8 grudzień 2012 Temat: Odkryj swoje powołanie za wstawiennictwem świętego Dominika Postawa Jezusa wobec Ojca, postawą ucznia, słowo Boże do Jana, Prorocy słyszą Boga, nawrócenie sw. Dominika, głoszenie słowa bożego, czasy współczesne - nie ma mowy o chrześcijanach letnich, dawać świadectwo o wierze w sposób radykalny, modlitwa świętych Przyjdź Duchu Święty, przyjdź do naszych serc. Przyjdź do nas w nowy sposób. Ożywiaj nas poprzez Słowo Boże, poprzez ewangelię. Przyjdź do nas w tej homilii. Przyjdź kiedy jesteśmy na eucharystii, bo bardzo pragniemy usłyszeć to co masz nam do powiedzenia dzisiaj, teraz w ty miejscu. Chcemy słuchać, bo postawa słuchania jest tą postawą, którą Bóg od nas oczekuje, jako Jego dzieci, Jego uczniów. Kto jest uczniem Jezusa to słucha Jezusa. Przyjdź Duchu Święty, abyśmy słuchali Jezusa, słuchali Jego Słów, słuchali Jego nauk. Przyjdź przez Serce Maryi, przyjdź przez wstawiennictwo Niepokalanie Poczętej Maryi, która przyjęła Słowo do Swojego Serca. Słowo Ciałem się stało w Niej. Przyjdź Duchu Święty przez wstawiennictwo świętego Dominika, który był wielkim, żarliwym głosicielem Słowa. Przyjdź i działaj w nas, przenikaj, przenikaj słowem, oświecaj, prowadź, aby każdy kto tutaj jest i słucha nas mógł nakarmić się słowem, chlebem Słowa. Przyjdź. Spotykamy się w tym miejscy, aby doświadczyć mocy Sowa Bożego, bo Duch Święty daje swoim głosicielom wielką moc słowa. Ci, którzy głoszą Jezusa w Duchu Świętym, głoszą naukę Jezusa, która jest nową nauką, z mocą. Dlatego dzisiaj Duch Święty też będzie do nas przemawiał poprzez Słowo. Jezus był potężny w Słowie jak mówi ewangelia, jak mówią Jego uczniowie, a nawet przeciwnicy, wiedzieli, że Jezus jest mocny, że mówi prawdę, że Jego Słowa nie są słowami rzucanymi na wiatr, że nie mówi to co On chce, ale to co chce Ojciec, aby powiedział. Jezus był we wszystkim podporządkowany Ojcu, z miłości do Ojca we wszystkim chciał słuchać Ojca. Jezus często mówił: Ja ma wam do powiedzenia to, co mi Ojciec nakazał, co mi polecił. Ja nie mówię Sam od Siebie, ale mówię to co usłyszałem od Mojego Ojca. I ta postawa Jezusa, mówi nas, że On sam wobec Swojego Ojca miał postawę ucznia. Dla Jezusa Ojciec, Bóg Ojciec to był jakby Mistrz, Nauczyciel, a On od Swojego Ojca uczył się, uczył się mądrości Ojca, jeżeli tak można powiedzieć. Jako człowiek uczył się mądrości Ojca i tą mądrość Ojca przekazywał całym Sobą. Jezus miał postawę ucznia, czyli słuchał, bo uczeń to ten, który słucha. A kiedy Jezus słuchał? Na modlitwie. Na modlitwie Jezus był nakierowany w szczególny sposób na słuchanie Ojca. Zawsze był nakierowany na glos Ojca, ale wtedy szczególnie, kiedy był 1
chrzczony przez Jana Chrzciciela wodą w Jordanie, to był glos, modli się Jezus w tym czasie i usłyszał glos, i ten glos usłyszał także święty Jan. Kto może usłyszeć glos Boga? Ten, który się modli. Ten, który chce usłyszeć co ma mu Bóg do powiedzenia. Usłyszy. Jezus, święty Jan Chrzciciel oni słyszeli glos Boga. Bóg mówi w taki sposób, że jest to jasne dla odbiorcy o co Bogu chodzi. Bóg, nie mówi w taki sposób, żeby wprowadzić jeszcze większy zamęt, wątpliwości do naszych serc. W ewangelii, którą usłyszeliśmy są słowa takie, że za Kajfasza, Annasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza na pustyni, w piętnastym roku rządów Tyberiusza, za Poncjusza Piłata. Ewangelista Łukasz opisuje w jaki sposób święty Jan Chrzciciel usłyszał Boga, kiedy to się stało, dokładnie nawet, w jakim miejscu, na pustyni, kiedy był sam na sam z Bogiem, Bóg do niego przemówił. Boga można również usłyszeć, to prawda, i w tłumie, będąc w tłumie ludzi, będąc na takim spotkaniu na jakim my jesteśmy, Bóg też mówi i można Go usłyszeć i Go usłyszmy. On mówi poprzez to słowa ludzkie, zewnętrzne, na eucharystii, na homilii, na modlitwie, która będzie później prowadzona, ale będzie także mówił, można powiedzieć, słowami wewnętrznymi. Jan Chrzciciel miał taką łaskę, że słyszał glos Boga, który mówił do niego, w taki sposób, że święty Jan Go odbierał jako glos Boga do niego. Święty Jan nie miał wątpliwości, że Bóg mówi do niego. On był pewny tego. Na dodatek ten, który słyszy glos Boga staje się prorokiem Boga. Prorocy słyszą Boga. I w dzisiejszej ewangelii jest napisane, że święty Jan nie mógł usłyszane słowa od Boga zatrzymać dla siebie, ale musiał je przekazywać innym. Słowo Boże dane prorokowi nie jest tylko dla niego, ale jest także dla tych wszystkich, którzy są głodni słów Boga, głosu Boga. Dzisiaj, kiedy ja głoszę słowo, to tak naprawdę Pan Bóg przeze mnie przemawia mimo, że ja do końca nie jestem świadomy w jaki sposób i jak i jak to się dokonuje, nawet wy tego nie jesteście świadomi, ale Bóg do was mówi posługując się moją osobą, dotyka waszych serc. Święty Dominik, o którym dzisiaj będziemy jeszcze mówili, modlili się do Boga za jego wstawiennictwem, był takim prorokiem Słowa. Był prorokiem, który głosił nową naukę z mocą, ewangelię w taki sposób, ze nawracali się setkami, tysiącami heretycy. Żył w XIII wieku. Był jako młody kapłan też podwładnym takiego biskupa w Hiszpanii, w miejscowości Osma. Był jego najbliższym współpracownikiem. Był bardzo dobrze wykształcony, inteligentny i bogobojny. Żył w Hiszpanii, gdzie pojawił się problem heretyków, zwanych Katarami Albigensami. Został wysłany razem ze swoim biskupem, a potem już sam na misje nawracania tych heretyków, odzyskiwania ich dla Chrystusa, ale widział, że ci heretycy, 2
mimo, że głosili też herezje, potrafili i również żyć ewangelią, bo to był odłam chrześcijaństwa. Potrafili żyć ewangelią, oczywiście w taki sposób trochę wyżywiony, ale byli ubodzy. Byli ludźmi, którzy żyli pokornie, skromnie, którzy głosili Jezusa w taki sposób w jaki powinno się Go głosić w sensie ubóstwa, nie zbierania za ewangelię pieniędzy. On wiedział, że w Katarach było również, w tych heretykach, sekciarzach wiele dobrych rzeczy. Wiele dobra, wiele dobrych intencji chociaż niestety rozmieli ewangelię, często w sposób jakby wykrzywiony i nie chcieli żyć ewangelią w kościele, bo uważali, że kościół jest zapusty, że biskupi, kapłani, odeszli do ewangelii i nie powinno się ich słuchać. Święty Dominik podziwiał ich też moc, bo kiedy głosili Chrystusa, oczywiście po swojemu, to wielu się nawracało. Po prostu cale miasta i wsie nawracały się na tą sektę chrześcijańską. Mieli takich mówców, którzy byli właśnie ubodzy i pokorni. I święty Dominik zrozumiał, że są jakby niewielkie skutki tego jego głoszenia ewangelii, bo on sam ma wszystkiego pod dostatkiem i nie ma również takiej w sobie mocy słowa. Zrozumiał, że musi stać się ubogim, że musi pójść na miejsce pustynne i tam zacząć słuchać Boga. I tak zrobił. Przez jakiś czas poszedł na miejsce odosobnione, na pewnego rodzaju taką pustelnię i postanowił słuchać Boga. I postanowił, że stanie się też ubogi, że będzie takim ubogim wędrowcem i ubogim głosicielem Jezusa Chrystusa, że będzie się więcej modlił i więcej czytał ewangelie, że będzie również takim człowiekiem, który nie będzie zarabiał na ewangelii. I tak się stało, że po krótkim też czasie, pewnego swojego też nawrócenia, kiedy stal się ubogi jako kapłan, zaczął głosić Chrystusa w taki sposób, że działo się wiele cudów i wiele znaków, wiele uzdrowień, uwolnień, wiele nawróceń. Tak jak wcześniej pod wpływem mówców katarskich, heretyckich cale wsie i miasta się nawracały, można powiedzieć na ich nauk, tak samo pod wypływem świętego Dominika, jego ubóstwa, jego miłości, jego pokory, jego sposobu życia, jego sposobu głoszenia Jezusa w Duchu Świętym ludzie się nawracali całymi miastami i wioskami. Odzyskiwał ich dla kościoła. I tam samo w tych czasach żyjmy bardzo trudnych, zagmatwanych. Bardzo trudno też słuchać też czasami ludzi kościoła, którzy nie zawsze żyją tym czym powinni. Nie zawsze żyją tak jak głosi ewangelia. Nie zawsze żyją tak jak sami głoszą. Nie dziwne, że niektórzy wierni nie chcą słuchać, lekceważą glos takich ludzi kościoła. Niekiedy nawet gardzą czy wypominają błędy tych osób. Żyjemy w takich czasach, gdzie wielu ludzi choć są w kościele, to są ludźmi niewierzącymi. Nie słuchają ani Boga, ani kościoła, często się nie modlą, zachowują jeszcze pewien rytualizm. Jak wiele osób odchodzi także do sekt. Jak wiele osób nasza wspólnota i ja sam też spotykam ludzi, którzy byli zagubieni w sektach, w sektach satanistycznych, 3
Jehowych, hinduistycznych różnego rodzaju i przychodzą jako okaleczeni. Z chrześcijaństwa niewiele tam zostało, ale zostało jeszcze świadomość, że jest Jezus w kościele i ja mogę do Niego wrócić. Nie będę przytacza historii tych ludzi, bo niestety nie ma na to zbyt wiele czasu, ale cieszę się tylko i na pewno kapłani, którzy spotkają takie osoby, cieszą się, że oni są odzyskiwani dla Boga. Na tym spotkaniu, też jest wiele za was, można powiedzieć, odzyskanych dla Chrystusa. Wielu z was było daleko od niego. Niektórzy z was naprawdę byli w sektach. Dzisiaj chcemy wam głosić Chrystusa jak święty Dominik, Jan Chrzciciel, w sposób prosty, ubogi, pokorny. Intencją naszej wspólnoty jest to żebyście poznali na tym spotkaniu miłość Jezusa, Jego Miłosierdzie. Otwórzcie się na Jego działanie. Pozwólcie żeby Pan uczynił w twoim sercu na tym spotkaniu co On chce. Nie sprzeciwiaj się Mu. Nie wymyślaj jakiś lęków. Nie sprawiaj oporów przed Bogiem, bo będziesz żałował, że byłeś na spotkaniu, a straciłeś je, bo się nie otworzyłeś na Boga. Odrzuć wszelki lęk. Nie bój się twojego Boga. Obiecuje ci w imię Jezusa, nie będziesz żałował tego, że tu jesteś i że kochasz Jezusa, jeżeli pójdziesz za Nim na całego tak jak święty Dominik. Kochaj Jezusa, ale także idź za Jezusem. Dzisiaj już nie ma mowy o chrześcijanach letnich albo będą chrześcijanami w stu procentach albo w ogóle. Nadchodzą takie czasy, że trzeba dawać świadectw o wierze radykalnie, stanowczo, w jasny sposób, żeby ktoś nie miał wątpliwość że Ty jesteś od Jezusa, tylko żeby każdy kto będzie widział ciebie, mógł powiedzieć: Ty wierzysz. Przekonuje mnie twoja wiara. Jaki jesteś w pracy tak jesteś w kościele. Jaki jesteś w domu, taki jesteś również jak jesteś w przyjaciółmi, z kolegami, to znaczy masz w sobie Jezusa. Proszę świętego Dominika żeby wstawiał się dzisiaj za nami, żebyśmy byli takim ludźmi jak on albo choć trochę do niego podobnymi, żeby pod wpływem naszego życia, które niech będzie oddane Bogu, ludzie nawracali się nawet stekami, tysiącami i będą się nawracali. Może ci, którzy są bliżej ciebie, najbliżsi nie będą skorzy do nawrócenia, bo często ci, którzy żyją z nami ostatni się nawracają, ale się nawrócą, bądź cierpliwy, bądź cierpliwa. Najbliżsi często się nawracają na końcu, ale się nawrócą, pod warunkiem, że ty będziesz znakiem czytelnym wiary w Jezusa, że będziesz głosem Jezusa jak święty Jan Chrzciciel, że będziesz wołał. Teraz jest czas, czas nawrócenia, czas miłosierdzia. Może to będzie twój ostatni adwent? Może ostanie święta? Może niektórzy z was, kto wie, nie dożyją do świąt? Dzisiaj mamy jeszcze tą chwilę. Dzisiaj możesz jeszcze uwierzyć. Dzisiaj możesz wyrzec się jeszcze wszelkiego zła całego twojego życia. Dzisiaj możesz wyrzec się wszelkich nauk, w które uwierzyłeś. Jak wielu ludzi wierzy w okultyzm, parapsychologię i wielu ludzi wierzy wróżką, 4
bioenergoterapeutą. Mówię o tym, bo spotykam nieustannie takie osoby. Jak wielu z was jeszcze wierzy, w takie źle nauczanie. Święty Dominik często modli się w sposób taki ekstatyczny, taki charyzmatyczny, całym swoim ciałem. On modli się w taki sposób, że jego bracia, bo potem też założył zakon dominikanów byli zafascynowani jego sposobem modlitwy. On całym sobą wielbił Boga, gestami ciała, gestami twarzy, rękoma. Do tej pory też wielu dominikanów, też jego synów, w taki sposób się modli jak on. Na naszym spotkaniu też pewnym sensie naśladujemy świętych i świętego Dominika i jego sposób modlitwy również tej wewnętrznej, ale przede wszystkim tej zewnętrznej. Kiedy modlił się raz w kościele, wiedząc, że byli też tacy oporni, którzy nie chcieli się nawrócić, to błagał Boga i mówi: Boże, co będzie z tymi grzesznikami? Ja im głoszę Ciebie. Ja się modle za nich do Ciebie. Ja cierpię za nich, poszczę, pokutuję, głoszę im za darmo Ciebie. Błagam żeby się nawrócili, żeby się wyspowiadali, żeby wrócili do kościoła, a oni są tacy oporni. Boże uratuj ich. Co będzie z nimi? Tak wołają świeci. Święci to nie są tacy, którzy są skupieni na sobie i nie chcą żeby ich ktoś chwalił, ale walczą o dusze, o dusze grzeszników. Walczą żeby ich uratować, żeby ich ocalić. Święty Dominik z taką mocą głosił Jezusa, że wielu się nawracało i stawało się dominikanami, zakonnikami, święty Jacek, błogosławiony Czesław. To są polscy dominikanie. Z taką mocą głosił, że oni porzucili wszystko i czynili takie same cuda jak święty Dominik. Drodzy, ja jako zwykły, taki szary kapłan, szeregów kapłan, dziwie się i martwię się też temu, że w naszej ojczyźnie jest tak naprawdę mało powołań. Nam się wydaje, że jest dużo powołań, a jest mało powołań. To powinni setkami, tysiącami, dziewczyny, chłopaki, iść do zakonów, do seminariów. Przecież Jezus ciągle mówi w Polsce, w kościołach, na różnych rekolekcjach, spotkaniach, ciągle wola i jego prorocy. Jego uczniowie wołają, a taki mały jest odzew. Taki wielki opór. Tak łatwo jest ulec zniechęceniu i płakać, jak święty Dominik czy inni święci. Tak wiele się czyni a takie owoce są małe. Seminaria, zakonny, szczególnie żeńskie powinny być pełne. Tyle kobiet otrzymuje powołanie w zakonnie dla bycia dla Chrystusa, a jak niewiele na to odpowiada. To prawda, trzeba przyznać, że są zakonny, zgromadzenia, które przezywają kryzysy, trudności. To prawda, seminaria też. To prawda, z różnych powodów, czasami z winny ludzkiej, czasami z wpływu świata, czasami z powodu antychrześcijańskich mediów, które atakują, wyśmiewają taki sposób życia, ale mimo wszystko tysiące młodych kobiet i mężczyzn powinno być u bram zakonów czy seminariów. Jaki jest mały odzew. Kiedyś, kilka miesięcy temu, pytałem was, kto czuje powołanie do życia zakonnego na siostrę, czy na 5
kapłana, czy na brata. Niewielu podniosło rękę. Oczywiście, wielu ma powołanie do życia w małżeństwie, ale nawet ci, którzy mają polowanie do małżeństwa często też nie wiedzą co mają robić w życiu, są tak rozbici. Dzisiaj, na spotkaniu módlmy się wspólnie o rozeznanie twojego powołania, jaką drogą masz iść. Jak wiele osób się młodych spotyka, którzy przed trzydziestką albo przed czterdziestką, nie wiedzą co mają czynić. Są tak rozbici, w takich lękach, wątpliwościach. Niektórzy mają powołanie do kapłaństwa a nie idą tam, a jeżeli pójdą to potem występują, są tacy słabi. Dzisiaj więc niech święty Dominik wyprosi ci laskę rozpoznania swojego powołania, woli Bożej. Jeżeli poznasz tą wolę bożą, Boga, jeżeli rozpoznasz glos Boga, to idź za tym głosem, bo ten świat nam proponuje tylko na chwilę cos zrobić, nie na serio. Nie na cale życie, tylko na chwilę, na jednej dzień, na miesiąc, może na pól roku, jakieś związki ten świta nam proponuje. Ja nie chce moralizować, bo to też nie jest miejsce. Związki, które nic nie dają, na jakiś czas, potem znowu kolejne, kolejna rana, kolejne grzechy i powołanie do małżeństwa, do zakonu, czy do seminarium ono słabnie, a w końcu umiera i nie dziwne, że potem niektórzy się pytają: Co ja mam robić?, No bo już umarło powołanie, zostało zaniedbane, zakopane grzechami, złymi relacjami, pogrzebane. Dzisiaj więc trzeba żebym ja w imieniu Jezusa wołał do was: Odkryj swoje powołanie, prawdziwe powołanie, odkryj, co Bóg ma dla Ciebie, na twoje życie, jaki plan. Tak modnie się mówi w kościele, że Bóg ma plan, bo ma plan dla nas, dla każdego. 6