Wniosek DECYZJA RADY. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi (CETS No.

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2015) 292 final 2015/0131 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi (CETS No. 196) PL PL

2 UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Celem Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi, przyjętej przez Komitet Ministrów na 925. posiedzeniu i otwartej do podpisu w Warszawie w dniu 16 maja 2005 r., jest podjęcie skutecznych środków w celu zapobiegania terroryzmowi przy jednoczesnym poszanowaniu zasady praworządności i wartości demokratycznych, praw człowieka i podstawowych wolności. Środki te obejmują w szczególności przestępstwa o charakterze przygotowawczym, które mogą prowadzić do popełnienia aktów terrorystycznych, tj. publiczne nawoływanie do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym, rekrutację i szkolenia na rzecz terroryzmu. Środki te zostały uzupełnione w szczególności przepisami dotyczącymi zapobiegania i współpracy międzynarodowej w sprawach karnych. Różne obszary objęte Konwencją są regulowane przez wiele instrumentów UE. Konwencja weszła w życie w dniu 1 czerwca 2007 r. i została ratyfikowana przez 32 państwa. Konwencja jest otwarta do podpisu przez Unię Europejską (art. 23 Konwencji). Unia posiada kompetencję do podpisania Konwencji i może zostać jej stroną wraz z państwami członkowskimi w zakresie, w jakim Konwencja wchodzi w zakres kompetencji Unii. W dniu 19 maja 2015 r. Komitet Ministrów Rady Europy przyjął protokół dodatkowy uzupełniający Konwencję Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi (CETS nr 196). Komisja przedłożyła Radzie, wraz z niniejszym wnioskiem, wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu unii Europejskiej, protokołu dodatkowego ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU 2.1. Cel i treść Konwencji o zapobieganiu terroryzmowi Celem Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi jest zwiększenie wysiłków stron w zakresie zapobiegania terroryzmowi i jego negatywnemu wpływowi na pełne korzystanie z praw człowieka, w szczególności prawa do życia, zarówno poprzez środki, które należy podjąć na szczeblu krajowym, jak i poprzez współpracę międzynarodową (art. 2). Konwencja uznaje zatem za przestępstwa następujące czyny popełnione umyślnie: publiczne nawoływanie do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym (art. 5), rekrutację na rzecz terroryzmu (art. 6), szkolenie na rzecz terroryzmu (art. 7), jak również pomocnictwo, podżeganie i usiłowanie popełnienia wymienionych przestępstw (tzw. przestępstwa pomocnicze w rozumieniu art. 9). W art. 1 zawarto definicję pojęcia przestępstwo o charakterze terrorystycznym w odniesieniu do aktów wymienionych w dodatku I do Konwencji. Przepisy dotyczące definicji przestępstw są uzupełnione przepisami o odpowiedzialności osób prawnych za wyżej wymienione przestępstwa (art. 10) oraz określającymi warunki sankcji i środków (art. 11). Ustanowienie, wdrożenie oraz stosowanie kryminalizacji wymienionych przestępstw podlega warunkom i zabezpieczeniom dotyczącym praw podstawowych 1 COM(2015) 291 final PL 2 PL

3 określonym w art. 12. Konwencja ustanawia zasady dotyczące jurysdykcji w odniesieniu do Konwencji (art. 14). Ustanawia ona obowiązek przeprowadzenia dochodzenia lub śledztwa (art. 15) oraz oskarżenia lub ekstradycji (art. 18). Środkom tym towarzyszą przepisy dotyczące ochrony, odszkodowania oraz wsparcia dla ofiar terroryzmu (art. 13), krajowej polityki zapobiegania (art. 3) oraz międzynarodowej współpracy w zakresie zapobiegania (art. 4). Konwencja zawiera również szereg przepisów mających na celu wzmacnianie współpracy międzynarodowej w sprawach karnych dzięki wzajemnej pomocy prawnej, w tym dotyczące dobrowolnej wymiany informacji (art. 17 i 22) i ekstradycji (art. 19, 20 i 21), z zastrzeżeniem klauzuli o niedyskryminacji (art. 21). Konwencja przewiduje, że jest ona otwarta do podpisu przez Unię Europejską (art. 23 ust. 1). Ponadto zawiera ona klauzulę rozdzielności, która gwarantuje, że w stosunkach między państwami członkowskimi Unii Europejskiej stosuje się przepisy prawa UE (art. 26 ust. 3) Podstawa prawna decyzji, której dotyczy wniosek Istnieje ugruntowane orzecznictwo, zgodnie z którym wyboru podstawy prawnej dla środka UE należy dokonywać w oparciu o obiektywne czynniki podlegające kontroli sądowej; należą do nich cel i treść środka 2. Jeżeli analiza środka unijnego wykaże, że służy on realizacji dwóch celów lub że składa się z dwóch elementów, i jeżeli jeden z tych celów/elementów zostanie uznany za główny lub przeważający cel lub element, podczas gdy drugi jedynie za pomocniczy, taki środek należy ustanowić w oparciu o jedną podstawę prawną, tj. w oparciu o podstawę właściwą dla głównego lub przeważającego celu lub elementu 3. W przypadku stwierdzenia, że dany środek służy realizacji szeregu celów, które są ze sobą nierozerwalnie powiązane i z których żaden nie jest drugorzędny ani pośredni względem innego, taki środek należy ustanowić w oparciu o różne właściwe podstawy prawne, chyba że procedury określone dla każdej z podstaw prawnych są ze sobą niezgodne 4. Następujące postanowienia uważa się za właściwą podstawę prawną: a) art. 83 ust. 1 TFUE dotyczący określania przestępstw, w tym przestępstw powiązanych; b) art. 84 TFUE dotyczący zapobiegania przestępczości; c) art. 82 i 87 ust. 2 TFUE dotyczące współpracy policyjnej i wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych. Procedury określone dla tych podstaw prawnych są ze sobą zgodne Konieczność decyzji, której dotyczy wniosek Komisja przedłożyła Radzie, wraz z niniejszym wnioskiem, wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu unii Europejskiej, protokołu dodatkowego. Artykuł 10 protokołu dodatkowego stanowi, że protokół dodatkowy będzie otwarty do podpisu przez sygnatariuszy konwencji Zob. na przykład sprawa C-490/10 Parlament przeciwko Radzie, EU:C:2012:525, pkt 44 i przytoczone tam orzecznictwo. Wyrok w sprawie C-490/10 Parlament przeciwko Radzie, pkt 45. Wyrok w sprawie C-490/10 Parlament przeciwko Radzie, pkt 46. PL 3 PL

4 Przyjęcie decyzji Rady w sprawie podpisania Konwencji w imieniu Unii Europejskiej jest zatem niezbędne dla przyjęcia przez Radę decyzji w sprawie podpisania, w imieniu unii Europejskiej, protokołu dodatkowego. 3. TERYTORIALNY ZAKRES STOSOWANIA Zgodnie z Protokołem 22 Traktatu o Unii Europejskiej protokół dodatkowy podpisany i ostatecznie zawarty przez Unię Europejską jest wiążący i ma zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich UE z wyjątkiem Danii. Zgodnie z protokołem 21 Traktatu o Unii Europejskiej protokół dodatkowy podpisany i ostatecznie zawarty przez Unię Europejską jest wiążący i ma zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie tylko w takim zakresie, w jakim to państwo członkowskie powiadomi Radę o swoim zamiarze wzięcia udziału w przyjęciu i stosowaniu tego instrumentu. PL 4 PL

5 2015/0131 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi (CETS No. 196) RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 82, art. 83 ust. 1, art. 84 i art. 87 ust. 2 w związku z art. 218 ust. 5, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Artykuł 23 Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi (CETS nr 196, dalej zwanej Konwencją ) stanowi, że Konwencja będzie otwarta do podpisu przez Unię Europejską. (2) W dniu 1 kwietnia 2015 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji w sprawie protokołu dodatkowego do Konwencji (zwanego dalej protokołem dodatkowym ). (3) W dniu 19 maja 2015 r. Komitet Ministrów Rady Europy przyjął protokół dodatkowy. Komisja przedłożyła Radzie wniosek dotyczący decyzji Rady upoważniającej do podpisania protokołu dodatkowego w imieniu Unii Europejskiej. (4) Artykuł 10 protokołu dodatkowego stanowi, że protokół dodatkowy będzie otwarty do podpisu przez sygnatariuszy Konwencji. (5) W związku z tym Konwencja powinna zostać podpisana w imieniu Unii Europejskiej. (6) [Zgodnie z art. 3 Protokołu (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Zjednoczone Królestwo powiadomiło o chęci uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.] (7) LUB: [Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związane ani nie jest przedmiotem jej stosowania.] (8) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu (nr 22) w sprawie stanowiska Danii, który jest załączony do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje, PL 5 PL

6 PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym zatwierdza się podpisanie w imieniu Unii Europejskiej Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi (CETS nr 196), z zastrzeżeniem zawarcia tej Konwencji. Tekst Konwencji, która ma zostać podpisana, dołącza się do niniejszej decyzji. Artykuł 2 Sekretariat Generalny Rady ustanawia instrument przekazujący pełne uprawnienia do podpisania Konwencji, z zastrzeżeniem jej zawarcia, osobie (osobom) wskazanej (wskazanym) przez Komisję Europejską. Artykuł 3 Niniejsza decyzja wchodzi w życie po jej przyjęciu. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Rady Przewodniczący PL 6 PL