PROJEKT SPRAWOZDANIA

Parlament Europejski 2014-2019 Komisja Gospodarcza i Monetarna 2017/XXXX(INI) 2.6.2017 PROJEKT SPRAWOZDANIA w sprawie polityki gospodarczej w strefie euro 2017/XXXX(INI)) Komisja Gospodarcza i Monetarna Sprawozdawca: Gunnar Hökmark PR\1127167.docx PE605.977v01-00 Zjednoczona w różnorodności

PR_INI SPIS TREŚCI Strona PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO... 3 UZASADNIENIE... 8 PE605.977v01-00 2/11 PR\1127167.docx

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO w sprawie polityki gospodarczej w strefie euro (2017/XXXX(INI)) Parlament Europejski, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 121 ust. 2 i art. 136, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 22 maja 2017 r. w sprawie zaleceń dla poszczególnych krajów na 2017 r. (COM(2017)0500), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2017 1, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 22 lutego 2017 r. pt. Europejski semestr 2017: Ocena postępów w zakresie reform strukturalnych, zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania oraz wyniki szczegółowych ocen sytuacji na mocy rozporządzenia (UE) nr 1176/2011 (COM(2017)0090), uwzględniając sprawozdania Komisji zatytułowane Roczna analiza wzrostu gospodarczego na 2017 r., Sprawozdanie w ramach mechanizmu ostrzegania na 2017 r. oraz Projekt wspólnego sprawozdania o zatrudnieniu na 2017 r., a także zalecenie Komisji dotyczące zalecenia Rady w sprawie polityki gospodarczej w strefie euro, uwzględniając zalecenie Rady z dnia 10 marca 2017 r. w sprawie polityki gospodarczej w strefie euro, uwzględniając konkluzje Rady z dnia 23 maja 2017 r. w sprawie szczegółowych ocen sytuacji i realizacji zaleceń dla poszczególnych krajów na 2016 r., uwzględniając europejską prognozę gospodarczą Komisji wiosna 2017 r. z maja 2017 r., uwzględniając zbiory danych Eurostatu na temat realnego PKB na mieszkańca, stopy wzrostu i wartości całkowitych z dnia 31 maja 2017 r., uwzględniając dane statystyczne OECD dotyczące łącznych dochodów podatkowych z dnia 30 listopada 2016 r., uwzględniając Traktat o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1175/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk 1 Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0038. PR\1127167.docx 3/11 PE605.977v01-00

gospodarczych 1, uwzględniając dyrektywę Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich 2, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1174/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie środków egzekwowania korekty nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej w strefie euro 3, uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1177/2011 z dnia 8 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1467/97 w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu 4, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania 5, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1173/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro 6, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 473/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wspólnych przepisów dotyczących monitorowania i oceny projektów planów budżetowych oraz zapewnienia korekty nadmiernego deficytu w państwach członkowskich należących do strefy euro 7, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej 8, uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie Komisji Budżetowej, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, Komisji Rozwoju Regionalnego oraz Komisji Kultury i Edukacji (A8-0000/2017), A. mając na uwadze, że stopa wzrostu PKB dla strefy euro wynosiła 1,8 % w 2016 r. oraz ma utrzymać się na poziomie 1,7 % w 2017 r. i 1,9 % w całej UE, co oznacza, że przewyższy poziomy sprzed kryzysu, jednak nadal jest niewystarczająca; B. mając na uwadze, że stopa bezrobocia w strefie euro i UE-28 wynosiła odpowiednio 1 Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 12. 2 Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 41. 3 Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 8. 4 Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 33. 5 Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25. 6 Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 1. 7 Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 11. 8 Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1. PE605.977v01-00 4/11 PR\1127167.docx

9,3 % i 7,8 % w kwietniu 2017 r., co stanowiło najniższe wartości od marca 2009 r. i grudnia 2008 r.; mając na uwadze istotne różnice w stopach bezrobocia w całej UE, na poziomie od 3,2 % do 23,2 %; C. mając na uwadze, że zbyt niska wydajność UE i globalna konkurencyjność wymagają reform strukturalnych, dalszych wysiłków fiskalnych oraz inwestycji w państwach członkowskich w celu zapewnienia trwałego wzrostu i zatrudnienia oraz osiągnięcia pozytywnej konwergencji społeczno-gospodarczej z innymi gospodarkami światowymi i wewnątrz UE; 1. z zadowoleniem przyjmuje dobre wyniki europejskiej gospodarki wspierane umiarkowanym wzrostem PKB i zmniejszającymi się, lecz nadal wysokimi, stopami bezrobocia; zauważa, że umiarkowane ożywienie gospodarcze pozostaje nietrwałe oraz że wzrost PKB na mieszkańca jest bliski stagnacji; 2. zauważa, że Europa wykazuje niewykorzystany potencjał gospodarczy, gdyż postępy w obszarze wzrostu i zatrudnienia nie są równomierne; podkreśla, że jest to rezultatem różnorodnych wyników osiąganych przez gospodarki państw członkowskich; podkreśla, że wdrożenie reform strukturalnych w państwach członkowskich mogłoby ułatwić osiągnięcie wzrostu wyższego o co najmniej 1 %; 3. jest zdania, że wymagany byłby większy stopień pozytywnej konwergencji społecznogospodarczej, aby utrzymać ożywienie gospodarcze w UE i strefie euro w dłuższej perspektywie; 4. uważa, że aby to osiągnąć, należy zapewnić lepsze warunki strukturalne dla wzrostu; jest zdania, że potencjalny wzrost we wszystkich państwach członkowskich powinien osiągnąć w perspektywie długoterminowej co najmniej 3 %; aby tak się stało, ustanowienie jasnych poziomów referencyjnych w odniesieniu do sposobu zwiększenia potencjalnego wzrostu w państwach członkowskich mogłoby zapewnić konieczne wytyczne dla działań w ramach polityki; wskazuje, że taka regularna analiza porównawcza musiałaby należycie uwzględniać poszczególne strukturalne mocne i słabe punkty państw członkowskich; 5. podkreśla, że uzupełniłoby to bieżące wysiłki na rzecz poprawy jakości budżetów państwa oraz zarządzania nimi przez uwzględnienie bodźców dla wzrostu zgodnie z unijnymi regułami fiskalnymi; Polityka strukturalna 6. uważa, że nierówności w dziedzinie wzrostu i zatrudnienia w strefie euro wymagają lepszej koordynacji reform strukturalnych, w szczególności dzięki udoskonalonemu wdrażaniu zaleceń dla poszczególnych krajów; 7. jest zdania, że skutki kryzysu, takie jak wysoki poziom zadłużenia we wszystkich sektorach gospodarki, nadal stanowią hamulec dla wzrostu i stwarzają potencjalne ryzyko; wyraża w tym względzie zaniepokojenie faktem, że utrzymujący się wysoki poziom kredytów zagrożonych w niektórych państwach członkowskich może prowadzić do istotnego efektu rozlania między poszczególnymi państwami członkowskimi, stanowiąc zagrożenie dla stabilności finansowej w Europie; PR\1127167.docx 5/11 PE605.977v01-00

8. jest zdania, że wymagane są reformy poprawiające klimat biznesowy w celu zwiększenia wydajności i zatrudnienia w strefie euro; podkreśla w tym kontekście znaczenie reform po stronie podaży; 9. podziela pogląd Komisji w sprawie potrzeby zmian w ustawodawstwie dotyczącym rynku pracy, które zapewniłyby elastyczność i bezpieczeństwo zarówno dla pracowników, jak i pracodawców, zwiększając tym samym zatrudnienie i gwarantując zrównoważony wzrost gospodarczy; 10. podkreśla, jak ważne jest powiązanie dynamiki płac z wydajnością; 11. podkreśla, że brak konkurencyjności i inwestycji w UE jest powiązany z ogólnym obciążeniem podatkowym, które jest od 10 do 15 % wyższe niż na konkurencyjnych rynkach, tworząc utrudniające kliny podatkowe dla przedsiębiorstw, inwestycji i pracy; Inwestycje 12. przyznaje, że ożywienie koniunktury należy wspierać inwestycjami oraz zauważa, że nadal istnieje luka inwestycyjna w strefie euro; dostrzega jednak, że w niektórych państwach członkowskich inwestycje już przekroczyły poziom sprzed kryzysu; 13. uważa, że reformy eliminujące utrudnienia dla inwestycji umożliwiłyby natychmiastowe wsparcie działalności gospodarczej, a jednocześnie ustanowiłyby warunki dla długoterminowego wzrostu; 14. jest zdania, że wczesne osiągnięcie porozumienia w ramach trwających negocjacji w sprawie zmienionego Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) mogłoby pomóc w zwiększeniu skuteczności tego instrumentu oraz wyeliminowaniu niedociągnięć obserwowanych dotychczas podczas jego wdrażania; Odpowiedzialność fiskalna 15. uważa, że ostrożna polityka fiskalna odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu stabilności w strefie euro i w Unii jako całości; podkreśla, że silna koordynacja polityki fiskalnej i zgodność z unijnymi zasadami w tym obszarze stanowią wymóg prawny i mają kluczowe znaczenie dla właściwego funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej (UGW); 16. z zadowoleniem przyjmuje przewidywany spadek deficytów w strefie euro; wyraża jednak zaniepokojenie, że proces ten ulega spowolnieniu oraz przyznaje, że dług publiczny jest nadal zbyt wysoki w niektórych państwach członkowskich; 17. ostrzega, że płatności niskich stóp procentowych, akomodacyjna polityka pieniężna, działania jednorazowe i inne czynniki łagodzące obecny ciężar zadłużenia mają jedynie tymczasowy charakter oraz że solidna polityka fiskalna musi być samowystarczalna i uwzględniać przyszłe zobowiązania; 18. podkreśla, że kurs polityki fiskalnej na szczeblu krajowym i strefy euro musi równoważyć długoterminową trwałość finansów publicznych w pełnej zgodności z paktem stabilności i wzrostu z krótkoterminową stabilizacją makroekonomiczną; PE605.977v01-00 6/11 PR\1127167.docx

19. wskazuje, że obecny wspólny kurs polityki fiskalnej dla euro jest zasadniczo neutralny i prezentuje odpowiednią równowagę między wymogami w zakresie zdolności obsługi zadłużenia a wsparciem inwestycji; 20. podkreśla jednak, że wspólne stanowisko ignoruje różnorodność sytuacji w państwach członkowskich oraz potrzebę zróżnicowania wysiłków fiskalnych wymaganych przez każde państwo członkowskie; Zalecenia dla poszczególnych krajów 21. dostrzega, że państwa członkowskie poczyniły postępy w obszarze polityki fiskalnej i aktywnej polityki rynku pracy, podczas gdy najmniejsze postępy odnotowano w obszarach takich jak konkurencja w sektorze usług i otoczenie biznesowe; oczekuje na większe zobowiązanie ze strony państw członkowskich do podjęcia koniecznych działań w ramach polityki w oparciu o zalecenia dla poszczególnych krajów; 22. odnotowuje zalecenie Komisji w sprawie zamknięcia procedur nadmiernego deficytu względem kilku państw członkowskich; z zadowoleniem przyjmuje wcześniejsze i obecne wysiłki fiskalne i na rzecz reform, jednak nalega, aby kontynuować te wysiłki w celu zapewnienia trwałości korekty nadmiernego deficytu; 23. zauważa, że 12 państw członkowskich doświadcza zakłóceń równowagi makroekonomicznej o różnym charakterze i nasileniu, podczas gdy nadmierne zakłócenia obserwowane są w sześciu państwach członkowskich; 24. podkreśla, że procedura dotycząca zakłóceń równowagi makroekonomicznej jest ukierunkowana na zapobieganie zakłóceniom w państwach członkowskich w celu unikania negatywnego efektu rozlania na inne państwa członkowskie; 25. uważa, że ogromne znaczenie ma zatem podjęcie przez wszystkie państwa członkowskie koniecznych działań w ramach polityki w celu wyeliminowania zakłóceń, w szczególności wysokich poziomów zadłużenia, oraz zobowiązanie się do przeprowadzenia reform strukturalnych zapewniających stabilność gospodarczą każdego państwa członkowskiego, a tym samym gwarantujących ogólną konkurencyjność i odporność europejskiej gospodarki; 26. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, rządom i parlamentom narodowym państw członkowskich oraz Europejskiemu Bankowi Centralnemu. PR\1127167.docx 7/11 PE605.977v01-00

UZASADNIENIE Wprowadzenie Unia Europejska jest obecnie największą gospodarką na świecie. Odpowiada ona za 20 % globalnego produktu krajowego brutto. Dokonaliśmy przełomowych osiągnięć pod względem budowania największego na świecie jednolitego rynku, na którym 500 milionów obywateli może swobodnie pracować, podróżować i inwestować. Obraz sytuacji uległ jednak zmąceniu. UE weszła w okres stagnacji. Wzrost wydajności wynosi prawie zero. Brak reform strukturalnych oraz wysoki obecny ciężar zadłużenia sprowadziły państwa członkowskie na ścieżkę niewystarczającej wydajności. W 2015 r. PKB UE ledwo osiągnął poziom z 2008 r. PKB na mieszkańca w UE wynosił 26 200 EUR w 2007 r. oraz 26 900 EUR w 2016 r. Wzrost od 2007 r. wyniósł jedynie 700 EUR. Nie tylko podważa to pozycję Europy jako wiodącej gospodarki światowej, ale także sieje niezgodę wśród ludności UE. Spójność społecznego dobrobytu można osiągnąć jedynie dzięki spójności wzrostu gospodarczego. Wymaga to reform strukturalnych w wielu państw członkowskich. Jeśli wdrożone zostałyby reformy w obszarze konkurencji rynkowej, opodatkowania i zmniejszonych wydatków publicznych, Europa odnotowałaby pozytywne skutki w zakresie wzrostu gospodarczego i dobrobytu. Zagwarantowałoby to miejsca pracy wymagane w celu zwalczania bezrobocia oraz zapewniłoby popyt stwarzający nowe możliwości. Zwiększona konwergencja w odniesieniu do reform skutkowałaby większą spójnością społeczną, której potrzebujemy. Program reform należy wdrożyć zarówno z zastosowaniem ogólnego podejścia, jak i z wykorzystaniem środków dostosowanych do poszczególnych krajów. Sprawozdawca podzielił niniejsze sprawozdanie na pięć części: pierwsza część zawiera wprowadzenie dotyczące prognozy gospodarczej w państwach członkowskich i potrzeby przeprowadzenia reform; w drugiej części sprawozdania zawarto omówienie obszarów, w których wymagane są reformy strukturalne; w trzeciej części sprawozdania przedstawione zostało zapotrzebowanie na inwestycje w celu ożywienia koniunktury; czwarta część sprawozdania dotyczy odpowiedzialnej polityki fiskalnej, natomiast piąta i ostatnia część jest poświęcona zaleceniom dla poszczególnych krajów oraz potrzebie przeprowadzenia spójnych i skoordynowanych reform poprzez wdrożenie zaleceń dla poszczególnych krajów. Wzrost gospodarczy i spójność społeczna Osoby, które twierdzą, że wzrost gospodarczy w Unii Europejskiej rozdzielony jest nierównomiernie, mają rację. Wzrost nie jest jednak dzielony, jak można by było wywnioskować z tego powtarzanego często stwierdzenia; nierówności te są odzwierciedleniem różnic strukturalnych między gospodarkami państw członkowskich. Kraje, które przeprowadziły reformy zwiększające konkurencyjność, charakteryzują się wyższymi stopami wzrostu gospodarczego i wzmocnionym tworzeniem miejsc pracy, a zatem wyższym poziomem życia i niższymi stopami bezrobocia, podczas gdy kraje, które nie przeprowadziły reform strukturalnych, pozostają w tyle. W państwach członkowskich istnieje silna korelacja między konkurencyjnością a poziomami dochodów. Na poniższym wykresie zaznaczonych jest 26 krajów według ich globalnego PE605.977v01-00 8/11 PR\1127167.docx

indeksu konkurencyjności (GCI) Światowego Forum Ekonomicznego oraz PKB na mieszkańca (PPP) 1. Im większa konkurencyjność, tym wyższy poziom dochodów. Źródło: Eurostat i Światowe Forum Ekonomiczne. Poziom dochodów: PKB na mieszkańca, PPP. Najbardziej konkurencyjna gospodarka Na posiedzeniu Rady Europejskiej w Lizbonie w marcu 2000 r. szefowie państw i rządów uroczyście zobowiązali się do zapewnienia, by UE stała się, w okresie dziesięciu lat, najbardziej konkurencyjną i dynamiczną, opartą na wiedzy gospodarką na świecie, zdolną do zapewnienia trwałego wzrostu gospodarczego, stworzenia liczniejszych i lepszych miejsc pracy oraz zagwarantowania większej spójności społecznej. Od tego czasu obserwowano wręcz odwrotne trendy. Do lat 2016 2017 średnia UE spadła do poziomu 34. miejsca w rankingu GCI, z 28. miejsca w latach 2001 2002. Należy podkreślić, że konkurencyjność nie polega przede wszystkim na kosztach pracy. Najbardziej konkurencyjnymi krajami UE są te o najwyższych poziomach płac, a nie o najniższych. Głosy domagające się wzmocnienia spójności społecznej w Europie są wyrażane przez różne podmioty, a ich przykładem jest wniosek Komisji w sprawie Europejskiego filaru praw socjalnych. Siatki bezpieczeństwa i zabezpieczenie społeczne wymagają zasobów tworzonych przez wzrost gospodarczy, który jest rezultatem reformy strukturalnej na potrzeby zwiększenia konkurencyjności. Wzmocniona spójność społeczna wymaga zatem większej spójności w obszarze konkurencyjności. Od lat 2001 2002 różnice w konkurencyjności między państwami członkowskimi uległy jednak zwiększeniu. Najważniejszym krokiem w kierunku zwiększonej spójności społecznej w Europie jest w związku z tym konwergencja strukturalnej reformy gospodarczej zapewniająca pozytywną konwergencję społeczno-gospodarczą w obszarze konkurencyjności. 1 Z powodu różnic w PKB na mieszkańca w porównaniu z DNB na mieszkańca Irlandia (ze względu na zyski przedsiębiorstw niezwiązane z produkcją w kraju) i Luksemburg (ze względu na duży odsetek siły roboczej dojeżdżającej do pracy z innych krajów) zostały wykluczone. PR\1127167.docx 9/11 PE605.977v01-00

Niemcy są największą gospodarką w Unii i gospodarka ta będzie jeszcze silniej dominować po Brexicie. Nie zawsze jednak tak było. Na początku XXI wieku Niemcy były nazywane chorym człowiekiem Europy i odnotowywały wysokie poziomy bezrobocia. Od tego czasu Niemcy przeprowadziły poważną reformę strukturalną i przesunęły się o dwanaście miejsc w górę rankingu GCI od lat 2001 2002. Z sukcesu Niemiec można wyciągnąć ważne wnioski. UE musi podnieść swój cel w zakresie potencjalnego wzrostu. Może tego dokonać jedynie w drodze reformy strukturalnej. Kluczowe reformy strukturalne Aby skierować UE z powrotem na właściwe tory, należy przeprowadzić reformy strukturalne. Ma to zasadnicze znaczenie dla naszej przyszłej konkurencyjności, zdolności do tworzenia miejsc pracy oraz, co nie mniej istotne, bardziej socjalnej Europy. W 2015 r. średnie wydatki publiczne w UE stanowiły 47 % PKB. W 9 państwach członkowskich wydatki publiczne odpowiadały jednak 35 42 % PKB. Niektóre państwa członkowskie muszą ograniczyć wydatki publiczne przez zreformowanie systemów emerytalnych, ograniczenie administracji i nadmiernych transferów socjalnych w celu zwiększenia konkurencyjności. System najlepszych praktyk byłby korzystny dla wszystkich państw członkowskich i Unii jako całości. Wydatki publiczne należy ograniczyć nie tylko w celu zwiększenia konkurencyjności, ale także w celu wzmocnienia stabilności i dobrej kondycji budżetowej. W 2015 r. dług publiczny UE stanowił 87 % PKB. Może to doprowadzić w przyszłości do ogromnych zobowiązań dla przyszłych pokoleń w Europie i jest to skutkiem nadmiernych wydatków. Wniosek Europejski semestr nadaje się do oceny naszego potencjału gospodarczego. Aby wzmocnić całą Unię, wymagane są reformy strukturalne. Konieczne jest tu zastosowanie ogólnego podejścia, ale także dostosowanego do poszczególnych krajów. We wszystkich wysiłkach podejmowanych w celu zbudowania bardziej socjalnej Europy najbardziej społeczna polityka obejmuje przygotowanie warunków dla wzrostu gospodarczego, a tym samym dla wzrostu społecznego. Nie jest to jedynie konkretna możliwość zbudowania silnej Europy w przyszłości, ale konieczność, aby wyeliminować słabości. Na szczeblu europejskim należy ustanowić dynamiczny rynek cyfrowy. Należy pogłębić rynek usług. Należy wdrożyć unię energetyczną o otwartych rynkach. Należy zapewnić badania i rozwój naukowy na potrzeby doskonałości oraz ułatwienia utworzenia europejskiej przestrzeni badawczej i naukowej. Na szczeblu krajowym należy obniżyć obciążenie podatkowe oraz opodatkowanie pracy i inwestycji. Należy zreformować rynki pracy w celu ułatwienia tworzenia nowych miejsc pracy i wchodzenia na nie nowych osób. Należy zwiększyć konkurencyjność w celu otwarcia nowych przedsiębiorstw typu start-up oraz wzrostu liczby małych i średnich przedsiębiorstw przekształcających się w krajowych i globalnych liderów. Powinno być możliwe osiągnięcie wzrostu na poziomie co najmniej 3 % oraz należy przeprowadzić wymagane w tym celu reformy w ramach paktu stabilności i wzrostu oraz bez tworzenia nierówności. W związku z tym konieczne jest ustanowienie ambitniejszych celów w zakresie wzrostu oraz wyższych standardów dla reform mających na celu zwiększenie poziomu PE605.977v01-00 10/11 PR\1127167.docx

potencjalnego wzrostu naszych gospodarek. W ten sposób można zapewnić gospodarcze i polityczne przywództwo oraz zagwarantować obywatelom najlepsze możliwości. PR\1127167.docx 11/11 PE605.977v01-00