CZAS ZMIENIĆ SIĘ W POPIÓŁ

Transkrypt

1 Konstantin ŚCIESZYK CZAS ZMIENIĆ SIĘ W POPIÓŁ Konstantin ŚCIESZYK (ur. 1979, Soligorsk) dramatopisarz, poeta, scenarzysta filmowy ( Prozę i poezję zaczął pisać w 1994 roku, dramaty w Ukończył trzy lata studiów na Wydziale Kultury Tradycyjnej i Sztuki Białoruskiej Białoruskiego Państwowego Uniwersytetu Kultury i Sztuki (specjalizacja Twórczość literacka. Dramaturgia ). Został skreślony z listy studentów z adnotacją: brak predyspozycji. Na swoim koncie ma ponad dwadzieścia jednoaktówek. K. Ścieszyk uczestniczył w laboratorium dramatopisarzy, organizowanym przez festiwal Neue Stucke aus Europe (Wiesbaden), Lubimowka i Jasnaja Polana (Moskwa), Eurazja (Jekaterynburg), Teatr Białoruskiej Dramaturgii (Mińsk). Sztuka Mężczyzna kobieta pistolet otrzymała drugą nagrodę w konkursie Eurazja-2005 i została opublikowana na łamach czasopisma Sowriemiennaja Dramaturgija (2005/4). Prapremiera miała miejsce na deskach teatru Wariant (Togliatti, Rosja, 2006) i zaprezentowana podczas festiwalu Majskije Cztienija. Utwór Mężczyzna kobieta pistolet został przetłumaczony na język polski przez Karolinę Niewiadomską i opublikowany na łamach antologii Nowa dramaturgia białoruska (pod red. Andrieja Moskwina, Warszawa 2011). W Polsce czytania sztuki Mężczyzna kobieta pistolet odbyło się w ramach cyklu Dramat nieobecny podczas międzynarodowego festiwalu teatralnego Konfrontacje Teatralne (6 X 2006, Lublin). Wykonanie: Magdalena Gorgot i Marcin Gapski (Teatr Panopticum ). Sztuka Czas zmienić się w popiół (Wriemia byt' piepłom) została napisana w 2011 roku Tłumaczenie: Natalia Pietrulewicz KATIA Tata, podaj sól. TATA A proszę to gdzie? KATIA Proszę. Jeśli to nie kłopot. TATA Nie kłopot. MAMA Nie pyskuj ojcu. KATIA Przecież nie pyskuję. MAMA A według mnie tak. KATIA Nie miałam takiego zamiaru. MAMA To mi się wydało. PROCHY 1.

2 KATIA No tak, wydawało ci się. MAMA Przestań już. KATIA A co? TATA Możecie ciszej? MAMA Ja prawie milczę. KATIA Ja tym bardziej. TATA No i pięknie. Pomilczcie obie. Mam coś ważnego do powiedzenia. MAMA Zamieniam się w słuch. KATIA Ja też. MAMA Jak milczysz to milcz. KATIA To było też do ciebie. TATA Przestańcie się kłócić. Mam nowinę. KATIA Dobrą? TATA Nowości są zawsze dobre, nawet jeśli są złe. MAMA A to dlaczego? TATA Dlatego, że wszystko zmierza ku lepszemu. MAMA Wszystko? Zawsze? TATA Zawsze. KATIA Dziękuję. Tak myślałam. Już nie strach umierać. MAMA Nie pyskuj ojcu. KATIA No ja przecież nie pyskuję. Mówię serio. TATA No to co, będziecie słuchać, czy nie? MAMA Będziemy. KATIA Tak, dawaj tę swoją nowinę. TATA A nowina jest taka. Dzisiaj rano dostarczono mi urnę z prochami dziadka. KATIA Urnę? To takie coś jak śmietnik, czy jak? MAMA A tobie to w twarz dać? Czy jak? KATIA Wolę czy jak. TATA No, urna to taka waza z przykrywką. Zazwyczaj. Ale w naszym przypadku to zwykłe metalowe pudełko. Nie za duże. KATIA I mimo wszystko urna? TATA No tak. Tak się mówi. KATIA To ona, co? TATA Tak. To dziadek. MAMA Czyś ty zwariował? Po coś go tu przytaszczył? TATA A co? Jaka mu różnica? Jego już nie ma. MAMA Przecież postawiłeś na stół nieboszczyka. TATA Żaden nieboszczyk. To popiół. KATIA Do licha. A można potrzymać? TATA Można. Ale mocno trzymaj. KATIA Nie rozsypię. MAMA Jeszcze by tego brakowało. TATA Urna jest solidnie zamknięta. Łatwo się nie wysypie. Przecież to twój dziadek. KATIA Taki maleńki.

3 MAMA Uważaj na słowa. KATIA A co? MAMA Zero szacunku. KATIA Dlaczego? Przecież nigdy go nie widziałam. Tylko na zdjęciach. TATA To nie był prosty człowiek. KATIA Ty za to czasami aż za prosty jesteś. MAMA Jak ty z ojcem rozmawiasz? KATIA A co się czepiasz? On się nie obraża. MAMA No i dureń, że się nie obraża. Przecież to twój ojciec. KATIA I co dalej? MAMA Rodziców trzeba szanować. I ojca, i matkę. KATIA Dzięki, szefowa. Jestem niewykształcona. MAMA Kto? Szefowa? KATIA Tak. MAMA Och. KATIA Powzdychaj, powzdychaj. Służy ci. MAMA Katia! TATA Kaćka, nie obrażaj mamy. Dawaj dziadka z powrotem. KATIA Już. Mam wrażenie, że tam w środku są fotografie. TATA Czyje? KATIA Dziadka. Dla mnie on istniał tylko na zdjęciach. I pewno na nich umarł. Przyznaj się, tata, tam w środku są zdjęcia? MAMA Nie gadaj głupot. KATIA Ja wiem: schowałeś je tam dlatego, że na nich jest dziadek. TATA Niczego nie chowałem. To pudełko dzisiaj przyniósł kurier, są w nim prochy mojego ojca. KATIA Tak lekko o tym mówisz. TATA Prawie się ze sobą nie kontaktowaliśmy. KATIA My też się z tobą prawie nie kontaktujemy. Ale jak umrzesz MAMA Katia! KATIA A co? Nie umrzesz, tak mam rozumieć? MAMA Przestańcie przy stole mówić o takich rzeczach. KATIA O jakich takich? MAMA O takich. Doskonale mnie rozumiesz. KATIA No, ale w ogóle to na naszym stole stoi dziadek Leży Czy stoi? MAMA Katia! KATIA No co Katia! Nie krępuje cię, że na stole mamy nieboszczyka, a z jakichś powodów nie wolno mówić o twojej śmierci. MAMA Mnie to krępuje. I chciałabym, żebyście to pudełko gdzieś sprzątnęli. Lepiej jak najdalej. TATA Zaraz zabiorę. MAMA Najbardziej bym chciała, żebyś wyniósł go z mieszkania. TATA Tego akurat zrobić nie mogę. MAMA Dlaczego? Miejsce w kolumbarium takie drogie?

4 TATA Nie w tym rzecz. KATIA Co to jest kolumbarium? TATA Nie mogę go oddać do kolumbarium. MAMA Dlaczego? TATA Mam testament. KATIA Napisałeś testament? Daj przeczytać! TATA Nie ja. Dziadek. MAMA A skąd ty go masz? TATA Dostałem parę lat temu pocztą. Z dopiskiem: Przeczytaj po mojej śmierci. KATIA Jaka precyzja! TATA No tak. MAMA I co, przeczytałeś? TATA Przeczytałem. MAMA A czemu bez nas? TATA Bo tam było przeczytaj, a nie przeczytajcie. List był zaadresowany do mnie. MAMA Mimo wszystko trzeba było poczekać. TATA I tak długo czekałem. KATIA Trzeba było od razu przeczytać, skoro było ciekawe. Po co czekać? TATA Po to. KATIA Przesądny jesteś, czy co? TATA W pewnym stopniu tak. MAMA Dobrze. Przeczytałeś. I co tam jest zapisane? TATA Nam nic. Tylko Katii. KATIA Mnie? TATA Tak. MAMA A dlaczego dla mnie i dla ciebie nic? TATA Dobre pytanie. KATIA A co dla mnie? TATA Mieszkanie w Moskwie. KATIA Mieszkanie? TATA Mieszkanie. Trzypokojowe. MAMA Nasze sprzedamy i wszyscy razem wyjedziemy do Moskwy. TATA W żadnym razie. To mieszkanie Kati. KATIA Tak, mieszkanie jest moje. MAMA Jeszcze czego. TATA Tak, jej. Ale pod jednym warunkiem. KATIA Pod jakim? TATA Masz rozsypać prochy dziadka na brzegu morza. MAMA Nigdzie teraz nie pojadę. Nawet nad morze. TATA Ciebie nikt nie wysyła. Katia sama pojedzie. MAMA Czyś ty zwariował? KATIA Sama pojadę. MAMA Ciebie nikt nie pyta. TATA Ona jest już dorosła.

5 MAMA Tylko według dowodu dorosła. I co to za głupota rozsypywać prochy na brzegu morza? Po co? TATA To jego ostatnia wola. MAMA No i co z tego? Przecież umarł, wszystko mu jedno. Kupimy miejsce w kolumbarium, niech tam stoi. To mieszkanie sprzedamy, przeprowadzimy się do tamtego. Zresztą czy są klucze? TATA Jakie? MAMA No, od mieszkania w Moskwie. TATA Mam je. KATIA Daj mi, są moje. TATA Nie. Najpierw warunek. KATIA Dobrze. Pojadę i rozsypie. Dowolne morze? TATA Nie. Konkretne. MAMA Nad żadne morze ona nie pojedzie. KATIA Pojadę. Jak najbardziej. Jakie morze? Czarne? Czy inne? MAMA Przestańcie wariować. Nikt nigdzie nie pojedzie. TATA Nie. Nie Czarne. KATIA A jakie? TATA Po tamtej stronie. MAMA Co? KATIA Dobrze usłyszałam? TATA Dobrze. Po tamtej stronie. KATIA Kurwa. MAMA Jaka tamta strona? Tyś całkiem już zwariował, czy co? TATA Nic strasznego. Morze na tamtej stronie jest całkiem blisko. Ze sto kilometrów, nie dalej. KATIA I ja sama tam pojadę? W ogóle bez nikogo? TATA Sama. KATIA O cholera, co żeście wymyślili?! MAMA Dlaczego myśmy wymyślili? Ja niczego nie wymyślałam. A ty uważaj co gadasz. TATA Nie martw się. Tam nie jest tak strasznie, jak wam się wydaje. Przeżyjesz. KATIA Tata, przecież tam są wampiry! MAMA Nie słuchaj go, to zwykły durny żart. Przecież znasz ojca. TATA O wampirach kłamią. Mniej telewizji oglądaj. MAMA Skończmy z tym cyrkiem. Testament twojego ojca nic nie znaczy. To zwykła kartka. TATA Jesteś pewna? MAMA Jestem pewna, nie ma żadnej pieczątki. TATA To nie ma znaczenia. MAMA Tym bardziej, że nie widziałeś się z nim tyle lat. TATA No i? MAMA Wątpię czy można go uznawać za twojego ojca, skoro tak cię traktował. TATA Nic nie wiesz. MAMA Tu nie ma co wiedzieć. On ciebie zostawił. TATA Wszystko jest dużo bardziej skomplikowane.

6 MAMA I nic nie zapisał tobie. Zupełnie nic. TATA Za to Katii zapisał. KATIA Tato, nigdzie nie pojadę. TATA Racja, nie pojedziesz. Pójdziesz piechotą. Nie ma tam czym pojechać. I zawieźć cię też nie ma komu. MAMA Nie chcę słyszeć niczego o tamtej stronie. Nie odpuszczę. Czort z nim, z tym mieszkaniem. Pewnie nie ma żadnego mieszkania. TATA Jest. MAMA Są tylko klucze. Nie wiadomo od czego. TATA Zabawne. Ja i adres mam. MAMA Co za różnica? Rozumiesz, że Katia tam zginie! Twoja jedyna córka TATA Nic się jej nie stanie. Jeśli będzie się właściwie prowadzić. KATIA Właściwie? Czyli jak? TATA Ja cię potem dokładnie poinstruuje. Sam na sam, bez mamy. Ona i tak się już denerwuje. MAMA A jak mam się nie denerwować?! Starczy, słyszysz? To już przesada, czas z tym skończyć. TATA Ja nawet nie zacząłem. MAMA O boże TATA Łzy tu na nic. Bardzo kochałem mojego ojca. I dlatego zrobię tak, jak on prosił. MAMA Jedyną córkę wyślesz na śmierć? KATIA Tata TATA Nie bój się. Będzie z tobą dziadek, nie pozwoli, by ktoś zrobił ci krzywdę. KATIA Przecież on nie żyje. TATA Tym bardziej. 2. DIMA Kiedy jedziesz? KATIA Nie jadę. Idę. DIMA No nie ważne. KATIA A właśnie, że ważne. Na tamtą stronę i to piechotą. Wyobrażasz sobie? DIMA Taaak. Chociaż, jeśli mam być szczery, to nie. Nigdy tam nie byłem. KATIA Tam są wampiry. DIMA Nie wydaje mi się. Kogo by tam miały żreć? KATIA Ludzi. DIMA Ludzie tam nie chodzą. KATIA Przecież ja pójdę. DIMA Aha, one tam siedzą i ileś lat czekają, aż ty jedna jedyna przyjdziesz. Nic więcej nie mają do roboty. KATIA Słyszałam, że one są jak kleszcze mogą i czterdzieści lat czekać. DIMA Hm! Kleszcz czeka czterdzieści lat? Jakoś długo. KATIA Zdaje się, że czterdzieści. Może mniej. Ale tak w ogóle to długo. Siedzi na gałęzi i czeka, a potem skacze z góry.

7 DIMA Zdaje się, że one żyją w trawie, nie? KATIA Może i w trawie. Co za różnica? DIMA Nie ma żadnych wampirów, nie panikuj. KATIA Kurwa, no czemu muszę iść sama? Dlaczego ojciec jest taki zasadniczy. Nigdy bym nie pomyślała. DIMA I nie myśl. Jeśli ci się wydaje, że znasz swoich rodziców KATIA Ja już nic nie wiem. Słuchaj, może ty ze mną pójdziesz? DIMA Nie za wiele wymagasz? A potem weźmiesz mnie ze sobą do Moskwy? KATIA Nie wezmę. DIMA No właśnie. Ja chciałbym jeszcze pożyć. KATIA Też bym chciała. DIMA Doskonale cię rozumiem. Ale nic nie mogę zrobić. Przecież mówiłaś, że musisz tam pójść sama. KATIA A jak on się niby dowie? Będzie mnie śledzić, czy co? DIMA Wątpię. Myślę, że liczy na twoją szczerość. KATIA To jest w błędzie. Sama tam nie pójdę. DIMA Ja z tobą też nie pójdę. KATIA Podobno jesteś moim najlepszym przyjacielem. DIMA Każda przyjaźń ma granice, wybacz. KATIA No tak, tak. DIMA Przepraszam, nic nie mogę zrobić. Pewne rzeczy są silniejsze ode mnie. Na przykład instynkt samozachowawczy. KATIA Dobrze. Tylko zabierz rękę. DIMA A co? KATIA A nic. Wystarczy. Moja przyjaźń też ma granice. DIMA Katia, no i dlaczego się złościsz? KATIA A dlatego. Powiedziałam: zabierz rękę. DIMA Katia, nie rozumiesz, że to zwyczajny szantaż? KATIA Dlaczego szantaż? DIMA Bo i tak jest jasne, że nie mogę z tobą iść. KATIA Boisz się? DIMA Jeszcze jak. KATIA No ale przecież tam nie ma wampirów, sam tak mówiłeś. DIMA Nawet jeśli nie ma. KATIA To dlaczego nie możesz? DIMA A ty dlaczego? KATIA Bo się boję wampirów! Nawet jeśli ich nie ma, wszystko jedno, boję się ich. Dlatego że najpewniej jednak tam są. DIMA A ja się boję miejsc, gdzie nikt nie chodzi. KATIA Tam tylko stalkerzy chodzą. DIMA Nie jestem stalkerem. I stalkerzy to nie wszyscy. Stalkerów można pominąć, oni się nie liczą. A tak w ogóle, to ja w nich nie wierzę. KATIA W stalkerów też nie wierzysz? DIMA Też. Dlatego, że to nie stalkerzy, to idioci.

8 KATIA A ty, rozumiem, nie jesteś idiotą? DIMA Ja nie. Ja nie chodzę tam gdzie jest napisane: Nie wchodzić niebezpiecznie. KATIA A tam jest tak napisane? DIMA Nie, inaczej: Przechodzenie na tamtą stronę surowo wzbronione. No, albo coś w tym stylu. KATIA Widziałeś na własne oczy? DIMA Aha. KATIA Kurczę. To mnie pocieszyłeś. DIMA Przepraszam? KATIA Zabierz ręce. DIMA Słuchaj, o co ci chodzi? KATIA Jeśli nie chcesz ze mną iść, to zabierz ręce. DIMA Przecież to szantaż. KATIA Szantaż. I tak nikt ze mną nie chce iść, a jeśli i ty nie chcesz DIMA Oh, kurczę KATIA No i czego kurczę? No co mam zrobić? Zupełnie się pogubiłam. Niczego już mi się nie chce. DIMA I mieszkania w Moskwie też nie chcesz? KATIA Mieszkanie w Moskwie chcę. DIMA No i proszę. A mówisz, że się pogubiłaś. Czosnkiem się cała poobwieszasz i do przodu. KATIA Te się nie boją czosnku. DIMA Wszystko jedno ich nie ma. KATIA I zaraz będzie, że mieszkania żadnego też nie ma. Po co więc tam iść? DIMA Jak to po co? To ostatnia wola. KATIA Mhm. Człowieka, którego widziałam tylko na zdjęciach. DIMA I on ciebie. Ale ty mu nic, a on tobie mieszkanie zapisał. KATIA W które mi trudno uwierzyć. DIMA Skoczyłabyś do Moskwy i sprawdziła. KATIA Nie mogę, muszę się szykować. DIMA Szykować? KATIA Tak, psychicznie. Nastawić się. DIMA Będziesz brać ze sobą jakąś broń? KATIA Będę. Ojciec dał pistolet, paralizator, ale z małej odległości może zabić. DIMA O widzisz! KATIA I tak nie umiem. DIMA Strzelać nie umiesz? To łatwe. KATIA Zabijać nie umiem. Nie jestem pewna, czy będę umiała się tym posłużyć, jak będzie trzeba. DIMA No tak, strach paraliżuje. KATIA Właśnie. DIMA No, to musisz się zrelaksować. KATIA To nie jest śmieszne. DIMA Mówię poważnie.

9 KATIA Nie wiem jak to zrobić. To jakby iść do dentysty, tylko sto razy gorzej. DIMA A ja nie boję się leczyć zębów. KATIA No i dureń z ciebie. DIMA Czemu od razu dureń? KATIA Temu. On się nie boi. A ja się boję. DIMA Katia, nie świruj. KATIA Zabierz ręce. DIMA Proszę, przestań. KATIA No zabieraj, mam inne problemy. Nie rozumiesz? DIMA Rozumiem. Przepraszam. KATIA Niczego nie rozumiesz. Bo nie musisz tam iść. DIMA Z czego bardzo się cieszę. KATIA To znaczy, że ty już w ogóle mnie olewasz? DIMA Dlaczego od razu olewam. Po prostu patrzę na sprawy trzeźwo. W tej sytuacji nie mogę ci w niczym pomóc. Dlatego nie uważam, że powinienem tracić moją psychiczną energię na puste przeżywanie. KATIA Psychiczna energia, kurwa. A podobno przyjaciel. DIMA Chcesz, żebym ci wytłumaczył, co to takiego? Duchowe męki, tak? Katia, teraz nie czas no to. KATIA A jaki teraz czas? DIMA Maksymalnie prosty i szczery. Zmarły dał wszelkie wytyczne. Jeśli nie wrócisz, to ja oczywiście będę przeżywać. I to KATIA I to? DIMA No, przecież nie będę wiedzieć na stówę czy umarłaś czy nie. A jeśli nagle zostaniesz wampirem? KATIA Przecież wampirów nie ma. DIMA Nie wiadomo. Może i są. Ja w nie nie wierzę, ale to nie znaczy, że ich nie ma. Jest całkiem możliwe, że jestem w błędzie. KATIA No dobrze, zmienię się w wampira. I co wtedy? DIMA No, po pierwsze, tak czy siak nie dowiem się o tym. KATIA A po drugie? DIMA A po drugie, wszystko będzie strasznie trudne. KATIA A dokładniej? DIMA Jeśli cię ugryzie wampir, nie umrzesz. Ale już nie będziesz człowiekiem. To znaczy, wyjdzie na to, że Katia jakby to jest, ale jakby jej nie było. Zmienisz plus na minus. KATIA I, oczywiście, twój stosunek do mnie też się zmieni z plusa na minus? DIMA A jakże. Jestem człowiekiem, nie wampirem. Nie jestem gotowy na to, żeby się zmienić w wampira, nawet z miłości do ciebie. KATIA A kochasz mnie? DIMA No, dopóki nie jesteś wampirem. KATIA Kochasz? DIMA Na swój sposób. KATIA Ach, na swój sposób!

10 DIMA Każdy kocha na swój sposób. Chociaż, szczerze mówiąc, ja to w ogóle nie wierzę w miłość. KATIA To znaczy, że jej nie ma? DIMA Nieeaaa. Nie ma. KATIA A co wtedy jest? W co wierzysz? DIMA Wierzę w przywiązanie. KATIA Dobrze. A co to takiego przywiązanie? DIMA Czystej wody chemia. KATIA Ja w to nie wierzę. DIMA Jak ci wygodnie. KATIA Jakieś żałośnie obraźliwe rzeczy dzisiaj mówisz. DIMA Zawsze tak mówię. Po prostu nie zwracałaś uwagi. KATIA A czemu dzisiaj zwracam uwagę? DIMA Dlatego, że jesteś przestraszona. A z drugiej strony otwarta. KATIA To znaczy? DIMA No jak ślimak, który ma nie jedno wejście do muszli, a kilka. KATIA Nie rozumiem. DIMA Strach przed śmiercią zakorkował twoje główne wejście albo wyjście, jak wolisz i otworzył inne, z którego na świat wyziera surowe mięso. Mięso cierpi, mięso czuje każde dotknięcie. Nawet czułe głaskanie wydaje się mięsu bolesnym ukłuciem. KATIA Sam jesteś mięso. DIMA Chciałem zobrazować. KATIA Zabierz ręce, proszę. DIMA No, widzisz, mówiłem. Ja delikatnie, a tobie się nie podoba. KATIA Nie o tym teraz. DIMA No dobrze. KATIA A po za tym nie wierzysz w miłość. DIMA A co tu ma do rzeczy miłość? KATIA A co teraz miałoby być? DIMA No jeśli nie będziesz mnie odpychać, to będzie seks. KATIA Aha, teraz. Szybki jesteś. DIMA Masz coś przeciw? KATIA Mam. Nie chcesz mi pomóc i nie jesteś ze mną. DIMA Stoję za tobą murem. KATIA Jesteś tylko za sobą. DIMA Oj, to już tyle razy przerabialiśmy. Katia, każdy jest sam za sobą, rozumiesz? To jak dwa razy dwa, nawet małe dzieci to wiedzą. KATIA A ja nie wiem. DIMA No to ci powiem. I nawet udowodnię, że w tym konkretnym przypadku to ty mnie całkiem olewasz i myślisz tylko o sobie. KATIA Czemu tak? DIMA Temu. Jeśli wszystko ci się uda, to przeprowadzisz się do Moskwy, a ja zostanę tutaj. To jasne. Jeśli ci pomogę i wszystko nam się uda, to ty przeprowadzisz się do Moskwy, a ja

11 wszystko jedno i tak zostanę tutaj, rozumiesz? Nigdy mnie ze sobą nie weźmiesz, no bo kim ja niby jestem? KATIA Jesteś moim najlepszym przyjacielem. DIMA Bardzo wątpliwe oświadczenie. To tylko słowa. KATIA No, a kim w takim razie? DIMA My po prostu czasem ze sobą śpimy. KATIA Ja oprócz ciebie nie mam nikogo. DIMA Nie wątpię. KATIA Jesteś jedynym człowiekiem, którego mogę nazwać przyjacielem. DIMA Słowa, słowa, słówka. Przyjaciel. Nie przyjaciel. KATIA Dima DIMA Tak, Katiusza? KATIA Nie pójdziesz? DIMA Dokąd? KATIA No, na tamtą stronę. Ze mną. DIMA Nie, nie pójdę. KATIA No i dobrze. DIMA Nie gniewaj się. Znajdziemy ci przewodnika z ogłoszenia. KATIA To znaczy? DIMA Jakiegoś łowcę wampirów. KATIA Są tacy? DIMA Myślę, że tak. Skoro są wampiry. KATIA Naprawdę znajdziemy? DIMA Oczywiście. Z łatwością. KATIA No dobrze. Zaciągnij zasłony, światło zawsze mi przeszkadza. DIMA Już się robi. Jesteś już mokra? KATIA Ej, co to w ogóle za pytania? DIMA Można sprawdzić? KATIA Można, tylko bez takich rozmów. DIMA Ale nie trzeba się krępować. KATIA Słuchaj, weź DIMA Już!... KATIA Proszę powiedzieć, a pan je widział? MYŚLIWY Mów mi na ty. KATIA Dobrze. Widziałeś je? MYŚLIWY Co dokładnie? KATIA Wampiry. MYŚLIWY Zależy jakie. KATIA One są różne, czy jak? MYŚLIWY Oczywiście. KATIA No proszę. 3.

12 MYŚLIWY Najczęściej zdarzają się szeptuny. Nie tylko je widziałem, ale i zabijałem. KATIA A dlaczego szeptuny? MYŚLIWY Są słabiutkie. Ledwo pełzają, i prawie nie mogą mówić, tylko szepczą. KATIA Aha. MYŚLIWY Ale tak czy siak należy je zabijać, bo są groźne. KATIA Gryzą? MYŚLIWY Gryzą. Jeśli stracisz czujność, mogą ci nawet odgryźć nogę. KATIA Oho. MYŚLIWY A ty co myślałaś? KATIA Mój przyjaciel w nie nie wierzy. MYŚLIWY W szeptuny? KATIA W wampiry w ogóle. I tata też nie wierzy. MYŚLIWY To dlatego, że oni tu nigdy nie byli. KATIA A po co tu w ogóle chodzić? Tu jest pusto i zimno. MYŚLIWY To tylko pierwsze kilka kilometrów. Później będzie miasto. KATIA A w nim co? Ludzie mieszkają? MYŚLIWY Wyobraź sobie. Tutejsi. KATIA Jak to? A wampiry? MYŚLIWY Przyzwyczaili się. KATIA Do miejscowych? MYŚLIWY Nie, miejscowi do wampirów. KATIA No dobrze, to ich sprawa, ale po co wy tu chodzicie? MYŚLIWY Mamy umowę z miejscowymi. Za każdego zabitego wampira dostajemy plus, za każde sto plusów artefakt. KATIA To gra komputerowa? MYŚLIWY Tak. Tylko na kodach grać się nie da. I jeśli umierasz, to naprawdę. KATIA A powiedz, nie masz dwóch palców w tej ręce to wampir ci odgryzł, tak? MYŚLIWY Tak. Szeptun. KATIA Kurczę. MYŚLIWY Bolało. KATIA Wyobrażam sobie. MYŚLIWY Nie wydaje mi się. Masz wszystkie palce na swoim miejscu. KATIA Przecież mogę włączyć wyobraźnię. Wierzę, że to może boleć. A oprócz szeptunów, jakie jeszcze bywają? MYŚLIWY Bywają letuny, ale rzadko. Przez ten cały czas tylko dwa widziałem. KATIA To znaczy, one mają skrzydła? MYŚLIWY Nie, tak po prostu latają. Bezgłośnie. Skoczą ci na plecy i odgryzą głowę. KATIA O, cholera. MYŚLIWY Nie kręć się, i tak nie zauważysz. One czekają, aż się zamyślisz. KATIA Straszne. MYŚLIWY Oczywiście, że straszne. Ja też się boję, ale letuny akurat zdarzają się rzadko. KATIA A jak ty je w ogóle zobaczyłeś, skoro napadają z tyłu i bezgłośnie?

13 MYŚLIWY Jednego widziałem na samym początku. Siedział w kryjówce, w jamie, nakrytej suchą trawą. Obok przechodził miejscowy. Letun widocznie mnie nie zauważył, dlatego zwalił się z góry na miejscowego i urwał mu łeb. Zdążyłem wystrzelić, ale nie trafiłem. KATIA A drugi przypadek? MYŚLIWY Drugi przypadek Drugi letun zabił moją żonę. KATIA Oj, wybacz. MYŚLIWY Nie szkodzi. Tak czy siak, ja jestem winny. Szliśmy jarem, po pas w trawie. Zachciało mi się lać. Niedoświadczony jeszcze byłem, odwróciłem się z przyzwyczajenia. Kiedy rozpinałem rozporek, usłyszałem łomot i chrzęst. Odwracam się, a ona była już bez głowy, tylko krew tryskała mi na buty. KATIA O, kurwa. MYŚLIWY Nic się nie stało. No już, wytrzyj twarz. Wtedy też wymiotowałem. KATIA Jak ty po czymś takim w ogóle możesz żyć? MYŚLIWY Żyję. To była dla mnie lekcja: nigdy nie załatwiaj potrzeby na otwartej przestrzeni. KATIA A jak mi się teraz nagle zechce posiusiać, nie mówiąc już o innych rzeczach, to MYŚLIWY Będziesz spokojnie załatwiać swoje sprawy, a ja ciebie będę kryć. KATIA Nie chcę, żebyś patrzył, jak to robię. MYŚLIWY Jeśli chcesz żyć, to trzeba się przyzwyczaić. KATIA Coraz bardziej mnie uspokajasz, twoja mać. MYŚLIWY Mówię ci: letuny rzadko bywają. Więc nie musisz się tak mocno bać. Tym bardziej, że ja patrzę. KATIA Według mnie to ty sobie pod nogi patrzysz. MYŚLIWY Długo trenowałem i wypracowałem dookolne widzenie. KATIA Nie wierzę ci. MYŚLIWY Jak chcesz. KATIA Kurwa, ja się boję! MYŚLIWY Ja też się boję. Tylko miejscowi się nie boją. KATIA Jeśli stwierdzasz, że widzisz dookoła, to jak przegapiłeś szeptuna, który zabił twoją żonę? MYŚLIWY Wtedy jeszcze nie miałem dookolnego widzenia. Byłem amatorem. KATIA A teraz to kim jesteś? MYŚLIWY Teraz jestem specjalistą. Mam nawet certyfikat. KATIA Karteczka z pieczątką. Ech głupia, na co ja się zgodziłam? MYŚLIWY Nie trzęś się tak. KATIA Po co cię o nich pytałam? Lepiej gdybym niczego nie wiedziała. MYŚLIWY W zasadzie, to nie ma żadnej różnicy. Tak czy siak umrzesz. KATIA To sarkazm, dobrze rozumiem? MYŚLIWY Swego rodzaju. KATIA Cholera. Niech diabli wezmą to mieszkanie. MYŚLIWY Co? Jakie mieszkanie? KATIA Nie ważne. Może zawrócimy? Jeszcze nie jest za późno? MYŚLIWY W sensie?

14 KATIA No, nie chcę nigdzie iść. Chcę do domu. Wszystko wysypię do tej kałuży i pójdziemy do domu, dobrze? MYŚLIWY Przestań histeryzować. Co ty tam chcesz do kałuży wysypywać? I po co? KATIA Moja sprawa. MYŚLIWY Jeśli nie przestaniesz się trząść i nie zaczniesz normalnie rozmawiać, dla mnie to żaden kłopot zostawić cię tu i sobie pójść. Zrozum to. KATIA Jak to zostawić? MYŚLIWY Zwyczajnie. KATIA Nie możesz mnie tu zostawiać, no co ty! MYŚLIWY Więc przestań się trząść. KATIA Zrozum, jak tu szłam, to nie do końca wierzyłam w to miejsce. Myślałam, że to tak po prostu, jakaś historyjka. Tak jakbym wierzyła, ale tylko w połowie. MYŚLIWY Rozumiem to. Wiele osób, chodząc ze mną po lesie, jeszcze długo nie mogło w to uwierzyć. Prosili, żeby ich obudzić, szczególnie wtedy, gdy szeptuny zaczynały nas zachodzić ze wszystkich stron. KATIA Ja nie uważam, żebym spała. Wiem, że to wszystko dzieje się w rzeczywistości. Ale MYŚLIWY Ale odwala ci, rozumiem. Po prostu przestań przekonywać siebie, że musisz w to uwierzyć. Potraktuj to jako grę. Bądź na luzie. KATIA Jak przechodziłam przez bramę, wydawało mi się, że wychodzę sobie z miasta, w pole. Ale kiedy się obróciłam, to zobaczyłam, że za moimi plecami też jest pole, i nie ma żadnego miasta MYŚLIWY Teraz jesteś w szoku, w końcu uświadomiłaś sobie, że tak może być. KATIA Tak, na początku było po prostu strasznie. Chociaż i troszkę śmiesznie. A teraz to tylko strasznie. MYŚLIWY Jakbyś się uspokoiła. KATIA Ehe. Ciut odpuściło. MYŚLIWY No i chwała. Dawaj swój plecak, ja poniosę. KATIA Ja sama. MYŚLIWY Jak chcesz. Idziemy. Szybciej. Musimy zdążyć do kryjówki zanim zapadnie zmierzch. Nocą nie można wychodzić w pole. KATIA Szeptuny? MYŚLIWY Gorzej. Czerwonookie. KATIA Nawet nie chcę nic o nich wiedzieć. Idziemy. MYŚLIWY Zdarzają się jeszcze bieguny, ale to bliżej zachodu. KATIA Starczy. Nie chcę już nic słyszeć o żadnych wampirach. MYŚLIWY Zresztą zachód już niedługo. KATIA Kurwa, przestań już gadać. MYŚLIWY Nie ma sprawy. KATIA Dobrze, wybacz, mam tylko jedno pytanie. MYŚLIWY No dawaj! KATIA Dlaczego właściwie wampiry? Wampiry przecież to takie z zębiskami, piją krew, nie mają odbicia w lustrze. Boją się czosnku. A tu jakieś letuny, bieguny, czerwoonokie MYŚLIWY Jest jeszcze wiele rodzajów.

15 KATIA Nie ważne. To przecież nie są wampiry, to zwyczajnie jakieś drapieżne istoty. MYŚLIWY Nie całkiem. Po pierwsze, one są rozumne. Po drugie, podobne do ludzi. KATIA A po trzecie? MYŚLIWY A po trzecie, zdarzają się wśród nich takie, które mogą zakazić. KATIA Można zostać jednym z nich? MYŚLIWY Można. Jeśli przeżyjesz. KATIA Ale ty się nie zamieniłeś? MYŚLIWY Nie. Akurat miałem szczęście. KATIA Do licha. Pozamiatane. Wieczorem będę biegunem. Niedługo zachód. MYŚLIWY Świetny biegun z ciebie będzie. Z takimi nogami. KATIA Tak. Świetne mam nogi. Chciałabym je zachować jak najdłużej. MYŚLIWY Nie ma sprawy. Trzymaj się mnie, zachowasz nie tylko nogi. KATIA E! Trzymaj ręce przy sobie! MYŚLIWY Tylko pogłaskałem. KATIA No, raz pogłaskałeś, to teraz zabieraj ręce! MYŚLIWY Piękna pupa. KATIA Piękna, ale nie twoja. Dotkniesz jeszcze raz strzelę. MYŚLIWY O! KATIA Tak, to pistolet. MYŚLIWY Paralizator. KATIA Nie ważne. Strzelać będę o tu. MYŚLIWY No dobrze, niech ci będzie. Ja tylko żartowałem. KATIA Więcej tak nie żartuj. Popatrz, tam jest jakaś plama na niebie. MYŚLIWY Gdzie? KATIA Przecież ty widzisz dookoła. Nie widzisz, czy co? MYŚLIWY Nea-a. Słuchaj, no w czym jest problem? KATIA O co ci chodzi? MYŚLIWY Schowaj pistolet. Boisz się mnie, czy co? KATIA Tam coś czarnego leci. Ptak, czy co? MYŚLIWY Zabieraj pistolet. Co, nie jestem w twoim typie? KATIA O czym ty? MYŚLIWY Stukniemy się raz i pójdziemy dalej. KATIA Ocipiałeś? Kurwa, to coś się zwiększa. Do nas leci! MYŚLIWY Tylko jeden razik. Tak dawno nie miałem kobiety. KATIA Tutaj leci! To letun, to letun, jego mać! MYŚLIWY Nie może być żaden hrrrr KATIA Aa!!! Jego mać! Jego mać! Aaaa!! Mamusia! WAMPIR No i czego krzyczysz? Po co? KATIA Już nie krzyczę. WAMPIR Dobrze, że nie krzyczysz. A czemu krzyczałaś? KATIA Odgryzłeś mu głowę. 4.

16 WAMPIR No i co z tego? Przecież to drobiazg. KATIA Jaki drobiazg? WAMPIR Jaka to głowa? KATIA Żywa. WAMPIR Żywa. Ale bez mózgu. Typowa głowa typowego bajarza. KATIA W sensie? WAMPIR No proste. Znamy takich. Tacy tylko Pokazał ci certyfikat? KATIA Tak. WAMPIR Kartka z pieczątką. O tym, że widzi dookoła, pewnie też nawijał, nie? KATIA Tak. A skąd wiesz? WAMPIR Zjadłem jego mózg. Teraz wiem o nim wszystko. KATIA Czyli to nie był myśliwy? WAMPIR Nie. Bajarz. KATIA A palce? WAMPIR Co palce? Palce mu w fabryce frezarka ucięła. KATIA A jego żona? WAMPIR Nie miał żadnej żony. Tacy nie miewają żon. KATIA Nie rozumiem. WAMPIR Co tu rozumieć. Typowy zboczeniec. KATIA Poczekaj, jak w takim razie... No, to wszystko, co on mi o tym miejscu nawciskał? O różnych tam szeptunach, biegunach WAMPIR Aha letuny KATIA Tak. WAMPIR Wszystko bajki. KATIA Poczekaj, a ty to w takim razie kto jesteś? WAMPIR Ja? Hm wampir. KATIA Czyli tak czy siak, wampiry są? WAMPIR No tak, dlaczegóżby nie? KATIA A jak teraz Nie rozumiem. Zamotałam się. WAMPIR On ci po prostu jakieś bajki opowiedział. Na przyszłość musisz uważać. Prawdziwy profesjonalista nie opowiada milcząc tylko robi swoje. A ten zwykły gaduła. KATIA Kurczę WAMPIR No i masz teraz kurczę Z ogłoszenia prawdziwego myśliwego nigdy nie znajdziesz. KATIA A skąd ty WAMPIR Nie zapominaj, że jadłem jego mózg. Wszystko o nim wiem. Podstarzały, zakompleksiony nieudacznik. KATIA Czyli on w ogóle nie był myśliwym, tak? WAMPIR Żartujesz? Pierwszy raz tu był. KATIA No to wpadłam WAMPIR On wpadł. Typowy maniak komputerowy. Jak mogłaś nie poznać tego od razu? KATIA Ja wcześniej takich myśliwych nie widziałam. Nie wiem, jacy oni powinni być. WAMPIR Oni powinni być teraz żywi. A ja powinienem być teraz martwy. Chociaż nie koniecznie.

17 KATIA Poczekaj. WAMPIR Ja się nie spieszę. KATIA Jesteś wampirem? WAMPIR Tak, jestem wampirem. Chyba to oczywiste. KATIA Jesteś letunem? WAMPIR W tym momencie już nie. W tej chwili nie lecę. Siedzę obok ciebie. A tak przy okazji nie masz nic przeciwko patrzeniu na ciało bez głowy? KATIA Jakoś tak nie WAMPIR Jesteś w szoku. KATIA Pewnie tak. WAMPIR Bo rozumiesz: jak lecę to jestem letun, jak biegnę biegun, a jak leże KATIA leżun. WAMPIR Coś w tym stylu. KATIA A nocą czerwonooki. WAMPIR Aha. Po prostu świecą mi się oczy. KATIA Jak kotu. WAMPIR Nie. Kotu oczy się nie świecą, a zwyczajnie odbijają światło. A u mnie dosłownie się świecą. Jak ogniki. KATIA Pewnie to straszne. WAMPIR Nie wiem. Dla mnie nie. KATIA Dobra. A kiedy jesteś szeptunem? WAMPIR Jak się objem. Niestety nie mam poczucia umiaru. Nie rozwinęło się u mnie. Ani u żadnego z nas. KATIA Żresz póki nie pękniesz? WAMPIR Nie do końca. Po prostu zwalniam obroty. Zasypiam. KATIA Rozumiem. WAMPIR Tak. Nic trudnego. Jeśliby ten fałszywy myśliwy mniej przesiadywał na forum Tamta strona, a więcej chodził w realu na tamtą stronę to by żył. I znałby się na nas. KATIA Słuchaj, a dlaczego mnie nie jesz? WAMPIR Nie chcę. KATIA Teraz nie chcesz czy w ogóle nie chcesz? WAMPIR Teraz nie chcę. KATIA Dziękuję. WAMPIR Na zdrowie. Miałaś zamiar iść nad morze? KATIA Tak, nad morze. WAMPIR No, to idziemy, co? KATIA Z tobą? WAMPIR Ze mną. A w czym jestem gorszy od tego zboczeńca? Nie będę się do ciebie przystawał, moje genitalia tak czy siak do twoich nie pasują. KATIA Aż tak? WAMPIR Aha. KATIA Pokażesz? WAMPIR Genitalia? KATIA Tak.

18 WAMPIR W rzeczy samej, to nic ciekawego. KATIA No, wszystko jedno. WAMPIR Dobra. KATIA Ho-ho. Niczego sobie. Podobne do jakiejś rosiczki. WAMPIR Możliwe. Ja się w ogóle nie znam na roślinach. KATIA Ani ja. WAMPIR Ten dupek, któremu odgryzłem głowę, też się nie znał. KATIA Jak mu w ogóle mogłam wierzyć?! WAMPIR Certyfikat Wy, ludzie, przywykliście wierzyć karteczkom z pieczątkami. KATIA A ty nie jesteś człowiekiem? WAMPIR Oczywiście, że nie. KATIA Słuchaj, a jeśli mnie ugryziesz, to ja się stanę taka jak ty? WAMPIR Wątpię. Ale można spróbować. KATIA A od czego to zależy? WAMPIR Od różnych rzeczy. Nawet od pogody. KATIA Od pogody? WAMPIR No tak. Jeśli na przykład jest pochmurnie to nic się nie uda. KATIA Jakaś głupota. WAMPIR Nie zapominaj, że jesteś po innej stronie. Tu wszystko jest inaczej. KATIA Rozumiem. WAMPIR Tak ci się tylko wydaje, że rozumiesz. Ten kutas też myślał, że rozumie. KATIA Czemu mnie z nim porównujesz? WAMPIR No, ty jesteś osobą, i on był osobą. Jesteście podobni. KATIA A ty nie jesteś osobą? WAMPIR Nie. Ja jestem częścią większego konglomeratu, jeśli rozumiesz o czym mówię. KATIA Nie wiem. Zmęczyłam się. WAMPIR Jesteś w szoku. KATIA No tak. Nie codziennie na moich oczach urywają głowę innej osobie... WAMPIR Ten brzydal poszedł za tobą aż tutaj tylko po to, żeby cię przelecieć. KATIA Wszystko jedno. WAMPIR To żałosne stworzenie. Zapomnij o nim. Żadna mu nie dawała. Nie poszczęściło ci się, że akurat jego wybrałaś. KATIA Dziwne. On opowiadał o swojej żonie. WAMPIR Nie było żadnej żony. KATIA Nie ważne. Jak o niej opowiadał, to mnie zemdliło. A jak ty tak zwyczajnie urwałeś mu głowę, to nawet jednego skurczu nie czułam w żołądku. WAMPIR No, po prostu już nie było nic, co mogło by cię mdlić, i tyle. KATIA Żal mi go. WAMPIR Chciał cię przelecieć, pamiętaj o tym. Poszedł tu wyłącznie w tym celu. KATIA Może tak. Uwierzyłam mu. I już go nie ma. I wychodzi na to, że wszystko przeze mnie. WAMPIR Jak to? KATIA Jestem winna śmierci człowieka. WAMPIR Jeśli pamiętasz, to ja go zabiłem. I na dodatek dobrze zrobiłem.

19 KATIA Nie wolno zabijać ludzi. WAMPIR Jeśli nie ja, to ty byś go zabiła. KATIA To znaczy? WAMPIR No a kto tu parę minut wcześniej wymachiwał pistoletem? KATIA To paralizator. Trzeba się mocno postarać, żeby nim zabić. WAMPIR No, pokaleczyłabyś go, co to za różnica? Przy czym, i tak kaleka. KATIA A jeśli do ciebie teraz strzelę? WAMPIR Po co? KATIA Tak po prostu. Na przykład dlatego, że jesteś wampirem. WAMPIR Proszę bardzo. Mnie kula nie bierze. A tym bardziej paralizator. KATIA A srebrna? WAMPIR Srebrna też nie. KATIA A kołek w serce? WAMPIR Bez skutku. Nawet sto kołków. KATIA Dobra. Nie kołkiem. A więc czym? WAMPIR Broni na mnie nie ma. Jest tylko sposób. KATIA Jaki? WAMPIR Można mnie zatańczyć. KATIA Na śmierć? WAMPIR Na śmierć. Rozumiesz. Taka moja konstrukcja. Nie mogę się powstrzymać przed tańczeniem. Jeśli ktoś przede mną zaczyna tańczyć, to nogi mi same się rwą do pląsów, jakby nie moje. I nawiasem, najlepsi myśliwi to tancerze ludowi. KATIA Nabierasz mnie. WAMPIR A po co miałbym to robić? Wampiry nigdy nie żartują i nikogo nie nabierają. KATIA To są jakieś brednie. Jacy tancerze? O czym ty w ogóle mówisz? WAMPIR Już ci powiedziałem ludowi. Oni rzadko chodzą w pojedynkę. Na ogół w grupie: harmonista, łyżkarz i tancerz. Do muzyki lżej się tańczy. Czasem muszą grać przez kilka godzin, żeby mnie zwalić z nóg. No albo nie mnie. Kogokolwiek z nas. KATIA No dobrze, zabili cię. I potem co? Ten nieprawdziwy mówił, że myśliwi oddają martwe wampiry miejscowym i za każdego dostają plusa. WAMPIR A za sto plusów artefakt. Tak. Wszystko się zgadza. Tyle, że miejscowi to my. KATIA W jakim sensie? WAMPIR No my wampiry. KATIA Nie rozumiem. Myśliwi zabijają wampiry i przekazują je wampirom? WAMPIR Dokładnie tak. KATIA Dlaczego? WAMPIR Dla zabawy. Przecież nie wiedzą, że miejscowi to my. KATIA Ale oni was zabijają? WAMPIR No i co? My mamy inny stosunek do śmierci. Już ci mówiłem ty jesteś człowiekiem, ja nie. Ja jestem częścią konglomeratu. KATIA A koniec końców można was co do jednego wybić? WAMPIR My i tak jesteśmy jak jeden. Jesteśmy zero, nas nie ma. KATIA Wydaje mi się, że świadomie zagmatwasz sprawę.

20 WAMPIR Każda cywilizacja ma swoje osobliwości. Nie wkręcam cię. Próbuję tylko jakoś wyjaśnić. KATIA Myślę, że masz ochotę mnie zeżreć. Czekasz, aż odpocznę i odwrócę się. WAMPIR I co jeszcze? Gdybym chciał cię zjeść, już dawno zrobiłbym to. KATIA To wszystko kłamstwo. WAMPIR Ja nie umiem kłamać. KATIA Całe to miejsce kłamie. Niebo kłamie. Ziemia kłamie. Każda trawka kłamie. Nawet powietrze kłamie, bo nie jest takie, jak w domu. I ty też kłamiesz. WAMPIR I znów histeryzujesz. Ale to normalne. Tutaj tak ze wszystkimi. Inny świat, po prostu. KATIA Kim ty jesteś? WAMPIR Ja? Wampirem. Już ci przecież mówiłem. KATIA Wydawało mi się, że latałeś. WAMPIR Nie wydawało ci się, ja rzeczywiście latałem. KATIA Ludzie nie mogą latać. WAMPIR Ja nie jestem człowiekiem. KATIA Ale nie jesteś podobny do kogoś innego. Jesteś podobny do człowieka. WAMPIR Podobny. Wół też jest podobny do psa. KATIA Wampirów nie ma. WAMPIR Rozumiem, już nie raz się z czymś takim spotkałem. Twoja psychika się broni, próbuje zebrać do kupy twój zwyczajny obraz światy, który teraz porwał się na strzępy. Aj! Mówiłem ci, że bez sensu strzelać do mnie z paralizatora. Aj! No starczy, boli! KATIA Słabo mi. WAMPIR I dlatego do mnie strzelałaś? KATIA Już nie będę. WAMPIR Nie ma potrzeby tego robić. KATIA Ja muszę nad morze. Dziadek zostawił mi swoje mieszkanie w Moskwie. Ale pod jednym warunkiem WAMPIR Jakim? KATIA Mam rozsypać jego prochy na brzegu waszego morza. WAMPIR Głupota jakaś. KATIA Też tak myślałam. Nie można było po prostu zostawić mi mieszkania? On przecież jest teraz martwy, wszystko mu jedno, gdzie wysypię jego prochy. WAMPIR Absolutnie wszystko jedno. KATIA Po co ja się tu pchałam? WAMPIR Sam nie wiem. Kochałaś dziadka? KATIA Tak w zasadzie, to nie. Nigdy go nie widziałam. Tylko na zdjęciu. WAMPIR Trzeba było gdzieś do śmieci wysypać, pospacerować parę dni i wrócić do domu z pustą urną. Albo bez urny. Jeśli ciężka. KATIA Nie za bardzo. Takie sobie pudełeczko. WAMPIR Otwierałaś je? KATIA Nie, a po co? Tam przecież jest tylko popiół. Po co mi on? WAMPIR A jeśli nie ma popiołu? KATIA Jak to nie ma popiołu?