Uchwała z dnia 17 lutego 2004 r., III CZP 118/03

Podobne dokumenty
POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)

UCHWAŁA. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

Wyrok z dnia 16 lutego 2001 r., IV CKN 244/00

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSA Michał Kłos. Protokolant Bożena Nowicka

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 95/16. Dnia 25 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Katarzyna Tyczka-Rote

Uchwała z dnia 28 lutego 2008 r., III CZP 146/07

Uchwała z dnia 25 października 2006 r., III CZP 63/06

UCHWAŁA. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Paweł Grzegorczyk SSN Marian Kocon (sprawozdawca) Protokolant Katarzyna Jóskowiak

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 186/12. Dnia 15 lutego 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

Postanowienie z dnia 4 września 2009 r., I CZ 83/09

POSTANOWIENIE. SSN Wojciech Katner (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

UCHWAŁA. Protokolant Bożena Kowalska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Jan Górowski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 624/15. Dnia 24 czerwca 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

Wyrok z dnia 9 lutego 2005 r., II CK 423/04. Dwuletni termin przedawnienia przewidziany w art. 554 k.c. stosuje się także do umowy dostawy.

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tadeusz Żyznowski (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Bronisław Czech (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSA Władysław Pawlak

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Wojciech Katner (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca) SSN Karol Weitz

Postanowienie z dnia 18 października 2002 r., V CKN 1830/00

Uchwała z dnia 17 czerwca 2005 r., III CZP 26/05

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Anna Kozłowska (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)

Uchwała z dnia 21 listopada 2006 r., III CZP 101/06

POSTANOWIENIE. SSN Anna Owczarek (przewodniczący) SSN Katarzyna Tyczka-Rote SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 24 maja 2002 r., II CKN 892/00

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Zbigniew Kwaśniewski SSN Marta Romańska (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

POSTANOWIENIE. SSN Władysław Pawlak (przewodniczący) SSN Krzysztof Strzelczyk SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Antoni Górski (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 177/12. Dnia 5 grudnia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Krzysztof Strzelczyk SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca) odmawia podjęcia uchwały.

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Uchwała z dnia 21 grudnia 2006 r., III CZP 133/06

POSTANOWIENIE. SSN Halina Kiryło (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Andrzej Wróbel

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 9/15. Dnia 18 marca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Jan Górowski SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca) SSA Michał Kłos. Protokolant Bożena Kowalska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Uchwała z dnia 22 czerwca 2005 r., III CZP 23/05

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CZ 8/15. Dnia 9 kwietnia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Gerard Bieniek

POSTANOWIENIE. SSN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Marek Sychowicz

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Marta Romańska (sprawozdawca)

zapłaty w postępowaniu upominawczym, że pozwany ma jej zapłacić zł., jako należność za kupiony u powódki cement. Do pozwu dołączono cztery

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 31/13. Dnia 16 maja 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 27/17. Dnia 28 czerwca 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Anna Kozłowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 561/13. Dnia 4 czerwca 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 121/12. Dnia 6 grudnia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Prezes SN Tadeusz Ereciński (przewodniczący) SSN Jacek Gudowski SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Bogusław Cudowski

UCHWAŁA. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Anna Kozłowska SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Monika Koba SSN Jan Górowski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca) SSN Barbara Myszka

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Marta Romańska SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. w sprawie z powództwa L. Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. przeciwko Polskiej Izbie Inżynierów Budownictwa z siedzibą w W.

Uchwała z dnia 22 czerwca 2005 r., III CZP 32/05

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CZ 4/07. Dnia 7 marca 2007 r. Sąd Najwyższy w składzie :

Postanowienie z dnia 14 maja 2009 r. I BP 23/08

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Dnia 28 marca 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Beata Gudowska (przewodniczący) SSN Krzysztof Staryk SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący) SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec SSA Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

Uchwała z dnia 24 listopada 2005 r., III CZP 85/05

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 403/06. Dnia 21 lutego 2007 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca) SSN Kazimierz Zawada

Uchwała z dnia 24 lutego 2005 r., III CZP 86/04

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 91/14. Dnia 20 stycznia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 29/14. Dnia 8 maja 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III SK 3/14. Dnia 30 września 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Józef Iwulski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 10/16. Dnia 20 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Dnia 10 stycznia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UCHWAŁA. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 86/17. Dnia 6 września 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

Uchwała z dnia 16 listopada 2004 r., III CZP 64/04

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 19 stycznia 2005 r., I CK 410/04

POSTANOWIENIE. SSN Anna Kozłowska (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca) SSA Jacek Grela

Transkrypt:

Uchwała z dnia 17 lutego 2004 r., III CZP 118/03 Sędzia SN Jacek Gudowski (przewodniczący) Sędzia SN Gerard Bieniek Sędzia SN Jan Górowski (sprawozdawca) Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Zaawansowanych Technologii, sp. z o.o. w P. przeciwko W. Zakładom Farmaceutycznym "B.-W." S.A. w M.G. o zapłatę, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 17 lutego 2004 r., przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Piotra Wiśniewskiego, zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 27 listopada 2003 r.: "Czy w wypadku, kiedy sprawa gospodarcza jest rozpoznawana w postępowaniu upominawczym, po skutecznym wniesieniu sprzeciwu przez pozwanego konieczne jest wyznaczenie rozprawy, zgodnie z postanowieniem art. 505 1 k.p.c., czy też w wypadku gdy zachodzą podstawy z art. 479 17 k.p.c. dopuszczalne jest rozpoznawanie tej sprawy na posiedzeniu niejawnym?" podjął uchwałę: W sprawach gospodarczych, w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym jest niedopuszczalne (art. 505 1 w związku z art. 479 17 k.p.c.). Uzasadnienie Sąd Okręgowy w Poznaniu w dniu 13 marca 2002 r. wydał nakaz zapłaty uwzględniający powództwo strony powodowej Zaawansowane Technologie, spółki z o.o. w P. o zapłatę kwoty 305 000 zł. Strona pozwana W. Zakłady Farmaceutyczne "B.-W." S.A. w M.G. w sprzeciwie wniosła o oddalenie powództwa i podniosła, że dokumentem rozliczeniowym dotyczącym dochodzonej przez powódkę należności jest faktura wystawiona cztery dni później niż faktura

dołączona do pozwu, z której wynika wierzytelność wzajemna w kwocie 300 000 zł, i zgłosiła zarzut jej potrącenia. W dniu 24 maja 2003 r. Sąd Okręgowy wydał na posiedzeniu niejawnym, na podstawie art. 479 17 k.p.c., wyrok, w którym zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 5000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 6 listopada 2001 r. do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałej części. Sąd, z powołaniem się na art. 230 k.p.c., jako okoliczność niesporną przyjął, że powódka miała wobec pozwanej wierzytelność o zapłatę kwoty 305 000 zł na uruchomienie produkcji spirytusu odwodnionego. Wierzytelność ta została objęta fakturą z dnia 29 października 2001 r., natomiast pozwanej przysługiwała wobec powódki wierzytelność z tytułu uiszczonej w dniu 27 kwietnia 2001 r. nierozliczonej zaliczki. Strona pozwana oświadczeniem woli zawartym w piśmie z dnia 6 grudnia 2001 r. dokonała potrącenia swej wierzytelności z dochodzoną w sprawie należnością. Sąd Okręgowy ocenił, że w wyniku potrącenia wierzytelności te umorzyły się wzajemnie do wysokości 300 000 zł, co uzasadniało oddalenie powództwa w tej części. Jako podstawę wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym wskazał art. 479 17 k.p.c. Powódka zarzuciła w apelacji m.in. naruszenie tego przepisu, a w toku jej rozpoznawania powstało zagadnienie prawne przytoczone w sentencji postanowienia. (...) Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Zgodnie z art. 201 1 zdanie pierwsze i drugie w związku z art. 13 2 k.p.c., sąd powinien z urzędu rozpoznać sprawę w postępowaniu odrębnym niezależnie od woli stron, jeżeli odpowiada ona kryteriom wyznaczającym zakres przedmiotowy danego postępowania odrębnego. Ponadto przepisy określające rodzaj spraw rozpoznawanych w poszczególnych postępowaniach odrębnych mają, z wyjątkiem art. 484 1 2 k.p.c., charakter imperatywny (por. art. 425, 453, 459, 479 1 1, art. 498 1 i art. 505 1 in principio k.p.c.). Jedynie w wypadku postępowania uproszczonego sąd może odstąpić od stosowania przepisów regulujących to postępowanie, jeżeli spełnione są przesłanki określone w art. 505 7 k.p.c. Należy przyjąć, że ustawodawca, regulując postępowania odrębne jako postępowania obligatoryjne, i określając ich zakresy przedmiotowe w sposób powodujący ich krzyżowanie się, zdecydował, iż jedna sprawa cywilna może lub

powinna być rozpoznawana jednocześnie według przepisów dotyczących różnych postępowań odrębnych, jeżeli należy do zakresów przedmiotowych tych postępowań (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2001 r., III CZP 67/01, "Prokuratura i Prawo" 2002, nr 6, poz. 38). Przy łącznym stosowaniu w jednej sprawie przepisów regulujących różne postępowania odrębne mogą powstawać kolizje i rozbieżności, które jak wyjaśniono w judykaturze trzeba rozwiązywać doraźnie (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2001 r., III CZP 61/01, OSNC 2002, nr 5, poz. 62). Pogląd o dopuszczalności wydania na podstawie art. 479 17 k.p.c. wyroku na posiedzeniu niejawnym przez sąd rozpoznający sprawę gospodarczą na skutek wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym, pomimo obowiązywania art. 505 1 k.p.c., mógłby zostać oparty na twierdzeniu, że stosowanie obu tych przepisów w jednej sprawie powinno uwzględniać aspekt czasowy, a więc odnosić się do przebiegu postępowania, który implikuje określona kolejność czynności procesowych sądu i stron w postępowaniu upominawczym oraz w postępowaniu w sprawach gospodarczych. Artykuł 479 17 k.p.c. zezwala sądowi rozpoznającemu sprawę gospodarczą na wydanie wyroku na posiedzeniu niejawnym, jeżeli są spełnione wymagania w nim określone przed rozpoczęciem rozprawy. Z kolei przepis art. 505 1 k.p.c. stanowi, że w wypadku prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty wydany w postępowaniu upominawczym traci moc, a przewodniczący wyznacza rozprawę. Można więc twierdzić, że skoro nakaz zapłaty wydawany jest w postępowaniu upominawczym na posiedzeniu niejawnym bez uprzedniego doręczenia pozwu pozwanemu, które następuje dopiero wraz z nakazem (por. art. 502 2 k.p.c.), po czym pozwany wnosi sprzeciw od nakazu, to nadal występuje taki stan rzeczy, jakby jeszcze nie nastąpiło rozpoczęcie rozprawy. W efekcie możliwe byłoby zastosowanie art. 479 17 k.p.c. po wniesieniu przez pozwanego sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym. W tej sytuacji art. 505 1 k.p.c. oznaczałby jedynie to, że gdy sąd uzna, iż nie ma podstaw do wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym, przewodniczący powinien wyznaczyć rozprawę celem wydania orzeczenia merytorycznego. Na rzecz stanowiska o dopuszczalności wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 479 17 k.p.c. po wniesieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty, można też wskazać, że wniesienie tego środka powoduje utratę mocy

orzeczenia w zaskarżonej części (art. 505 2 k.p.c.). Po wniesieniu sprzeciwu w sprawie gospodarczej stan sprawy przedstawia się podobnie jak w sytuacji, w której sąd w postępowaniu upominawczym nie wydał nakazu zapłaty, a pozwany realizując swój obowiązek wynikający z art. 479 14 1 k.p.c. złożył odpowiedź na pozew. Trzeba jednak pamiętać, że Sąd Najwyższy, dopuszczając w uchwale z dnia 14 grudnia 2001 r., III CZP 67/01, stosowanie art. 479 17 k.p.c. w sprawie gospodarczej należącej jednocześnie do postępowania uproszczonego, wywiódł takie stanowisko stąd, że przepisy o postępowaniu uproszczonym nie regulują dopuszczalności merytorycznego rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym, a odnoszą się jedynie do rozpoznania sprawy na rozprawie, wobec czego w tym zakresie wyprzedzają je przepisy o postępowaniu w sprawach gospodarczych (art. 479 17 i 479 18 2 k.p.c.). W relacjach między postępowaniem w sprawach gospodarczych i postępowaniem upominawczym sytuacja taka jednak nie zachodzi, bo przepisy o postępowaniu upominawczym uwzględniają wypadki, w których możliwe jest wydanie orzeczenia merytorycznego na posiedzeniu niejawnym (por. art. 498 2 k.p.c.). Niezależnie od tego występują poważne argumenty przemawiające za tym, aby w ramach wzajemnej relacji między art. 505 1 i art. 479 17 k.p.c. pierwszeństwo przyznać przepisowi art. 505 1, który ma zastosowanie na określonym etapie postępowania w konkretnym układzie podjętych czynności procesowych, a mianowicie, po wniesieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym. Brzmienie tego przepisu wyraźnie wskazuje, że w takiej sytuacji na przewodniczącym spoczywa obowiązek wyznaczenia rozprawy. Według tego przepisu, przewodniczący zarządza doręczenie powodowi sprzeciwu wniesionego przez pozwanego razem z wezwaniem na rozprawę. Nie można więc w sposób uzasadniony twierdzić, że art. 505 1 k.p.c. pozostawia margines czasowy na to, aby po wniesieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty, a przed wyznaczeniem rozprawy mogło dojść do ewentualnego wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym. Należy także zwrócić uwagę, że artykuł 479 17 k.p.c. stanowi wyjątek od zasady, iż wyrok zapada po przeprowadzeniu rozprawy i jej zamknięciu (art. 316 1 k.p.c.), a tym samym wprowadza wyjątek od zasady jawności postępowania sądowego, wyrażonej w art. 45 ust. 1 Konstytucji. Z tego względu przepis ten powinien być wykładany restrykcyjnie i nie należy rozszerzać zawartego w nim unormowania na

wypadki wyraźnie nim nie objęte lub wątpliwe. W końcu należy zauważyć, że w projektowanych zmianach kodeksu postępowania cywilnego (druk sejmowy 965) 1 zawarta jest zmiana treści art. 479 17 k.p.c., polegająca na propozycji, aby wydanie wyroku na posiedzeniu niejawnym było dopuszczalne tylko wtedy, gdy pozwany uznał powództwo. W związku z tym obowiązujące unormowanie powinno być interpretowane w tym samym kierunku. Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy rozstrzygnął przedstawione zagadnienie prawne, jak w uchwale (art. 390 1 k.p.c.). 1 Por. art. 1 pkt 71 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 172, poz. 1804).