Rhein Neckar Löwen zwycięzcą tegorocznego pucharu EHF

Rhein Neckar Löwen zwycięzcą tegorocznego pucharu EHF Popularne Lwy w finałowym spotkaniu pokonały drużynę HBC Nantes 26:24 (16:12). W meczu o 3. miejsce wygrało Team Tvis Holstebro, które wygrało z Frisch Auf Göppingen 28:27 (16:15). Turniej Final Four, który rozgrywany był w Nantes, to jeden z celów Orlen Wisły na ten sezon. Niestety zamiast płockiej drużyny w najlepszej czwórce znalazł się inny zespół naszej grupy Team Tvis Holstebro. Duńczycy w spotkaniu półfinałowym ulegli gospodarzom turnieju finałowego HBC Nantes 20:26. W drugim półfinale Rhein Neckar Löwen pokonało Frish Auf Göppingen 28:22. W meczu finałowym lepsze okazały się Lwy, które pokonały Nantes 26:24, w meczu o 3. miejsce Team Tvis Holstebro pokonało Frisch Auf Göppingen 28:27. PTW drugie i szóste regatach na Wiśle w W ostatnią sobotę odbyły się II Regaty Ósemek Wioślarskich Miast Nadwiślańskich. Zwyciężyła osada z Torunia. Podczas zawodów rozegrano dwa biegi. W pierwszym rywalizowali weterani. Na starcie stanęły dwie ekipy: z Płocka i Warszawy. Nasi zawodnicy nie dali żadnych szans osadzie ze stolicy, którą pokonali o 3 długości łodzi. Wyścig główny był bardziej wyrównany. Do samego końca o zwycięstwo walczyły załogi Płockiego Towarzystwa Wioślarskiego i akademicy z Torunia. Rzutem na taśmę zwyciężyli zawodnicy ASZ UMK Toruń. Osady PTW

zajęły drugie i szóste miejsce w stawce. Juniorki młodsze rozpoczynają mistrzostw Polski Jutrzenki finały W poniedziałek o godz. 17 juniorki młodsze Jutrzenki Płock rozegrają pierwsze spotkanie podczas finałów mistrzostw Polski. Ich pierwszymi rywalkami będzie KS Sośnica Gliwice. We wtorek płocczanki rozegrają drugie spotkanie. Przeciwniczkami podopiecznych Marka Jagodzińskiego będą zawodniczki SKS Kusy Kraków (mecz o godz. 17). Na koniec fazy grupowej (środa) Jutrzenka zagra z MKS MOS Gniezno (godz. 17). Czwartek będzie dniem przerwy w zmaganiach o mistrzostwo Polski. W piątek odbędą się półfinały, a decydujące rozstrzygnięcia zapadną w sobotę. W Teatrze Dramatycznym radio nagrodziło reportażystów Nie umiera twórca, gdy jego dzieło żyje przypomniał wicepremier Janusz Piechociński w sobotni wieczór w Teatrze Dramatycznym w Płocku na gali Ogólnopolskiego Konkursu Reportażystów Melchiory 2013. Było to niezwykłe wydarzenie i doskonała promocja miasta. Choć nie sposób nie zauważyć, że momentami sztuka reportażu wymieszała się z polityką.

Jak przypomina Polskieradio.pl celem Ogólnopolskiego Konkursu Reportażystów jest promowanie indywidualności autorskich i ambitnych form twórczości radiowej, a także uhonorowanie reportażystów innych mediów, których twórczość może być inspiracją dla dziennikarzy radiowych. Odwołanie w nazwie konkursu do Melchiora Wańkowicza jest przywołaniem najlepszej tradycji polskiego reportażu oraz warsztatu i stylu pracy, do którego sięgają dziennikarze, uprawiający ten gatunek. Wielkiej imprezie w Teatrze Dramatycznym towarzyszył koncert Anny SrokiHryń i Janusza Radka oraz Płockiej Orkiestry Symfonicznej. Galę Melchiory 2013 zorganizował płocki ratusz oraz Polskie Radio (Studio Reportażu i Dokumentu), imprezie patronował marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik. Patronatem medialnym konkurs objęła Jedynka PR, TVP2 oraz tygodnik Angora. Na IX Ogólnopolski Konkurs Reportażystów wpłynęło aż 137 prac, których autorami są dziennikarze radiowi, telewizyjni i prasowi. W skład jury weszli: Irena Piłatowska-Mądry (przewodnicząca), Hanna Krall, Krystyna Melion, Anna Sekudewicz oraz Maciej Drygas.. W kategorii Premiera Roku jury przyznało dwie równorzędne nagrody Srebrnego Melchiora. Otrzymali je Patrycja Gruszyńska-Ruman i Magdalena Balcerak (ze Studia Reportażu i Dokumentu PR) oraz Alicja Grembowicz (także ze Studia Reportażu i Dokumentu PR). Oprócz statuetek zwycięzcy odebrali po 4,5 tys. zł nagrody. Jury przyznało także dwa wyróżnienia reportażom Jedno proste zdanie Katarzyny Michalak i Agnieszki Czyżewskiej-Jacquement za opowieść o miłości, której nawet śmierć nie może przerwać oraz Orzeł i reszka Żanety Walentyn i Michała Słobodziana za stawianie trudnych pytań o to, co to znaczy być wielkim uczonym i wielkim Polakiem na przykładzie Jana Czochralskiego. W kategorii Inspiracja Roku jury przyznało dwie równorzędne nagrody statuetki Melchiora. Otrzymali je Marek Miller (z Tygodnika Angora) oraz Tomasz Wiszniewski (TVP, producent Fundacja Głos Ewangelii). Tytuł zaś Radiowego Reportażysty Roku otrzymała Jolanta Rudnik (z Polskiego Radia Koszalin). Nagrodę (20 tys. zł) i statuetkę Melchiora odebrała także jako nagrodę specjalną Studia Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia Agnieszka Pacho

(z tygodnika Angora). Zorganizowana z rozmachem impreza mogła się podobać, choć kto nie chciał jej oglądać na żywo mógł wysłuchać bezpośredniej transmisji na antenie Jedynki. Polityki i wpadek nie zabrakło. Gospodarzem spotkania był nie tylko prezydent Płocka Andrzej Nowakowski i redaktor naczelny Studia Reportażu i Dokumentu PR Irena Piłatowska-Mądry, ale także gospodarz obiektu marszałek Mazowsza Adam Struzik. Może dlatego wśród gości zabrakło senatora Marka Martynowskiego, był za to wicepremier Janusz Piechociński? Był też płocki poseł PSL Piotr Zgorzelski, którego prowadzący program Andrzej Ferenc przedstawił jako Piotra Zgorzelewskiego. Nad wszystkim unosił się jednak duch Melchiora Wańkowicza i to, co król reportażu powiedział o nim: Reportaż był już wtedy, kiedy pierwszy troglodyta przyniósł wiadomość o polanie, na której się pasą mastodonty. Reportaż tkwi fizjologicznie w naturze ludzkiej. Jeżeli nie przychodził natłok wydarzeń, zawsze zaczynał zahaczać o literaturę piękną, żeby oddać nie tylko dwuwymiarowość świata, ale jego kolor, jego zapach, jego dźwięk. Wszystko to w poszukiwaniu prawdy o człowieku. Nowy znów największy kraju most powstaje Płocku w w Podobnie jak most Solidarności powstaje we fragmentach w stoczni rzecznej Centromostu. Jednak nie płynie na budowę w górę rzeki, ku Kępie Ośnickiej i Tokarom, ale w dół, do Torunia. Polub Dziennik Płocki Jesteśmy również na Facebooku! Tam bowiem powstaje nowa przeprawa na Wiśle, z najdłuższymi i

największymi w kraju przęsłami łukowymi. Nie można wprost porównywać nowego mostu w Płocku i Toruniu. Płocka przeprawa liczy ponad 1,2 km, toruńska będzie miała 540 metrów długości. Most Solidarności ma najdłuższe w kraju i w tej części kontynentu przęsło żeglowne (375 metrów). Niewykluczone, że jest to maksymalna możliwa rozpiętość przy takiej konstrukcji mostu podwieszanego. Most toruński będzie miał dwa przęsła po 270 metrów, ale będą to dwa największe przęsła mostu łukowego. Prace przy budowie toruńskiej przeprawy zaczęło w listopadzie 2010 roku konsorcjum firm: Strabag Sp. z o.o., Strabag AG i Hermann Kirchner Polska. Różnic między mostem płockim i toruńskim jest oczywiście mnóstwo. Ale wiele poza faktem powstawania ich w płockiej stoczni Centromostu te konstrukcje także łączy. Ciężar jednej jednostki montażowej porównywalny, bo płockie części układanki ważyły średnio 240 ton, toruńskie 296. Zupełnie inaczej wygląda montaż elementów na konstrukcji nośnej. W płockim moście mamy dwa pylony i ukośnie biegnące liny nośne, a podwieszona jednostka stanowiła w czasie montażu bazę dla następnej. Most toruński posiada natomiast pełną konstrukcję wsporczą w postaci podwójnych łuków nośnych, opartych na trzech punktach: dwóch skrajnych podporach (na brzegach red.) oraz nurtowej podporze środkowej. W tej konstrukcji liny nośne na których wisi część jezdniowa są pionowe do osi most i praktycznie montaż jednostek niezależny tłumaczy Krzysztof Małkiewicz, wiceprezes zarządu Centromost Stocznia Rzeczna w Płocku. W Płocku powstają dwa różne fragmenty konstrukcji. W ubiegłym roku stocznia zbudowała elementy nośne. Nie były ciężkie, ważyły tylko po ok. 50 ton. Dlatego pojechały specjalnym transportem drogowym. W tym roku Centromost buduje elementy stalowej konstrukcji podwieszanej części jezdnej. Jeden waży około 74 ton i ma 27 metrów długości, 10 metrów szerokości i cztery wysokości. Centromost zbuduje 54 takie elementy, łącznie będą ważyć uwaga! prawie 4 tysiące ton. Żeby zbudować jeden potrzeba około trzech tygodni. Oczywiście produkujemy ich kilka równocześnie tłumaczy Krzysztof Małkiewicz.

Fragmenty mostu płyną do Torunia Wisłą barkami górnopokładowymi, na specjalnie przygotowanej konstrukcji. Są tak duże, że na barkę mieści się tylko jeden. Na razie nie mamy problemów z transportem. Mogą pojawić się w następnych miesiącach, kiedy poziom wody w Wiśle znacząco się obniży. Z naszego doświadczenia wynika jednak, że dzieje się to dopiero na przełomie sierpnia i września. W tym czasie wszystkie elementy mostu dotrą na plac budowy wyjaśnia. Nie koniec to pracy płockiej stoczni, bo budowa tego mostu przypomina trochę układanie puzzli. Płockie części układanki przed zamontowaniem w jezdnię przeprawy z kilku trzeba połączyć w jedną właściwą część. Na miejscu w Toruniu trzy elementy składamy dopiero właściwą jednostkę montażową o wymiarach 27 na 30 i na cztery metry, która waży 296 ton. Taka jednostka przekazywana jest do montażu na konstrukcji nośnej mostu dodaje wiceprezes Małkiewicz. Na plac budowy dotarło 12 elementów Złożyliśmy z nich trzy jednostki montażowe startowe plus dwie pełne trzyelementowe. Do wysłania zostały jeszcze 42 elementy uzupełnia Krzysztof Małkiewicz

Wisła gromi Świt i nadal jest liderem Piłkarze nożni Wisły Płock bardzo pewnie pokonali w sobotnie popołudnie Świt Nowy Dwór Mazowiecki 5:1 (1:0) i utrzymali fotel lidera II ligi grupy wschodniej. Nafciarze mieli przewagę od samego początku meczu, jednak na gola musieliśmy czekać aż do 45. minuty. Wtedy Łukasz Sekulski dośrodkował z rzutu rożnego, a Marko Radić skierował piłkę do bramki rywali. W drugiej połowie kibice mogli zadrżeć o wynik, bo do bramki na 1:1 bardzo szybko po przerwie trafił Mateusz Zawiska. Jednak później na boisku rządziła już tylko Wisła. Płocczanie grali pewnie, zdecydowanie i w 56. minucie strzałem w długi róg piłkę do bramki skierował Tomasz

Grudzień. Chwilę później drugą żółtą kartkę obejrzał George Enow. To oznaczało, że podopiecznym Marcina Kaczmarka będzie grało się jeszcze łatwiej. Na kolejne gole nie trzeba było długo czekać. W 68. minucie do bramki trafił Marcin Krzywicki. Na 4:1 wynik podwyższył Filip Burkhardt, a wynik w 90. minucie ustali Fabian Hiszpański. Ostatecznie Wisła wygrała ze Świtem aż 5:1. Wisła Płock Świt Nowy Dwór Mazowiecki 5:1 (1:0) Bramki: 1:0 Marko Radić (45.), 1:1 Mateusz Zawiska (48.), 2:1 Tomasz Grudzień (56.), 3:1 Marcin Krzywicki (68.), 4:1 Filip Burkhardt (69.), 5:1 Fabian Hiszpański (90.) Wisła: Szczepankiewicz Nadolski, Sielewski, Radić, Mysona Janus (79. Hiszpański), Góralski (81. Adamczyk), Burkhardt, Grudzień (70. Kalista) Dziedzic Sekulski (63. Krzywicki) Świt: Bigalski Sosnowski, Kamiński, Drwęcki, Nowotka Ż, Szabat, Obem (67. Grzelak), Enow Ż CZ, Ziąbski, Zawiska (75. Drewnowski), Strzałkowski (40. Gajewski) Sędziował: Piotr Łęgosz (Włocławek) Widzów: ok. 800 Powiedzieli po meczu: Mateusz Miłoszewski, trener Świtu Nowy Dwór Mazowiecki: Gratuluję zwycięstwa Wiśle. Szkoda, że sędzia przeszkadzał mojemu zespołowi, choć Wisła była lepsza i nie było to potrzebne. Szkoda mi moich zawodników, którzy pracują na treningach i może brakuje im umiejętności i odstają od Wisły, ale po co ich dodatkowo krzywdzić takimi decyzjami. Jest to dla mnie niezrozumiałe. Po tym meczu nic się dla nas nie zmienia. Czy przegralibyśmy 1:2, czy 1:5 to nadal nie zdobyliśmy punktów. Zostało sześć meczów do końca, mamy tydzień na odbudowanie się i przygotowanie do następnego meczu. Marcin Kaczmarek: Bardzo chcieliśmy wygrać ten mecz i to w sposób przekonujący. Głównie ze względu na to, że te mecze na naszym stadionie szły nam dosyć opornie i bardzo cieszę się, że udało nam się wygrać to

spotkanie w takim rozmiarze i jak najbardziej zasłużenie. To zwycięstwo tym bardziej cieszy, bo Świt był zespołem, który potrafi zaskakiwać. Przed nami trudne boje, ale mamy teraz tydzień i będziemy musieli skupić się na tym co nie funkcjonuje tak jak powinno, bo w ostatnich tygodniach, grając co trzy dni mieliśmy tylko czas, żeby się zregenerować i przygotować do następnego meczu. Andrzej Miszczyński nie jest już prezesem Orlen Wisły Rada nadzorcza Sekcji Piłki Ręcznej Wisła Płock S.A. poinformowała, że do spółki wpłynęła rezygnacja Andrzeja Miszczyńskiego z funkcji prezesa zarządu. Rezygnacja została przyjęta. Obecnie ster przejął Andrzej Wiśniewski przewodniczący rady nadzorczej. Miszczyński był prezesem Wisły od 2010 roku. Dziennik Płocki. Powrót do tradycji. Witamy! Rozpoczynamy dziś wydawnictwo Dziennika Płockiego, nagleni potrzebą obrony i propagandy haseł jedności i łączności wszystkich warstw na gruncie chrześcijańskim i narodowym. Haseł, które były dotąd wiarą najzdrowszych odłamów narodu naszego.

Powstajemy w warunkach specjalnych. Nie my narzucamy się z pismem naszym czytelnikom, lecz na odwrót rozpoczynamy wydawnictwo z woli szerokich rzesz czytelników narodowo myślących, które chciały mieć swój własny organ codzienny w Płocku. Jesteśmy wyrazem ich myśli, ich wiary, ich pragnień, ich woli. Ze słowami: Bóg i Ojczyzna idziemy na szerokie równiny mazowieckie głosić miłość do kraju, walcząc ze zdradą, przekupstwem i rządzącą demagogją karjerowiczów, żyjących i tuczących się kosztem dobra narodowego, sprzedających, w mękach wskrzeszoną Ojczyznę, na dno grożącej jej przepaści. Wszystkie warstwy narodowe, należycie spełniające swój obowiązek wobec kraju jednakowo są miłe i drogie. Nie wybranej i jakiejkolwiek klasie służyć chcemy, lecz narodowi jako takiemu. ( ) Nie mamy ani warunków, ani możliwości, ani pretensji do stworzenia na gruncie płockim Times a lub Matin a, ale żywimy zamiar prowadzenia uczciwego, narodowego i szczerze demokratycznego, Kościołowi posłusznego, wzorowego dziennika prowincjonalnego. Z tą wiarą podnosimy nasz sztandar wydawniczy. Taką oto deklaracją zaczynał się pierwszy tekst w Dzienniku Płockim. Może wydawać się dziś dziwny, ale przecież gazeta ta powstała przed wyborami. Sięgamy po ten tytuł nie po to jednak, by ożywiać idee narodowe. Nie będziemy pismem katolickim i narodowym. Sięgamy po ten tytuł, by wskrzesić tradycję płockiej, codziennej, lokalnej gazety codziennego serwisu informacyjnego. Popatrzmy na pierwszą stronę Dziennika Płockiego, którego pierwszy numer ukazał się 28 października 1922 roku. Obok deklaracji programowej czytamy dalej: Płock wobec nowego Sejmu. Płock powinien być miastem uniwersyteckiem, wojewódzkiem i przemysłowem.

Z grodu zawsze wojewódzkiego, następnie gubernialnanego Płock zszedł do roli małoznaczącego miasta powiatowego, skąd stopniowo zabierano centralne urzędy skarbowe, asekuracyjne i.t.d. ( ) Na rozwoju Płocka, na jego podniesieniu, na dźwignięciu na stanowisko, nie mówmy Poznania lub Krakowa, ale choćby tylko Lublina, Kalisza zależy tymczasem nietylko samym płocczanom, ale i bardziej zamożnej w glebę okolicy naszej, powiem więcej sąsiednim nawet powiatom. Płock powinien być w znaczeniu administracyjnym miastem wojewódzkiem, w ekonomicznym ośrodkiem wielkiego przemysłu rolnego, kulturalnem miastem uniwersyteckiem! Tak! Miastem uniwersyteckiem! Wierzyc sie nie chce. Trwająca od kilku lat dyskusja na temat stworzenia w Płocku uniwersytetu, która z taka siłą eksplodowała po raz kolejny przed kilkoma miesiącami na łamach współczesnej Rady Miasta w rzeczywistości trwa od 90 lat! Na początku ubiegłego wieku płocczanie widzieli swój uniwersytet we współczesnym opactwie pobenedyktyńskim. Dziennik Płocki, który ukazywał się od 1922 do 1935 roku był początkowo pismem narodowym i katolickim. Z czasem podkreślał, że jest bezpartyjnym organem politycznym i gospodarczym. Pisał o budowie kolei do Płocka i planach zakończenia tej rewolucji komunikacyjnej budową dworca na Radziwiu (Kolej to niedościgłe zdawałoby się marzenie ojców naszych i dziadów staje się faktem i w najbliższym czasie usłyszymy rozkoszny dla naszego ucha świst lokomotywy pisał). A potem DP donosił o planach budowy nowego mostu i przedłużenia kolei. Czy dziś prasa nie zajmuje się planami budowy kolei z Modlina do Płocka okna na świat dla miasta? DP pisał o problemach przemysłowych miasta; czy dziś naszej uwagi nie przyciągają newsy z Płockiego Parku Przemysłowo-Technologicznego? Na łamach DP przeczytać można było o rozwoju turystyki w mieście, o przyciąganiu turystów na ten Wawel Mazowsza, czy o plakacie reklamowym miasta afiszu turystycznym, nad wykonaniem którego pracują różni artyści. Czy w takim razie hasło Płock wrażeń moc i najróżniejsze inne hasła

promocyjne nie miały swoich protoplastów przed wojną? Sięgnąć po lekturę Dziennika Płockiego codziennej gazety z dwudziestolecia międzywojennego oznacza przekonać się, że miasto żyło zadziwiająco podobnymi problemami jak współczesny Płock. A może właśnie trzeba to ująć inaczej: współczesny Płock nie zmienia się mimo upływu lat. Dotychczas brakowało w nim jednak jednego elementu, który także stanowił o jego klimacie i uroku. Nagleni tą potrzebą powrotu do tradycji, zaczynamy dziś wydawnictwo Dziennika Płockiego reaktywujemy przedwojenny tytuł w nowej szacie, formie i technologii. Czasy się zmieniły, problemy płocczan nie. Chcemy być wyrazicielem myśli wszystkich mieszkańców, ich wiary, ich pragnień, ich woli. Baraży nie będzie! Jutrzenka zostaje w I lidze! Świetna informacja nadeszła do nas w czwartkowe przedpołudnie. AZS PWSZ Jutrzenka Płock nie będzie musiała walczyć o utrzymanie. Wszystko ze względu na to, że drużyny, które wywalczyły prawo do gry w barażach, nie chcą w nich grać. Czemu tak jest? Często jest tak, że choć drużyny wywalczyły awans na boisku to nie chcą awansować do wyższej klasy rozgrywkowej tłumaczy Komisarz Ligi, Bogusław Trojan. Spowodowane jest to tym, że nie podołają organizacyjnie, bo gra w pierwszej lidze kosztuje więcej niż w drugiej. Dla takich zespołów lepiej jest grać w niższej klasie rozgrywkowej, niż awansować i z powodu braku pieniędzy wycofywać się w

połowie sezonu. W Płocku wyprodukowano 13333 kombajn [FOTO, WIDEO] Jest poniedziałek 13 maja 2013 roku, godzina 13. Na maszynie, która zjechała z produkcyjnej taśmy także trzynastka, bo jest to trzynastotysięczny trzysta trzydziesty trzeci kombajn wyprodukowany w Płocku w CNH. Jeszcze nie miałem takiej maszyny przyznaje jej szczęśliwy nabywca Łukasz Tomczyk z Miłaczewa. Polub Dziennik Płocki Jesteśmy również na Facebooku! Są hotele, w których przesądni goście nie znajdą nic pod numerem trzynaście, nawet piętra, choć poziomów z pokojami może być i kilkadziesiąt. Ale są miejsca, w których przesądy nie mają znaczenia m.in. w płockiej fabryce CNH. To właśnie tam, w jednym z największych jeśli nie największym budynku w Płocku buduje się kombajny marki New Holland. W fabryce tworzona jest większość części niezbędnych do zbudowania kombajnów. I tak 13 maja 2013 roku, dokładnie o godz. 13 z taśmy produkcyjnej zjechał kombajn numer 13 333. Na moment produkcja stanęła, kierownictwo zakładu zaprosiło załogę na małe święto. Była więc wspólna fotografia pracowników CNH, którzy maszynę montowali, były okolicznościowe koszulki, na maszynę trafiły specjalne oznaczenia, a na halę wjechał wielki tort z wizerunkiem kombajnu. Jak w fabryce Ferrari także należącej do koncernu FIAT-a, na specjalne zaproszenie przyjechał nabywca kombajnu, by oficjalnie odebrać kluczyki i uroczyście uruchomić maszynę. Jest to kombajn rodziny TC model 5050, który przeznaczony jest na polski rynek. Wytwarzamy je od 2001 roku i od początku naszej produkcji jest to właśnie 13 333 sztuka tłumaczy

menadżer linii Marcin Zaleski. Staramy się rozwijać naszą firmę. Mimo, że były okresy załamania, teraz jesteśmy już jedną z większych firm na rynku płockim i zatrudniamy obecnie około 1800 pracowników dodaje. Kombajn będzie służył na polach w powiecie Turek. Jak pierwsze wrażenia po uruchomieniu maszyny? Świetne. Coś niesamowitego, jeszcze nie miałem okazji siedzieć w takim kombajnie mówi szczęśliwy nabywca pojazdu z numerem 13 333, Łukasz Tomczyk. Zaproszenie nas do CNH w Płocku, czyli dla mnie i żony, było absolutnym zaskoczeniem i jednocześnie wielką, miłą niespodzianką. O tym, że w poniedziałek przyjeżdżamy do Płocka dowiedziałem się pięć dni wcześniej. A przyznam się, że gdy zamawiałem ten kombajn, marzyłem, żeby zobaczyć fabrykę w Płocku. Nie spodziewałem się, że się ono tak szybko spełni. Kim jest szczęśliwy właściciel kombajnu numer 13 333? To pan Łukasz Tomczyk, który na co dzień mieszka w miejscowości Miłaczew nieopodal Kalisza wraz z żoną Agnieszką, 3-letnią córeczką Zosią oraz 1,5 rocznym synkiem Stasiem. Wraz z rodzicami prowadzi gospodarstwo liczące (łącznie z dzierżawioną ziemią, około 35 ha, 20 ha własnych). Gospodarstwo zajmuje się głównie produkcją mleka. Kombajn z płockiej fabryki będzie zbierał zboże z około 20 ha rocznie oraz będzie wynajmowany do prac poza gospodarstwem właściciela. [iframe width= 640 height= 360 src= http://www.youtube.com/embed/xv1oqvulcoa frameborder= 0 allowfullscreen]