Politechnika Łódzka Wydział Mechaniczny Instytut Inżynierii Materiałowej
|
|
- Ewa Zakrzewska
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Politechnika Łódzka Wydział Mechaniczny Instytut Inżynierii Materiałowej LABORATORIUM NAUKI O MATERIAŁACH Ćwiczenie nr 10 Temat: Spieki i ceramika, kompozyty Łódź 2010
2 1. Wstęp teoretyczny 1.1. Materiały spiekane Stosowane dotychczas w technice materiały wytwarzane są drogą stapiania składników, a metody ich otrzymywania wywodzą się ze stanu płynnego. Wiadomo jednak, że nie wszystkie składniki wykazuję wzajemną rozpuszczalność w fazie ciekłej lub z uwagi na wysokie temperatury topienia doprowadzenie ich do startu płynnego byłoby technicznie bardzo trudne. Metoda wytwarzania materiałów technicznych, w których nie przechodzi się przez stan płynny nazywana jest metalurgią proszków. Zaletami tej technologii są: ekonomiczność produkcji masowej, praktycznie bezodpadowość produkcji, możliwość bardzo szerokiego modyfikowania wyrobów, możliwość tworzenia materiałów kompozytowych. Materiałami wyjściowymi w metalurgii proszków są proszki metali, metaloidów lub ich związków, które podlegają następującym operacjom: przygotowanie proszków, zagęszczanie (np. prasowanie matrycowe), spiekanie, kalibrowanie. Proszki metali wytwarza się jedną z następujących metod: a) rozpylania ciekłego metalu sprężonym powietrzem (RZ), b) rozpylania wirującą tarczą z łopatkami (BPG), c) rozpylania strumieniem wody, d) elektrolityczną, e) rozdrabniania mechanicznego "Hametag", f) karbonylkową. Tak przygotowane proszki miesza się z substancjami nadającymi od powiędnie cechy podczas prasowania, które przeprowadza się na prasach t umieszczając materiał w matrycach. Spiekanie polega na wyżarzaniu sprasowanych części w atmosferze ochronnej z udziałem lub bez fazy ciekłej. Podczas spiekania zachodzą procesy dyfuzyjne oraz procesy płynięcia wiskozyjnego prowadzące do ujednolicenia materiału. Tak wykonane spieki
3 wykańcza się mechanicznie - stosując przetłaczanie wykańczające lub obróbkę skrawaniem. Spieki można poddawać również w zależności od ich przeznaczenia nasycaniu niemetalami (siarka, żywica epoksydowe, fenolowe, teflon), obróbce galwanicznej lub obróbce dyfuzyjnej, chromowaniu, nawalaniu, aluminiowaniu. Spieki możemy podzielić na: a) spieki węglików na narzędzia do obróbki mechanicznej, b) spieki metali trudnotopliwych, c) spieki porowate na łożyska porowata lub uszczelnienia, d) spieki magnetyczne i na styki w elektrotechnice, e) cermetale jako konstrukcyjny materiał żaroodporny lub cierny, f) na wyroby zastosowania masowego. Najbardziej typowe materiały narzędziowe z grupy tworzyw spiekanych stanowią węgliki spiekane. Węgliki spiekane - materiały nie podlegające obróbce cieplnej, ani plastycznej Charakteryzuję się wysoką twardością w wysokich temperaturach, odpornością na ścieranie i znaczne kruchością. Głównym składnikiem węglików spiekanych jest WC. Gatunki zawierające WC+Co służą do obróbki żeliwa, metali nieżelaznych, mas plastycznych, materiałów ceramicznych, węgla i szkła. Do obróbki stali stosuje się gatunki węglików zawierające TiC, co ok. 20-krotnie zmniejsza skłonność do zgrzewania się z materiałem obrobionym. Dodatek TaC powoduje zmniejszenie skłonności do erozji, a ponadto powoduje wzrost twardości w wysokich temperaturach i wytrzymałości na zginanie. Węgliki spiekane wykorzystywane są do produkcji: - nakładek narzędzi w obróbce wiórowej (w postaci wymiennych płytek), - ostrzy świdrów i narządzi górniczych, - narzędzi do obróbki plastycznej.
4 1.2. Tworzywa ceramiczne Ceramika jest to nieorganiczny materiał o jonowych i kowalencyjnych wiązaniach atomów. W chwili obecnej określenie ceramika obejmuje: ceramikę klasyczną (opartą na glino-krzemach), bardzo czyste i silnie zagęszczona jednoskładnikowe układy tlenków, węglików, azotków i cermetale. Struktury krystaliczne ceramik są liczne i różnorodne. Zmieniają się one od zakresu sześciennej struktury MgO poprzez warstwową strukturę miki do wstęgowej struktury azbestu amfibolowego. Struktury te wykazują niską symetrię, co może powodować zjawisko piezoelektryczności, powstawania ładunków statycznych przy odkształceniach sprężystych (np. kwarc). Własności mechaniczne materiałów ceramicznych charakteryzuje brak plastyczności, duża twardość, sztywność i dobra wytrzymałość na ściskanie. Wytrzymałość na rozciąganie jest mała na skutek oddziaływania mikropęknięć Ceramika klasyczna Klasyczne odmiany ceramiki produkowane są z trzech składników: gliny, krzemionki, skalenia. Glina składa się głównie ze złożonych połączeń Al2O3, SiO2, i H2O i dzięki niej jest możliwa obróbka plastyczna przed wypaleniem. Krzemionka jest krystaliczną odmianą SiO2, zwaną także kwarcem. Jest to tani składnik ogniotrwały. Skaleń potasowy zawiera K2O, Al2O3 i SiO2. Jest to składnik niskotopliwy, który podczas wypalania tworzy szkło i wiąże krystalicznie składniki ogniotrwała Ceramika nowoczesna Termin ten ograniczony jest tutaj do opisania prostych związków, takich jak: tlenki, węgliki i azotki, które są obecnie wytwarzane w czystym stanie krystalicznym o bardzo małej lub zerowej porowatości. W przeciwieństwie od ceramiki tradycyjnej nowa ceramika wymaga bardzo ścisłej kontroli jakości, w celu uzyskania ściśle określanego produktu. Proces wytwarzania tej ceramiki polega typowo na spiekaniu lub prasowaniu na gorąco suchych proszków. Przykładami nowej ceramiki są: tlenek berylu i tlenek uranu, stosowane
5 w reaktorach atomowych, węglik boru najtwardszy ze znanych materiałów, stosowany na lekkie płyty pancerne i na łożyska gazowe; węglik krzemu, stosowany od dawna na elementy grzejne, materiały ogniotrwałe i ścierne, azotek krzemu, stosowany na doświadczalne łopatki turbin gazowych i łożyska; tytanian baru, charakteryzujący się stałą dielektryczny powyżej 1000, albo jego modyfikacje, które mają stałe dielektryczne dochodzące do Materiały kompozytowe Wymagania stawiane materiałom przez nowoczesną, stale rozwijającą się technikę, nie mogą być już w wielu przypadkach zaspokajane przez istniejące tradycyjne materiały konstrukcyjne, nawet po zastosowaniu do nich wielu zabiegów ulepszających, podnoszących ich własności mechaniczne. Ostatnie lata przyniosły więc rozwój nowej grupy materiałów, zwanych materiałami kompozytowymi, które powszechnie uważa się za materiały przyszłości, tzn. takie, które są w stanie sprostać wysokim wymaganiom techniki. Podstawową zaletą materiałów złożonych jest fakt, że są one lżejsze, sztywniejsze i bardziej wytrzymałe od jakichkolwiek produkowanych uprzednio. Możliwość łączenia ze sobą materiałów o bardzo zróżnicowanych charakterystykach mechanicznych i różnorodnych formach geometrycznych stwarza olbrzymie możliwości w dziedzinie projektowania i tworzenia, nowych materiałów o ciekawych, określonych z góry własnościach. Określenie i podział materiałów kompozytowych W szerokim pojęciu praktycznym większość materiałów współczesnych stanowi kompozycje, ponieważ materiały w czystej postaci znajdują zastosowanie stosunkowo bardzo rzadko. Przyjmuje się pod określeniem kompozyty rozumieć tylko te materiały, które spełniają następujące warunki: 1. kompozycja materiałowa została stworzona sztucznie, 2. kompozycja musi składać się co najmniej dwóch chemicznie różnych materiałów o określonej granicy rozdziału, 3. komponenty charakteryzują kompozycję swoimi udziałami objętościowymi, 4. kompozycja charakteryzuje się takimi własnościami, jakich nie posiadają komponenty osobno. Ta ostatnia cecha kompozycji jest szczególnie interesująca z punktu widzenia
6 inżynierii materiałowej, ponieważ stwarza możliwość projektowania materiałów konstrukcyjnych o określonych własnościach mechanicznych na drodze odpowiedniego doboru komponentów; Materiały kompozytowe spełniające wymienione cztery warunki można podzielić na trzy podstawowe grupy: 1. umacniane dyspersyjnie, 2. umacniane cząstkami, 3. umacniane włóknami ciągłymi lub nieciągłymi (dyskretnymi). Podział ten znajduje odbicie w mikrostrukturze materiałów wzmacnianych lub ogólnie mówiąc - kompozytowych. Materiały umacniane dyspersyjnie posiadają osnowę z prostego ok.15%. Jeżeli rozmiary cząstek umacniających przewyższają 1,0 m, a ich koncentracja przewyższa w przybliżeniu 25% udziału objętościowego, to tego rodzaju umocnienie zalicza się już na ogół do umocnienia cząsteczkami. Wielkość fazy zbrojącej w materiałach zbrojonych włóknami, wyrażona w procentowym udziale objętościowym, waha się w granicach od kilku procent do ok. 70% i więcej, a średnice włókna. zmieniają się od mikrometra, do dziesiątek i setek mikrometrów. Osobliwość mikrostruktury tych materiałów polega na tym:, że jeden z wymiarów fazy zbrojącej jest bardzo duży. Efektywność umocnienia materiału wyrazić można tzw. współczynnikiem umocnienia K U, który określany jest stosunkiem naprężenia na granic plastyczności materiału kompozytowego do naprężenia na granicy plastyczności osnowy: Zależność pomiędzy współczynnikiem umocnienia i wielkościami cząstek wzmacniających, względnie stosunkiem długości włókna do jego średnicy, obrazują wykresy przedstawione na rysunku. 1. Wykresy te opracowano na podstawie danych zarówno eksperymentalnych, jak również, obliczeń teoretycznych zakładając, że materiał obciążany był równolegle do kierunku włókien zbrojących.
7 Rysunek 1. Wpływ ilości i wielkości komponentów zbrojących na współczynnik umocnienia K u w temperaturze otoczenia (2) Jak widać z rysunku. 1. dla materiałów umocnionych cząstkami o wymiarach zmieniających się w granicach od ok do 1µm, współczynnik umocnienia K U zmienia się w granicach Wraz ze wzrostem średnicy cząstek wartość współczynnika umocnienia K U nieprzerwanie maleje, zbliżając się do dolnego przedziału pomiędzy K U = 1 i K U = 3. Dla m wielkość współczynnika K U pozostaje praktycznie nie zmieniona. Przy zbrojeniu włóknami wielkość współczynnika K U znacznie wzrasta. Ilustruje to prawa część rysunku 1. Jak widać z przytoczonych wykresów wielkość współczynnika umocnienia zależy od stosunku długości włókna ( l/d w ), średniej wytrzymałości włókna W oraz udziału objętościowego włókien zbrojących V W Materiały kompozytowe wzmacniane dyspersyjnie W materiałach tych zasadnicze obciążenie przenosi osnowa. Cząsteczki dyspersyjne przeciwstawiają się ruchowi dyslokacji, powodując w efekcie pewne umocnienie materiału. Przyjmuje się zatem że stopień wzmocnienia osnowy jest proporcjonalny do zdolności przeciwstawiania się cząsteczek ruchowi dyslokacji.
8 Do podstawowych parametrów, od których zależy efektywność umocnienia należą: λ średnia droga swobodna w osnowie miedzy cząstkami, D p - odległość miedzy cząstkami. Wielkości te są związane ze średnicą cząsteczek d p i wielkością ich udziału objętościowego Vp odpowiednimi zależnościami. Dyslokacje poruszając się w aktywnych płaszczyznach poślizgu mogą Przemieszczać się między cząstkami. Do tego konieczne jest jednak przyłożenie odpowiedniego naprężenia niezbędnego do ugięcia dyslokacji w pętlę półkolista. Przejście dyslokacji pomiędzy cząstkami wywołuje powstanie wokół nich zamkniętych pętli, które zmniejszają odległość miedzy cząsteczkami Dp. Dlatego przejście następnej dyslokacji miedzy cząsteczkami wymaga już przyłożenia większego naprężenia. Wyjaśnia to problem wzmocnienia materiałów umacnianych dyspersyjnie. Główny efekt dyspersyjnego wzmocnienia polega jednak nie tyle na podniesieniu wytrzymałości kompozycji w porównaniu z wytrzymałością jej metalowej osnowy w temperaturze pokojowej, ile na obniżeniu skłonności materiału osnowy do pełzania oraz podwyższeniu jej wytrzymałości na pełzanie w szerokim przedziale temperatur, nawet do 80% temperatury topnienia osnowy Kompozyty wzmacniane cząstkami W materiałach wzmacnianych, cząsteczkami osnowa, odgrywa rolę pośrednią w porównaniu z dwoma pozostałymi typami kompozycji w materiałach wzmacnianych dyspersyjnie, jak wiadomo, osnowa jest składnikiem podstawowym, przenoszącym całe obciążenie. W kompozytach zbrojonych włóknami zadanie osnowy sprowadza się do przekazania obciążenia, włóknom. Natomiast w kompozytach wzmacnianych cząstkami obciążenie przenoszone jest zarówno przez osnowę, jak i przez cząsteczki. Charakter mikrostruktury również jest pośredni, w porównaniu z pozostałymi dwoma grupami: udział objętościowy cząstek wzmacniających przewyższa 25%, a średnice cząstek i średnia droga swobodna w osnowie przekraczają 1µm.
9 Badania kompozycji umacnianych cząsteczkami, w obszarach poza granicą sprężystości, można podzielić na dwie grupy: 1. badania dla kompozycji, w których cząsteczki wzmacniające osiągają swoją granicę plastyczności przed zniszczeniem materiału 2. badania, dla kompozycji, w których cząsteczki wzmacniające nie odkształcają się plastycznie przed zniszczeniem kompozytu Materiały kompozytowe wzmacniane włóknami Obciążenie (P k ) w kompozycie zbrojonym włóknami rozkłada się zarówno na włókno (P w ), jak i na osnowę (P o ). Siłę obciążającą materiał kompozytowy można więc wyrazić jako sumę dwóch składowych: wówczas: Zależność powyższą można przedstawić przez naprężenie i udział objętościowy V, Zakładając, że pod wpływem przyłożonego obciążenia osnowa i włókno odkształcają się jednakowo, stosunek obciążenia przypadającego na włókna, do obciążenia przypadającego na osnowę można wyrazić następująco: Jak wynika z podanej zależności, dla otrzymania wyższych naprężeń w włóknie zbrojącym, tzn. dla lepszego, efektywnego wykorzystania włókna, konieczne jest, aby jego moduł sprężystości możliwie znacznie przewyższał moduł sprężystości osnowy; Gdy włókno zbrojące posiada niski, w stosunku do osnowy, moduł sprężystości oraz znaczne odkształcenie względne, wówczas jego możliwości umacniania nie będą mogły być w pełni wykorzystane. Ilustruje to najlepiej rysunek 2, na którym przedstawiono wykresy rozciągania dla włókna szklanego i żywicy, oraz analogiczne wykresy dla włókna poliamidowe; i żywicy. Jak widać z rysunku, włókna szklane mogą przejąć większa część obciążenia rozciągającego, zanim żywica osiągnie swą pełną wytrzymałość na rozciąganie, po osiągnięciu całkowitego
10 wydłużenia względnego. Na rysunku. 2 b, sytuacja jest odwrotna. Żywica osiąga swoją granicę wytrzymałości i całkowite wydłużenie względne w momencie, gdy włókna poliamidowe są dopiero w niewielkim stopniu obciążone w stosunku do swoich pełnych możliwości. Dla zapewnienia przejęcia przez włókna możliwie największej części obciążenia wymagany jest, oprócz wymienionych uprzednio cech, odpowiednio duży udział objętościowy włókien w kompozycie. Rysunek 2. Porównanie doraźnej wytrzymałości i wydłużenia granicznego dla: a)włókna szklanego i żywicy, b) włókna poliamidowego i żywicy.(3) W literaturze określa się często maksymalny udział cylindryczny; włókien zbrojących na 80 90%. Jednakże prowadzone badania dla kompozycji polimer-włókno szklane wykazały, że optymalny udział objętościowy włókien dla tych kompozycji waha się w granicach 50 60%. Z badań tych wynika, że wzrost wytrzymałości kompozycji rośnie w miarę wzrostu udziału objętościowego włókien zbrojących tak długo, dopóki nie osiągnie się pewnej zawartości optymalnej, różnej dla poszczególnych typów kompozycji. Po osiągnięciu tej wartości następuje spadek wytrzymałości kompozycji, pomimo podwyższania procentowej zawartości włókien. Tłumaczyć to można w ten sposób, że po przekroczeniu optymalnego udziału objętościowego zbrojenia, zwilżenie, a następnie złączenie włókien z osnową pogarsza się obniżając tym samym wytrzymałość materiału finalnego, a także wzrastają negatywne skutki konieczności ścisłego współdziałania ze sobą materiałów o mocno zróżnicowanych własnościach fizykomechanicznych.
11 Przy kompozycjach wzmacnianych włóknami rozróżniamy w procesie odkształcania następujące cztery etapy: 1. włókna i osnowa odkształcają się sprężyście, 2. włókna odkształcają się sprężyście, a osnowa zaczyna odkształcać się plastycznie, 3. zarówno włókna, jak i osnowa odkształcają się plastycznie, 4. włókna zrywają się, co powoduje zniszczenie kompozycji. Włókna nieciągłe, w przeciwieństwie do włókien ciągłych, mogą być tylko częściowo nosicielami naprężeń wynikających z granicy wytrzymałości włókna. Naprężenia na końcach włókien o ograniczonej długości są bowiem mniejsze od maksymalnych naprężeń w włóknie ciągłym. Maksymalne naprężenie średnie osiągają włókna jedynie wtedy, gdy ich długość przekroczy pewna długość krytyczną lkr Materiały stosowane do zbrojenia kompozytów - zbrojenie komponentami metalicznymi. Do ważnych i szeroko stosowanych komponentów zbrojących zalicza się włókna i druty metalowe. Są one produkowane z różnych metali, jak np. ze stali, tytanu i jego stopów, niklu, wolframu, molibdenu itp. przy zastosowaniu różnych metod i technologii. Mogą to być metody mechaniczne, elektrochemiczne formowanie ze stopu, osadzanie z formy gazowej. W wyniku tak różnych zabiegów technologicznych otrzymywane włókna i druty różnią się często dość znacznie od materiału wyjściowego. W związku z rosnącym zapotrzebowaniem, na bardzo cienkie druty i włókna, nastąpił gwałtowny rozwój nie mechanicznych metod otrzymywania, dających włókna i druty metaliczne o średnicach rzędu kilku lub kilkudziesięciu mikrometrów. Zmniejszenie średnicy włókna podwyższa efektywność jego wykorzysta oraz rozszerza zakres zastosowali. Ze zwiększeniem giętkości włókna wynikającym ze zmniejszenia średnicy, rodzi się możliwość stosowania elementów zbrojących w różnych formach tekstylnych (siatki, tkanin nawoje itp.).
12 Do czynników mających wpływ na wytrzymałość włókna metalicznego związanych z technologia ich wykonania zaliczyć można: 1. Równomierność przekroju poprzecznego, 2. Stan powierzchni, 3. Wielkość ziarna, 4. Tekstura, 5. Zahartowanie, 6. Skutki szybkiego chłodzenia. Szerokie zastosowanie jako komponenty zbrojące w materiałach kompozytowych znalazły wysokowytrzymałe monokryształy o dużym stosunku długości do średnicy, zwane wąsami. Kryształy te otrzymywać można z bardzo różnych materiałów, stosując przy tym również różne technologie. Ogólnie można wyodrębnić trzy rodzaje technologii: krystalizacja z fazy ciekłej, krystalizacja z fazy gazowej oraz na drodze dyfuzji fazy stałej. Poszczególne mechanizmy na ogół współdziałają ze sobą wspomagając i uzupełniając się wzajemnie. Do najbardziej znanych metod wzrostu "wąsów" zalicza się kontrolowane utlenianie metali względnie odbudowywanie ich tlenków. Jako umocnienie materiałów kompozytowych najczęściej stosuje się nitkowe monokryształy tlenków aluminium Technologie stosowane przy otrzymywaniu materiałów kompozytowych Stosowane obecnie metody wykonywania materiałów kompozytowych można podzielić na dwie grupy: 1. Metody pośrednie, 2. Metody bezpośrednie. Do pierwszej z nich zaliczamy takie technologie, jak: zalewanie, nasycanie, wytłaczanie, walcowanie itp., natomiast druga grupa obejmuje metody pozwalające na uzyskanie odpowiednich struktur włóknistych poprzez krystalizację kierunkową. Metody pierwszej grupy noszą również często nazwę metod wielooperacyjnych, ponieważ uzyskanie materiału kompozytowego w jego końcowej postaci wymaga wielu operacji przygotowawczych. Wymaga ją one na ogół pokonywania licznych trudności związanych zarówno z otrzymywaniem odpowiednich komponentów zbrojących w postaci włókien lub wiskersów, jak również właściwym przygotowaniem ich powierzchni, wprowadzeniem do osnowy, przy zachowaniu właściwego kierunku zbrojenia i dobrego, ciągłego połączenia z osnowa. Należy zwrócić uwagę na fakt, że uszkodzenie włókien, zarówno mechaniczne, jak i chemiczne, w procesie formowanie
13 kompozycji, w znacznym stopniu obniża własności mechaniczne materiału kompozytowego. Dla uniknięcia uszkodzeń chemicznych stosuje się wiec często specjalne pokrycia ochronne na włókna, co jeszcze bardziej komplikuje proces otrzymywania materiału kompozytowego. Przy zastosowaniu metod bezpośrednich odpadają studia przygotowywania włókien i wprowadzania ich do osnowy oraz problemy zgodności chemicznej osnowy i zbrojenia, a także wytrzymałości połączeń międzyfazowych. Mankamentem metod tej grupy jest natomiast ograniczona możliwość zmian zarówno w zestawach faz i ich udziałów objętościowych w kompozycji, jak również w liczbie odpowiednich zestawów z wymaganymi układami fazowymi stopów. Wybór odpowiedniej technologii uzależniony jest od: przeznaczenia produktu, rodzaju stosowanych kompozytów, założonych własności fizykochemicznych materiału kompozytowego. Prawidłowo wybrana i zastosowana technologia umożliwia otrzymywanie potrzebnego kształtu, wyrobu, wprowadzenie do osnowy znanej liczby włókien zbrojących bez ich uszkodzenia oraz zabezpiecza dobre połączenie na granicy włókno-osnowa, bez występowania miedzy nimi niekorzystnych oddziaływań chemicznych. Materiały kompozytowe można otrzymywać albo w formie gotowych już elementów, albo też w formie półfabrykatów (blachy, rury, profile), z których następnie wykonuje się określone wyroby. 2 Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z materiałami ceramicznymi, spiekanymi, kompozytowymi, ich zastosowaniem oraz metodami wytwarzania. 3 Zadania do wykonania Dokonać obserwacji mikroskopowych wskazanych przez prowadzącego próbek Wykonać rysunki obserwowanych struktur Określić rodzaj obróbki stosowanej w odniesieniu do konkretnej próbki (tylko prasowana i spiekana po obróbce cieplnej). 4 Wyposażenie stanowiska Zestaw próbek Mikroskop metalograficzny
14 5 Sprawozdanie Cel ćwiczenia Wstęp teoretyczny Rysunki obserwowanych struktur wraz z opisem według schematu: o Materiał o Stan materiału o Powiększenie o Trawienie Uwagi i wnioski 6 Literatura 1. Materiały wykładowe Nauka o materiałach I i II, 2. L. A. Dobrzański: Materiały inżynierskie, WNT, Warszawa, 2006, 3. J. Nowacki: Spiekane metale i spieki z osnową metaliczną, WNT, Warszawa 2005 UWAGA: Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia student zobowiązany jest zapoznać się z przepisami BHP
LABORATORIUM NAUKI O MATERIAŁACH
Imię i Nazwisko Grupa dziekańska Indeks Ocena (kol.wejściowe) Ocena (sprawozdanie)........................................................... Ćwiczenie: MISW2 Podpis prowadzącego Politechnika Łódzka Wydział
Bardziej szczegółowoMATERIAŁY SPIEKANE (SPIEKI)
MATERIAŁY SPIEKANE (SPIEKI) Metalurgia proszków jest dziedziną techniki, obejmującą metody wytwarzania proszków metali lub ich mieszanin z proszkami niemetali oraz otrzymywania wyrobów z tych proszków
Bardziej szczegółowoσ c wytrzymałość mechaniczna, tzn. krytyczna wartość naprężenia, zapoczątkowująca pękanie
Materiały pomocnicze do ćwiczenia laboratoryjnego Właściwości mechaniczne ceramicznych kompozytów ziarnistych z przedmiotu Współczesne materiały inżynierskie dla studentów IV roku Wydziału Inżynierii Mechanicznej
Bardziej szczegółowoMATERIAŁY KOMPOZYTOWE
MATERIAŁY KOMPOZYTOWE 1 DEFINICJA KOMPOZYTU KOMPOZYTEM NAZYWA SIĘ MATERIAL BĘDĄCY KOMBINACJA DWÓCH LUB WIĘCEJ ROŻNYCH MATERIAŁÓW 2 Kompozyt: Włókna węglowe ciągłe (preforma 3D) Osnowa : Al-Si METALE I
Bardziej szczegółowoMateriały Reaktorowe. Właściwości mechaniczne
Materiały Reaktorowe Właściwości mechaniczne Naprężenie i odkształcenie F A 0 l i l 0 l 0 l l 0 a. naprężenie rozciągające b. naprężenie ściskające c. naprężenie ścinające d. Naprężenie torsyjne Naprężenie
Bardziej szczegółowoWŁAŚCIWOŚCI MECHANICZNE PLASTYCZNOŚĆ. Zmiany makroskopowe. Zmiany makroskopowe
WŁAŚCIWOŚCI MECHANICZNE PLASTYCZNOŚĆ Zmiany makroskopowe Zmiany makroskopowe R e = R 0.2 - umowna granica plastyczności (0.2% odkształcenia trwałego); R m - wytrzymałość na rozciąganie (plastyczne); 1
Bardziej szczegółowoWykład IX: Odkształcenie materiałów - właściwości plastyczne
Wykład IX: Odkształcenie materiałów - właściwości plastyczne JERZY LIS Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Technologii Ceramiki i Materiałów Ogniotrwałych Treść wykładu: 1. Odkształcenie
Bardziej szczegółowoMATERIAŁOZNAWSTWO. Prof. dr hab. inż. Andrzej Zieliński Katedra Inżynierii Materiałowej Pok. 204
MATERIAŁOZNAWSTWO Prof. dr hab. inż. Andrzej Zieliński Katedra Inżynierii Materiałowej Pok. 204 PODRĘCZNIKI Leszek A. Dobrzański: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo K. Prowans: Materiałoznawstwo
Bardziej szczegółowoMATERIAŁY SUPERTWARDE
MATERIAŁY SUPERTWARDE Twarde i supertwarde materiały Twarde i bardzo twarde materiały są potrzebne w takich przemysłowych zastosowaniach jak szlifowanie i polerowanie, cięcie, prasowanie, synteza i badania
Bardziej szczegółowoMATERIAŁOZNAWSTWO. dr hab. inż. Joanna Hucińska Katedra Inżynierii Materiałowej Pok. 128 (budynek Żelbetu )
MATERIAŁOZNAWSTWO dr hab. inż. Joanna Hucińska Katedra Inżynierii Materiałowej Pok. 128 (budynek Żelbetu ) jhucinsk@pg.gda.pl MATERIAŁOZNAWSTWO dziedzina nauki stosowanej obejmująca badania zależności
Bardziej szczegółowoNauka o Materiałach. Wykład IX. Odkształcenie materiałów właściwości plastyczne. Jerzy Lis
Nauka o Materiałach Wykład IX Odkształcenie materiałów właściwości plastyczne Jerzy Lis Nauka o Materiałach Treść wykładu: 1. Odkształcenie plastyczne 2. Parametry makroskopowe 3. Granica plastyczności
Bardziej szczegółowoLogistyka I stopień (I stopień / II stopień) Ogólnoakademicki (ogólno akademicki / praktyczny)
KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Nazwa modułu w języku angielskim Obowiązuje od roku akademickiego 2012/2013 Z-LOG-1082 Podstawy nauki o materiałach Fundamentals of Material Science
Bardziej szczegółowoNauka o Materiałach. Wykład VI. Odkształcenie materiałów właściwości sprężyste i plastyczne. Jerzy Lis
Nauka o Materiałach Wykład VI Odkształcenie materiałów właściwości sprężyste i plastyczne Jerzy Lis Nauka o Materiałach Treść wykładu: 1. Właściwości materiałów -wprowadzenie 2. Statyczna próba rozciągania.
Bardziej szczegółowoMetaloznawstwo II Metal Science II
Załącznik nr 7 do Zarządzenia Rektora nr 10/12 z dnia 21 lutego 2012r. KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Nazwa modułu w języku angielskim Obowiązuje od roku akademickiego 2013/2014
Bardziej szczegółowoINSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH
KATEDRA MASZYN I URZĄDZEŃ ENERGETYCZNYCH Politechnika Śląska w Gliwicach INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Instrukcja przeznaczona jest dla studentów następujących kierunków: 1. Energetyka - sem. 3
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM NAUKI O MATERIAŁACH
Imię i Nazwisko Grupa dziekańska Indeks Ocena (kol.wejściowe) Ocena (sprawozdanie)........................................................... Ćwiczenie: MISW1 Podpis prowadzącego Politechnika Łódzka Wydział
Bardziej szczegółowoOpis efektów kształcenia dla modułu zajęć
Nazwa modułu: Podstawy obróbki cieplnej Rok akademicki: 2013/2014 Kod: MIM-1-505-s Punkty ECTS: 4 Wydział: Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej Kierunek: Inżynieria Materiałowa Specjalność: Poziom
Bardziej szczegółowoPolitechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH
Politechnika Białostocka Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Temat ćwiczenia: Zwykła próba rozciągania stali Numer ćwiczenia: 1 Laboratorium z przedmiotu:
Bardziej szczegółowohttp://www.chem.uw.edu.pl/people/ AMyslinski/Kaim/cze14.pdf BUDOWNICTWO Materiały kompozytowe nadają się do użycia w budownictwie w szerokiej gamie zastosowań: elementy wzmacniające przemysłowych
Bardziej szczegółowohttp://www.chem.uw.edu.pl/people/ AMyslinski/Kaim/cze14.pdf BOEING 747 VERSUS 787: COMPOSITES BUDOWNICTWO Materiały kompozytowe nadają się do użycia w budownictwie w szerokiej gamie zastosowań:
Bardziej szczegółowoINSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH
INSTYTUT MASZYN I URZĄDZEŃ ENERGETYCZNYCH Politechnika Śląska w Gliwicach INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH BADANIE ZACHOWANIA SIĘ MATERIAŁÓW PODCZAS ŚCISKANIA Instrukcja przeznaczona jest dla studentów
Bardziej szczegółowoNowoczesne materiały konstrukcyjne : wybrane zagadnienia / Wojciech Kucharczyk, Andrzej Mazurkiewicz, Wojciech śurowski. wyd. 3. Radom, cop.
Nowoczesne materiały konstrukcyjne : wybrane zagadnienia / Wojciech Kucharczyk, Andrzej Mazurkiewicz, Wojciech śurowski. wyd. 3. Radom, cop. 2011 Spis treści Wstęp 9 1. Wysokostopowe staliwa Cr-Ni-Cu -
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM NAUKI O MATERIAŁACH
Politechnika Łódzka Wydział Mechaniczny Instytut Inżynierii Materiałowej LABORATORIUM NAUKI O MATERIAŁACH Ćwiczenie nr 5 Temat: Stale stopowe, konstrukcyjne, narzędziowe i specjalne. Łódź 2010 1 S t r
Bardziej szczegółowoKARTA PRZEDMIOTU. 1. NAZWA PRZEDMIOTU: Inżynieria materiałowa. 2. KIERUNEK: Mechanika i budowa maszyn. 3. POZIOM STUDIÓW: I stopnia
KARTA PRZEDMIOTU 1. NAZWA PRZEDMIOTU: Inżynieria teriałowa 2. KIERUNEK: Mechanika i budowa szyn 3. POZIOM STUDIÓW: I stopnia 4. ROK/ SEMESTR STUDIÓW: 1/1 i 2 5. LICZBA PUNKTÓW ECTS: 5 6. LICZBA GODZIN:
Bardziej szczegółowoRok akademicki: 2017/2018 Kod: NIM MM-s Punkty ECTS: 5. Kierunek: Inżynieria Materiałowa Specjalność: Materiałoznawstwo metali nieżelaznych
Nazwa modułu: Kompozytowe materiały metaliczne II stopień Rok akademicki: 2017/2018 Kod: NIM-2-207-MM-s Punkty ECTS: 5 Wydział: Metali Nieżelaznych Kierunek: Inżynieria Materiałowa Specjalność: Materiałoznawstwo
Bardziej szczegółowoINSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH
INSTYTUT MASZYN I URZĄDZEŃ ENERGETYCZNYCH Politechnika Śląska w Gliwicach INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH BADANIE ZACHOWANIA SIĘ MATERIAŁÓW PODCZAS ŚCISKANIA Instrukcja przeznaczona jest dla studentów
Bardziej szczegółowoINSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH
INSTYTUT MASZYN I URZĄDZEŃ ENERGETYCZNYCH Politechnika Śląska w Gliwicach INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH BADANIE TWORZYW SZTUCZNYCH OZNACZENIE WŁASNOŚCI MECHANICZNYCH PRZY STATYCZNYM ROZCIĄGANIU
Bardziej szczegółowoPEŁZANIE WYBRANYCH ELEMENTÓW KONSTRUKCYJNYCH
Mechanika i wytrzymałość materiałów - instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego: Wprowadzenie PEŁZANIE WYBRANYCH ELEMENTÓW KONSTRUKCYJNYCH Opracowała: mgr inż. Magdalena Bartkowiak-Jowsa Reologia jest nauką,
Bardziej szczegółowoOpis efektów kształcenia dla modułu zajęć
Nazwa modułu: Własności materiałów inżynierskich Rok akademicki: 2013/2014 Kod: MIM-2-302-IS-n Punkty ECTS: 4 Wydział: Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej Kierunek: Inżynieria Materiałowa Specjalność:
Bardziej szczegółowoPolitechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH
Politechnika Białostocka Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Temat ćwiczenia: Ścisła próba rozciągania stali Numer ćwiczenia: 2 Laboratorium z przedmiotu:
Bardziej szczegółowoNauka o Materiałach. Wykład XI. Właściwości cieplne. Jerzy Lis
Nauka o Materiałach Wykład XI Właściwości cieplne Jerzy Lis Nauka o Materiałach Treść wykładu: 1. Stabilność termiczna materiałów 2. Pełzanie wysokotemperaturowe 3. Przewodnictwo cieplne 4. Rozszerzalność
Bardziej szczegółowoMateriałoznawstwo. Wzornictwo Przemysłowe I stopień ogólnoakademicki stacjonarne wszystkie Katedra Technik Komputerowych i Uzbrojenia
KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Materiałoznawstwo Nazwa modułu w języku angielskim Materials Science Obowiązuje od roku akademickiego 2014/2015 A. USYTUOWANIE MODUŁU W SYSTEMIE
Bardziej szczegółowoKompozyty Ceramiczne. Materiały Kompozytowe. kompozyty. ziarniste. strukturalne. z włóknami
Kompozyty Ceramiczne Materiały Kompozytowe intencjonalnie wytworzone materiały składające się, z co najmniej dwóch faz, które posiadają co najmniej jedną cechę lepszą niż tworzące je fazy. Pozostałe właściwości
Bardziej szczegółowoTemat 1 (2 godziny): Próba statyczna rozciągania metali
Temat 1 (2 godziny): Próba statyczna rozciągania metali 1.1. Wstęp Próba statyczna rozciągania jest podstawowym rodzajem badania metali, mających zastosowanie w technice i pozwala na określenie własności
Bardziej szczegółowoNowoczesne metody metalurgii proszków. Dr inż. Hanna Smoleńska Materiały edukacyjne DO UŻYTKU WEWNĘTRZNEGO Część III
Nowoczesne metody metalurgii proszków Dr inż. Hanna Smoleńska Materiały edukacyjne DO UŻYTKU WEWNĘTRZNEGO Część III Metal injection moulding (MIM)- formowanie wtryskowe Metoda ta pozwala na wytwarzanie
Bardziej szczegółowoPolitechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH
Politechnika Białostocka Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Temat ćwiczenia: Zwykła statyczna próba ściskania metali Numer ćwiczenia: 3 Laboratorium z przedmiotu:
Bardziej szczegółowoATLAS STRUKTUR. Ćwiczenie nr 25 Struktura i właściwości materiałów kompozytowych
ATLAS STRUKTUR Ćwiczenie nr 25 Struktura i właściwości materiałów kompozytowych Rys. 1. Mikrostruktura podeutektycznego stopu aluminium-krzem AK7. Pomiędzy dendrytami roztworu stałego krzemu w aluminium
Bardziej szczegółowoSTATYCZNA PRÓBA ROZCIĄGANIA
STATYCZNA PRÓBA ROZCIĄGANIA Próba statyczna rozciągania jest jedną z podstawowych prób stosowanych do określenia jakości materiałów konstrukcyjnych wg kryterium naprężeniowego w warunkach obciążeń statycznych.
Bardziej szczegółowoDobór materiałów konstrukcyjnych cz. 7
Dobór materiałów konstrukcyjnych cz. 7 dr inż. Hanna Smoleńska Katedra Inżynierii Materiałowej i Spajania Wydział Mechaniczny, Politechnika Gdańska Materiały edukacyjne Sprężystość i wytrzymałość Naprężenie
Bardziej szczegółowoZadania badawcze realizowane na Wydziale Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej
Zadania badawcze realizowane na Wydziale Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej Łukasz Ciupiński Politechnika Warszawska Wydział Inżynierii Materiałowej Zakład Projektowania Materiałów Zaangażowanie
Bardziej szczegółowoRok akademicki: 2016/2017 Kod: MIM SM-n Punkty ECTS: 5. Poziom studiów: Studia II stopnia Forma i tryb studiów: Niestacjonarne
Nazwa modułu: Przetwórstwo stopów i materiałów spiekanych Rok akademicki: 2016/2017 Kod: MIM-2-206-SM-n Punkty ECTS: 5 Wydział: Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej Kierunek: Inżynieria Materiałowa
Bardziej szczegółowoMechanika i wytrzymałość materiałów instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego
Mechanika i wytrzymałość materiałów instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego Cel ćwiczenia STATYCZNA PRÓBA ŚCISKANIA autor: dr inż. Marta Kozuń, dr inż. Ludomir Jankowski 1. Zapoznanie się ze sposobem przeprowadzania
Bardziej szczegółowodr inż. Cezary SENDEROWSKI
Wojskowa Akademia Techniczna Wydział Nowych Technologii i Chemii Katedra Zaawansowanych Materiałów i Technologii Rodzaj studiów: studia inżynierskie Kierunek: mechanika i budowa maszyn Specjalność: wszystkie
Bardziej szczegółowoPRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE
Nazwa przedmiotu: Kierunek: Mechatronika Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy na kierunku Mechatronika Rodzaj zajęć: wykład, laboratorium I KARTA PRZEDMIOTU CEL PRZEDMIOTU TECHNOLOGIE WYTWARZANIA II MANUFACTURING
Bardziej szczegółowoCHARAKTERYSTYKA KOMPOZYTÓW Z UWZGLĘDNIENIEM M.IN. POZIOMU WSKAŹNIKÓW WYTRZYMAŁOŚCIOWYCH, CENY.
Temat 7: CHARAKTERYSTYKA KOMPOZYTÓW Z UWZGLĘDNIENIEM M.IN. POZIOMU WSKAŹNIKÓW WYTRZYMAŁOŚCIOWYCH, CENY. Wykład 3h 1) Wiadomości wstępne: definicje kompozytów, właściwości sumaryczne i wynikowe, kompozyty
Bardziej szczegółowoPODSTAWY OBRÓBKI CIEPLNEJ
PODSTAWY OBRÓBKI CIEPLNEJ STOPÓW ŻELAZA WYŻARZANIE Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego 1. POJĘCIA PODSTAWOWE 2. PRZEMIANY PRZY NAGRZEWANIU
Bardziej szczegółowoINŻYNIERII MATERIAŁOWEJ
POLITECHNIKA LUBELSKA WYDZIAŁ MECHANICZNY KATEDRA INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ Laboratorium Inżynierii Materiałowej ATLAS STRUKTUR Ćwiczenie nr 25 Struktura i właściwości materiałów kompozytowych dr inż. Jarosław
Bardziej szczegółowoMateriały budowlane - systematyka i uwarunkowania właściwości użytkowych
Materiały budowlane - systematyka i uwarunkowania właściwości użytkowych Kompozyty Większość materiałów budowlanych to materiały złożone tzw. KOMPOZYTY składające się z co najmniej dwóch składników występujących
Bardziej szczegółowoNauka o Materiałach dr hab. inż. Mirosław Bućko, prof. AGH B-8, p. 1.13, tel
Nauka o Materiałach dr hab. inż. Mirosław Bućko, prof. AGH B-8, p. 1.13, tel. 12 617 3572 www.kcimo.pl, bucko@agh.edu.pl Plan wykładów Monokryształy, Materiały amorficzne i szkła, Polikryształy budowa,
Bardziej szczegółowoKONSTRUKCYJNE MATERIAŁY KOMPOZYTOWE PRZEZNACZONE DO WYSOKOOBCIĄŻONYCH WĘZŁÓW TARCIA
II Konferencja: Motoryzacja-Przemysł-Nauka ; Ministerstwo Gospodarki, dn. 26 listopada 2014 KONSTRUKCYJNE MATERIAŁY KOMPOZYTOWE PRZEZNACZONE DO WYSOKOOBCIĄŻONYCH WĘZŁÓW TARCIA Dr hab. inż. Jerzy Myalski
Bardziej szczegółowoMATERIAŁY KOMPOZYTOWE II Composite Materials II. forma studiów: studia stacjonarne. Liczba godzin/tydzień: 2W, 2L PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE
Nazwa przedmiotu Kierunek: Inżynieria materiałowa Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy Specjalnościowy MPBiK Rodzaj zajęć: Wyk. Lab. MATERIAŁY KOMPOZYTOWE II Composite Materials II Poziom studiów: studia II
Bardziej szczegółowoKompozyty. Czym jest kompozyt
Kompozyty Czym jest kompozyt Kompozyt jest to materiał utworzony z co najmniej dwóch komponentów mający właściwości nowe (lepsze) w stosunku do komponentów. MSE 27X Unit 18 1 Material Elastic Modulus GPa
Bardziej szczegółowospecjalnościowy obowiązkowy polski semestr pierwszy
KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Nazwa modułu w języku angielskim Obowiązuje od roku akademickiego 2013/2014 Spieki i kompozyty Sintered materials and composites A. USYTUOWANIE MODUŁU
Bardziej szczegółowoMATERIAŁY KONSTRUKCYJNE
Stal jest to stop żelaza z węglem o zawartości węgla do 2% obrobiona cieplnie i przerobiona plastycznie Stale ze względu na skład chemiczny dzielimy głównie na: Stale węglowe Stalami węglowymi nazywa się
Bardziej szczegółowoTransportu Politechniki Warszawskiej, Zakład Podstaw Budowy Urządzeń Transportowych B. Ogólna charakterystyka przedmiotu
Kod przedmiotu TR.NIK104 Nazwa przedmiotu Materiałoznawstwo Wersja przedmiotu 2015/16 A. Usytuowanie przedmiotu w systemie studiów Poziom kształcenia Studia I stopnia Forma i tryb prowadzenia studiów Niestacjonarne
Bardziej szczegółowoOpis przedmiotu: Materiałoznawstwo
Opis przedmiotu: Materiałoznawstwo Kod przedmiotu Nazwa przedmiotu TR.SIK102 Materiałoznawstwo Wersja przedmiotu 2013/14 A. Usytuowanie przedmiotu w systemie studiów Poziom Kształcenia Stopień Rodzaj Kierunek
Bardziej szczegółowoZ-LOGN1-021 Materials Science Materiałoznastwo
KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Nazwa modułu w języku angielskim Z-LOGN-02 Materials Science Materiałoznastwo Obowiązuje od roku akademickiego 207/208 Materiałoznawstwo Nazwa modułu
Bardziej szczegółowoStruktura materiałów. Zakres tematyczny. Politechnika Rzeszowska - Materiały lotnicze - I LD / dr inż. Maciej Motyka.
STRUKTURA, KLASYFIKACJA I OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA MATERIAŁÓW INŻYNIERSKICH Zakres tematyczny y 1 Struktura materiałów MATERIAŁAMI (inżynierskimi) nazywa się skondensowane (stałe) substancje, których właściwości
Bardziej szczegółowoCIEPLNE I MECHANICZNE WŁASNOŚCI CIAŁ
CIEPLNE I MECHANICZNE WŁASNOŚCI CIAŁ Ciepło i temperatura Pojemność cieplna i ciepło właściwe Ciepło przemiany Przejścia między stanami Rozszerzalność cieplna Sprężystość ciał Prawo Hooke a Mechaniczne
Bardziej szczegółowoSylabus przedmiotu: Data wydruku: Dla rocznika: 2015/2016. Kierunek: Opis przedmiotu. Dane podstawowe. Efekty i cele. Opis.
Sylabus przedmiotu: Specjalność: Nauka o materiałach Wszystkie specjalności Data wydruku: 22.01.2016 Dla rocznika: 2015/2016 Kierunek: Wydział: Zarządzanie i inżynieria produkcji Inżynieryjno-Ekonomiczny
Bardziej szczegółowoMIKROSKOPIA METALOGRAFICZNA
MIKROSKOPIA METALOGRAFICZNA WYKŁAD 3 Stopy żelazo - węgiel dr inż. Michał Szociński Spis zagadnień Ogólna charakterystyka żelaza Alotropowe odmiany żelaza Układ równowagi fazowej Fe Fe 3 C Przemiany podczas
Bardziej szczegółowoNaprężenia i odkształcenia spawalnicze
Naprężenia i odkształcenia spawalnicze Cieplno-mechaniczne właściwości metali i stopów Parametrami, które określają stan mechaniczny metalu w różnych temperaturach, są: - moduł sprężystości podłużnej E,
Bardziej szczegółowoOBRÓBKA PLASTYCZNA METALI
OBRÓBKA PLASTYCZNA METALI Plastyczność: zdolność metali i stopów do trwałego odkształcania się bez naruszenia spójności Obróbka plastyczna: walcowanie, kucie, prasowanie, ciągnienie Produkty i półprodukty
Bardziej szczegółowoSTATYCZNA PRÓBA ROZCIĄGANIA
Mechanika i wytrzymałość materiałów - instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego: STATYCZNA PRÓBA ROZCIĄGANIA oprac. dr inż. Jarosław Filipiak Cel ćwiczenia 1. Zapoznanie się ze sposobem przeprowadzania statycznej
Bardziej szczegółowoINŻYNIERIA MATERIAŁOWA w elektronice
Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej... INŻYNIERIA MATERIAŁOWA w elektronice... Dr hab. inż. JAN FELBA Profesor nadzwyczajny PWr 1 PROGRAM WYKŁADU Struktura materiałów
Bardziej szczegółowoPoziom przedmiotu: I stopnia studia stacjonarne Liczba godzin/tydzień: 2W E, 2L PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE
Nazwa przedmiotu : Materiałoznawstwo Materials science Kierunek: Mechanika i budowa maszyn Rodzaj przedmiotu: Treści kierunkowe Rodzaj zajęć: Wykład, Laboratorium Poziom przedmiotu: I stopnia studia stacjonarne
Bardziej szczegółowoPRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE
Nazwa przedmiotu: Kierunek: Inżynieria Biomedyczna Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy moduł specjalności inżynieria rehabilitacyjna Rodzaj zajęć: wykład, laboratorium I KARTA PRZEDMIOTU CEL PRZEDMIOTU PRZEWODNIK
Bardziej szczegółowoWykład V: Polikryształy II. JERZY LIS Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Ceramiki i Materiałów Ogniotrwałych
Wykład V: Polikryształy II JERZY LIS Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Ceramiki i Materiałów Ogniotrwałych Treść wykładu (część II): Podstawowe metody otrzymywania polikryształów krystalizacja
Bardziej szczegółowoAkademia Morska w Szczecinie Instytut InŜynierii Transportu Zakład Techniki Transportu. Materiałoznawstwo i Nauka o materiałach
Akademia Morska w Szczecinie Instytut InŜynierii Transportu Zakład Techniki Transportu Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotów Materiałoznawstwo i Nauka o materiałach Wpływ róŝnych rodzajów
Bardziej szczegółowoPeter Schramm pracuje w dziale technicznym FRIATEC AG, oddział ceramiki technicznej.
FRIALIT -DEGUSSIT ZAAWANSOWANA CERAMIKA TECHNICZNA NIEWYCZERPANY POTENCJAŁ Peter Schramm pracuje w dziale technicznym FRIATEC AG, oddział ceramiki technicznej. Jak produkuje się zaawansowaną ceramikę techniczną?
Bardziej szczegółowoTechnologia obróbki cieplnej. Grzanie i ośrodki grzejne
Technologia obróbki cieplnej Grzanie i ośrodki grzejne Grzanie: nagrzewanie i wygrzewanie Dobór czasu grzania Rodzaje ośrodków grzejnych Powietrze Ośrodki gazowe Złoża fluidalne Kąpiele solne: sole chlorkowe
Bardziej szczegółowoforma studiów: studia stacjonarne Liczba godzin/tydzień: 2W, 1Ć 1W e, 3L PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE
Nazwa przedmiotu PODSTAWY NAUKI O MATERIAŁACH The Basis of Materials Science Kierunek: Inżynieria Materiałowa Rodzaj przedmiotu: Kierunkowy obowiązkowy Rodzaj zajęć: Wykład, Ćwiczenia, Laboratorium Poziom
Bardziej szczegółowoTechnologie wytwarzania. Opracował Dr inż. Stanisław Rymkiewicz KIM WM PG
Technologie wytwarzania Opracował Dr inż. Stanisław Rymkiewicz KIM WM PG Technologie wytwarzania Odlewanie Metalurgia proszków Otrzymywanie monokryształów Otrzymywanie materiałów superczystych Techniki
Bardziej szczegółowoPytania do egzaminu inżynierskiego, PWSZ Głogów, Przeróbka Plastyczna
Pytania do egzaminu inżynierskiego, PWSZ Głogów, Przeróbka Plastyczna 1. Badania własności materiałów i próby technologiczne 2. Stany naprężenia, kierunki, składowe stanu naprężenia 3. Porównywanie stanów
Bardziej szczegółowoWykład IV: Polikryształy I. JERZY LIS Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Ceramiki i Materiałów Ogniotrwałych
Wykład IV: Polikryształy I JERZY LIS Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Ceramiki i Materiałów Ogniotrwałych Treść wykładu (część I i II): 1. Budowa polikryształów - wiadomości wstępne.
Bardziej szczegółowoPolitechnika Białostocka
Politechnika Białostocka WYDZIAŁ BUDOWNICTWA I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Katedra Geotechniki i Mechaniki Konstrukcji Wytrzymałość Materiałów Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych Ćwiczenie nr 2 Temat ćwiczenia:
Bardziej szczegółowoMateriałoznawstwo Materials science. Transport I stopień (I stopień / II stopień) Ogólnoakademicki (ogólno akademicki / praktyczny)
Załącznik nr 7 do Zarządzenia Rektora nr../12 z dnia.... 2012r. KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Nazwa modułu w języku angielskim Obowiązuje od roku akademickiego 2013/2014 Materiałoznawstwo
Bardziej szczegółowoPolitechnika Białostocka
Politechnika Białostocka WYDZIAŁ BUDOWNICTWA I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Katedra Geotechniki i Mechaniki Konstrukcji Wytrzymałość Materiałów Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych Ćwiczenie nr 3 Temat ćwiczenia:
Bardziej szczegółowoWytrzymałość Materiałów
Wytrzymałość Materiałów Rozciąganie/ ściskanie prętów prostych Naprężenia i odkształcenia, statyczna próba rozciągania i ściskania, właściwości mechaniczne, projektowanie elementów obciążonych osiowo.
Bardziej szczegółowoPODSTAWY INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ. Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
PODSTAWY INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego WPROWADZENIE 1. GENEZA INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ 2. KLASYFIKACJA MATERIAŁÓW
Bardziej szczegółowoKierunek: Inżynieria Materiałowa Poziom studiów: Studia I stopnia Forma i tryb studiów: Stacjonarne. audytoryjne. Wykład Ćwiczenia
Wydział: Metali Nieżelaznych Kierunek: Inżynieria Materiałowa Poziom studiów: Studia I stopnia Forma i tryb studiów: Stacjonarne Rocznik: 2017/2018 Język wykładowy: Polski Semestr 1 NIM-1-105-s Grafika
Bardziej szczegółowo30/01/2018. Wykład VII: Kompozyty. Treść wykładu: Kompozyty - wprowadzenie. 1. Wprowadzenie. 2. Kompozyty ziarniste. 3. Kompozyty włókniste
JERZY LIS Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Ceramiki i Materiałów Ogniotrwałych Treść wykładu: 1. Wprowadzenie 2. Kompozyty ziarniste 3. Kompozyty włókniste 4. Kompozyty warstwowe 5. Naturalne
Bardziej szczegółowoMateriałoznawstwo Materials science. Automaryka i Robotyka I stopień (I stopień / II stopień) Ogólno akademicki (ogólno akademicki / praktyczny)
Załącznik nr 7 do Zarządzenia Rektora nr../12 z dnia.... 2012r. KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Nazwa modułu w języku angielskim Obowiązuje od roku akademickiego 2013/2014 Materiałoznawstwo
Bardziej szczegółowo30/01/2018. Wykład V: Polikryształy II. Treść wykładu (część II): Krystalizacja ze stopu. Podstawowe metody otrzymywania polikryształów
Wykład V: Polikryształy II JERZY LIS Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Ceramiki i Materiałów Ogniotrwałych Treść wykładu (część II): Podstawowe metody otrzymywania polikryształów krystalizacja
Bardziej szczegółowoDEGRADACJA MATERIAŁÓW
DEGRADACJA MATERIAŁÓW Zmęczenie materiałów Proces polegający na wielokrotnym obciążaniu elementu wywołującym zmienny stan naprężeń Zmienność w czasie t wyraża się częstotliwością, wielkością i rodzajem
Bardziej szczegółowoĆwiczenie nr 4. Metalurgia proszków. Pod pojęciem materiały spiekane rozumie się materiały, które wytwarza się metodami metalurgii proszków.
Technologie materiałowe 1. Wprowadzenie Ćwiczenie nr 4. Metalurgia proszków Pod pojęciem materiały spiekane rozumie się materiały, które wytwarza się metodami metalurgii proszków. Definicja: Metalurgią
Bardziej szczegółowoZespół Szkół Samochodowych
Zespół Szkół Samochodowych Podstawy Konstrukcji Maszyn Materiały Konstrukcyjne i Eksploatacyjne Temat: OTRZYMYWANIE STOPÓW ŻELAZA Z WĘGLEM. 2016-01-24 1 1. Stopy metali. 2. Odmiany alotropowe żelaza. 3.
Bardziej szczegółowoWykład VII: Kompozyty. JERZY LIS Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Ceramiki i Materiałów Ogniotrwałych
JERZY LIS Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Ceramiki i Materiałów Ogniotrwałych Treść wykładu: 1. Wprowadzenie 2. Kompozyty ziarniste 3. Kompozyty włókniste 4. Kompozyty warstwowe 5. Naturalne
Bardziej szczegółowo30/01/2018. Wykład X: Właściwości cieplne. Treść wykładu: Stabilność termiczna materiałów
Wykład X: Właściwości cieplne JERZY LIS Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Ceramiki i Materiałów Ogniotrwałych Treść wykładu:. Stabilność termiczna materiałów 2. 3. 4. Rozszerzalność cieplna
Bardziej szczegółowoIV Ogólnopolska Konferencja Naukowo-Techniczna Problematyka funkcjonowania i rozwoju branży metalowej w Polsce
IV Ogólnopolska Konferencja Naukowo-Techniczna Problematyka funkcjonowania i rozwoju branży metalowej w Polsce Jedlnia Letnisko 28 30 czerwca 2017 Właściwości spieków otrzymanych techniką prasowania na
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE Nr 7. Laboratorium Inżynierii Materiałowej. Akceptował: Kierownik Katedry prof. dr hab. B. Surowska. Opracował: dr inż.
POLITECHNIKA LUBELSKA WYDZIAŁ MECHANICZNY KATEDRA INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ Akceptował: Kierownik Katedry prof. dr hab. B. Surowska Laboratorium Inżynierii Materiałowej ĆWICZENIE Nr 7 Opracował: dr inż.
Bardziej szczegółowoAlfaFusion Technologia stosowana w produkcji płytowych wymienników ciepła
AlfaFusion Technologia stosowana w produkcji płytowych wymienników ciepła AlfaNova to płytowy wymiennik ciepła wyprodukowany w technologii AlfaFusion i wykonany ze stali kwasoodpornej. Urządzenie charakteryzuje
Bardziej szczegółowoRok akademicki: 2016/2017 Kod: RBM ET-s Punkty ECTS: 3. Poziom studiów: Studia II stopnia Forma i tryb studiów: Stacjonarne
Nazwa modułu: Współczesne materiały inżynierskie Rok akademicki: 2016/2017 Kod: RBM-2-205-ET-s Punkty ECTS: 3 Wydział: Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn Specjalność:
Bardziej szczegółowoMetaloznawstwo I Metal Science I
Załącznik nr 7 do Zarządzenia Rektora nr 10/12 z dnia 21 lutego 2012r. KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Nazwa modułu w języku angielskim Obowiązuje od roku akademickiego 2013/2014
Bardziej szczegółowoSchemat obróbki nożami tokarskimi. Oznaczenia noży tokarskich wg ISO, PN, DIN, F, Gost. ISO 2 NNZc-d 4972 302 2102. Nóż wygięty ISO 243 ISO 514.
Schemat obróbki nożami tokarskimi Oznaczenia noży tokarskich wg ISO, PN, DIN, F, Gost ISO 243 Nóż ISO 514 PN / M-58352 DIN F GOST (PN / M-58355) ISO 1 NNZa-b 4971 301 2100 Nóż prosty ISO 2 NNZc-d 4972
Bardziej szczegółowoNauka o Materiałach. Wykład IV. Polikryształy I. Jerzy Lis
Wykład IV Polikryształy I Jerzy Lis Treść wykładu I i II: 1. Budowa polikryształów - wiadomości wstępne. 2. Budowa polikryształów: jednofazowych porowatych z fazą ciekłą 3. Metody otrzymywania polikryształów
Bardziej szczegółowoWYTRZYMAŁOŚĆ RÓWNOWAŻNA FIBROBETONU NA ZGINANIE
Artykul zamieszczony w "Inżynierze budownictwa", styczeń 2008 r. Michał A. Glinicki dr hab. inż., Instytut Podstawowych Problemów Techniki PAN Warszawa WYTRZYMAŁOŚĆ RÓWNOWAŻNA FIBROBETONU NA ZGINANIE 1.
Bardziej szczegółowo