Rocznik listopada 2018

Transkrypt

1 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 288 Wydanie polskie Legislacja Rocznik listopada 2018 Spis treści II Akty o charakterze nieustawodawczym ROZPORZĄDZENIA Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1728 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie (UE) nr 515/2014 w odniesieniu do przydziału dodatkowych środków z budżetu UE na wdrożenie systemu wjazdu/wyjazdu... 1 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/1729 z dnia 15 listopada 2018 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 206/2009 w odniesieniu do informacji na temat niektórych osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego, które należy zamieścić na plakatach skierowanych do podróżnych i ogółu społeczeństwa ( 1 )... 4 DECYZJE Decyzja Rady (UE) 2018/1730 z dnia 12 listopada 2018 r. dotycząca stanowiska, które należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na drugim posiedzeniu Konferencji Stron Konwencji z Minamaty w sprawie rtęci w związku z przyjęciem wytycznych w sprawie przejściowego składowania rtęci innej niż rtęć odpadowa w sposób bezpieczny dla środowiska, o której mowa w art. 10 ust. 2 i 3 Konwencji... 7 Decyzja Rady (UE) 2018/1731 z dnia 12 listopada 2018 r. w sprawie mianowania dwóch członków i dwóch zastępców członka Komitetu Regionów zaproponowanych przez Królestwo Danii... 9 Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/1732 z dnia 30 października 2018 r. w sprawie ustanowienia Systemu Obserwacji Płyty Europejskiej konsorcjum na rzecz europejskiej infrastruktury badawczej (EPOS ERIC) (notyfikowana jako dokument nr C(2018) 7011) ( 1 ) Decyzja Komisji (UE) 2018/1733 z dnia 14 listopada 2018 r. zatwierdzająca w imieniu Unii Europejskiej zmiany w dodatku 1 do załącznika XIII do Umowy o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią, Ekwadorem i Peru, z drugiej strony ( 1 ) Tekst mający znaczenie dla EOG. (Ciąg dalszy na następnej stronie) Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.

2 Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/1734 z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie przyznania odstępstw Republice Federalnej Niemiec, Królestwu Hiszpanii, Republice Włoskiej i Republice Cypryjskiej dotyczących dostarczania danych statystycznych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1952 (notyfikowana jako dokument nr C(2018) 7465) ( 1 ) ( 1 ) Tekst mający znaczenie dla EOG.

3 L 288/1 II (Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1728 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie (UE) nr 515/2014 w odniesieniu do przydziału dodatkowych środków z budżetu UE na wdrożenie systemu wjazdu/wyjazdu KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz oraz uchylające decyzję nr 574/2007/WE ( 1 ), a przede wszystkim jego art. 15 akapit drugi, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Zgodnie z art. 5 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 515/2014 przeznacza się kwotę 791 mln EUR na opracowanie systemów informatycznych wspierających zarządzanie przepływami migracyjnymi przez granice zewnętrzne, z zastrzeżeniem przyjęcia odpowiednich aktów ustawodawczych Unii. (2) Art. 15 rozporządzenia (UE) nr 515/2014 upoważnia Komisję do przyjęcia aktu delegowanego określającego podział kwoty, o której mowa w art. 5 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 515/2014, przeznaczonej na opracowanie systemów informatycznych, w przypadku gdy podział takiej kwoty nie został określony w odpowiednich aktach ustawodawczych Unii. (3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 ( 2 ) ustanawia system wjazdu/wyjazdu (EES). EES jest głównym komponentem systemów informatycznych, o których mowa w motywach 1 i 2. Ponadto istotne jest jak najszybsze rozpoczęcie wdrażania rozporządzenia (UE) 2017/2226, tak aby, zgodnie z planem, system był w pełni operacyjny do 2020 r. (4) W art. 64 rozporządzenia (UE) 2017/2226 określono koszty poniesione w związku z wdrożeniem EES, które pokrywane są z budżetu ogólnego Unii, w związku z czym przejmowane są na poziomie 100 %. Przepis ten nie określa jednak ani kwoty dodatkowych środków, które zostaną przeznaczone na pokrycie tych kosztów, ani ich podziału według rodzaju kosztów i beneficjentów. (5) Z puli środków finansowych przewidzianej w art. 5 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 515/2014 należy udostępnić łączny przydział w wysokości EUR na pokrycie kosztów związanych ze stosowaniem art. 64 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2017/2226. (6) W ramach tego łącznego przydziału należy udostępnić Europejskiej Agencji ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości ( eu- LISA ) kwotę EUR na pokrycie, zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) 2017/2226, kosztów związanych z utworzeniem i funkcjonowaniem systemu centralnego EES, infrastruktury łączności, jednolitych interfejsów krajowych, usługi sieciowej i repozytorium danych, o którym mowa w art. 63 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2226, jak określono w art. 64 ust. 1 tego rozporządzenia. ( 1 ) Dz.U. L 150 z , s ( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 z dnia 30 listopada 2017 r. ustanawiające system wjazdu/wyjazdu (EES) w celu rejestrowania danych dotyczących wjazdu i wyjazdu obywateli państw trzecich przekraczających granice zewnętrzne państw członkowskich i danych dotyczących odmowy wjazdu w odniesieniu do takich obywateli oraz określające warunki dostępu do EES na potrzeby ochrony porządku publicznego i zmieniające konwencję wykonawczą do układu z Schengen i rozporządzenia (WE) nr 767/2008 i (UE) nr 1077/2011 (Dz.U. L 327 z , s. 20).

4 L 288/ (7) Z tego łącznego przydziału państwom członkowskim należy udostępnić kwotę EUR na pokrycie kosztów poniesionych w związku z integracją istniejącej krajowej infrastruktury granicznej oraz jej połączeniem z jednolitym interfejsem krajowym, a także w związku z obsługą jednolitego interfejsu krajowego zgodnie z art. 64 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2226. Ponadto kwota ta powinna pokrywać koszty związane z utworzeniem i funkcjonowaniem jednolitych interfejsów krajowych, o których mowa w art. 64 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226, ponieważ koszty te są ponoszone zarówno przez eu-lisa, jak i przez państwa członkowskie. (8) Zgodnie z art. 64 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2017/2226 kwoty EUR nie można wykorzystać na pokrycie kosztów wymienionych w tym akapicie. Koszty te kwalifikowałyby się jednak do finansowania w ramach programów krajowych z Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego ustanowionego rozporządzeniem (UE) nr 515/2014 na poziomie współfinansowania, o którym mowa w art. 16 ust. 3, 4 i 5 rozporządzenia (UE) nr 514/2014. (9) Zważywszy, że rozporządzenie (UE) 2017/2226 powstało w oparciu o dorobek Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania postanowiła wdrożyć rozporządzenie (UE) 2017/2226 do swojego prawa krajowego. Dania jest zatem związana prawem międzynarodowym. (10) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE ( 1 ) nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa. Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związane ani go nie stosuje. W związku z tym niniejszego rozporządzenia nie należy kierować do Zjednoczonego Królestwa. (11) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE ( 2 ) nie mają zastosowania do Irlandii. Irlandia nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana ani go nie stosuje. W związku z tym niniejszego rozporządzenia nie należy kierować do Irlandii. (12) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( 3 ), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A i B decyzji Rady 1999/437/WE ( 4 ). (13) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( 5 ), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A i B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE ( 6 ). (14) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( 7 ), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A i B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE ( 8 ). ( 1 ) Decyzja Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowaniu wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 131 z , s. 43). ( 2 ) Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z , s. 20). ( 3 ) Dz.U. L 176 z , s. 36. ( 4 ) Decyzja Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 176 z , s. 31). ( 5 ) Dz.U. L 53 z , s. 52. ( 6 ) Decyzja Rady 2008/146/WE z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 53 z , s. 1). ( 7 ) Dz.U. L 160 z , s. 21. ( 8 ) Decyzja Rady 2011/350/UE z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, odnoszącego się do zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych i do przemieszczania się osób (Dz.U. L 160 z , s. 19).

5 L 288/3 (15) Aby umożliwić szybkie zastosowanie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. (16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią ekspertów ze wszystkich państw członkowskich, z którymi się specjalnie w tym celu skonsultowano. (17) Należy zatem odpowiednio uzupełnić rozporządzenie (UE) nr 515/2014, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 1. Na pokrycie kosztów wykonania rozporządzenia (UE) 2017/2226 przeznacza się, zgodnie z art. 64 tego rozporządzenia, z ogólnego budżetu Unii całkowitą kwotę EUR. 2. Kwotę, o której mowa w ust. 1, pobiera się z kwoty EUR przeznaczonej na opracowanie systemów informatycznych, o której mowa w art. 5 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 515/2014. Artykuł 2 Kwotę, o której mowa w art. 1 ust. 1, wykorzystuje się w następujący sposób: a) EUR przydziela się Europejskiej Agencji ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości ustanowionej rozporządzeniem (UE) nr 1077/2011 na pokrycie kosztów, o których mowa w art. 64 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226; b) EUR przydziela się państwom członkowskim na pokrycie kosztów, o których mowa w art. 64 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2226, jak również kosztów poniesionych w związku z ustanowieniem i funkcjonowaniem jednolitego interfejsu krajowego, o którym mowa w art. 64 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226. Zgodnie z art. 64 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2017/2226 wkład z budżetu Unii w poniesione koszty wynosi 100 % całkowitych wydatków kwalifikowalnych. Wkład ten jest przyznawany państwom członkowskim w równych częściach. Artykuł 3 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami. Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r. W imieniu Komisji Jean-Claude JUNCKER Przewodniczący

6 L 288/ ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/1729 z dnia 15 listopada 2018 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 206/2009 w odniesieniu do informacji na temat niektórych osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego, które należy zamieścić na plakatach skierowanych do podróżnych i ogółu społeczeństwa (Tekst mający znaczenie dla EOG) KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi ( 1 ), w szczególności jej art. 8 ust. 5 tiret trzecie, a także mając na uwadze, co następuje: (1) W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 206/2009 ( 2 ) ustanowiono przepisy dotyczące wprowadzania do Unii osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego o charakterze niehandlowym, które stanowią część bagażu podróżnych, są wysyłane do osób prywatnych jako małe przesyłki lub są zamawiane na odległość i dostarczane konsumentowi. (2) W art. 3 rozporządzenia (WE) nr 206/2009 zawarto wymóg zobowiązujący państwa członkowskie do dopilnowania, aby we wszystkich punktach wprowadzenia na terytorium Unii zwracano uwagę podróżnych przyjeżdżających z państw trzecich na warunki weterynaryjne mające zastosowanie w odniesieniu do osobistych przesyłek wprowadzanych do Unii. Informacje, które mają być przekazywane podróżnym, muszą zawierać co najmniej informacje zawarte na jednym z plakatów przedstawionych w załączniku III do tego rozporządzenia. (3) Należy udostępnić plakaty w nowym układzie graficznym, tak aby informacje były bardziej widoczne dla podróżnych i ogółu społeczeństwa. (4) Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 206/2009. (5) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Dwa plakaty znajdujące się w załączniku do niniejszego rozporządzenia dodaje się do załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 206/2009. Artykuł 2 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia 15 listopada 2018 r. W imieniu Komisji Jean-Claude JUNCKER Przewodniczący ( 1 ) Dz.U. L 18 z , s. 11. ( 2 ) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 206/2009 z dnia 5 marca 2009 r. w sprawie wprowadzania do Wspólnoty osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 136/2004 (Dz.U. L 77 z , s. 1).

7 L 288/5 ZAŁĄCZNIK

8 L 288/

9 L 288/7 DECYZJE DECYZJA RADY (UE) 2018/1730 z dnia 12 listopada 2018 r. dotycząca stanowiska, które należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na drugim posiedzeniu Konferencji Stron Konwencji z Minamaty w sprawie rtęci w związku z przyjęciem wytycznych w sprawie przejściowego składowania rtęci innej niż rtęć odpadowa w sposób bezpieczny dla środowiska, o której mowa w art. 10 ust. 2 i 3 Konwencji RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 9, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Konwencja z Minamaty w sprawie rtęci ( Konwencja ) została zawarta przez Unię w drodze decyzji Rady (UE) 2017/939 ( 1 ) i weszła w życie w dniu 16 sierpnia 2017 r. (2) Zgodnie z decyzją MC-1/1 dotyczącą regulaminu, przyjętą przez Konferencję Stron Konwencji na jej pierwszym posiedzeniu, strony powinny dokładać wszelkich starań, aby osiągnąć porozumienie we wszystkich kwestiach merytorycznych w drodze konsensusu. (3) Podczas drugiego posiedzenia, które odbędzie się w dniach od 19 do 23 listopada 2018 r., Konferencja Stron Konwencji powinna przyjąć wytyczne dotyczące przejściowego składowania rtęci innej niż rtęć odpadowa w sposób bezpieczny dla środowiska ( wytyczne ). (4) Trzeba ustalić stanowisko, które należy zająć w imieniu Unii na drugim posiedzeniu Konferencji Stron Konwencji, zważywszy że wytyczne te będą miały skutki prawne, ponieważ strony Konwencji muszą uwzględnić takie wytyczne przy stosowaniu środków dotyczących przejściowego składowania. (5) Unia wniosła wkład w rewizję projektu wytycznych w ramach prac eksperckich przeprowadzonych w okresie między sesjami konferencji, zapoczątkowanych decyzją MC-1/18, która została przyjęta przez Konferencję Stron Konwencji na jej pierwszym posiedzeniu. Unia nie stwierdziła potrzeby zaproponowania kolejnych zmian do projektu zmienionych wytycznych będących wynikiem tych prac w okresie między sesjami. (6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/852 ( 2 ), w szczególności jego art. 7 ust. 3, jest zgodne z postanowieniami art. 10 ust. 2 Konwencji uzupełnionymi proponowanymi zmienionymi wytycznymi. (7) Należy zatem poprzeć proponowane zmienione wytyczne, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Stanowiskiem, które należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na drugim posiedzeniu Konferencji Stron Konwencji z Minamaty ( COP 2 ) w sprawie rtęci, jest poparcie przyjęcia wytycznych w sprawie przejściowego składowania rtęci innej niż rtęć odpadowa w sposób bezpieczny dla środowiska zgodnie z art. 10 ust. 2 i 3 Konwencji w wersji zawartej w dokumentach przedłożonych do przyjęcia na COP 2. Niewielkie zmiany w dokumentach, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą w świetle dyskusji podczas COP 2 zostać zatwierdzone przez przedstawicieli Unii po konsultacji z państwami członkowskimi podczas organizowanych na miejscu posiedzeń koordynacyjnych bez konieczności podejmowania kolejnej decyzji przez Radę. ( 1 ) Decyzja Rady (UE) 2017/939 z dnia 11 maja 2017 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Konwencji z Minamaty w sprawie rtęci (Dz.U. L 142 z , s. 4). ( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/852 z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie rtęci oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1102/2008 (Dz.U. L 137 z , s. 1).

10 L 288/ Artykuł 2 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Sporządzono w Brukseli dnia 12 listopada 2018 r. W imieniu Rady G. BLÜMEL Przewodniczący

11 L 288/9 DECYZJA RADY (UE) 2018/1731 z dnia 12 listopada 2018 r. w sprawie mianowania dwóch członków i dwóch zastępców członka Komitetu Regionów zaproponowanych przez Królestwo Danii RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 305, uwzględniając propozycję rządu Danii, a także mając na uwadze, co następuje: (1) W dniach 26 stycznia 2015 r., 5 lutego 2015 r. i 23 czerwca 2015 r. Rada przyjęła decyzje (UE) 2015/116 ( 1 ), (UE) 2015/190 ( 2 ) i (UE) 2015/994 ( 3 ) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. W dniu 5 kwietnia 2016 r. decyzją Rady (UE) 2016/552 ( 4 ) stanowisko członka w miejsce Thomasa KASTRUPA-LARSENA zajął Erik NIELSEN. W dniu 7 marca 2017 r. decyzją Rady (UE) 2017/426 ( 5 ) stanowisko członka w miejsce Erika NIELSENA zajęła Kirstine BILLE, a Kirsten JENSEN została ponownie mianowana członkiem. (2) Dwa stanowiska członka Komitetu Regionów zwolniły się w związku z upływem kadencji Kirstine BILLE i Jensa Christiana GJESINGA. (3) Dwa stanowiska zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniły się w związku z upływem kadencji Johna SCHMIDTA ANDERSENA i Kirsten JENSEN, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Na stanowiska w Komitecie Regionów do końca bieżącej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2020 r., zostają niniejszym mianowane następujące osoby: a) na stanowiska członka: Jens Christian GJESING, Councillor Haderslev, Kirstine BILLE, 2. Deputy Mayor Syddjurs, b) na stanowiska zastępcy członka: Kirsten JENSEN, Mayor Hillerød, Karsten SØNDERGAARD NIELSEN, Mayor Egedal. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Artykuł 2 Sporządzono w Brukseli dnia 12 listopada 2018 r. W imieniu Rady G. BLÜMEL Przewodniczący ( 1 ) Decyzja Rady (UE) 2015/116 z dnia 26 stycznia 2015 r. w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. (Dz.U. L 20 z , s. 42). ( 2 ) Decyzja Rady (UE) 2015/190 z dnia 5 lutego 2015 r. w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. (Dz.U. L 31 z , s. 25). ( 3 ) Decyzja Rady (UE) 2015/994 z dnia 23 czerwca 2015 r. w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. (Dz.U. L 159 z , s. 70). ( 4 ) Decyzja Rady (UE) 2016/552 z dnia 5 kwietnia 2016 r. w sprawie mianowania członka Komitetu Regionów zaproponowanego przez Królestwo Danii (Dz.U. L 95 z , s. 12). ( 5 ) Decyzja Rady (UE) 2017/426 z dnia 7 marca 2017 r. w sprawie mianowania członka i zastępcy członka Komitetu Regionów zaproponowanych przez Królestwo Danii (Dz.U. L 64 z , s. 108).

12 L 288/ DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2018/1732 z dnia 30 października 2018 r. w sprawie ustanowienia Systemu Obserwacji Płyty Europejskiej konsorcjum na rzecz europejskiej infrastruktury badawczej (EPOS ERIC) (notyfikowana jako dokument nr C(2018) 7011) (Jedynie teksty w języku angielskim, duńskim, francuskim, greckim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, słoweńskim i włoskim są autentyczne) (Tekst mający znaczenie dla EOG) KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 723/2009 z dnia 25 czerwca 2009 r. w sprawie wspólnotowych ram prawnych konsorcjum na rzecz europejskiej infrastruktury badawczej (ERIC) ( 1 ), w szczególności jego art. 6 ust. 1 lit. a), a także mając na uwadze, co następuje: (1) Belgia, Dania, Francja, Niderlandy, Norwegia, Portugalia, Słowenia, Włochy i Zjednoczone Królestwo wystąpiły do Komisji z wnioskiem o utworzenie Systemu Obserwacji Płyty Europejskiej konsorcjum na rzecz europejskiej infrastruktury badawczej (EPOS ERIC). Grecja, Islandia i Szwajcaria poinformowały, że postanowiły uczestniczyć w EPOS ERIC początkowo w charakterze obserwatora. Zainteresowane państwa uzgodniły, że przyjmującym państwem członkowskim EPOS ERIC będą Włochy. (2) Ponieważ w dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo notyfikowało swój zamiar wystąpienia z Unii, zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej, Traktaty przestają mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa od dnia wejścia w życie umowy o wystąpieniu lub, w przypadku jej braku, dwa lata po notyfikacji, chyba że Rada Europejska w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem podejmie decyzję o przedłużeniu tego okresu. W związku z tym po dacie wystąpienia oraz bez uszczerbku dla jakichkolwiek postanowień umowy o wystąpieniu Zjednoczone Królestwo będzie uznawane do celów niniejszej decyzji wykonawczej za państwo trzecie w rozumieniu art. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 723/2009. (3) Rozporządzenie (WE) nr 723/2009 zostało włączone do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 72/2015 ( 2 ). (4) Komisja dokonała oceny wniosku zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 723/2009 i stwierdziła, że spełnia on wymogi określone w tym rozporządzeniu. (5) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 20 rozporządzenia (WE) nr 723/2009, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 1. Niniejszym ustanawia się System Obserwacji Płyty Europejskiej konsorcjum na rzecz europejskiej infrastruktury badawczej o nazwie EPOS ERIC. 2. Zasadnicze elementy statutu EPOS ERIC określono w załączniku. ( 1 ) Dz.U. L 206 z , s. 1. ( 2 ) Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 72/2015 z dnia 20 marca 2015 r. zmieniająca protokół 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami [2016/755] (Dz.U. L 129 z , s. 85).

13 L 288/11 Artykuł 2 Niniejsza decyzja skierowana jest do Islandii, Konfederacji Szwajcarskiej, Królestwa Belgii, Królestwa Danii, Królestwa Niderlandów, Królestwa Norwegii, Republiki Francuskiej, Republiki Greckiej, Republiki Portugalskiej, Republiki Słowenii, Republiki Włoskiej oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Sporządzono w Brukseli dnia 30 października 2018 r. W imieniu Komisji Carlos MOEDAS Członek Komisji

14 L 288/ ZAŁĄCZNIK ZASADNICZE ELEMENTY STATUTU EPOS ERIC Następujące artykuły i ustępy artykułów statutu EPOS ERIC stanowią zasadnicze elementy zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 723/ Zadania i działalność (art. 3 statutu EPOS ERIC) 1. Głównym zadaniem EPOS ERIC jest ustanowienie i prowadzenie rozproszonego Systemu Obserwacji Płyty Europejskiej oraz zapewnienie skutecznych ram zarządzania na potrzeby integracji i koordynacji podstawowych usług tematycznych (TCS), jak również budowy podstawowych usług zintegrowanych (ICS) i zapewnienia systemu zarządzania tymi usługami. 2. Przedmiotem działalności EPOS ERIC jest: a) wdrażanie TCS na potrzeby różnorodnych społeczności wnoszących wkład do EPOS; b) zapewnienie koordynacji TCS w ramach EPOS ERIC, obejmującej aspekty prawne i finansowe oraz aspekty związane z zarządzaniem, a także połączenie techniczne z ICS; c) rozwój ICS w celu zapewnienia interoperacyjności, zarządzania danymi i dostępu do usług; d) harmonizacja wdrażania EPOS w świetle krajowych priorytetów i strategii; e) włączanie EPOS do światowego środowiska naukowego w celu zwiększenia skuteczności usług EPOS; f) zapewnienie pełnego wykorzystania osiągnięć nowej infrastruktury badawczej; g) wspieranie szkoleń, działań informacyjnych i współpracy międzynarodowej; h) udział w projektach finansowych ze środków UE; i) wszelkie inne powiązane działania niezbędne do realizacji celu konsorcjum. 3. EPOS ERIC realizuje swoje główne zadanie na zasadzie niedochodowej. EPOS ERIC może prowadzić działalność gospodarczą w ograniczonym zakresie, pod warunkiem że jest ona ściśle związana z jego głównym zadaniem i nie zagraża jego realizacji. 4. EPOS ERIC ewidencjonuje oddzielnie koszty i przychody ze swojej działalności gospodarczej i stosuje ceny rynkowe za świadczone usługi, a gdy ustalenie cen rynkowych jest niemożliwe ceny pokrywające pełne koszty usługi powiększone o rozsądną marżę. Działalność ta nie jest objęta zwolnieniami podatkowymi. 2. Siedziba statutowa EPOS ERIC (art. 2 ust. 3 statutu EPOS ERIC) EPOS ERIC ma swoją siedzibę statutową w Rzymie, we Włoszech. 3. Nazwa (art. 2 ust. 1 statutu EPOS ERIC) System Obserwacji Płyty Europejskiej tworzy się jako konsorcjum na rzecz europejskiej infrastruktury badawczej (ERIC) na podstawie rozporządzenia (WE) nr 723/2009 oraz nadaje mu się nazwę i zwie się go dalej EPOS ERIC. 4. Czas trwania (art. 26 statutu EPOS ERIC) EPOS ERIC ustanawia się na początkowy okres wynoszący dwadzieścia lat. Okres ten może zostać przedłużony w drodze decyzji walnego zgromadzenia podjętej większością dwóch trzecich głosów.

15 L 288/13 5. Likwidacja (art. 27 statutu EPOS ERIC) 1. Decyzję o likwidacji EPOS ERIC podejmuje walne zgromadzenie zgodnie z art. 10 statutu. 2. Bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu dziesięciu dni od przyjęcia decyzji o likwidacji EPOS ERIC, EPOS ERIC powiadamia Komisję Europejską o tej decyzji. 3. Aktywa pozostałe po spłacie zadłużenia EPOS ERIC rozdziela się pomiędzy członków proporcjonalnie do ich skumulowanego rocznego wkładu wniesionego na rzecz EPOS ERIC, jak określono w art. 9 statutu. 4. Bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu dziesięciu dni od zakończenia procedury likwidacji, EPOS ERIC powiadamia Komisję o tym fakcie. 5. EPOS ERIC przestaje istnieć z dniem opublikowania przez Komisję Europejską stosownego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. 1. EPOS ERIC odpowiada za swoje długi. 6. Odpowiedzialność (art. 18 statutu EPOS ERIC) 2. Członkowie nie ponoszą solidarnej odpowiedzialności za długi EPOS ERIC. Odpowiedzialność finansowa członków i stałych obserwatorów za długi EPOS ERIC ograniczona jest do wysokości ich odnośnych wkładów wniesionych na rzecz EPOS ERIC, jak określono w art. 9 statutu. 3. EPOS ERIC zawiera odpowiednią umowę ubezpieczenia obejmującą elementy ryzyka charakterystyczne dla budowy i eksploatacji EPOS ERIC. 7. Polityka w zakresie dostępu (art. 19 statutu EPOS ERIC) 1. Polityka EPOS ERIC w zakresie dostępu do danych opiera się na najlepszych międzynarodowych praktykach w zakresie danych publicznych, takich jak te ustanowione przez Unię Europejską, i uznaje prawa właścicieli danych. 2. EPOS ERIC ma za zadanie ułatwiać prowadzenie badań i co do zasady zachęca do zapewniania otwartego dostępu, zgodnie z zasadami FAIR, do danych badawczych, opartych na danych produktów, usług i oprogramowania, a także zaplecza badawczego. 3. W przypadku różnic w polityce dotyczącej współdzielenia danych i zasadach regulujących fizyczny dostęp EPOS ERIC będzie wspierać kulturę otwartości i dzielenia się w ramach publicznych społeczności badawczych oraz w gronie członków, obserwatorów i poza nim. Dostęp musi opierać się na zasadzie otwartego dostępu zgodnie z kryteriami, procedurą i trybem określonymi w przepisach wykonawczych EPOS ERIC. 4. Procedury i kryteria oceny podaje się do publicznej wiadomości na stronie internetowej EPOS ERIC. 8. Polityka w zakresie oceny naukowej (art. 20 statutu EPOS ERIC) Oceny działalności EPOS ERIC dokonuje co 5 lat niezależny panel międzynarodowych wysokiej klasy zewnętrznych specjalistów ds. oceny, wyznaczonych przez walne zgromadzenie i składających mu sprawozdania; panel ten przeprowadza oceny naukowe działalności EPOS ERIC. 9. Polityka upowszechniania wyników badań (art. 21 statutu EPOS ERIC) 1. EPOS ERIC zachęca naukowców do publicznego udostępniania wyników ich badań również za pośrednictwem EPOS ERIC. 2. EPOS ERIC wykorzystuje różne kanały, aby dotrzeć do odbiorców docelowych, w tym portal internetowy, biuletyn, warsztaty, obecność na konferencjach, artykuły w czasopismach i media informacyjne.

16 L 288/ Prawa własności intelektualnej (art. 22 statutu EPOS ERIC) 1. Pojęcie własności intelektualnej rozumie się zgodnie z art. 2 Konwencji o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, podpisanej w dniu 14 lipca 1967 r. 2. Prawa własności intelektualnej do danych EPOS ERIC oraz do innych zasobów wiedzy wytworzonych i rozwiniętych w ramach działalności EPOS ERIC należą do podmiotu lub podmiotów bądź osoby lub osób, które je wytworzyły. 3. Wymiana i integracja własności intelektualnej między członkami lub podmiotami reprezentującymi podlegają przepisom wykonawczym zatwierdzonym przez walne zgromadzenie. Przepisy wykonawcze regulują również warunki dotyczące poufności wymienianych danych. 4. Własność intelektualna wytworzona w wyniku działań finansowanych wyłącznie przez EPOS ERIC jest własnością EPOS ERIC. 5. EPOS ERIC przestrzega obowiązujących przepisów dotyczących ochrony danych i prywatności. 11. Polityka zatrudnienia (art. 23 statutu EPOS ERIC) 1. Obowiązującą w EPOS ERIC politykę zatrudnienia regulują przepisy państwa, w którym pracownicy są zatrudnieni i zwyczajowo wykonują swoje zadania. 2. Procedury wyboru kandydatów, rekrutacja i zatrudnianie pracowników na stanowiskach w EPOS ERIC muszą być przejrzyste, niedyskryminacyjne i muszą przebiegać z poszanowaniem równości szans. Wszystkie oferty zatrudnienia w EPOS ERIC podaje się do publicznej wiadomości. 12. Polityka zamówień publicznych (art. 24 statutu EPOS ERIC) 1. EPOS ERIC traktuje kandydatów i oferentów w postępowaniu o udzielenie zamówienia w jednakowy sposób i bez dyskryminacji. Polityka zamówień publicznych EPOS ERIC musi być zgodna z zasadami przejrzystości, niedyskryminacji i konkurencji. Szczegółowe przepisy dotyczące procedur i kryteriów udzielania zamówień określa się w przepisach wykonawczych. 2. Zamówień dokonywanych przez członków i obserwatorów w kontekście działalności EPOS ERIC udziela się w sposób należycie uwzględniający potrzeby EPOS ERIC, wymogi techniczne i specyfikacje wydane przez właściwe organy.

17 L 288/15 DECYZJA KOMISJI (UE) 2018/1733 z dnia 14 listopada 2018 r. zatwierdzająca w imieniu Unii Europejskiej zmiany w dodatku 1 do załącznika XIII do Umowy o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią, Ekwadorem i Peru, z drugiej strony KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając decyzję Rady 2012/735/UE z dnia 31 maja 2012 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii, i tymczasowego stosowania Umowy o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią i Peru, z drugiej strony ( 1 ), w szczególności jej art. 4, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Umowa o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią i Peru, z drugiej strony ( 2 ) (zwana dalej umową ) jest tymczasowo stosowana w odniesieniu do Peru od dnia 1 marca 2013 r. ( 3 ), a od dnia 1 sierpnia 2013 r. w odniesieniu do Kolumbii ( 4 ). Ekwador przystąpił do umowy w drodze protokołu przystąpienia ( 5 ), który jest tymczasowo stosowany od dnia 1 stycznia 2017 r. (2) W art. 209 umowy przewiduje się możliwość dodania nowych oznaczeń geograficznych do dodatku 1 do załącznika XIII do umowy po zakończeniu procedury sprzeciwu i po zbadaniu oznaczeń geograficznych określonych w art. 208 tej umowy. (3) Kolumbia przedłożyła Unii wniosek o dodanie nowych oznaczeń geograficznych do dodatku 1 do załącznika XIII do umowy. Unia zakończyła procedurę sprzeciwu i badanie dziewięciu nowych oznaczeń geograficznych Kolumbii. (4) Art. 257 ust. 2 umowy stanowi, że Podkomitet ds. Własności Intelektualnej, ustanowiony przez strony zgodnie z art. 257 ust. 1 umowy, jest odpowiedzialny za ocenę informacji, o których mowa w art. 209 umowy, i za przedłożenie Komitetowi ds. Handlu, ustanowionemu przez strony zgodnie z art. 12 ust. 1 umowy, zmian dodatku 1 do załącznika XIII do umowy. (5) W dniu 5 października 2018 r. Podkomitet ds. Własności Intelektualnej ocenił informacje dotyczące dziewięciu nowych oznaczeń geograficznych Kolumbii i zaproponował Komitetowi ds. Handlu wprowadzenie odpowiednich zmian do dodatku 1 do załącznika XIII do umowy. (6) Art. 13 ust. 1 lit. d) umowy stanowi, że Komitet ds. Handlu jest odpowiedzialny za ocenę i przyjęcie decyzji przewidzianych w umowie w odniesieniu do wszelkich kwestii, które zostały mu przekazane przez wyspecjalizowane organy ustanowione na mocy umowy. (7) Zgodnie z art. 14 ust. 3 umowy w przypadkach, o których mowa w art. 12 ust. 4, każda decyzja zostaje przyjęta przez stronę UE i zainteresowane państwo andyjskie-sygnatariusza i wchodzi w życie wyłącznie między tymi stronami. Kwestia ta jest objęta przepisami art. 12 ust. 4, ponieważ odnosi się wyłącznie do stosunków dwustronnych między stroną UE a Kolumbią i została omówiona na posiedzeniu dwustronnym Podkomitetu ds. Własności Intelektualnej. (8) Należy zatem zmienić dodatek 1 do załącznika XIII do umowy, a zmiany należy zatwierdzić w imieniu Unii, ( 1 ) Dz.U. L 354 z , s. 1. ( 2 ) Umowa o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią i Peru, z drugiej strony (Dz.U. L 354 z , s. 3). ( 3 ) Powiadomienie dotyczące tymczasowego stosowania między Unią Europejską a Peru Umowy o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią i Peru, z drugiej strony (Dz.U. L 56 z , s. 1). ( 4 ) Powiadomienie dotyczące tymczasowego stosowania między Unią Europejską a Kolumbią Umowy o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią i Peru, z drugiej strony (Dz.U. L 201 z , s. 7). ( 5 ) Decyzja Rady (UE) 2016/2369 z dnia 11 listopada 2016 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii, oraz tymczasowego stosowania Protokołu przystąpienia do Umowy o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią i Peru, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Ekwadoru (Dz.U. L 356 z , s. 1).

18 L 288/ PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Zmiany w dodatku 1 do załącznika XIII do Umowy o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią, Ekwadorem i Peru, z drugiej strony, określone w projekcie decyzji Komitetu ds. Handlu, zostają niniejszym zatwierdzone w imieniu Unii Europejskiej. Projekt decyzji Komitetu ds. Handlu znajduje się w załączniku do niniejszej decyzji. Artykuł 2 Szef delegatury Unii w Komitecie ds. Handlu jest upoważniony do zatwierdzenia decyzji tego Komitetu w imieniu Unii Europejskiej. Artykuł 3 Decyzja Komitetu ds. Handlu, po jej przyjęciu, zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Artykuł 4 Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Sporządzono w Brukseli dnia 14 listopada 2018 r. W imieniu Komisji Jean-Claude JUNCKER Przewodniczący

19 L 288/17 ZAŁĄCZNIK DECYZJA NR [ ]/2018 KOMITETU DS. HANDLU z dnia [ ] 2018 r. zmieniająca dodatek 1 do załącznika XIII do Umowy o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią, Ekwadorem i Peru, z drugiej strony KOMITET DS. HANDLU, uwzględniając Umowę o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią, Ekwadorem i Peru, z drugiej strony, w szczególności jej art. 13 ust. 1 lit. d), a także mając na uwadze, co następuje: (1) W dniu 11 lutego 2014 r. Kolumbia przedłożyła Unii wniosek o dodanie nowych oznaczeń geograficznych do dodatku 1 do załącznika XIII do umowy zgodnie z art. 209 umowy. Unia zakończyła procedurę sprzeciwu i badanie dziewięciu nowych oznaczeń geograficznych Kolumbii. (2) W dniu 5 października 2018 r. zgodnie z art. 257 ust. 2 umowy Podkomitet ds. Własności Intelektualnej na posiedzeniu z udziałem strony UE i Kolumbii ocenił informacje dotyczące dziewięciu nowych oznaczeń geograficznych Kolumbii i zaproponował Komitetowi ds. Handlu wprowadzenie odpowiednich zmian do dodatku 1 do załącznika XIII do umowy. (3) Należy zatem zmienić dodatek 1 do załącznika XIII do umowy. (4) Decyzja o wprowadzeniu zmian do dodatku 1 do załącznika XIII do umowy może zostać przyjęta na posiedzeniu Komitetu ds. Handlu z udziałem strony Unii i Kolumbii zgodnie z art. 14 ust. 3 umowy o handlu, ponieważ odnosi się ona wyłącznie do stosunków dwustronnych między nimi i nie wpływa na prawa i obowiązki innego państwa andyjskiego-sygnatariusza, STANOWI, CO NASTĘPUJE: Artykuł 1 W tabeli w pkt a) Oznaczenia geograficzne Kolumbii obejmujące produkty rolne i środki spożywcze, wina, napoje spirytusowe i wina aromatyzowane w dodatku 1 do załącznika XIII do umowy dodaje się pozycje zawarte w załączniku do niniejszej decyzji. Artykuł 2 Niniejszą decyzję sporządzoną w dwóch egzemplarzach podpisują przedstawiciele Komitetu ds. Handlu, którzy są upoważnieni do działania w imieniu stron w zakresie wprowadzania zmian umowy. Niniejsza decyzja staje się skuteczna od daty złożenia ostatniego z wymienionych podpisów. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Sporządzono w [ ] dnia [ ] r. W imieniu Komitetu ds. Handlu Szef delegatury UE Szef delegacji Kolumbii

20 L 288/ ZAŁĄCZNIK Café de Nariño Café de Cauca Café del Huila Bizcocho de Achira del Huila Queso Paipa Queso del Caquetá Clavel de Colombia Rosa de Colombia Crisantemo de Colombia Kawa Kawa Kawa Chleb, ciasto, ciastka, wyroby cukiernicze, herbatniki i inne wyroby piekarnicze Sery Sery Kwiaty i rośliny ozdobne Kwiaty i rośliny ozdobne Kwiaty i rośliny ozdobne

21 L 288/19 DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2018/1734 z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie przyznania odstępstw Republice Federalnej Niemiec, Królestwu Hiszpanii, Republice Włoskiej i Republice Cypryjskiej dotyczących dostarczania danych statystycznych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1952 (notyfikowana jako dokument nr C(2018) 7465) (Jedynie wersje w językach greckim, hiszpańskim, niemieckim i włoskim są autentyczne) (Tekst mający znaczenie dla EOG) KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1952 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie europejskiej statystyki dotyczącej cen gazu ziemnego i energii elektrycznej oraz uchylające dyrektywę 2008/92/WE ( 1 ), w szczególności jego art. 9, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Niemcy, Hiszpania, Włochy i Cypr przedłożyły Komisji wnioski o przyznanie im odstępstw w odniesieniu do dostarczania szczególnych danych statystycznych dotyczących cen gazu ziemnego i energii elektrycznej. (2) Informacje/powody przedstawione przez te państwa członkowskie uzasadniają przyznanie odstępstw. (3) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym przyznaje się następujące odstępstwa od przepisów rozporządzenia (UE) 2016/1952: 1) Republice Federalnej Niemiec przyznaje się odstępstwo od tworzenia danych statystycznych dotyczących lat odniesienia 2017 i 2018 względem: załącznika I pkt 5 lit. b) w zakresie danych dotyczących cen dla zakresu zużycia I6; załącznika I pkt 6 lit. a); załącznika II pkt 4 lit. b) w zakresie danych dotyczących cen dla zakresu zużycia IG; załącznika II pkt 5 lit. a) w zakresie składników podrzędnych cen sieć oraz składników podrzędnych podatki, opłaty, obciążenia i należności ; 2) Królestwu Hiszpanii przyznaje się odstępstwo od tworzenia danych statystycznych dotyczących lat odniesienia 2017 i 2018 względem: załącznika I pkt 6 lit. a) w zakresie składników i składników podrzędnych; załącznika I pkt 7 w zakresie rocznego zużycia; załącznika II pkt 5 lit. a) i b) w zakresie trzech głównych składników i składników podrzędnych cen sieć i podatki, opłaty, obciążenia i należności w odniesieniu do cen energii elektrycznej oraz do trzeciego poziomu szczegółowości tych cen energii elektrycznej; 3) Republice Włoskiej przyznaje się odstępstwo od tworzenia danych statystycznych dotyczących lat odniesienia 2017 i 2018 względem: załącznika I pkt 6 lit. a) w zakresie składników podrzędnych cen sieć oraz składników podrzędnych podatki, opłaty, obciążenia i należności ; załącznika II pkt 5 lit. a) w zakresie składników podrzędnych cen sieć oraz składników podrzędnych podatki, opłaty, obciążenia i należności ; ( 1 ) Dz.U. L 311 z , s. 1.

22 L 288/ ) Republice Cypryjskiej przyznaje się odstępstwo od tworzenia danych statystycznych dotyczących roku odniesienia 2017 względem: załącznika II pkt 5 lit. a) w zakresie składników podrzędnych cen sieć oraz składników podrzędnych podatki, opłaty, obciążenia i należności. Artykuł 2 Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Federalnej Niemiec, Królestwa Hiszpanii, Republiki Włoskiej i Republiki Cypryjskiej. Sporządzono w Brukseli dnia 14 listopada 2018 r. W imieniu Komisji Marianne THYSSEN Członek Komisji

23

24 ISSN (wydanie elektroniczne) ISSN (wydanie papierowe) Urząd Publikacji Unii Europejskiej 2985 Luksemburg LUKSEMBURG