Wniosek DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia KOM(2010) 506 wersja ostateczna 2010/0259 (COD) Wniosek DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie oznaczeń lub oznakowań identyfikacyjnych partii towaru, do której należy dany środek spożywczy (tekst jednolity) PL PL

2 UZASADNIENIE 1. W kontekście społeczeństwa obywatelskiego w Europie Komisja przywiązuje wielką wagę do uproszczenia i uporządkowania prawa Unii, tak aby stało się ono bardziej przejrzyste i dostępne dla obywateli, otwierając im w ten sposób nowe możliwości korzystania z przysługujących im konkretnych uprawnień. Ten cel nie może zostać osiągnięty tak długo, jak liczne przepisy, które były wielokrotnie zmieniane, często zasadniczo, pozostają rozproszone, tak iż trzeba ich szukać częściowo w oryginalnym akcie, a częściowo w późniejszych aktach zmieniających. Wymaga to pracochłonnego porównywania wielu różnych aktów w celu ustalenia obowiązujących norm prawnych. Z tego powodu ujednolicenie przepisów często zmienianych jest potrzebne, aby prawo stało się jasne i zrozumiałe. 2. W dniu 1 kwietnia 1987 r. Komisja postanowiła 1 zalecić swoim pracownikom, aby wszystkie akty były ujednolicane nie później niż po 10 zmianach, podkreślając, że jest to wymaganie minimalne i że odpowiednie jednostki powinny starać się nawet częściej ujednolicać teksty, za które są odpowiedzialne, tak aby przepisy tych aktów były jasne i łatwo zrozumiałe. 3. Konkluzje Prezydencji Rady Europejskiej w Edynburgu (grudzień 1992 r.) potwierdziły to stanowisko 2, podkreślając wagę ujednolicania, które daje pewność co do prawa stosowanego wobec danej materii w danym czasie. Ujednolicanie musi być podejmowane w pełnej zgodności z normalną procedurą przyjmowania aktów Unii. Zważywszy, że żadne zmiany co do treści nie mogą być wprowadzane do ujednolicanych aktów, Parlament Europejski, Rada i Komisja uzgodniły, w drodze porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 20 grudnia 1994 r., możliwość stosowania przyspieszonej procedury dla szybkiego przyjmowania takich aktów. 4. Celem niniejszego wniosku jest ujednolicenie dyrektywy Rady 89/396/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii towaru, do której należy dany środek spożywczy 3. Nowa dyrektywa zastąpi włączone do niej dyrektywy 4 ; niniejszy wniosek całkowicie zachowuje treść ujednolicanych aktów, zbiera je więc jedynie razem, dokonując tylko takich formalnych zmian, jakie wynikają z samego zadania ujednolicenia COM(87) 868 PV. Zob. załącznik 3 do części A konkluzji. Włączone do programu legislacyjnego na [ ]. Zob. część A załącznika I do niniejszego wniosku. PL 2 PL

3 5. Wniosek w sprawie ujednolicenia został sporządzony na podstawie wstępnej konsolidacji, w 22 językach urzędowych, dyrektywy 89/396/EWG i aktów ją zmieniających, przygotowanej przez Urząd Publikacji Unii Europejskiej za pomocą systemu przetwarzania danych. Tam, gdzie artykułom nadano nowe numery, korelacja pomiędzy starą i nową numeracją została określona w tabeli zawartej w załączniku II do ujednoliconej dyrektywy. PL 3 PL

4 89/396/EWG 2010/0259 (COD) Wniosek DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie oznaczeń lub oznakowań identyfikacyjnych partii towaru, do której należy dany środek spożywczy (tekst jednolity) (Tekst mający znaczenie dla EOG) PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 5, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Dyrektywa Rady 89/396/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii towaru, do której należy dany środek spożywczy 6 została kilkakrotnie znacząco zmieniona 7. Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy ją ujednolicić. 89/396/EWG motyw 1 (2) Rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, w obrębie którego zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału Dz.U. C [ ] z [ ], s. [ ]. Dz.U. L 186 z , s. 21. Zob. załącznik I część A. PL 4 PL

5 89/396/EWG motyw 2 (3) Handel środkami spożywczymi zajmuje na rynku wewnętrznym bardzo ważne miejsce. 89/396/EWG motyw 3 (4) Oznaczenie partii towaru, do której należy środek spożywczy, odpowiada potrzebie lepszego informowania o tożsamości produktu. Oznaczenie takie jest więc użytecznym źródłem informacji w przypadku, kiedy środki spożywcze stają się przedmiotem sporu lub stanowią źródło zagrożenia dla zdrowia konsumentów. 89/396/EWG motyw 4 (5) Dyrektywa 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych 8 nie zawiera przepisów odnośnie do umieszczania znaków określających przynależność do partii towaru. 89/396/EWG motyw 5 (6) Na poziomie międzynarodowym istnieje powszechny obowiązek zapewnienia odniesienia do wyprodukowanej lub opakowanej partii produktów spożywczych w opakowaniach jednostkowych. Obowiązkiem Unii jest przyczyniać się do rozwoju handlu międzynarodowego. 89/396/EWG motyw 6 (7) W związku z tym wskazane jest ustanowienie przepisów o charakterze ogólnym i horyzontalnym, w celu zarządzania wspólnym systemem określania partii towaru. 89/396/EWG motyw 7 (8) Skuteczność tego systemu zależy od jego zastosowania na poszczególnych etapach sprzedaży. Pożądane jest jednak wyłączenie niektórych produktów i działań, w szczególności tych, które odbywają się w początkowej fazie dystrybucji produktów rolnych. 8 Dz. U. L 109 z , s. 29. PL 5 PL

6 91/238/EWG motyw 1 i 2 (9) Niezbędne jest wzięcie pod uwagę faktu, iż bezpośrednie spożycie przy zakupie pewnych środków spożywczych, takich jak lody w indywidualnych porcjach, oznacza, iż wskazywanie partii bezpośrednio na opakowaniach jednostkowych byłoby bezcelowe. Jednakże w przypadku tych produktów obowiązkowe powinno być wskazanie partii na opakowaniu zbiorczym. 89/396/EWG motyw 8 (10) Pojęcie partii towaru oznacza, że poszczególne jednostki środków spożywczych skierowanych do sprzedaży posiadają prawie identyczne cechy produkcji, wytworzenia lub pakowania. W związku z powyższym nie powinno się stosować tego pojęcia do produktów sprzedawanych luzem lub produktów, które z powodu swoich indywidualnych właściwości lub różnorodnego charakteru nie mogą być uważane za produkty tworzące jednorodną partię towaru. 89/396/EWG motyw 9 (11) Wobec różnorodności stosowanych metod oznaczania określenie partii towaru i umieszczenie odpowiedniego oznaczenia lub znaku powinno zależeć od sprzedawcy. 89/396/EWG motyw 10 (12) Aby oznaczenie to spełniało swój cel, jakim jest dostarczanie informacji, powinno ono wyraźnie odróżniać się i pozwalać na rozpoznanie go jako oznaczenia. Sprostowanie 89/396/EWG (Dz.U. L 156 z , s. 26) (13) Data minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia, zgodnie z dyrektywą 2000/13/WE, mogą służyć jako określenie partii towaru, pod warunkiem dokładnego ich wskazania. (14) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I część B, PL 6 PL

7 PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: 89/396/EWG Artykuł 1 1. Niniejsza dyrektywa dotyczy oznaczenia pozwalającego na określenie partii towaru, do której należy środek spożywczy. 2. Do celów niniejszej dyrektywy termin partia towaru oznacza partię środków spożywczych do sprzedaży, wyprodukowanych, wytworzonych lub zapakowanych praktycznie w takich samych warunkach. Artykuł 2 1. Środek spożywczy nie może być dopuszczony do obrotu, jeśli nie posiada oznaczenia, o którym mowa w art. 1 ust Ust. 1 nie ma zastosowania: a) do produktów rolnych, które w momencie opuszczenia gospodarstwa są: (i) (ii) (iii) sprzedawane lub dostarczane do miejsca czasowego magazynowania, przygotowania lub pakowania; transportowane do organizacji producenckich; lub zebrane w celu niezwłocznego włączenia do przygotowań operacyjnych lub systemu przetwórczego; b) jeśli w punkcie sprzedaży konsumentowi docelowemu środki spożywcze nie są opakowane jednostkowo, zostają zapakowane na życzenie nabywcy lub są opakowane jednostkowo do natychmiastowej sprzedaży; c) do opakowań lub pojemników, których największy bok ma powierzchnię mniejszą niż 10 cm 2 ; 91/238/EWG art. 1 d) do indywidualnych porcji lodów. Oznaczenie umożliwiające identyfikację partii znajduje się na opakowaniu zbiorczym. PL 7 PL

8 89/396/EWG 1 Sprostowanie 89/396/EWG (Dz. U. L 156 z , s. 26) Artykuł 3 Partia towaru jest każdorazowo określana przez producenta, 1 wytwórcę lub pakującego dany środek spożywczy lub pierwszego sprzedawcę ustanowionego w Unii. 89/396/EWG Oznaczenie, o którym mowa w art. 1 ust. 1 jest ustalane i umieszczane na odpowiedzialność jednej z wymienionych powyżej osób. Jest ono poprzedzane literą L, z wyjątkiem przypadków, kiedy odróżnia się ono wyraźnie od innych oznaczeń znajdujących się na etykiecie. Artykuł 4 Jeżeli środki spożywcze są opakowane jednostkowo, oznaczenie, o którym mowa w art. 1 ust. 1 oraz, tam gdzie to stosowne, litera L znajdują się na opakowaniu jednostkowym lub dołączonej do niego etykiecie. Jeżeli środki spożywcze nie są opakowane jednostkowo, oznaczenie, o którym mowa w art. 1 ust. 1 oraz, tam gdzie to stosowne, literę L, umieszcza się na opakowaniu lub na pojemniku lub, jeżeli ich brak, na odpowiednich dokumentach handlowych. W każdym przypadku oznaczenie to umieszcza się w taki sposób, aby było dobrze widoczne, wyraźnie czytelne i nie dawało się usunąć. Artykuł 5 Jeżeli na etykiecie umieszczona jest data minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia, oznaczenie, o którym mowa w art. 1 ust. 1 nie musi być umieszczane na środkach spożywczych, pod warunkiem że data lub termin składają się przynajmniej z dnia i miesiąca, w postaci niezakodowanej, umieszczonych w podanej kolejności. Artykuł 6 Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla oznaczeń przewidzianych w szczególnych przepisach unijnych. Komisja publikuje i aktualizuje na bieżąco wykaz tych przepisów. PL 8 PL

9 Artykuł 7 Dyrektywa 89/396/EWG, zmieniona dyrektywami wymienionymi w załączniku I część A traci moc, bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I część B. Odesłania do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II. Artykuł 8 Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. 89/396/EWG Artykuł 9 Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich. Sporządzono w [ ] W imieniu Parlamentu Europejskiego Przewodniczący W imieniu Rady Przewodniczący PL 9 PL

10 ZAŁĄCZNIK I Część A Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian (o których mowa w art. 7) Dyrektywa Rady 89/396/EWG (Dz.U. L 186 z , s. 21) Dyrektywa Rady 91/238/EWG (Dz.U. L 107 z , s. 50) Dyrektywa Rady 92/11/EWG (Dz.U. L 65 z , s. 32) Część B Wykaz terminów przeniesienia do prawa krajowego (o których mowa w art. 7) Dyrektywa Termin przeniesienia 89/396/EWG 20 czerwca 1990( * ) 91/238/EWG 92/11/EWG ( * ) Zgodnie z art. 7 akapit pierwszy dyrektywy 89/396/EWG, zmienionej dyrektywą 92/11/EWG: Państwa członkowskie w miarę potrzeb wprowadzają zmiany w swoich przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, tak aby: zezwolić na prowadzenie handlu artykułami spełniającymi wymogi niniejszej dyrektywy nie później niż do dnia 20 czerwca 1990 r., zabronić handlu artykułami niespełniającymi wymogów niniejszej dyrektywy z mocą od dnia 1 lipca 1992 r. Jednakże handel artykułami wprowadzonymi na rynek lub opatrzonymi etykietą przed tą datą i niespełniającymi wymogów niniejszej dyrektywy może być kontynuowany aż do wyczerpania zapasów. _ PL 10 PL

11 ZAŁĄCZNIK II TABELA KORELACJI Dyrektywa 89/396/EWG Niniejsza dyrektywa Artykuł 1 Artykuł 1 Artykuł 2 ust. 1 i 2 Artykuł 2 ust 1 i 2 Artykuł 2 ust. 3 Artykuły 3 do 6 Artykuły 3 do 6 Artykuł 7 Artykuł 7 Artykuł 8 Artykuł 8 Artykuł 9 Załącznik I Załącznik II _ PL 11 PL