Przedmiotowy system oceniania z chemii w klasie 3 gimnazjum

Transkrypt

1 Przedmiotowy system oceniania z chemii w klasie 3 gimnazjum Ogólne wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z chemii w klasie III gimnazjum. Otrzymanie oceny wyższej oznacza spełnienie wymagań także na ocenę niższą 1. Stopień celujący otrzymuje uczeń, który: wyróżnia się wiedzą i umiejętnościami określonymi w programie nauczania przedmiotu obowiązującymi w danej klasie, samodzielnie i twórczo rozwija własne uzdolnienia, zdobytą wiedzę stosuje w rozwiązywaniu problemów teoretycznych i praktycznych, samodzielnie i twórczo dobiera stosowne rozwiązanie w nowych, nietypowych sytuacjach problemowych, chętnie podejmuje prace dodatkowe, służy pomocą innym, pomaga w pracach związanych z prawidłowym funkcjonowaniem pracowni chemicznej, bierze udział w konkursach i olimpiadach przedmiotowych, bardzo aktywnie uczestniczy w procesie lekcyjnym. 2. Stopień bardzo dobry otrzymuje uczeń, który: opanował wiedzę i umiejętności określone w programie nauczania przedmiotu obowiązującego w danej klasie, potrafi zastosować zdobytą wiedzę w praktyce,

2 samodzielnie rozwiązuje zadania problemowe i obliczeniowe o dużym stopniu trudności, wie, jak poprawić ewentualne błędy, aktywnie uczestniczy w procesie lekcyjnym. 3. Stopień dobry otrzymuje uczeń, który: dobrze opanował wiadomości określone programem nauczania, samodzielnie rozwiązuje zadania problemowe i obliczeniowe o średnim stopniu trudności, zna podstawowe pojęcia i właściwą terminologię z przedmiotu, czasem popełnia błędy, ale potrafi je wskazać i poprawić, jest aktywny na lekcji. 4. Stopień dostateczny otrzymuje uczeń, który: opanował podstawowe treści programowe określone programem nauczania danej klasy, rozwiązuje proste zadania obliczeniowe i problemowe, posługuje się podstawowymi pojęciami podczas opisu zjawisk i procesów chemicznych, stara się poprawiać błędy wskazane przez nauczyciela, wykazuje zadowalającą aktywność na lekcjach. 5. Stopień dopuszczający otrzymuje uczeń, który: opanował wiadomości i umiejętności w stopniu dopuszczającym możliwość dalszego kształcenia, posiadając braki, rozumie podstawowe pojęcia chemiczne, ale zdarzają się mu pomyłki podczas operowania nimi, korzystając z pomocy nauczyciela rozwiązuje bardzo proste zadania obliczeniowe, stosuje posiadane wiadomości tylko z pomocą nauczyciela, ma trudności z zastosowaniem swojej wiedzy w praktyce i operowaniem terminologią chemiczną,

3 jest mało aktywny na lekcji. KLASA III GIMNAZJUM (do programu Świat chemii, wyd. WSiP) OCENIANIE ROCZNE Węgiel i jego związki z wodorem węglowodory Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra Ocena celująca podaje kryteria podziału chemii na wyjaśnia pojęcie szereg homologiczny tworzy wzór ogólny szeregu dokonuje analizy właściwości organiczną i nieorganiczną określa, czym zajmuje się chemia organiczna definiuje pojęcie węglowodory wymienia naturalne źródła węglowodorów stosuje zasady BHP w pracy z gazem ziemnym oraz produktami przeróbki ropy naftowej opisuje budowę i występowanie metanu podaje wzory sumaryczny i strukturalny metanu opisuje właściwości fizyczne i chemiczne metanu opisuje, na czym polegają spalanie całkowite i niecałkowite podaje zasady tworzenia nazw alkenów i alkinów na podstawie nazw alkanów zapisuje wzory sumaryczne, strukturalne i półstrukturalne oraz podaje nazwy alkanów, alkenów i alkinów buduje model cząsteczki metanu, etenu, etynu wyjaśnia różnicę między spalaniem całkowitym a niecałkowitym opisuje właściwości fizyczne oraz chemiczne (spalanie) metanu, etanu, etenu i etynu homologicznego alkanów (na podstawie wzorów trzech kolejnych alkanów) proponuje, jak doświadczalnie wykryć produkty spalania węglowodorów zapisuje równania reakcji spalania całkowitego i niecałkowitego alkanów, alkenów, alkinów zapisuje równania reakcji otrzymywania etenu i etynu odczytuje podane równania reakcji chemicznej zapisuje równania reakcji etenu i etynu z bromem, polimeryzacji etenu węglowodorów wyjaśnia wpływ wiązania wielokrotnego w cząsteczce węglowodoru na jego reaktywność chemiczną zapisuje równania reakcji przyłączania (np. bromowodoru, wodoru, chloru) do węglowodorów zawierających wiązanie wielokrotne określa produkty polimeryzacji etynu projektuje doświadczenia chemiczne

4 zapisuje równania reakcji spalania całkowitego i niecałkowitego metanu definiuje pojęcie szereg homologiczny podaje wzory sumaryczne i strukturalne etenu i etynu opisuje najważniejsze właściwości etenu i etynu definiuje pojęcia: polimeryzacja, monomer i polimer opisuje najważniejsze zastosowania etenu i etynu definiuje pojęcia węglowodory nasycone i węglowodory nienasycone klasyfikuje alkany do węglowodorów nasyconych, a alkeny i alkiny do nienasyconych określa wpływ węglowodorów nasyconych i nienasyconych na wodę bromową (lub rozcieńczony roztwór manganianu(vii) potasu) podaje wzory ogólne szeregów homologicznych alkanów, alkenów i alkinów przyporządkowuje dany węglowodór do odpowiedniego szeregu homologicznego odróżnia wzór sumaryczny od wzorów strukturalnego i półstrukturalnego zapisuje wzory sumaryczne i nazwy alkanu, alkenu i alkinu o podanej liczbie atomów węgla (do pięciu atomów węgla w cząsteczce) zapisuje i odczytuje równania reakcji spalania metanu, etenu i etynu podaje sposoby otrzymywania etenu i etynu porównuje budowę etenu i etynu wyjaśnia, na czym polegają reakcje przyłączania i polimeryzacji wyjaśnia, jak doświadczalnie odróżnić węglowodory nasycone od nienasyconych określa, od czego zależą właściwości węglowodorów wykonuje proste obliczenia dotyczące węglowodorów opisuje rolę katalizatora w reakcji chemicznej wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a właściwościami (np. stanem skupienia, lotnością, palnością) alkanów wyjaśnia, co jest przyczyną większej reaktywności chemicznej węglowodorów nienasyconych w porównaniu z węglowodorami nasyconymi opisuje właściwości i zastosowania polietylenu projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie węglowodorów nasyconych od nienasyconych opisuje przeprowadzane doświadczenia chemiczne stosuje zdobytą wiedzę w złożonych zadaniach

5 zapisuje wzory strukturalne i półstrukturalne (proste przykłady) węglowodorów Pochodne węglowodorów Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra Ocena celująca dowodzi, że alkohole, kwasy karboksylowe, estry, aminy, aminokwasy są pochodnymi węglowodorów opisuje budowę pochodnych węglowodorów (grupa węglowodorowa + grupa funkcyjna) wymienia pierwiastki chemiczne wchodzące w skład pochodnych węglowodorów klasyfikuje daną substancję organiczną do odpowiedniej grupy związków chemicznych określa, co to jest grupa funkcyjna zaznacza grupy funkcyjne w alkoholach, kwasach karboksylowych, estrach, aminach i aminokwasach i podaje ich nazwy zapisuje wzory ogólne alkoholi, kwasów karboksylowych i estrów zapisuje nazwy i wzory omawianych grup funkcyjnych zapisuje wzory i wymienia nazwy alkoholi zapisuje wzory sumaryczny i strukturalny glicerolu uzasadnia stwierdzenie, że alkohole i kwasy karboksylowe tworzą szeregi homologiczne podaje odczyn roztworu alkoholu opisuje fermentację alkoholową zapisuje równania reakcji spalania etanolu podaje przykłady kwasów organicznych występujących w przyrodzie i wymienia ich zastosowania tworzy nazwy prostych kwasów karboksylowych (do 5 atomów węgla wyjaśnia, dlaczego alkohol etylowy wykazuje odczyn obojętny wyjaśnia, w jaki sposób tworzy się nazwę systematyczną glicerolu zapisuje równania reakcji spalania alkoholi podaje nazwy zwyczajowe i systematyczne kwasów karboksylowych wyjaśnia, dlaczego wyższe kwasy karboksylowe nazywa się kwasami tłuszczowymi porównuje właściwości kwasów organicznych i nieorganicznych porównuje właściwości kwasów karboksylowych podaje metodę otrzymywania kwasu octowego proponuje doświadczenie chemiczne do podanego tematu formułuje wnioski z doświadczeń chemicznych przeprowadza doświadczenia chemiczne zapisuje wzory dowolnych alkoholi i kwasów karboksylowych zapisuje równania reakcji chemicznych dla alkoholi, kwasów karboksylowych o wyższym stopniu trudności (np. więcej niż 5 atomów węgla w cząsteczce) (dla alkoholi i kwasów karboksylowych) wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a zapisuje wzory sumaryczne i strukturalne prostych alkoholi monohydroksylowych i w cząsteczce) oraz zapisuje ich wzory wyjaśnia proces fermentacji octowej sumaryczne i strukturalne stanem skupienia i reaktywnością

6 kwasów karboksylowych (do 2 atomów węgla w cząsteczce) oraz tworzy ich nazwy zaznacza we wzorze kwasu karboksylowego resztę kwasową określa, co to są nazwy zwyczajowe i systematyczne wymienia reguły tworzenia nazw systematycznych związków organicznych podaje nazwy zwyczajowe omawianych kwasów karboksylowych (mrówkowy, octowy) opisuje najważniejsze właściwości metanolu, etanolu, glicerolu oraz kwasów etanowego i metanowego zapisuje równanie reakcji spalania metanolu opisuje podstawowe zastosowania etanolu i kwasu etanowego dokonuje podziału alkoholi na monohydroksylowe, polihydroksylowe oraz kwasów karboksylowych na nasycone i nienasycone określa, co to są alkohole polihydroksylowe wymienia dwa najważniejsze kwasy tłuszczowe opisuje właściwości długołańcuchowych kwasów karboksylowych (kwasów tłuszczowych: stearynowego i oleinowego) definiuje pojęcie mydła wymienia związki chemiczne, będące substratami reakcji estryfikacji podaje właściwości kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego) omawia dysocjację jonową kwasów karboksylowych zapisuje równania reakcji spalania, reakcji dysocjacji jonowej, reakcji z: metalami, tlenkami metali i zasadami kwasów metanowego i etanowego podaje nazwy soli pochodzących od kwasów metanowego i etanowego podaje nazwy wyższych kwasów karboksylowych zapisuje wzory sumaryczne kwasów palmitynowego, stearynowego i oleinowego opisuje, jak doświadczalnie udowodnić, że dany kwas karboksylowy jest kwasem nienasyconym podaje przykłady estrów tworzy nazwy estrów pochodzących od podanych nazw kwasów i alkoholi (proste przykłady) wyjaśnia, na czym polega reakcja estryfikacji określa sposób otrzymywania wskazanego estru, np. octanu etylu wymienia właściwości fizyczne octanu etylu opisuje równania reakcji chemicznych dla kwasów karboksylowych podaje nazwy soli kwasów organicznych określa miejsce występowania wiązania podwójnego w cząsteczce kwasu oleinowego projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie kwasów oleinowego od palmitynowego lub stearynowego zapisuje równania reakcji chemicznych prostych kwasów karboksylowych z alkoholami monohydroksylowymi zapisuje równania reakcji otrzymywania podanych estrów tworzy wzory estrów na podstawie podanych nazw kwasów i alkoholi zapisuje wzory poznanej aminy i aminokwasu opisuje budowę, właściwości fizyczne i chemiczne aminokwasów na przykładzie glicyny opisuje przeprowadzone doświadczenia chemiczne chemiczną alkoholi oraz kwasów karboksylowych zapisuje równania reakcji otrzymywania estru o podanej nazwie lub podanym wzorze projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające otrzymanie estru o podanej nazwie opisuje właściwości estrów w kontekście ich zastosowań przewiduje produkty reakcji chemicznej identyfikuje poznane substancje dokładnie omawia reakcję estryfikacji omawia różnicę między reakcją estryfikacji a reakcją zobojętniania zapisuje równania reakcji chemicznych w postaci cząsteczkowej, jonowej oraz skróconej jonowej analizuje konsekwencje istnienia dwóch grup funkcyjnych w cząsteczce aminokwasu zapisuje równanie reakcji tworzenia dipeptydu wyjaśnia mechanizm powstawania wiązania peptydowego potrafi wykorzystać swoją wiedzę do rozwiązywania złożonych zadań

7 definiuje pojęcie estry wymienia przykłady występowania estrów w przyrodzie opisuje zagrożenia związane z alkoholami (metanol, etanol) zna toksyczne właściwości poznanych substancji określa, co to są aminy i aminokwasy podaje przykłady występowania amin i aminokwasów opisuje budowę i właściwości amin na przykładzie metyloaminy zapisuje wzór najprostszej aminy opisuje negatywne skutki działania etanolu na organizm ludzki zapisuje obserwacje do wykonywanych doświadczeń chemicznych Między chemią, a biologia czyli substancje o znaczeniu biologicznym Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra Ocena celująca wymienia główne pierwiastki chemiczne wyjaśnia rolę składników żywności w wchodzące w skład organizmu człowieka prawidłowym funkcjonowaniu wymienia podstawowe składniki żywności organizmu oraz miejsce ich występowania definiuje pojęcie: tłuszcze wymienia miejsca występowanie celulozy opisuje właściwości fizyczne i skrobi w przyrodzie tłuszczów określa, co to są makroelementy i opisuje właściwości białek mikroelementy opisuje właściwości fizyczne glukozy, wymienia pierwiastki chemiczne, które sacharozy, skrobi i celulozy wchodzą w skład tłuszczów, sacharydów i wymienia czynniki powodujące białek koagulację białek klasyfikuje tłuszcze ze względu na opisuje różnice w przebiegu pochodzenie, stan skupienia i charakter denaturacji i koagulacji białek chemiczny podaje wzór ogólny tłuszczów omawia różnice w budowie tłuszczów stałych i ciekłych wyjaśnia, dlaczego olej roślinny odbarwia wodę bromową definiuje pojęcia: peptydy, zol, żel, koagulacja, peptyzacja wyjaśnia, co to znaczy, że sacharoza jest disacharydem porównuje budowę cząsteczek skrobi i celulozy wymienia różnice we właściwościach fizycznych skrobi i celulozy podaje wzór tristearynianu glicerolu projektuje doświadczenia chemiczne umożliwiające wykrycie białka określa, na czym polega wysalanie białka definiuje pojęcie izomery wyjaśnia, dlaczego skrobia i celuloza są polisacharydami wyjaśnia, co to są dekstryny omawia hydrolizę skrobi

8 wymienia rodzaje białek klasyfikuje sacharydy definiuje białka, jako związki chemiczne powstające z aminokwasów wymienia przykłady tłuszczów, sacharydów i białek określa, co to są węglowodany podaje wzory sumaryczne: glukozy, sacharozy, skrobi i celulozy podaje najważniejsze właściwości omawianych związków chemicznych definiuje pojęcia denaturacja, koagulacja wymienia czynniki powodujące denaturację białek podaje reakcję charakterystyczną białek i skrobi opisuje znaczenie: wody, tłuszczów, białek, sacharydów, witamin i mikroelementów dla organizmu człowieka opisuje, co to są związki wielkocząsteczkowe i wymienia ich przykłady wymienia funkcje podstawowych składników pokarmu określa wpływ oleju roślinnego na wodę bromową omawia budowę glukozy zapisuje za pomocą wzorów sumarycznych równanie reakcji sacharozy z wodą określa przebieg reakcji hydrolizy skrobi wykrywa obecność skrobi i białka w różnych produktach spożywczych zapisuje poznane równania reakcji umie zaplanować i przeprowadzić hydrolizy sacharydów reakcje weryfikujące postawioną definiuje pojęcie wiązanie peptydowe hipotezę projektuje doświadczenie chemiczne identyfikuje poznane substancje umożliwiające odróżnienie tłuszczu nienasyconego od nasyconego planuje doświadczenia chemiczne umożliwiające badanie właściwości omawianych związków chemicznych opisuje przeprowadzane doświadczenia chemiczne opisuje znaczenie i zastosowania skrobi, celulozy oraz innych poznanych związków chemicznych

9 Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który nie spełnia wymagań na ocenę dopuszczającą. Wykazuje rażący brak wiadomości i umiejętności, które uniemożliwiają mu świadome i aktywne uczestnictwo w lekcjach chemii. Nie potrafi wykonać zadań o elementarnym stopniu trudności, nawet z pomocą nauczyciela. Ocena roczna obejmuje także wymagania na ocenę śródroczną (wymagania na ocenę śródroczną Węglowodory i Pochodne węglowodorów tematyka estrów) Zasady oceniania z chemii w klasie 3 gimnazjum Ocenie podlega w szczególności: odpowiedź ustna, kartkówki, sprawdziany, prace klasowe, zeszyt ćwiczeń, referaty, prezentacje, zadanie domowe, zaangażowanie uczniów w lekcje, praca w grupie, udział w konkursach, wykonywanie eksperymentów chemicznych. Uczeń przed lekcją może zgłosić nieprzygotowanie do zajęć 2 razy w ciągu półrocza klasa. Jako nieprzygotowanie rozumie się w szczególności; brak zeszytu, podręcznika, zeszytu ćwiczeń, brak zadania domowego, brak gotowości do odpowiedzi, brak pomocy potrzebnych do lekcji. Prace klasowe, sprawdziany, kartkówki, odpowiedzi ustne i zadania domowe są obowiązkowe. Jeśli uczeń nie pisał pracy klasowej, sprawdzianu, kartkówki to powinien ją napisać w ciągu miesiąca od dnia powrotu do szkoły. Termin uzgadnia z nauczycielem. Uczeń może poprawić ocenę niedostateczną z pracy klasowej, sprawdzianu w ciągu miesiąca od dnia oddania przez nauczyciela sprawdzonych prac. Termin uzgadnia z nauczycielem. Inne oceny może poprawić po uzgodnieniu z nauczycielem. Uczeń, który posiada nieusprawiedliwioną nieobecność na lekcji, na którą zapowiedziano pisemną kontrolę wiadomości, nie ma prawa do zaliczania pracy i otrzymuje ocenę niedostateczną. Odpowiedzi ustne obejmują materiał z 3 ostatnich lekcji; kartkówki materiał z kilku ostatnich lekcji. Nieodrobione zadanie domowe uczeń musi wykonać na kolejną lekcję. Każdy uczeń ma prawo do otrzymania oceny za wykonane prace nadobowiązkowe.

10 Ocena roczna/śródroczna ucznia jest wynikiem całorocznej/śródrocznej pracy i nie jest ona średnią arytmetyczną ocen cząstkowych. Uczniowie posiadający opinie z poradni psychologiczno pedagogicznej o specyficznych trudnościach w uczeniu się oraz uczniowie posiadający orzeczenia o potrzebie nauczania indywidualnego są oceniani z uwzględnieniem zaleceń z poradni. Nauczyciel dostosowuje wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia posiadającego opinie poradni psychologiczno pedagogicznej o specyficznych trudnościach w uczeniu się. W stosunku do wszystkich uczniów posiadających dysfunkcje zastosowane zostaną zasady wzmacniania własnej wartości, bezpieczeństwa, motywowania do pracy i doceniania małych sukcesów. Prace pisemne w ciągu semestru ocenia się wg następującej skali: 0 30 % możliwych do zdobycia punktów ocena ndst 31% - 43% możliwych do zdobycia punktów ocena dop 44% - 49% możliwych do zdobycia punktów ocena + dop 50% - 67% możliwych do zdobycia punktów ocena dst 68% - 74% możliwych do zdobycia punktów ocena + dst 75% - 84% możliwych do zdobycia punktów ocena db 85% - 89% możliwych do zdobycia punktów ocena + db 90% 94% możliwych do zdobycia punktów ocena bdb 95% - 97% możliwych do zdobycia punktów - ocena + bdb 98% - 100% możliwych do zdobycia punktów ocena cel Uwagi końcowe Rodzice informacje o postępach ucznia uzyskują na zebraniu klasowym lub w czasie dyżuru nauczyciela.

11 Oceny są jawne; uczniowie i rodzice maja prawo wglądu do prac pisemnych. Uczeń lub jego rodzice mogą złożyć pisemny wniosek do nauczyciela o ustalenie wyższej, niż przewidywana rocznej oceny klasyfikacyjnej z zajęć edukacyjnych w terminie do trzech dni roboczych od uzyskania informacji. Nauczyciel jest obowiązany dokonać analizy zasadności wniosku według następujących kryteriów: 1) uczeń był obecny na 90% zajęć edukacyjnych z danego przedmiotu; 2) w całorocznym ocenianiu bieżącym występuje przynajmniej 50% ocen równych lub wyższych od oceny, o którą ubiega się uczeń. W oparciu o tę analizę nauczyciel może ocenę podwyższyć lub utrzymać. Nauczyciel może dokonać sprawdzenia wiedzy i umiejętności ucznia w formie ustnej lub pisemnej w obszarze uznanym przez niego za konieczny. (zgodnie z postanowieniami ze Statutu Szkolnego).

12 Dostosowanie metod i form pracy dla uczniów ze względu na potrzeby rozwojowe i edukacyjne.

13 Uczniowie dyslektyczni Metody i formy pracy: uwzględniać mniejsze możliwości dziecka dyslektycznego w zakresie czytania niż możliwości przeciętnie zdolnego ucznia nie odpytywać z głośnego czytania przy całej klasie, zwłaszcza tekstu, którego nie ćwiczyło ocena poprawności rozumowania, trafność interpretacji zagadnienia jest przedkładana nad ocenę szczegółowej poprawności zapisu symboli i znaków, braku dokładnych obliczeń, wydłużaniu czasu na prace pisemne (w trakcie sprawdzianów, klasówek), nauczyciel nie stosuje (o ile to możliwe) presji czasowej w ocenie wiedzy ucznia dyslektycznego powinny dominować odpowiedzi ustne i testowa forma sprawdzianów nie robić wymówek, lecz rzeczowo wskazywać możliwości poprawienia błędów nie przeciążać czytaniem i przepisywaniem, lecz dostosowywać ćwiczenia do możliwości ucznia nagradzać nawet za niewielkie efekty, uwzględniać wszystkie osiągnięcia ucznia dostrzegane w danym przedmiocie naukę definicji, wzorów i symboli chemicznych rozłożyć w czasie, często przypominać i utrwalać materiał sprawiający trudność dłużej utrwalać, dzielić na mniejsze fragmenty. zachęcać do korzystania przez ucznia dyslektycznego z form pomocy włączonej do programu pracy dydaktyczno-wychowawczej szkoły w trakcie rozwiązywania zadań tekstowych sprawdzać, czy uczeń przeczytał treść zadania i czy prawidłowo ją zrozumiał, w razie potrzeby udzielać dodatkowych wskazówek uwzględniać trudności związane z myleniem znaków działań, przestawianiem cyfr, zapisywaniem reakcji chemicznych nie wyrywać dzieci dyslektycznych do natychmiastowej odpowiedzi, ponieważ mają trudności z szybkim przypomnieniem sobie nazw, wzorów, terminów, posadzić je blisko siebie, aby lepiej koncentrowało uwagę, aby móc je obserwować i pomóc mu w razie potrzeby zezwolić na korzystanie z kalkulatora

14 Uczniowie z trudnościami w czytaniu i pisaniu Metody i formy pracy: uwzględniać mniejsze możliwości w zakresie czytania niż możliwości przeciętnie zdolnego ucznia nie odpytywać z głośnego czytania przy całej klasie, zwłaszcza tekstu, którego nie ćwiczyło, ocena poprawności rozumowania, trafność interpretacji zagadnienia jest przedkładana nad ocenę szczegółowej poprawności zapisu symboli i znaków, braku dokładnych obliczeń, wyznaczyć dodatkowy czas na wykonanie poleconych prac, powinny dominować formy ustnego sprawdzania wiedzy, uwzględnianie rozbieżności między wymowa, a pismem, nie robić wymówek, lecz rzeczowo wskazywać możliwości poprawienia błędów, zachęcać do samodzielnej pracy, pamiętać, że nadmiar poleceń do wykonywania w krótkim czasie utrudnia koncentrację, nie przeciążać czytaniem i przepisywaniem, lecz dostosowywać ćwiczenia do możliwości ucznia, nagradzać nawet za niewielkie efekty, uwzględniać wszystkie osiągnięcia ucznia dostrzegane w danym przedmiocie, naukę definicji, wzorów i symboli chemicznych rozłożyć w czasie, często przypominać i utrwalać, w trakcie rozwiązywania zadań tekstowych sprawdzać, czy uczeń przeczytał treść zadania i czy prawidłowo ją zrozumiał, w razie potrzeby udzielać dodatkowych wskazówek, uwzględniać trudności związane z myleniem znaków działań, przestawianiem cyfr, zapisywaniem reakcji chemicznych, posadzić je blisko siebie, aby lepiej koncentrowało uwagę, aby móc je obserwować i pomóc mu w razie potrzeby zezwolić na korzystanie z kalkulatora Uczniowie przewlekle chorzy Metody i formy pracy: konieczność zapewnienia pomocy przy nadrabianiu zaległości związanych z absencją, umacniać w dziecku poczucia własnej wartości poprzez stwarzanie sytuacji umożliwiających mu kreatywne działania, odnoszenie sukcesu oraz dokonywanie samodzielnych wyborów,

15 odpowiednia organizacja czasu pracy ucznia na lekcji (konieczność przerw) i w domu (szczególnie ważne jest dobre rozeznanie, ile czasu uczeń może przeznaczyć na odrabianie pracy domowej, a ile czasu musi przeznaczyć na odpoczynek), w bieżącej pracy z uczniem uwagę na: - rodzaj choroby i wpływ leków na organizm, - zmiany psychofizycznej dyspozycji do nauki (np. trudności w koncentracji uwagi, męczliwość wolne tempo pracy, zmienność zainteresowań), zależne od samopoczucia współistniejących zaburzeń emocjonalnych, stosowanych leków, zmienności nastroju (powodujące zakłócenia w kontaktach społecznych) Uczniowie z inteligencją niższą niż przeciętna Metody i formy pracy: dostosowanie poziomu trudności zadań szkolnych i domowych do indywidualnych możliwości ucznia ( mniejsza liczba zadań, o mniejszym stopniu trudności), unikanie trudnych, czy bardzo abstrakcyjnych pojęć dzielenie materiału na mniejsze części, aby ułatwić ich zapamiętanie i odtworzenie, niewskazane jest nagłe wyrywanie do odpowiedzi bez uprzedzenia, szczególnie z odległych partii materiału, polecenia ustne i pisemne winny mieć prostą konstrukcję, należy upewniać się, czy zostały dobrze zrozumiane, w razie potrzeby dodatkowo wyjaśniać, oceniać za wkład pracy w wykonanie ćwiczenia, chęci, odwoływać się do konkretu, treści zadań przedstawiać graficznie, ukierunkowywać i naprowadzać w myśleniu, nawiązując do codziennych sytuacji życiowych, utrwalać zdobyte wiadomości i umiejętności poprzez częste ich powtarzanie i przypominanie, dawać więcej czasu na odpowiedzi ustne i samodzielne prace pisemne, w czasie których należy podchodzić do uczniów, upewniać się, czy nie wymaga pomocy,

16 pomagać podczas wypowiedzi ustnych w doborze słownictwa, naprowadzać poprzez pytania pomocnicze, przy tematach przekrojowych pomóc uczniom w tworzeniu wyraźnego schematu analizy poprzez zadawanie dodatkowych pytań naprowadzających, pomagać w porządkowaniu wiadomości, wyciąganiu wniosków, częściej sprawdzać zeszyty szkolne, w trosce o prawidłowy rozwój sfery emocjonalno społecznej należy ucznia często wzmacniać, tworzyć atmosferę życzliwości i bezpieczeństwa, dbać o prawidłowe relacje z rówieśnikami, Uczniowie słabo widzący Metody i formy pracy: właściwe umiejscowienie dziecka w klasie zapobiegające odblaskowi pojawiającemu się pobliżu okna, zapewnienie właściwego oświetlenia i widoczności udostępnianie tekstów, sprawdzianów, kart pracy w wersji powiększonej, podawanie modeli i przedmiotów do obejrzenia z bliska, zwracanie uwagi na szybką męczliwość ucznia związana ze zużywaniem większej energii na patrzenie i interpretację informacji uzyskanych droga wzrokową wydłużenie czasu na wykonanie określonych zadań, częste zadawanie pytania co widzisz? w celu sprawdzenia i uzupełnienia słownego trafności doznań wzrokowych.