Drodzy Czytelnicy! Szczęść Boże. ks. Krzysztof Wojtkiewicz Redaktor Naczelny Wiadomości

Transkrypt

1

2 Rocznica przekroczenia granicy 2 Dywizji Strzelców Pieszych w Goumois, dnia 20. Czerwca 2015 Kochani Członkowie, Potomkowie, i Przyjaciele W nocy z 19. na 20. czerwca 1940r. około Żołnierzy 2giej Dywizji Strzelców Pieszych przekroczyło na terenie walk, Clos du Doubs, szwajcarską granicę. gdzie następnie zostali internowani. Wielu z naszych Ojców było wśród nich. My, potomkowie Polskich Żołnierzy internowanych w Szwajcarii chcemy razem z Państwem, w dniu 20. czerwca 2015r. godnie uczcić pamięć tych dramatycznych wydarzeń z przed 75 lat, w miejscu walk. Punktem kulminacyjnym tej Uroczystości będzie marsz milczenia przez most graniczny do Goumois (CH) i odsłonięcie tablicy pamiątkowej przy szwajcarskim budynku celnym. Witamy więc bardzo serdecznie Państwa, członków wspólnoty, potomków, sympatyków i przyjaciół aby razem uczcić ten wielki dzień. Z radością oczekujemy na Państwa zgłoszenia. Serdeczne Pozdrowienia Wspólnota Potomków po Polskich żołnierzach internowanych w Szwajcarii Program Zgłoszenie i przywitanie, Kawa, przy Marché Concours w Saignelégier, Odjazd autobusów do Damprichard (F) Uczczenie pamięci na Cmentarzu w Damprichard Złożenie kwiatów przy tablicy pamiątkowej w Goumois (F) Marsz milczenia przez most graniczny do Goumois (CH) Uroczysta inauguracja tablicy pamiątkowej przy budynku celnym w Goumois: Hymn narodowy Szwajcarii i Polski, Poświęcenie tablicy pamiątkowej, Złożenie wieńców przez Pana Bundesrat U. Maurer i Pana T. Siemoniaka, Polskiego Ministra Obrony Narodowej, Przemówienie Pana Dr. Jürg Stüssi-Lauterburg, szefa biblioteki wojskowej przy Placu Guisan, Przemówienie Pana Pułkownika w st. spocz. W. Cieszkowskiego, Prezesa krajowego związku byłych żołnierzy Polskich sił zbrojnych na Zachodzie, były Internowany Ceremonię uświetni Szwajcarska Orkiestra Wojskowa - Ter Reg 2. Uroczystość i wspólny obiad w Sali budynku Marché Concours w Saignelégier (W czasie obiadu: przywitania, przemówienia i część rozrywkowa) Słowo przywitania Pana Bundesrata Ueli Maurer, Przemówienie Pana Tomasza Siemoniaka, Polskiego Ministra Obrony Narodowej. Słowa przywitania Pani Elisabeth Baume-Schneider, Minister Kantonu Jura i Pana Joël Vallat, Prezesa Gminy Saignelégier Występ polskiej grupy tanecznej: «Lasowiacy», Wykład Pana M. Simonin, Historyka, Czytanie Pana C. Campiche Podziękowanie i Pożegnanie przez Pana Stefana Paradowskiego, Prezesa Wspólnoty Potomków po Polskich Żołnierzach internowanych w Szwajcarii. Uroczystość uświetni Orkiestra Wojskowa, Żagań Informacje Sponsorzy Dojazd: Miejsca Parkingowe są ograniczony. Polecamy Państwu dojechać pociągiem. Noclegi: Hoteli w Saignelégier, La Chaux-de-Fonds, Montfaucon, Le Noirmont, Le Bémont etc. Przejście graniczny: Prosimy o wzięcie ze sobą Dowodu Osobistego albo Paszportu. Zgłoszenie: Zgłoszenie jest obowiązkowe razem z opłatą. Uczestnictwo bez zgłoszenia nie może być gwarantowane. Zwrot kosztów przy nieobecności, możemy przyznać tylko w drodze wyjątku. Internet: albo Proszę się zgłosić o dalsze informacje do Pani Chantal Okopnik (chantalokopnik@gmx.ch, ), albo do Pani Françoise Okopnik (f.okopnik@gmail.com, ), albo do Pani Urszuli Kaufmann-Konieczny (umkk@gmx.ch, ) Serdecznie dziękujemy następującym sponsorom: Gminy, Kanton: Aadorf, Alpnach, Altbüron, Altdorf, Bevaix, Büren a/a., Cademario, Canton du Jura, Céligny, Churwalden, Conters, Emmenbrücke, Enges, Eschenbach, Eschenz, Fribourg, Gipf-Oberfrick, Gossau, Hemmiken, Kirchberg BE, Les Verrieres, Leysin, Lyss, Madiswil, Marin-Epagnier, Commune de la Tène, Matzingen, Pfäffikon ZH, Pfyn Dettighofen, Rohrbach, Sirnach, Tramelan, Tuggen, Wengi, Wiesendangen, Zug Firmy: Pöyry Schweiz AG, Viandes Riviera Lipka Freres SA, Viktorinox AG, Atlantic Watch Ltd. Fundacje: Fondation Loisir-Casino, Marian & Zofia Kirsch- Stiftung, Hedy Hasler-Fonds, Sandoz Fondation de Famille, Lotteriefonds Kanton Schwyz Dotacje zostały uwzględnione do 30. Kwietnia 2015r. Drodzy Czytelnicy! C hoć fizycznie znajdujemy się daleko od naszej Ojczyzny, to jednak myślą i sercem jesteśmy z nią złączeni. Z pewnością tak jest teraz, gdy odbywają się wybory prezydenckie. Kiedy piszę te słowa, pozostało kilka dni do drugiej tury wyborów. Wydanie czerwcowe trafi do naszych rąk już po wyborach i będziemy wiedzieli, kto przez najbliższe pięć lat będzie głową państwa polskiego. Jako katolicy chcielibyśmy, aby był to człowiek kochający swój kraj, czyli prawdziwy patriota. Jako taki potrafi on bronić go przed różnymi atakami, zniesławiającymi nasze dobre Imię. Będzie stał na straży konstytucji i strzegł niezłomnie godności Narodu, co do tej pory nie było takie oczywiste. Ważne jest, aby był człowiekiem nie tylko respektującym prawa człowieka, ale upominał się o nie tam, gdzie są łamane. Słowem: aby był to prawdziwy mąż stanu. Na takiego prezydenta Polacy czekają z utęsknieniem. W każdym razie, którykolwiek z obecnych dwóch kandydatów zostanie prezydentem Polski, pamiętajmy o nim w naszych modlitwach. Święty Paweł zachęcał chrześcijan, aby modlili się za rządzących: Zalecam więc przede wszystkim, by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi: za królów i za wszystkich sprawujących władze, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne z całą pobożnością i godnością. Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego, Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy (1 Tm 2, 1-4). Wielu sądzi, że preferencje wyborcze, jakie Polacy okazują podczas obecnych wyborów, są obrazem przyszłego układu sił politycznych, jaki będzie miał miejsce po jesiennych wyborach parlamentarnych. Jako ludzie wierzący nie możemy być bierni na scenie życia społeczno-politycznego naszej ojczyzny. Wprawdzie wybory odbywają się co kilka lat, ale trzeba korzystać z tej okazji, by wyrazić w ten sposób nasze poparcie dla opcji, która jest nam, katolikom, najbliższa i która jednocześnie faktycznie będzie działać w interesie narodowym. Wbrew twierdzeniu, jakie się czasem słyszy, że nie istnieje nic takiego jak interes narodowy, trzeba powiedzieć, że istnieje i można go wyrazić bardzo krótko: interes narodowy polega na tym, aby nasz naród i kraj się rozwijał (a nie zwijał ). Dołóżmy starań, aby ten cel osiągnąć. W naszej Misji można było przez cały maj oglądać wystawę Karol Wojtyła Jan Paweł II, W czerwcu jest okazja, by wystawa została wyeksponowana w innym ośrodku Polskiej Misji. Wystarczy zadzwonić do Marly i uzgodnić termin. W niniejszym wydaniu Wiadomości prezentujemy kilka zdjęć wraz z krótką notatką. Warto nieustannie pamiętać o naszym świętym Rodaku Janie Pawle II. Obecny rok jest ogłoszony przez polski parlament jako Rok Jana Pawła II. W naszej kaplicy są obecne relikwie świętego Papieża. Tym bardziej zapraszamy przy różnych okazjach do przybywania do Marly. W sobotę, 9 maja br. odbyło się spotkanie grupy roboczej, przygotowującej statut Ogólnoszwajcarskiej Rady Duszpasterskiej. Prace nad nim trwają w dalszym ciągu. Ostateczny kształt zostanie wypracowany po wakacjach. Dopiero wówczas będzie można przygotować wybory do ORD. Informacje o tym będą zamieszczane w Wiadomościach na bieżąco. Przed nami ważna data dla Polonii Szwajcarskiej. Otóż 20 czerwca obchodzona będzie 75 rocznica przekroczenia granicy 2 Dywizji Strzelców Pieszych w Goumois. Punktem kulminacyjnym uroczystości ma być marsz przez most graniczny do Goumois i odsłonięcie i poświęcenie pamiątkowej tablicy przy szwajcarskim budynku celnym. Organizatorzy tej uroczystości zapraszają nie tylko potomków polskich żołnierzy, ale całą Polonię Szwajcarską. Program tego wydarzenia został zamieszczony na drugiej stronie naszych Wiadomości. Chętni powinni zgłosić się uprzednio do organizatorów uroczystości. Na pojawiające się czasem pytania o wsparcie Wiadomości, zamieszczamy w tym wydaniu blankiet pocztowy. Gdyby ktoś chciał przekazać swój grosz na wydawanie naszego czasopisma, nie musi czekać na koniec roku kalendarzowego, kiedy to wraz z opłatkiem przesyłamy przekaz. Za każdy gest hojności, składamy serdeczne Bóg zapłać. O wszystkich dobrodziejach chcemy pamiętać w naszych modlitwach. W czerwcu polecamy Rodaków żyjących na ziemi helweckiej Najświętszemu Sercu Pana Jezusa: Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico, zmiłuj się nad nami. Szczęść Boże Modlitwa za Ojczyznę ks. Piotra Skargi Boże, Rządco i Panie narodów, z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać, a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej, błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna, chwałę przynosiła Imieniowi Twemu a syny swe wiodła ku szczęśliwości. ks. Krzysztof Wojtkiewicz Redaktor Naczelny Wiadomości Wszechmogący wieczny Boże, spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej, byśmy jej i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie. Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje, rządy kraju naszego sprawujące, by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 3

3 Dzisiaj, drodzy bracia i siostry pragnę was powitać, bo widziałem między wami wiele rodzin. Dzień dobry wszystkim rodzinom! Kontynuujemy naszą refleksję nad rodziną, a dziś nad istotną cechą rodziny, to znaczy jej naturalnym powołaniem do wychowywania dzieci, aby dojrzewały w odpowiedzialności za siebie i za innych. Jakże piękne są usłyszane przez nas na początku dzisiejszej katechezy słowa św. Pawła: Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu, Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha (Kol 3, 20-21). Jest to reguła mądrościowa. Dziecko wychowa- szczęśliwi, którzy mają pracę. Jeszcze trudniejsze jest to dla rodziców żyjących w separacji, obciążonych tym stanem. Bardzo im trudno wychowywać, bo już sama separacja stanowi trudność. Często też dziecko traktowane jest jak zakładnik. Ojciec mówi źle o mamie, a mama źle o ojcu, co wyrządza mu wiele zła. Wam, małżeństwom rozbitym chciałbym powiedzieć: nigdy nie traktujcie dzieci jako zakładników, nigdy, przenigdy! Żyjecie w separacji z wielu powodów, ze względu na wiele trudności. Życie postawiło was wobec tej próby, ale niech dzieci nie noszą ciężaru tej separacji. Niech dzieci nie będą traktowane jako zakładnicy, przeciwstawiani drugiej stronie! Niech dzieci wzrastają, słysząc, że mama mówi strony, namnożyło się sporo tzw. ekspertów, którzy zajęli miejsce rodziców, nawet w najbardziej intymnych aspektach edukacji. Wiedzą oni wszystko o życiu emocjonalnym, osobowości i jej rozwoju, ich prawach i obowiązkach, znają cele, motywacje, techniki. A rodzice muszą tylko słuchać, uczyć się i dostosowywać. Pozbawieni swojej roli, często stają się zbytnio zaniepokojeni i zaborczy o swoje dzieci, aż do tego stopnia, by ich nigdy nie korygować. Mają tendencję do powierzania ich coraz bardziej ekspertom, nawet w kwestiach najbardziej wrażliwych i osobistych życia, sami stawiając się w kącie. W ten sposób grozi dziś rodzicom, że wykluczą siebie z życia swoich dzieci, jest to niezwykle niebezpieczne! Nie dzieje się tak sprzyjać współpracy między rodziną a innymi instytucjami edukacyjnymi, przeciwstawiają je sobie. Jak do tego doszło? Nie ulega wątpliwości, że rodzice, a raczej niektóre modele edukacyjne przeszłości miały pewne ograniczenia. Ale prawdą jest również to, że są takie błędy, które mogą popełniać tylko rodzice, ponieważ mogą istocie niczego innego? Wspólnoty chrześcijańskie są wezwane do udzielenia wsparcia misji wychowawczej rodziny i czynią to przede wszystkim za pomocą światła Słowa Bożego. Apostoł Paweł przypomina o wzajemności obowiązków między rodzicami a dziećmi: Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. ludzkiej mądrości! Ukazują oni, że dobre wychowanie rodzinne jest podstawą humanizmu. Jego promieniowanie społeczne jest bogactwem pozwalającym na zrekompensowanie niedostatków, ran, braków ojcostwa czy macierzyństwa, które dotykają dzieci mniej szczęśliwe. To promieniowanie może dokonywać prawdziwych cudów. A w Kościele takie cuda zdarzają się każdego dnia! Papież o powołaniu rodziny do wychowywania dzieci AUDIENCJA GENERALNA Ojca Świetego Franciszka z 20 maja 2015 r. ne jest do słuchania rodziców, bycia posłusznym rodzicom, którzy starają się nie rozkazywać w sposób brutalny, aby dzieci nie traciły ducha. Dzieci powinny wzrastać nie tracąc ducha, krok po kroku. Jeśli wy rodzicie weźmiecie dzieci za rękę i zaproponujecie, aby wejść na te schody, krok po kroku sprawiacie, że wchodzą wyżej, to proces wychowawczy będzie przebiegał dobrze. Kiedy natomiast będziecie rozkazywać, każąc wejść wyżej, a dziecko mówi, że nie może - to się nazywa rozdrażnianiem dzieci wymaganie od dzieci tego, czego nie są w stanie dokonać. Tak więc ta relacja między rodzicami a dziećmi musi kierować się mądrością, wielką równowagą. Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom, bo to jest miłe w Panu, Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, domagając się od nich rzeczy, których nie są w stanie dokonać. Czy to rozumiecie? Czyni się to, aby dzieci wzrastały w odpowiedzialności za siebie i za innych. Wydaje się to stwierdzenie oczywiste, ale także w naszych czasach nie brakuje trudności. Trudno wychowywać rodzicom, którzy widzą swoje dzieci tylko w godzinach wieczornych, gdy zmęczeni pracą wracają do domu ci dobrze o ojcu, a ojciec mówi dobrze o mamie pomimo, że nie są razem. Dla małżeństw rozdzielonych jest to bardzo ważne i trudne, ale możecie to uczynić. Trzeba się jednak przede wszystkim zastanowić: jak wychowywać? Jaką tradycją dziś dysponujemy, by przekazywać ją naszym dzieciom? Wszelkiego rodzaju krytyczni intelektualiści na tysiące sposobów wyciszyli rodziców, aby uchronić młode pokolenia od szkód - prawdziwych czy wyimaginowanych wychowania w rodzinie. Rodzina została między innymi oskarżona o autorytaryzm, deprawację, konformizm, represję uczuciową, która generuje konflikty. To prawda, powstał otwarty rozłam między rodziną a społeczeństwem, między rodziną a szkołą, zerwano pakt edukacyjny. W ten sposób nastał kryzys w przymierzu wychowawczym społeczeństwa z rodziną, ponieważ podważono wzajemne zaufanie. Objawów tego jest wiele. Na przykład, w szkole osłabieniu uległy relacje między rodzicami a nauczycielami. Czasami są napięcia i wzajemna nieufność. Konsekwencje tego oczywiście spadają na dzieci. Z drugiej zawsze, ale niekiedy obserwujemy takie przypadki. Zazwyczaj nauczycielka w szkole zwraca uwagę dziecku i pisze notatkę do rodziców. Przytoczę anegdotę osobistą. Pamiętam, że kiedy byłem w czwartej klasie szkoły podstawowej powiedziałem nauczycielce brzydkie słowo. Ta dobra kobieta zawezwała moją mamę, która przyszła następnego dnia. Porozmawiały ze sobą, a następnie zostałem wezwany. Moja mama przed nauczycielką wyjaśniła, że to, co zrobiłem było złe i nigdy nie powinno to mieć miejsca. Uczyniła to z wielką łagodnością i kazała mi przeprosić nauczycielkę w jej obecności. Zrobiłem to i byłem zadowolony, że sprawa dobrze się zakończyła. Ale to był tylko pierwszy rozdział. Kiedy wróciłem do domu, rozpoczął się rozdział drugi. Wyobraźcie go sobie. Dzisiaj, gdy nauczycielka zrobi coś takiego, to nazajutrz przyjdą rodzicie, żeby czynić wymówki nauczycielce, bo specjaliści mówią, że dzieciom nie wolno czynić wymówek w ten sposób. Czasy się zmieniły. Rodzice nie powinni wykluczać się sami z wychowywania dzieci. To jasne, że takie podejście nie jest dobre: nie jest harmonijne, nie dialogiczne i zamiast je zrekompensować w taki sposób, który jest niemożliwy dla kogokolwiek innego. Z drugiej strony, jak dobrze wiemy, doszło do tego, że w życiu mało jest czasu na rozmowy, refleksję i dyskusję. Wielu rodziców zajętych jest pracą - ojciec i matka muszą pracować - i innymi problemami, zażenowanych nowymi potrzebami dzieci i złożonością współczesnego życia, które jest takie i musimy je przyjąć takim, jakim jest, są sparaliżowani strachem przed popełnieniem błędów. Problem jednakże polega nie tylko na mówieniu. Co więcej, powierzchowny dialogizm nie prowadzi do prawdziwego spotkania umysłów i serc. Zadajmy sobie natomiast pytanie: gdzie dzieci są naprawdę na swej drodze? Czy wiemy, gdzie tak naprawdę są ich dusze? A przede wszystkim, czy chcemy wiedzieć? Czy jesteśmy przekonani, że nie oczekują one w Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha (Kol 3, 20-21). U podstaw tego wszystkiego jest miłość którą daje nam Bóg: która: nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego... Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma (1 Kor 13,5-7). Także w najlepszych rodzinach trzeba siebie znosić nawzajem, a to wymaga tak wiele cierpliwości! Takie bowiem jest życie. Nie przeżywa się go w laboratorium, ale w konkretnych realiach. Sam Jezus przeszedł przez edukację domową. Także w tym przypadku łaska miłości Chrystusa dopełnia to, co jest wpisane w naturę człowieka. Jak wiele mamy wspaniałych przykładów rodziców chrześcijańskich, pełnych Pragnąłbym, aby Pan obdarzył rodziny chrześcijańskie wiarą, wolnością i odwagą niezbędnymi dla ich misji. Jeśli wychowanie rodzinne odnajdzie dumę ze swego protagonizmu, to wiele rzeczy dla niepewnych rodziców i rozczarowanych dzieci zmieni się na lepsze. Nadszedł czas, aby ojcowie i matki powrócili ze swego wygnania, bo sami wygnali siebie z wpływu na wychowanie dzieci, aby powrócili ze swego wygnania i w pełni podjęli swoją rolę edukacyjną. Ufajmy, że Pan obdarzy nas tą łaską, byśmy nie wygnali siebie z wpływu na wychowanie dzieci, a może to jedynie uczynić miłość, delikatność i cierpliwość. Dziękuję. Papież Franciszek 4 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 5

4 Kapłaństwo Trzy lata temu zostało wyznaczone przez Stolicę Apostolską święto ku czci Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana na czwartek po niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Pierwszy raz obchodzono je 23 maja Celem wprowadzenia tego święta było zarówno podkreślenie świętości życia duchowieństwa, jak i pobudzenie działań do zwiększenia liczby powołań kapłańskich. Maj i czerwiec to miesiące, w których w wielu miejscach świata udzielany jest sakrament kapłaństwa. Kapłani są wezwani do tego, aby rozważać tajemnicę, tego niezwykłego sakramentu. Podczas liturgii święceń kapłańskich biskup zwraca się do nowo wyświęconego prezbitera następującymi słowami: Rozważaj, co będziesz czynić, naśladuj to, czego będziesz dokonywać, i prowadź życie zgodne z tajemnicą Pańskiego krzyża. Warto więc choć w krótkiej refleksji przypomnieć istotne cechy kapłaństwa Chrystusowego. Źródło Kapłaństwo jest nierozerwalnie związane z religią. W religii bowiem składa się ofiary i zanosi się modlitwy do Boga lub bóstw poprzez wyznaczonych do tego celu przedstawicieli, którzy pełnią posługi kapłańskie. W tym sensie kapłan jest pośrednikiem pomiędzy światem boskim a ludzkim. Jednakże pojęcie kapłaństwa i jego funkcji było różne w wielu religiach. W naszym krótkim rozważaniu skupimy się jedynie na kapłaństwie, które ma swoje źródło w Jezusie Chrystusie. Jezus Chrystus ustanawiając kapłaństwo Nowego Testamentu sięgnął do uniwersalnej idei kapłaństwa, która polegała na składaniu ofiar, ale nadał mu niepowtarzalny charakter. Ponieważ Jezus wyrósł z narodu żydowskiego, który otrzymał od Boga objawioną ideę kapłaństwa, sięgnął do zasadniczych jego funkcji: kultu i posługi słowa. Kult polegał na składaniu ofiar, trosce o świątynię oraz przewodniczeniu zebraniom liturgicznym, z kolei posługa słowa zasadzała się na odczytywaniu wiernym tekstów świętych, interpretację Prawa, pisemne redagowanie kodeksów i tzw. praktykę Urim i Tummim. Celem posługi kapłańskiej było uświęcenie życia ludzi przez objaśnianie im woli Bożej i zbliżenia ich do Boga. Kapłaństwo Jezusa Chrystusa, choć sięgało zarówno do idei uniwersalnych, jak i do kapłaństwa starotestamentalnego, to jednak przewyższało je i różniło się od nich w sposób istotny. Wypływało ono z Jego tajemnicy ontycznej. Był On prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem zarazem. I w ten sposób mógł być autentycznym pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi. Nikt poza Jezusem Chrystusem nie był tego rodzaju pośrednikiem (por. 1 Tm 2, 5). Pośrednictwo zaś jest istotną cechą kapłaństwa. Stąd można powiedzieć, że Jezus jest kapłanem par excellence. W Nowym Testamencie nie znajdujemy jednak miejsca, w którym Jezus przypisuje sobie tytuł kapłana. Prawdopodobnie dlatego, by nie łączyć siebie i swego rozumienia kapłaństwa z pokoleniem Lewiego. Niemniej Jezus odnosi do siebie wszystkie funkcje Kapłana: czyta i wykłada pisma starotestamentalne, naucza, wstawia się w modlitwie za ludzi, a w końcu składa ofiarę, przy czym jest to ofiara ze swego życia. Teologię kapłaństwa Chrystusowego najszerzej opisuje List do Hebrajczyków (Hbr 3-10). Używa on pojęć i terminów ze Starego Testamentu i ukazuje Jezusa jako Arcykapłana naszego wyznania (Hbr 3, 1; 4, 15). Jezus jest kapłanem boskim i ludzkim, jedynym, wiecznym, zawsze żyjącym i wstawiającym się za nami (Hbr 7, 25), ofiarowuje samego siebie (Hbr 7, 27) i tym samym staje się ofiarą przebłagalną i zbawczą (Hbr 9, 1). Podstawą kapłaństwa Jezusa jest Wcielenie, w którym dokonuje się połączenie tego co boskie z tym, co ludzkie oraz pojednanie ludzkości z Bogiem. W Jezusie Chrystusie bowiem Bóg i człowiek stanowią jedną i tę samą osobę. Kapłaństwo Jezusa formowało się przez całego Jego życie, a spełniło się w sposób podmiotowy w akcie ofiary, co wiąże się nierozerwalnie z kapłaństwem, a mianowicie w męce, śmierci krzyżowej, zstąpieniu do piekieł i w zmartwychwstaniu, w którym dopełniło się odkupienie. Kapłaństwo sakramentalne Duch Święty, który od momentu Wcielenia namaścił Jezusa na Kapłana, po Jego zmartwychwstaniu prowadzi Jezusowe kapłaństwo poprzez dzieje, narody i kultury i wybiera powołanych ludzi, którym daje udział w tym kapłaństwie. Kapłaństwo Jezusa Chrystusa nie jest dziedziczne, jak to miało miejsce w Starym Testamencie (ród Lewiego), ale powołani są do niego ludzie różnych stanów, narodowości i kultur. W kapłaństwie Chrystusa mają udział wszyscy ochrzczeni członkowie Kościoła w ramach powszechnego kapłaństwa. Powołani są oni do mężnego wyznawania wiary i jej obrony. W życiu codziennym składają siebie w ofierze przez uczynki miłości i miłosierdzia wobec bliźnich. Bazą powszechnego kapłaństwa wiernych świeckich są sakramenty chrztu i bierzmowania. Ale obok tego wspólnotowego kapłaństwa istnieje jeszcze kapłaństwo hierarchiczne, czy ministerialne. Oba zostały precyzyjnie rozróżnione przez Sobór Watykański II. Różnią się między sobą nie tylko stopniem, ale co do istoty. Do szeregu kapłaństwa hierarchicznego wchodzi się poprzez przyjęcie osobnego sakramentu, który nazywa się sakramentem kapłaństwa. Kapłaństwo duchownych genetycznie pochodzi od kapłaństwa apostołów. O ile bowiem apostołów wybrał sam Jezus, o tyle apostołowie przekazywali władzę kapłańską swoim następcom. Według Pisma św. byli to episkopoi i presbiteroi. Episkopoi (poch. hellenistycznego) oznacza nadzorców, a presbiteroi (poch. judaistycznego) ma na uwadze ludzi starszych, wiekiem, godnością, urzędem. Istota obrzędu zasadzała się na włożeniu rąk na głowę święconego. Ryt ten został nazwany sakramentem święceń. Obecnie kapłaństwo hierarchiczne ma trzy stopnie: biskupstwo, prezbiterat i diakonat. Zadania, wynikające z władzy święceń obejmują trzy dziedziny: głoszenie słowa, uświęcanie i duszpasterstwo. Kapłani działają in persona Christi, gdy celebrują Eucharystię, która jest źródłem Kościoła i kapłaństwa (por. KK 28). Podobnie, jeśli chodzi o sprawowanie innych sakramentów, kapłan dokonuje w imieniu Chrystusa. Działanie w imieniu, a nade wszystko w osobie Chrystusa stanowi wielką tajemnicę kapłaństwa Chrystusa. Ponieważ kapłan pełni funkcję pośrednika nie tylko w kierunku od Boga do człowieka, ale i od człowieka do Boga, to czyni w pewnym sensie również w imieniu i osobie Kościoła. Istota kapłaństwa Fenomen kapłaństwa nie jest łatwy do opisania. Niemniej można by wydobyć kilka istotnych elementów. Kapłaństwo jako sakrament służebny należy do porządku łaski zbawczej. Dany jest on osobie kapłana, aby dopomagał ludziom w nawiązywaniu ściślejszej relacji z Bogiem-Trójcą Świętą, a także w celu budowania wspólnoty Kościoła. Stąd można mówić, że jest to swego rodzaju charyzmat: Przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie moich rąk (2 Tm 1, 6). Kapłaństwo sakramentalne należy rozumieć jako dar dany jednostce dla służby Kościołowi, w którym ma ono strukturę urzędu. Kapłan nazywany jest alter Christus. Jeżeli Jezus Chrystus jest Pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi, to i kapłan ma udział w Chrystusowej roli Pośrednika, tj. w Jego posłannictwie i Jego odkupieńczej egzystencji. Podobnie jak Chrystus, kapłan ma zadanie jednoczenia świata i ludzi w Chrystusie jako Głowie (por. Ef 1, 10) oraz uczestniczenia w Misterium Paschalnym Jezusa: w Jego męce, Ofierze, Krzyżu, śmierci. Ponieważ Jezus przyjął drogę uniżenia i wyniszczenia, czyli kenozy, to kapłan, idąc za swoim Mistrzem, ma czynić to samo: służyć aż do oddania życia. Jest to ogromne zadanie, nierzadko przerastające osobę kapłana. Stąd potrzeba nieustannego jednoczenia się z Chrystusem, by życie kapłańskie stawało się imitatio Christi, naśladowaniem życia Chrystusa. Wprawdzie każdy chrześcijanin powołany jest do pójścia za Chrystusem i odwzorowania Go w swoim życiu, to jednak w przypadku kapłana sakramentalnego dokonuje się to niejako wewnętrznie, całoosobowo, mocą sakramentu święceń. Prosto i zarazem doskonale oddał to św. Paweł Apostoł: Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus (Ga 2, 20). Życie kapłańskie jest proegzystencją Chrystusową ( dla i za ). Chrystus począł się z Ducha Świętego, został Nim namaszczony i wypełnił swoje mesjańskie posłannictwo mocą Ducha Świętego. Jeżeli kapłan ma owocnie spełnić swoją posługę kapłańską, powinien działać, poddając się Duchowi Świętemu. Można by powiedzieć, że kapłan jest nie tylko christophorem nosicielem Chrystusa, lecz także pneumatophorem, czyli nosicielem Ducha Świętego. Przez to kapłaństwo staje się bardziej misteryjne, duchowe, mistyczne. Duch Święty pomaga kapłanowi realizować jego kapłaństwo sakramentalnie, eklezjalnie i chrystologicznie. Dynamizuje je charytologicznie i wprowadza kapłana w komunię z Bogiem. O ile kapłaństwo wyrasta z niezgłębionej miłości między Ojcem a Synem Bożym, o tyle owocuje ono i dochodzi do spełnienia w Duchu Świętym. Kapłan przez Chrystusa i w Duchu Świętym wchodzi w wewnętrzny świat Trójcy Świętej. Słowem: w sakramencie kapłaństwa otrzymuje się wielki dar zarówno dla rozwoju i spełnienia swojego człowieczeństwa, jak i zadanie pasterskie wobec innych ludzi, by jednać ich z Bogiem i prowadzić do komunii z Nim. Stąd na ziemi nie ma wyższego posłannictwa ponad kapłańskie. Jednak kapłani powinni często rozważać i zgłębiać tajemnicę kapłaństwa, do czego zachęcają słowa wypowiedziane podczas przyjęcia święceń: Rozważaj, co będziesz czynić, naśladuj to, czego będziesz dokonywać, i prowadź życie zgodne z tajemnicą Pańskiego krzyża. Niezbędnym wsparciem w dochodzeniu do dojrzałego kapłaństwa jest modlitwa wiernych za kapłanów. ks. Krzysztof Wojtkiewicz 6 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 7

5 Patriarcha Gregorios III jest zwierzchnikiem mniejszości chrześcijańskiej w Syrii kraju wojny domowej. Kilka tygodni temu przebywał on w Solothurn. Mówi biegle 5 językami. Gregorios III Laham urodził się w 1933 roku w Syrii. Swoje kapłańskie wykształcenie otrzymał w Rzymie. Obok łaciny i greki mówi biegle po arabsku, francusku, angielsku, włosku i niemiecku. Gregorios III jest od 2000 roku patriarchą Antiochii i całego Orientu. Jego siedziba znajduje się w Damaszku. Jest zwierzchnikiem Kościoła grecko-melchickiego i reprezentuje około 1, 7 milionów wiernych w Syrii i Libanie. Melchici, którzy uważają się za duchowych dziedziców pierwszych gmin chrześcijańskich w Jerozolimie i Galilei, sprawują nabożeństwa w rycie bizantyńskim, uznają przy tym papieża jako głowę Kościoła Powszechnego. Patriarcha przybył do Szwajcarii na zaproszenie Kirche in Not (Kościół w potrzebie). Obecnie patriarcha Gregorios III ma 81. Mimo wielogodzinnej podróży żywo dyskutował w języku, który nie jest jego językiem ojczystym. Zwierzchnik Kościoła grecko-melchickiego z siedzibą w Damaszku jest jednym z najwyższych dostojników katolickich na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Jego Świątobliwość, jak brzmi oficjalny tytuł, opowiada podczas wywiadu w Czerwonej Wieży o sytuacji w kraju nawiedzonym wojną domową. Europa musi się nauczyć, że pokój nie jest możliwy bez prezydenta Assada, powiedział patriarcha, wyprowadzony tym samym z równowagi nie pierwszy raz chyba ze strachu przed skutkami przewrotu w Syrii. Wasza Świątobliwość, Jak Ksiądz żyje w kraju, który od lat jest w stanie wojny domowej? Gregorios III: W Damaszku jest się wszędzie bezpiecznym i wszędzie w niebezpieczeństwie. Nie ma bezpośrednich ataków wojennych. Ale rakiety przelatują nad naszymi głowami. Uderzają one tu i ówdzie. Siedziba mojego patriarchatu i katedra zostały trafione cztery razy. Było wiele szkód, ale ludziom nic się nie stało. Czy Ksiądz się boi? To, co przydarza się mojemu ludowi, to dotyka także i mnie. Jak długo są tam ludzie, którzy cierpią, ale i mają nadzieję, tam także i ja jestem. Jest to największa humanitarna katastro- głębi, to udusimy się. Czy Zachód czyni wystarczająco wiele? Pomoc humanitarna jest obecna. I jesteśmy za to wdzięczni. Ale państwa nie prowadzą właściwej polityki. Dla mnie to nie jest polityka, by pozbyć się prezydenta Assada. Tak długo, jak ten człowiek jest popularny w 60 %, musi pozostać. Część ludzi wciąż chce tego człowieka. Ksiądz broni Baschar al-assada? Patriarcha Syryjski w Szwajcarii: Ludzie bez zmysłu życia stają się bombami... fa od czasów Drugiej Wojny Światowej. Stąd nasze zaangażowanie jest bardzo ważne. W okresie Wielkiego Postu odwiedziłem wszystkie parafie w Damaszku. Kościoły były pełne. Jakie są skutki tragedii? Zostało zamordowanych około 4500 chrześcijan jako żołnierze armii albo po prostu ludzie na ulicy. Zabitych jest 200 tysięcy ludzi. Poza Syrią znajduje się trzy miliony uciekinierów i siedem milionów w trudnej sytuacji. Zostało zniszczonych około 500 szkół. Wiele dzieci nie może chodzić do szkoły. Ludzie, którzy mieszkają w swoich domach, stali się biedni. Głodują. Jest to całe pokolenie, które nie widzi sensu życia. Są to ludzie, którzy stają się bombami. Nie potrzeba już żołnierzy dla Isis z Europy. Oni wyrastają tu, na miejscu. Dżihadziści są ludźmi pozbawieni sensu życia. Jeśli to się po- Nie jestem ani za, ani przeciw Assadowi. Widzę po prostu, że z bronią tak dalej nie ma sensu. Nie można niszczyć całego narodu, by pozbyć się jednego człowieka. Obama, Francja i częściowo Niemcy muszą zrozumieć, czym jest realna polityka: Ten człowiek jest obecny. On pozostanie przy władzy wiele lat. Jeśli się to rozumie, to nie można tak po prostu pomagać tak zwanej opozycji. To doprowadzi do większej ilości ofiar po obu stronach. Wystarczyło cztery lata, by to zrozumieć. Lepiej niż pomagać, jest zapewnić pokój. Nie jest to możliwe bez opozycji? Gdyby opozycja była silniejsza, to można byłoby współpracować z opozycją. Ale opozycja nie jest żadną alternatywą. Ona nie ma wizji. Ona nie chce niczego innego, jak tylko tak zwanego reżimu. Dlaczego więc ma być zmiana? Gdyby państwa Europy, Rosja i Ameryka wspólnie zaprosiły Syryjczyków do rozmowy, to byłoby to jakieś rozwiązanie. Ale jak to jest możliwe? Assadowi bowiem zarzuca się zbrodnie wojenne. Wojna jest wojną. Z kim więc miałoby się to udać? Gdzie jest alternatywa? Istnieje 28 różnych grup opozycji, a te kłócą się między sobą. A poza tym jest jeszcze Isis. Z kim więc należy zawrzeć pokój? Nie pozostaje nic innego, jak tylko na nowo rozpocząć z tym człowiekiem i z opozycją. Ale te wypowiedzi zdumiewają. My jako chrześcijanie nie jesteśmy ślepi. Dostrzegam, że reformy są potrzebne. Ale co nam da to, co teraz mamy? Każdego dnia mamy coraz więcej zabitych. Jest ich już ponad 200 tysięcy. To musi poruszyć świat. W tej wojnie nie ma już żadnego celu. Ani sprawiedliwość, ani demokracja, ani wolność czy prawa człowieka. Są to słowa bez treści. Wojna stała się instrumentem: Ci wolą dłuższą wojnę, aby zarobić pieniądze. Czasami celowo są uprowadzani chrześcijanie. Albo wioski są szantażowane. Ale ta wojna w końcu zagrozi Europie. Jeśli na Bliskim Wschodzie, w Syrii i Palestynie nie będzie żadnego rozwiązania, wpłynie to na Europę. Wojna i rozdarte kraje arabskie są pożywką dla fundamentalizmu. Jest to niebezpieczne dla całej ludzkości. Mimo to: Księdza wypowiedzi za Assadem są na Zachodzie niezrozumiałe. Europa niech myśli, co chce. Ogólna opinia w narodzie i wśród elit, a także w chrześcijańskich wspólnotach jest taka: Ten człowiek jest obecny. Czy Europa rozumie nasz kraj lepiej niż my? Nie chcę bronić Assada, lecz syryjski naród. Jest to także opinia innych patriarchów i biskupów w regionie. Nie jesteśmy głupimi czy ślepymi ludźmi. My doświadczamy tej sytuacji i po prostu widzimy, jakie są możliwości. Czy ten kraj może kiedykolwiek się odnaleźć? To jest wojna, nie wojna domowa. Ludzie trzymają się jeszcze razem. Alawici, druzowie, chrześcijanie, a także szyici czy sunnici żyją w Damaszku. Jeden nie walczy przeciw drugiemu. Ta postawa stosunku do siebie jest założeniem tego, by móc budować dalej. Ale pokojowe współżycie znajduje się w procesie niszczenia. Jeśli wojna będzie trwała dalej, będą wzrastały przeciwieństwa i między wspólnotami będzie miała miejsce wojna. To jest niebezpieczeństwo. Kościoły można odbudować. Ale skłonić do tego ludzi, by znów mieli do siebie zaufanie, to jest długi proces. Przeprowadziliśmy wywiad po niemiecku. Ksiądz rozmawia w tym języku bezbłędnie. Dlaczego? Podczas moich studiów w Rzymie miałem niemieckich przyjaciół. Później współpracowałem z organizacjami pomocowymi. Ale rozpoczynając naukę języka, miałem w zwyczaju, by przed pójściem do łóżka czytać po niemiecku przez dziesięć minut. Lucien Fluri z j. niemieckiego tłum. ks. Krzysztof Wojtkiewicz 8 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 9

6 W dniu 26 kwietnia br. odbyło się uroczyste otwarcie Roku św. Jana Pawła II w PMK Marly. Dzień ten rozpoczęła uroczysta Msza św. dziękczynna za pontyfikat, osobę i dziedzictwo Świętego Papieża. Eucharystii przewodniczył ks. Tomasz Tylutki. W homilii przywołał on postać papieża Polaka, którego cechowała wielka otwartość na ludzi i postawa modlitewna. To ze spotkania z Bogiem na modlitwie, na Eucharystii, adoracji, czerpał siłę do pokonywania trudności, spotkań, posługi papieskiej. Ks. Tomasz przedstawił wiele świadectw ukazujących jak wielkie wrażenie wywierał Ojciec Święty zarówno na osobach ze swojego otoczenia jak i na tych, którzy mieli okazję go spotkać. Po zakończeniu Eucharystii odbył się koncert fortepianowy, który zagrały dwie polskie studentki - Malwina Musioł oraz Joanna Zdebska - absolwentki Akademii Muzycznej w Krakowie, studiujące obecnie w Szwajcarii, w Haute École de Musique de Genève - kierunek Master of Arts en Interprétation Musicale, Orientation Concert, w klasie Profesora Gottlieba Walischa. Na koncercie zaprezentowały Preludia dwóch polskich kompozytorów - Fryderyka Chopina oraz Karola Szymanowskiego. Po koncercie Koordynator Polskiej Misji Katolickiej ks. prof. Krzysztof Wojtkiewicz wraz z p. Teresą Gaudat - przewodniczącą Rady Duszpasterskiej Ośrodka w Marly dokonali uroczystego otwarcia wystawy: Karol Wojtyła Jan Paweł II Ekspozycja składa się z zdjęć wielkoformatowych, które przybliżają nam i przypominają wydarzenia związane z osobą Karola Wojtyły i Jana Pawła II, z jego pobytem w Krakowie i pielgrzymkami po Polsce i świecie, aż do jego śmierci i rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego. Dziękujemy wszystkim osobom, które przygotowały uroczystość i wystawę: ks. Tomaszowi, panom Krzysztofowi i Ireneuszowi oraz paniom z Rady Duszpasterskiej: Teresie, Jolancie i Karolinie, Zespołowi Lolek oraz ludziom dobrej woli za pomoc i życzliwość. Red. Otwarcie Roku św. Jana Pawła II w Marly 10 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 11

7 Sakrament Chrztu św. w kaplicy Polskiej Misji Katolickiej w Marly przyjęli: w sobotę, 2 maja 2015 r. - Benjamin Lauper w niedzielę, 3 maja 2015 r. - Théodore Luc Henryk Sienkiewicz Nowo ochrzczonym życzymy zdrowia i wzrastania w łasce Bożej, a rodzicom wiele radości ze swoich Pociech! Benjamin Lauper Dwa chrzty w Marly Théodore Luc Henryk Sienkiewicz Pierwsza Komunia św. w Marly W niedzielę 3 maja odbyła się uroczystość I Komunii św., którą przyjęła Natalia Meyer w otoczeniu rodziców i rodzeństwa. Po Mszy św. spotkaliśmy się wszyscy na wspólnym, radosnym świętowaniu. Życzymy Natalii, aby zawsze podążała przez życie razem z Chrystusem i Matką Bożą. Red. Usługi finansowe Lomhe GmbH Kredyty: Współpraca z wszystkimi bankami Ubezpieczenia: Komunikacyjne OC, AC Ruchomości domowych (ogień, woda, kradzież) OC w życiu prywatnym (szkody wyrządzone osobom trzecim, dla rodzin oraz współlokatorów) Ochrony prawnej (spory sądowe) Kasy chorych: Na teren Szwajcarii oraz za granicę Kontakt: polfinanc@gmail.com Kreditvergabe ist verboten, falls sie zur Überschuldung führt (Art. 3 UWG) 12 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 13

8 W maju - miesiącu Najświętszej Maryi Panny - obchodzimy między innymi: Święto Józefa, Międzynarodowe Święto Pracy, Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej, Święto Konstytucji 3 Maja, Wniebowstąpienie, Zielone Świątki, Dzień Matki. W Szwajcarii Dzień Matki obchodzimy zawsze w drugą niedzielę maja, a w Polsce zawsze 26 maja. Tradycyjnie już w maju w ośrodku Polskiej Misji Katolickiej w Zuchwilu w drugą niedzielę miesiąca odbyła się Msza Święta nie, jak zawsze, w kościele Świętego Marcina, lecz w leśniczówce Waldhaus w lesie w niedaleko położonej miejscowości Lohn-Ammannsegg. W leśniczówce nasza Rada Duszpasterska przygotowała ołtarz do Mszy Świętej, którą poprowadził ksiądz Grzegorz Piotrowski. Podczas Mszy ksiądz Grzegorz poruszył kwestię wiary. Temat ten jest istotny na każdym etapie dziejów Kościoła. Wczoraj, dziś i jutro. A czym jest wiara? To jest akceptacja informacji bez ich osobistej weryfikacji, a więc jest to dobrowolna rezygnacja ze zdobywania wiedzy na dany temat. Religia opiera się na wierze. Po Mszy Świętej odbyło się grillowanie, na które wszyscy zostali zaproszeni. Każdy miał ze sobą coś dobrego na grilla. Ludzie usiedli przy stołach, jedli, rozmawiali ze sobą i wymieniali poglądy na różne tematy. Humory dopisywały wszystkim. Dookoła nas unosiły się smakowite zapachy pieczonej kiełbasy, mięsa, szaszłyków, udek i innych specjałów przygotowanych przez naszych parafian. Również pogoda dopisała - był piękny, słoneczny i ciepły dzień. Grillowanie zakończyliśmy około godziny Warto było spędzić ten dzień w gronie przyjaciół, znajomych i rodaków. Do zobaczenia za rok w tym samym miejscu! Małgorzata i Paweł Wołyniak fot. Jerzy Miłosz Majówka w Lohn-Ammannsegg 14 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 15

9 Jezus jest tym, który pierwszy obdarza nas swoją miłością. Pierwsza Komunia św. w Zurychu Te słowa skierował ksiądz Artur Cząstkiewicz w siódmą niedzielę po Wielkanocy do dzieci, które tego dnia przystąpiły do sakramentu Pierwszej Komunii Świętej. 17 maja 2015 roku dwadzieścioro siedmioro dzieci zgromadziło się wraz z rodzicami i najbliższymi w Kościele Herz Jesu w Zurychu na uroczystej Eucharystii. Dzieci przygotowywały się do tego wydarzenia przez dwa lata pod opieką pani katechetki Małgorzaty Milczuk. W tym czasie ich rodzice uczestniczyli w katechezach prowadzonych przez księdza Pawła Mielnika. Sakramentu Pierwszej Komunii Świętej udzielił ksiądz Artur Cząstkiewicz, a Mszę św. koncelebrowali ksiądz Jacek Jeruzalski z Winterthur i diakon Ronald Jenny z parafii Herz Jesu Wiedikon. Przepiękną oprawę muzyczną zapewniło wykonanie Missa de Angelis przez scholę pod kierownictwem pani Sylwii Feherpataky i pani organistki Anny Buczek-Merz. Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej była wydarzeniem ważnym i wyjątkowym. Jeszcze przed rozpoczęciem Eucharystii rodzice udzielili swoim dzieciom błogosławieństwa, kładąc ręce na ich głowy i wypowiadając słowa modlitwy. Następnie procesja wkroczyła do kościoła i rozpoczęła się Msza święta, sprawowana w dwóch językach: polskim i niemieckim. Zebrani zasłuchali się w słowa Pisma Świętego i modlitwy wypowiadane przez przejęte dzieci, które wspierała na każdym kroku niezastąpiona pani Małgorzata. Podczas kazania ksiądz Artur zgromadził dzieci wokół siebie. W skierowanych do nich słowach podkreślił, że Pierwsza Komunia to spotkanie z Jezusem Jezusem przychodzącym do naszych serc i ufnym, że na Jego miłość odpowiemy miłością. Dziecięce serduszka rozpierała radość, a serca rodziców ściskało wzruszenie, kiedy dzieci kolejno podchodziły do ołtarza, by po raz pierwszy przyjąć Pana Jezusa. Na zakończenie tej radosnej uroczystości w kościele pod wezwaniem Serca Jezusowego ksiądz Artur wręczył każdemu dziecku mały prezent. Piękne serduszka z błyszczącego marmuru przypominać będą dzieciom, teraz i kiedy już dorosną, że serce Jezusa jest dla nas zawsze otwarte. Marta Mirosław fot. Aneta Giernalczyk Serdeczne zaproszenie na pielgrzymkę Polaków do Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej w Quarten, sobota, 20 czerwca 2015 Temat pielgrzymki: Łaska przemiany serca. Rozpoczęcie o g Nabożeństwo w Sanktuarium Spojrzenie wstecz i w przyszłość Ponieważ umiłował mnie - impuls, dyskusja Przeżycie wspólnoty przy kawie Okazja do spowiedzi Uroczysta Msza św. Spojrzenie wstecz na Jubileusz 100-lecia. Nowe rozesłanie Pielgrzymujących Sanktuariów Zakończenie ok. g Paralelny program dla dzieci! Prosimy o zabranie ze sobą pielgrzymujących sanktuariów. Z radością oczekujemy Was w Quarten. Sr. Ursula-Maria Bitterli, Sr. Maria-Paula Kwidzinska i Sr. M. Antonia Staniek. Projekt unterwegs zu dir / Pilgerheiligtum, Neu-Schönstatt, Josef-Kentenich-Weg 1, 8883 Quarten, , projekt.ph@schoenstatt.ch WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 17

10 Pielgrzymka Polonii Szwajcarskiej do Rzymu grobie św. Jana Pawła II, której przewodniczył biskup toruński Andrzej Suski, a koncelebrowało ok. 70-u kapłanów polskich, wśród nich nasz ks. Tomasz oraz Jałmużnik Papieski, ks. abp Konrad Krajewski. Modliliśmy się również przy grobie św. Jana XXIII (złożony w szklanej trumnie). Po zwiedzeniu wspaniałej Bazyliki oraz krypty z grobem św. Piotra i licznymi sarkofagami pochowanych tam papieży, ks. abp Edward Nowak oprowadził nas po Collegium Teutonicum z przyległym kościołem i cmentarzem dawnych pielgrzymów niemieckich. Następnie ks. Tomasz zabrał nas na interesującą wędrówkę po Ogrodach Watykańskich (ok. 27 hektarów), gdzie oprócz pięknej, bogatej flory śródziemnomorskiej znajduje się wiele dawnych i nowszych pomników oraz budowli użytkowych, jak np. baszta Jana XXIII, radiostacja watykańska, papieska Akademia Nauk, lotnisko dla helikopterów, kopia groty z Lourdes, piękne francuskie ogrody, papieskie ścieżki do medytacji i odpoczynku, majestatyczne fontanny, a także mieszkanie papieża-emeryta - Benedykta XVI. Jest tutaj również polski akcent: bryła tatrzańskiego granitu uformowana w kształcie Giewontu dar miasta Zakopane. Piątek 1 maja ostatni dzień naszego pobytu w Rzymie poświęciliśmy na zwiedzanie zabytków antycznych i sakralnych. Byliśmy w Katakumbach św. Kaliksta, w kościele Quo vadis Domine przy Via Appia, w którym przechowywany jest kamień z odciskami stóp Pana Jezusa; jest tu też popiersie Henryka Sienkiewicza. Podziwialiśmy Koloseum i zwiedziliśmy wspaniałą bazylikę św. Jana na Lateranie, a po drodze w niewielkiej odległości widzieliśmy ruiny Palatynu (siedziba cesarzy) i Circus Maximus rodzaj stadionu, gdzie odbywały się wyścigi rydwanów i igrzyska. Wieczorem uczestniczyliśmy w nabożeństwie majowym i Mszy św. w znanym nam już kościele św. Stanisława. Po Eucharystii zostaliśmy zaproszeni na lampkę szampana przez abpa Szczepana Wesołego wieloletniego opiekuna Polonii światowej. Pełnił tę funkcje z wielkim oddaniem i zawsze apelował do Polaków żyjących poza granicami Ojczyzny, aby pielęgnowali język i tradycje ojczyste, aby nie zapominali o swoich korzeniach. Byli z nami także ks. abp E. Nowak oraz sympatyczny kapłan don Alexander student z Wenezueli, kolega ks. Tomasza z czasów studiów. Oprócz obfitej strawy duchowej i intelektualnej nie zabrakło też starania o pokarm dla ciała utrudzonego długimi marszami Rzym to inna skala wielkości niż nasz Fryburg; samo miasto prawie 3 miliony, a razem z przedmieściami ok. 5 milionów mieszkańców! Każdego dnia wczesnym popołudniem i wieczorem mieliśmy okazje kosztować smacznych dań włoskiej kuchni i degustować tamtejsze wina. Jednego wieczora w drodze do restauracji na Zatybrzu, po przejściu przez wyspę na Tybrze (Isola Tiberina) wstąpiliśmy do bodaj najstarszej rzymskiej bazyliki Santa Maria in Trastevere. Na koniec pragnę wyrazić wdzięczność i uznanie dla księdza Tomasza za jego sprawność organizacyjną jako przewodnika oraz rozległą wiedzę religijną i historyczną, a także umiejętność jej przekazywania. Zobaczyliśmy wiele szacownych zabytków i ciekawych miejsc, poznaliśmy kilku sympatycznych księży - kolegów ks. Tomasza, spotkaliśmy się z trzema polskimi hierarchami, a nade wszystko z Ojcem św. Franciszkiem podczas środowej Audiencji Generalnej oraz nawiedziliśmy grób św. Jana Pawła II. Bez tak dobrego przewodnika nie byłoby możliwe tak dużo zobaczyć i poznać w tak krótkim czasie. Wróciliśmy do domu nieco zmęczeni, ale szczęśliwi i duchowo ubogaceni. Jan Jończy Murten, 12 maja 2015 r. W dniach od 28 kwietnia do 2 maja 2015 polsko- -szwajcarska grupa odbyła pielgrzymkę do Rzymu z podwójnej okazji: 10. rocznicy śmierci Jana Pawła II i 1. rocznicy kanonizacji Papieża-Polaka. Pielgrzymkę zaplanował, zorganizował i sprawnie poprowadził ks. Tomasz Tylutki od stycznia br. duszpasterz pracujący w PMK Marly. Podróż lotnicza w obie strony (Genewa - Rzym Genewa) przebiegła bez żadnych trudności. Po wylądowaniu rozpoczęliśmy zwiedzanie licznych zabytków Wiecznego Miasta w zasięgu pieszego dojścia od naszego hotelu Santa Lucia Filippini w centrum Rzymu, blisko Piazza Venezia z monumentalnym pomnikiem o znamiennej nazwie Altare della Patria Ołtarz Ojczyzny, będący zarazem pomnikiem króla Wiktora Emanuela II i Grobem Nieznanego Żołnierza oraz muzeum wojskowości włoskiej. Widzieliśmy też Kapitol (z konnym pomnikiem Marka Aureliusza i wilczycą kapitolińską), wspaniałe wnętrze bazyliki Matki Bożej in Aracoeli (Ołtarz Niebiański), gdzie przechowywana jest cudowna figurka Dzieciątka Jezus (Santo Bambino), Forum Romanum, Panteon i Piazza Navona. Wieczorem pierwszego dnia pielgrzymkowego udaliśmy sie do stojącego w pobliżu hotelu polskiego kościoła pw. św. Stanisława BM przy via delle Botteghe Oscure. Do kościoła przylega Hospicjum ufundowane w 1578 roku przez kardynała Stanisława Hozjusza w trosce o Polaków pielgrzymujących do Rzymu. Obecnie w Hospicjum mieści się centrum Emigracji Polskiej oraz rezydują m. in. księża arcybiskupi Szczepan Wesoły i Edward Nowak. Po Mszy św. ks. abp Nowak naszkicował nam historię tego szacownego miejsca i zwrócił uwagę na liczne polonica nagromadzone w ciągu wieków w tej świątyni. Miłą niespodziankę stanowiło przybycie do nas ks. kardynała Stanisława Ryłko, który życzył nam przyjemnego pobytu w Rzymie i bogatych wrażeń duchowych, a także obdarował całą grupę papieskimi obrazkami i różańcami. Nazajutrz, w środę 29 kwietnia, wczesnym rankiem udaliśmy się na Plac św. Piotra, aby uczestniczyć w Audiencji Generalnej Ojca Świętego Franciszka był to punkt kulminacyjny naszej pielgrzymki. Ze względów bezpieczeństwa dostęp do miejsc świętych i cennych zabytków Watykanu jest obecnie znacznie utrudniony wymaga czasu i cierpliwości z powodu długich kolejek do kontroli osobistej przy pomocy aparatury używanej na dworcach lotniczych. Ksiądz Tomasz załatwił naszej grupie bilety w sektorze specjalnym na podwyższeniu przed fasadą Bazyliki św. Piotra. Dzięki rekomendacji ks. kard. S. Ryłko dwie osoby uzyskały miejsca siedzące w tzw. prima fila (pierwszy szereg) i mogły osobiście pozdrowić Ojca Świętego w imieniu grupy pielgrzymkowej PMK ze Szwajcarii. Kontakt osobisty z papieżem Franciszkiem wywarł na nas silne, niezapomniane wrażenie ciepłej, uważnej i życzliwej bezpośredniości. Ostatnie słowa Ojca Świętego: pregate per me (módlcie sie za mnie) świadczą o Jego skromności i są dla nas zadaniem na przyszłość. Ten pełen emocji dzień zakończyliśmy Mszą św. w domu watykańskim przy Panteonie, gdzie mieszkał Kard. Bergolio przed wyborem na papieża. Tam ks. Jacek - watykanista, kolega ks. Tomasza, odprawił dla nas Eucharystię z pięknym kazaniem. Później zaprosił nas na taras na dachu, gdzie mogliśmy podziwiać piękną panoramę Wiecznego Miasta. W czwartek, 30 kwietnia, po wczesnej pobudce udaliśmy sie do Bazyliki św. Piotra na Mszę św. przy 18 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 19

11 Srebrny Jubileusz Kapłaństwa Koordynatora PMK Historia mojego powołania kapłańskiego? Historia ta znana jest przede wszystkim Bogu samemu. Każde powołanie kapłańskie w swej najgłębszej warstwie jest wielką tajemnicą, jest darem, który nieskończenie przerasta człowieka. Każdy z nas kapłanów doświadcza tego bardzo wyraźnie w całym swoim życiu. Wobec wielkości tego daru czujemy, jak bardzo do niego nie dorastamy Jan Paweł II, Dar i Tajemnica Koordynator PMK ks. prof. Krzysztof Wojtkiewicz, dziękując Bogu za dar powołania oraz dzieląc się tą wielką radością srebrnego jubileuszu 25. rocznicy święceń kapłańskich, wraz z Radą Duszpasterską ośrodka w Marly serdecznie zaprasza na uroczystą Mszę św. Dziękczynną, która odbędzie się w dniu 28 czerwca o godz w kaplicy misyjnej pw. Św. Jana Kantego w Marly. Koncert fortepianowy w Marly Serdecznie zapraszamy na koncert fortepianowy polskiego artysty Mateusza Kurcaba który odbędzie się w niedzielę 28 czerwca po Mszy św. o godz W programie koncertu pojawią się utwory: Ludwiga van Beethovena, Fryderyka Chopina, Alfreda Caselli, Francisa Poulenca oraz Roberta Schumanna. Mateusz Kurcab jest studentem studiów magisterskich w klasie fortepianu dr hab. Mariusza Sielskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie oraz studentem w klasie fortepianu prof. Sylvii Hewig-Troescher w Hochschule fur Musik Und Theater w Monachium. Jest trzykrotnym stypendystą Prezydenta Miasta Częstochowy w dziedzinie muzyki. Do najważniejszych osiągnięć należą: II miejsce na Chopinowskim Turnieju Pianistycznym im. Haliny i Ludwika Stefańskich w Krakowie (2012), II miejsce w kategorii zespół kameralny na XII Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Juliusza Zarębskiego w Łomiankach (2012), II miejsce( I nie przyznano) na X Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Łomiankach (2010), wyróżnienie na VI Forum Młodych Instrumentalistów z muzyką F. Chopina w Rybniku (2010). W 2010 roku wraz z Orkiestrą Filharmonii Częstochowskiej wykonał koncert fortepianowy a-moll Edwarda Griega pod batutą Tomasza Chmiela. W 2013 roku koncertował z orkiestrą symfoniczną pod dyrekcją Zygmunta Nitkiewicza w Filharmonii Częstochowskiej oraz Teatrze Wielkim Operze Narodowej podczas Festiwalu La Folle Journee de Varsovie. Brał udział w koncertach ośrodków promocji kultury miasta Częstochowy i Krakowa oraz regionu Małopolski i Podkarpacia. Podczas festiwalu Emanacje jubileuszowym roku Krzysztofa Pendereckiego swoje umiejętności zaprezentował w muzyce kameralnej grając koncerty na terenie Śląska i Małopolski. Koncerty z jego udziałem znalazły się w programie Festiwalu im. Witolda Lutosławskiego w Krakowie w 2013 roku. Z recitalami fortepianowymi występował w Szwajcarii, Niemczech, Belgii i we Włoszech. Swoje umiejętności doskonali na liczących się kursach mistrzowskich znanych pedagogów tj.: Paul Badura- Skoda (Hiszpania), Bruno Canino (Wenecja), Gyorgy Nador (Budapeszt), Jonathan Aner (Berlin), Manfred Aust (Lubeka), Roberto Russo (Genewa), Ewa Osińska (Paryż), Monika Sikorska-Wojtacha (Katowice). Po Eucharystii odbędzie się koncert fortepianowy polskiego artysty Mateusza Kurcaba. W programie koncertu pojawią się utwory Ludwiga van Beethovena, Fryderyka Chopina, Alfreda Caselli, Francisa Poulenca oraz Roberta Schumanna. Po koncercie odbędzie się aperitif oraz wspólne grillowanie w ogrodzie domu misyjnego w Marly. Serdecznie zapraszamy do wspólnego świętowania! W jaki sposób można uczcić pamięć bohatera? Można nazwać ulicę lub plac jego imieniem, nadać szkole jego imię, wybudować marmurowy pomnik na kamiennym cokole. Wielcy tego świata mają swoje pomniki, ulice, place, pisze się o nich wiersze i śpiewa piosenki. Co jednak zrobić, gdy bohaterów jest ponad 20 tysięcy? Gdzie pomieścić tyle pomników, gdzie znaleźć tyle ulic? Można posadzić drzewo. Dąb na przykład. Drzewo, które każdego roku będzie dawać świadectwo pamięci i przypominać o Zbrodni Katyńskiej. Dęby Katyńskie rosną na całym świecie. Pomniki większe i wymowniejsze niż te marmurowe. Po jednym dla każdego zamordowanego. Nasz Dąb Katyński w Bernie rośnie dzielnie, gotowy na kolejną wiosnę. Czterokrotnie już skradziono tabliczkę z informacją o Zbrodni Katyńskiej z 1940 roku i o Julianie Grunerze, któremu poświęcony jest nasz żywy pomnik. Rada Duszpasterska PMK Marly Pamięć bohaterów w Bernie I dziś, w piątą rocznicę zasadzenia drzewka jest! Jest tabliczka! Nie wiadomo, jak się znalazła, nie wiadomo, gdzie była ani kto ją ukradł. Sfatygowana, zniszczona, po przejściach, ale na swoim miejscu! W 5. rocznicę posadzenia Dębu i w 75. rocznicę tamtej zbrodni zapłonęły znicze. Pomordowanym ku chwale, żywym ku pamięci... Izabela Burger Szkolny Punkt Konsultacyjny w Bernie 20 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 21

12 W marcu tego roku została położona nowa płyta nagrobna w miejscu, gdzie spoczywają bracia Bronarscy, Adam i Ludwik; stara płyta w ubiegłym roku została poważnie uszkodzona w wyniku uderzenia przez nastawę pomnika sąsiedniego nagrobka. Płyta nagrobna została wykonana w zakładzie kamieniarskim Kälin & Wymann AG Steinbildhauer w Düdingen. Na płycie widnieje napis: Nowa płyta nagrobna Królowo Polski, módl się za nami! 3 maja to dzień, w którym każde Polskie serce bije mocniej. Wspominamy wtedy Maryję, naszą Matkę i Królową Polski oraz piękną kartę w naszej historii, jaką była Konstytucja 3 maja 1791 roku. Uroczyście i podniośle było także w obecnym roku. Wspaniała uroczystość, pięknie udekorowany kościół, kwiaty, flagi, chór w barwach narodowych. Świętowanie tego dnia rozpoczęło się od akademii patriotycznej przygotowanej przez dzieci uczęszczające do Szkolnego Punktu Konsultacyjnego w Genewie. Uczniowie przypomnieli pokrótce ważniejsze wydarzenia w historii naszego narodu i podkreślili znaczenie polskiej konstytucji, pierwszej w Europie i drugiej na świecie ustawy zasadniczej, która reformowała i próbowała przywrócić świetność Polsce. Wiersze patriotyczne były przeplatane śpiewami chóru. Po akademii śpiewem najstarszej polskiej pieśni Bogurodzicy rozpoczęła się uroczysta Msza święta w intencji Ojczyzny. W homilii nasz duszpasterz, ks. Ernest Janczyk, przypomniał historię wprowadzenia święta Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski. W 1656 roku król Jan Kazimierz, dziękując Bogu za zwycięstwo nad Szwedami, oddał Polskę od opiekę Matki Bożej i obrał Ją za Królową Polski. W 1717 roku jasnogórski obraz ukoronowano papieskimi koronami. Wydarzenie to ugruntowało Święto Królowej Polski w Genewie narodowe przekonanie o królewskiej godności Maryi. Po odzyskaniu wolności po I wojnie światowej papież Pius XI ustanowił w 1924 roku święto Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski. Papież Jan XXII ogłosił Najświętszą Maryję Pannę Królową Polski i główną patronką Polski. Maryja czuwa nad naszym narodem od początku jego istnienia. Była przy nas w czasach świetności, ale także w chwilach dramatycznych. Ratowała niepodległość Polaki po wielokroć tak, jak w 1920 roku przed bolszewicką nawałą. Dzięki Maryi Polska mogła w końcu doczekać się przywrócenia niepodległości. Wielki udział w tym miał papież- -Polak Jan Paweł II, który swój pontyfikat zawierzył Maryi. Mówi nam o tym najpełniej jego papieskie zawołanie: Totus Tuus Cały Twój, Maryjo! Odzyskana wolność nie jest jednak Polsce dana raz na zawsze. Aby móc ją zachować, trzeba o nią dbać, pielęgnować. W tej dziedzinie w naszym kraju potrzeba jeszcze ogromnych nakładów siły i mądrości Polaków. Tajemnica najgłębszej wolności znajduje się w Chrystusie. Tylko Jezus może ją przynieść, bo to On sam wyswobodził nas do wolności (por. Ga 5, 1). Maryja, nasza Matka i Królowa, w trosce o dobro swoich dzieci wskazuje nam na Chrystusa. Mówi do nas: Uczyńcie wszystko, co powie wam mój Syn (por. J 2, 5). Polska będzie zawsze piękna, wspaniała jeśli będzie potrafiła zawierzyć Bogu, być Mu wierna. Nasz duszpasterz zachęcił do odnowienia wzmacniania swojej wiary, bo także taka postawa jest wyrazem miłości do ojczyzny. Homilię zakończyła piękna modlitwa za ojczyznę napisana przez ks. Piotra Skargę. Na koniec Mszy św. nasz duszpasterz podziękował wszystkim za przygotowanie tej uroczystości, szczególnie chórowi z panią Aldoną Budrewicz-Jacobson na czele, panu Hubertowi Niewiadomskiemu, organiście i Prezydentowi Rady Ośrodka Duszpasterskiego w Genewie oraz Szkolnemu Punktowi Konsultacyjnemu w Genewie z panią dyrektor Kingą Zwolińską i Radą Rodziców na czele. Nasz duszpasterz podziękował także wszystkim, którzy dają w Szwajcarii dobre świadectwo o naszej ojczyźnie i zachęcił do osobistej modlitwy za Polskę. Całość wzruszającej Mszy św. zakończyła śpiewana z ogromnym zaangażowaniem wszystkich wiernych pieśń Boże coś Polskę. G.A.-Genewa ALFONS BRONARSKI LUDWIK BRONARSKI R.I.P. Napisy zostały wygrawerowane w płycie. Litery są klasyczne, proste i czytelne. Koszty nowej płyty pokryła Fundacja im. O. J.M. Bocheńskiego. Bóg zapłać! Przy okazji pragniemy zachęcić Polonię, nie tylko mieszkającą w kantonie Fryburg, do odwiedzenia przykościelnego cmentarza w Bourguillon (3,7 km od Marly), gdzie jest grób braci Bronarskich. Jako Polska Misja Katolicka jesteśmy im dłużni naszą wdzięczną pamięć i modlitwę, ponieważ są oni wielkimi dobrodziejami Polskiej Misji w Szwajcarii. Red. OFERTA PRACY...OFERTA PRACY...OFERTA PRACY Oferujemy prace dla pielęgniarek (Pań/Panów), położnych oraz techników radiologii. Poszukujemy lekarzy, medycyny ogólnej i radiologów. Posiadamy 17 filii, kooperacje z szpitalami, klinkami, a także z domami starców. Zarobki są wysokie. Po uznaniu otrzymuje się status miejscowych pielęgniarek/pielęgniarzy. Pomagamy także znaleźć zakwaterowanie, po osiągnięciu pozwolenia na pracę i otwarciu konta bankowego oraz dalszych formalności. Proszę wejść na stronę: lub dla pracowników budowlanych Na stronie internetowej są tylko przykładowe oferty (mamy dużo więcej). Zainteresowane osoby proszę o CV ze zdjęciem w języku niemieckim, potrzebny jest certyfikat o znajomości języka na poziomie B2 (SRK: Czerwony Krzyż uznaje tylko przy posiadaniu dyplomu). Proszę podać numer telefonu zadzwonimy i wyjaśnimy. Kontakt: Mandy Meyer Personalberaterin Personalberatung dasteam ag Churerstrasse 42 CH-8808 Pfäffikon SZ Tel Mob Fax m.meyer@team.jobs 22 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 23

13 XXXI. Krytyczna mimesis Naśladowanie zachowań i poglądów określa się w filozofii mimesis. Pojęciami pokrewnymi znaczeniowo są takie kategorie jak powtórzenie, reprodukcja, podobieństwo, podziw. Zjawisko mimetyzmu występuje w dziedzinie myślenia, języka oraz praktyki. A. Schopenhauer przestrzega: 31. Ta reguła odnosi się też do stylu i sposobu pisania: kto w tej dziedzinie podziwia każdą głupią nowinkę zamiast ją zganić, ten będzie ją naśladował [Aforyzmy..., s. 169] Musisz wiedzieć, że szwajcarscy gospodarze, jak wszyscy dobrzy gospodarze, przywiązują wielką wagę do gnojówki; wszędzie pełno urządzeń do jej przechowywania, kiszenia i rozwożenia. Idę kiedyś na przechadzkę koło jednej tutejszej wsi i widzę beczkę na gnojówkę, leżącą na podwyższeniu - jak to zwykle tutaj. Patrzę, a pod skrzynią siedzi ptaszek, młody wróbel. Przyglądam się i widzę, że ta gnojówka kapie na biedaka. Chyba był osłabiony, a może chory i nie mógł wyjść. Wziąłem nieszczęśliwe stworzenie spod paki, bo mam dobre serce; śmierdział ten wróbelek, powiadam ci, aż mnie mdliło. w duszy. Nie mówię, że wszystko, co działa na człowieka, zostaje w nim na całe życie. Mówię tylko, że każda rzecz, każde słowo, każdy widziany obraz w jakimś sensie jednak w nas zostają. Najczęściej nieświadomie, ale zostają. Wpadną w zakamarek duszy i drąży z tego miejsca. Takie jest już ich prawo... To, jaki będziesz, zależy nie tylko od twojej pracy. Zależy od setek tysięcy obrazów, słów, zdań, tonów, jakie kiedykolwiek w życiu słyszałeś. I jeśli te obrazy, słowa i tak dalej będą śmierdzące, czy chcesz, czy nie, przesiąkniesz nimi jak ten wróbelek. Filozofia mądrości o. J. M. Bocheńskiego OP O naśladowaniu... Podam przykład z powieści. Nasz wielki pisarz Sienkiewicz napisał, między innymi, dwie powieści: jedna ma tytuł: W pustyni i w puszczy, druga - Bez dogmatu. Co widzisz w pierwszej? Porządnego, pierwszej klasy chłopca, który rzucony w dziką puszczę, mając jeszcze na głowie małą i chorą dziewczynkę, potrafi nie tylko wyrwać ją i siebie z niewoli, ale także przeprowadzić przez wielkie niebezpieczeństwa, walcząc swoją strzelbą i wolą z dziczą i żywiołem. Wszystko to jest tak opisane, że niepodobna tego nie lubić. Kiedy czytasz W pustyni i w puszczy, widzisz bohatera i, co więcej, widzisz, że tak jak on postąpił, trzeba postępować i tobie, że trzeba być takim człowiekiem, jakim był Staś. Taka książka otwiera ci oczy na człowieka i na prawdziwy ideał, który cię pociąga. Kiedy w czasie wojny, w ciężkich czasach, widziałem 1. J.I.M. Bocheński, Sto zabobonów, Wyd. Philed, Kraków 1994, s J.I.M. Bocheński, Kazania i przemówienia, t. II, Wyd. Salwator, Kraków 2005, s Ibidem, s naszych chłopaków, którzy byli bardzo ofiarni i mocni, zawsze myślałem, że dużo ma w tym zasługi Sienkiewicz. Kto przeczytał jego powieść, ten nie potrafił zapomnieć o bohaterstwie jej bohatera. Wsiąknęła ona w niego i ten Staś, i jego prawy charakter. Kiedy w życiu staniemy przed jakąś próbą, ten Staś odezwie się w nas i pomoże nam zrobić, co trzeba. A teraz popatrzmy na Bez dogmatu. Jaka różnica! Bohater tej powieści to nie człowiek porządny, ale - przepraszam cię za wyrażenie - jakaś ścierka, mięczak, zgniłek. W nic taki nie wierzy, nic nie potrafi. W ogóle nie wiadomo, po co chodzi po świecie. Pomyśl teraz o człowieku, który czyta tylko takie książki jak Bez dogmatu. Co z niego wyrośnie? Miejmy nadzieję, że nie zejdzie na psy. Ale te obrazy nędznych ludzi zapadną mu w duszę, jak ta gnojówka w pióra wróbelka, i zostaną w nim. Kiedy przyjdzie co do czego, będą go popychały do zwątpienia, niedołęstwa, do świństwa. Wniosek jest jasny: jeśli chcesz być do rzeczy, czytaj tylko takie książki jak W pustyni i w puszczy, a nie czytaj, jeśli możesz, złych. To, co ci mówię o powieściach, jest także prawdą w innych sprawach. Jeśli chodzi, na przykład, o znajomych, o kino, o gazety itd. I nie wyobrażaj sobie, że jesteś jakimś cudownym wyjątkiem, że na ciebie nic nie działa. Działa, mówię ci, i nie ma pod tym względem żadnych wyjątków 3. o. Korneliusz Policki Spotkanie grupy roboczej ORD w Marly Bocheński interpretuje zjawisko mimetizacji w kontekście recepcji negatywnej : Nie uznawaj żadnego zdania bez sumiennego przekonania się o jego prawdzie albo przynajmniej o jego prawdopodobieństwie (5.1) [Podręcznik..., Sempol, s. 123] Bocheński w Stu zabobonach pod hasłem Guru pisze podobnie: Wolno mu co prawda stwierdzać, że jego postawa zgadza się, jeśli chodzi o rzeczy zasadnicze, z postawą takiego czy innego myśliciela przeszłości - ale nie wolno mu uznawać za prawdę wszystkich powiedzeń guru, powoływać się bezustannie na niego jednego, ograniczać się do komentowania guru 1. Nie tylko jakiś guru działa na nas, ale również i otoczenie. Ono wsiąka w nas i nas przerabia, czy tego chcemy czy nie. Bardzo pouczające jest w tym sensie opowiadanie Bocheńskiego: Nie gniewaj się, że ci takie niepachnące rzeczy opowiadam. Człowiek, widzisz, jest czasem podobny do tego wróbla siedzącego pod beczką, choć o tym nie wie. Ta gnojówka to różne świństwa, jakie widzisz i słyszysz wokoło siebie. To są książki, w których wychwalają złych ludzi i ich gorszące czyny; to jest radio, które pochwala zło i krytykuje dobro; to jest samo życie i nieprzyjemny widok brzydkich typów, którzy się w nim miotają. A ty i ja, i w ogóle każdy człowiek jest jak ten wróbel - gnojówka na niego kapie i wsiąka. Tak właśnie: wsiąka. Chce, czy nie chce, wdziera mu się do duszy. Może wątpisz. Może myślisz, że ty jesteś jak ta skała, po której wszystko ścieknie i nic złego nie zostanie. Jeśli tak, to bardzo mi przykro, ale muszę cię wyprowadzić z błędu. Nie jesteśmy, niestety, żadnymi skałami. Nasze dusze bardziej są podobne do upierzenia wróbla - wchłaniają wszystko, niż do twardej składy, po której ściekają obce wpływy. Pewnie, człowiek może się bronić. Nie mam wątpliwości, że kiedy wychwalają jakiegoś bandytę i złoczyńcę, to jeszcze nie powód, abyś ty też miał go chwalić Jest w tym ważny i trudny problem. Trzeba o nim wiedzieć, aby móc się z nim zmierzyć; bo trzeba sobie z nim poradzić, jeśli się chce kimś być2. Aby być tym, kim chcę być, aby mieć charakter trzeba uwierzyć w stare przysłowie: z jakim przestajesz, takim się stajesz lub czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci. Trzeba uważać, aby nie przesiąknąć złymi poglądami, fałszywymi ideałami, zepsutym otoczeniem. Bocheński podaje parę praktycznych rad: Pierwsza rada jest bardzo prosta: gdyby ten wróbelek siadł nie pod beczką z gnojówką, ale z czystą wodą, nie przesiąkłby tym paskudztwem. Podobnie i my. Jeśli potrafimy tak się ustawić w życiu, aby nie kapało na nas świństwo, ale aby nasze otoczenie było czyste, będziemy lepsi. Rada jest więc taka: w miarę możności należy unikać czytania, słuchania i patrzenia na paskudztwa i szukać tego, co mocne, czyste i dobre. Praca nad Statutem W dniu 9 maja br. w godzinach przedpołudniowych w siedzibie PMK w Marly odbyło się spotkanie grupy roboczej przygotowującej Statut Ogólnoszwajcarskiej Rady Duszpasterskiej przy Koordynatorze PMK w Szwajcarii. Spotkanie rozpoczęło się modlitwą i przywitaniem wszystkich osób przez ks. prof. Krzysztofa Wojtkiewicza, po czym grupa przystąpiła do pracy na propozycja statutu ORD. W żywej dyskusji stwierdzono, że jeszcze trzeba popracować na obecną propozycją statutu, przyjrzeć się także statutom innych misji językowych, uwzględnić przedstawicieli wszystkich ośrodków duszpasterskich z całej Szwajcarii oraz wzmocnić rolę Księdza Koordynatora PMK. Ośrodek z Genewy zaproponował także swój alternatywny statut ORD do przejrzenia i ewentualnych uwag i późniejszej pracy nad nim. Spotkanie zakończyło się kolejnymi sugestiami i zebraniem wniosków i materiałów do przepracowania na następne zebranie grupy roboczej, które odbędzie się w najbliższym czasie. Red. 24 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 25

14 Fundacja Jana Pawła II u Papieża Franciszka Solidarność to słowo klucz w nauczaniu społecznym Jana Pawła II przypomniał papież Franciszek w słowach skierowanych do Prezesów Kół Fundacji Jana Pawła II zgromadzonych na audiencji prywatnej w Sali Klementyńskiej 25 kwietnia Audiencja odbyła się z okazji zjazdu Prezesów Kół Fundacji Jana Pawła II w Rzymie w dniach kwietnia 2015 roku. Zjazdy te, odbywające się co kilka lat, mają na celu podsumowanie dotychczasowej działalności poszczególnych Kół, podzielenie się doświadczeniem, a także wytyczenie dalszego planu działań. Spotkanie rozpoczęło się w sobotę 25 kwietnia Mszą św. przy ołtarzu św. Jana Pawła II. Mszy Św. przewodniczył i homilię wygłosił Przewodniczący Rady Administracyjnej Fundacji ks. kardynał Stanisław Ryłko, który do zebranych zwrócił się słowami: Dziękuję wam wszystkim za to, że tak licznie odpowiedzieliście na nasze zaproszenie i podjęliście trud dalekiej nieraz podróży, aby w tym szczególnym dniu być tutaj... Jest to piękne świadectwo miłości do Kościoła i do św. Jana Pawła II! Przybywacie z różnych krajów i kontynentów... Jest to wymowny znak, że grono przyjaciół Fundacji Jana Pawła II coraz bardziej się rozrasta i otwiera się na nowe środowiska... Jak nie radować się z obecności gości z Ameryki, z Azji, z wielu krajów Europy! Pomimo upływu lat postać Jana Pawła II nie przestaje ludzi fascynować, nie przestaje przyciągać miłością, radością i mocą wiary - słowem: swoją świętością... Wszyscy tu obecni, należymy do pokolenia Jana Pawła II... On nas wychował... Słuchaliśmy Jego przemówień... Oglądały Go nasze oczy... Pamiętamy Jego uśmiech, Jego głos, Jego jakże wymowne gesty... A dzisiaj przyszliśmy przed ołtarz kryjący Jego relikwie, aby dziękować Bogu za dar, jakim On był dla Kościoła, dla świata i dla każdego z nas osobiście... Przychodzimy dziękować Bogu w szczególny sposób za dar jego kanonizacji, jaka odbyła się dokładnie rok temu, dnia 27 kwietnia 2014 w Niedzielę Bożego Miłosierdzia... Święty Janie Pawle II, Tobie zawierzamy dzisiaj życie i działalność apostolską Kół Przyjaciół Twojej Fundacji! Święty Janie Pawle II, módl się za nami! Po Mszy Św. wszyscy przybyli na spotkanie udali się do Sali Klementyńskiej, gdzie miała miejsce audiencja z Jego Świątobliwością papieżem Franciszkiem. W imieniu Fundacji głos zabrał kardynał Stanisław Ryłko, który do Ojca świętego zwrócił się w tych słowach: Ojcze Święty, Prezesi Kół Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II oraz dobrodzieje Fundacji przyjechali do Rzymu z różnych stron świata, żeby świętować pierwszą rocznicę kanonizacji papieża Wojtyły. Chcieliby oni wyrazić swoje przywiązanie i ol- brzymie oddanie, jak również swoją wdzięczność za ten wspaniały prezent - możliwości spotkania się z następcą Piotra, który wspaniałomyślnie otrzymali. ( ) Ojcze Święty, obecni tutaj, przybyli na pielgrzymkę do Rzymu, aby dziękować Bogu za ten wielki dar kanonizacji Świętego Jana Pawła II, który miał miejsce dokładnie rok temu. Dla całego Kościoła był to ogromny dar, ale również i wielkie wyzwanie. Musimy podjąć się zadania zachowania, ale również i rozpowszechniania, tego olbrzymiego duchowego dziedzictwa, które papież Wojtyła zostawił nam... Jednocześnie chcielibyśmy wyrazić Tobie, Ojcze Święty, naszą wdzięczność za przewodniczenie tej niezapomnianej uroczystości 27 kwietnia 2014 roku i za wybranie na tę okazję znaczącego święta: Niedzieli Bożego Miłosierdzia, którą ustanowił dla Kościoła sam Święty Jan Paweł II... Z okazji Roku Miłosierdzia, który Ojciec Święty ostatnio ogłosił, chcielibyśmy wręczyć prezent: wizerunek Miłosiernego Jezusa namalowanego zgodnie z instrukcjami Świętej Faustyny Apostołki Bożego Miłosierdzia. Ten wizerunek jest otaczany szczególną czcią w Świątyni Bożego Miłosierdzia w Krakowie, którą Ojciec Święty będzie miał możliwość odwiedzić podczas Światowych Dni Młodzieży. Ojcze Święty! Dziękujemy za spotkanie i dziękujemy za słowa, które Ojciec do nas skieruje. Pobłogosław naszą Fundację i nas tutaj zgromadzonych, nasze rodziny i wszystkich nam bliskich! Dziękujemy, Ojcze Święty! Po audiencji pełni wrażeń i przeżyć duchowych wszyscy udali się do Domu Polskiego przy via Cassia na pierwszą część obrad Prezesów - była to część sprawozdawcza. Każdy z poszczególnych Prezesów Kół przedstawiał krótko historię Koła, formy działalności i dotychczasowe osiągnięcia. Była to doskonała do bliższego poznania się i wymiany doświadczeń. W niedzielę 26 kwietnia w Kaplicy Domu Polskiego przy via Cassia ks. kardynał Stanisław Dziwisz przewodniczył Mszy Świętej. Podczas homilii powiedział m.in.: Bracia i siostry, jutro w Bazylice św. Piotra będziemy dziękować Bogu za dar życia i służby Ojca Świętego Jana Pawła II, a także za dar jego wyniesienia do chwały ołtarzy. Kościół Powszechny, także Kościół w naszej Ojczyźnie, został ubogacony tym darami. Św. Jan Paweł II towarzyszył nam przez wiele lat jako pasterz w Krakowie i w Rzymie. Po śmierci pozostał w życiu wiary, nadziei i miłości ludu Bożego na całym świecie. Inspiruje nas jego nauczanie, jego służba, jego świętość. Jednocześnie mamy świadomość, że w jego osobie mamy orędownika naszych spraw w niebie. Korzystam z okazji, by wyrazić wdzięczność Fundacji Jana Pawła II, a także Kołom Przyjaciół tej Fundacji w różnych częściach świata. Dziękuję za waszą szlachetną działalność, utrwalającą dziedzictwo świętego Patrona, a także pomnażającą dobro. To żywy i trwały pomnik, wzniesiony dla wielkiego Papieża i naszego Rodaka. Niech tego dobra będzie jak najwięcej! Także w niedzielę, w godzinach przedpołudniowych, miała miejsce druga część spotkania prezesów; ta część była poświęcona wnioskom i planom na dalsze lata działalności Kół Fundacji. Natomiast po południu ks. kardynał Stanisław Ryłko poświęcił i odsłonił tablicę pamiątkową, która jest votum wdzięczności Bogu za dar Jana Pawła II. Następnego dnia - 27 kwietnia 2015 roku, dokładnie w pierwszą rocznicę kanonizacji Jana Pawła II - w Bazylice św. Piotra na Watykanie, pod przewodnictwem ks. kardynała Angelo Sodano, sprawowana była uroczysta Msza św. dziękczynna, w której wśród licznie zgromadzonych wiernych udział wzięli także uczestnicy Zjazdu Prezesów Kół Fundacji Jana Pawła II. Homilię podczas tej Mszy świętej wygłosił ks. kardynał Stanisław Dziwisz, który w podsumowaniu powiedział: Drodzy bracia i siostry, dziękujemy dziś za kanonizację Jana Pawła II. Dziękujemy za ten dar, ubogacający cały Kościół. Mamy w niebie wielkiego orędownika naszych spraw osobistych, rodzinnych i społecznych. Żywa pamięć o świętym Papieżu pozostała w naszych umysłach i sercach. On pozostał na inny, jeszcze głębszy sposób w życiu Kościoła. On nam towarzyszy na drogach wiary, nadziei i miłości. Nie żyjemy tylko wspomnieniami. Stają przed nami nowe wyzwania w wymiarze Kościoła powszechnego, a także w wymiarze narodu i Kościoła w Polsce. Nikt nas nie zastąpi w podejmowaniu odpowiedzialności za kształt życia osobistego i społecznego, w troszczeniu się o ubogich, w ustanawianiu mądrych praw, w dawaniu przejrzystego świadectwa Chrystusowi i Jego fot. Aneta Giernalczyk Ewangelii. Na to świadectwo czekają nasi bracia i siostry, dla których Kościół nie jest jeszcze domem, dla których Jezus nie jest jeszcze Panem i Zbawicielem. Jeżeli chcemy pozostać wierni dziedzictwu św. Jana Pawła II, powinniśmy odważnie kroczyć drogą miłości Boga i bliźniego, czyli drogą świętości. To codzienne zadanie, jakie staje przed każdym z nas. Msza św. w Bazylice św. Piotra była uwieńczeniem Zjazdu Prezesów Kół Fundacji Jana Pawła II. Te wspólnie przeżyte trzy dni zjazdu jeszcze bardziej umocniły rodzinę, jaką tworzą członkowie Fundacji Jana Pawła II, dały nowy zapał do pracy na rzecz naszego dzieła. Fundacja Jana Pawła II 26 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 27

15 Wspólny pion kanalizacyjny W 1971 roku w Akademii Medycznej we Wrocławiu, podobnie jak we wszystkich wyższych uczelniach w Polsce, rozpoczęto reorganizację zmierzającą do połączenia istniejących klinik, katedr, laboratoriów itp. w instytuty, czyli jednostki prężne, dynamiczne, zdolne do podejmowania i realizowania poważnych, kompleksowych problemów naukowych. Powołano specjalną komisję do spraw reorganizacji, której zadaniem było nie tylko opracowanie programu zmian i określenie środków do tego niezbędnych, lecz również rozwiązanie wszystkich spraw personalnych związanych z reorganizacją. We Wrocławiu istniały dwie kliniki chorób wewnętrznych, mieszczące się zresztą w tym samym budynku. Na parterze Klinika Chorób Wewnętrznych Nr 1, kierowana przez profesora Szczeklika, a na piętrze Klinika Chorób Wewnętrznych Nr 2, której szefem był profesor Falkiewicz. Któregoś dnia przezacna komisja zjawiła się w budynku zajmowanym przez obie kliniki i rozpoczęła wizytę od piętra, to znaczy od prof. Falkiewicza. Przewodniczący komisji wyjaśnił profesorowi cel wizyty, podał motywację i korzyści wynikające z utworzenia instytutów w ogóle, a Instytutu Chorób Wewnętrznych w szczególności. Profesor Falkiewicz słuchał cierpliwie nie odzywając się. W pewnym momencie przewodniczący komisji przeszedł do argumentów przemawiających za połączeniem obu klinik w jeden instytut i zaczął z energią perorować. Bo przecież, panie profesorze, kierowaną przez pana klinikę wiele łączy z kliniką profesora Szczeklika. Ten sam zakres zainteresowań terapeutycznych, podobne zainteresowania badawcze, podobna działalność dydaktyczna W tym miejsce profesor Falkiewicz przerwał złotoustemu przewodniczącemu komisji: Tak prawdę mówiąc, panie kolego, to mnie z profesorem Szczeklikiem łączy przede wszystkim wspólny pion kanalizacyjny. Bohdan Głowiak Kropla wody drąży skałę, czyli dlaczego liczymy właśnie na Ciebie Wielu z nas nie wie, jak łatwo można otrzymać wyjątkowe wyróżnienie jednocześnie przyczynić się do realizacji wielkiego dzieła, sprawiając sobie (i bliskim) wiele radości. Po kolei, w jaki sposób. Na początku słowo wyjaśnienia, na czym polega ta łatwość. Dzień 16 października 1981 roku był w Watykanie nie tylko kolejnym świętem państwowym Stolicy Apostolskiej, związanym z wyborem Kardynała Karola Wojtyły. Nasz Ojciec Święty tego właśnie dnia powołał Fundację swojego imienia. Od tego dnia Fundacja Jana Pawła II, krok po kroku, realizuje zadania określone przez Fundatora, czyli krzewienie myśli, studia i dokumentację, ale przede wszystkim edukację i odbudowę elit na wschodzie imperium, dzisiaj na obszarze byłego ZSRR. Towarzyszący wtedy Ojcu Świętemu duchowni, dzisiaj hierarchowie Kościoła Powszechnego i Kościoła w kraju, kontynuują misję do dzisiaj. Fundacja posiada swoje oddziały na całym świecie, w tym w Szwajcarii (więcej na stronach internetowych Fundacji Jak pisaliśmy wyżej, Fundacja realizuje statutowe projekty prowadzi Dom Pielgrzyma w Rzymie, utrzymuje stypendia naukowe, dokumentuje i pielęgnuje intelektualne i materialne dziedzictwo Świętego Jana Pawła II. Dzieło Fundacji wspierane jest przez dotacje osób prywatnych z całego świata. W latach 80-tych z ofiar amerykańskiej Polonii finansowana była budowa Domu Pielgrzyma. Nic nie daje większej radości, niż dobroczynność dołącz do nas! Twoje wsparcie pozwoli na utrzymanie stypendium naukowego młodej osoby ze Wschodu, która wróci do domu, by zmieniać ojczystą ziemię. Zgodnie z wolą naszego Ojca Świętego. Każdy z nas może być dobroczyńcą Fundacji Jana Pawła II. Zaintersowanych prosimy o kontakt ze szwajcarskim oddziałem Fundacji, pod adresem poczty elektronicznej: sados@icmc.net. Fundacja Jana Pawła II - Genewa Poland - bad country Abdulah był doskonałym kierowcą, a właściwie więcej niż kierowcą. Starał się być równocześnie moim przewodnikiem po Kuwejcie, doradcą i przyjacielem. Był encyklopedią wiedzy o historii emiratu, rodzinie panującej, obyczajach, przepisach prawnych i zwyczajowych, a także możliwościach ich obchodzenia. Wiedzą swoją chętnie dzielił się ze mną, co było tym bardziej godne podziwu, że operował dość ograniczonym słownictwem angielskim, składającym się z kilkuset słów przy kompletnym braku znajomości gramatyki i składni. Mimo to, wożąc mnie codziennie do biura, a wieczorem do hotelu, objaśniał mi sytuację ekonomiczną emiratu, pokazywał nowo zbudowane osiedla, mówił o życiu Beduinów, o lecznictwie itp. Właściwie nie istniały dla niego żadne limity w tematach konwersacji, przy czym wydaje mi się, że bardzo go interesowało, czy cały jego wysiłek krasomówczy trafia w pełni do mnie Przyjaźń nasza zaczęła się na drugi dzień po moim przyjeździe do Kuwejtu, kiedy to Abdulah przyjechał pierwszy raz po mnie do hotelu. Po dość ostrym zakręcie puścił kierownicę samochodu, walnął się ręką w piersi i oznajmił: Me - Abdulah. Zrobiłem to samo, nie narażając jednak auta na stuknięcie się z wyjeżdżającym z boku innym pojazdem. Niezrażony tym Abdulah wyprostował kierownicę, odwrócił do mnie głowę i zapytał: You Sir, which country? Poland. Poland, Poland.. - zamamrotał Abdulah, po czym kiwnął głową na znak, że znalazł mniej więcej geograficzną pozycję Polski na świecie i powiedział z pewna pogardą: Poland- bad country. Oświadczenie to zmusiło mnie do refleksji. W gruncie rzeczy Polska nie jest może najidealniejszym krajem, ale, po pierwsze, czy w ogóle istnieją idealne kraje, a po drugie nie mogłem przed byle jakim pustynnym Ciaptakiem, w prześcieradło owiniętym, przyznać, że częściowo podzielam jego być może słuszną diagnozę. Przed wypowiedzeniem się na ten zasadniczy temat postanowiłem przeto poznać powody, na jakich opiera swą opinię o mojej ojczyźnie. Why is it a bad country? Abdulah popatrzył na mnie jak na nierozumne dziecko i odpowiedział z gestem świadczącym o oczywistości jego wypowiedzi: Poland - bad country, Poland king, queen W tym momencie zatkało mnie zupełnie. Polska Król, Królowa. Co ty, pustynny pastuchu, czepiasz sie do naszych królów i jeszcze mu się jakaś nasza królowa nie podoba. Zacząłem sie zastanawiać, czy to może mieć jakiś związek z Sobieskim. A może mu Warneńczyk jakichś przodków wykosił, ale co u licha ma z tym wspólnego któraś z naszych królowych? Rozłożyłem bezradnie ręce. Abdulah popatrzył na mnie z wyraźną wyższością i sprecyzował: Poland no king, but queen. To mnie olśniło. Przecież to proste jak obręcz. Znowu jeden, który pomylił Poland z Holland. W Holandii rządzi królowa i faktycznie - co to może być za kraj, w którym baba, zamiast zajmować się dziećmi i garnkami, to z koroną na głowie berłem pogania schylających się przed nią kornie ministrów Zajęło mi to trochę czasu, zanim sprostowałem pomyłkę. Przyznałem mu w pełni rację, że Holandia nie może być godnym szacunku krajem, chociaż uczciwie zaznaczyłem, że pod pewnymi względami wyprzedza moją ojczyznę. Następnie wyjaśniłem mu, że w Polsce, niestety, od dawna już nie ma króla, a głową państwa jest prezydent, w każdym przypadku, mężczyzna. Abdulah przyjął moje wyjaśnienia z wyraźnym zadowoleniem. Kiwnął trochę jakby przepraszająco głową i zakończył dyskusje stwierdzeniem: Sorry, Holland bad country, Poland good country. Bohdan Głowiak 28 WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 29

16 Kirche Herz Jesu Zürich Wiedikon 7 Juni 2015 Nach der Heiligen Messe um 12.15Uhr Katarzyna Rzymska, Sopran Mateusz Niedźwiedzki, Klavier Eintritt frei, Kollekte W dniach czerwca warsztatytato.net odbędą się w Gästehaus Kloster Bethanien Bethanienstrasse 3 CH-6066 St. Niklausen/OW Wszystkich zainteresowanych zapraszamy do zgłoszenia się owo lub telefonicznie. Liczba miejsc ograniczona. Warsztaty poprowadzi licencjonowany trener Inicjatywy Tato.Net dr Dariusz Cupiał Organizator Lokalny: Łukasz Mirosław ( ) i Sławomir Kruszyński (skruszynski@me.com) Biuro Reklamy dla Wiadomości PMK Grupa PK Sp. z o.o Warszawa, ul. Bukowskiego 1/20 tel , fax Osoba kontaktowa: Katarzyna Windorpska, tel k.windorpska@pk.pl USŁUGI TRANSPORTOWE I PRZEPROWADZKI Na terenie Szwajcarii i poza granicami Ciężar ładunku do 3500 kg Możliwość dodania przyczepy do 3,5 tony Cena do uzgodnienia blankiet pocztowy na wsparcie Wiadomości blankiet pocztowy na wsparcie Wiadomości Krzysztof Jabłoński tel Dr Gatlik OF SWITZERLAND DETOX - zestaw ziół do naturalnego oczyszczania organizmu W skład zestawu DETOX wchodzi 5 różnych produktów Dr Gatlik mających na celu oczyścić, wzmocnić i przywrócić naturalną równowagę w Twoim organizmie. Zestaw DETOX pomoże oczyścić Twój organizm i usunie z niego szkodliwe i toksyczne substancje, a także zbędne kwasy i złogi. Zestaw zawiera najwyższej jakości zioła, znane ze swoich skutecznych właściwości oczyszczających, a dodatkowo różne rodzaje błonnika i soli mineralnych. DETOX Pomoże Ci w naturalny sposób pozbyć się toksyn i złogów, a także odkwasi Twój organizm. Nie spowoduje żadnych skutków ubocznych, które mogą występować w trakcie stosowania preparatów syntetycznych. Ten specjalnie dobrany zestaw ziół, błonników i minerałów, oczyszcza organizm bardzo łagodnie, ale skutecznie. Ponadto, wpływa dobroczynnie na przewód pokarmowy, wspomaga prawidłowe trawienie i wchłanianie pokarmów, a także przywraca prawidłowe funkcjonowanie kluczowych do życia układów i narządów. POLSKA MISJA KATOLICKA w SZWAJCARII Adres redakcji: 12 Chemin des Falaises, 1723 Marly/Fribourg, Suisse. Tel.: 026/ , Fax: 026/ Konto poczt.: pmk1950@gmail.com Redaktor naczelny: ks. dr hab. prof. US Krzysztof Wojtkiewicz Zespół redakcyjny: Beata Daniluk (korekta), ks. Łukasz Szczygielski ks. Artur Cząstkiewicz, ks. Tomasz Tylutki Skład komputerowy: Izabella Wądołowska Impression: Mission Catholique Polonaise 1723 Marly Redakcja nie zwraca materiałów nie zamówionych. Za treść ogłoszeń odpowiada ogłaszający. Abonament: dobrowolna ofiara Chcesz być zdrowy? Oczyść organizm i wzmocnij swój układ odpornościowy! Dr Gatlik DETOX Naturalne oczyszczanie organizmu ziołami - zestaw 99.- CHF Dr Gatlik UNCARIA 60 Kapsułek wzmacniających układ odpornościowy 19.- CHF Gatlik Ltd. CH-4056 Basel info@drgatlik.com Naturalne leki i zioła WIADOMOŚCI nr 525 (czerwiec 2015) 31

17 Dr n. med. Krzysztof Mika SPECJALISTA OKULISTA FMH, FEBO Konsultuje w Genewie codziennie w godzinach ADRES PRAKTYKI LEKARSKIEJ: 12, chemin des Colombettes (Petit-Sacconex) 1202 Genève tel Kompletny zakres okulistycznych badań diagnostycznych Znajomość języków: polski, francuski, angielski