Załącznik do uchwały nr Rady m.st. Warszawy z dnia... r. PROGRAM ROZWOJU PIECZY ZASTĘPCZEJ W M. ST. WARSZAWIE NA LATA

Transkrypt

1 Załącznik do uchwały nr Rady m.st. Warszawy z dnia... r. PROGRAM ROZWOJU PIECZY ZASTĘPCZEJ W M. ST. WARSZAWIE NA LATA

2 Spis treści Spis skrótów wykorzystanych w Programie Kontekst Programu Uzasadnienie wprowadzenia Programu Założenia programowe Opis systemu pieczy zastępczej w m. st. Warszawie Struktura i charakterystyka rodzinnej pieczy zastępczej Charakterystyka i struktura instytucjonalnej pieczy zastępczej Specyficzne formy wspierania wychowanków rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej Napływ do pieczy zastępczej dzieci z poszczególnych dzielnic Mocne i słabe strony istniejącego systemu pieczy zastępczej Struktura celów i wskaźniki ich realizacji, harmonogram zadań System monitoringu i ewaluacji Źródła finansowania

3 Spis skrótów wykorzystanych w Programie BPiPS MPiPS Biuro Pomocy i Projektów Społecznych Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej m. st. miasto stołeczne NGO OPS POW RDD RZ RZZ SWOT Ustawa organizacja pozarządowa, ang. Non-governmental organization ośrodek pomocy społecznej placówka opiekuńczo-wychowawcza rodzinny dom dziecka rodzina zastępcza rodzina zastępcza zawodowa Technika analityczna polegająca na posegregowaniu posiadanych informacji o danej sprawie na cztery grupy czynników: S (strengths) mocne strony; W (weaknesses); O (opportunities); T (threats) Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 332) WCPR Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie 3

4 1. Kontekst Programu Program Rozwoju Pieczy Zastępczej w m.st. Warszawie na lata został opracowany na podstawie wyników badania ewaluacyjnego Programu Rozwoju Pieczy Zastępczej w m.st. Warszawie na lata , dwóch spotkań warsztatowych, które zostały zorganizowane w dniach 16 i 18 września br. 1, spotkania konsultacyjnego przeprowadzonego z przedstawicielami BPiPS i WCPR w dniu 28 września br. oraz czterech spotkań konsultacyjnych z przedstawicielami ośrodków pomocy społecznej, organizacji pozarządowych, ośrodków adopcyjnych, placówek opiekuńczo wychowawczych, rodzinnej pieczy zastępczej oraz WCPR i BPiPS, które miały miejsce w dniach 5 6 października br 2. Po dokonaniu systematycznego przeglądu ewaluowanego Programu, zdecydowano się na zachowanie formalnego kształtu dokumentu i nadanie takiej samej formy Programowi opracowanemu na lata Wypracowana dotychczas struktura dokumentu programowego została oceniona, jako właściwa: zawiera wszystkie wymagane elementy, jest czytelna, zostało opracowane odpowiadające jej sprawdzone i poprawnie przygotowane narzędzie monitoringu. Co ważniejsze, na bazie wyników badania ewaluacyjnego zaproponowano, by cel główny oraz cele szczegółowe Programu opracowanego na lata zostały skonkretyzowane i zaktualizowane, ale w głównej mierze wyznaczały główne kierunki działań zmierzających do rozwoju pieczy zastępczej również w latach Cele te zostały wyznaczone adekwatnie, odnoszą się do całości obszaru pieczy zastępczej, jasno wskazują pola, na których należy działać (rodzinna piecza zastępcza, instytucjonalna piecza zastępcza oraz organizacja systemu pieczy zastępczej). Równocześnie nie bez przyczyny dokonana została zmiana kolejności celów i wskazanie, jako celu I. Rozwoju, w tym profesjonalizacji, rodzinnej pieczy zastępczej - na bazie wyników badania ewaluacyjnego rekomenduje się położenie głównego nacisku na pozyskiwanie kandydatów do pełnienia funkcji rodzin zastępczych zawodowych, w tym rodzin specjalistycznych i pełniących funkcję pogotowia rodzinnego a także osób do prowadzenia rodzinnych domów dziecka. W Programie Rozwoju Pieczy Zastępczej na lata odpowiednio dobrane zostały wskaźniki realizacji Programu, przez co również rekomenduje się ich zastosowanie w Programie opracowywanym na kolejne lata. Równocześnie zostały one udoskonalone zgodnie z wymogami, w myśl których wskaźnik musi być: konkretny (określać poziom, jaki chcemy osiągnąć), mierzalny, osiągalny, realistyczny i określony w czasie 3. Określony został również sposób i częstotliwość pomiaru wskaźników. 1 W warsztatach uczestniczyły w sumie 43 osoby, w tym 15 przedstawicieli OPS, 10 przedstawicieli POW, 5 przedstawicieli RZZ i RDD, 8 przedstawicieli WCPR, 3 przedstawicieli BPiPS oraz 2 przedstawicieli Public Profits Sp. z o.o.; 2 W konsultacjach wzięło udział w sumie 49 osób, w tym 17 przedstawicieli OPS, 9 przedstawicieli POW, 7 przedstawicieli RZZ i RDD, 4 przedstawicieli NGO, 3 przedstawicieli ośrodków adopcyjnych, 4 przedstawicieli WCPR, 3 przedstawicieli BPiPS oraz 2 przedstawicieli Public Profits Sp. z o.o. 3 Centrum PISOP, Ewaluacja projektów miękkich KOMPENDIUM, s

5 2. Uzasadnienie wprowadzenia Programu System pieczy zastępczej to zespół osób, instytucji i działań mających na celu zapewnienie czasowej opieki i wychowania dzieciom w przypadkach niemożności sprawowania opieki i wychowania przez rodziców 4. Należy pamiętać, że w systemie polityki na rzecz dzieci i rodziny prawo dziecka do pieczy zastępczej jest prawem subsydiarnym wobec prawa dziecka do życia w rodzinie. Formą najbardziej zbliżoną do naturalnego środowiska, w jakim powinno wychowywać się dziecko, są rodziny zastępcze 5. Rolą systemu pieczy zastępczej (zarówno pieczy rodzinnej, jak i instytucjonalnej) jest zapewnienie dziecku bezpiecznego środowiska wychowawczego respektującego jego prawa: prawo powrotu do rodziny, utrzymywania osobistych kontaktów z rodzicami, stabilnego środowiska wychowawczego, kształcenia, rozwoju uzdolnień oraz pomocy w przygotowaniu do samodzielnego życia. W systemie pieczy zastępczej wyróżnia się pieczę zastępczą instytucjonalną i rodzinną (rysunek 1). Rodzinna piecza zastępcza jest realizowana w dwóch formach, tj.: Rodzina zastępcza; Rodzinny dom dziecka. Wyróżnia się trzy typy rodzin zastępczych: Rodzina zastępcza spokrewniona 6 tworzona jest przez wstępnych lub rodzeństwo dziecka, przysługują jej świadczenia finansowe na utrzymanie dziecka; Rodzina zastępcza niezawodowa tworzona jest przez osoby, które nie są wstępnymi lub rodzeństwem dziecka, przysługują jej świadczenia pieniężne na pokrycie kosztów utrzymania każdego umieszczonego w niej dziecka, w rodzinie zastępczej niezawodowej umieszcza się w tym samym czasie nie więcej niż 3 dzieci (z wyjątkiem licznego rodzeństwa); Rodzina zastępcza zawodowa tworzona jest przez osoby, które nie są wstępnymi lub rodzeństwem dziecka, oprócz świadczenia pieniężnego na pokrycie kosztów utrzymania każdego umieszczonego w niej dziecka otrzymuje także wynagrodzenie z tytułu pełnienia 4 Art. 2. ust. 1 i 2, Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i pieczy zastępczej, (Dz. U. z 2015 r., poz. 332) 5 Regulska A., Rodzinne formy opieki nad dzieckiem osieroconym, [w:] Studia Gdańskie tom XXVIII /2011, s Definicje pojęć pochodzą z ustaw: o pomocy społecznej, o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, o świadczeniach rodzinnych, o opiece nad dziećmi do lat 3 (za: Pomoc społeczna i opieka nad dzieckiem i rodziną w 2013 r., GUS Warszawa, 2014, s ) 5

6 funkcji rodziny zastępczej, w rodzinie tej umieszcza się w tym samym czasie nie więcej niż 3 dzieci (z wyjątkiem licznego rodzeństwa). Rodzina zastępcza zawodowa może działać również jako: rodzina zastępcza zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego przyjmuje dziecko na podstawie orzeczenia sądu, w przypadku gdy dziecko zostało doprowadzone przez policję lub straż graniczną, na wniosek rodziców dziecka lub innej osoby, w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka w związku z przemocą w rodzinie; rodzina zastępcza zawodowa specjalistyczna umieszcza się w niej w szczególności dzieci legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, dzieci na podstawie art. 6 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich 7, małoletnie matki z dziećmi. Obok rodziny zastępczej drugą formą rodzinnej pieczy zastępczej jest rodzinny dom dziecka. Tworzą go małżonkowie lub osoba niepozostająca w związku małżeńskim. W tym samym czasie może w nim przebywać nie więcej niż 8 dzieci (z wyjątkiem licznego rodzeństwa). Piecza zastępcza instytucjonalna realizowana jest w ramach placówek opiekuńczo-wychowawczych. Ze względu na specyfikę, wyróżnia się następujące rodzaje placówek opiekuńczo-wychowawczych: typu socjalizacyjnego; typu interwencyjnego; typu specjalistyczno terapeutycznego; typu rodzinnego. Niezależnie od typu, placówka opiekuńczo-wychowawcza zapewnia dziecku całodobową opiekę i wychowanie oraz zaspokaja jego potrzeby bytowe, zdrowotne, emocjonalne, rozwojowe, społeczne i religijne, w tym zapewnia dostęp do kształcenia dostosowanego do jego wieku i możliwości. Placówki zapewniają dzieciom zajęcia wychowawcze, socjoterapeutyczne, korekcyjne, kompensacyjne, logopedyczne, terapeutyczne, rekompensujące braki w wychowaniu w rodzinie i przygotowujące do życia społecznego. Pracownicy placówki umożliwiają także kontakt dziecka z rodzicami i innymi osobami bliskimi oraz podejmują działania w celu powrotu dziecka do rodziny. Placówka typu interwencyjnego w szczególności przyjmuje dzieci w sytuacjach wymagających natychmiastowego zapewnienia im opieki. Pobyt dziecka w placówce interwencyjnej nie może trwać dłużej niż 3 miesiące (w sytuacjach, gdy postępowanie sądowe w sprawie uregulowania sytuacji prawnej dziecka jest w toku, pobyt w placówce interwencyjnej może być przedłużony, nie dłużej jednak niż o 3 miesiące). Placówka interwencyjna może specjalizować się w opiece nad niemowlętami przygotowywanymi do adopcji. 7 Art. 6, pkt 9 Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2014 r., poz. 382) 6

7 Placówka typu specjalistyczno-terapeutycznego sprawuje opiekę nad dziećmi o specjalnych potrzebach, w szczególności legitymującymi się orzeczeniem o niepełnosprawności albo orzeczeniem o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności, wymagającymi stosowania specjalnych metod wychowawczych i specjalistycznej terapii, zapewnia dzieciom odpowiednią rehabilitację i zajęcia rewalidacyjne. W placówce typu rodzinnego wychowują się dzieci w różnym wieku, w tym dorastające i usamodzielniające się, w szczególności umożliwia ona wspólne wychowanie i opiekę licznemu rodzeństwu. W tym samym czasie w placówce tego typu może przebywać nie więcej niż 8 wychowanków. Prowadzenie regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej oraz interwencyjnego ośrodka preadopcyjnego należy do zadań własnych samorządu województwa. W regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej umieszczane są dzieci, które ze względu na stan zdrowia wymagają stosowania specjalistycznej opieki i rehabilitacji i nie mogą zostać umieszczone w rodzinnej pieczy zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej. W tym samym czasie można w niej umieścić nie więcej niż 30 dzieci. W interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym umieszcza się dzieci do ukończenia pierwszego roku życia, które wymagają specjalistycznej opieki i w okresie oczekiwania na przysposobienie nie mogą zostać umieszczone w rodzinnej pieczy zastępczej. W ośrodku w tym samym czasie można umieścić nie więcej niż 20 dzieci. 7

8 Rysunek 1. Organizacja systemu pieczy zastępczej w Polsce formy pieczy zastępczej. 8

9 Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 332), która weszła w życie 1 stycznia 2012 r. wprowadziła znaczące zmiany w systemie opieki nad dzieckiem i rodziną, w tym wyraźnie podzieliła kompetencje między samorząd gminny i powiatowy w zakresie: pracy z rodziną - co należy do zadań własnych gmin - i organizacji pieczy zastępczej co należy do zadań własnych powiatu. Należy przypomnieć w tym miejscu, że umieszczenie dziecka w systemie pieczy zastępczej powinno być ostatecznością, po wykorzystaniu przez gminę wszystkich możliwych form wsparcia rodziny naturalnej, a celem umieszczenia dziecka w środowisku zastępczym jest stworzenie warunków pomocy i pozytywnych zmian w rodzinie, aby dziecko mogło powrócić pod opiekę rodziców. Natomiast w sytuacji, gdy jest to niemożliwe, prowadzone są działania pozwalające na przysposobienie dziecka lub przygotowanie go do samodzielnego i odpowiedzialnego życia poprzez zaspokojenie potrzeb bytowych, zdrowotnych, emocjonalnych, edukacyjnych, kulturalno-edukacyjnych. Jak już wspomniano, pieczę zastępczą organizuje powiat 8. Zgodnie z art. 180 Ustawy do zadań własnych powiatu w kontekście pieczy zastępczej należy: 1) Opracowanie i realizacja 3-letnich powiatowych programów dotyczących rozwoju pieczy zastępczej, zawierających między innymi coroczny limit rodzin zastępczych zawodowych; 2) Zapewnienie dzieciom pieczy zastępczej w rodzinach zastępczych, rodzinnych domach dziecka oraz w placówkach opiekuńczo-wychowawczych; 3) Organizowanie wsparcia osobom usamodzielnianym opuszczającym rodziny zastępcze, rodzinne domy dziecka oraz placówki opiekuńczo-wychowawcze i regionalne placówki opiekuńczo-terapeutyczne, przez wspieranie procesu usamodzielnienia; 4) Tworzenie warunków do powstawania i działania rodzin zastępczych, rodzinnych domów dziecka i rodzin pomocowych; 5) Prowadzenie placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz placówek wsparcia dziennego o zasięgu ponadgminnym; 6) Organizowanie szkoleń dla rodzin zastępczych, prowadzących rodzinne domy dziecka i dyrektorów placówek opiekuńczo-wychowawczych typu rodzinnego oraz kandydatów do pełnienia funkcji rodziny zastępczej, prowadzenia rodzinnego domu dziecka lub pełnienia funkcji dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego; 7) Organizowanie wsparcia dla rodzinnej pieczy zastępczej, w szczególności przez tworzenie warunków do powstawania: a) grup wsparcia, 8 Art. 32 ust. 2 Ustawy, Tamże 9

10 b) specjalistycznego poradnictwa; 9) Wyznaczanie organizatora rodzinnej pieczy zastępczej; 10) Zapewnienie przeprowadzenia przyjętemu do pieczy zastępczej dziecku niezbędnych badań lekarskich; 12) Kompletowanie we współpracy z właściwym ośrodkiem pomocy społecznej dokumentacji związanej z przygotowaniem dziecka do umieszczenia w rodzinie zastępczej albo rodzinnym domu dziecka; 13) Finansowanie: a) świadczeń pieniężnych dotyczących dzieci z terenu powiatu, umieszczonych w rodzinach zastępczych, rodzinnych domach dziecka, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówkach opiekuńczo-terapeutycznych, interwencyjnych ośrodkach preadopcyjnych lub rodzinach pomocowych, na jego terenie lub na terenie innego powiatu; b) Pomocy przyznawanej osobom usamodzielnianym opuszczającym rodziny zastępcze, rodzinne domy dziecka, placówki opiekuńczo-wychowawcze lub regionalne placówki opiekuńczo-terapeutyczne; c) Szkoleń dla kandydatów do pełnienia funkcji rodziny zastępczej, prowadzenia rodzinnego domu dziecka lub pełnienia funkcji dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego oraz szkoleń dla rodzin zastępczych, prowadzących rodzinne domy dziecka oraz dyrektorów placówek opiekuńczo-wychowawczych typu rodzinnego. Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i pieczy zastępczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 332) Zadania powiatu w zakresie pieczy zastępczej są realizowane w m. st. Warszawie przez Biuro Pomocy i Projektów Społecznych Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy i Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie. Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie zostało jednocześnie wyznaczone przez Prezydenta m. st. Warszawy na organizatora rodzinnej pieczy zastępczej (zarządzenie nr 1773/2011 Prezydenta m. st. Warszawy z dn r.). Zadania gminnych podmiotów organizujących pracę z rodziną wykonują w Warszawie ośrodki pomocy społecznej funkcjonujące we wszystkich dzielnicach. 10

11 3. Założenia programowe Jak wspomniano w rozdziale drugim, do zadań powiatu należy opracowanie i realizacja 3-letnich powiatowych programów dotyczących rozwoju pieczy zastępczej, zawierających między innymi coroczny limit rodzin zastępczych zawodowych. Niniejszy Program jest kolejnym tego typu dokumentem opracowanym przez m. st. Warszawę i w zasadniczym kształcie stanowi kontynuację Programu Rozwoju Pieczy Zastępczej w m. st. Warszawie na lata kontynuuje realizację celów określonych we wspomnianym Programie przy nieco zmienionym rozkładzie punktów ciężkości i poprzez określenie w ich ramach nowych zadań. Założenia programowe są równocześnie zbieżne z obowiązującym od 2010 r. Programem Rodzina, który został przyjęty uchwałą Rady m. st. Warszawy nr LXXXII/2398/2010 z dnia 13 maja 2010 r. w sprawie przyjęcia Programu Rodzina na lata Program Rodzina jest programem operacyjnym Społecznej Strategii Warszawy (Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych) przyjętej uchwałą Rady m. st. Warszawy nr XLVI/1427/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. Wspomniana Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej wskazuje kierunek działań podejmowanych przez powiat w celu zorganizowania na jego terenie prawidłowo funkcjonującego i efektywnego systemu pieczy zastępczej. Jego zadania skoncentrowane są przede wszystkim na zapewnieniu dzieciom pieczy zastępczej w rodzinach zastępczych, rodzinnych domach dziecka oraz w placówkach opiekuńczowychowawczych, tworzeniu warunków do powstawania i działania rodzin zastępczych, rodzinnych domów dziecka i rodzin pomocowych, prowadzeniu placówek opiekuńczo-wychowawczych. Powiaty organizują także wsparcie osobom usamodzielnianym opuszczającym rodziny zastępcze, rodzinne domy dziecka oraz placówki opiekuńczo-wychowawcze i regionalne placówki opiekuńczo-terapeutyczne 9. Zadaniem gminnych podmiotów organizujących pracę z rodziną ośrodków pomocy społecznej jest umożliwienie powrotu dziecka do rodziny. W tym kontekście, zadaniem powiatu jest także współpraca ze służbami gminnymi (asystenci rodziny) przy udzielaniu pomocy rodzinie, szczególnie w sytuacji zagrożenia jej funkcji socjalnych i wychowawczych oraz w pracy na rzecz powrotu dzieci z pieczy zastępczej do rodziny 10. Głównym kierunkiem rozwoju pieczy zastępczej zgodnie z Ustawą o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej jest rozwój rodzinnych form pieczy zastępczej. Tą formą pieczy zastępczej objęte są przede wszystkim dzieci do 7 roku życia, które zgodnie z ustawą, po 1 stycznia 2012 r. nie mogą być kierowane do pieczy instytucjonalnej. W odniesieniu do instytucjonalnej pieczy zastępczej, ustawa zobowiązuje do sukcesywnego dostosowania istniejących placówek opiekuńczo-wychowawczych do małych - 14 osobowych. Do końca 2020 r., liczba dzieci w placówkach nie powinna być wyższa niż 30. Od 2021 r. funkcjonować powinny maksymalnie 14 osobowe placówki 9 Art. 180 Ustawy, Tamże 10 Art. 76 ust. 8, Art. 77 ust 3 Ustawy, Tamże 11

12 opiekuńczo wychowawcze, z zastrzeżeniem możliwości przebywania w nich jedynie dzieci powyżej 10 roku życia (w okresie przejściowym, tzn. do końca 2019 r., w placówkach mogą przebywać dzieci powyżej 7 roku życia) 11. W Programie Rozwoju Pieczy Zastępczej w m.st. Warszawie na lata , wszystkie wskazane powyżej dyrektywy stanowią punkt wyjścia do projektowania działań zmierzających do stworzenia takiego systemu pieczy zastępczej, który zapewni dzieciom potrzebującym wsparcia odpowiednią liczbę miejsc w rodzinnych i instytucjonalnych formach pieczy zastępczej, właściwe standardy świadczonej pomocy oraz taki poziom współpracy między podmiotami udzielającymi dziecku wsparcia, który jeśli jest to możliwe - pozwoli na przywrócenie dziecka jego rodzinie lub też umożliwi mu funkcjonowanie we właściwy sposób w ramach odpowiednich rodzinnych lub instytucjonalnych form pieczy zastępczej. W tym celu podejmowane będą następujące działania: Rozwój, w tym profesjonalizacja, rodzinnej pieczy zastępczej przede wszystkim poprzez zwiększanie skuteczności działań sprzyjających pozyskiwaniu kandydatów do pełnienia funkcji zawodowych rodzin zastępczych, w tym rodzin zastępczych specjalistycznych i prowadzących rodzinne domy dziecka, doskonalenie warunków prowadzenia zawodowych form rodzinnej pieczy zastępczej oraz rozwój kompetencji wychowawczych osób sprawujących funkcję rodzin zastępczych wszelkiego typu. Poprzez profesjonalizację rozumie się w Programie dążenie do tego, by funkcji rodziny zastępczej zawodowej lub prowadzącego rodzinny dom dziecka nadać charakter zawodowy, m. in. poprzez wyposażenie opiekunów zastępczych z tych form pieczy zastępczej w odpowiednie kompetencje zawodowe (zwłaszcza umiejętności wychowawcze) oraz określenie ścieżki rozwoju zawodowego dla osób pełniących funkcję niezawodowych i zawodowych rodzin zastępczych. Modernizacja placówek opiekuńczo wychowawczych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i tworzenie warunków sprzyjających indywidualizacji pracy z dzieckiem poprzez zapewnienie kadrze kierowniczej i pedagogicznej placówek opiekuńczowychowawczych dostępu do szkoleń adekwatnie do potrzeb oraz optymalną reorganizację istniejącej struktury placówek i dalszy rozwój sieci placówek opiekuńczo-wychowawczych. Doskonalenie podstaw organizacyjnych systemu pieczy zastępczej, jako kolejny etap długofalowej budowy systemu pieczy zastępczej w Warszawie, dzięki któremu będzie możliwe jeszcze efektywniejsze niż dotychczas wykonywanie zadań związanych z zapewnianiem dzieciom umieszczonym w pieczy zastępczej możliwie najlepszych warunków opieki, wychowania i rozwoju. 11 Art. 230, 231 Ustawy, Tamże 12

13 4. Opis systemu pieczy zastępczej w m. st. Warszawie 4.1. Struktura i charakterystyka rodzinnej pieczy zastępczej W pierwszym półroczu 2015 roku, w Warszawie funkcjonowały rodziny zastępcze, z czego stanowiły rodziny zastępcze spokrewnione, rodziny niezawodowe, 20 - rodziny zastępcze zawodowe, a 10 - rodzinne domy dziecka (tabela 1). W rodzinach tych zapewniano opiekę dla dzieci, z czego dzieci pozostawało pod opieką rodzin zastępczych spokrewnionych, 368 niezawodowych, 59 - rodzin zastępczych zawodowych, a 58 - rodzinnych domów dziecka (tabela 2). Tabela 1. Liczba rodzin zastępczych w latach w podziale na poszczególne typy. FORMA RODZINNEJ PIECZY ZASTĘPCZEJ 2013* 2014* 2015** Rodziny zastępcze spokrewnione Rodziny zastępcze niezawodowe Rodziny zastępcze zawodowe, w tym specjalistyczne i pogotowia opiekuńcze Rodzinne domy dziecka SUMA * dane za okres całego roku ** dane za pierwsze półrocze 13

14 Tabela 2. Liczba dzieci przebywających w latach w poszczególnych formach rodzinnej pieczy zastępczej. FORMA RODZINNEJ PIECZY ZASTĘPCZEJ 2013* 2014* 2015** Rodziny zastępcze spokrewnione Rodziny zastępcze niezawodowe Rodziny zastępcze zawodowe, w tym specjalistyczne i pogotowia opiekuńcze Rodzinne domy dziecka SUMA * dane za okres całego roku ** dane za pierwsze półrocze Jakkolwiek dane dotyczące 2015 r. obejmują wyłącznie pierwsze półrocze, można zauważyć, że liczba dzieci przebywających corocznie w rodzinach zastępczych spokrewnionych i niezawodowych kształtuje się na zbliżonym poziomie. Równocześnie należy podkreślić, że w porównaniu z rokiem 2013, liczba rodzin zastępczych zawodowych wzrosła o 3, (co stanowi 15,0% wszystkich rodzin tego typu), a liczba rodzinnych domów dziecka wzrosła o 2, (co stanowi 20,0% wszystkich rodzinnych domów dziecka funkcjonujących w Mieście). W porównaniu z rokiem 2013, znacząco wzrosła też liczba dzieci umieszczonych w rodzinach zastępczych zawodowych (przyrost o 14 dzieci, co stanowi 23,7% dzieci wychowujących się w tych rodzinach) i rodzinnych domach dziecka (przyrost o 13 dzieci, co stanowi 22,4% dzieci wychowujących się w tej formie pieczy zastępczej). W pierwszym półroczu 2015 r., w rodzinach zastępczych spokrewnionych przebywało 142 dzieci poniżej 7 roku życia (12,3%) i dzieci w wieku powyżej 7 lat (87,7%), w rodzinach zastępczych niezawodowych przebywało 32 dzieci w wieku poniżej 7 roku (8,7%) i 336 dzieci w wieku powyżej 7 lat (91,3%), w rodzinach zastępczych zawodowych przebywało 39 dzieci w wieku poniżej 7 lat (66,1%) i 20 dzieci w wieku powyżej 7 lat (33,9%), w rodzinnych domach dziecka przebywało natomiast 31 dzieci w wieku poniżej 7 lat (53,4%) i 27 dzieci mających powyżej 7 lat (46,6%). Szczegółowy rozkład dotyczący wieku dzieci przebywających w rodzinnych formach pieczy zastępczej poszczególnych typów został przedstawiony w tabeli 3. 14

15 Tabela 3. Wiek dzieci przebywających w rodzinnej pieczy zastępczej w pierwszym półroczu 2015 r. WIEK DZIECKA RZ RZ W LATACH SPOKREWNIO NIEZAWODO RZZ RDD Poniżej 1 roku Dzieci poniżej 7 lat ogółem Dzieci powyżej 7 lat ogółem SUMA Na dzień r. opiekę nad rodzinami zastępczymi w Warszawie sprawowało 33 koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej oraz 6 pracowników socjalnych wykonujących obowiązki koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej zatrudnionych przez Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie. Koordynator rodzinnej pieczy zastępczej pozostaje w stałym kontakcie osobistym, telefonicznym, mailowym z rodziną zastępczą (spotkania odbywają się nie rzadziej niż raz na dwa miesiące). Na podstawie dokonanej przez siebie diagnozy oraz zgłoszonych przez rodzinę zastępczą potrzeb obejmuje ją wsparciem i udziela pomocy. Koordynator pozostaje również w stałym kontakcie z sądem, placówkami edukacyjnymi, medycznymi i innymi współpracującymi z rodziną zastępczą. Do zadań koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej należy w szczególności: Udzielanie pomocy rodzinom zastępczym i prowadzącym rodzinne domy dziecka w realizacji zadań wynikających z pieczy zastępczej; 15

16 Przygotowanie, we współpracy z asystentem rodziny i odpowiednio rodziną zastępczą lub prowadzącym rodzinny dom dziecka, planu pomocy dziecku, w którym zostają zawarte cele i zadania do realizacji na każde sześć miesięcy pobytu dziecka w pieczy zastępczej, które następnie są podsumowywane i tworzony jest plan na kolejne półrocze (w przypadku dzieci poniżej 3 roku życia nie rzadziej niż raz na trzy miesiące); Pomoc rodzinom zastępczym oraz prowadzącym rodzinne domy dziecka w nawiązaniu wzajemnego kontaktu, w szczególności przez organizowanie grup wsparcia; Zapewnianie rodzinom zastępczym oraz prowadzącym rodzinne domy dziecka dostępu do specjalistycznej pomocy dla dzieci, w tym psychologicznej, reedukacyjnej i rehabilitacyjnej; Organizowanie opieki nad dzieckiem, w przypadku gdy rodzina zastępcza niezawodowa, rodzina zastępcza zawodowa albo prowadzący rodzinny dom dziecka okresowo nie może sprawować opieki, w szczególności z powodów zdrowotnych lub losowych albo zaplanowanego wypoczynku. Koordynatorzy rodzinnej pieczy zastępczej wspierają również pełnoletnich wychowanków rodzinnych form pieczy zastępczej w procesie usamodzielniania. Koordynator pozostaje w stałym kontakcie osobistym, telefonicznym, mailowym z pełnoletnim wychowankiem rodzinnej pieczy zastępczej, także z tym pozostającym po osiągnięciu pełnoletności w dotychczasowej rodzinie zastępczej za jej zgodą (kontakt odbywa się nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy). Wspiera go w procesie wyboru opiekuna procesu usamodzielniania, opracowania i realizacji indywidualnego programu usamodzielniania, który jest realizowany przez wychowanka do ukończenia przez niego 25 lat oraz udziela mu wsparcia w zakresie zdiagnozowanych i zgłoszonych przez niego potrzeb. Koordynator rodzinnej pieczy zastępczej może mieć pod opieką łącznie nie więcej niż 15 rodzin zastępczych lub rodzinnych domów dziecka. Równocześnie należy pamiętać, że do obowiązków tych osób należy również udzielanie wsparcia pełnoletnim wychowankom rodzinnych form pieczy zastępczej (w 2013 r. usamodzielniło się 79, a w wychowanków rodzinnej pieczy zastępczej). Aktualna liczba koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej i pracowników socjalnych zatrudnionych przez WCPR nie wyczerpuje potrzeb organizatora rodzinnej pieczy zastępczej w tym zakresie, pozwala zabezpieczyć opiekę koordynatora jedynie dla rodzin najbardziej potrzebujących bieżącego wsparcia i pomocy przy realizacji zadań wynikających z pełnionej przez nie pieczy zastępczej. Miasto Stołeczne Warszawa przekazuje, w miarę możliwości, lokale na potrzeby rodzinnej pieczy zastępczej, w których funkcjonują rodziny zastępcze zawodowe lub rodzinne domy dziecka - w latach przekazano 4 lokale, w 2015 r. - 2 lokale. 16

17 Rodziny zastępcze i prowadzący rodzinne domy dziecka korzystać mogą również ze wsparcia oferowanego przez organizacje pozarządowe działające w Warszawie w obszarze pieczy zastępczej, takich jak między innymi Towarzystwo Nasz Dom, z którym Miasto współpracuje od 2008 r., Fundacja Dobrych Praktyk, Koalicja na rzecz Rodzinnej Opieki Zastępczej, Fundacja Wspierania Rodzin Korale, Fundacja EY (Fundacja firmy Ernst & Young), Fundacja Przyjaciółka. W zależności od podmiotu, organizują one dla rodzin zastępczych i prowadzących rodzinne domy dziecka pomoc wolontariuszy, grupy wsparcia, ułatwiają dostęp do specjalistycznych konsultacji, prowadzą działania edukacyjne, szkoleniowe. Warto wspomnieć w tym miejscu, że m.st. Warszawa może zlecić realizację zadań publicznych, również w obszarze pieczy zastępczej, organizacjom pozarządowym i podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2014 r., poz. 1118, z późn. zm.) w ramach otwartych konkursów ofert lub przyznać dotację na realizację zadania w trybie tzw. małego grantu Charakterystyka i struktura instytucjonalnej pieczy zastępczej Według stanu na dzień r. w Warszawie funkcjonowało 17 placówek opiekuńczo-wychowawczych zapewniających 649 miejsc, w tym 5 placówek typu rodzinnego zapewniających 27 miejsc (tabela 4). Miasto dodatkowo zlecało prowadzenie 4 placówek opiekuńczowychowawczych (typu socjalizacyjnego) zgromadzeniom zakonnym zapewniając 87 miejsc (tabela 5). Tabela 4. Liczba publicznych placówek opiekuńczo-wychowawczych w podziale na poszczególne typy (stan na dzień r.). TYP PLACÓWKI LICZBA Socjalizacyjna 9 Interwencyjna 2 Specjalistyczno-terapeutyczna 1 Rodzinna 5 SUMA 17 17

18 Tabela 5. Liczba niepublicznych placówek opiekuńczo-wychowawczych (stan na dzień r.). PLACÓWKI LICZBA Niepubliczne socjalizacyjne 4 W pierwszym półroczu 2015 r., opieką w placówkach opiekuńczo-wychowawczych objętych zostało w sumie dzieci, z czego opieką w placówkach socjalizacyjnych objęto 801 dzieci, w placówkach interwencyjnych 183 dzieci, w placówce specjalistyczno-terapeutycznej 49 dzieci, a w placówkach rodzinnych 34 dzieci (tabela 6). Opieką w czterech socjalizacyjnych niepublicznych placówkach opiekuńczowychowawczych, w pierwszym półroczu 2015 r. objętych zostało 103 dzieci (tabela 7). Tabela 6. Liczba dzieci, które w latach przebywały w publicznych placówkach opiekuńczo-wychowawczych poszczególnych typów. TYP PLACÓWKI 2013* 2014* 2015** Socjalizacyjna Interwencyjna Specjalistycznoterapeutyczna Rodzinna SUMA * dane za okres całego roku ** dane za pierwsze półrocze 18

19 Tabela 7. Liczba dzieci, które w latach przebywały w niepublicznych placówkach opiekuńczo-wychowawczych. TYP PLACÓWKI 2013* 2014* 2015** Niepubliczne socjalizacyjne * dane za okres całego roku ** dane za pierwsze półrocze W pierwszym półroczu 2015 r., w placówkach opiekuńczo-wychowawczych typu socjalizacyjnego przebywało 121 dzieci poniżej 7 roku życia (18,3%) i 542 dzieci w wieku powyżej 7 lat (81,7%), w placówkach typu interwencyjnego przebywały wyłącznie dzieci w wieku powyżej 7 lat (81 dzieci, 100%), w placówkach specjalistyczno-terapeutycznych przebywało 34 dzieci w wieku poniżej 7 lat (80,6%) i 8 dzieci w wieku powyżej 7 lat (19,0%), w placówkach typu rodzinnego przebywało natomiast 10 dzieci w wieku poniżej 7 lat (35,7%) i 18 dzieci mających powyżej 7 lat (64,3%). W odniesieniu do wieku dzieci przebywających w placówkach opiekuńczo-wychowawczych należy zauważyć, że do placówek interwencyjnej są przyjmowane generalnie dzieci od 11 roku życia na podstawie rozstrzygnięcia sądu w sprawach opiekuńczych, niezależnie od miejsca zamieszkania (dzieci młodsze mogą być przyjmowane w wyjątkowych przypadkach). W placówkach specjalistycznoterapeutycznych przebywają dzieci wymagające stałej specjalistycznej opieki (w różnym stopniu niepełnosprawne), niezależnie od wieku. Ze względu na swój, jak sama nazwa wskazuje, rodzinny charakter, również placówka typu rodzinnego jest odpowiednim miejscem przebywania dla małych dzieci (poniżej 7 roku życia). O niekorzystnej sytuacji można zatem mówić jedynie w odniesieniu do placówek typu socjalizacyjnego, w których łącznie, w pierwszym półroczu przebywało 121 dzieci poniżej 7 roku życia. Zgodnie z Ustawą, dzieci poniżej 7 roku życia powinny być umieszczane w rodzinnej pieczy zastępczej (w placówce może zostać umieszczone w wyjątkowych przypadkach, przede wszystkim gdy umieszczone zostało tam jego rodzeństwo lub małoletni rodzic). Szczegółowy rozkład dotyczący wieku dzieci przebywających w placówkach opiekuńczo-wychowawczych poszczególnych typów został przedstawiony w tabeli 8. 19

20 Tabela 8. Wiek dzieci, które przebywały w publicznych placówkach opiekuńczo-wychowawczych poszczególnych typów w pierwszym półroczu 2015 r. WIEK DZIECKA SOCJALIZACYJNE INTERWENCYJNE SPECJALISTYCZNO- RODZINNE W LATACH TERAPEUTYCZNE Poniżej 1 roku Dzieci poniżej 7 lat ogółem Dzieci powyżej 7 lat ogółem SUMA W m.st. Warszawie od kilku lat podejmowane są działania mające na celu rozwijanie małych form opieki nad dziećmi poprzez pozyskiwanie lokali w budynkach wielorodzinnych na organizację mieszkań filialnych przy placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Proces ten powoduje, że duże placówki opiekuńczo wychowawcze sukcesywnie są reorganizowane i zmniejszane. Mieszkania filialne wchodzą w strukturę placówki opiekuńczo wychowawczej i są umiejscowione w budynkach wielorodzinnych lub domach jednorodzinnych w środowisku. Pobyt w mieszkaniu filialnym zapewnia wszelkie warunki niezbędne dla pełnego i prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży. Wychowankowie mieszkający w nim przebywają pod stałą opieką wychowawców. Domowy charakter takiej grupy, mniejsze pomieszczenia, stała kadra wychowawcza sprzyja prawidłowemu rozwojowi dziecka, kształtowaniu umiejętności niezbędnych do satysfakcjonującego funkcjonowania w społeczeństwie, budowania relacji z innymi opartych na poczuciu zaufania i bezpieczeństwa psychicznego. Wolna powierzchnia budynków powstała po zamieszkaniu dzieci w mieszkaniach filialnych jest wykorzystywana na inne potrzeby społeczne, między innymi takie jak utworzenie żłobka czy ośrodka interwencji kryzysowej. Od roku 2007 do r. utworzono w sumie 25 mieszkań 20

21 filialnych, które dysponują 270 miejscami dla wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych (w roku 2012 przekazano 2 mieszkania, w roku mieszkań, a w roku mieszkanie). Z dniem 1 stycznia 2015 roku na podstawie uchwały nr LXXXV/2189/2014 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 3 lipca 2014 r. utworzone zostało Centrum Administracyjne Nr 1 do obsługi placówek opiekuńczo-wychowawczych. Centrum zapewnia obsługę ekonomiczno-administracyjną i organizacyjną czterem placówkom: Pogotowiu Opiekuńczemu nr 1 przy ul. Henryka Dembińskiego 1, Pogotowiu Opiekuńczemu nr 2 przy ul. św. Bonifacego 81, Domowi Dziecka nr 12 przy ul. Tarczyńskiej 27, Ośrodkowi Wspomagania Rodziny przy ul. 6 Sierpnia 1/5. Należy zaznaczyć, że po wejściu w życie ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw, które nastąpi 1 stycznia 2016 r., Centrum Administracyjne nr 1, będzie mogło funkcjonować w oparciu o obecną podstawę prawną (tj. Ustawę o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej) jedynie do końca 2016 r Specyficzne formy wspierania wychowanków rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej W m.st. Warszawie od kilku lat wprowadzane są rozwiązania systemowe stanowiące formy dodatkowego wsparcia dla wychowanków pieczy zastępczej, zarówno rodzinnej, jak i instytucjonalnej. Spośród najważniejszych należy wymienić następujące formy wsparcia: Dzieci umieszczone w rodzinach zastępczych, mają pierwszeństwo przy przyjmowaniu do publicznych przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w publicznych szkołach podstawowych; Wychowankowie rodzinnych domów dziecka działających na terenie m.st. Warszawy oraz dzieci umieszczone w rodzinach zastępczych zamieszkujących na terenie m.st. Warszawy, zwolnione są z opłat za pobyt w przedszkolu publicznym prowadzonym przez m.st. Warszawę ponad czas przeznaczony na realizację podstawy programowej wychowania przedszkolnego 13 ; Dzieci z rodzinnych domów dziecka, rodzin zastępczych oraz placówek opiekuńczo-wychowawczych, stale zamieszkałe na terenie m. st. Warszawy, uprawnione są do bezpłatnych przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego w m. st. Warszawie - nie dłużej niż do 30 września roku kalendarzowego, w którym kończą 21 rok życia, na podstawie imiennego uprawnienia do bezpłatnych 12 Zgodnie z art. 48 pkt. 7 Ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw centra administracyjne do obsługi placówek opiekuńczowychowawczych, utworzone przez powiat na podstawie art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 332), w brzmieniu dotychczasowym, mogą działać na dotychczasowych zasadach, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy 13 Zgodnie z 1 pkt. 2 uchwały nr XXX/988/2008 Rady m. st. Warszawy z dnia 8 maja 2008 r. zmieniającej uchwałę w sprawie opłat za świadczenia udzielane przez przedszkola publiczne prowadzone przez m.st. Warszawa Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 96, poz

22 przejazdów 14 (na podobnych zasadach, do bezpłatnych przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego w m.st. Warszawie uprawnione są też dzieci własne osób prowadzących rodzinne formy pieczy zastępczej); Osoby, które uzyskały pełnoletniość w placówce opiekuńczo wychowawczej, zawodowej rodzinie zastępczej, niezawodowej rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka mają pierwszeństwo w uzyskaniu najmu lokalu mieszkalnego z zasobów m. st. Warszawy. Liczbę lokali przekazanych w najem wspomnianym osobom przedstawia tabela 9. Tabela 9. Liczba lokali przekazanych w latach w najem usamodzielniającym się wychowankom pieczy zastępczej. CHARAKTER NAJMU Lokal wynajęty na czas nieoznaczony Lokal wynajęty na czas oznaczony SUMA Napływ do pieczy zastępczej dzieci z poszczególnych dzielnic Z analizy przeprowadzonej na poziomie poszczególnych dzielnic wynika, że według danych na dzień r., największa liczba dzieci trafiła do pieczy zastępczej z dzielnicy Praga Północ. Przeważały one w placówkach opiekuńczo wychowawczych. Niewiele mniej dzieci przebywających w pieczy zastępczej było mieszkańcami Pragi Południe, a następnie: Woli, Bielan i Mokotowa. Stanowi to odzwierciedlenie występujących w tych dzielnicach od wielu lat licznych problemów społecznych, w tym zamieszkiwania w nich największej liczby rodzin przeżywających trudności w codziennym funkcjonowaniu, zagrożonych marginalizacją społeczną. Do rodzin zastępczych spokrewnionych i niezawodowych trafiały najczęściej dzieci z Bielan. Szczegółowe dane w zakresie szacunkowej liczby dzieci przebywających w placówkach opiekuńczo-wychowawczych i rodzinach zastępczych z podziałem na poszczególne dzielnice przedstawia tabela Zgodnie z 1 pkt. 21 załącznika do Uchwały nr LVI/1584/2013 Rady m. st. Warszawy z dnia 23 maja 2013 r. w sprawie ustalenia ulg za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w m.st. Warszawie - Dz. Urz. Woj. Maz. poz i

23 Tabela 10.Szacunkowa liczba dzieci przebywających w pieczy zastępczej (stan na dzień r.) LP. DZIELNICA POCHODZENIA DZIECKA LICZBA DZIECI W RODZINACH ZASTĘPCZYCH SPOKREWNIONYCH I NIEZAWODOWYCH LICZBA DZIECI W RODZINACH ZASTĘPCZYCH ZAWODOWYCH I RODZINNYCH DOMACH DZIECKA LICZBA DZIECI W PLACÓWKACH OPIEKUŃCZO- WYCHOWAWCZYCH LICZBA DZIECI W PIECZY ZASTĘPCZEJ (SUMA) 1. Bemowo Białołęka Bielany Mokotów Ochota Praga Południe Praga Północ Rembertów Śródmieście Targówek Ursus Ursynów Wawer Wesoła Wilanów Włochy Wola Żoliborz SUMA

24 4.5 Przyczyny opuszczania rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej W okresie od początku 2013 r. do połowy 2015 r., rodzinną pieczę zastępczą opuściło 601 dzieci. Spośród nich blisko trzecia część (179 dzieci) usamodzielniła się (29,8%), nieco mniej niż czwarta część powróciła do rodziny (140 dzieci; 23,3%) a 99 dzieci zostało przysposobionych (16,5%). Ponad jedna czwarta spośród omawianej grupy dzieci zmieniła formę pieczy zastępczej, zostały umieszczone w innej rodzinie zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej (169 dzieci; 28,1%). W tym samym okresie, od początku 2013 r. do połowy 2015 r., instytucjonalną pieczę zastępczą opuściło dzieci. Niemal trzecia część z nich (451 dzieci) powróciła do rodziny (32,8%), 262 dzieci usamodzielniło się (19%) a 139 dzieci zostało przysposobionych (10,1%). Dalszych 115 dzieci zostało umieszczonych w rodzinnej pieczy zastępczej (8,4%). Zmieniło placówkę opiekuńczo-wychowawczą 239 dzieci (17,4%). W przypadku 169 dzieci (12,3%) wskazuje się inne przyczyny, co w szczególności dotyczy sytuacji czasowego objęcia opieką dzieci, które zostały doprowadzone po ucieczce z domów rodzinnych lub innych placówek. Szczegółowe dane dotyczące przyczyn opuszczania rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej w omawianych latach zaprezentowane zostały w tabeli

25 Tabela 11. Przyczyny opuszczania pieczy zastępczej w latach r. PRZYCZYNY OPUSZCZENIA DANEJ FORMY PIECZY ZASTĘPCZEJ FORMA PIECZY ZASTĘPCZEJ LICZBA DZIECI W ROKU LICZBA DZIECI, KTÓRE OPUŚCIŁY DANĄ FORMĘ PIECZY ZASTĘPCZEJ USAMODZIELNIENIE POWRÓT DO RODZINY PRZYSPOSOBIENIE (ADOPCJA) UMIESZCZENIE W RODZINIE ZASTĘPCZEJ UMIESZCZENIE W INNEJ RODZINIE ZASTĘPCZEJ UMIESZCZENIE W PLACÓWCE ZMIANA PLACÓWKI * INNE 2013* nd nd 9 Rodzinna Instytucjonalna 2014* nd nd ** nd 7 18 nd * nd nd * nd nd ** nd nd * dane za okres całego roku ** dane za pierwsze półrocze 25

26 5. Mocne i słabe strony istniejącego systemu pieczy zastępczej W poniższej rozbudowanej tabeli przedstawiono wyniki analizy SWOT systemu pieczy zastępczej funkcjonującego w m.st. Warszawie. SWOT jest techniką analityczną polegającą w najprostszej wersji na posegregowaniu posiadanych informacji w danym obszarze na cztery grupy (cztery kategorie czynników strategicznych): S (z ang. strengths) mocne strony: wszystko to, co stanowi atut, przewagę, zaletę w analizowanym obszarze; W (z ang. weaknesses) słabe strony: wszystko to, co stanowi słabość, barierę, wadę w analizowanym obszarze; O (z ang. opportunities) szanse: wszystko to, co stwarza szansę korzystnej zmiany w analizowanym obszarze; T (z ang. threats) zagrożenia: wszystko to, co stwarza w danym obszarze niebezpieczeństwo zmiany niekorzystnej. Zestawienie wspomnianych grup czynników ułatwia planowanie działań w danym obszarze, w tym wskazuje obszary problemowe, które w pierwszej kolejności powinny stać się przedmiotem interwencji. Tabela 12. Wyniki analizy SWOT systemu pieczy zastępczej. MOCNE STRONY SŁABE STRONY System pieczy zastępczej Wdrożone zasady współpracy przedstawicieli pieczy zastępczej i ośrodków pomocy społecznej w zakresie umieszczania dziecka w pieczy zastępczej, pracy z rodziną dziecka umieszczonego w pieczy zastępczej oraz powrotu dziecka do rodziny oraz procedury przewozu i przekazania dziecka do rodziny zastępczej, rodzinnego domu dziecka lub placówki opiekuńczo-wychowawczej w związku z interwencją kryzysową w rodzinie dziecka; Prowadzony monitoring potrzeb szkoleniowych kadry placówek opiekuńczo-wychowawczych i rodzinnych form pieczy zastępczej Brak prowadzenia systematycznej diagnozy potrzeb w zakresie pieczy zastępczej; Brak standardu sporządzania diagnozy psychofizycznej dzieci umieszczanych w pieczy zastępczej i zapewniania przeprowadzenia niezbędnych badań lekarskich dziecku przyjętemu do pieczy zastępczej; Niewystarczający dostęp wychowanków placówek opiekuńczowychowawczych do specjalistów (psychiatrów, logopedów, psychologów, neurologów dziecięcych itp.), brak preferencji dla 26

27 wszystkich typów; Stworzone dobre warunki startu dla usamodzielniających się wychowanków pieczy zastępczej (m.in. wsparcie koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej, preferencje przy najmie lokalu z zasobów Miasta itp.).; Partycypacyjny model tworzenia Programu Rozwoju Pieczy Zastępczej na lata uwzględniający środowisko organizacji pozarządowych działających w obszarze pieczy zastępczej. dzieci z rodzin zastępczych i rodzinnych domów dziecka w dostępie do lekarzy specjalistów; Niewystarczająca w stosunku do zapotrzebowania liczba szkoleń organizowanych dla prowadzących rodzinne formy pieczy zastępczej wszystkich typów, pracowników placówek opiekuńczowychowawczych (kadry kierowniczej i pedagogicznej) oraz koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej; Niewystarczająca w stosunku do potrzeb liczba koordynatorów i pracowników socjalnych rodzinnej pieczy zastępczej, duża rotacja wśród pracowników placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz na stanowiskach koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej; Niewystarczający stopień upowszechnienia dobrych praktyk, rekomendowanych sposobów postępowania we współpracy placówek opiekuńczo wychowawczych, rodzinnych form pieczy zastępczej i organizatora rodzinnej pieczy zastępczej z sądami i placówkami służby zdrowia oraz szkołami i poradniami psychologiczno-pedagogicznymi; Bardzo zróżnicowana jakość współpracy przedstawicieli placówek opiekuńczo wychowawczych, rodzinnych form pieczy zastępczej i organizatora rodzinnej pieczy zastępczej z przedstawicielami sądów (od bardzo dobrej do bardzo słabej), brak wypracowanych rekomendacji dotyczących zasad współpracy, niewystarczający stopień upowszechnianie dobrych praktyk; Konieczność pozyskiwania środków finansowych na realizację wszystkich potrzebnych działań w obszarze pieczy zastępczej z wielu źródeł (i wynikająca stąd niepewność, brak pewnej 27

28 projektowej ciągłości finansowania) - w latach ubiegłych część zadań finansowana była m.in. ze środków unijnych, przede wszystkim w ramach projektu systemowego Integracja dla Samodzielności zrealizowanego w latach przez WCPR, zadania w ramach tego projektu obejmowały m.in. udzielanie wsparcia merytorycznego prowadzącym rodzinne formy pieczy zastępczej, wsparcie usamodzielnianych wychowanków pieczy zastępczej itp. 28

29 Rodzinna piecza zastępcza Stworzone dobre warunki do powstawania i działania rodzinnych form pieczy zastępczej wszystkich typów (przekazywanie przez Miasto lokali mieszkalnych do prowadzenia zawodowych form rodzinnej pieczy zastępczej, uprawnienie do bezpłatnych przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego itp.); Wykwalifikowana kadra systemu rodzinnej pieczy zastępczej, w tym przede wszystkim 33 koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej i 6 pracowników socjalnych; Wdrożony standard sprawowania rodzinnej pieczy zastępczej, w tym zawodowych rodzin zastępczych oraz prowadzących rodzinne domy dziecka; Zorganizowany system szkolenia kandydatów do pełnienia funkcji zawodowej i niezawodowej rodziny zastępczej lub prowadzenia rodzinnego domu dziecka; Szeroka, w tym także specjalistyczna, oferta wsparcia dla rodzinnych form pieczy zastępczej wszystkich typów. Niska efektywność pozyskiwania nowych kandydatów na zawodowe i niezawodowe rodziny zastępcze oraz do prowadzenia rodzinnych domów dziecka; Brak zorganizowanego systemu cyklicznego opiniowania osób pełniących funkcję rodziny zastępczej zawodowej lub rodziny zastępczej niezawodowej oraz prowadzących rodzinny dom dziecka w zakresie posiadania predyspozycji i motywacji do pełnienia funkcji rodziny zastępczej lub prowadzenia rodzinnego domu dziecka (wymaganych zgodnie z art. 46, ust. 3 Ustawy); Niewystarczająca profesjonalizacja zawodowych form rodzinnej pieczy zastępczej w zakresie obejmowania pieczą zastępczą dzieci wymagających zastosowania specjalnych środków oddziaływania ze względu na ich niepełnosprawność lub trudności natury wychowawczej, w tym brak określonej ścieżki rozwoju zawodowego dla osób pełniących funkcję niezawodowych i zawodowych rodzin zastępczych; Brak możliwości spotykania się dzieci z rodzin zastępczych z rodzicami w rejonie ich miejsca zamieszkania. Instytucjonalna piecza zastępcza Wdrożone standardy organizacyjne placówek opiekuńczo- Brak wystarczającej liczby placówek opiekuńczo-wychowawczych 29

30 wychowawczych, procedury przyjmowania dzieci do placówek opiekuńczo-wychowawczych, zasad współpracy placówek opiekuńczo-wychowawczych z innymi instytucjami, zasady postępowania w przypadku nieusprawiedliwionej nieobecności wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych; Wzrastająca liczba mieszkań filialnych; Dostęp do szkoleń zawodowych kadry placówek opiekuńczowychowawczych (m.in. w ramach współpracy z Warszawskim Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych); Wypracowane w ramach Programu Rozwoju Pieczy Zastępczej w m. st. Warszawie na lata rekomendacje dotyczące współpracy pomiędzy wybranymi placówkami opiekuńczo wychowawczymi, szkołami i poradniami psychologicznopedagogicznymi; Opracowana i wdrożona koncepcja funkcjonowania wspólnej obsługi administracyjno-ekonomicznej i organizacyjnej placówek opiekuńczo-wychowawczych funkcjonowanie Centrum Administracyjnego nr 1. SZANSE Uzyskanie szerszego dostępu do wolnych zasobów lokalowych Miasta w dobrym stanie technicznym na potrzeby rozwoju rodzinnych form pieczy zastępczej i prowadzenia placówek typu specjalistyczno-terapeutycznego; Brak prowadzenia superwizji dla pracowników placówek opiekuńczo wychowawczych, w tym zespołów wychowawczych; Przebywanie w placówkach opiekuńczo-wychowawczych typu socjalizacyjnego dzieci w wieku poniżej 10 roku życia; Brak wypracowanych zasad wspierania usamodzielniających się wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych, w tym osób niepełnosprawnych, w tym brak kontynuacji wsparcia psychologicznego (oferta tego było dostępna w ramach projektu Integracja dla Samodzielności realizowanego przez WCPR w latach ), brak procedury wyznaczania opiekunów procesu usamodzielniania); Brak wypracowanych zasad współpracy (w tym dobrych praktyk) między placówkami opiekuńczo-wychowawczymi i organizacjami pozarządowymi (w tym niestabilność współpracy wynikająca z projektowego, nie ciągłego w czasie charakteru działalności organizacji pozarządowych, brak wskazania konkretnych sposobów i obszarów, w jakich organizacje pozarządowe powinny współpracować z placówkami opiekuńczo-wychowawczymi, brak podziału kompetencji). ZAGROŻENIA Zmienność przepisów prawa w obszarze pieczy zastępczej, która może spowodować zniweczenie wysiłku włożonego w organizowanie czy prowadzenie działań, które następnie muszą zostać poniechane czy zmodyfikowane w celu dostosowania 30