Lekcja 5 na 4 listopada 2017
Czy więc zakon unieważniamy przez wiarę? Wręcz przeciwnie, zakon utwierdzamy (Rzymian 3:31)
W dniu 31 października 1517 r. Marcin Luter zawiesił swoje dziewięćdziesiąt pięć tez na drzwiach kościoła w Wittenberdze. Te tezy kwestionowały skuteczność odpustów w zbawieniu. 500 lat później spadkobiercy reformacji wciąż studiują księgę Rzymian, aby zrozumieć fundament zbawienia: wiarę w Jezusa Chrystusa. W tym tygodniu przekonamy się, że wierzący żyjący przed Jezusem byli zbawieni w ten sam sposób, w jaki my możemy być zbawieni dzisiaj. Zobaczymy również, jak w pismach Pawła prawo i zbawienie są ze sobą powiązane. Prawo i wiara. Rzymian 3:31 Wiara Abrahama. Rzymian 4:1-5 Wiara Dawida. Rzymian 4:6-8 Rola prawa Prawo a obietnica. Romans 4:9-17 Prawo a zbawienie. Galacjan 3:21-23 Prawo a grzech. Rzymian 3:20
Bo co mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało za sprawiedliwość (Rzymian 4:3) Jak wyjaśnia Rzymian 3:31, wiara i prawo nie wykluczają się wzajemnie. Wiara potwierdza prawo. Paweł posłużył się przykładem Abrahama, aby wyjaśnić ten problem. Abraham otrzymał sprawiedliwość przez wiarę, a nie przez uczynki. Był jeszcze nieobrzezanym poganinem, kiedy został zbawiony (ponieważ Izrael wtedy jeszcze nie istniał). To z kolei zaprzeczało tym, którzy uważali, że chrześcijanie muszą stać się Żydami, aby być zbawionymi.
Jak i Dawid nazywa błogosławionym człowieka, któremu Bóg udziela usprawiedliwienia, niezależnie od uczynków (Rzymian 4:6) Jak Dawid mógł być uwolniony od swojego grzechu? Gdyby pomyślał, że jest usprawiedliwiony przez uczynki, zadręczyłby samego siebie. Może mógłby odbyć wiele pielgrzymek lub ofiarować tysiące zwierząt? Wiedział, że tylko Bóg może mu przebaczyć. Mógł liczyć tylko na Jego łaskę. Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę (Psalm 51:7)
Albowiem nie na podstawie zakonu była dana obietnica Abrahamowi bądź jego potomstwu, że ma być dziedzicem świata, lecz na podstawie usprawiedliwienia z wiary.bo jeśli dziedzicami są tylko ci, którzy polegają na zakonie, tedy wiara jest daremna i obietnica wniwecz się obróciła (Rzymian 4:13-14) Niektórzy Żydzi spośród chrześcijan uczyli innych, że muszą wierzyć w Jezusa i zachowywać prawo, aby być zbawionymi. Głosili o zachowywaniu Tory, czyli całego Pięcioksięgu. Paweł ponownie użył przykładu Abrahama. Żył przed ogłoszeniem zakonu na Synaju i przed napisaniem Pięcioksięgu. Ponieważ Abrahamowi obiecano zbawienie przed zakonem, mógł być zbawiony tylko przez wiarę. Prawo nie było powiązane z jego zbawieniem.
[ ] Czy więc Prawo przeczy obietnicom Boga? W żadnym razie! Gdyby Prawo miało moc ożywiać, usprawiedliwienie rzeczywiście byłoby skutkiem przestrzegania Prawa (Gal. 3:21 SNP) Niechrześcijańskie religie uczą, że możemy mieć życie wieczne robiąc coś o własnych siłach ( chodząc na pielgrzymki, medytując, składając siebie w ofierze ). Religia żydowska przyjmowała pogląd, że zbawienie przychodzi poprzez skrupulatne przestrzeganie prawa. Nawet Kościół chrześcijański podąża za tym błędem. Ale Luter oraz inni reformatorzy przywiedli z powrotem starą prawdę: jesteśmy zbawieni jedynie przez wiarę. Prawo może nas tylko potępić. Nie może nas w żaden sposób zbawić. (SNP STARE I NOWE PRZYMIERZE, EWANGELICZNY INSTYTUT BIBLIJNY)
Dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu (Rzymian 3:20) Prawo nie wypełnia obietnicy i nie może nas zbawić. Zatem jaki jest jego cel? Pokazuje nam co powinniśmy robić, a co przestać czynić, aby nie grzeszyć przeciwko Bogu. Czy można wykorzenić grzech poprzez usunięcie Prawa? Jeśli tak, to Chrystus nie musiałby umierać za nasze grzechy. Jeżeli byłaby możliwość usunięcia Prawa, to żadna ofiara nie byłaby potrzebna. Kiedy odrzucamy Prawo, wtedy morderstwo czy kłamstwo nie jest już grzechem. Prawo jest deklaracją Bożej woli, która wypływa z Jego charakteru. Dlatego też, nie może być zmienione czy usunięte.
Prawo moralne nigdy nie było symbolem ani cieniem. Istniało przed stworzeniem człowieka i będzie trwało tak długo, jak długo pozostanie tron Boży. Dla zbawienia człowieka Bóg nie mógł zmienić ani przerobić nawet jednej zasady swojego prawa, ponieważ prawo jest podstawą jego rządu. Nie podlega ono zmianie, jest niezmienne, nieskończone i wieczne. Żeby zbawić człowieka i żeby zachowane zostało dobre imię prawa, rzeczą konieczną było, aby Syn Boży ofiarował samego siebie jako ofiarę za grzech. Ten, który nie znał grzechu, stał się grzechem za nas. Umarł za nas na Kalwarii. Jego śmierć ukazuje cudowną miłość Boga do człowieka i niezmienność jego prawa. E.G.W. (Wybrane poselstwa, tom 1, rozdz. 32, str. 239)