niż kredyty długoterminowe. Powyższe wyniki badań prowadzą do sformułowania hipotezy 3: średnie i duże przedsiębiorstwa mają skłonność do finansowania się kredytem długoterminowym większą niż małe firmy Struktura aktywów i jej wpływ na zabezpieczenie kredytu bankowego Jeśli firmy wykorzystują rzeczowe aktywa trwałe jako zabezpieczenie, to ograniczają koszt kredytu bankowego poprzez ograniczenie problemu ujawnienia majątku i substytucji aktywów (m.in. [Myers, Majluf 1984; Detragiache 1994; Boot, Thakor, Udell 1991; Leeth, Scott 1989]). Petersen i Rajan (1994) oraz Dewaelheyns i Van Hulle [2007] stwierdzili, że duże firmy, o wysokim udziale rzeczowych aktywów trwałych w większym stopniu korzystają z kredytu bankowego. Cole [2008] wskazał, że firmy prowadzące działalność w sektorze budownictwa, produkcji oraz transportu postrzegane są jako podmioty o wyższej zdolności kredytowej, ponieważ zazwyczaj charakteryzują się większymi aktywami trwałymi, które mogą stanowić zabezpieczenie. Bougheas, Mizen i Yalcin [2004] zauważyli, że dostęp do finansowania może być utrudniony w odniesieniu do firm zadłużonych, które zostaną uznane za zagrożone bankructwem, natomiast racjonowanie nie wystąpi w odniesieniu do przedsiębiorstw w dobrej kondycji. Wskazano, że firmy o dużym udziale kredytów w strukturze kapitału i wysokim ryzyku mają problem z dostępem do kredytu długoterminowego, ale mogą skorzystać z finansowania krótkoterminowego, przedsiębiorstwa stabilne i posiadające znaczny udział kredytów bankowych w strukturze kapitałowej mogą mieć zaś lepszy dostęp do kredytu. Szacując model efektów stałych, potwierdzili, że udział krótkoterminowego zadłużenia w zobowiązaniach ogółem jest wyższy dla firm z niższym zabezpieczeniem. Wyższy poziom zabezpieczenia zwiększa dostęp do długu długoterminowego, ograniczając udział zadłużenia krótkoterminowego w zadłużeniu całkowitym. Dewaelheyns i Van Hulle [2007] potwierdzili, że duże firmy, o wysokim udziale rzeczowych aktywów trwałych w majątku w większym stopniu korzystają z kredytu bankowego, a firmy należące do grup kapitałowych preferują finansowanie wewnętrzne ze względu na jego niższe koszty. Huyghebaert, Van de Gucht i Van Hulle [2007] wskazują na potencjalny problem endogeniczności, do którego prowadzi wykorzystywanie danych na poziomie firmy, począwszy od roku rozpoczęcia działalności (np. [Scholtens 1999]). Przykładowo firmy cechujące się wysokim wzrostem od początku prowadzenia działalności mogą być podmiotami, które miały łatwiejszy dostęp do taniego kredytu. Podobnie przedsiębiorstwa mogą mieć wyższą wartość likwidacyjną, kiedy zwiększają zadłużenie w banku, aby finansować zakup środków trwałych, które stanowią zabezpieczenie tych kredytów. W celu wyeliminowania problemu endogeniczności stosuje się opóźnione wartości zmiennych opisujących charakterystyki firmy, co w przypadku

8 68 Anna Białek-Jaworska, Natalia Nehrebecka badania przedsiębiorstw rozpoczynających działalność (business start-ups) nie jest jednak możliwe. Wykorzystano zatem zmienne na poziomie branży jako aproksymację zmiennych. Na podstawie analizy przeprowadzonej za pomocą modelu tobit wskazano, że przedsiębiorcy, którzy potrzebują kapitału na sfinansowanie rozpoczęcia działalności, rozważają nie tylko cenę różnych kredytów, ale także różnice w polityce likwidacyjnej. Przedsiębiorstwa rozpoczynające działalność w większym stopniu obarczoną ryzykiem szczególnie rozważają możliwości wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań i w mniejszym stopniu wybierają kredyt bankowy. Efekt jest silniejszy w branżach o wysokich rzeczowych aktywach trwałych. Cole [2010], szacując modele probitowe dla określenia determinant wykorzystania kredytu bankowego oraz model Heckmana dla udziału kredytu bankowego w aktywach, stwierdził, że firmy posiadające mniej środków trwałych nie wykorzystują kredytu. Wyniki badań Liberti i Sturgess [2012] wskazują, że zabezpieczenie, a w szczególności zabezpieczenie niespecyficzne, stanowi kanał, przez który kredytobiorcy mogą złagodzić efekty kanału kredytowego specyficzne dla banku bez zwracania się do innych kredytodawców na rynku kredytowym. Skutkami szoku najbardziej są dotknięte firmy o niskim zabezpieczeniu i wysokim prawdopodobieństwie bankructwa. Firmy wykazujące specyficzne zabezpieczenie (w postaci zapasów, maszyn i urządzeń, należności, gwarancji i weksli) doświadczają większego spadku kredytu w sytuacji szoku podażowego. Kredytobiorcy z niskimi zdolnościami kredytowymi, mniejszym zabezpieczeniem i przynoszący najmniejsze zyski doświadczają większych spadków podaży kredytów w odpowiedzi na szok podażowy kredytów. Kredytobiorcy, którzy zastawiają niespecyficzne zabezpieczenie (nieruchomości, gotówka i płynne papiery wartościowe), doświadczają mniejszych ograniczeń w podaży kredytów w warunkach szoku podaży kredytów w systemie bankowym. Jiménez, Ongena, Peydró i Saurina [2013] wskazali, że przedsiębiorstwa z większymi aktywami trwałymi lub gotówką zaciągają mniej nowych kredytów, polegając bardziej na finansowaniu wewnętrznym. Analiza powyższych wyników badań pozwala sformułować następujące hipotezy: hipotezę 4: wyższe niespecyficzne zabezpieczenie dodatnio wpływa na skłonność przedsiębiorstw do finansowania kredytem długoterminowym i stopień finansowania kredytem długoterminowym oraz hipotezę 4a: wyższe zabezpieczenie ujemnie wpływa na skłonność przedsiębiorstw do finansowania kredytem krótkoterminowym oraz stopień finansowania kredytem krótkoterminowym Ryzyko bankructwa Alonso, Iturriaga, Sanz i Gonzalez [2005] zwracają uwagę na kwestię nieefektywnej likwidacji firmy (inefficient liquidation). Prawdopodobieństwo bankructwa i związana z nim utrata wartości aktywów w trakcie procesu likwidacji może wpływać na preferowanie kredytu bankowego ponad tańsze finansowanie publiczne (less-expensive public debt). Banki są bowiem bardziej skłonne do renegocjowania warunków

9 Rola kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw w Polsce w latach kredytu [Berlin, Loeys 1988]. Zatem finansowanie kredytem bankowym może się przyczynić do odroczenia w czasie likwidacji firmy w sytuacji, gdy zwrot z inwestycji nie pozwala pokryć zobowiązań związanych z obsługą długu. Wykazano dodatnią relację między prawdopodobieństwem bankructwa a udziałem kredytu bankowego w finansowaniu aktywów ogółem. Zauważono, że firmy o wysokiej dźwigni, zagrożone bankructwem charakteryzują się znacznym wykorzystaniem kredytu w związku z potencjalnymi korzyściami w sytuacji upadłości i chęcią ograniczenia skutków nieefektywnej likwidacji. Jiménez, Ongena, Peydró i Saurina [2012] dowiedli, że kluczową zmienną, obrazującą kondycję firmy w czasie kryzysu, jest dźwignia, a szczególnie jej wysoka wartość, co przemawia za teoriami zagrożenia nadmiernym zadłużeniem. Wskazano, że firmy o wyższej relacji kapitałów własnych do aktywów ogółem oraz posiadające lepszą historię kredytową mają większe prawdopodobieństwo uzyskania kredytu. Na podstawie przytoczonych wyników badań formułujemy zatem hipotezę 5: bardziej zagrożone bankructwem firmy w większym stopniu finansują się kredytem długoterminowym i krótkoterminowym Rola kredytu w finansowaniu przedsiębiorstw zagranicznych, państwowych i eksporterów Love i Peria [2012] wykazały, że eksporterzy mają większy dostęp do kredytów. Przedsiębiorstwa zagraniczne cechują się mniejszym wykorzystaniem kredytów, co prawdopodobnie jest związane z możliwością pozyskiwania środków finansowych od jednostek powiązanych i brakiem potrzeby ubiegania się o fundusze na rynku lokalnym. Brown, Ongena i Yesin [2011] wskazali, że eksporterzy oraz firmy zagraniczne z większym prawdopodobieństwem finansują działalność kredytem walutowym. Brown, Ongena, Popov i Yesin [2012] na podstawie oszacowań modelu probit dla prawdopodobieństwa zadeklarowania zapotrzebowania na kredyt bankowy wskazali, że na prawdopodobieństwo zapotrzebowania na kredyt dodatnio wpływają wiek firmy i działalność eksportowa. Firmy posiadające alternatywne źródła finansowania, czyli firmy państwowe, zagraniczne oraz rentowne, z wysokimi funduszami wewnętrznymi, z mniejszym prawdopodobieństwem deklarują zapotrzebowanie na kredyt bankowy. Eksporterzy mają niższe prawdopodobieństwo odrzucenia wniosku kredytowego. Prawdopodobieństwo nieprzyznania kredytu firmom państwowym lub zagranicznym w Europie Zachodniej jest niższe niż w Europie Wschodniej [Brown, Ongena, Popov, Yesin 2012]. Gelos [2003] sugeruje, że firmy z większym eksportem mają większy kredyt w walucie obcej, co wskazuje, że eksporterom łatwiej ustanowić zabezpieczenie dla kredytów walutowych oraz że są oni skłonni zrezygnować z części ubezpieczenia przed krajowym kryzysem, ponosząc wyższe różnice kursowe za niższe oprocentowanie kredytów w walucie obcej. Uzyskał również dodatni wpływ importu na kredyt walutowy, co wskazuje, że zaciąganie kredytów denominowanych w walucie obcej jest w znacznym stopniu motywowane potrzebą nabycia czynników produkcji na międzynarodowych rynkach. W związku z przytoczonymi wynikami badań przypuszczamy, że:

10 70 Anna Białek-Jaworska, Natalia Nehrebecka Hipoteza 6: przedsiębiorstwa z udziałem kapitału zagranicznego i przedsiębiorstwa państwowe mają niższą skłonność do zaciągania kredytu bankowego długoterminowego i krótkoterminowego. Hipoteza 6a: przedsiębiorstwa z udziałem kapitału zagranicznego w niższym stopniu wykorzystują kredyt bankowy krótkoterminowy. Hipoteza 6b: eksporterzy wykazują większą skłonność do zaciągania kredytu bankowego długoterminowego i krótkoterminowego i w wyższym stopniu wykorzystują kredyt krótkoterminowy Wpływ polityki monetarnej na finansowanie przedsiębiorstw kredytem bankowym Bougheas, Mizen i Yalcin [2004] wykazali, że decyzje o przyznaniu kredytu firmom o danych charakterystykach różnią się w zależności od poziomu stopy procentowej. Wielkość przedsiębiorstwa i zabezpieczenie są mniej istotne w warunkach zacieśnienia rynków kredytowych, podczas gdy zyskują na znaczeniu oceny ryzyka i wiek przedsiębiorstwa wnioskującego o przyznanie kredytu. Ghosh i Sensarma [2004] dowiedli, że firmy produkcyjne są bardziej wrażliwe na szoki monetarne niż firmy z sektora usług i w efekcie zacieśnienia monetarnego ograniczają krótkoterminowy kredyt bankowy. Ghosh [2010] stwierdził, że zmiany w nastawieniu polityki monetarnej wpływają na strukturę zobowiązań przedsiębiorstw niefinansowych. Zacieśnieniu polityki monetarnej towarzyszy wzrost ogólnego całkowitego zadłużenia, co wydaje się sprzeczne z działaniem kanału stopy procentowej. Jednak analiza komponentów zadłużenia pozwoliła zauważyć, że krótkoterminowe zadłużenie wobec banku wzrasta, podczas gdy krótkoterminowe zadłużenie ogółem maleje. Wzrost stóp procentowych wpływa na pogorszenie warunków dostępności wszystkich źródeł finansowania o charakterze zobowiązaniowym. Jeśli firmy wykażą historię kredytową, to mogą jednak liczyć na krótkoterminowe kredyty ratunkowe. Zacieśnienie polityki monetarnej podnosi zadłużenie ogółem w większości przypadków, choć efekt netto różni się w zależności od charakterystyki firmy. Mniej zadłużone firmy obniżają zadłużenie ogółem, podczas gdy rentowne firmy zwiększają poziom zadłużenia. Wyniki badania potwierdzają koncepcję bankowości relacyjnej. Gdy zadłużenie długoterminowe w okresie zacieśnienia monetarnego spada, banki uznają za wskazane dostarczyć tymczasowego wsparcia w postaci krótkoterminowego kredytu bankowego, co powoduje, że zadłużenie całkowite rośnie. Jednak dla małych firm zacieśnienie monetarne skutkuje ograniczeniem zadłużenia krótkoterminowego. Demiroglu, Kizilaslan [2012] stwierdzili, że zacieśnienie na rynku bankowym wpływa ujemnie na prawdopodobieństwo posiadania linii kredytowej przez firmy prywatne. Młode prywatne firmy są bardziej wrażliwe na zmiany na rynku bakowym niż starsze. Jiménez, Ongena, Peydró i Saurina [2010] dowiedli, że banki z niższym kapitałem lub niższą płynnością udzielają mniej kredytów w okresie niższego wzrostu PKB albo wyższych krótkoterminowych stóp procentowych. Słabsze firmy, potrzebu-

11 Rola kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw w Polsce w latach jące kredytu i powiązane z bankami o niskim kapitale lub płynności, mają niższe prawdopodobieństwo uzyskania kredytu w warunkach zacieśnienia monetarnego. Skutki spowolnienia działalności gospodarczej lub zacieśnienia polityki monetarnej dla podaży kredytów bankowych mogą być wzmocnione niższym kapitałem firmy i banku. Przytoczone wyniki badań pozwalają sformułować hipotezę 7: WIBOR3M i efektywny kurs walutowy ujemnie wpływają na skłonność przedsiębiorstw niefinansowych do finansowania się krótkoterminowym kredytem bankowym. 3. Badanie empiryczne Analizę empiryczną przeprowadzono na podstawie danych jednostkowych z bilansu oraz rachunku zysków i strat polskich przedsiębiorstw, ze sprawozdań statystycznych rocznych F-02 i kwartalnych F-01/I-01 za lata Struktura badanej próby według wielkości wskazuje na dominujący udział małych przedsiębiorstw (ok. 66%), a najmniejszy udział stanowią duże przedsiębiorstwa (ok. 5-7%). W analizowanych latach nastąpił spadek udziału małych firm na korzyść udziału przedsiębiorstw średnich. Intensywny rozwój MSP rozpoczął się dzięki transformacji i reformom zapoczątkowanym w 1989 r. Lata to widoczny okres wzrostu, który pokrywa się z czasem znacznej poprawy koniunktury w polskiej gospodarce. Dla firm dużych, po około 10% spadku w roku 2001, zanotowano kolejny spadek liczebności, o około 5%, w roku Próba badawcza Długoterminowy kredyt bankowy Wskaźnik finansowania kredytem bankowym długoterminowym w latach jest stały w czasie, z lekką asymetrię prawostronną i medianą oscylującą wokół wartości 0,07. Mediana możliwości wzrostu jest wyższa dla firm, które zaciągnęły kredyt długoterminowy. W 2002 r. zaobserwowano wzrost odsetkowej tarczy podatkowej. Mediana odsetkowej tarczy podatkowej jest wyższa dla przedsiębiorstw, które zaciągnęły kredyt długoterminowy. Nieco niższym wskaźnikiem predykcji bankructwa charakteryzują się firmy, które zaciągnęły nowy kredyt długoterminowy. Rozkład zmiennej odzwierciedlającej samofinansowanie w ujęciu dynamicznym charakteryzuje się wyższą medianą w grupie firm, które funkcjonowały bez nowego kredytu długoterminowego. Mediana pozaodsetkowej tarczy podatkowej jest wyższa dla firm, które zaciągnęły kredyt długoterminowy. Rozkład skumulowanej rentowności kapitału własnego jest względnie stały w czasie z niższą medianą w grupie firm, które zaciągnęły nowy kredyt długoterminowy. Wskaźnik struktury aktywów również nie podlega znacznym wahaniom w czasie, a mediana jest wyższa dla przedsiębiorstw, które zaciągnęły nowy kredyt długoterminowy. Przeciętne przedsiębiorstwo bez nowego kredytu długoterminowego charakteryzuje się wyższą płynnością gotówkową i szybką niż przeciętna firma, która zaciągnęła kredyt długoterminowy.

12 72 Anna Białek-Jaworska, Natalia Nehrebecka Próba badawcza krótkoterminowy kredyt bankowy Rozkład krótkoterminowego kredytu bankowego jest symetryczny. Typowe przedsiębiorstwo (obrazowane poprzez medianę) charakteryzowało się udziałem krótkoterminowego kredytu bankowego w źródłach finansowania na poziomie 0,10-0,13. Mediana możliwości wzrostu jest wyższa w grupie firm, które wykorzystują kredyt krótkoterminowy jako źródło finansowania działalności. Wśród firm korzystających z kredytu krótkoterminowego przeciętne duże przedsiębiorstwo ma wyższe możliwości wzrostu niż przeciętne przedsiębiorstwo średnie i małe. Rozkład odsetkowej tarczy podatkowej ma wyższą medianę dla firm korzystających z kredytu krótkoterminowego. Zmienna mierząca samofinansowanie w ujęciu dynamicznym charakteryzuje się niższą medianą dla firm korzystających z kredytu krótkoterminowego. Rozkład pozaodsetkowej tarczy podatkowej jest zbliżony we wszystkich grupach. Przeciętne przedsiębiorstwo korzystające z kredytu krótkoterminowego cechuje się niższą skumulowaną rentownością kapitału niż przedsiębiorstwo niesięgające po kredyt krótkoterminowy. Najniższą medianę skumulowanej rentowności kapitału zanotowano dla firm małych. Miara zatorów płatniczych (odwrotność wskaźnika rotacji należności) wykazuje tendencję wzrostową w badanym okresie, a jej mediana jest nieznacznie wyższa dla firm, które nie finansują działalności kredytem krótkoterminowym. Przedsiębiorstwa niekorzystające z kredytu krótkoterminowego mają wyższą medianę rozmiaru firmy. Najniższym wskaźnikiem upłynnienia zapasów charakteryzuje się przeciętna mała firma bez kredytu krótkoterminowego. Rozkład płynności gotówkowej wykazuje asymetrię prawostronną z niższą medianą dla firm, które finansują się kredytem krótkoterminowym. Rozkład zabezpieczenia jest stały w czasie, a najniższą medianę uzyskano dla małych przedsiębiorstw, które nie wykorzystują kredytu krótkoterminowego Definicje zmiennych Do badania czynników determinujących kredyt długoterminowy użyto zmiennych w postaci wskaźników finansowych, makroekonomicznych oraz czynników strukturalnych (sektor działalności, kierunek sprzedaży, forma własności i forma prawna). Tabela 1 zawiera pełny opis konstrukcji zmiennych zastosowanych w badaniu empirycznym. Na podstawie przeglądu literatury zdefiniowano listę potencjalnych determinant kredytu bankowego. Na podstawie przeglądu literatury zdefiniowano listę potencjalnych determinant krótkoterminowego kredytu bankowego. Do badania czynników determinujących kredyt krótkoterminowy użyto zmiennych w postaci wskaźników finansowych, makroekonomicznych oraz czynników strukturalnych. Tabela 2 zawiera pełny opis konstrukcji zmiennych zastosowanych w badaniu empirycznym krótkoterminowego kredytu bankowego.

13 Rola kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw w Polsce w latach Tabela 1. Opis konstrukcji zmiennych wykorzystanych w modelu kredytu długoterminowego LL Nazwa zmiennej Stopień wykorzystania kredytu długoterminowego Definicja Dodatnia zmiana długoterminowych zobowiązań z tytułu kredytu bankowego między rokiem t a (t 1) z uwzględnieniem zasad prezentacji w bilansie*/(dług + (kapitał własny kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny)) SIZE Wielkość przedsiębiorstw Logarytm aktywów SF Strata na działalności finansowej [(Wynik finansowy brutto/przychody ze sprzedaży) (wynik finansowy z działalności operacyjnej/przychody ze sprzedaży)]/(zobowiązania długoterminowe + zobowiązania krótkoterminowe z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych, kredytów i pożyczek oraz zobowiązania z tytułu dostaw i usług (kredyt handlowy bez wydatków bieżących)) SD Samofinansowanie w ujęciu dynamicznym Cash flow z działalności operacyjnej wyznaczone metodą pośrednią (zysk (strata) netto + korekty razem)/(dług + (kapitał własny kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny)) QL Miara płynności szybkiej (Aktywa obrotowe zapasy)/zobowiązania krótkoterminowe OT Pozaodsetkowa tarcza podatkowa Amortyzacja/(dług + (kapitał własny kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny)) IT Odsetkowa tarcza podatkowa Odsetki/Aktywa ogółem GO Możliwości wzrostu (Przychody ze sprzedaży (t) przychody ze sprzedaży (t 1))/przychody ze sprzedaży (t 1) ROE PB TA Skumulowana rentowność kapitału własnego Odwrócony wskaźnik predykcji bankructwa Zabezpieczenie (struktura aktywów) (Zyski zatrzymane + rezerwy kapitałowe)/kapitał własny Wskaźnik Nehrebecka, Dzik [2012] Rzeczowe aktywa trwałe/aktywa ogółem IR WIBOR3M 3-miesięczna stopa procentowa WIBOR ER Efektywny kurs walutowy Efektywny kurs walutowy * Część zobowiązań z tytułu długoterminowego kredytu bankowego wymagalna do roku jest wykazywana jako zobowiązanie krótkoterminowe (w roku t). Źródło: opracowanie własne.

14 74 Anna Białek-Jaworska, Natalia Nehrebecka Tabela 2. Opis konstrukcji zmiennych wykorzystanych w modelu kredytu krótkoterminowego SL Nazwa zmiennej Stopień wykorzystania kredytu krótkoterminowego Definicja Krótkoterminowe zobowiązania z tytułu kredytu bankowego bez części zobowiązań z tytułu długoterminowego kredytu bankowego wymagalnej do roku czasu/(dług + (kapitał własny kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny)) STS Wskaźnik upłynnienia zapasów Zapasy/przychody ze sprzedaży SA Udział płynnych papierów wartościowych w aktywach (Krótkoterminowe aktywa finansowe + środki pieniężne i inne aktywa pieniężne)/(dług + (kapitał własny kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny)) TA Zabezpieczenie Środki trwałe/aktywa ogółem ROE SD Skumulowana rentowność kapitału własnego Samofinansowanie w ujęciu dynamicznym (Zyski zatrzymane + rezerwy kapitałowe)/kapitał własny Cash flow z działalności operacyjnej wyznaczony metodą pośrednią (zysk (strata) netto + korekty razem)/(dług + (kapitał własny kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny)) CL Miara płynności gotówkowej Środki pieniężne/zobowiązania krótkoterminowe OT Pozaodsetkowa tarcza podatkowa Amortyzacja/(dług + (kapitał własny kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny)) IT Odsetkowa tarcza podatkowa Odsetki/aktywa ogółem GO Możliwości wzrostu (Przychody ze sprzedaży(t) przychody ze sprzedaży (t 1))/przychody ze sprzedaży (t 1) DL Miara zatorów płatniczych Należności z tyt. dostaw i usług/przychody ze sprzedaży QL Miara płynności szybkiej (Aktywa obrotowe zapasy)/zobowiązania krótkoterminowe PB Odwrócony wskaźnik predykcji bankructwa Wskaźnik Nehrebecka, Dzik [2012] IR WIBOR3M 3-miesięczna stopa procentowa WIBOR ER Efektywny kurs walutowy Efektywny kurs walutowy * Część zobowiązań z tytułu długoterminowego kredytu bankowego wymagalna do roku jest wykazywana jako zobowiązanie krótkoterminowe (w roku t). Źródło: opracowanie własne.

15 Rola kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw w Polsce w latach Metoda badawcza Na podstawie przytoczonej literatury tematu skonstruowano dynamiczny model ekonometryczny opisujący wpływ na zaciągnięty kredyt bankowy długoterminowy i krótkoterminowy dla przedsiębiorstw niefinansowych w Polsce trzech kategorii czynników: makroekonomicznych, mikroekonomicznych (związanych z wewnętrzną sytuacją finansową) oraz czynników strukturalnych (np. forma prawna, kierunek sprzedaży). Zaprezentowany w artykule model zawiera oszacowania efektów indywidualnych, sektorowych oraz czasowych, co można interpretować jako pośrednie uwzględnienie w równaniu zaciągniętego kredytu bankowego długoterminowego i krótkoterminowego kosztu kapitału, który na poziomie pojedynczych przedsiębiorstw jest niezwykle trudny do zaobserwowania. Analizę przeprowadzono na podstawie zanonimizowanych danych panelowych pochodzących ze sprawozdań finansowych przedsiębiorstw niefinansowych z lat Do oszacowania parametrów wykorzystano systemowy estymator GMM (system Generalised Methods of Moments [Arellano, Bover 1995; Blundell, Bond 1998]). Dodatkowo zastosowano odporną macierz wariancji-kowariancji. Autorzy większości przytoczonych w przeglądzie literatury artykułów, m.in. Alonso, Iturriaga, Sanz i Gonzalez [2005] czy Cole i Dietrich [2012], opierają badanie na danych panelowych. Często napotykaną trudnością związaną z użyciem próby na danych panelowych jest występowanie problemu autokorelacji, który sprawia, że estymator MNK nie jest efektywny. Z kolei estymator efektów stałych wymaga, aby zmienne objaśniające były egzogeniczne. Alonso, Iturriaga, Sanz i Gonzalez [2005] w celu rozwiązania problemu endogeniczności tych zmiennych niezależnych, które są skorelowane z błędem losowym użył uogólnionej metody momentów (Generalized Method of Moments). Poszczególne modele zdiagnozowano pod względem prawidłowości doboru instrumentów za pomocą testu Sargana, sprawdzającego, czy spełniony jest warunek łącznej ortogonalności pomiędzy instrumentami a składnikiem losowym. Warunek ten jest również weryfikowany testem na występowanie autokorelacji w różnicach reszt z modelu. Założenia konstrukcji modelu wymagają niewystępowania korelacji składnika resztowego rzędu 2 i wyższych. Analizując statystyki opisowe oraz histogramy zmiennych o charakterze ciągłym, we wszystkich próbach zauważalny jest znaczny odsetek obserwacji nietypowych. Biorąc pod uwagę rozkład prawdopodobieństwa zmiennej dokonano zamiany 5% najbardziej odstających wartości na wartość kwantyla rzędu 0,95 lub 0,05 jednocześnie, w zależności od rozkładu cechy. Niniejsza procedura pozwoliła na zbadanie zależności pomiędzy zmiennością zmiennej objaśnianej a zmiennością zmiennych objaśniających bez utraty istotnych informacji. Zanim przeprowadzono badanie ekonometryczne, dokonano oszacowania wielkości korelacji pomiędzy zmiennymi objaśniającymi. Szczegółowe wyniki korelacji rang Spearmana dla zmiennych objaśniających z modeli dla zaciągniętego kredytu długoterminowego znajdują się w tab. 3 i 4, a dla zmiennych objaśniających z modeli dla krótkoterminowego kredytu bankowego przedstawiono w tab. 6 i 7.

16 76 Anna Białek-Jaworska, Natalia Nehrebecka Tabela 3. Analiza korelacji zmiennych objaśniających w modelu skłonności do wykorzystania długoterminowego kredytu bankowego Nr Zmienna LL 1,000 2 SF 0,082 1,000 3 LL t-1 0,210 0,254 1,000 4 SIZE 0,156 0,218 0,050 1,000 5 SD 0,018 0,067 0,029 0,065 1,000 6 QL 0,108 0,280 0,450 0,12 0,130 1,000 7 OT 0,020 0,116 0,058 0,044 0,276 0,025 1,000 8 IT 0,145 0,317 0,351 0,263 0,027 0,327 0,128 1,000 9 GO 0,060 0,045 0,031 0,062 0,117 0,043 0,004 0,040 1, ROE 0,043 0,019 0,056 0,101 0,041 0,040 0,043 0,036 0,031 1, PB 0,023 0,127 0,162 0,069 0,306 0,267 0,041 0,090 0,180 0,039 1, TA 0,152 0,069 0,187 0,231 0,011 0,024 0,332 0,074 0,033 0,169 0,167 1,000 Źródło: opracowanie własne na podstawie danych GUS. Tabela 4. Analiza korelacji zmiennych objaśniających w modelu stopnia wykorzystania długoterminowego kredytu bankowego Nr Zmienna LL 1,000 2 SF 0,192 1,000 3 LL t-1 0,086 0,124 1,000 4 SIZE 0,199 0,572 0,070 1,000 5 SD 0,031 0,141 0,064 0,188 1,000 6 QL 0,015 0,104 0,332 0,055 0,096 1,000 7 OT 0,052 0,186 0,10 0,137 0,346 0,026 1,000 8 IT 0,067 0,202 0,279 0,064 0,022 0,213 0,142 1,000 9 GO 0,000 0,076 0,023 0,045 0,083 0,060 0,001 0,089 1, ROE 0,037 0,008 0,110 0,056 0,092 0,005 0,015 0,026 0,013 1, PB 0,012 0,037 0,230 0,155 0,277 0,258 0,087 0,104 0,150 0,097 1, TA 0,094 0,024 0,316 0,171 0,068 0,121 0,23 0,081 0,050 0,205 0,127 1,000 Źródło: opracowanie własne na podstawie danych GUS. Analizę czynników determinujących zaciągnięty kredyt bankowy długoterminowy w przedsiębiorstwach przeprowadzono dla skłonności do zaciągnięcia kredytu długoterminowego (model I i III) i stopnia wykorzystania kredytu długoterminowego (model II i IV). W modelu I i II uwzględniono efekt roku, natomiast modele III i IV rozszerzono dodatkowo o zmienne kontrolne dla warunków otoczenia makroekonomicznego WIBOR oraz efektywny kurs walutowy (tab. 5). Natomiast

17 Rola kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw w Polsce w latach Tabela 5. Modele skłonności do zaciągania i wykorzystania nowego kredytu długoterminowego Nazwa zmiennej objaśniającej Stopień wykorzystania kredytu długoterminowego w t 1 Strata na działalności finansowej w t 1 Modele z uwzględnieniem efektu roku MODEL I Skłonność MODEL II Kwota kredytu Modele z wpływem polityki monetarnej MODEL III Skłonność MODEL IV Kwota kredytu ,4895*** (0,0696) 63,8670 (757,5585) Średnie firmy 0,1499*** (0,0560) Duże firmy 0,0295 (0,1038) Rok ,0065 (0,0180) Rok ,0122 (0,0157) Rok ,0196 (0,0160) Rok ,0656*** (0,0114) 0,0049 (0,1578) 910,5556* (540,1879) 0,0107 (0,0624) 0,0813 (0,0819) 0,0102 (0,0110) 0,0152 (0,0122) 0,0094 (0,0146) 0,0644** (0,0262) Rok ,0326*** (0,0122) Rok ,0139* (0,0083) Rok ,0112 (0,0119) Rok ,0145# (0,0094) Rok ,0210** (0,0098) Rok ,0060 (0,0114) Rok ,0325** (0,0146) Rok ,0269*** (0,0090) Eksporterzy niewyspecjalizowani Eksporterzy wyspecjalizowani Udział własności zagranicznej 0,1290* (0,0730) 0,1699** (0,0730) 0,2402*** (0,0767) Budownictwo 0,1855** (0,0427) 0,0364*** (0,0118) 0,0229* (0,0119) 0,0245** (0,0115) 0,0143 (0,0126) 0,0314*** (0,0098) 0,0158 (0,0143) 0,0151## (0,0112) 0,0352 (0,0629) 0,0507 (0,0889) 0,1056 (0,1114) 0,1710* (0,0909) 0,1998*** (0,0368) 475,2289 (784,0990) 1,7035* (0,9476) 0,5871 (2,2952) 0,0430** (0,0169) 0,0368** (0,0155) 0,0212* (0,0109) 0,0339*** (0,0084) 0,0085# (0,0055) 0,0117 (0,0147) 0,0129** (0,0060) 0,0911 (0,0831) 0,1780** (0,0801) 0,2430*** (0,0859) 0,2195*** (0,0874) 0,2026 (0,3424) 1019,4921 (1073,7402) 1,3906 (1,2842) 0,2097 (1,8295) 0,0343 (0,0347) 0,0018 (0,0232) 0,0262 (0,0199) 0,0275# (0,0183) 0,0045 (0,0083) 0,0161 (0,0154) 0,0032 (0,0106) 0,0291 (0,0684) 0,0673 (0,1243) 0,1118 (0,1502) 0,0488 (0,1304)

18 78 Anna Białek-Jaworska, Natalia Nehrebecka Tabela 5, cd Handel 0,2264*** (0,0595) Transport 0,0863 (0,1174) Spółki z o.o. 0,0144 (0,0852) Spółki akcyjne 0,0488 (0,1173) Przedsiębiorstwa zagraniczne 1,2696# (0,8219) Przedsiębiorstwa państwowe 0,3233* (0,1869) Spółdzielnie 0,1626* (0,0936) Pozostałe 0,1293 (0,1186) Samofinansowanie w ujęciu dynamicznym Samofinansowanie w ujęciu dynamicznym w t 1 0,2936** (0,1279) 0,4421*** (0,1112) Płynność szybka 0,0117* (0,0069) Pozaodsetkowa tarcza podatkowa Pozaodsetkowa tarcza podatkowa w t ,1726# (822,8181) 1526,7247* (793,1381) Odsetkowa tarcza podatkowa 1,5338** (0,5956) Możliwości wzrostu 0,1886* (0,1130) Możliwości wzrostu opóźnione o jeden okres Rezerwy kapitałowe i zyski zatrzymane w t 1 Odwrócony wskaźnik predykcji bankructwa 0,0507 (0,0702 0,0178 (0,0262) 10,0286 (16,2113) Struktura aktywów 0,6593# (0,4082) Struktura aktywów opóźniona o jeden okres 0,0671 (0,3942) 0,0896 (0,0803) 0,0764 (0,1251) 0,0002 (0,0566) 0,1055 (0,0824) 0,2203 (0,3382) 0,1691** (0,0768) 0,7604*** (0,1284) 0,0930 (0,1635) 0,0129 (0,0112) 564,1082 (622,0263) 1055,6131* (614,1637) 2,1298*** (0,8080) 0,1189# (0,0754) 0,0523## (0,0374) 0,0985*** (0,0290) 18,3860## (16,1236) 1,6712*** (0,2294) 1,2075*** (0,1074) 0,2713*** (0,0598) 0,1504 (0,1242) 0,0397 (0,0887) 0,0871 (0,1263) 1,2766# (0,7933) 0,3628* (0,1931) 0,1692* (0,1011) 0,1549 (0,1270) 0,2055* (0,1142) 0,3198*** (0,1005) 0,0056 (0,0077) 784,1315 (829,6037) 202,9648 (688,5436) 1,0643* (0,5885) 0,2019** (0,0894) 0,0933# (0,0582) 0,0590** (0,0263) 5,2512 (16,4880) 0,8868** (0,3890) 0,5037## (0,3644) WIBOR3M 0,41 (0,33) Efektywny kurs walutowy 0,39** (0,16) 0,1192 (0,1536) 0,2002 (0,1381) 0,1787** (0,0734) 0,2146** (0,0944) 0,3596 (0,3890) 0,0549 (0,0896) 0,6867*** (0,1346) 0,1232 (0,2063) 0,0189 (0,0135) 2070,9775** (936,6371) 1588,4828* (811,1607) 1,8957* (0,9982) 0,0950 (0,1362) 0,0891 (0,1017) 0,0860# (0,0545) 8,2385 (22,4953) 1,4422*** (0,4492) 1,4155*** (0,3036) 0,44 (0,57) 0,18 (0,34)

19 Rola kredytu bankowego w finansowaniu przedsiębiorstw w Polsce w latach WIBOR3M X średnie firmy 3,16** (1,36) WIBOR3M X duże firmy 3,45 (2,93) WIBOR3M opóźniony o jeden okres, małe firmy WIBOR3M opóźniony o dwa okresy, małe firmy WIBOR3M opóźniony o jeden okres X średnie firmy WIBOR3M opóźniony o jeden okres X duże firmy WIBOR3M opóźniony o dwa okresy X średnie firmy WIBOR3M opóźniony o dwa okresy X duże firmy Efektywny kurs walutowy X średnie firmy Efektywny kurs walutowy X duże firmy Efektywny kurs walutowy opóźniony o jeden okres Efektywny kurs walutowy opóźniony o dwa okresy Efektywny kurs walutowy w t-1 X średnie firmy Efektywny kurs walutowy w t-1 X duże firmy Efektywny kurs walutowy w t-2 X średnie firmy Efektywny kurs walutowy w t-2 X duże firmy Stała 0,2591** (0,1041) Nazwa testu Test Arellano-Bonda na autokorelację 1 rzędu Test Arellano-Bonda na autokorelację 2 rzędu 21,735 [0,0000] 2,137 [0,0326] Test Sargana 110,236 [0,0470] 0,4177 (0,5573) 13,101 [0,0000] 1,447 [0,1479] 216,205 [0,0163] Statystyka testowa [p-value] 0,14 (0,24) 0,22 (0,35) 0,46 (1,24) 3,95## (2,91) 2,10* (1,08) 0,24 (1,64) 0,94# (0,63) 0,86 (1,43) 0,33* (0,18) 0,45*** (0,16) 1,14# (0,70) 1,65 (1,56) 1,76*** (0,61) 2,02## (1,54) 0,6979*** (0,2559) 21,489 [0,0000] 1,104 [0,2695] 105,930 [0,0512] 2,11 (1,36) 8,70*** (2,39) 0,52 (0,63) 0,06 (0,58) 1,85 (1,60) 10,33*** (3,12) 0,18 (1,57) 0,47 (1,38) 0,23 (0,79) 0,44 (1,13) 0,18 (0,31) 0,57# (0,38) 0,34 (0,79) 0,63 (1,20) 0,84 (1,11) 0,89 (1,53) 0,0315 (1,0870) 6,204 [0,0000] 1,224 [0,224] 90,247 [0,1435] Źródło: opracowanie własne na podstawie danych GUS.

20 80 Anna Białek-Jaworska, Natalia Nehrebecka Tabela 6. Analiza korelacji zmiennych objaśniających w modelu skłonności do zaciągania krótkoterminowego kredytu bankowego Nr Zmienna SL 1,000 2 STS 0,273 1,000 3 CL 0,301 0,143 1,000 4 SIZE 0,181 0,252 0,202 0,000 5 SA 0,018 0,006 0,097 0,174 1,000 6 QL 0,450 0,279 0,285 0,125 0,005 1,000 7 OT 0,006 0,078 0,119 0,044 0,016 0,025 1,000 8 IT 0,364 0,185 0,324 0,263 0,025 0,327 0,128 1,000 9 GO 0,011 0,092 0,04 0,062 0,008 0,043 0,004 0,041 1, DL 0,061 0,028 0,014 0,292 0,048 0,123 0,083 0,119 0,004 1, PB 0,143 0,119 0,123 0,069 0,014 0,292 0,040 0,090 0,180 0,088 1, TA 0,017 0,038 0,078 0,213 0,001 0,013 0,36 0,075 0,036 0,209 0,16 1, ROE 0,025 0,002 0,01 0,101 0,013 0,040 0,043 0,036 0,031 0,002 0,039 0,161 1, SD 0,053 0,122 0,065 0,065 0,006 0,130 0,276 0,027 0,117 0,126 0,306 0,018 0,041 1,000 Źródło: opracowanie własne na podstawie danych GUS. Tabela 7. Analiza korelacji zmiennych objaśniających w modelu stopnia wykorzystania krótkoterminowego kredytu bankowego Nr Zmienna SL 1,000 2 STS 0,136 1,000 3 CL 0,203 0,000 1,000 4 SIZE 0,104 0,203 0,577 1,000 5 SA 0,038 0,001 0,132 0,172 1,000 6 QL 0,203 0,157 0,037 0,063 0,006 1,000 7 OT 0,054 0,191 0,109 0,045 0,017 0,084 1,000 8 IT 0,214 0,056 0,095 0,133 0,032 0,134 0,102 1,000 9 GO 0,071 0,107 0,121 0,095 0,005 0,058 0,009 0,078 1, DL 0,024 0,028 0,121 0,293 0,060 0,109 0,079 0,059 0,008 1, PB 0,220 0,188 0,099 0,071 0,011 0,250 0,018 0,140 0,203 0,066 1, TA 0,156 0,143 0,094 0,113 0,016 0,042 0,457 0,044 0,049 0,247 0,150 1, ROE 0,032 0,014 0,021 0,039 0,006 0,035 0,065 0,013 0,015 0,02 0,046 0,137 1, SD 0,097 0,168 0,096 0,097 0,011 0,137 0,300 0,035 0,063 0,159 0,243 0,109 0,026 1,000 Źródło: opracowanie własne na podstawie danych GUS.