ANEKS I CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

ANEKS I CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Suboxone 2 mg/0,5 mg tabletki podjęzykowe 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY Każda tabletka podjęzykowa zawiera 2 mg buprenorfiny (w postaci chlorowodorku buprenorfiny) oraz 0,5 mg naloksonu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku naloksonu). Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda tabletka podjęzykowa zawiera 42 mg laktozy (jednowodnej) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Tabletki podjęzykowe Białe, sześciokątne, obustronnie wypukłe tabletki 6,5 mm z wytłoczonym napisem N2 po jednej stronie. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Leczenie substytucyjne uzależnienia od narkotyków opioidowych, w ramach leczenia medycznego, społecznego i psychologicznego. Celem dodania naloksonu jest zniechęcenie do używania leku dożylnie, niezgodnie z zaleceniami. Leczenie jest przeznaczone dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 15 lat, którzy wyrazili zgodę na leczenie ze względu na uzależnienie. 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Leczenie musi się odbywać pod kontrolą lekarza mającego doświadczenie w leczeniu zależności/uzależnienia od opioidów. Środki ostrożności wymagane przed wprowadzeniem leczenia Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć rodzaj zależności opioidowej (tzn. opioid długo lub krótko działający), czas od ostatniego użycia opioidu i stopień uzależnienia od opioidu. Aby uniknąć wywołania zespołu abstynencyjnego, leczenie buprenorfiną/naloksonem lub tylko buprenorfiną należy rozpocząć, gdy widoczne są obiektywne i wyraźne objawy abstynencyjne [np. wynik wskazujący na łagodne lub umiarkowane objawy związane z odstawieniem opioidów; użytecznym odniesieniem jest zatwierdzona skala COWS (ang. Clinical Opioid Withdrawal Scale)]. o o W przypadku pacjentów uzależnionych od heroiny lub opioidów krótkodziałających, pierwszą dawkę buprenorfiny/naloksonu należy przyjąć, gdy pojawią się objawy abstynencyjne, ale nie wcześniej niż 6 godzin po ostatnim przyjęciu przez pacjenta opioidów. W przypadku pacjentów otrzymujących metadon, przed rozpoczęciem leczenia buprenorfiną/naloksonem dawkę metadonu należy zmniejszyć do maksymalnie 30 mg dziennie. Rozpoczynając podawanie buprenorfiny/naloksonu, należy wziąć pod uwagę długi okres 2

połowicznego rozpadu metadonu. Pierwszą dawkę buprenorfiny/naloksonu należy przyjąć tylko po pojawieniu się objawów abstynencyjnych, ale nie wcześniej niż 24 godziny po ostatnim przyjęciu przez pacjenta metadonu. Buprenorfina może wywołać objawy abstynencyjne u pacjentów uzależnionych od metadonu. Dawkowanie Leczenie początkowe (wprowadzenie leku) Zalecana dawka początkowa u dorosłych i młodzieży powyżej 15 lat wynosi jedną do dwóch tabletek Suboxone 2 mg/0,5 mg. W pierwszym dniu, zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta, można podać dodatkowo jedną do dwóch tabletek Suboxone 2 mg/0,5. Na początku leczenia zaleca się codzienny nadzór nad dawkowaniem, aby upewnić się, że dawka jest we właściwy sposób umieszczana podjęzykowo. Pozwala to też na obserwację reakcji pacjenta na leczenie, co stanowi wskazówkę dla doboru skutecznej dawki, opartej na efekcie klinicznym. Dostosowanie dawkowania i leczenie podtrzymujące Po rozpoczęciu leczenia, w pierwszym dniu pacjenta należy ustabilizować, doprowadzając do osiągnięcia poziomu dawki podtrzymującej w ciągu kilku kolejnych dni poprzez stopniowe dostosowywanie dawki w oparciu o obserwację działania klinicznego u indywidualnego pacjenta. Dawkowanie dostosowuje się w zależności od stanu klinicznego i psychologicznego pacjenta i należy je prowadzić etapami po 2-8 mg buprenorfiny. Nie należy przekraczać maksymalnej jednorazowej dawki dobowej wynoszącej 24 mg buprenorfiny. Dawkowanie rzadziej niż raz na dobę Po uzyskaniu zadowalającej stabilizacji, częstość dawkowania leku można zmniejszyć, podając go raz na dwa dni w dawce dwukrotnie większej od indywidualnie dobranej dawki dobowej. Na przykład, ustabilizowanemu pacjentowi otrzymującemu dawkę dobową 8 mg buprenorfiny, można podawać 16 mg buprenorfiny co drugi dzień, bez podawania leku w dniach pomiędzy dawkami. U niektórych pacjentów po uzyskaniu zadowalającej stabilizacji, częstość dawkowania produktu można zmniejszyć do 3 razy na tydzień (na przykład w poniedziałek, środę i piątek). Dawka w poniedziałek i środę powinna być dwa razy większa od indywidualnie dobranej dawki dobowej, bez dawkowania w dniach pomiędzy nimi, a dawka w piątek powinna być 3 razy większa od indywidualnie dobranej dawki dobowej, bez dawkowania w dniach pomiędzy nimi. Nie należy jednak stosować całkowitej dawki dobowej większej niż 24 mg buprenorfiny. Pacjenci, u których konieczne jest zastosowanie dawki dobowej >8 mg buprenorfiny/dobę mogą nie odnosić korzyści z tego rodzaju dawkowania. Zmniejszenie dawkowania i zakończenie leczenia Po uzyskaniu zadowalającej stabilizacji, jeżeli pacjent wyraża zgodę, dawkowanie można stopniowo zmniejszać do mniejszej dawki podtrzymującej, a w niektórych przypadkach leczenie można przerwać. Dostępność tabletek podjęzykowych w dawkach po 2 mg/0,5 mg i 8 mg/2 mg umożliwia odpowiednie zmniejszanie dawkowania. W przypadku pacjentów mogących wymagać mniejszej dawki buprenorfiny, można zastosować buprenorfinę w dawce 0,4 mg. Pacjentów należy monitorować po zakończeniu leczenia z powodu ryzyka nawrotu uzależnienia. Populacje specjalne Osoby w podeszłym wieku Bezpieczeństwo i skuteczność buprenorfiny/naloksonu u pacjentów w podeszłym wieku, powyżej 65 roku życia, nie zostały ustalone. Nie można przedstawić zaleceń dotyczących dawkowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie testów określających czynność wątroby i badania w kierunku wirusowego zapalenia wątroby. Pacjenci z dodatnim wynikiem w badaniu na wirusowe 3

zapalenie wątroby, otrzymujący równocześnie towarzyszące produkty lecznicze (patrz punkt 4.5) i (lub) mający zaburzenia czynności wątroby, są narażeni na ryzyko przyspieszonego uszkodzenia wątroby. Zaleca się regularne monitorowanie czynności wątroby (patrz punkt 4.4). Obie substancje aktywne zawarte w Suboxone, buprenorfina i nalokson są intensywnie metabolizowane w wątrobie, i ich stwierdzone stężenia w osoczu u pacjentów z umiarkowanym i ciężkim zaburzeniem czynności wątroby były większe. Pacjentów należy monitorować w celu wykrycia objawów odstawienia opioidów, toksyczności lub przedawkowania spowodowanego zwiększeniem stężenia naloksonu i (lub) buprenorfiny Nie wiadomo, czy obie substancje czynne podlegają wpływowi w takim samym stopniu. Farmakokinetyka buprenorfiny/naloksonu może być zmieniona u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dlatego zaleca się stosowanie mniejszych dawek początkowych i staranne dobieranie dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2). Stosowanie buprenorfiny/naloksonu jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.3 oraz 5.2). Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawki buprenorfiny/naloksonu. Zaleca się ostrożne dawkowanie leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) (patrz punkt 4.4 i 5.2). Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności buprenorfiny/naloksonu u dzieci w wieku poniżej 15 lat. Brak dostępnych danych. Sposób podawania Lekarze muszą ostrzec pacjentów, że podanie podjęzykowe jest jedyną skuteczną i bezpieczną drogą podawania tego produktu leczniczego (patrz punkt 4.4). Tabletkę należy trzymać pod językiem do całkowitego rozpuszczenia. Pacjenci nie powinni połykać tabletki ani jeść i pić do momentu całkowitego rozpuszczenia tabletki. Dawkę przygotowuje się dobierając odpowiednią ilość tabletek podjęzykowych produktu Suboxone w różnych dawkach, które można przyjąć jednocześnie lub w dwóch porcjach; drugą porcję należy przyjąć bezpośrednio po rozpuszczeniu się pierwszej. 4.3 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciężka niewydolność oddechowa Ciężka niewydolność wątroby Ostra choroba alkoholowa lub delirium tremens. Jednoczesne stosowanie antagonistów opioidów (naltrekson, nalmefen) stosowanych w leczeniu uzależnienia od alkoholu lub opioidów. 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Niewłaściwe stosowanie, nadużywanie i stosowanie niezgodne z przeznaczeniem Buprenorfina może być niewłaściwie stosowana lub nadużywana podobnie jak inne opioidy, legalne lub nielegalne. Zagrożenia związane z niewłaściwym stosowaniem lub nadużywaniem obejmują, między innymi przedawkowanie, rozprzestrzenianie się krwiopochodnych lub zlokalizowanych i ogólnoustrojowych infekcji wirusowych, zahamowanie czynności oddechowej i uszkodzenie wątroby. Stosowanie buprenorfiny przez osoby inne niż określony pacjent stwarza ryzyko wystąpienia uzależnienia u nowych osób stosujących buprenorfinę jako podstawowy narkotyk. Może do tego dojść, 4

jeżeli lek jest dystrybuowany w celu nielegalnego użycia bezpośrednio przez określonego pacjenta lub jeżeli produkt leczniczy nie jest odpowiednio zabezpieczony przed kradzieżą. Nieoptymalne leczenie buprenorfiną/naloksonem może powodować niewłaściwe realizowanie zaleceń dotyczących przyjmowania leku przez pacjenta, co z kolei prowadzi do przedawkowania lub przerwania leczenia. Pacjent leczony nieoptymalną dawką buprenorfiny/naloksonu może reagować na niekontrolowane objawy zespołu abstynencyjnego przymując na własną rękę opioidy, alkohol lub innego rodzaju substancje o działaniu uspokajającym lub halucynogennym, takie jak na przykład benzodiazepiny. W celu zminimalizowania ryzyka niewłaściwego stosowania, nadużywania i stosowania niezgodnego z przeznaczeniem, lekarze powinni podejmować odpowiednie środki ostrożności przy przepisywaniu i wydawaniu buprenorfiny, takie jak unikanie przepisywania większej liczby dawek w początkowym okresie leczenia, a także przyjmować pacjentów na wizytach kontrolnych połączonych z monitorowaniem klinicznym, dostosowanym do potrzeb pacjenta. Połączenie buprenorfiny z naloksonem w produkcie Suboxone ma na celu zniechęcenie do niewłaściwego stosowania i nadużywania buprenorfiny. Przewiduje się, że niewłaściwe stosowanie dożylnie lub donosowo leku Suboxone jest mniej prawdopodobne niż samej buprenorfiny, gdyż nalokson zawarty w Suboxone może prowadzić do wystąpienia objawów abstynencyjnych u osób uzależnionych od heroiny, metadonu lub innych agonistów opioidów. Zahamowanie czynności oddechowej Odnotowano szereg przypadków zgonu z powodu depresji oddechowej, zwłaszcza gdy buprenorfinę stosowano w połączeniu z benzodiazepinami (patrz punkt 4.5) lub gdy buprenorfinę stosowano niezgodnie z zaleceniami. Odnotowano również przypadki zgonu związane z jednoczesnym podawaniem buprenorfiny i innych środków tłumiących, takich jak alkohol lub inne opioidy. Jeśli buprenofina jest podawana nieuzależnionym od opioidów osobom o niskiej tolerancji na działanie opioidów, może dojść do potencjalnie śmiertelnej w skutkach depresji oddechowej. Produkt należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą lub niewydolnością oddechową (np. przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, sercem płucnym, zmniejszoną rezerwą oddechową, hipoksją, hiperkapnią, istniejącą wcześniej depresją oddechową lub kifoskoliozą (skrzywieniem kręgosłupa prowadzącym potencjalnie do występowania duszności). Buprenorfina/nalokson mogą powodować poważną, potencjalnie śmiertelną w skutkach depresję oddechową u dzieci i osób nieuzależnionych, które przypadkowo lub celowo połkną ten produkt. Pacjentów należy poinformować o konieczności bezpiecznego przechowywaniu blistra, unikaniu jego wcześniejszego otwierania oraz o przechowywaniu w miejscu niedostępnym dla dzieci i innych domowników, a także o nieprzyjmowaniu produktu w obecności dzieci. W razie przypadkowego połknięcia lub takiego przypuszczenia należy bezzwłocznie powiadomić pogotowie ratunkowe. Zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego Buprenorfina/nalokson może powodować senność, zwłaszcza gdy jest przyjmowana razem z alkoholem lub lekami tłumiącymi ośrodkowy układ nerwowy (takimi jak trankwilizatory, leki uspokajające lub nasenne) (patrz punkt 4.5). Uzależnienie Buprenorfina jest częściowym agonistą receptora opioidowego µ (mi) i jej przewlekłe podawanie prowadzi do uzależnienia typu opioidowego. Badania na zwierzętach, jak i doświadczenie kliniczne wskazują, że buprenofrina może wywoływać uzależnienie, ale słabsze niż całkowity agonista, np. morfina. 5

Nagłe przerwanie leczenia nie jest zalecane, może bowiem prowadzić do wystąpienia opóźnionego zespołu abstynencyjnego. Zapalenie wątroby i zaburzenia czynności wątroby U osób uzależnionych od opioidów odnotowano przypadki ostrego uszkodzenia wątroby, zarówno w badaniach klinicznych, jak i w raportach o działaniach niepożądanych po wprowadzeniu produktu do obrotu. Zakres nieprawidłowości obejmuje przemijające, bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, do opisów przypadków niewydolności wątroby, martwicy wątroby, zespołu wątrobowo-nerkowego, encefalopatii wątrobowej i zgonu. W wielu przypadkach czynnikiem wywołującym lub przyczyniającym się mogły być wcześniej istniejące defekty mitochondrialne (wada genetyczna, zaburzenia aktywności enzymów wątrobowych, zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B lub C, nadużywanie alkoholu, anoreksja, równoczesne stosowanie innych, potencjalnie hepatotoksycznych leków) i dalsze stosowanie narkotyków dożylnych. Te podstawowe czynniki muszą być brane pod uwagę przed zaleceniem buprenorfiny/naloksonu i w czasie leczenia. W razie podejrzewania zaburzenia czynności wątroby, konieczna jest dalsza ocena biologiczna i etiologiczna. Zależnie od wyników, można ostrożnie zaprzestać podawania produktu leczniczego, aby zapobiec objawom abstynencyjnym i powrotowi do nielegalnego stosowania narkotyków. Jeżeli leczenie jest kontynuowane, należy ściśle monitorować czynność wątroby. Występowanie opioidowego zespołu abstynencyjnego Rozpoczynając leczenie buprenorfiną/naloksonem, lekarz musi pamiętać o częściowym agonizmie buprenorfiny i możliwości wywołania przez nią objawów abstynencyjnych u pacjentów uzależnionych od opioidów, zwłaszcza gdy jest podawana wcześniej niż 6 godzin po ostatniej dawce heroiny lub innego krótko działającego opioidu, lub gdy jest podawana wcześniej niż 24 godziny po ostatniej dawce metadonu. Z uwagi na odnotowane objawy zespołu abstynencyjnego, w okresie zastępowania buprenorfiny lub metadonu buprenorfiną/naloksonem należy ściśle monitorować pacjentów. Aby uniknąć wywołania zespołu abstynencyjnego, podawanie buprenorfiny/naloksonu należy rozpocząć, gdy obiektywne objawy zespołu abstynencyjnego są wyraźne (patrz punkt 4.2). Objawy abstynencyjne mogą też być związane z dawkowaniem suboptymalnym. czynności wątroby Wpływ zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę buprenorfiny i naloksonu oceniano w badaniach po wprowadzeniu do obrotu. Ponieważ zarówno buprenorfina i nalokson są w znacznym stopniu metabolizowane, stężenia w osoczu okazały się większe zarówno dla buprenorfiny i naloksonu u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością wątroby po podaniu pojedynczej dawki. Pacjentów należy monitorować w celu wykrycia objawów odstawienia opioidów, toksyczności lub przedawkowania spowodowanego zwiększeniem stężenia naloksonu i (lub) buprenorfiny. Tabletki podjęzykowe Suboxone należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.3 i 5.2). U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby stosowanie buprenorfiny/naloksonu jest przeciwwskazane. czynności nerek Wydalanie produktu z moczem może być wydłużone, ponieważ 30% podawanej dawki jest usuwane drogą nerkową. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dochodzi do kumulacji metabolitów buprenorfiny. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania leku pacjentom z poważnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) (patrz punkty 4.2 i 5.2). Stosowanie u młodzieży (wiek 15-<18 lat) Ze względu na brak danych dotyczących młodzieży (wiek 15-<18 lat), pacjenci z tej grupy wiekowej powinni być ściśle monitorowani w trakcie leczenia. 6

Inhibitory enzymu CYP 3A Leki hamujące enzym CYP3A4 mogą powodować zwiększenie stężenia buprenorfiny. Konieczne może być zmniejszenie dawki buprenorfiny/naloksonu. W przypadku pacjentów już leczonych inhibitorami CYP3A4, należy starannie dobierać dawkę buprenorfiny/naloksonu, gdyż skuteczna może się u nich okazać mniejsza dawka (patrz punkt 4.5). Ogólne ostrzeżenia dotyczące podawania opioidów U pacjentów ambulatoryjnych opioidy mogą powodować niedociśnienie ortostatyczne. Podawanie opioidów może być przyczyną podwyższenia ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, co może prowadzić do napadów padaczkowych, należy zatem zachować ostrożność podając produkt pacjentom z urazami głowy, uszkodzeniami wewnątrzczaszkowymi oraz w innych przypadkach, w których ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego może być podwyższone lub gdy w wywiadzie stwierdzono występowanie napadów padaczkowych. Należy zachować ostrożność podczas podawania opioidów pacjentom z niedociśnieniem, przerostem gruczołu krokowego lub zwężeniem cewki moczowej. Zwężenie źrenic spowodowane podawaniem opioidów, zmiany poziomu świadomości lub zmiany percepcji bólu jako objawy choroby mogą utrudniać ocenę stanu zdrowia pacjenta lub zaciemniać diagnozę albo przebieg kliniczny współwystępującej choroby. Należy zachować ostrożność podczas podawania opioidów pacjentom z obrzękiem śluzowatym, niedoczynnością tarczycy lub niedoczynnością kory nadnerczy (np. chorobą Addisona). Wykazano, że opioidy zwiększają ciśnienie wewnątrz przewodów żółciowych i u pacjentów z zaburzeniami dróg żółciowych powinny być stosowane ostrożnie. Należy zachować ostrożność podczas podawania opioidów osobom w podeszłym wieku i upośledzonym umysłowo. Biorąc pod uwagę doświadczenie wynikające ze stosowania morfiny, jednoczesne stosowanie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) może spowodować nasilenie działania opioidów (patrz punkt 4.5). Suboxone zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy nie powinni przyjmować tego leku. 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Leku Suboxone nie należy przyjmować z: napojami alkoholowymi lub lekami zawierającymi alkohol, ponieważ alkohol zwiększa uspokajające działanie buprenorfiny (patrz punkt 4.7). Lek Suboxone należy stosować ostrożnie w przypadku jednoczesnego podawania: o benzodiazepin: połączenie to może spowodować śmierć w wyniku zahamowania czynności oddechowej pochodzenia ośrodkowego. Dlatego dawki muszą być ograniczone, a połączenia tego należy unikać w przypadkach, gdy istnieje ryzyko niewłaściwego użycia. Należy ostrzec pacjentów, że samodzielne stosowanie nieprzepisanych przez lekarza benzodiazepin podczas leczenia tym produktem jest bardzo niebezpieczne. Jeżeli lekarz zalecił równoczesne 7

przyjmowanie benzodiazepin z tym produktem, należy postępować ściśle według wskazań lekarza (patrz punkt 4.4). o o o o o o innych środków tłumiących czynność ośrodkowego układu nerwowego, innych pochodnych opioidowych (np. metadonu, leków przeciwbólowych i przeciwkaszlowych), niektórych leków przeciwdepresyjnych, działających sedatywnie antagonistów receptora H1, barbituranów, anksjolityków innych niż benzodiazepiny, neuroleptyków, klonidyny i substancji pokrewnych: połączenia te nasilają tłumienie czynności ośrodkowego układu nerwowego. Obniżony stopień uwagi może powodować, że prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn są niebezpieczne. dodatkowo, u pacjentów otrzymujących buprenorfinę/nalokson, podczas podawania pełnego agonisty opioidów uzyskanie odpowiedniej analgezji może być utrudnione. Tak więc w przypadku obecności pełnego agonisty istnieje możliwość przedawkowania, zwłaszcza przy próbach zahamowania działania częściowego agonisty buprenorfiny lub gdy stężenie buprenorfiny w osoczu zmniejsza się. naltrekson i nalmefen są antagonistami opioidów, które mogą blokować farmakologiczne działanie buprenorfiny. Przeciwwskazane jest ich równoczesne podawanie podczas leczenia buprenorfiną/nalaksonem ze względu na potencjalnie niebezpieczną interakcję, która może wywołać nagłe wystąpienie długotrwałych i intensywnych objawów odstawienia opioidów (patrz punkt 4.3). inhibitory CYP3A4: badanie interakcji buprenorfiny z ketokonazolem (silny inhibitor CYP3A4) wykazało zwiększenie C max i AUC (pola pod krzywą) buprenorfiny (w przybliżeniu, odpowiednio o 50 % i 70 %) i, w mniejszym stopniu, norbuprenorfiny. Pacjenci otrzymujący Suboxone muszą być ściśle monitorowani i mogą wymagać zmniejszenia dawki, jeżeli lek jest podawany z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. inhibitorami proteazy, takimi jak rytonawir, nelfinawir lub indynawir lub azolowymi lekami przeciwgrzybicznymi, takimi jak ketokonazol lub itrakonazol, antybiotyki makrolidowe). induktory CYP3A4: równoczesne stosowanie induktorów CYP3A4 i buprenorfin może doprowadzić do zmniejszenia stężenia buprenorfiny w osoczu, co może być przyczyną podoptymalnego leczenia uzależnienia od opioidów za pomocą buprenorfiny. Zaleca się, aby otrzymujący buprenorfinę/nalokson pacjenci, którym podaje się równocześnie induktory (np.fenobarbital, karbamazepina, fenytoina, ryfampicyna) byli dokładnie monitorowani. Może być konieczne stosowne zmodyfikowanie dawki buprenorfiny lub induktora CYP3A4. biorąc pod uwagę doświadczenie wynikające ze stosowania morfiny, jednoczesne stosowanie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) może spowodować nasilenie działania opioidów. 4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację Ciąża Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania Suboxone u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka jest nieznane. Stosowana pod koniec ciąży buprenorfina może spowodować zahamowanie czynności oddechowej u noworodków. Długotrwałe podawanie buprenorfiny w ostatnim trymestrze ciąży, może spowodować wystąpienie zespołu abstynencyjnego u noworodka (np. hypertonię, drżenie noworodków, pobudzenie noworodków, drgawki kloniczne, inne drgawki). Zespół ten zwykle występuje od kilku godzin do kilku dni po urodzeniu. 8

Z powodu długiego okresu półtrwania buprenorfiny należy rozważyć kilkudniowe monitorowanie nienarodzonego dziecka pod koniec ciąży, aby zapobiec ryzyku wystąpienia u noworodków depresji oddechowej lub zespołu odstawiennego. Ponadto, stosowanie buprenorfiny/naloksonu w czasie ciąży powinien przeanalizować lekarz. Buprenorfinę/nalokson należy stosować podczas ciąży wyłącznie, jeśli potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnym zagrożeniem płodu. Karmienie piersią Nie wiadomo, czy nalokson przenika do mleka ludzkiego. Buprenorfina i jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Buprenorfina podawana szczurom hamuje laktację. Dlatego podczas leczenia produktem Suboxone, należy przerwać karmienie piersią. Płodność Badania na zwierzętach wykazały obniżenie płodności u samic przyjmujących duże dawki (narażenie ogólnoustrojowe > 2,4 razy narażenia u ludzi po maksymalnej zalecanej dawce 24 mg buprenorfiny, w oparciu o AUC). Patrz punkt 5.3. 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Buprenorfina/nalokson wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn u pacjentów uzależnionych od opioidów. Produkt ten może powodować senność, zawroty głowy lub zaburzenia procesów myślowych, szczególnie na początku leczenia i w okresie dostosowania dawki. Przyjmowanie produktu z alkoholem lub środkami tłumiącymi czynność ośrodkowego układu nerwowego, może nasilić wymienione objawy (patrz punkty 4.4 i 4.5). Pacjentów należy ostrzec przed prowadzeniem pojazdów mechanicznych lub obsługiwaniem maszyn, ponieważ buprenorfina/nalokson może wpływać na ich zdolność do wykonywania tych czynności. 4.8 Działania niepożądane Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej zgłaszanymi reakcjami niepożądanymi związanymi z leczeniem, podczas podstawowych badań klinicznych, było zaparcie i objawy zazwyczaj związane z odstawieniem narkotyku (tj. bezsenność, ból głowy, nudności, zwiększona potliwość i ból). Niektóre przypadki napadów drgawkowych, wymiotów, biegunki i podwyższonych wyników badań czynności wątroby były uznawane za poważne. Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Tabela 1 zawiera podsumowanie działań niepożądanych, zgłaszanych w podstawowych badaniach klinicznych, w których 342 z 472 pacjentów (72,5 %) zgłaszało działania niepożądane oraz działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Częstość występowania możliwych działań niepożądanych, przedstawionych poniżej, określono za pomocą następującej konwencji: Bardzo często ( 1/10), często ( 1/100 do <1/10), niezbyt często ( 1/1000 do <1/100), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Tabela 1: Związane z leczeniem działania niepożądane, opisywane w badaniach klinicznych nad buprenorfiną/naloksonem oraz zgłaszane po wprowadzeniu do obrotu Klasyfikacja układów i Bardzo często Często Niezbyt często Częstość nieznana 9

narządów Zakażenia i zarażenia pasożytnicze krwi i układu chłonnego układu immunologiczne go metabolizmu i odżywiania psychiczne układu nerwowego oka ucha i błędnika serca naczyniowe układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia żołądka i jelit Bezsenność Ból głowy Zaparcie Nudności Grypa Zakażenie Zapalenie gardła Nieżyt nosa Lęk Depresja Obniżenie libido Nerwowość myślenia Migrena Zawroty głowy Hipertonia Parestezje Senność Niedowidzenie łzawienia Nadciśnienie Rozszerzenie naczyń Kaszel Ból brzucha Biegunka Niestrawność Wzdęcia Zakażenie dróg moczowych Zakażenie pochwy Niedokrwistość Leukocytoza Leukopenia Limfadenopatia Trombocytopenia Nadwrażliwość Zmniejszony apetyt Hiperglikemia Hiperlipidemia Hipoglikemia Nieprawidłowe sny Pobudzenie Apatia Depersonalizacja Uzależnienie od narkotyków Euforia Wrogość Amnezja Hiperkineza Drgawki mowy Drżenie Zapalenie spojówek Zwężenie źrenicy Dusznica bolesna Bradykardia Zawał serca Kołatanie serca Tachykardia Niedociśnienie Astma Duszność Ziewanie Owrzodzenie jamy ustnej Przebarwienie języka Szok anafilaktyczny Omamy Encefalopatia wątrobowa Omdlenie Zawroty głowy Niedociśnienie ortostatyczne Skurcz oskrzeli Depresja oddechowa 10

wątroby i dróg żółciowych skóry i tkanki podskórnej mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej nerek i dróg moczowych układu rozrodczego i piersi ogólne i stany w miejscu podania Badania diagnostyczne Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Zwiększona potliwość Zespół abstynencyjny Wymioty Świąd Wysypka Pokrzywka Ból pleców Bóle stawowe Kurcze mięśni Bóle mięśniowe Nieprawidłowości moczu Impotencja Astenia Ból w klatce piersiowej Dreszcze Gorączka Złe samopoczucie Ból Obrzęk obwodowy Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby Zmniejszenie masy ciała Uraz Trądzik Łysienie Złuszczające zapalenie skóry Suchość skóry Guzki skórne Zapalenie stawów Albuminuria Trudności z oddawaniem moczu Krwiomocz Kamica nerkowa Zatrzymanie moczu Brak miesiączki ejakulacji Krwotok miesiączkowy Krwawienie maciczne Hipotermia Wzrost stężenia kreatyniny we krwi Udar cieplny Wirusowe zapalenie wątroby Ostre zapalenie wątroby Żółtaczka Martwica wątroby Zespół wątrobowo - nerkowy Obrzęk naczyniorucho wy Zespół abstynencyjny u noworodka (patrz sekcja 4.6) Zwiększenie aktywności aminotransfera z 11

Opis wybranych działań niepożądanych W przypadkach niewłaściwego podania leku drogą dożylną, niektóre działania niepożądane są przypisane raczej do faktu nadużywania niż wywoływania ich przez sam produkt leczniczy, zgłaszano reakcje miejscowe, niekiedy septyczne (ropień, zapalenie tkanki łącznej), potencjalnie poważne ostre zapalenie wątroby oraz inne ostre infekcje, takie jak zapalenie płuc, zapalenie wsierdzia (patrz punkt 4.4). U pacjentów ze znacznym uzależnieniem od narkotyków, w początkowej fazie podawania buprenorfiny może wystąpić narkotykowy zespół abstynencyjny, podobny do zespołu abstynencyjnego związanego z naloksonem (patrz punkt 4.2 i 4.4). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V. 4.9 Przedawkowanie Objawy Zahamowanie czynności oddechowej wynikające z zahamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego jest głównym objawem wymagającym interwencji w przypadku przedawkowania, ponieważ może ono prowadzić do zatrzymania oddechu i śmierci. Objawem przedawkowania może być również senność, niedowidzenie, zwężenie źrenic, niedociśnienie, nudności, wymioty oraz (lub) zaburzenia mowy. Postępowanie Należy zastosować ogólne środki wspomagające, w tym ścisłe monitorowanie stanu oddechowego i kardiologicznego pacjenta. Należy wdrożyć objawowe leczenie zahamowania czynności oddechowej i standardowe środki intensywnej opieki. Musi być zapewniona drożność dróg oddechowych i wspomagana lub kontrolowana wentylacja. Pacjenta należy przenieść w miejsce, w którym dostępne są pełne możliwości wykonania resuscytacji. Jeżeli pacjent wymiotuje, należy podjąć odpowiednie działania, aby zapobiec zachłyśnięciu się wymiocinami. Zaleca się zastosowanie antagonisty opioidów (tzn. naloksonu), pomimo niewielkiego wpływu, jaki może on wywierać podczas odwracania objawów oddechowych wywołanych przez buprenorfinę w porównaniu z jego działaniem na środki będące całkowitymi agonistami opioidowymi. W przypadku stosowania naloksonu podczas określania długości okresu leczenia i nadzoru medycznego, potrzebnego do odwrócenia efektów przedawkowania należy wziąć pod uwagę długi czas działania buprenorfiny. Nalokson jest usuwany z organizmu szybciej niż buprenorfina, co może być przyczyną nawrotu wcześniej stłumionych objawów przedawkowania buprenorfiny, dlatego może być konieczne stosowanie infuzji ciągłej. Jeśli infuzja nie jest możliwa, może być wymagane wielokrotne podanie naloksonu. Początkowe dawki naloksonu mogą wynosić 2 mg i być powtarzane co 2 3 minuty, aż do osiągnięcia zadowalającej odpowiedzi, przy czym nie mogą przekroczyć 10 mg dawki początkowej. Szybkość infuzji dożylnej powinna być dostosowana do odpowiedzi pacjenta. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne 12

Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki stosowane w leczeniu chorób układu nerwowego, leki stosowane w leczeniu uzależnień, kod ATC: N07BC51. Mechanizm działania Buprenorfina jest częściowym agonistą/antagonistą receptorów opioidowych, wiążącym się z receptorami i (kappa) w mózgu. Jej aktywność w podtrzymującym leczeniu uzależnienia opioidowego jest przypisywana wolno odwracalnemu wiązaniu z receptorami, co w dłuższym czasie mogłoby zminimalizować potrzebę przyjmowania narkotyków przez uzależnionych pacjentów. Podczas badań farmakologii klinicznej, u osób uzależnionych od opioidów, obserwowano pułapowe agonistyczne efekty opioidowe. Nalokson jest antagonistą receptorów opioidowych. Nalokson podawany w zwykłych dawkach doustnie lub podjęzykowo pacjentom doświadczającym opioidowych objawów abstynencyjnych, wykazuje niewielki lub zerowy efekt farmakologiczny, z powodu jego prawie całkowitego metabolizmu pierwszego przejścia. Jednakże, w przypadku podawania dożylnego osobom uzależnionym od opioidów, obecność naloksonu w produkcie Suboxone wywołuje wyraźne działanie antagonistyczne w stosunku do opioidów oraz zespołu abstynencyjnego, zniechęcając w ten sposób do dożylnego nadużywania produktu. Skuteczność kliniczna Dane o skuteczności i bezpieczeństwie buprenorfiny/nalokosonu pochodzą głównie z rocznego badania klinicznego, obejmującego 4-tygodniowe randomizowane, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby porównujące działanie buprenorfiny/naloksonu, buprenorfiny i placebo, z następowym 48- tygodniowym badaniem bezpieczeństwa stosowania buprenorfiny/naloksonu. W badaniu tym, 326 osób uzależnionych od heroiny losowo przydzielono do grupy otrzymującej buprenorfinę/nalokson w dawce 16 mg na dobę, grupy otrzymującej 16 mg buprenorfiny na dobę lub placebo. W przypadku uczestników zrandomizowanych do jednej z grup aktywnego leczenia, w dniu 1 podawano 8 mg buprenorfiny, a następnie w dniu 2 podawano 16 mg (dwie tabletki po 8 mg) buprenorfiny. W dniu 3, osoby zrandomizowane do grupy, która miała otrzymywać buprenorfinę/nalokson, przestawiano na stosowanie tabletki złożonej. Uczestnicy pojawiali się codziennie w przychodni (od poniedziałku do piątku) w celu otrzymania leku i dokonania oceny skuteczności. Na soboty i niedziele, pacjenci otrzymywali odpowiednią ilość leku do domu. Głównym porównaniem w badaniu była ocena skuteczności buprenorfiny i buprenorfiny/naloksonu podawanych indywidualnie w stosunku do placebo. Odsetek próbek moczu pobieranych trzy razy w tygodniu, w których nie stwierdzono obecności opioidów innych niż stosowane w badaniu był statystycznie większy zarówno w przypadku buprenorfiny/naloksonu względem placebo (p < 0,0001), jak i buprenorfiny względem placebo (p < 0,0001). W prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, podwójnie pozorowanym, badaniu grup równoległych, porównującym etanolowy roztwór buprenorfiny z aktywną kontrolą w postaci całkowitego agonisty, 162 osoby zostały zrandomizowane do grup otrzymujących podjęzykowo etanolowy roztwór buprenorfiny w dawce 8 mg na dobę (dawka mniej więcej porównywalna z dawką 12 mg na dobę buprenorfiny/naloksonu) lub dwie względnie małe dawki aktywnej kontroli, z których jedna była wystarczająco mała, aby służyć za alternatywę dla placebo podczas 3 do 10-dniowej fazy indukcji, 16-tygodniowej fazy podtrzymywania i 7-tygodniowej fazy odtruwania. Dawkę podtrzymującą buprenorfiny osiągano w dniu 3; dawki w grupie aktywnej kontroli dobierano bardziej stopniowo. Biorąc pod uwagę liczbę kontynuujących leczenie i odsetek ujemnych próbek moczu pobieranych trzy razy w tygodniu do badania na obecność opioidów innych niż stosowane w badaniu, buprenorfina okazała się skuteczniejsza od małej dawki kontroli w utrzymywaniu osób uzależnionych od heroiny w leczeniu i zmniejszaniu przez nich zużycia opioidów w czasie leczenia. Skuteczność buprenorfiny w dawce 8 mg na dobę była podobna do skuteczności umiarkowanej dawki kontroli aktywnej, jednakże równoważność nie została wykazana. 13

5.2 Właściwości farmakokinetyczne Buprenorfina Wchłanianie Buprenorfina po podaniu doustnym podlega metabolizmowi pierwszego przejścia z N-dealkilacją i sprzęganiem z kwasem glukuronowym w jelicie cienkim i wątrobie. Dlatego podawanie tego produktu leczniczego drogą doustną jest niewłaściwe. Maksymalne stężenia w osoczu uzyskuje się po 90 minutach od podania podjęzykowego. Stężenia osoczowe buprenorfiny zwiększały się ze wzrostem podjęzykowej dawki buprenorfiny/naloksonu. Zarówno C max, jak i AUC buprenorfiny zwiększały się wraz ze wzrostem dawki (w zakresie 4-16 mg), chociaż zwiększenie to było mniejsze od proporcjonalnego do dawki. Parametr farmakokinetyczny Suboxone 4 mg Suboxone 8 mg Suboxone 16 mg C max ng/ml 1,84 (39) 3,0 (51) 5,95 (38) AUC 0-48 godzina ng/ml 12,52 (35) 20,22 (43) 34,89 (33) Dystrybucja Po wchłonięciu buprenorfiny następuje faza szybkiej dystrybucji (okres połowicznej dystrybucji od 2 do 5 godzin). Metabolizm i eliminacja Buprenorfina jest metabolizowana przez 14-N-dealkilację i sprzęganie z kwasem glukuronowym cząsteczki macierzystej i metabolitu dealkilowanego. Dane kliniczne potwierdzają, że CYP3A4 jest odpowiedzialny z N-dealkilację buprenorfiny. N-dealkilobuprenorfina jest agonistą receptora opioidowego o słabej aktywności wewnętrznej. Eliminacja buprenorfiny jest dwu- lub trójwykładnicza, a średni okres połowicznej eliminacji z osocza wynosi 32 godziny. Buprenorfina jest eliminowana z kałem, poprzez wydalanie z żółcią sprzęgniętych z kwasem glukuronowym metabolitów (70 %), reszta jest wydalana z moczem. Nalokson Wchłanianie i dystrybucja Po podaniu dożylnym nalokson ulega szybkiej dystrybucji (okres połowicznej dystrybucji ~ 4 minut). Po podaniu doustnym nalokson jest prawie niewykrywalny w osoczu; po podaniu podjęzykowym buprenorfiny/naloksonu stężenia osoczowe naloksonu są małe i szybko zmniejszają się. Metabolizm Produkt leczniczy jest metabolizowany w wątrobie, głównie przez sprzęganie z kwasem glukuronowym i wydalany z moczem. Średni okres połowicznej eliminacji naloksonu z osocza wynosi 1,2 godziny. Populacje specjalne Pacjenci w podeszłym wieku Nie są dostępne dane farmakokinetyczne dotyczące pacjentów w podeszłym wieku. 14

czynności nerek Eliminacja drogą nerkową odgrywa stosunkowo małą rolę (~30 %) w ogólnym klirensie buprenorfiny/naloksonu. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania ze względu na czynność nerek, ale zaleca się ostrożność podczas podawania produktu osobom z poważnymi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.3). czynności wątroby Wpływ zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę buprenorfiny i naloksonu oceniano w badaniach po wprowadzeniu do obrotu. Tabela 3 zawiera zestawienie wyników z badań klinicznych, w których oceniano ekspozycję po podaniu pojedynczej dawki leku Suboxone 2,0 / 0,5 mg (buprenorfina/nalokson) tabletki podjęzykowe u osób zdrowych oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Tabela 3. Wpływ zaburzeń czynności wątroby na parametry farmakokinetyczne buprenorfiny i naloksonu po podaniu SUBOXONE (zmiana w stosunku do osób zdrowych) Parametr PK Łagodne zaburzenia czynności wątroby (Klasa A wg skali Child- Pugh) (n=9) Umiarkowane zaburzenia czynności wątroby (Klasa B wg skali Child- Pugh) (n=8) Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (Klasa C wg skali Child- Pugh) (n=8) Buprenorfina C max 1,2-krotne zwiększenie 1,1-krotne zwiększenie 1,7-krotne zwiększenie AUC last Podobne do grupy kontrolnej 1,6-krotne zwiększenie 2,8-krotne zwiększenie Nalokson C max Podobne do grupy kontrolnej 2,7-krotne zwiększenie 11,3-krotne zwiększenie AUC last 0,2-krotne zwiększenie 3,2-krotne zwiększenie 14,0-krotne zwiększenie Ogólnie rzecz biorąc, stężenie buprenorfiny w osoczu wzrosło około 3-krotnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, podczas gdy stężenie naloksonu w osoczu wzrosło 14-krotnie, u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Połączenie buprenorfiny i naloksonu badano u zwierząt w badaniach toksyczności dawki jednorazowej (toksyczność ostra) i dawek wielokrotnych (do 90 dni u szczurów). Nie stwierdzono synergistycznego działania toksycznego. Występujące działania niepożądane były związane z farmakologicznie znaną aktywnością agonistyczną i (lub) antagonistyczną wobec receptorów opioidowych. Mieszanina chlorowodorku buprenorfiny i chlorowodorku naloksonu (proporcja 4:1) nie wykazywała działania mutagennego w teście mutacji bakteryjnych (test Amesa) i nie działała klastogennie w 15

cytogenetycznym teście in vitro na ludzkich limfocytach ani w dożylnym teście mikrojąderkowym u szczurów. Badania wpływu na reprodukcję po doustnym podawaniu buprenorfiny i naloksonu (w proporcji 1:1) wykazały, że działanie embrioletalne występowało u szczurów w przypadku wszystkich dawek, powodujących toksyczność dla matek. Najniższa badana dawka odpowiadała wielokrotności ekspozycji : 1x dla buprenorfiny i 5x-dla naloksonu, po podaniu maksymalnej dawki terapeutycznej u człowieka, przeliczonej na mg/m² pc. U królików, po dawkach toksycznych dla matek, nie obserwowano toksyczności rozwojowej. Ponadto, ani u szczurów, ani u królików nie obserwowano działania teratogennego. Nie wykonano badań okołourodzeniowych i pourodzeniowych dla buprenorfiny/naloksonu, jednak doustne podawanie dużych dawek buprenorfiny samicy w czasie ciąży i laktacji, powodowało trudności z porodem (być może w wyniku sedatywnego działania buprenorfiny), wysoką śmiertelność noworodków i nieznaczne opóźnienie rozwoju pewnych funkcji neurologicznych (powierzchniowy odruch postawy i ułożenia oraz odruch Moro wzdryganie) u noworodków szczurów. Podawanie szczurom buprenorfiny w diecie w dawce 500 ppm lub większej powodowało obniżenie płodności, wykazane zmniejszeniem częstości zachodzenia samic w ciążę. Dawka pokarmowa 100 ppm (szacowana ekspozycja około 2,4x dla buprenorfiny w dawce 24 mg buprenorfiny/naloksonu dla człowieka, biorąc pod uwagę AUC, stężenia naloksonu w osoczu szczurów były poniżej limitu wykrywalności), nie miała niekorzystnego wpływu na płodność samic. Badanie rakotwórczości buprenorfiny/naloksonu wykonano u szczurów, podając im dawki 7, 30 i 120 mg/kg na dobę. Szacowana wielokrotność ekspozycji była od 3 do 75 razy większa, biorąc pod uwagę dobową dawkę podjęzykową dla człowieka, wynoszącą 16 mg w przeliczeniu na mg/m² pc. We wszystkich grupach dawkowania obserwowano statystycznie istotne zwiększenia częstości występowania łagodnych gruczolaków jąder z komórek śródmiąższowych (Leydiga). 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Laktoza jednowodna Mannitol Skrobia kukurydziana Powidon K 30 Kwas cytrynowy bezwodny Sodu cytrynian Magnezu stearynian Potasu acesulfam Naturalny aromat cytrynowy i limonowy 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie dotyczy. 6.3 Okres ważności 3 lata. 6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania 16

Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania 7 tabletek w opakowaniach blistrowych Papier/Aluminium/Nylon/Aluminium/PVC. 28 tabletek w opakowaniach blistrowych Papier/Aluminium/Nylon/Aluminium/PVC. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Indivior UK Limited 103 105 Bath Road Slough Berkshire SL1 3UH Wielka Brytania 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU EU/1/06/359/001 EU/1/06/359/002 9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 26 września 2006 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 26 września 2011 10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO Szczegółowa informacja o tym produkcie jest dostępna na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków http://www.ema.europa.eu/ 17

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Suboxone 8 mg/2 mg tabletki podjęzykowe 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY Każda tabletka podjęzykowa zawiera 8 mg buprenorfiny (w postaci chlorowodorku buprenorfiny) oraz 2 mg naloksonu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku naloksonu). Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda tabletka podjęzykowa zawiera 168 mg laktozy (jednowodnej) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Tabletki podjęzykowe Białe, sześciokątne, obustronnie wypukłe tabletki 11 mm z wytłoczonym napisem N8 po jednej stronie. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Leczenie substytucyjne uzależnienia od narkotyków opioidowych, w ramach leczenia medycznego, społecznego i psychologicznego. Celem dodania naloksonu jest zniechęcenie do używania leku dożylnie, niezgodnie z zaleceniami. Leczenie jest przeznaczone dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 15 lat, którzy wyrazili zgodę na leczenie ze względu na uzależnienie. 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Leczenie musi się odbywać pod kontrolą lekarza mającego doświadczenie w leczeniu zależności/uzależnienia od opioidów. Środki ostrożności wymagane przed wprowadzeniem leczenia Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć rodzaj zależności opioidowej (tzn. opioid długo lub krótko działający), czas od ostatniego użycia opioidu i stopień uzależnienia od opioidu. Aby uniknąć wywołania zespołu abstynencyjnego, leczenie buprenorfiną/naloksonem lub tylko buprenorfiną należy rozpocząć, gdy widoczne są obiektywne i wyraźne objawy abstynencyjne (np. wynik wskazujący na łagodne lub umiarkowane objawy związane z odstawieniem opioidów; użytecznym odniesieniem jest zatwierdzona skala COWS). o o W przypadku pacjentów uzależnionych od heroiny lub opioidów krótkodziałających, pierwszą dawkę buprenorfiny/naloksonu należy przyjąć, gdy pojawią się objawy abstynencyjne, ale nie wcześniej niż 6 godzin po ostatnim przyjęciu przez pacjenta opioidów. W przypadku pacjentów otrzymujących metadon, przed rozpoczęciem leczenia buprenorfiną/naloksonem dawkę metadonu należy zmniejszyć do maksymalnie 30 mg dziennie. Rozpoczynając podawanie buprenorfiny/naloksonu, należy wziąć pod uwagę długi okres 18

połowicznego rozpadu metadonu. Pierwszą dawkę buprenorfiny/naloksonu należy przyjąć tylko po pojawieniu się objawów abstynencyjnych, ale nie wcześniej niż 24 godziny po ostatnim przyjęciu przez pacjenta metadonu. Buprenorfina może wywołać objawy abstynencyjne u pacjentów uzależnionych od metadonu. Dawkowanie Leczenie początkowe (wprowadzenie leku) Zalecana dawka początkowa u dorosłych i młodzieży powyżej 15 lat wynosi jedną do dwóch tabletek Suboxone 2 mg/0,5 mg. W pierwszym dniu, zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta, można podać dodatkowo jedną do dwóch tabletek Suboxone 2 mg/0,5. Na początku leczenia zaleca się codzienny nadzór nad dawkowaniem, aby upewnić się, że dawka jest we właściwy sposób umieszczana podjęzykowo. Pozwala to też na obserwację reakcji pacjenta na leczenie, co stanowi wskazówkę dla doboru skutecznej dawki, opartej na efekcie klinicznym. Dostosowanie dawkowania i leczenie podtrzymujące Po rozpoczęciu leczenia, w pierwszym dniu pacjenta należy ustabilizować, doprowadzając do osiągnięcia poziomu dawki podtrzymującej w ciągu kilku kolejnych dni poprzez stopniowe dostosowywanie dawki w oparciu o obserwację działania klinicznego u indywidualnego pacjenta. Dawkowanie dostosowuje się w zależności od stanu klinicznego i psychologicznego pacjenta i należy je prowadzić etapami po 2-8 mg buprenorfiny. Nie należy przekraczać maksymalnej jednorazowej dawki dobowej wynoszącej 24 mg buprenorfiny. Dawkowanie rzadziej niż raz na dobę Po uzyskaniu zadowalającej stabilizacji, częstość dawkowania leku można zmniejszyć, podając go raz na dwa dni w dawce dwukrotnie większej od indywidualnie dobranej dawki dobowej. Na przykład, ustabilizowanemu pacjentowi otrzymującemu dawkę dobową 8 mg buprenorfiny, można podawać 16 mg buprenorfiny co drugi dzień, bez podawania leku w dniach pomiędzy dawkami. U niektórych pacjentów po uzyskaniu zadowalającej stabilizacji, częstość dawkowania produktu można zmniejszyć do 3 razy na tydzień (na przykład w poniedziałek, środę i piątek). Dawka w poniedziałek i środę powinna być dwa razy większa od indywidualnie dobranej dawki dobowej, bez dawkowania w dniach pomiędzy nimi, a dawka w piątek powinna być 3 razy większa od indywidualnie dobranej dawki dobowej, bez dawkowania w dniach pomiędzy nimi. Nie należy jednak stosować całkowitej dawki dobowej większej niż 24 mg buprenorfiny. Pacjenci, u których konieczne jest zastosowanie dawki dobowej > 8 mg buprenorfiny /dobę, mogą nie odnosić korzyści z tego rodzaju dawkowania. Zmniejszenie dawkowania i zakończenie leczenia Po uzyskaniu zadowalającej stabilizacji, jeżeli pacjent wyraża zgodę, dawkowanie można stopniowo zmniejszać do mniejszej dawki podtrzymującej, a w niektórych przypadkach leczenie można przerwać. Dostępność tabletek podjęzykowych w dawkach po 2 mg/0,5 mg i 8 mg/2 mg umożliwia odpowiednie zmniejszanie dawkowania. W przypadku pacjentów mogących wymagać mniejszej dawki buprenorfiny, można zastosować buprenorfinę w dawce 0,4 mg. Pacjentów należy monitorować po zakończeniu leczenia z powodu ryzyka nawrotu uzależnienia. Populacje specjalne Osoby w podeszłym wieku Bezpieczeństwo i skuteczność buprenorfiny/naloksonu u pacjentów w podeszłym wieku, powyżej 65 roku życia, nie zostały ustalone. Nie można przedstawić zaleceń dotyczących dawkowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie testów określających czynność wątroby i badania w kierunku wirusowego zapalenia wątroby. Pacjenci z dodatnim wynikiem w badaniu na wirusowe 19

zapalenie wątroby, otrzymujący równocześnie towarzyszące produkty lecznicze (patrz punkt 4.5) i lub mający zaburzenia czynności wątroby, są narażeni na ryzyko przyspieszonego uszkodzenia wątroby. Zaleca się regularne monitorowanie czynności wątroby (patrz punkt 4.4). Obie substancje aktywne zawarte w Suboxone, buprenorfina i nalokson są intensywnie metabolizowane w wątrobie, i ich stwierdzone stężenia w osoczu u pacjentów z umiarkowanym i ciężkim zaburzeniem czynności wątroby były większe. Pacjentów należy monitorować w celu wykrycia objawów odstawienia opioidów, toksyczności lub przedawkowania spowodowanego zwiększeniem stężenia naloksonu i (lub) buprenorfiny. Nie wiadomo, czy obie substancje czynne podlegają wpływowi w takim samym stopniu. Farmakokinetyka buprenorfiny/naloksonu może być zmieniona u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dlatego zaleca się stosowanie mniejszych dawek początkowych i staranne dobieranie dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2). Stosowanie buprenorfiny/naloksonu jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.3 oraz 5.2). Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawki buprenorfiny/naloksonu. Zaleca się ostrożne dawkowanie leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) (patrz punkt 4.4 i 5.2). Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności buprenorfiny/naloksonu u dzieci w wieku poniżej 15 lat. Brak dostępnych danych. Sposób podawania Lekarze muszą ostrzec pacjentów, że podanie podjęzykowe jest jedyną skuteczną i bezpieczną drogą podawania tego produktu leczniczego (patrz punkt 4.4). Tabletkę należy trzymać pod językiem do całkowitego rozpuszczenia. Pacjenci nie powinni połykać tabletki ani jeść i pić do momentu całkowitego rozpuszczenia tabletki. Dawkę przygotowuje się dobierając odpowiednią ilość tabletek podjęzykowych produktu Suboxone w różnych dawkach, które można przyjąć jednocześnie lub w dwóch porcjach; drugą porcję należy przyjąć bezpośrednio po rozpuszczeniu się pierwszej. 4.3 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciężka niewydolność oddechowa Ciężka niewydolność wątroby Ostra choroba alkoholowa lub delirium tremens. Jednoczesne stosowanie antagonistów opioidów (naltrekson, nalmefen) stosowanych w leczeniu uzależnienia od alkoholu lub opioidów. 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Niewłaściwe stosowanie, nadużywanie i stosowanie niezgodne z przeznaczeniem Buprenorfina może być niewłaściwie stosowana lub nadużywana podobnie jak inne opioidy, legalne lub nielegalne. Zagrożenia związane z niewłaściwym stosowaniem lub nadużywaniem obejmują, między innymi przedawkowanie, rozprzestrzenianie się krwiopochodnych lub zlokalizowanych i ogólnoustrojowych infekcji wirusowych, zahamowanie czynności oddechowej i uszkodzenie wątroby. Stosowanie buprenorfiny przez osoby inne niż określony pacjent stwarza ryzyko wystąpienia uzależnienia u nowych osób stosujących buprenorfinę jako podstawowy narkotyk. Może do tego dojść, 20

jeżeli lek jest dystrybuowany w celu nielegalnego użycia bezpośrednio przez określonego pacjenta lub jeżeli produkt leczniczy nie jest odpowiednio zabezpieczony przed kradzieżą. Nieoptymalne leczenie buprenorfiną/naloksonem może powodować niewłaściwe reliazowanie zaleceń dotyczących leku przez pacjenta, co z kolei prowadzi do przedawkowania lub przerwania leczenia. Pacjent leczony nieoptymalną dawkąbuprenorfiny/naloksonu może reagować na niekontrolowane objawy zespołu abstynencyjnego przyjmując na własną rękę opioidy, alkohol lub innego rodzaju substancje o działaniu uspokajającym lub halucynogennym, takie jak na przykład benzodiazepiny. W celu zminimalizowania ryzyka niewłaściwego stosowania, nadużywania i stosowania niezgodnego z przeznaczeniem, lekarze powinni podejmować odpowiednie środki ostrożności przy przepisywaniu i wydawaniu buprenorfiny, takie jak unikanie przepisywania większej liczby dawek w początkowym okresie leczenia, a także przyjmować pacjentów na wizytach kontrolnych połączonych z monitorowaniem klinicznym, dostosowanym do potrzeb pacjenta. Połączenie buprenorfiny z naloksonem w produkcie Suboxone ma na celu zniechęcenie do niewłaściwego stosowania i nadużywania buprenorfiny. Przewiduje się, że niewłaściwe stosowanie dożylnie lub donosowo leku Suboxone jest mniej prawdopodobne niż samej buprenorfiny, gdyż nalokson zawarty w Suboxone może prowadzić do wystąpienia objawów abstynencyjnych u osób uzależnionych od heroiny, metadonu lub innych agonistów opioidów. Zahamowanie czynności oddechowej Odnotowano szereg przypadków zgonu z powodu depresji oddechowej, zwłaszcza gdy buprenorfinę stosowano w połączeniu z benzodiazepinami (patrz punkt 4.5) lub gdy buprenorfinę stosowano niezgodnie z zaleceniami. Odnotowano również przypadki zgonu związane z jednoczesnym podawaniem buprenorfiny i innych środków tłumiących, takich jak alkohol lub inne opioidy. Jeśli buprenorfina jest podawana nieuzależnionym od opioidów osobom o niskiej tolerancji na działanie opioidów, może dojść do potencjalnie śmiertelnej w skutkach depresji oddechowej. Produkt należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą lub niewydolnością oddechową. (np. przewlekłą obturacyjna chorobą płuc, sercem płucnym, zmniejszoną rezerwą oddechową, hipoksją, hiperkapnią, istniejącą wcześniej depresją oddechową lub kifoskoliozą (skrzywieniem kręgosłupa prowadzącym potencjalnie do występowania duszności). Buprenorfina/nalokson mogą powodować poważną, potencjalnie śmiertelną w skutkach depresję oddechową u dzieci i osób nieuzależnionych, które przypadkowo lub celowo połkną ten produkt. Pacjentów należy poinformować o konieczności bezpiecznego przechowywaniu blistra, unikaniu jego wcześniejszego otwierania oraz przechowywaniu w miejscu niedostępnym dla dzieci i innych domowników, a także o nieprzyjmowaniu produktu w obecności dzieci. W razie przypadkowego połknięcia lub takiego przypuszczenia należy bezzwłocznie powiadomić pogotowie ratunkowe. Zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego Buprenorfina/nalokson może powodować senność, zwłaszcza gdy jest przyjmowana razem z alkoholem lub lekami tłumiącymi ośrodkowy układ nerwowy (takimi jak trankwilizatory, leki uspokajające lub nasenne) (patrz punkt 4.5). Uzależnienie Buprenorfina jest częściowym agonistą receptora opioidowego µ (mi) i jej przewlekłe podawanie prowadzi do uzależnienia typu opioidowego. Badania na zwierzętach, jak i doświadczenie kliniczne wskazują, że buprenofrina może wywoływać uzależnienie, ale słabsze niż całkowity agonista, np. morfina. 21

Nagłe przerwanie leczenia nie jest zalecane, może bowiem prowadzić do wystąpienia opóźnionego zespołu abstynencyjnego. Zapalenie wątroby i zaburzenia czynności wątroby U osób uzależnionych od opioidów odnotowano przypadki ostrego uszkodzenia wątroby, zarówno w badaniach klinicznych, jak i w raportach o działaniach niepożądanych po wprowadzeniu produktu do obrotu. Zakres nieprawidłowości obejmuje przemijające, bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, do opisów przypadków niewydolności wątroby, martwicy wątroby, zespołu wątrobowo-nerkowego i encefalopatii wątrobowej i zgonu. W wielu przypadkach czynnikiem wywołującym lub przyczyniającym się mogły być wcześniej istniejące defekty mitochondrialne (wada genetyczna, zaburzenia aktywności enzymów wątrobowych, zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B lub C, nadużywanie alkoholu, anoreksja, równoczesne stosowanie innych, potencjalnie hepatotoksycznych leków i dalsze stosowanie narkotyków dożylnych. Te podstawowe czynniki muszą być brane pod uwagę przed zaleceniem buprenorfiny/naloksonu i w czasie leczenia. W razie podejrzewania zaburzenia czynności wątroby, konieczna jest dalsza ocena biologiczna i etiologiczna. Zależnie od wyników, można ostrożnie zaprzestać podawania produktu leczniczego, aby zapobiec objawom abstynencyjnym i powrotowi do nielegalnego stosowania narkotyków. Jeżeli leczenie jest kontynuowane, należy ściśle monitorować czynność wątroby. Występowanie opioidowego zespołu abstynencyjnego Rozpoczynając leczenie buprenorfiną/naloksonem, lekarz musi pamiętać o częściowym agonizmie buprenorfiny i możliwości wywołania przez nią objawów abstynencyjnych u pacjentów uzależnionych od opioidów, zwłaszcza gdy jest podawana wcześniej niż 6 godzin po ostatniej dawce heroiny lub innego krótko działającego opioidu, lub gdy jest podawana wcześniej niż 24 godziny po ostatniej dawce metadonu. Z uwagi na odnotowane objawy zespołu abstynencyjnego, w okresie zastępowania buprenorfiny lub metadonu buprenorfiną/naloksonem należy ściśle monitorować pacjentów. Aby uniknąć wywołania zespołu abstynencyjnego, podawanie buprenorfiny/naloksonu należy rozpocząć, gdy obiektywne objawy zespołu abstynencyjnego są wyraźne (patrz punkt 4.2). Objawy abstynencyjne mogą też być związane z dawkowaniem suboptymalnym. czynności wątroby Wpływ zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę buprenorfiny i naloksonu oceniano w badaniach po wprowadzeniu do obrotu. Ponieważ zarówno buprenorfina i nalokson są w znacznym stopniu metabolizowane, stężenia w osoczu okazały się większe zarówno dla buprenorfiny i naloksonu u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością wątroby po podaniu pojedynczej dawki. Pacjentów należy monitorować w celu wykrycia objawów odstawienia opioidów, toksyczności lub przedawkowania spowodowanego zwiększeniem stężenia naloksonu i (lub) buprenorfiny. Tabletki podjęzykowe Suboxone należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.3 i 5.2). U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby stosowanie buprenorfiny/naloksonu jest przeciwwskazane. czynności nerek Wydalanie produktu z moczem może być wydłużone, ponieważ 30% podawanej dawki jest usuwane drogą nerkową U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dochodzi do kumulacji metabolitów buprenorfiny. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania leku pacjentom z poważnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) (patrz punkt 4.2 i 5.2). Stosowanie u młodzieży (wiek 15-<18 lat) Ze względu na brak danych dotyczących młodzieży (wiek 15-<18 lat), pacjenci z tej grupy wiekowej powinni być ściśle monitorowani w trakcie leczenia. Inhibitory enzymu CYP 3A 22

Leki hamujące enzym CYP3A4 mogą powodować zwiększenie stężenia buprenorfiny. Konieczne może być zmniejszenie dawki buprenorfiny/naloksonu. W przypadku pacjentów już leczonych inhibitorami CYP3A4, należy starannie dobierać dawkę buprenorfiny/naloksonu, gdyż skuteczna może się u nich okazać mniejsza dawka (patrz punkt 4.5). Ogólne ostrzeżenia dotyczące podawania opioidów U pacjentów ambulatoryjnych opioidy mogą powodować niedociśnienie ortostatyczne. Podawanie opioidów może być przyczyną podwyższenia ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, co może prowadzić do napadów padaczkowych, należy zatem zachować ostrożność podając produkt pacjentom z urazami głowy, uszkodzeniami wewnątrzczaszkowymi oraz w innych przypadkach, w których ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego może być podwyższone lub gdy w wywiadzie stwierdzono występowanie napadów padaczkowych. Należy zachować ostrożność podczas podawania opioidów pacjentom z niedociśnieniem, przerostem gruczołu krokowego lub zwężeniem cewki moczowej. Zwężenie źrenic spowodowane podawaniem opioidów, zmiany poziomu świadomości lub zmiany percepcji bólu jako objawy choroby mogą utrudniać ocenę stanu zdrowia pacjenta lub zaciemniać diagnozę albo przebieg kliniczny współwystępującej choroby. Należy zachować ostrożność podczas podawania opioidów pacjentom z obrzękiem śluzowatym, niedoczynnością tarczycy lub niedoczynnością kory nadnerczy (np. chorobą Addisona). Wykazano, że opioidy zwiększają ciśnienie wewnątrz przewodów żółciowych i u pacjentów z zaburzeniami dróg żółciowych powinny być stosowane ostrożnie. Należy zachować ostrożność podczas podawania opioidów osobom w podeszłym wieku i upośledzonym umysłowo. Biorąc pod uwagę doświadczenie wynikające ze stosowania morfiny, jednoczesne stosowanie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) może spowodować nasilenie działania opioidów (patrz punkt 4.5). Suboxone zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy nie powinni przyjmować tego leku. 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Leku Suboxone nie należy przyjmować z: napojami alkoholowymi lub lekami zawierającymi alkohol, ponieważ alkohol zwiększa uspokajające działanie buprenorfiny (patrz punkt 4.7). Lek Suboxone należy stosować ostrożnie w przypadku jednoczesnego podawania: o benzodiazepin: połączenie to może spowodować śmierć w wyniku zahamowania czynności oddechowej pochodzenia ośrodkowego. Dlatego dawki muszą być ograniczone, a połączenia tego należy unikać w przypadkach, gdy istnieje ryzyko niewłaściwego użycia. Należy ostrzec pacjentów, że samodzielne stosowanie nieprzepisanych przez lekarza benzodiazepin podczas leczenia tym produktem jest bardzo niebezpieczne. Jeżeli lekarz zalecił równoczesne przyjmowanie benzodiazepin z tym produktem, należy postępować ściśle według wskazań lekarza (patrz punkt 4.4). 23

o o o o o o innych środków tłumiących czynność ośrodkowego układu nerwowego, innych pochodnych opioidowych (np. metadonu, leków przeciwbólowych i przeciwkaszlowych), niektórych leków przeciwdepresyjnych, działających sedatywnie antagonistów receptora H1, barbituranów, anksjolityków innych niż benzodiazepiny, neuroleptyków, klonidyny i substancji pokrewnyych: połączenia te nasilają tłumienie czynności ośrodkowego układu nerwowego. Obniżony stopień uwagi może powodować, że prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn są niebezpieczne. dodatkowo, u pacjentów otrzymujących buprenorfinę/nalokson, podczas podawania pełnego agonisty opioidów uzyskanie odpowiedniej analgezji może być utrudnione. Tak więc w przypadku obecności pełnego agonisty istnieje możliwość przedawkowania, zwłaszcza przy próbach zahamowania działania częściowego agonisty buprenorfiny lub gdy stężenie buprenorfiny w osoczu zmniejsza się. naltrekson i nalmefen są antagonistami opioidów, które możgą blokować farmakologiczne działanie buprenorfiny. Przeciwwskazane jest ich równoczesne podawanie podczas leczenia buprenorfiną/nalaksonem ze względu na potencjalnie niebezpieczną interakcję, która może wywołać nagłe wystąpienie długotrwałych i intensywnych objawów odstawienia opioidów (patrz punkt 4.3). inhibitory CYP3A4: badanie interakcji buprenorfiny z ketokonazolem (silny inhibitor CYP3A4) wykazało zwiększenie C max i AUC (pola pod krzywą) buprenorfiny (w przybliżeniu, odpowiednio o 50 % i 70 %) i, w mniejszym stopniu, norbuprenorfiny. Pacjenci otrzymujący Suboxone muszą być ściśle monitorowani i mogą wymagać zmniejszenia dawki, jeżeli lek jest podawany z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. inhibitorami proteazy, takimi jak rytonawir, nelfinawir lub indynawir lub azolowymi lekami przeciwgrzybicznymi, takimi jak ketokonazol lub itrakonazol, antybiotyki makrolidowe). induktory CYP3A4: równoczesne stosowanie induktorów CYP3A4 i buprenorfiny może doprowadzić do zmniejszenia stężenia buprenorfiny w osoczu, co może być przyczyną podoptymalnego leczenia uzależnienia od opioidów za pomocą buprenorfiny. Zaleca sie, aby otrzymujący buprenorfinę/nalokson pacjenci, którym podaje się równocześnie induktory (np.fenobarbital, karbamazepina, fenytoina, ryfampicyna) byli dokładnie monitorowani. Może być konieczne stosowne zmodyfikowanie dawki buprenorfiny lub induktora CYP3A4. biorąc pod uwagę doświadczenie wynikające ze stosowania morfiny, jednoczesne stosowanie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) może spowodować nasilenie działania opioidów. 4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację Ciąża Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania Suboxone u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka jest nieznane. Stosowana pod koniec ciąży buprenorfina, może spowodować zahamowanie czynności oddechowej u noworodków. Długotrwałe podawanie buprenorfiny w ostatnim trymestrze ciąży, może spowodować wystąpienie zespołu abstynencyjnego u noworodka. (np. hypertonię, drżenie noworodków, pobudzenie noworodków, drgawki kloniczne, inne drgawki). Zespół ten zwykle występuje od kilku godzin do kilku dni po urodzeniu. Z powodu długiego okresu półtrwania buprenorfiny należy rozważyć kilkudniowe monitorowanie nienarodzonego dziecka pod koniec ciąży, aby zapobiec ryzyku wystąpienia u noworodków depresji oddechowej lub zespołuodstawiennego. 24

Ponadto, stosowanie buprenorfiny/naloksonu w czasie ciąży powinien przeanalizować lekarz. Buprenorfinę/nalokson należy stosować podczas ciąży wyłącznie, jeśli potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnym zagrożeniem płodu. Karmienie piersią Nie wiadomo, czy nalokson przenika do mleka ludzkiego. Buprenorfina i jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Buprenorfina podawana szczurom hamuje laktację. Dlatego podczas leczenia produktem Suboxone, należy przerwać karmienie piersią. Płodność Badania na zwierzętach wykazały obniżenie płodności u samic przyjmujących duże dawki (narażenie ogólnoustrojowe > 2,4 razy narażenia u ludzi po maksymalnej zalecanej dawce 24 mg buprenorfiny, w oparciu o AUC). Patrz punkt 5.3. 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Buprenorfina/nalokson wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn u pacjentów uzależnionych od opioidów. Produkt ten może powodować senność, zawroty głowy lub zaburzenia procesów myślowych, szczególnie na początku leczenia i w okresie dostosowania dawki. Przyjmowanie produktu z alkoholem lub środkami tłumiącymi czynność ośrodkowego układu nerwowego, może nasilić wymienione objawy (patrz punkt 4.4 i 4.5) Pacjentów należy ostrzec przed prowadzeniem pojazdów mechanicznych lub obsługiwaniem maszyn, ponieważ buprenorfina/nalokson może wpływać na ich zdolność do wykonywania tych czynności. 4.8 Działania niepożądane Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej zgłaszanymi reakcjami niepożądanymi związanymi z leczeniem, podczas podstawowych badań klinicznych, było zaparcie i objawy zazwyczaj związane z odstawieniem narkotyku (tj. bezsenność, ból głowy, nudności i zwiększona potliwość i ból). Niektóre przypadki napadów drgawkowych, wymiotów, biegunki i podwyższonych wyników badań czynności wątroby były uznawane za poważne. Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Tabela 1 zawiera podsumowanie działań niepożądanych, zgłaszanych w podstawowych badaniach klinicznych, w których 342 z 472 pacjentów (72,5 %) zgłaszało działania niepożądane oraz działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Częstość występowania możliwych działań niepożądanych, przedstawionych poniżej, określono za pomocą następującej konwencji: Bardzo często ( 1/10), często ( 1/100 do <1/10), niezbyt często ( 1/1000 do <1/100), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Tabela 1: Związane z leczeniem działania niepożądane, opisywane w badaniach klinicznych nad buprenorfiną/naloksonem oraz zgłaszane po wprowadzeniu do obrotu Klasyfikacja układów i narządów Zakażenia i zarażenia Bardzo często Często Niezbyt często Częstość nie znana Grypa Zakażenie Zakażenie dróg moczowych 25

pasożytnicze krwi i układu chłonnego układu immunologiczn ego metabolizmu i odżywiania psychiczne układu nerwowego oka ucha i błędnika serca naczyniowe układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia żołądka i jelit Bezsenność Ból głowy Zaparcie Nudności Zapalenie gardła Nieżyt nosa Lęk Depresja Obniżenie libido Nerwowość myślenia Migrena Zawroty głowy Hipertonia Parestezje Senność Niedowidzenie łzawienia Nadciśnienie Rozszerzenie naczyń Kaszel Ból brzucha Biegunka Niestrawność Wzdęcia Wymioty Zakażenie pochwy Niedokrwistość Leukocytoza Leukopenia Limfadenopatia Trombocytopenia Nadwrażliwość Zmniejszony apetyt Hiperglikemia Hiperlipidemia Hipoglikemia Nieprawidłowe sny Pobudzenie Apatia Depersonalizacja Uzależnienie od narkotyków Euforia Wrogość Amnezja Hiperkineza Drgawki mowy Drżenie Zapalenie spojówek Zwężenie źrenicy Dusznica bolesna Bradykardia Zawał serca Kołatanie serca Tachykardia Niedociśnienie Astma Duszność Ziewanie Owrzodzenie jamy ustnej Przebarwienie języka Szok anafilaktyczny Omamy Encefalopatia wątrobowa Omdlenie Zawroty głowy Niedociśnienie ortostatyczne Skurcz oskrzeli Depresja oddechowa 26

wątroby i dróg żółciowych skóry i tkanki podskórnej mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej nerek i dróg moczowych układu rozrodczego i piersi ogólne i stany w miejscu podania Badania diagnostyczne Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Zwiększona potliwość Zespół abstynencyjny Świąd Wysypka Pokrzywka Ból pleców Bóle stawowe Kurcze mięśni Bóle mięśniowe Nieprawidłowości moczu Impotencja Astenia Ból w klatce piersiowej Dreszcze Gorączka Złe samopoczucie Ból Obrzęk obwodowy Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby Zmniejszenie masy ciała Uraz Trądzik Łysienie Złuszczające zapalenie skóry Suchość skóry Guzki skórne Zapalenie stawów Albuminuria Trudności z oddawaniem moczu Krwiomocz Kamica nerkowa Zatrzymanie moczu Brak miesiączki ejakulacji Krwotok miesiączkowy Krwawienie maciczne Hipotermia Wzrost stężenia kreatyniny we krwi Udar cieplny Wirusowe zapalenie wątroby Ostre zapalenie wątroby Żółtaczka Martwica wątroby Zespół wątrobowo - nerkowy Obrzęk naczynioruchowy Zespół abstynencyjny u noworodka (patrz sekcja 4.6) Zwiększenie aktywności aminotransferaz Opis wybranych działań niepożądanych W przypadkach niewłaściwego podania leku podanego drogą dożylną, niektóre działania niepożądane są przypisane raczej do faktu nadużywania niż wywoływania ich przez sam produkt leczniczy, zgłaszano 27

reakcje miejscowe, niekiedy septyczne (ropień, zapalenie tkanki łącznej), potencjalnie poważne ostre zapalenie wątroby oraz inne ostre infekcje, takie jak zapalenie płuc, zapalenie wsierdzia (patrz punkt 4.4). U pacjentów ze znacznym uzależnieniem od narkotyków, w początkowej fazie podawania buprenorfiny może wystąpić narkotykowy zespół abstynencyjny, podobny do zespołu abstynencyjnego związanego z naloksonem (patrz punkt 4.2 i 4.4). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V. 4.9 Przedawkowanie Objawy Zahamowanie czynności oddechowej wynikające z zahamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego jest głównym objawem wymagającym interwencji w przypadku przedawkowania, ponieważ może ono prowadzić do zatrzymania oddechu i śmierci. Objawem przedawkowania może być również senność, niedowidzenie, zwężenie źrenic, niedociśnienie, nudności, oraz (lub) zaburzenia mowy. Postępowanie Należy zastosować ogólne środki wspomagające, w tym ścisłe monitorowanie stanu oddechowego i kardiologicznego pacjenta. Należy wdrożyć objawowe leczenie zahamowania czynności oddechowej i standardowe środki intensywnej opieki. Musi być zapewniona drożność dróg oddechowych i wspomagana lub kontrolowana wentylacja. Pacjenta należy przenieść w miejsce, w którym dostępne są pełne możliwości wykonania resuscytacji. Jeżeli pacjent wymiotuje, należy podjąć odpowiednie działania, aby zapobiec zachłyśnięciu się wymiocinami. Zaleca się zastosowanie antagonisty opioidów (tzn. naloksonu), pomimo niewielkiego wpływu, jaki może on wywierać podczas odwracania objawów oddechowych wywołanych przez buprenorfinę w porównaniu z jego działaniem na środki będące całkowitymi agonistami opioidowymi. W przypadku stosowania naloksonu podczas określania długości okresu leczenia i nadzoru medycznego, potrzebnego do odwrócenia efektów przedawkowania należy wziąć pod uwagę długi czas działania buprenorfiny. Nalokson jest usuwany z organizmu szybciej niż buprenorfina, co może być przyczyną nawrotu wcześniej stłumionych objawów przedawkowania buprenorfiny, dlatego może być konieczne stosowanie infuzji ciągłej. Jeśli infuzja nie jest możliwa, może być wymagane wielokrotne podanie naloksonu. Początkowe dawki naloksonu mogą wynosić 2 mg i być powtarzane co 2 3 minuty, aż do osiągnięcia zadowalającej odpowiedzi, przy czym nie mogą przekroczyć 10 mg dawki początkowej. Szybkość infuzji dożylnej powinna być dostosowana do odpowiedzi pacjenta. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki stosowane w leczeniu chorób układu nerwowego, leki stosowane w leczeniu uzależnień, kod ATC: N07BC51. 28

Mechanizm działania Buprenorfina jest częściowym agonistą/antagonistą receptorów opioidowych, wiążącym się z receptorami i (kappa) w mózgu. Jej aktywność w podtrzymującym leczeniu uzależnienia opioidowego jest przypisywana wolno odwracalnemu wiązaniu z receptorami, co w dłuższym czasie mogłoby zminimalizować potrzebę przyjmowania narkotyków przez uzależnionych pacjentów. Podczas badań farmakologii klinicznej, u osób uzależnionych od opioidów, obserwowano pułapowe agonistyczne efekty opioidowe. Nalokson jest antagonistą receptorów opioidowych. Nalokson podawany w zwykłych dawkach doustnie lub podjęzykowo pacjentom doświadczającym opioidowych objawów abstynencyjnych, wykazuje niewielki lub zerowy efekt farmakologiczny, z powodu jego prawie całkowitego metabolizmu pierwszego przejścia. Jednakże, w przypadku podawania dożylnego osobom uzależnionym od opioidów, obecność naloksonu w produkcie Suboxone wywołuje wyraźne działanie antagonistyczne w stosunku do opioidów oraz zespołu abstynencyjnego, zniechęcając w ten sposób do dożylnego nadużywania produktu. Skuteczność kliniczna Dane o skuteczności i bezpieczeństwie buprenorfiny/nalokosonu pochodzą głównie z rocznego badania klinicznego, obejmującego 4 - tygodniowe randomizowane, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby porównujące działanie buprenorfiny/naloksonu, buprenorfiny i placebo, z następowym e 48 - tygodniowym badaniem bezpieczeństwa stosowania buprenorfiny/naloksonu. W badaniu tym, 326 osób uzależnionych od heroiny losowo przydzielono do grupy otrzymującej buprenorfinę/nalokson w dawce 16 mg na dobę, grupy otrzymującej 16 mg buprenorfiny na dobę lub placebo. W przypadku uczestników zrandomizowanych do jednej z grup aktywnego leczenia, w dniu 1 podawano 8 mg buprenorfiny, a następnie w dniu 2 podawano 16 mg (dwie tabletki po 8 mg) buprenorfiny. W dniu 3, osoby zrandomizowane do grupy, która miała otrzymywać buprenorfinę/nalokson, przestawiano na stosowanie tabletki złożonej. Uczestnicy pojawiali się codziennie w przychodni (od poniedziałku do piątku) w celu otrzymania leku i dokonania oceny skuteczności. Na soboty i niedziele, pacjenci otrzymywali odpowiednią ilość leku do domu. Głównym porównaniem w badaniu była ocena skuteczności buprenorfiny i buprenorfiny/naloksonu podawanych indywidualnie w stosunku do placebo. Odsetek próbek moczu pobieranych trzy razy w tygodniu, w których nie stwierdzono obecności opioidów innych niż stosowane w badaniu był statystycznie większy zarówno w przypadku buprenorfiny/naloksonu względem placebo (p < 0,0001), jak i buprenorfiny względem placebo (p < 0,0001). W prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, podwójnie pozorowanym, badaniu grup równoległych, porównującym etanolowy roztwór buprenorfiny z aktywną kontrolą w postaci całkowitego agonisty, 162 osoby zostały zrandomizowane do grup otrzymujących podjęzykowo etanolowy roztwór buprenorfiny w dawce 8 mg na dobę (dawka mniej więcej porównywalna z dawką 12 mg na dobę buprenorfiny/naloksonu) lub dwie względnie małe dawki aktywnej kontroli, z których jedna była wystarczająco mała, aby służyć za alternatywę dla placebo podczas 3 do 10-dniowej fazy indukcji, 16- tygodniowej fazy podtrzymywania i 7-tygodniowej fazy odtruwania. Dawkę podtrzymującą buprenorfiny osiągano w dniu 3; dawki w grupie aktywnej kontroli dobierano bardziej stopniowo. Biorąc pod uwagę liczbę kontynuujących leczenie i odsetek ujemnych próbek moczu pobieranych trzy razy w tygodniu do badania na obecność opioidów innych niż stosowane w badaniu, buprenorfina okazała się skuteczniejsza od małej dawki kontroli w utrzymywaniu osób uzależnionych od heroiny w leczeniu i zmniejszaniu przez nich zużycia opioidów w czasie leczenia. Skuteczność buprenorfiny w dawce 8 mg na dobę była podobna do skuteczności umiarkowanej dawki kontroli aktywnej, jednakże równoważność nie została wykazana. 29

5.2 Właściwości farmakokinetyczne Buprenorfina Wchłanianie Buprenorfina po podaniu doustnym podlega metabolizmowi pierwszego przejścia z N-dealkilacją i sprzęganiem z kwasem glukuronowym w jelicie cienkim i wątrobie. Dlatego podawanie tego produktu leczniczego drogą doustną jest niewłaściwe. Maksymalne stężenia w osoczu uzyskuje się po 90 minutach od podania podjęzykowego. Stężenia osoczowe buprenorfiny zwiększały się ze wzrostem podjęzykowej dawki buprenorfiny/naloksonu. Zarówno C max, jak i AUC buprenorfiny zwiększały się wraz ze wzrostem dawki (w zakresie 4-16 mg), chociaż zwiększenie to było mniejsze od proporcjonalnego do dawki. Parametr farmakokinetyczny Suboxone 4 mg Suboxone 8 mg Suboxone 16 mg C max ng/ml 1,84 (39) 3,0 (51) 5,95 (38) AUC 0-48 godzina ng/ml 12,52 (35) 20,22 (43) 34,89 (33) Dystrybucja Po wchłonięciu buprenorfiny następuje faza szybkiej dystrybucji (okres połowicznej dystrybucji od 2 do 5 godzin). Metabolizm i eliminacja Buprenorfina jest metabolizowana przez 14-N-dealkilację i sprzęganie z kwasem glukuronowym cząsteczki macierzystej i metabolitu dealkilowanego. Dane kliniczne potwierdzają, że CYP3A4 jest odpowiedzialny z N-dealkilację buprenorfiny. N-dealkilobuprenorfina jest agonistą receptora opioidowego słabej aktywności wewnętrznej. Eliminacja buprenorfiny jest dwu- lub trójwykładnicza, a średni okres połowicznej eliminacji z osocza wynosi 32 godziny. Buprenorfina jest eliminowana z kałem, poprzez wydalanie z żółcią sprzęgniętych z kwasem glukuronowym metabolitów (70 %), reszta jest wydalana z moczem. Nalokson Wchłanianie i dystrybucja Po podaniu dożylnym nalokson ulega szybkiej dystrybucji (okres połowicznej dystrybucji ~ 4 minut). Po podaniu doustnym nalokson jest prawie niewykrywalny w osoczu; po podaniu podjęzykowym buprenorfiny/naloksonu stężenia osoczowe naloksonu są małe i szybko zmniejszają się. Metabolizm Produkt leczniczy jest metabolizowany w wątrobie, głównie przez sprzęganie z kwasem glukuronowym i wydalany z moczem. Średni okres połowicznej eliminacji naloksonu z osocza wynosi 1,2 godziny. Populacje specjalne Pacjenci w podeszłym wieku Nie są dostępne dane farmakokinetyczne dotyczące pacjentów w podeszłym wieku. 30

czynności nerek Eliminacja drogą nerkową odgrywa stosunkowo małą rolę (~30 %) w ogólnym klirensie buprenorfiny/naloksonu. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania ze względu na czynność nerek, ale zaleca się ostrożność podczas podawania produktu osobom z poważnymi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.3). czynności wątroby Wpływ zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę buprenorfiny i naloksonu oceniano w badaniach po wprowadzeniu do obrotu. Tabela 3 zawiera zestawienie wyników z badań klinicznych, w których oceniano ekspozycję po podaniu pojedynczej dawki leku Suboxone 2,0 / 0,5 mg (buprenorfina/nalokson) tabletki podjęzykowe u osób zdrowych oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Tabela 3. Wpływ zaburzeń czynności wątroby na parametry farmakokinetyczne buprenorfiny i naloksonu po podaniu SUBOXONE (zmiana w stosunku do osób zdrowych) Parametr PK Łagodne zaburzenia czynności wątroby (Klasa A wg skali Child- Pugh) (n=9) Umiarkowane zaburzenia czynności wątroby (Klasa B wg skali Child- Pugh) (n=8) Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (Klasa C wg skali Child- Pugh) (n=8) Buprenorfina C max 1,2-krotne zwiększenie 1,1-krotne zwiększenie 1,7-krotne zwiększenie AUC last Podobne do grupy kontrolnej 1,6-krotny zwiększenie 2,8-krotne zwiększenie Nalokson C max Podobne do grupy kontrolnej 2,7-krotne zwiększenie 11,3-krotne zwiększenie AUC last 0,2-krotne zwiększenie 3,2-krotne zwiększenie 14,0-krotne zwiększenie Ogólnie rzecz biorąc, stężenie buprenorfiny w osoczu wzrosło około 3-krotnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, podczas gdy stężenie naloksonu w osoczu wzrosło 14-krotnie, u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Połączenie buprenorfiny i naloksonu badano u zwierząt w badaniach toksyczności dawki jednorazowej (toksyczność ostra) i dawek wielokrotnych (do 90 dni u szczurów). Nie stwierdzono synergistycznego działania toksycznego. Występujące działania niepożądane były związane z farmakologicznie znaną aktywnością agonistyczną i (lub) antagonistyczną wobec receptorów opioidowych. Mieszanina chlorowodorku buprenorfiny i chlorowodorku naloksonu (proporcja 4:1) nie wykazywała działania mutagennego w teście mutacji bakteryjnych (test Amesa) i nie działała klastogennie w 31

cytogenetycznym teście in vitro na ludzkich limfocytach ani w dożylnym teście mikrojąderkowym u szczurów. Badania wpływu na reprodukcję po doustnym podawaniu buprenorfiny i naloksonu (w proporcji 1:1) wykazały, że działanie embrioletalne występowało u szczurów w przypadku wszystkich dawek, powodujących toksyczność dla matek. Najniższa badana dawka odpowiadała wielokrotności ekspozycji : 1x dla buprenorfiny i 5x-dla naloksonu, po podaniu maksymalnej dawki terapeutycznej u człowieka, przeliczonej na mg/m² pc. U królików, po dawkach toksycznych dla matek, nie obserwowano toksyczności rozwojowej. Ponadto, ani u szczurów, ani u królików nie obserwowano działania teratogennego. Nie wykonano badań okołourodzeniowych i pourodzeniowych dla buprenorfiny/naloksonu, jednak doustne podawanie dużych dawek buprenorfiny samicy w czasie ciąży i laktacji, powodowało trudności z porodem (być może w wyniku sedatywnego działania buprenorfiny), wysoką śmiertelność noworodków i nieznaczne opóźnienie rozwoju pewnych funkcji neurologicznych (powierzchniowy odruch postawy i ułożenia oraz odruch Moro wzdryganie) u noworodków szczurów. Podawanie szczurom buprenorfiny w diecie w dawce 500 ppm lub większej powodowało obniżenie płodności, wykazane zmniejszeniem częstości zachodzenia samic w ciążę. Dawka pokarmowa 100 ppm (szacowana ekspozycja około 2,4x dla buprenorfiny w dawce 24 mg buprenorfiny/naloksonu dla człowieka, biorąc pod uwagę AUC, stężenia naloksonu w osoczu szczurów były poniżej limitu wykrywalności), nie miała niekorzystnego wpływu na płodność samic. Badanie rakotwórczości buprenorfiny/naloksonu wykonano u szczurów, podając im dawki 7, 30 i 120 mg/kg na dobę. Szacowana wielokrotność ekspozycji była od 3 do 75 razy większa, biorąc pod uwagę dobową dawkę podjęzykową dla człowieka, wynoszącą 16 mg w przeliczeniu na mg/m² pc. We wszystkich grupach dawkowania obserwowano statystycznie istotne zwiększenia częstości występowania łagodnych gruczolaków jąder z komórek śródmiąższowych (Leydiga). 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Laktoza jednowodna Mannitol Skrobia kukurydziana Powidon K 30 Kwas cytrynowy bezwodny Sodu cytrynian Magnezu stearynian Potasu acesulfamu Naturalny aromat cytrynowy i limonowy 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie dotyczy. 6.3 Okres ważności 3 lata. 6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania 32

Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania 7 tabletek w opakowaniach blistrowych Papier/Aluminium/Nylon/Aluminium/PVC. 28 tabletek w opakowaniach blistrowych Papier/Aluminium/Nylon/Aluminium/PVC. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Indivior UK Limited 103 105 Bath Road Slough Berkshire SL1 3UH Wielka Brytania 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU EU/1/06/359/003 EU/1/06/359/004 9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 26 września 2006 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 26 września 2011 10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO Szczegółowa informacja o tym produkcie jest dostępna na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków http://www.ema.europa.eu/ 33

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Suboxone 16 mg/4 mg tabletki podjęzykowe 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY Każda tabletka podjęzykowa zawiera 2 mg buprenorfiny (w postaci chlorowodorku buprenorfiny) oraz 0,5 mg naloksonu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku naloksonu). Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda tabletka podjęzykowa zawiera 42 mg laktozy (jednowodnej) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Tabletki podjęzykowe Białe, sześciokątne, obustronnie wypukłe tabletki 10,5 mm z wytłoczonym napisem N16 po jednej stronie. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Leczenie substytucyjne uzależnienia od narkotyków opioidowych, w ramach leczenia medycznego, społecznego i psychologicznego. Celem dodania naloksonu jest zniechęcenie do używania leku dożylnie, niezgodnie z zaleceniami. Leczenie jest przeznaczone dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 15 lat, którzy wyrazili zgodę na leczenie ze względu na uzależnienie. 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Leczenie musi się odbywać pod kontrolą lekarza mającego doświadczenie w leczeniu zależności/uzależnienia od opioidów. Środki ostrożności wymagane przed wprowadzeniem leczenia Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie testów określających czynność wątroby i badania w kierunku wirusowego zapalenia wątroby. Pacjenci z dodatnim wynikiem w badaniu na wirusowe zapalenie wątroby, otrzymujący równocześnie towarzyszące produkty lecznicze (patrz punkt 4.5) i (lub) mający zaburzenia czynności wątroby, są narażeni na ryzyko przyspieszonego uszkodzenia wątroby. Zaleca się regularne monitorowanie czynności wątroby (patrz punkt 4.4). Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć rodzaj zależności opioidowej (tzn. opioid długo lub krótko działający), czas od ostatniego użycia opioidu i stopień uzależnienia od opioidu. Aby uniknąć wywołania zespołu abstynencyjnego, leczenie buprenorfiną/naloksonem lub tylko buprenorfiną należy rozpocząć, gdy widoczne są obiektywne i wyraźne objawy abstynencyjne [np. wynik wskazujący na łagodne lub umiarkowane objawy związane z odstawieniem opioidów; użytecznym odniesieniem jest zatwierdzona skala COWS (ang. Clinical Opioid Withdrawal Scale)]. 34

o o W przypadku pacjentów uzależnionych od heroiny lub opioidów krótkodziałających, pierwszą dawkę buprenorfiny/naloksonu należy przyjąć, gdy pojawią się objawy abstynencyjne, ale nie wcześniej niż 6 godzin po ostatnim przyjęciu przez pacjenta opioidów. W przypadku pacjentów otrzymujących metadon, przed rozpoczęciem leczenia buprenorfiną/naloksonem dawkę metadonu należy zmniejszyć do maksymalnie 30 mg dziennie. Rozpoczynając podawanie buprenorfiny/naloksonu, należy wziąć pod uwagę długi okres połowicznego rozpadu metadonu. Pierwszą dawkę buprenorfiny/naloksonu należy przyjąć tylko po pojawieniu się objawów abstynencyjnych, ale nie wcześniej niż 24 godziny po ostatnim przyjęciu przez pacjenta metadonu. Buprenorfina może wywołać objawy abstynencyjne u pacjentów uzależnionych od metadonu. Dawkowanie Leczenie początkowe (wprowadzenie leku) Zalecana dawka początkowa u dorosłych i młodzieży powyżej 15 lat wynosi jedną do dwóch tabletek Suboxone 2 mg/0,5 mg. W pierwszym dniu, zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta, można podać dodatkowo jedną do dwóch tabletek Suboxone 2 mg/0,5. Na początku leczenia zaleca się codzienny nadzór nad dawkowaniem, aby upewnić się, że dawka jest we właściwy sposób umieszczana podjęzykowo. Pozwala to też na obserwację reakcji pacjenta na leczenie, co stanowi wskazówkę dla doboru skutecznej dawki, opartej na efekcie klinicznym. Dostosowanie dawkowania i leczenie podtrzymujące Po rozpoczęciu leczenia, w pierwszym dniu pacjenta należy ustabilizować, doprowadzając do osiągnięcia poziomu dawki podtrzymującej w ciągu kilku kolejnych dni poprzez stopniowe dostosowywanie dawki w oparciu o obserwację działania klinicznego u indywidualnego pacjenta. Dawkowanie dostosowuje się w zależności od stanu klinicznego i psychologicznego pacjenta i należy je prowadzić etapami po 2-8 mg buprenorfiny. Nie należy przekraczać maksymalnej jednorazowej dawki dobowej wynoszącej 24 mg buprenorfiny. Dawkowanie rzadziej niż raz na dobę Po uzyskaniu zadowalającej stabilizacji, częstość dawkowania leku można zmniejszyć, podając go raz na dwa dni w dawce dwukrotnie większej od indywidualnie dobranej dawki dobowej. Na przykład, ustabilizowanemu pacjentowi otrzymującemu dawkę dobową 8 mg buprenorfiny, można podawać 16 mg buprenorfiny co drugi dzień, bez podawania leku w dniach pomiędzy dawkami. U niektórych pacjentów po uzyskaniu zadowalającej stabilizacji, częstość dawkowania produktu można zmniejszyć do 3 razy na tydzień (na przykład w poniedziałek, środę i piątek). Dawka w poniedziałek i środę powinna być dwa razy większa od indywidualnie dobranej dawki dobowej, bez dawkowania w dniach pomiędzy nimi, a dawka w piątek powinna być 3 razy większa od indywidualnie dobranej dawki dobowej, bez dawkowania w dniach pomiędzy nimi. Nie należy jednak stosować całkowitej dawki dobowej większej niż 24 mg buprenorfiny. Pacjenci, u których konieczne jest zastosowanie dawki dobowej >8 mg buprenorfiny/dobę mogą nie odnosić korzyści z tego rodzaju dawkowania. Zmniejszenie dawkowania i zakończenie leczenia Po uzyskaniu zadowalającej stabilizacji, jeżeli pacjent wyraża zgodę, dawkowanie można stopniowo zmniejszać do mniejszej dawki podtrzymującej, a w niektórych przypadkach leczenie można przerwać. Dostępność tabletek podjęzykowych w dawkach po 2 mg/0,5 mg i 8 mg/2 mg umożliwia odpowiednie zmniejszanie dawkowania. W przypadku pacjentów mogących wymagać mniejszej dawki buprenorfiny, można zastosować buprenorfinę w dawce 0,4 mg. Pacjentów należy monitorować po zakończeniu leczenia z powodu ryzyka nawrotu uzależnienia. Populacje specjalne 35

Osoby w podeszłym wieku Bezpieczeństwo i skuteczność buprenorfiny/naloksonu u pacjentów w podeszłym wieku, powyżej 65 roku życia, nie zostały ustalone. Nie można przedstawić zaleceń dotyczących dawkowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie testów określających czynność wątroby i badania w kierunku wirusowego zapalenia wątroby. Pacjenci z dodatnim wynikiem w badaniu na wirusowe zapalenie wątroby, otrzymujący równocześnie towarzyszące produkty lecznicze (patrz punkt 4.5) i (lub) mający zaburzenia czynności wątroby, są narażeni na ryzyko przyspieszonego uszkodzenia wątroby. Zaleca się regularne monitorowanie czynności wątroby (patrz punkt 4.4). Obie substancje aktywne zawarte w Suboxone, buprenorfina i nalokson są intensywnie metabolizowane w wątrobie, i ich stwierdzone stężenia w osoczu u pacjentów z umiarkowanym i ciężkim zaburzeniem czynności wątroby były większe. Pacjentów należy monitorować w celu wykrycia objawów odstawienia opioidów, toksyczności lub przedawkowania spowodowanego zwiększeniem stężenia naloksonu i (lub) buprenorfiny Nie wiadomo, czy obie substancje czynne podlegają wpływowi w takim samym stopniu. Farmakokinetyka buprenorfiny/naloksonu może być zmieniona u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dlatego zaleca się stosowanie mniejszych dawek początkowych i staranne dobieranie dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2). Stosowanie buprenorfiny/naloksonu jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.3 oraz 5.2). Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawki buprenorfiny/naloksonu. Zaleca się ostrożne dawkowanie leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) (patrz punkt 4.4 i 5.2). Dzieci i młodzież Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności buprenorfiny/naloksonu u dzieci w wieku poniżej 15 lat. Brak dostępnych danych. Sposób podawania Lekarze muszą ostrzec pacjentów, że podanie podjęzykowe jest jedyną skuteczną i bezpieczną drogą podawania tego produktu leczniczego (patrz punkt 4.4). Tabletkę należy trzymać pod językiem do całkowitego rozpuszczenia. Pacjenci nie powinni połykać tabletki ani jeść i pić do momentu całkowitego rozpuszczenia tabletki. Dawkę przygotowuje się dobierając odpowiednią ilość tabletek podjęzykowych produktu Suboxone w różnych dawkach, które można przyjąć jednocześnie lub w dwóch porcjach; drugą porcję należy przyjąć bezpośrednio po rozpuszczeniu się pierwszej. 4.3 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciężka niewydolność oddechowa Ciężka niewydolność wątroby Ostra choroba alkoholowa lub delirium tremens. Jednoczesne stosowanie antagonistów opioidów (naltrekson, nalmefen) stosowanych w leczeniu uzależnienia od alkoholu lub opioidów. 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania 36

Niewłaściwe stosowanie, nadużywanie i stosowanie niezgodne z przeznaczeniem Buprenorfina może być niewłaściwie stosowana lub nadużywana podobnie jak inne opioidy, legalne lub nielegalne. Zagrożenia związane z niewłaściwym stosowaniem lub nadużywaniem obejmują, między innymi przedawkowanie, rozprzestrzenianie się krwiopochodnych lub zlokalizowanych i ogólnoustrojowych infekcji wirusowych, zahamowanie czynności oddechowej i uszkodzenie wątroby. Stosowanie buprenorfiny przez osoby inne niż określony pacjent stwarza ryzyko wystąpienia uzależnienia u nowych osób stosujących buprenorfinę jako podstawowy narkotyk. Może do tego dojść, jeżeli lek jest dystrybuowany w celu nielegalnego użycia bezpośrednio przez określonego pacjenta lub jeżeli produkt leczniczy nie jest odpowiednio zabezpieczony przed kradzieżą. Nieoptymalne leczenie buprenorfiną/naloksonem może powodować niewłaściwe realizowanie zaleceń dotyczących przyjmowania leku przez pacjenta, co z kolei prowadzi do przedawkowania lub przerwania leczenia. Pacjent leczony nieoptymalną dawką buprenorfiny/naloksonu może reagować na niekontrolowane objawy zespołu abstynencyjnego przymując na własną rękę opioidy, alkohol lub innego rodzaju substancje o działaniu uspokajającym lub halucynogennym, takie jak na przykład benzodiazepiny. W celu zminimalizowania ryzyka niewłaściwego stosowania, nadużywania i stosowania niezgodnego z przeznaczeniem, lekarze powinni podejmować odpowiednie środki ostrożności przy przepisywaniu i wydawaniu buprenorfiny, takie jak unikanie przepisywania większej liczby dawek w początkowym okresie leczenia, a także przyjmować pacjentów na wizytach kontrolnych połączonych z monitorowaniem klinicznym, dostosowanym do potrzeb pacjenta. Połączenie buprenorfiny z naloksonem w produkcie Suboxone ma na celu zniechęcenie do niewłaściwego stosowania i nadużywania buprenorfiny. Przewiduje się, że niewłaściwe stosowanie dożylnie lub donosowo leku Suboxone jest mniej prawdopodobne niż samej buprenorfiny, gdyż nalokson zawarty w Suboxone może prowadzić do wystąpienia objawów abstynencyjnych u osób uzależnionych od heroiny, metadonu lub innych agonistów opioidów. Zahamowanie czynności oddechowej Odnotowano szereg przypadków zgonu z powodu depresji oddechowej, zwłaszcza gdy buprenorfinę stosowano w połączeniu z benzodiazepinami (patrz punkt 4.5) lub gdy buprenorfinę stosowano niezgodnie z zaleceniami. Odnotowano również przypadki zgonu związane z jednoczesnym podawaniem buprenorfiny i innych środków tłumiących, takich jak alkohol lub inne opioidy. Jeśli buprenofina jest podawana nieuzależnionym od opioidów osobom o niskiej tolerancji na działanie opioidów, może dojść do potencjalnie śmiertelnej w skutkach depresji oddechowej. Produkt należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą lub niewydolnością oddechową (np. przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, sercem płucnym, zmniejszoną rezerwą oddechową, hipoksją, hiperkapnią, istniejącą wcześniej depresją oddechową lub kifoskoliozą (skrzywieniem kręgosłupa prowadzącym potencjalnie do występowania duszności). Buprenorfina/nalokson mogą powodować poważną, potencjalnie śmiertelną w skutkach depresję oddechową u dzieci i osób nieuzależnionych, które przypadkowo lub celowo połkną ten produkt. Pacjentów należy poinformować o konieczności bezpiecznego przechowywaniu blistra, unikaniu jego wcześniejszego otwierania oraz o przechowywaniu w miejscu niedostępnym dla dzieci i innych domowników, a także o nieprzyjmowaniu produktu w obecności dzieci. W razie przypadkowego połknięcia lub takiego przypuszczenia należy bezzwłocznie powiadomić pogotowie ratunkowe. Zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego Buprenorfina/nalokson może powodować senność, zwłaszcza gdy jest przyjmowana razem z alkoholem lub lekami tłumiącymi ośrodkowy układ nerwowy (takimi jak trankwilizatory, leki uspokajające lub nasenne) (patrz punkt 4.5). 37

Uzależnienie Buprenorfina jest częściowym agonistą receptora opioidowego µ (mi) i jej przewlekłe podawanie prowadzi do uzależnienia typu opioidowego. Badania na zwierzętach, jak i doświadczenie kliniczne wskazują, że buprenofrina może wywoływać uzależnienie, ale słabsze niż całkowity agonista, np. morfina. Nagłe przerwanie leczenia nie jest zalecane, może bowiem prowadzić do wystąpienia opóźnionego zespołu abstynencyjnego. Zapalenie wątroby i zaburzenia czynności wątroby U osób uzależnionych od opioidów odnotowano przypadki ostrego uszkodzenia wątroby, zarówno w badaniach klinicznych, jak i w raportach o działaniach niepożądanych po wprowadzeniu produktu do obrotu. Zakres nieprawidłowości obejmuje przemijające, bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, do opisów przypadków niewydolności wątroby, martwicy wątroby, zespołu wątrobowo-nerkowego, encefalopatii wątrobowej i zgonu. W wielu przypadkach czynnikiem wywołującym lub przyczyniającym się mogły być wcześniej istniejące defekty mitochondrialne (wada genetyczna, zaburzenia aktywności enzymów wątrobowych, zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B lub C, nadużywanie alkoholu, anoreksja, równoczesne stosowanie innych, potencjalnie hepatotoksycznych leków) i dalsze stosowanie narkotyków dożylnych. Te podstawowe czynniki muszą być brane pod uwagę przed zaleceniem buprenorfiny/naloksonu i w czasie leczenia. W razie podejrzewania zaburzenia czynności wątroby, konieczna jest dalsza ocena biologiczna i etiologiczna. Zależnie od wyników, można ostrożnie zaprzestać podawania produktu leczniczego, aby zapobiec objawom abstynencyjnym i powrotowi do nielegalnego stosowania narkotyków. Jeżeli leczenie jest kontynuowane, należy ściśle monitorować czynność wątroby. Występowanie opioidowego zespołu abstynencyjnego Rozpoczynając leczenie buprenorfiną/naloksonem, lekarz musi pamiętać o częściowym agonizmie buprenorfiny i możliwości wywołania przez nią objawów abstynencyjnych u pacjentów uzależnionych od opioidów, zwłaszcza gdy jest podawana wcześniej niż 6 godzin po ostatniej dawce heroiny lub innego krótko działającego opioidu, lub gdy jest podawana wcześniej niż 24 godziny po ostatniej dawce metadonu. Z uwagi na odnotowane objawy zespołu abstynencyjnego, w okresie zastępowania buprenorfiny lub metadonu buprenorfiną/naloksonem należy ściśle monitorować pacjentów. Aby uniknąć wywołania zespołu abstynencyjnego, podawanie buprenorfiny/naloksonu należy rozpocząć, gdy obiektywne objawy zespołu abstynencyjnego są wyraźne (patrz punkt 4.2). Objawy abstynencyjne mogą też być związane z dawkowaniem suboptymalnym. czynności wątroby Wpływ zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę buprenorfiny i naloksonu oceniano w badaniach po wprowadzeniu do obrotu. Ponieważ zarówno buprenorfina i nalokson są w znacznym stopniu metabolizowane, stężenia w osoczu okazały się większe zarówno dla buprenorfiny i naloksonu u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością wątroby po podaniu pojedynczej dawki. Pacjentów należy monitorować w celu wykrycia objawów odstawienia opioidów, toksyczności lub przedawkowania spowodowanego zwiększeniem stężenia naloksonu i (lub) buprenorfiny. Tabletki podjęzykowe Suboxone należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.3 i 5.2). U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby stosowanie buprenorfiny/naloksonu jest przeciwwskazane. czynności nerek Wydalanie produktu z moczem może być wydłużone, ponieważ 30% podawanej dawki jest usuwane drogą nerkową. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dochodzi do kumulacji metabolitów 38

buprenorfiny. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania leku pacjentom z poważnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) (patrz punkty 4.2 i 5.2). Stosowanie u młodzieży (wiek 15-<18 lat) Ze względu na brak danych dotyczących młodzieży (wiek 15-<18 lat), pacjenci z tej grupy wiekowej powinni być ściśle monitorowani w trakcie leczenia. Inhibitory enzymu CYP 3A Leki hamujące enzym CYP3A4 mogą powodować zwiększenie stężenia buprenorfiny. Konieczne może być zmniejszenie dawki buprenorfiny/naloksonu. W przypadku pacjentów już leczonych inhibitorami CYP3A4, należy starannie dobierać dawkę buprenorfiny/naloksonu, gdyż skuteczna może się u nich okazać mniejsza dawka (patrz punkt 4.5). Ogólne ostrzeżenia dotyczące podawania opioidów U pacjentów ambulatoryjnych opioidy mogą powodować niedociśnienie ortostatyczne. Podawanie opioidów może być przyczyną podwyższenia ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, co może prowadzić do napadów padaczkowych, należy zatem zachować ostrożność podając produkt pacjentom z urazami głowy, uszkodzeniami wewnątrzczaszkowymi oraz w innych przypadkach, w których ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego może być podwyższone lub gdy w wywiadzie stwierdzono występowanie napadów padaczkowych. Należy zachować ostrożność podczas podawania opioidów pacjentom z niedociśnieniem, przerostem gruczołu krokowego lub zwężeniem cewki moczowej. Zwężenie źrenic spowodowane podawaniem opioidów, zmiany poziomu świadomości lub zmiany percepcji bólu jako objawy choroby mogą utrudniać ocenę stanu zdrowia pacjenta lub zaciemniać diagnozę albo przebieg kliniczny współwystępującej choroby. Należy zachować ostrożność podczas podawania opioidów pacjentom z obrzękiem śluzowatym, niedoczynnością tarczycy lub niedoczynnością kory nadnerczy (np. chorobą Addisona). Wykazano, że opioidy zwiększają ciśnienie wewnątrz przewodów żółciowych i u pacjentów z zaburzeniami dróg żółciowych powinny być stosowane ostrożnie. Należy zachować ostrożność podczas podawania opioidów osobom w podeszłym wieku i upośledzonym umysłowo. Biorąc pod uwagę doświadczenie wynikające ze stosowania morfiny, jednoczesne stosowanie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) może spowodować nasilenie działania opioidów (patrz punkt 4.5). Suboxone zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy nie powinni przyjmować tego leku. 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Leku Suboxone nie należy przyjmować z: napojami alkoholowymi lub lekami zawierającymi alkohol, ponieważ alkohol zwiększa uspokajające działanie buprenorfiny (patrz punkt 4.7). 39

Lek Suboxone należy stosować ostrożnie w przypadku jednoczesnego podawania: o o o o o o o benzodiazepin: połączenie to może spowodować śmierć w wyniku zahamowania czynności oddechowej pochodzenia ośrodkowego. Dlatego dawki muszą być ograniczone, a połączenia tego należy unikać w przypadkach, gdy istnieje ryzyko niewłaściwego użycia. Należy ostrzec pacjentów, że samodzielne stosowanie nieprzepisanych przez lekarza benzodiazepin podczas leczenia tym produktem jest bardzo niebezpieczne. Jeżeli lekarz zalecił równoczesne przyjmowanie benzodiazepin z tym produktem, należy postępować ściśle według wskazań lekarza (patrz punkt 4.4). innych środków tłumiących czynność ośrodkowego układu nerwowego, innych pochodnych opioidowych (np. metadonu, leków przeciwbólowych i przeciwkaszlowych), niektórych leków przeciwdepresyjnych, działających sedatywnie antagonistów receptora H1, barbituranów, anksjolityków innych niż benzodiazepiny, neuroleptyków, klonidyny i substancji pokrewnych: połączenia te nasilają tłumienie czynności ośrodkowego układu nerwowego. Obniżony stopień uwagi może powodować, że prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn są niebezpieczne. dodatkowo, u pacjentów otrzymujących buprenorfinę/nalokson, podczas podawania pełnego agonisty opioidów uzyskanie odpowiedniej analgezji może być utrudnione. Tak więc w przypadku obecności pełnego agonisty istnieje możliwość przedawkowania, zwłaszcza przy próbach zahamowania działania częściowego agonisty buprenorfiny lub gdy stężenie buprenorfiny w osoczu zmniejsza się. naltrekson i nalmefen są antagonistami opioidów, które mogą blokować farmakologiczne działanie buprenorfiny. Przeciwwskazane jest ich równoczesne podawanie podczas leczenia buprenorfiną/nalaksonem ze względu na potencjalnie niebezpieczną interakcję, która może wywołać nagłe wystąpienie długotrwałych i intensywnych objawów odstawienia opioidów (patrz punkt 4.3). inhibitory CYP3A4: badanie interakcji buprenorfiny z ketokonazolem (silny inhibitor CYP3A4) wykazało zwiększenie C max i AUC (pola pod krzywą) buprenorfiny (w przybliżeniu, odpowiednio o 50 % i 70 %) i, w mniejszym stopniu, norbuprenorfiny. Pacjenci otrzymujący Suboxone muszą być ściśle monitorowani i mogą wymagać zmniejszenia dawki, jeżeli lek jest podawany z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. inhibitorami proteazy, takimi jak rytonawir, nelfinawir lub indynawir lub azolowymi lekami przeciwgrzybicznymi, takimi jak ketokonazol lub itrakonazol, antybiotyki makrolidowe). induktory CYP3A4: równoczesne stosowanie induktorów CYP3A4 i buprenorfin może doprowadzić do zmniejszenia stężenia buprenorfiny w osoczu, co może być przyczyną podoptymalnego leczenia uzależnienia od opioidów za pomocą buprenorfiny. Zaleca się, aby otrzymujący buprenorfinę/nalokson pacjenci, którym podaje się równocześnie induktory (np.fenobarbital, karbamazepina, fenytoina, ryfampicyna) byli dokładnie monitorowani. Może być konieczne stosowne zmodyfikowanie dawki buprenorfiny lub induktora CYP3A4. biorąc pod uwagę doświadczenie wynikające ze stosowania morfiny, jednoczesne stosowanie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) może spowodować nasilenie działania opioidów. 4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację Ciąża Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania Suboxone u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka jest nieznane. 40

Stosowana pod koniec ciąży buprenorfina może spowodować zahamowanie czynności oddechowej u noworodków. Długotrwałe podawanie buprenorfiny w ostatnim trymestrze ciąży, może spowodować wystąpienie zespołu abstynencyjnego u noworodka (np. hypertonię, drżenie noworodków, pobudzenie noworodków, drgawki kloniczne, inne drgawki). Zespół ten zwykle występuje od kilku godzin do kilku dni po urodzeniu. Z powodu długiego okresu półtrwania buprenorfiny należy rozważyć kilkudniowe monitorowanie nienarodzonego dziecka pod koniec ciąży, aby zapobiec ryzyku wystąpienia u noworodków depresji oddechowej lub zespołu odstawiennego. Ponadto, stosowanie buprenorfiny/naloksonu w czasie ciąży powinien przeanalizować lekarz. Buprenorfinę/nalokson należy stosować podczas ciąży wyłącznie, jeśli potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnym zagrożeniem płodu. Karmienie piersią Nie wiadomo, czy nalokson przenika do mleka ludzkiego. Buprenorfina i jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Buprenorfina podawana szczurom hamuje laktację. Dlatego podczas leczenia produktem Suboxone, należy przerwać karmienie piersią. Płodność Badania na zwierzętach wykazały obniżenie płodności u samic przyjmujących duże dawki (narażenie ogólnoustrojowe > 2,4 razy narażenia u ludzi po maksymalnej zalecanej dawce 24 mg buprenorfiny, w oparciu o AUC). Patrz punkt 5.3. 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Buprenorfina/nalokson wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn u pacjentów uzależnionych od opioidów. Produkt ten może powodować senność, zawroty głowy lub zaburzenia procesów myślowych, szczególnie na początku leczenia i w okresie dostosowania dawki. Przyjmowanie produktu z alkoholem lub środkami tłumiącymi czynność ośrodkowego układu nerwowego, może nasilić wymienione objawy (patrz punkty 4.4 i 4.5). Pacjentów należy ostrzec przed prowadzeniem pojazdów mechanicznych lub obsługiwaniem maszyn, ponieważ buprenorfina/nalokson może wpływać na ich zdolność do wykonywania tych czynności. 4.8 Działania niepożądane Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej zgłaszanymi reakcjami niepożądanymi związanymi z leczeniem, podczas podstawowych badań klinicznych, było zaparcie i objawy zazwyczaj związane z odstawieniem narkotyku (tj. bezsenność, ból głowy, nudności, zwiększona potliwość i ból). Niektóre przypadki napadów drgawkowych, wymiotów, biegunki i podwyższonych wyników badań czynności wątroby były uznawane za poważne. Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Tabela 1 zawiera podsumowanie działań niepożądanych, zgłaszanych w podstawowych badaniach klinicznych, w których 342 z 472 pacjentów (72,5 %) zgłaszało działania niepożądane oraz działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Częstość występowania możliwych działań niepożądanych, przedstawionych poniżej, określono za pomocą następującej konwencji: Bardzo często ( 1/10), często ( 1/100 do <1/10), niezbyt często ( 1/1000 do <1/100), częstość nie znana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). 41

Tabela 1: Związane z leczeniem działania niepożądane, opisywane w badaniach klinicznych nad buprenorfiną/naloksonem oraz zgłaszane po wprowadzeniu do obrotu Klasyfikacja układów i narządów Zakażenia i zarażenia pasożytnicze krwi i układu chłonnego układu immunologiczne go metabolizmu i odżywiania psychiczne układu nerwowego oka ucha i błędnika serca naczyniowe układu oddechowego, Bardzo często Często Niezbyt często Bezsenność Ból głowy Grypa Zakażenie Zapalenie gardła Nieżyt nosa Lęk Depresja Obniżenie libido Nerwowość myślenia Migrena Zawroty głowy Hipertonia Parestezje Senność Niedowidzenie łzawienia Nadciśnienie Rozszerzenie naczyń Kaszel Zakażenie dróg moczowych Zakażenie pochwy Niedokrwistość Leukocytoza Leukopenia Limfadenopatia Trombocytopenia Nadwrażliwość Zmniejszony apetyt Hiperglikemia Hiperlipidemia Hipoglikemia Nieprawidłowe sny Pobudzenie Apatia Depersonalizacja Uzależnienie od narkotyków Euforia Wrogość Amnezja Hiperkineza Drgawki mowy Drżenie Zapalenie spojówek Zwężenie źrenicy Dusznica bolesna Bradykardia Zawał serca Kołatanie serca Tachykardia Niedociśnienie Astma Duszność Ziewanie Częstość nie znana Szok anafilaktyczny Omamy Encefalopatia wątrobowa Omdlenie Zawroty głowy Niedociśnienie ortostatyczne Skurcz oskrzeli Depresja oddechowa 42

klatki piersiowej i śródpiersia żołądka i jelit wątroby i dróg żółciowych skóry i tkanki podskórnej mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej nerek i dróg moczowych układu rozrodczego i piersi ogólne i stany w miejscu podania Badania diagnostyczne Zaparcie Nudności Zwiększona potliwość Zespół abstynencyjny Ból brzucha Biegunka Niestrawność Wzdęcia Wymioty Świąd Wysypka Pokrzywka Ból pleców Bóle stawowe Kurcze mięśni Bóle mięśniowe Nieprawidłowości moczu Impotencja Astenia Ból w klatce piersiowej Dreszcze Gorączka Złe samopoczucie Ból Obrzęk obwodowy Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby Zmniejszenie masy Owrzodzenie jamy ustnej Przebarwienie języka Trądzik Łysienie Złuszczające zapalenie skóry Suchość skóry Guzki skórne Zapalenie stawów Albuminuria Trudności z oddawaniem moczu Krwiomocz Kamica nerkowa Zatrzymanie moczu Brak miesiączki ejakulacji Krwotok miesiączkowy Krwawienie maciczne Hipotermia Wzrost stężenia kreatyniny we krwi Wirusowe zapalenie wątroby Ostre zapalenie wątroby Żółtaczka Martwica wątroby Zespół wątrobowo - nerkowy Obrzęk naczyniorucho wy Zespół abstynencyjny u noworodka (patrz sekcja 4.6) Zwiększenie aktywności aminotransfera z 43

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach ciała Uraz Udar cieplny Opis wybranych działań niepożądanych W przypadkach niewłaściwego podania leku drogą dożylną, niektóre działania niepożądane są przypisane raczej do faktu nadużywania niż wywoływania ich przez sam produkt leczniczy, zgłaszano reakcje miejscowe, niekiedy septyczne (ropień, zapalenie tkanki łącznej), potencjalnie poważne ostre zapalenie wątroby oraz inne ostre infekcje, takie jak zapalenie płuc, zapalenie wsierdzia (patrz punkt 4.4). U pacjentów ze znacznym uzależnieniem od narkotyków, w początkowej fazie podawania buprenorfiny może wystąpić narkotykowy zespół abstynencyjny, podobny do zespołu abstynencyjnego związanego z naloksonem (patrz punkt 4.2 i 4.4). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V. 4.9 Przedawkowanie Objawy Zahamowanie czynności oddechowej wynikające z zahamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego jest głównym objawem wymagającym interwencji w przypadku przedawkowania, ponieważ może ono prowadzić do zatrzymania oddechu i śmierci. Objawem przedawkowania może być również senność, niedowidzenie, zwężenie źrenic, niedociśnienie, nudności, wymioty oraz (lub) zaburzenia mowy. Postępowanie Należy zastosować ogólne środki wspomagające, w tym ścisłe monitorowanie stanu oddechowego i kardiologicznego pacjenta. Należy wdrożyć objawowe leczenie zahamowania czynności oddechowej i standardowe środki intensywnej opieki. Musi być zapewniona drożność dróg oddechowych i wspomagana lub kontrolowana wentylacja. Pacjenta należy przenieść w miejsce, w którym dostępne są pełne możliwości wykonania resuscytacji. Jeżeli pacjent wymiotuje, należy podjąć odpowiednie działania, aby zapobiec zachłyśnięciu się wymiocinami. Zaleca się zastosowanie antagonisty opioidów (tzn. naloksonu), pomimo niewielkiego wpływu, jaki może on wywierać podczas odwracania objawów oddechowych wywołanych przez buprenorfinę w porównaniu z jego działaniem na środki będące całkowitymi agonistami opioidowymi. W przypadku stosowania naloksonu podczas określania długości okresu leczenia i nadzoru medycznego, potrzebnego do odwrócenia efektów przedawkowania należy wziąć pod uwagę długi czas działania buprenorfiny. Nalokson jest usuwany z organizmu szybciej niż buprenorfina, co może być przyczyną nawrotu wcześniej stłumionych objawów przedawkowania buprenorfiny, dlatego może być konieczne stosowanie infuzji ciągłej. Jeśli infuzja nie jest możliwa, może być wymagane wielokrotne podanie naloksonu. Początkowe dawki naloksonu mogą wynosić 2 mg i być powtarzane co 2 3 minuty, aż do 44

osiągnięcia zadowalającej odpowiedzi, przy czym nie mogą przekroczyć 10 mg dawki początkowej. Szybkość infuzji dożylnej powinna być dostosowana do odpowiedzi pacjenta. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki stosowane w leczeniu chorób układu nerwowego, leki stosowane w leczeniu uzależnień, kod ATC: N07BC51. Mechanizm działania Buprenorfina jest częściowym agonistą/antagonistą receptorów opioidowych, wiążącym się z receptorami i (kappa) w mózgu. Jej aktywność w podtrzymującym leczeniu uzależnienia opioidowego jest przypisywana wolno odwracalnemu wiązaniu z receptorami, co w dłuższym czasie mogłoby zminimalizować potrzebę przyjmowania narkotyków przez uzależnionych pacjentów. Podczas badań farmakologii klinicznej, u osób uzależnionych od opioidów, obserwowano pułapowe agonistyczne efekty opioidowe. Nalokson jest antagonistą receptorów opioidowych. Nalokson podawany w zwykłych dawkach doustnie lub podjęzykowo pacjentom doświadczającym opioidowych objawów abstynencyjnych, wykazuje niewielki lub zerowy efekt farmakologiczny, z powodu jego prawie całkowitego metabolizmu pierwszego przejścia. Jednakże, w przypadku podawania dożylnego osobom uzależnionym od opioidów, obecność naloksonu w produkcie Suboxone wywołuje wyraźne działanie antagonistyczne w stosunku do opioidów oraz zespołu abstynencyjnego, zniechęcając w ten sposób do dożylnego nadużywania produktu. Skuteczność kliniczna Dane o skuteczności i bezpieczeństwie buprenorfiny/nalokosonu pochodzą głównie z rocznego badania klinicznego, obejmującego 4-tygodniowe randomizowane, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby porównujące działanie buprenorfiny/naloksonu, buprenorfiny i placebo, z następowym 48- tygodniowym badaniem bezpieczeństwa stosowania buprenorfiny/naloksonu. W badaniu tym, 326 osób uzależnionych od heroiny losowo przydzielono do grupy otrzymującej buprenorfinę/nalokson w dawce 16 mg na dobę, grupy otrzymującej 16 mg buprenorfiny na dobę lub placebo. W przypadku uczestników zrandomizowanych do jednej z grup aktywnego leczenia, w dniu 1 podawano 8 mg buprenorfiny, a następnie w dniu 2 podawano 16 mg (dwie tabletki po 8 mg) buprenorfiny. W dniu 3, osoby zrandomizowane do grupy, która miała otrzymywać buprenorfinę/nalokson, przestawiano na stosowanie tabletki złożonej. Uczestnicy pojawiali się codziennie w przychodni (od poniedziałku do piątku) w celu otrzymania leku i dokonania oceny skuteczności. Na soboty i niedziele, pacjenci otrzymywali odpowiednią ilość leku do domu. Głównym porównaniem w badaniu była ocena skuteczności buprenorfiny i buprenorfiny/naloksonu podawanych indywidualnie w stosunku do placebo. Odsetek próbek moczu pobieranych trzy razy w tygodniu, w których nie stwierdzono obecności opioidów innych niż stosowane w badaniu był statystycznie większy zarówno w przypadku buprenorfiny/naloksonu względem placebo (p < 0,0001), jak i buprenorfiny względem placebo (p < 0,0001). W prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, podwójnie pozorowanym, badaniu grup równoległych, porównującym etanolowy roztwór buprenorfiny z aktywną kontrolą w postaci całkowitego agonisty, 162 osoby zostały zrandomizowane do grup otrzymujących podjęzykowo etanolowy roztwór buprenorfiny w dawce 8 mg na dobę (dawka mniej więcej porównywalna z dawką 12 mg na dobę buprenorfiny/naloksonu) lub dwie względnie małe dawki aktywnej kontroli, z których jedna była wystarczająco mała, aby służyć za alternatywę dla placebo podczas 3 do 10-dniowej fazy indukcji, 16-tygodniowej fazy podtrzymywania i 7-tygodniowej fazy odtruwania. Dawkę podtrzymującą 45

buprenorfiny osiągano w dniu 3; dawki w grupie aktywnej kontroli dobierano bardziej stopniowo. Biorąc pod uwagę liczbę kontynuujących leczenie i odsetek ujemnych próbek moczu pobieranych trzy razy w tygodniu do badania na obecność opioidów innych niż stosowane w badaniu, buprenorfina okazała się skuteczniejsza od małej dawki kontroli w utrzymywaniu osób uzależnionych od heroiny w leczeniu i zmniejszaniu przez nich zużycia opioidów w czasie leczenia. Skuteczność buprenorfiny w dawce 8 mg na dobę była podobna do skuteczności umiarkowanej dawki kontroli aktywnej, jednakże równoważność nie została wykazana. 5.2 Właściwości farmakokinetyczne Buprenorfina Wchłanianie Buprenorfina po podaniu doustnym podlega metabolizmowi pierwszego przejścia z N-dealkilacją i sprzęganiem z kwasem glukuronowym w jelicie cienkim i wątrobie. Dlatego podawanie tego produktu leczniczego drogą doustną jest niewłaściwe. Maksymalne stężenia w osoczu uzyskuje się po 90 minutach od podania podjęzykowego. Stężenia osoczowe buprenorfiny zwiększały się ze wzrostem podjęzykowej dawki buprenorfiny/naloksonu. Zarówno C max, jak i AUC buprenorfiny zwiększały się wraz ze wzrostem dawki (w zakresie 4-16 mg), chociaż zwiększenie to było mniejsze od proporcjonalnego do dawki. Parametr farmakokinetyczny Suboxone 4 mg Suboxone 8 mg Suboxone 16 mg C max ng/ml 1,84 (39) 3,0 (51) 5,95 (38) AUC 0-48 godzina ng/ml 12,52 (35) 20,22 (43) 34,89 (33) Dystrybucja Po wchłonięciu buprenorfiny następuje faza szybkiej dystrybucji (okres połowicznej dystrybucji od 2 do 5 godzin). Metabolizm i eliminacja Buprenorfina jest metabolizowana przez 14-N-dealkilację i sprzęganie z kwasem glukuronowym cząsteczki macierzystej i metabolitu dealkilowanego. Dane kliniczne potwierdzają, że CYP3A4 jest odpowiedzialny z N-dealkilację buprenorfiny. N-dealkilobuprenorfina jest agonistą receptora opioidowego o słabej aktywności wewnętrznej. Eliminacja buprenorfiny jest dwu- lub trójwykładnicza, a średni okres połowicznej eliminacji z osocza wynosi 32 godziny. Buprenorfina jest eliminowana z kałem, poprzez wydalanie z żółcią sprzęgniętych z kwasem glukuronowym metabolitów (70 %), reszta jest wydalana z moczem. Nalokson Wchłanianie i dystrybucja Po podaniu dożylnym nalokson ulega szybkiej dystrybucji (okres połowicznej dystrybucji ~ 4 minut). Po podaniu doustnym nalokson jest prawie niewykrywalny w osoczu; po podaniu podjęzykowym buprenorfiny/naloksonu stężenia osoczowe naloksonu są małe i szybko zmniejszają się. Metabolizm 46

Produkt leczniczy jest metabolizowany w wątrobie, głównie przez sprzęganie z kwasem glukuronowym i wydalany z moczem. Średni okres połowicznej eliminacji naloksonu z osocza wynosi 1,2 godziny. Populacje specjalne Pacjenci w podeszłym wieku Nie są dostępne dane farmakokinetyczne dotyczące pacjentów w podeszłym wieku. czynności nerek Eliminacja drogą nerkową odgrywa stosunkowo małą rolę (~30 %) w ogólnym klirensie buprenorfiny/naloksonu. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania ze względu na czynność nerek, ale zaleca się ostrożność podczas podawania produktu osobom z poważnymi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.3). czynności wątroby Wpływ zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę buprenorfiny i naloksonu oceniano w badaniach po wprowadzeniu do obrotu. Tabela 3 zawiera zestawienie wyników z badań klinicznych, w których oceniano ekspozycję po podaniu pojedynczej dawki leku Suboxone 2,0 / 0,5 mg (buprenorfina/nalokson) tabletki podjęzykowe u osób zdrowych oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Tabela 3. Wpływ zaburzeń czynności wątroby na parametry farmakokinetyczne buprenorfiny i naloksonu po podaniu SUBOXONE (zmiana w stosunku do osób zdrowych) Parametr PK Łagodne zaburzenia czynności wątroby (Klasa A wg skali Child- Pugh) (n=9) Umiarkowane zaburzenia czynności wątroby (Klasa B wg skali Child- Pugh) (n=8) Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (Klasa C wg skali Child- Pugh) (n=8) Buprenorfina C max 1,2-krotne zwiększenie 1,1-krotne zwiększenie 1,7-krotne zwiększenie AUC last Podobne do grupy kontrolnej 1,6-krotne zwiększenie 2,8-krotne zwiększenie Nalokson C max Podobne do grupy kontrolnej 2,7-krotne zwiększenie 11,3-krotne zwiększenie AUC last 0,2-krotne zwiększenie 3,2-krotne zwiększenie 14,0-krotne zwiększenie Ogólnie rzecz biorąc, stężenie buprenorfiny w osoczu wzrosło około 3-krotnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, podczas gdy stężenie naloksonu w osoczu wzrosło 14-krotnie, u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. 47

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Połączenie buprenorfiny i naloksonu badano u zwierząt w badaniach toksyczności dawki jednorazowej (toksyczność ostra) i dawek wielokrotnych (do 90 dni u szczurów). Nie stwierdzono synergistycznego działania toksycznego. Występujące działania niepożądane były związane z farmakologicznie znaną aktywnością agonistyczną i (lub) antagonistyczną wobec receptorów opioidowych. Mieszanina chlorowodorku buprenorfiny i chlorowodorku naloksonu (proporcja 4:1) nie wykazywała działania mutagennego w teście mutacji bakteryjnych (test Amesa) i nie działała klastogennie w cytogenetycznym teście in vitro na ludzkich limfocytach ani w dożylnym teście mikrojąderkowym u szczurów. Badania wpływu na reprodukcję po doustnym podawaniu buprenorfiny i naloksonu (w proporcji 1:1) wykazały, że działanie embrioletalne występowało u szczurów w przypadku wszystkich dawek, powodujących toksyczność dla matek. Najniższa badana dawka odpowiadała wielokrotności ekspozycji : 1x dla buprenorfiny i 5x-dla naloksonu, po podaniu maksymalnej dawki terapeutycznej u człowieka, przeliczonej na mg/m² pc. U królików, po dawkach toksycznych dla matek, nie obserwowano toksyczności rozwojowej. Ponadto, ani u szczurów, ani u królików nie obserwowano działania teratogennego. Nie wykonano badań okołourodzeniowych i pourodzeniowych dla buprenorfiny/naloksonu, jednak doustne podawanie dużych dawek buprenorfiny samicy w czasie ciąży i laktacji, powodowało trudności z porodem (być może w wyniku sedatywnego działania buprenorfiny), wysoką śmiertelność noworodków i nieznaczne opóźnienie rozwoju pewnych funkcji neurologicznych (powierzchniowy odruch postawy i ułożenia oraz odruch Moro wzdryganie) u noworodków szczurów. Podawanie szczurom buprenorfiny w diecie w dawce 500 ppm lub większej powodowało obniżenie płodności, wykazane zmniejszeniem częstości zachodzenia samic w ciążę. Dawka pokarmowa 100 ppm (szacowana ekspozycja około 2,4x dla buprenorfiny w dawce 24 mg buprenorfiny/naloksonu dla człowieka, biorąc pod uwagę AUC, stężenia naloksonu w osoczu szczurów były poniżej limitu wykrywalności), nie miała niekorzystnego wpływu na płodność samic. Badanie rakotwórczości buprenorfiny/naloksonu wykonano u szczurów, podając im dawki 7, 30 i 120 mg/kg na dobę. Szacowana wielokrotność ekspozycji była od 3 do 75 razy większa, biorąc pod uwagę dobową dawkę podjęzykową dla człowieka, wynoszącą 16 mg w przeliczeniu na mg/m² pc. We wszystkich grupach dawkowania obserwowano statystycznie istotne zwiększenia częstości występowania łagodnych gruczolaków jąder z komórek śródmiąższowych (Leydiga). 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Laktoza jednowodna Mannitol Skrobia kukurydziana Powidon K 30 Kwas cytrynowy bezwodny Sodu cytrynian Magnezu stearynian Potasu acesulfam Naturalny aromat cytrynowy i limonowy 6.2 Niezgodności farmaceutyczne 48

Nie dotyczy. 6.3 Okres ważności 3 lata. 6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania 7 tabletek w opakowaniach blistrowych Papier/Aluminium/Nylon/Aluminium/PVC. 28 tabletek w opakowaniach blistrowych Papier/Aluminium/Nylon/Aluminium/PVC. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Indivior UK Limited 103 105 Bath Road Slough Berkshire SL1 3UH Wielka Brytania 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU EU/1/06/359/005 EU/1/06/359/006 9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 26 września 2006 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 26 września 2011 10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO Szczegółowa informacja o tym produkcie jest dostępna na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków http://www.ema.europa.eu/ 49

ANEKS II A. WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOPUSZCZENIA DO OBROTU D. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO 50

A. WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII Nazwa i adres wytwórcy odpowiedzialnego za zwolnienie serii Reckitt Benckiser Healthcare (UK) Ltd Dansom Lane Hull, East Yorkshire HU8 7DS Wielka Brytania B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA Produkt leczniczy wydawany z przepisu lekarza do zastrzeżonego stosowania, zawierający środki określone w odrębnych przepisach (patrz aneks I: Charakterystyka Produktu Leczniczego, punkt 4.2). C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOPUSZCZENIA DO OBROTU Okresowy raport o bezpieczeństwie stosowania Podmiot odpowiedzialny przedłoży okresowe raporty o bezpieczeństwie stosowania tego produktu zgodnie z wymogami określonymi w wykazie unijnych dat referencyjnych, o którym mowa w art. 107c ust. 7 dyrektywy 2001/83/WE i który jest ogłaszany na europejskiej stronie internetowej dotyczącej leków. D. WARUNKI I OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO Plan zarządzania ryzykiem (ang. Risk Management Plan, RMP) Podmiot odpowiedzialny podejmie wymagane działania i interwencje z zakresu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii wyszczególnione w RMP, przedstawionym w module 1.8.2 dokumentacji do pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, i wszelkich jego kolejnych aktualizacjach. Uaktualniony RMP należy przedstawiać: na żądanie Europejskiej Agencji Leków; w razie zmiany systemu zarządzania ryzykiem, zwłaszcza w wyniku uzyskania nowych informacji, które mogą istotnie wpłynąć na stosunek ryzyka do korzyści, lub w wyniku uzyskania istotnych informacji, dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego lub odnoszących się do minimalizacji ryzyka. Jeśli daty przedłożenia PSUR i aktualizacji RMP są zbliżone, raporty należy złożyć w tym samym czasie. 51

ANEKS III OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA 52

A. OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ 53

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH OPAKOWANIE 7 i 28 TABLETEK O MOCY 2 mg 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Suboxone 2 mg/0,5 mg tabletki podjęzykowe buprenorfina/nalokson 2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ(YCH) Każda tabletka podjęzykowa zawiera 2 mg buprenorfiny (w postaci chlorowodorku) i 0,5 mg naloksonu (w postaci chlorowodorku dwuwodnego). 3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH Zawiera laktozę jednowodną. 4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA 7 tabletek podjęzykowych 28 tabletek podjęzykowych 5. SPOSÓB I DROGA(I) PODANIA Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Do stosowania podjęzykowego Nie połykać. Trzymać tabletkę pod językiem, aż do rozpuszczenia. 6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEODSTĘPNYM I DLA DZIECI Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. 7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE 8. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności 9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA 54

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE 11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO Indivior UK Limited 103-105 Bath Road Slough, Berkshire SL1 3UH Wielka Brytania 12. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OB ROTU EU/1/06/359/001 EU/1/06/359/002 7 tabletek podjęzykowych 2 mg 28 tabletek podjęzykowych 2 mg 13. NUMER SERII Nr serii 14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI Produkt leczniczy wydawany na receptę. 15. INSTRUKCJA UŻYCIA 16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE A Suboxone 2 mg/0,5 mg tabletki podjęzykowe 55

MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACH FOLIOWYCH OPAKOWANIE 7 i 28 TABLETEK O MOCY 2 mg 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Suboxone 2 mg/0,5 mg tabletki podjęzykowe buprenorfina/nalokson 2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO Indivior UK Limited 3. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności 4. NUMER SERII Nr serii 5. INNE 56

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH OPAKOWANIE 7 i 28 TABLETEK O MOCY 8 mg 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Suboxone 8 mg/2 mg tabletki podjęzykowe buprenorfina/nalokson 2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ(YCH) Każda tabletka podjęzykowa zawiera 8 mg buprenorfiny w postaci chlorowodorku buprenorfiny i 2 mg naloksonu w postaci dwuwodnego chlorowodorku naloksonu. 3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH Zawiera laktozę jednowodną. 4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA 7 tabletek podjęzykowych 28 tabletek podjęzykowych 5. SPOSÓB I DROGA(I) PODANIA Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Do stosowania podjęzykowego Nie połykać. Trzymać tabletkę pod językiem, aż do rozpuszczenia. 6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEODSTĘPNYM DLA DZIECI Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. 7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE 8. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności 9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA 57

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE 11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO Indivior UK Limited 103-105 Bath Road Slough, Berkshire SL1 3UH Wielka Brytania 12. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU EU/1/06/359/003 EU/1/06/359/004 7 tabletek podjęzykowych 8 mg 28 tabletek podjęzykowych 8 mg 13. NUMER SERII Nr serii 14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI Produkt leczniczy wydawany na receptę. 15. INSTRUKCJA UŻYCIA 16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE A Suboxone 8 mg/2 mg tabletki podjęzykowe 58

MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACH FOLIOWYCH OPAKOWANIE 7 i 28 TABLETEK O MOCY 8 mg 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Suboxone 8 mg/2 mg tabletki podjęzykowe buprenorfina/nalokson 2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO Indivior UK Limited 3. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności 4. NUMER SERII Nr serii 5. INNE 59

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH OPAKOWANIE 7 i 28 TABLETEK O MOCY 16 mg 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Suboxone 16 mg/4 mg tabletki podjęzykowe buprenorfina/nalokson 2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ(YCH) Każda tabletka podjęzykowa zawiera 16 mg buprenorfiny w postaci chlorowodorku buprenorfiny i 4 mg naloksonu w postaci dwuwodnego chlorowodorku naloksonu. 3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH Zawiera laktozę jednowodną. 4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA 7 tabletek podjęzykowych 28 tabletek podjęzykowych 5. SPOSÓB I DROGA(I) PODANIA Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Do stosowania podjęzykowego Nie połykać. Trzymać tabletkę pod językiem, aż do rozpuszczenia. 6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEODSTĘPNYM DLA DZIECI Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. 7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE 8. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności 9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA 60

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE 11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO Indivior UK Limited 103-105 Bath Road Slough, Berkshire SL1 3UH Wielka Brytania 12. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU EU/1/06/359/005 EU/1/06/359/006 7 tabletek podjęzykowych 16 mg 28 tabletek podjęzykowych 16 mg 13. NUMER SERII Nr serii 14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI Produkt leczniczy wydawany na receptę. 15. INSTRUKCJA UŻYCIA 16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE A Suboxone 16 mg/4 mg tabletki podjęzykowe 61

MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACH FOLIOWYCH OPAKOWANIE 7 i 28 TABLETEK O MOCY 16 mg 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Suboxone 16 mg/4 mg tabletki podjęzykowe buprenorfina/nalokson 2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO Indivior UK Limited 3. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności 4. NUMER SERII Nr serii 5. INNE 62

B. ULOTKA DLA PACJENTA 63

Ulotka dla pacjenta: informacja dla użytkownika Suboxone 2 mg/0,5 mg tabletki podjęzykowe buprenorfina/nalokson Należy zapoznać się z treścią ulotki przed przyjęciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4. Spis treści ulotki 1. Co to jest lek Suboxone i w jakim celu się go stosuje 2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Suboxone 3. Jak stosować lek Suboxone 4. Możliwe działania niepożądane 5 Jak przechowywać lek Suboxone 6. Zawartość opakowania i inne informacje 1. Co to jest lek Suboxone i w jakim celu się go stosuje Suboxone jest produktem stosowanym w leczeniu uzależnień od narkotyków opioidowych, takich jak heroina lub morfina u pacjentów uzależnionych, którzy wyrazili zgodę na leczenie. Lek Suboxone jest stosowany u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 15 lat, którzy korzystają również z leczenia medycznego, społecznego i psychologicznego. 2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Suboxone Kiedy nie stosować leku Suboxone jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na buprenorfinę, nalokson lub którykolwiek z pozostałych składników leku (wymienionych w punkcie 6); jeśli pacjent ma poważne problemy z oddychaniem; jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby; jeśli pacjent znajduje się w stanie upojenia alkoholowego lub występuje u niego drżenie; pocenie się, lęk, splątanie lub halucynacje spowodowane alkoholem; jeśli pacjent przyjmuje naltrekson lub nalmefen, które są stosowane w leczeniu uzależnienia od alkoholu lub opioidów. Ostrzeżenia i środki ostrożności Powiadomić lekarza przed przyjęciem leku Suboxone w przypadku występowania: astmy lub innych problemów z oddychaniem jakichkolwiek chorób wątroby, na przykład zapalenia wątroby obniżonego ciśnienia krwi niedawnego urazu głowy lub choroby mózgu 64

zaburzeń układu moczowego (zwłaszcza w związku z powiększonym gruczołem krokowym u mężczyzn) jakichkolwiek chorób nerek problemów z tarczycą zaburzeń funkcji nadnerczy (np. choroba Addisona). Ważne informacje, o których należy pamiętać: Dodatkowy monitoring Pacjenci w wieku poniżej 18 lat lub powyżej 65 lat moga być dodatkowo monitorowani przez lekarza. Ten lek nie powinien być przyjmowany przez osoby w wieku poniżej 15 lat. Niewłaściwe używanie i nadużywanie Lek ten może być obiektem zainteresowania osób nadużywających leków przepisywanych na receptę i powinien być przechowywany w miejscu zabezpieczonym przed kradzieżą. Nie należy przekazywać leku innym osobom. Może spowodować u nich różne dolegliwości lub nawet zgon. Problemy z oddychaniem Pewna liczba osób zmarła z powodu niewydolności oddechowej (niezdolności do oddychania), powstałej na skutek niewłaściwego użycia tego leku lub przyjmowania go w połączeniu z innymi środkami hamującymi czynność ośrodkowego układu nerwowego, takimi jako alkohol, benzodiazepiny (trankwilizatory) czy inne opioidy. Ten lek może powodować poważną, potencjalnie śmiertelną depresję oddechową (zmniejszona zdolność oddychania) u dzieci i osób nieuzależnionych, które przypadkowo lub celowo przyjęły lek. Uzależnienie Produkt ten może spowodować uzależnienie. Objawy abstynencyjne Produkt ten może wywołać objawy abstynencyjne, jeżeli został przyjęty wcześniej niż sześć godzin po użyciu krótko działającego opioidu (np. morfiny, heroiny) lub wcześniej niż 24 godziny po użyciu długo działającego opioidu, takiego jak metadon. W przypadku nagłego przerwania stosowania lek Suboxone może wywołać objawy abstynencyjne. Uszkodzenie wątroby Znane są przypadki uszkodzenia wątroby po przyjmowaniu leku Suboxone, zwłaszcza jeżeli był niewłaściwie używany. Mogło to być również spowodowane infekcjami wirusowymi (przewlekłym zapaleniem wątroby typu C), nadużywaniem alkoholu, anoreksją lub stosowaniem innych leków mogących spowodować uszkodzenie wątroby (patrz punkt 4). Lekarz może monitorować stan wątroby, zlecając wykonywanie regularnych badań krwi. W przypadku występowania jakichkolwiek problemów z wątrobą należy poinformować o nich lekarza przed rozpoczęciem stosowania leku Suboxone. Ciśnienie krwi Lek ten może powodować nagłe obniżenie ciśnienia krwi, sprawiając, że pacjent może mieć zawroty głowy podczas zbyt szybkiego wstawania z pozycji siedzącej lub leżącej. Rozpoznanie chorób niepowiązanych 65

Lek ten może maskować objawy bólowe, które mogłyby pomóc w rozpoznaniu pewnych chorób. Należy pamiętać o poinformowaniu lekarza o przyjmowaniu tego leku. Inne leki i lek Suboxone Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Niektóre leki mogą nasilać działania niepożądane leku Suboxone, a czasem być przyczyną bardzo poważnych reakcji.w czasie przyjmowania leku Suboxone nie należy stosować innych leków bez wcześniejszego skonsultowania się z lekarzem, a w szczególności: Benzodiazepiny (stosowane w leczeniu stanów lękowych lub zaburzeń snu), takie jak diazepam, temazepam, alprazolam. Lekarz przepisze właściwą dawkę. Przyjęcie nieprawidłowej dawki benzodiazepin może być przyczyną zgonu spowodowanego niewydolnością oddechową (niemożnością oddychania). Do innych leków mogących powodować uczucie senności należą leki stosowane w stanach lękowych, przy bezsenności, drgawkach, bólach. Leki tego typu mogą obniżać koncentrację i utrudniać prowadzenie pojazdów oraz obsługę maszyn. Mogą także powodować groźne zaburzenia funkcjonowania centralnego układu nerwowego. Poniżej zamieszczono przykłady tego typu leków: inne leki opioidowe, takie jak metadon, niektóre środki przeciwbólowe oraz środki przeciwkaszlowe. antydepresanty (stosowane w leczeniu depresji), takie jak izokarboksazyd, fenelzyna, selegelina, tranylcypromina i walproinian mogą wzmacniać działanie omawianego leku. antagoniści receptora histaminowego (stosowani w leczeniu alergii), tacy jak difenhydramina i chlorfenamina. barbiturany (stosowane do usypiania lub uspokojenia), takie jak fenobarbital, sekobarbital. środki uspokajające (stosowane do usypiania lub uspokojenia), takie jak wodzian chloralu. klonidyna (stosowana w leczeniu nadciśnienia) może nasilić działanie omawianego leku. leki przeciwretrowirusowe (stosowane w leczeniu HIV), takie jak rytonawir, nelfinawir, indynawir, mogą nasilić działanie omawianego leku. niektóre leki przeciwgrzybicze (do leczenia zakażeń grzybami), takie jak ketokonazol, itrakonazol, niektóre antybiotyki mogą wydłużyć czas działania omawianego leku. niektóre leki mogą osłabić działanie leku Suboxone. Należą do nich leki stosowane w leczeniu padaczki (takie jak karbamazepina i fenytoina) oraz leki stosowane w leczeniu gruźlicy (ryfampicyna). naltrekson i nalmefen (leki stosowane w leczeniu uzależnień) mogą uniemożliwić terapeutyczne działanie Suboxone. Leki te nie powinny być stosowane w tym samym czasie, co Suboxone, ponieważ może dojść do nagłego wystąpienia długotrwałych i intensywnych objawów odstawiennych. Stosowanie leku Suboxone z jedzeniem, piciem i alkoholem Alkohol spożywany w czasie przyjmowania leku Suboxone może nasiliać senność oraz zwiększać niebezpieczeństwo wystąpienia niewydolności oddechowej. Nie pić alkoholu w trakcie przyjmowania leku Suboxone. Nie należy połykać ani spożywać jedzenia ani picia, dopóki tabletka całkowicie się nie rozpuści. Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność 66

Ryzyko stosowania leku Suboxone przez kobiety w ciąży nie jest znane. Należy powiadomić lekarza prowadzącego o ciąży lub zamiarze zajścia w ciążę. Lekarz prowadzący zdecyduje, czy należy kontynuować leczenie stosując inne leki. W czasie ciąży, szczególnie na późnych jej etapach leki takie jak Suboxone mogą powodować u nienarodzonego dziecka objawy abstynencyjne, w tym problemy z oddychaniem. Objawy te moga pojawić się po kilku dniach od urodzenia. Podczas leczenia lekiem Suboxone należy przerwać karmienie piersią, gdyż przenika on do mleka ludzkiego. Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Suboxone może powodować senność. Objaw ten może występować częściej w pierwszych kilku tygodniach leczenia, gdy dawka jest zmieniana, ale także w przypadku spożywania alkoholu lub przyjmowania innego środka uspokajającego w trakcie leczenia lekiem Suboxone. Przed określeniem wpływu, jaki lek wywołuje u konkretnego pacjenta, pacjent nie powinien prowadzić pojazdów, posługiwać się żadnymi narzędziami ani obsługiwać żadnych maszyn, oraz wykonywać innych niebezpiecznych czynności. Suboxone zawiera laktozę Jeżeli pacjent został poinformowany przez lekarza o nietolerancji pewnych cukrów, powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku. 3. Jak stosować lek Suboxone Leczenie jest zalecane i monitorowane przez lekarzy posiadających doświadczenie w leczeniu uzależnień od narkotyków. Lekarz określi najlepszą dawkę dla pacjenta. W trakcie leczenia, w zależności od reakcji pacjenta, lekarz może dostosować dawkę. Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Rozpoczęcie leczenia Zalecana dawka początkowa u dorosłych i młodzieży powyżej 15 lat wynosi jedną do dwu tabletek Suboxone 2 mg/0,5 mg. W 1. dniu zależnie od indywidualnych wymagań pacjenta, można podać dodatkowo jedną do dwóch tabletek leku Suboxone 2 mg/0,5 mg. Przed przyjęciem pierwszej dawki leku Suboxone objawy zespołu abstynencyjnego powinny być wyraźne. Od lekarskiej oceny gotowości pacjenta będzie zależeć wyznaczenie momentu przyjęcia pierwszej dawki leku Suboxone. Rozpoczynanie leczenia lekiem Suboxone w przypadku uzależnienia od heroiny W przypadku uzależnienia od heroiny lub krótko działającego opioidu pierwszą dawkę leku Suboxone należy przyjąć po wystąpieniu objawów abstynencyjnych, ale nie wcześniej niż 6 godzin po ostatnim przyjęciu opioidów. 67

Rozpoczęcie leczenia lekiem Suboxone w przypadku uzależnienia od metadonu W przypadku przyjmowania metadonu lub opioidu o przedłużonym działaniu, przed rozpoczęciem leczenia lekiem Suboxone dawkę metadonu należy zmniejszyć, najlepiej do poziomu poniżej 30 mg na dobę. Pierwszą dawkę leku Suboxone należy przyjąć po wystąpieniu objawów abstynencyjnych, ale nie wcześniej niż 24 godziny po ostatnim przyjęciu metadonu. Przyjmowanie leku Suboxone Przyjmować jedną dawkę raz dziennie, umieszczając tabletki pod językiem. Trzymać tabletki pod językiem do czasu całkowitego rozpuszczenia. Może to zająć 5 10 minut. Nie rozgryzać ani nie połykać tabletek, ponieważ lek nie będzie wtedy działać i może dojść do wystąpienia objawów abstynencyjnych. Nie jeść i nie pić do czasu całkowitego rozpuszczenia tabletek. Jak należy wyjąć tabletkę z blistra 1 1. Nie należy wyciskać tabletki przez folię. 2. Należy usunąć tylko jedną tabletkę z blistra, rozrywając go wzdłuż linii perforowanej. W przypadku uszkodzenia blistra wyrzuć tabletkę. 3. Należy chwycić za odstający róg folii, pociągnąć folię i wyjąć tabletkę. Dostosowanie dawki i leczenie podtrzymujące: W dniach po rozpoczęciu leczenia lekarz może zwiększyć przyjmowaną dawkę leku Suboxone w zależności od potrzeb pacjenta. Jeśli pacjent ma wrażenie, że działanie leku Suboxone jest zbyt silne lub 68

za słabe, powinien skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Maksymalna dawka dobowa wynosi 24 mg. Po okresie skutecznego leczenia można uzgodnić z lekarzem stopniowe ograniczanie dawki do osiągnięcia mniejszej dawki podtrzymującej. Przerywanie leczenia W zależności od stanu pacjenta dawkę leku Suboxone można dalej zmniejszać pod ścisłym nadzorem lekarskim, aż w końcu będzie można przestać podawać lek. Nie należy w żaden sposób zmieniać leczenia ani przerywać go bez zgody lekarza prowadzącego. Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Suboxone W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki leku pacjent powinien niezwłocznie udać się lub zostać przewieziony na pogotowie lub do szpitala w celu podjęcia leczenia, bowiem przedawkowanie leku Suboxone może spowodować poważne i zagrażające życiu problemy z oddychaniem. Do objawów przedawkowania należy uczucie senności i braku koordynacji, połączone ze spowolnionymi odruchami, zamazanym widzeniem i (lub) niewyraźnym mówieniem. Możliwe jest wystąpienie problemów z logicznym myśleniem oraz znaczne spowolnienie oddychania w stosunku do typowego dla pacjenta. Pominięcie przyjęcia leku Suboxone W razie pominięcia dawki leku należy jak najszybciej powiadomić swojego lekarza. Przerwanie przyjmowania leku Suboxone Nie należy w żaden sposób zmieniać leczenia ani przerywać go bez zgody lekarza prowadzącego. Nagłe przerwanie leczenia może wywołać objawy abstynencyjne. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. 4. Możliwe działania niepożądane Jak każdy lek, lek Suboxone może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Jeśli wystąpią poniższe działania niepożądane, należy niezwłocznie powiadomić swojego lekarza lub zwrócić się o pomoc lekarską: obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, mogący powodować trudności z przełykaniem lub oddychaniem, ciężka pokrzywka/wysypka. Mogą to być objawy zagrażającej życiu reakcji alergicznej. uczucie senności oraz braku koordynacji, zamazane widzenie, niewyraźna mowa, niemożność logicznego myślenia lub spowolnienie oddychania w stosunku do typowego dla pacjenta. Należy także niezwłocznie powiadomić lekarza w razie wystąpienia działań niepożądanych, takich jak: uczucie znacznego zmęczenia, świąd oraz zażółcenie skóry lub gałek ocznych. Mogą to być objawy uszkodzenia wątroby. słyszenie lub widzenie rzeczy nieistniejących (halucynacje). 69

Stwierdzone działania niepożądane leku Suboxone: Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż jednej osoby na 10): Bezsenność (niemożność zaśnięcia), zaparcia, mdłości, nadmierne pocenie się, ból głowy, zespół abstynencyjny Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1osoby na 10): Utrata masy ciała, obrzęk (rąk i stóp), senność, lęk, nerwowość, mrowienie, depresja, obniżenie popędu płciowego, zwiększone napięcie mięśni, zaburzone funkcje umysłowe, zwiększone łzawienie (łzy w oczach) lub inne zaburzenia łzawienia, zamglone widzenie, nagłe zaczerwienienia skóry, podwyższone ciśnienie krwi, migrena, nieżyt nosa, ból gardła i bolesne przełykanie, nasilenie kaszlu, rozstrój żołądka lub dyskomfort odczuwany w żołądku, biegunka, nieprawidłowa czynność wątroby, wzdęcia, wymioty, wysypka, świąd, pokrzywka, ból, ból stawów, ból mięśni, kurcze nóg (kurcze mięśni), zaburzenia erekcji, nieprawidłowości w badaniu moczu, ból brzucha, ból pleców, osłabienie, zakażenie, dreszcze, ból w klatce piersiowej, gorączka, objawy grypopodobne, odczucie ogólnego dyskomfortu, przypadkowy uraz spowodowany utratą świadomości lub brakiem koordynacji, omdlenie i zawroty głowy. Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1osoby na 100): Obrzęk węzłów chłonnych, pobudzenie, drżenie, dziwna treść snów, nadmierna aktywność mięśni, depersonalizacja (nieczucie się sobą), uzależnienie od leku, amnezja (zaburzenia pamięci), utrata zainteresowania, przesadnie dobre samopoczucie, drgawki, zaburzenia mowy, zwężenie źrenic, problemy z oddawaniem moczu, zakażenie lub zapalenie spojówek, szybkie lub wolne bicie serca, niskie ciśnienie krwi, kołatania serca, zawał serca (atak serca), ucisk w klatce piersiowej, duszność, astma, ziewanie, ból i rany w obrębie jamy ustnej, przebarwienie języka, trądzik, guzki skórne, wypadanie włosów, sucha lub łuszcząca się skóra, zapalenie stawów, zakażenie dróg moczowych, nieprawidłowe wyniki badań krwi, obecność krwi w moczu, nieprawidłowa ejakulacja, problemy menstruacyjne lub zakażenia pochwy, kamienie nerkowe, białko w moczu, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu, wrażliwość na gorąco lub zimno, udar cieplny, utrata apetytu, uczucie wrogości. Częstość nieznana (nie można jej określić na podstawie dostępnych danych): Nagły zespół abstynencyjny spowodowany zbyt wczesnym przyjęciem leku Suboxone po użyciu nielegalnych opioidów, zespół abstynencyjny u noworodka. Powolny oddech lub trudności w oddychaniu, uszkodzenia wątroby z żółtaczką lub bez żółtaczki, omamy, obrzęk twarzy i gardła lub zagrażające życiu reakcje alergiczne, spadek ciśnienia krwi przy zmianie pozycji z siedzącej lub leżącej na stojącą. Niewłaściwe, polegające na podaniu dożylnym, użycie leku, może wywołać objawy abstynencyjne, zakażenia, inne reakcje skórne i potencjalnie poważne zaburzenia czynności wątroby (patrz Ostrzeżenia i środki ostrożności ). Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku. 5. Jak przechowywać lek Suboxone Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci oraz innych domowników. 70

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Lek Suboxone może jednak stanowić pokusę dla osób nadużywających leków wydawanych na receptę. Lek przechowywać w miejscu zabezpieczonym przed kradzieżą. Przechowywać blister w bezpiecznym miejscu. Nigdy nie należy otwierać blistra wcześniej niż przed samym przyjęciem leku. Nie należy przyjmować leku na oczach dzieci. W razie przypadkowego przyjęcia lub podejrzewania przyjęcia należy natychmiast skontaktować się z pogotowiem ratunkowym. Leków nie wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 6. Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek Suboxone - Substancjami czynnymi leku są buprenorfina i nalokson. Każda tabletka leku Suboxone 2 mg/0,5 mg zawiera 2 mg buprenorfiny (w postaci chlorowodorku buprenorfiny) i 0,5 mg naloksonu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku naloksonu). - Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: laktoza jednowodna, mannitol, skrobia kukurydziana, powidon K30, kwas cytrynowy bezwodny, sodu cytrynian, magnezu stearynian, potasu acesulfamu oraz naturalny aromat cytrynowy i limonowy. Jak wygląda lek Suboxone i co zawiera opakowanie Tabletki Suboxone 2 mg/0,5 mg są to białe, sześciokątne, obustronnie wypukłe tabletki o wielkości 6,5 mm, z wytłoczonym napisem N2 po jednej stronie. Pakowane w opakowania po 7 i 28 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny: Indivior UK Limited 103-105 Bath Road Slough Berkshire SL1 3UH Wielka Brytania Tel. + 800 270 81 901 Wytwórca: Reckitt Benckiser Healthcare (UK) Ltd, Dansom Lane, Hull, East Yorkshire HU8 7DS, Wielka Brytania. 71

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: België/Belgique/Belgien, България, Česká republika, Danmark, Deutschland, Eesti, Ελλάδα, España, Hrvatska, Ireland, Ísland, Italia, Κύπρος, Latvija, Lietuva, Luxembourg/Luxemburg, Magyarország, Malta, Nederland, Norge, Österreich, Polska, Portugal, România, Slovenija, Slovenská republika, Suomi/Finland, Sverige, United Kingdom. Indivior UK Limited Telefon +800 270 81 901 Email: PatientSafetyRoW@indivior.com France Indivior UK Limited Telefon 0800 909 972 Email: PatientSafetyFrance@indivior.com Data ostatniej aktualizacji ulotki: Szczegółowa informacja o tym leku jest dostępna na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków http://www.ema.europa.eu/ 72

Ulotka dla pacjenta: Informacja dla użytkownika Suboxone 8 mg/2 mg tabletki podjęzykowe buprenorfina/nalokson Należy zapoznać się z treścią ulotki przed przyjęciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza,farmaceuty lub pielęgniarki. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4. Spis treści ulotki 1. Co to jest lek Suboxone i w jakim celu się go stosuje 2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Suboxone 3. Jak stosować lek Suboxone 4. Możliwe działania niepożądane 5 Jak przechowywać lek Suboxone 6. Zawartość opakowania i inne informacje 1. Co to jest lek Suboxone i w jakim celu się go stosuje Suboxone jest produktem stosowanym w leczeniu uzależnień od narkotyków opioidowych, takich jak heroina lub morfina u pacjentów uzależnionych, którzy wyrazili zgodę na leczenie. Lek Suboxone jest stosowany u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 15 lat, którzy korzystają również z leczenia medycznego, społecznego i psychologicznego. 2. Informacje ważne przed przyjęciemleku Suboxone Kiedy nie stosować leku Suboxone jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na buprenorfinę, nalokson lub którykolwiek z pozostałych składników leku Suboxone (wymienionych w punkcie 6); jeśli pacjent ma poważne problemy z oddychaniem; jeśli pacjent ma poważne ciężką chorobę wątroby; jeśli pacjent znajduje się w stanie upojenia alkoholowego lub występuje u niego drżenie, pocenie się, lęk, splątanie lub halucynacje spowodowane alkoholem; jeśli pacjent przyjmuje naltrekson lub nalmefen, które są stosowane w leczeniu uzależnienia od alkoholu lub opioidów. Ostrzeżenia i środki ostrożności Powiadomić lekarza przed przyjęciem leku Suboxone w przypadku występowania: astmy lub innych problemów z oddychaniem jakichkolwiek chorób wątroby, na przykład zapalenia wątroby obniżonego ciśnienia krwi niedawnego urazu głowy lub choroby mózgu 73

zaburzeń układu moczowego (zwłaszcza w związku z powiększonym gruczołem krokowym u mężczyzn) jakichkolwiek chorób nerek problemów z tarczycą zaburzeń funkcji nadnerczy (np. choroba Addisona). Ważne informacje, o których należy pamiętać: Dodatkowy monitoring Pacjenci w wieku poniżej 18 lat lub powyżej 65 lat moga być dodatkowo monitorowani przez lekarza. Ten lek nie powinien być przyjmowany przez osoby w wieku poniżej 15 lat. Niewłaściwe używanie i nadużywanie Lek ten może być obiektem zainteresowania osób nadużywających leków przepisywanych na receptę i powinien być przechowywany w miejscu zabezpieczonym przed kradzieżą. Nie należy przekazywać leku innym osobom. Może spowodować u nich różne dolegliwości lub nawet zgon. Problemy z oddychaniem Pewna liczba osób zmarła z powodu niewydolności oddechowej (niezdolności do oddychania), powstałej na skutek niewłaściwego użycia tego leku lub przyjmowania go w połączeniu z innymi środkami hamującymi czynność ośrodkowego układu nerwowego, takimi jako alkohol, benzodiazepiny (trankwilizatory) czy inne opioidy. Ten lek może powodować poważną, potencjalnie śmiertelną depresję oddechową (zmniejszona zdolność oddychania) u dzieci i osób nieuzależnionych, które przypadkowo lub celowo przyjęły lek. Uzależnienie Produkt ten może spowodować uzależnienie. Objawy abstynencyjne Produkt ten może wywołać objawy abstynencyjne, jeżeli został przyjęty wcześniej niż sześć godzin po użyciu krótko działającego opioidu (np. morfiny, heroiny) lub wcześniej niż 24 godziny po użyciu długo działającego opioidu, takiego jak metadon. W przypadku nagłego przerwania stosowania lek Suboxone może wywołać objawy abstynencyjne Uszkodzenie wątroby Znane są przypadki uszkodzenia wątroby po stosowaniu leku Suboxone, zwłaszcza jeżeli lek był niewłaściwie używany. Mogły one być spowodowane równieżinfekcjami wirusowymi (przewlekłe zapalenie wątroby typu C), nadużywaniem alkoholu, anoreksją lub stosowaniem innych leków mogących spowodować uszkodzenie wątroby (patrz punkt 4).. Lekarz może zlecać regularne badania krwi, pozwalające na monitorowanie stanu wątroby pacjenta. W przypadku występowania jakichkolwiek problemów z wątrobą należy poinformować o nich lekarza przed rozpoczęciem stosowania leku Suboxone. Ciśnienie krwi Lek ten może powodować nagłe obniżenie ciśnienia krwi, sprawiając, że pacjent może mieć zawroty głowy podczas zbyt szybkiego wstawania z pozycji siedzącej lub leżącej. Rozpoznanie chorób niepowiązanych 74

Lek ten może maskować objawy bólowe, które mogłyby pomóc w rozpoznaniu pewnych chorób. Należy pamiętać o poinformowaniu lekarza o przyjmowaniu tego leku. Inne leki i lek Suboxone Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Niektóre leki mogą nasilić działania niepożądane leku Suboxone, a czasem być przyczyną bardzo poważnych reakcji.w czasie przyjmowania leku Suboxone nie należy stosować innych leków bez wcześniejszego skonsultowania się z lekarzem, a w szczególności: Benzodiazepiny (stosowane w leczeniu stanów lękowych lub zaburzeń snu) takie jak diazepam, temazepam, alprazolam. Lekarz przepisze prawidłową dawkę. Przyjęcie nieprawidłowej dawki benzodiazepin może być przyczyną zgonu spowodowanego niewydolnością oddechową (niemożnością oddychania). Inne leki, które mogą powodować uczucie senności, stosowane do leczenia stanów lękowych, bezsenności, konwulsji/drgawek, bólu. Tego typu leki powodują problemy z koncentracją, utrudniające prowadzenie samochodu i obsługę maszyn. Mogą także powodować groźne zaburzenia funkcjonowania centralnego układu nerwowego. Poniżej zamieszczono przykłady tego typu leków: inne leki opioidowe, takie jak metadon, niektóre środki przeciwbólowe i przeciwkaszlowe. antydepresanty (stosowane w leczeniu depresji) takie jak takie jak izokarboksazyd, fenelzyna, selegelina, tranylcypromina i walproinian mogą wzmacniać działanie omawianego leku. antagoniści receptora histaminowego (stosowani w leczeniu alergii), tacy jak difenhydramina i chlorfenamina. barbiturany (stosowane do usypiania lub uspokojenia), takie jak fenobarbital, sekobarbital. środki uspokajające (stosowane do usypiania lub uspokojenia), takie jak wodzian chloralu. klonidyna (stosowana w leczeniu nadciśnienia) może nasilić działanie omawianego leku. leki przeciwretrowirusowe (stosowane w leczeniu HIV), takie jak rytonawir, nelfinawir, indynawir mogą nasilić działanie omawianego leku. niektóre leki przeciwgrzybicze (do leczenia zakażeń grzybami), takie jak ketokonazol, itrakonazol, niektóre antybiotyki mogą wydłużyć czas działania omawianego leku. niektóre leki mogą osłabić działanie leku Suboxone. Należą do nich leki stosowane w leczeniu padaczki (takie jak karbamazepina i fenytoina) oraz leki stosowane w leczeniu gruźlicy (ryfampicyna) naltrekson i nalmefen (leki stosowane w leczeniu uzależnień) mogą uniemożliwić terapeutyczne działanie Suboxone. Leki te nie powinny być stosowane w tym samym czasie, co Suboxone, ponieważ może dojść do nagłego wystąpienia długotrwałych i intensywnych objawówodstawiennych. Stosowanie leku Suboxone z jedzeniem, piciem i alkoholem Alkohol spożywany z lekiem Suboxone może nasilać senność oraz zwiększać ryzyko niewydolności oddechowej. Nie pić alkoholu w trakcie przyjmowania leku Suboxone. Nie należy połykać ani spożywać jedzenia ani picia, dopóki tabletka nie rozpuści się całkowicie. Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Ryzyko stosowania leku Suboxone przez kobiety w ciąży nie jest znane. Należy powiadomić lekarza prowadzącego o ciąży lub zamiarze zajścia w ciążę. Lekarz prowadzący zdecyduje, czy należy kontynuować leczenie stosując inne leki. 75

W czasie ciąży, szczególnie na późnych jej etapach leki takie jak Suboxone mogą powodować u nienarodzonego dziecka objawy abstynencyjne, w tym problemy z oddychaniem. Objawy te mogą pojawić się po kilku dniach od urodzenia. Podczas leczenia lekiem Suboxone należy przerwać karmienie piersią ponieważ przenika on do mleka ludzkiego. Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Suboxone może powodować senność. Objaw ten może występować częściej w pierwszych kilku tygodniach leczenia, gdy dawka jest zmieniana, ale także w przypadku spożywania alkoholu lub przyjmowania innego środka uspokajającego w trakcie leczenia lekiem Suboxone. Przed określeniem wpływu, jaki lek wywołuje u konkretnego pacjenta, pacjent nie powinien prowadzić pojazdów, posługiwać się żadnymi narzędziami ani obsługiwać żadnych maszyn, oraz wykonywać innych niebezpiecznych czynności. Suboxone zawiera laktozę Jeżeli pacjent został poinformowany przez lekarza o nietolerancji niektórych cukrów, powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego produktu leczniczego. 3. Jak stosować lek Suboxone Leczenie jest zalecane i monitorowane przez lekarzy posiadających doświadczenie w leczeniu uzależnień od narkotyków. Lekarz określi najlepszą dawkę dla pacjenta. W trakcie leczenia, w zależności od reakcji pacjenta, lekarz może dostosować dawkę. Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Rozpoczęcie leczenia Zalecana dawka początkowa u dorosłych i młodzieży powyżej 15 lat wynosi jedną do dwu tabletek Suboxone 2 mg/0,5 mg. W pierwszym dniu, zależnie od indywidualnych wymagań pacjenta, można podać dodatkowo jedną do dwu tabletek Suboxone 2 mg/0,5 mg. Przed przyjęciem pierwszej dawki leku Suboxone objawy zespołu abstynencyjnego powinny być wyraźne. Od lekarskiej oceny gotowości pacjenta będzie zależeć wyznaczenie momentu przyjęcia pierwszej dawki leku Suboxone. Rozpoczęcie leczenia lekiem Suboxone w przypadku uzależnieniaod heroiny W przypadku uzależnienia od heroiny lub krótko działającego opioidu pierwszą dawkę leku Suboxone należy przyjąć po wystąpieniu objawów abstynencyjnych, ale nie wcześniej niż 6 godzin po ostatnim przyjęciu opioidów. Rozpoczęcie leczenia lekiem Suboxone w przypadku uzależnienia od metadonu 76

W przypadku przyjmowania metadonu lub opioidu o przedłużonym działaniu, przed rozpoczęciem leczenia lekiem Suboxone, dawkę metadonu należy zmniejszyć, najlepiej do poziomu poniżej 30 mg na dobę. Pierwszą dawkę leku Suboxone należy przyjąć po wystąpieniu objawów abstynencyjnych, ale nie wcześniej niż 24 godziny po ostatnim przyjęciu metadonu. Przyjmowanie leku Suboxone Przyjmować jedną dawkę raz dziennie, umieszczając tabletki pod językiem. Trzymać tabletki pod językiem do czasu całkowitego rozpuszczenia. Może to trwać 5 10 minut. Nie rozgryzać ani nie połykać tabletek, ponieważ lek nie będzie wtedy działać i może dojść do wystąpienia objawów abstynencyjnych. Nie jeść i nie pić do czasu całkowitego rozpuszczenia tabletek. Jak należy wyjąć tabletkę z blistra 1 1. Nie należy wyciskać tabletki przez folię. 2. Należy usunąć tylko jedną tabletkę z blistra, rozrywając go wzdłuż linii perforowanej. W przypadku uszkodzenia blistra wyrzuć tabletkę. 3. Należy chwycić za odstający róg folii, pociągnąć folię i wyjąć tabletkę. Dostosowanie dawki i leczenie podtrzymujące: W dniach po rozpoczęciu leczenia lekarz może zwiększyć przyjmowaną dawkę leku Suboxone w zależności od potrzeb pacjenta. Jeśli pacjent ma wrażenie, że działanie leku Suboxone jest zbyt silne lub za słabe, powinien skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Maksymalna dawka dobowa wynosi 24 mg (tj. trzy tabletki Suboxone 8 mg/2 mg, jeśli w leczeniu uzyskano stabilizację stanu pacjenta). 77

Po okresie skutecznego leczenia lekarz może wraz z pacjentem stopniowo zmniejszać dawkę, aż do osiągnięcia mniejszej dawki podtrzymującej. Przerywanie leczenia W zależności od stanu pacjenta, dawkę leku Suboxone można dalej zmniejszać pod ścisłym nadzorem lekarskim, aż w końcu będzie można przestać podawać lek. Nie należy w żaden sposób zmieniać leczenia ani przerywać go bez zgody lekarza prowadzącego. Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Suboxone W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki leku pacjent powinien niezwłocznie udać się lub zostać przewieziony na pogotowie lub do szpitala w celu podjęcia leczenia bowiem przedawkowanie leku Suboxone może spowodować poważne i zagrażające życiu problemy z oddychaniem. Do objawów przedawkowania należy uczucie senności i braku koordynacji, połączone ze spowolnionymi odruchami, zamazanym widzeniem i (lub) problemami z mówieniem. Możliwe jest wystąpienie problemów z logicznym myśleniem oraz znaczne spowolnienie oddychania w stosunku do typowego dla pacjenta. Pominięcie przyjęcia leku Suboxone W razie pominięcia dawki leku należy jak najszybciej powiadomić swojego lekarza. Przerwanie przyjmowania leku Suboxone Nie należy w żaden sposób zmieniać leczenia ani przerywać go bez zgody lekarza prowadzącego. Nagłe przerwanie leczenia może wywołać objawy abstynencyjne. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. 4. Możliwe działania niepożądane Jak każdy lek, lek Suboxone może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Jeśli wystąpią poniższe działania niepożądane, należy niezwłocznie powiadomić swojego lekarza lub zwrócić się o pomoc lekarską: obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, mogący powodować trudności z przełykaniem lub oddychaniem, ciężka pokrzywka/wysypka. Mogą to być objawy zagrażającej życiu reakcji alergicznej. uczucie senności oraz braku koordynacji, zamazane widzenie, niewyraźna mowa, niemożność logicznego myślenia lub spowolnienie oddychania w stosunku do typowego dla pacjenta. Należy także niezwłocznie powiadomić lekarza w razie wystąpienia działań niepożądanych, takich jak: uczucie znacznego zmęczenia, świąd oraz zażółcenie skóry lub gałek ocznych. Mogą to być objawy uszkodzenia wątroby. słyszenie lub widzenie rzeczy nieistniejących (halucynacje). Stwierdzone działania niepożądane leku Suboxone Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż jednej osoby na 10): Bezsenność (niemożność zaśnięcia), zaparcia, mdłości, nadmierne pocenie się, ból głowy, zespół 78

abstynencyjny Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1osoby na 10): Utrata masy ciała, obrzęk (rąk i stóp), zmęczenie, senność, lęk, nerwowość, mrowienie, depresja, obniżenie popędu płciowego, zwiększone napięcie mięśni, zaburzone funkcje umysłowe, zwiększone łzawienie (łzy w oczach) lub inne zaburzenia łzawienia, zamglone widzenie, nagłe zaczerwienienia skóry, podwyższone ciśnienie krwi, migreny, nieżyt nosa, ból gardła i bolesne przełykanie, nasilenie kaszlu, rozstrój żołądka, lub dyskomfort odczuwany w żołądku, biegunka, nieprawidłowa czynność wątroby, wzdęcia, wymioty, wysypka, świąd, pokrzywka, ból, ból stawów, ból mięśni, kurcze nóg (kurcze mięśni), zaburzenia erekcji, nieprawidłowości w badaniu moczu, ból brzucha, ból pleców, osłabienie, zakażenie, dreszcze, ból w klatce piersiowej, gorączka, objawy grypopodobne, odczucie ogólnego dyskomfortu, przypadkowy uraz spowodowany utratą świadomości lub brakiem koordynacji, omdlenie i zawroty głowy. Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1osoby na 100): Obrzęk węzłów chłonnych, pobudzenie, drżenie, dziwna treść snów, nadmierna aktywność mięśni, depersonalizacja (nieczucie się sobą), uzależnienie od leku, amnezja (zaburzenia pamięci), utrata zainteresowania, przesadnie dobre samopoczucie, drgawki, zaburzenia mowy, zwężenie źrenic, problemy z oddawaniem moczu, zakażenie lub zapalenie spojówek, szybkie lub wolne bicie serca, niskie ciśnienie krwi, kołatania serca, zawał serca (atak serca), ucisk w klatce piersiowej, duszność, astma, ziewanie, ból i rany w obrębie jamy ustnej, przebarwienie języka, trądzik, guzki skórne, wypadanie włosów, sucha lub łuszcząca się skóra, zapalenie stawów, zakażenie dróg moczowych, nieprawidłowe wyniki badań krwi, obecność krwi w moczu, nieprawidłowa ejakulacja, problemy menstruacyjne lub zakażenia pochwy, kamienie nerkowe, białko w moczu, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu, wrażliwość na gorąco lub zimno, udar cieplny, utrata apetytu, uczucie wrogości. Częstość nieznana (nie można jej określić na podstawie dostępnych danych): Nagły zespół abstynencyjny spowodowany zbyt wczesnym przyjęciem leku Suboxone po użyciu nielegalnych opioidów, zespół abstynencyjny u noworodka. Powolny oddech lub trudności w oddychaniu, uszkodzenia wątroby z żółtaczką lub bez żółtaczki, omamy, obrzęk twarzy i gardła lub zagrażające życiu reakcje alergiczne, spadek ciśnienia krwi przy zmianie pozycji z siedzącej lub leżącej na stojącą. Niewłaściwe, polegające na podaniu dożylnym, użycie leku, może wywołać objawy abstynencyjne, zakażenia, inne reakcje skórne i potencjalnie poważne zaburzenia czynności wątroby (patrz Ostrzeżenia i środki ostrożności ). Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku. 5. Jak przechowywać lek Suboxone Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci oraz innych domowników. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. 79

Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Lek Suboxone może jednak stanowić pokusę dla osób nadużywających leków wydawanych na receptę. Lek przechowywać w miejscu zabezpieczonym przed kradzieżą. Przechowywać blister w bezpiecznym miejscu. Nigdy nie należy otwierać blistra wcześniej niż przed samym przyjęciem leku. Nie należy przyjmować leku na oczach dzieci. W razie przypadkowego przyjęcia lub podejrzewania przyjęcia należy natychmiast skontaktować się z pogotowiem ratunkowym. Leków nie wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 6. Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek Suboxone - Substancjami czynnymi leku są buprenorfina i nalokson. Każda tabletka leku Suboxone 8 mg/2 mg zawiera 8 mg buprenorfiny (w postaci chlorowodorku buprenorfiny) i 2 mg naloksonu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku naloksonu). - Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: laktoza jednowodna, mannitol, skrobia kukurydziana, powidon K30, kwas cytrynowy bezwodny, sodu cytrynian, magnezu stearynian, potasu acesulfamu oraz naturalny aromat cytrynowy i limonowy. Jak wygląda lek Suboxone i co zawiera opakowanie Tabletki Suboxone 8 mg/2 mg są to białe, sześciokątne, obustronnie wypukłe tabletki o wielkości 11 mm, z wytłoczonym i napisem N8 po jednej stronie. Pakowane w opakowania po 7 i 28 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Podmiot odpowiedzialny: Indivior UK Limited 103-105 Bath Road Slough Berkshire SL1 3UH Wielka Brytania Tel. + 800 270 81 901 Wytwórca: Reckitt Benckiser Healthcare (UK) Ltd, Dansom Lane, Hull, East Yorkshire HU8 7DS, Wielka Brytania. W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do podmiotu odpowiedzialnego: 80

België/Belgique/Belgien, България, Česká republika, Danmark, Deutschland, Eesti, Ελλάδα, España, Hrvatska, Ireland, Ísland, Italia, Κύπρος, Latvija, Lietuva, Luxembourg/Luxemburg, Magyarország, Malta, Nederland, Norge, Österreich, Polska, Portugal, România, Slovenija, Slovenská republika, Suomi/Finland, Sverige, United Kingdom. Indivior UK Limited Telefon +800 270 81 901 Email: PatientSafetyRoW@indivior.com France Indivior UK Limited Telefon 0800 909 972 Email: PatientSafetyFrance@indivior.com Data ostatniej aktualizacji ulotki: Szczegółowa informacja o tym leku jest dostępna na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków http://www.ema.europa.eu/ 81

Ulotka dla pacjenta: Informacja dla użytkownika Suboxone 16 mg/4 mg tabletki podjęzykowe buprenorfina/nalokson Należy zapoznać się z treścią ulotki przed przyjęciem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4. Spis treści ulotki 1. Co to jest lek Suboxone i w jakim celu się go stosuje 2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Suboxone 3. Jak stosować lek Suboxone 4. Możliwe działania niepożądane 5 Jak przechowywać lek Suboxone 6. Zawartość opakowania i inne informacje 1. Co to jest lek Suboxone i w jakim celu się go stosuje Suboxone jest produktem stosowanym w leczeniu uzależnień od narkotyków opioidowych, takich jak heroina lub morfina u pacjentów uzależnionych, którzy wyrazili zgodę na leczenie. Lek Suboxone jest stosowany u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 15 lat, którzy korzystają również z leczenia medycznego, społecznego i psychologicznego. 2. Informacje ważne przed przyjęciemleku Suboxone Kiedy nie stosować leku Suboxone jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na buprenorfinę, nalokson lub którykolwiek z pozostałych składników leku Suboxone (wymienionych w punkcie 6); jeśli pacjent ma poważne problemy z oddychaniem; jeśli pacjent ma poważne ciężką chorobę wątroby; jeśli pacjent znajduje się w stanie upojenia alkoholowego lub występuje u niego drżenie, pocenie się, lęk, splątanie lub halucynacje spowodowane alkoholem; jeśli pacjent przyjmuje naltrekson lub nalmefen, które są stosowane w leczeniu uzależnienia od alkoholu lub opioidów. Ostrzeżenia i środki ostrożności Powiadomić lekarza przed przyjęciem leku Suboxone w przypadku występowania: astmy lub innych problemów z oddychaniem jakichkolwiek chorób wątroby, na przykład zapalenia wątroby obniżonego ciśnienia krwi niedawnego urazu głowy lub choroby mózgu 82

zaburzeń układu moczowego (zwłaszcza w związku z powiększonym gruczołem krokowym u mężczyzn) jakichkolwiek chorób nerek problemów z tarczycą zaburzeń funkcji nadnerczy (np. choroba Addisona). Ważne informacje, o których należy pamiętać: Dodatkowy monitoring Pacjenci w wieku poniżej 18 lat lub powyżej 65 lat moga być dodatkowo monitorowani przez lekarza. Ten lek nie powinien być przyjmowany przez osoby w wieku poniżej 15 lat. Niewłaściwe używanie i nadużywanie Lek ten może być obiektem zainteresowania osób nadużywających leków przepisywanych na receptę i powinien być przechowywany w miejscu zabezpieczonym przed kradzieżą. Nie należy przekazywać leku innym osobom. Może spowodować u nich różne dolegliwości lub nawet zgon. Problemy z oddychaniem Pewna liczba osób zmarła z powodu niewydolności oddechowej (niezdolności do oddychania), powstałej na skutek niewłaściwego użycia tego leku lub przyjmowania go w połączeniu z innymi środkami hamującymi czynność ośrodkowego układu nerwowego, takimi jako alkohol, benzodiazepiny (trankwilizatory) czy inne opioidy. Ten lek może powodować poważną, potencjalnie śmiertelną depresję oddechową (zmniejszona zdolność oddychania) u dzieci i osób nieuzależnionych, które przypadkowo lub celowo przyjęły lek. Uzależnienie Produkt ten może spowodować uzależnienie. Objawy abstynencyjne Produkt ten może wywołać objawy abstynencyjne, jeżeli został przyjęty wcześniej niż sześć godzin po użyciu krótko działającego opioidu (np. morfiny, heroiny) lub wcześniej niż 24 godziny po użyciu długo działającego opioidu, takiego jak metadon. W przypadku nagłego przerwania stosowania lek Suboxone może wywołać objawy abstynencyjne Uszkodzenie wątroby Znane są przypadki uszkodzenia wątroby po stosowaniu leku Suboxone, zwłaszcza jeżeli lek był niewłaściwie używany. Mogły one być spowodowane równieżinfekcjami wirusowymi (przewlekłe zapalenie wątroby typu C), nadużywaniem alkoholu, anoreksją lub stosowaniem innych leków mogących spowodować uszkodzenie wątroby (patrz punkt 4). Lekarz może zlecać regularne badania krwi, pozwalające na monitorowanie stanu wątroby pacjenta. W przypadku występowania jakichkolwiek problemów z wątrobą należy poinformować o nich lekarza przed rozpoczęciem stosowania leku Suboxone. Ciśnienie krwi Lek ten może powodować nagłe obniżenie ciśnienia krwi, sprawiając, że pacjent może mieć zawroty głowy podczas zbyt szybkiego wstawania z pozycji siedzącej lub leżącej. Rozpoznanie chorób niepowiązanych 83

Lek ten może maskować objawy bólowe, które mogłyby pomóc w rozpoznaniu pewnych chorób. Należy pamiętać o poinformowaniu lekarza o przyjmowaniu tego leku. Inne leki i lek Suboxone Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Niektóre leki mogą nasilić działania niepożądane leku Suboxone, a czasem być przyczyną bardzo poważnych reakcji.w czasie przyjmowania leku Suboxone nie należy stosować innych leków bez wcześniejszego skonsultowania się z lekarzem, a w szczególności: Benzodiazepiny (stosowane w leczeniu stanów lękowych lub zaburzeń snu) takie jak diazepam, temazepam, alprazolam. Lekarz przepisze prawidłową dawkę. Przyjęcie nieprawidłowej dawki benzodiazepin może być przyczyną zgonu spowodowanego niewydolnością oddechową (niemożnością oddychania). Inne leki, które mogą powodować uczucie senności, stosowane do leczenia stanów lękowych, bezsenności, konwulsji/drgawek, bólu. Tego typu leki powodują problemy z koncentracją, utrudniające prowadzenie samochodu i obsługę maszyn. Mogą także powodować groźne zaburzenia funkcjonowania centralnego układu nerwowego. Poniżej zamieszczono przykłady tego typu leków: inne leki opioidowe, takie jak metadon, niektóre środki przeciwbólowe i przeciwkaszlowe. antydepresanty (stosowane w leczeniu depresji) takie jak takie jak izokarboksazyd, fenelzyna, selegelina, tranylcypromina i walproinian mogą wzmacniać działanie omawianego leku. antagoniści receptora histaminowego (stosowani w leczeniu alergii), tacy jak difenhydramina i chlorfenamina. barbiturany (stosowane do usypiania lub uspokojenia), takie jak fenobarbital, sekobarbital. środki uspokajające (stosowane do usypiania lub uspokojenia), takie jak wodzian chloralu. klonidyna (stosowana w leczeniu nadciśnienia) może nasilić działanie omawianego leku. leki przeciwretrowirusowe (stosowane w leczeniu HIV), takie jak rytonawir, nelfinawir, indynawir mogą nasilić działanie omawianego leku. niektóre leki przeciwgrzybicze (do leczenia zakażeń grzybami), takie jak ketokonazol, itrakonazol, niektóre antybiotyki mogą wydłużyć czas działania omawianego leku. niektóre leki mogą osłabić działanie leku Suboxone. Należą do nich leki stosowane w leczeniu padaczki (takie jak karbamazepina i fenytoina) oraz leki stosowane w leczeniu gruźlicy (ryfampicyna) naltrekson i nalmefen (leki stosowane w leczeniu uzależnień) mogą uniemożliwić terapeutyczne działanie Suboxone. Leki te nie powinny być stosowane w tym samym czasie, co Suboxone, ponieważ może dojść do nagłego wystąpienia długotrwałych i intensywnych objawówodstawiennych. Stosowanie leku Suboxone z jedzeniem, piciem i alkoholem Alkohol spożywany z lekiem Suboxone może nasilać senność oraz zwiększać ryzyko niewydolności oddechowej. Nie pić alkoholu w trakcie przyjmowania leku Suboxone. Nie należy połykać ani spożywać jedzenia ani picia, dopóki tabletka nie rozpuści się całkowicie. Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Ryzyko stosowania leku Suboxone przez kobiety w ciąży nie jest znane. Należy powiadomić lekarza prowadzącego o ciąży lub zamiarze zajścia w ciążę. Lekarz prowadzący zdecyduje, czy należy kontynuować leczenie stosując inne leki. 84

W czasie ciąży, szczególnie na późnych jej etapach leki takie jak Suboxone mogą powodować u nienarodzonego dziecka objawy abstynencyjne, w tym problemy z oddychaniem. Objawy te mogą pojawić się po kilku dniach od urodzenia. Podczas leczenia lekiem Suboxone należy przerwać karmienie piersią ponieważ przenika on do mleka ludzkiego. Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Suboxone może powodować senność. Objaw ten może występować częściej w pierwszych kilku tygodniach leczenia, gdy dawka jest zmieniana, ale także w przypadku spożywania alkoholu lub przyjmowania innego środka uspokajającego w trakcie leczenia lekiem Suboxone. Przed określeniem wpływu, jaki lek wywołuje u konkretnego pacjenta, pacjent nie powinien prowadzić pojazdów, posługiwać się żadnymi narzędziami ani obsługiwać żadnych maszyn, oraz wykonywać innych niebezpiecznych czynności. Suboxone zawiera laktozę Jeżeli pacjent został poinformowany przez lekarza o nietolerancji niektórych cukrów, powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego produktu leczniczego. 3. Jak stosować lek Suboxone Leczenie jest zalecane i monitorowane przez lekarzy posiadających doświadczenie w leczeniu uzależnień od narkotyków. Lekarz określi najlepszą dawkę dla pacjenta. W trakcie leczenia, w zależności od reakcji pacjenta, lekarz może dostosować dawkę. Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Rozpoczęcie leczenia Zalecana dawka początkowa u dorosłych i młodzieży powyżej 15 lat wynosi jedną do dwu tabletek Suboxone 2 mg/0,5 mg. W pierwszym dniu, zależnie od indywidualnych wymagań pacjenta, można podać dodatkowo jedną do dwu tabletek Suboxone 2 mg/0,5 mg. Przed przyjęciem pierwszej dawki leku Suboxone objawy zespołu abstynencyjnego powinny być wyraźne. Od lekarskiej oceny gotowości pacjenta będzie zależeć wyznaczenie momentu przyjęcia pierwszej dawki leku Suboxone. Rozpoczęcie leczenia lekiem Suboxone w przypadku uzależnienia od heroiny W przypadku uzależnienia od heroiny lub krótko działającego opioidu pierwszą dawkę leku Suboxone należy przyjąć po wystąpieniu objawów abstynencyjnych, ale nie wcześniej niż 6 godzin po ostatnim przyjęciu opioidów. Rozpoczęcie leczenia lekiem Suboxone w przypadku uzależnienia od metadonu 85

W przypadku przyjmowania metadonu lub opioidu o przedłużonym działaniu, przed rozpoczęciem leczenia lekiem Suboxone, dawkę metadonu należy zmniejszyć, najlepiej do poziomu poniżej 30 mg na dobę. Pierwszą dawkę leku Suboxone należy przyjąć po wystąpieniu objawów abstynencyjnych, ale nie wcześniej niż 24 godziny po ostatnim przyjęciu metadonu. Przyjmowanie leku Suboxone Przyjmować jedną dawkę raz dziennie, umieszczając tabletki pod językiem. Trzymać tabletki pod językiem do czasu całkowitego rozpuszczenia. Może to trwać 5 10 minut. Nie rozgryzać ani nie połykać tabletek, ponieważ lek nie będzie wtedy działać i może dojść do wystąpienia objawów abstynencyjnych. Nie jeść i nie pić do czasu całkowitego rozpuszczenia tabletek. Jak należy wyjąć tabletkę z blistra 1 1. Nie należy wyciskać tabletki przez folię. 2. Należy usunąć tylko jedną tabletkę z blistra, rozrywając go wzdłuż linii perforowanej. W przypadku uszkodzenia blistra wyrzuć tabletkę. 3. Należy chwycić za odstający róg folii, pociągnąć folię i wyjąć tabletkę. Dostosowanie dawki i leczenie podtrzymujące: W dniach po rozpoczęciu leczenia lekarz może zwiększyć przyjmowaną dawkę leku Suboxone w zależności od potrzeb pacjenta. Jeśli pacjent ma wrażenie, że działanie leku Suboxone jest zbyt silne lub za słabe, powinien skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Maksymalna dawka dobowa wynosi 24 mg (tj. trzy tabletki Suboxone 8 mg/2 mg, jeśli w leczeniu uzyskano stabilizację stanu pacjenta). 86