POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

Podobne dokumenty
POSTANOWIENIE. Sygn. akt II KK 88/17. Dnia 20 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II KK 116/14. Dnia 25 czerwca 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III KK 305/14. Dnia 8 października 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Józef Szewczyk

POSTANOWIENIE. SSN Eugeniusz Wildowicz

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

POSTANOWIENIE. SSN Michał Laskowski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Marta Brylińska

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Andrzej Tomczyk

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Skoczkowska

POSTANOWIENIE. SSN Paweł Wiliński

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

POSTANOWIENIE. SSN Michał Laskowski. p o s t a n o w i ł UZASADNIENIE

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący) SSN Andrzej Ryński SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V KK 327/16. Dnia 9 grudnia 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Piotr Mirek

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV KK 401/18. Dnia 14 listopada 2018 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Piotr Mirek

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Michał Laskowski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Danuta Bratkrajc

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Wiesław Kozielewicz

POSTANOWIENIE. SSN Eugeniusz Wildowicz

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

POSTANOWIENIE. SSN Eugeniusz Wildowicz

POSTANOWIENIE. SSN Małgorzata Gierszon

POSTANOWIENIE. p o s t a n o w i ł

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jacek Sobczak (przewodniczący) SSN Eugeniusz Wildowicz (sprawozdawca) SSA del. do SN Dariusz Czajkowski

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Rafał Malarski (przewodniczący) SSN Dariusz Kala SSN Zbigniew Puszkarski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Danuta Bratkrajc

P O S T A N O W I E N I E

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Anna Janczak

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący) SSN Roman Sądej (sprawozdawca) SSN Barbara Skoczkowska

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Skoczkowska

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Małgorzata Gierszon

POSTANOWIENIE. SSN Wiesław Kozielewicz

POSTANOWIENIE. SSN Marian Buliński

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V KK 289/14. Dnia 19 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Roman Sądej

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

WYROK Z DNIA 21 CZERWCA 2012 R. III KK 148/12

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Sobczak

POSTANOWIENIE. SSN Wiesław Kozielewicz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący) SSN Kazimierz Klugiewicz (sprawozdawca) SSN Zbigniew Puszkarski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Ewa Oziębła

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Dorota Szczerbiak

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV KK 312/16. Dnia 19 października 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Józef Dołhy

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący) SSN Tomasz Grzegorczyk SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca) Protokolant Ewa Oziębła

POSTANOWIENIE. SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący) SSN Józef Dołhy SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca) Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka

POSTANOWIENIE. SSN Marian Buliński

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący) SSN Józef Dołhy SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Gradzik

POSTANOWIENIE. SSN Wiesław Kozielewicz

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik. po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 9 lipca 2014 r., z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II KK 345/18. Dnia 25 października 2018 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Waldemar Płóciennik

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Roman Sądej (przewodniczący) SSN Kazimierz Klugiewicz (sprawozdawca) SSN Andrzej Stępka

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Małgorzata Sobieszczańska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący) SSN Kazimierz Klugiewicz SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Przemysław Kalinowski (przewodniczący) SSN Andrzej Ryński (sprawozdawca) SSN Dorota Rysińska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV KK 274/14. Dnia 24 września 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Roman Sądej

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Anna Kowal

POSTANOWIENIE. SSN Michał Laskowski

POSTANOWIENIE. SSN Andrzej Tomczyk

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Barbara Kobrzyńska

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V KK 259/14. Dnia 19 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Eugeniusz Wildowicz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV KS 6/16. Dnia 10 lutego 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK Z DNIA 15 GRUDNIA 2011 R. II KK 184/11

POSTANOWIENIE. SSN Wiesław Kozielewicz

POSTANOWIENIE. SSN Tomasz Grzegorczyk

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Stanisław Zabłocki (przewodniczący) SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca) SSA del. do SN Jerzy Skorupka

POSTANOWIENIE. Protokolant Jolanta Grabowska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Anna Kowal

POSTANOWIENIE. SSN Jarosław Matras

POSTANOWIENIE. SSN Andrzej Stępka

POSTANOWIENIE. SSN Jan Bogdan Rychlicki

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący) SSN Małgorzata Gierszon SSN Przemysław Kalinowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Skoczkowska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący) SSN Małgorzata Gierszon (sprawozdawca) SSN Roman Sądej

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Dariusz Świecki (przewodniczący) SSN Henryk Gradzik (sprawozdawca) SSN Rafał Malarski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący) SSN Andrzej Stępka (sprawozdawca) SSN Dariusz Świecki

POSTANOWIENIE. SSN Andrzej Ryński

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Anna Janczak

POSTANOWIENIE. SSN Andrzej Ryński

POSTANOWIENIE. SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący) SSN Jerzy Grubba (sprawozdawca) SSN Barbara Skoczkowska. Protokolant Anna Janczak

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Józef Szewczyk (przewodniczący) SSN Rafał Malarski (sprawozdawca) SSN Andrzej Ryński

POSTANOWIENIE. oskarżonego z art k.k. w zb. z art k.k. w zw. z art k.k. w

Transkrypt:

Sygn. akt II KK 151/17 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 30 maja 2017 r. SSN Waldemar Płóciennik w sprawie R.K. skazanego z 280 1 k.k.i art. 157 2 k.k. w zw. z art. 64 1 k.k. z zw. z art. 11 2 k.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 30 maja 2017 r., kasacji, wniesionej przez obrońcę od wyroku Sądu Okręgowego w [...] z dnia 6 września 2016 r., sygn. akt V Ka /16 zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w [...] z dnia 9 marca 2016 r., sygn. akt VI K /15, p o s t a n o w i ł 1. oddalić kasację, jako oczywiście bezzasadną, 2. zwolnić skazanego R. K. od kosztów sądowych postępowania kasacyjnego, 3. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. J. Kancelaria Adwokacka w [...] kwotę 442,80 zł (czterystu czterdziestu dwóch złotych osiemdziesięciu groszy), w tym 23 % VAT, tytułem wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie kasacji z urzędu. UZASADNIENIE R.K. został oskarżony o to, że : I. w dniu 25 stycznia 2015 r. w [...], będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem, sygn. akt VI K /10, przez Sąd Rejonowy w [...] za czyn z art. 59 ust. 1

2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 263 2 k.k. na karę pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 6 lutego 2011 r. do 21 listopada 2012 r., używając przemocy w postaci uderzania pięścią w twarz i w głowę oraz kopania po głowie i po ciele M. W. zabrał mu w celu przywłaszczenia portfel z pieniędzmi, to jest mienie o łącznej wartości 320 zł, przy czym zachowaniem swoim spowodował ranę w okolicy łuku brwiowego prawego, zasinienia na powiekach oka prawego i otarcia naskórka na wargach w okolicy lewego kąta ust, a więc obrażenia naruszające czynności narządów ciała inne niż określone w art. 156 k.k., na czas nieprzekraczający 7 dni, tj. o czyn z art. 280 1 k.k. w zw. z art. 157 2 k.k. w zw. z art. 64 1 k.k. II. w dniu 25 stycznia 2015 r. w [...] przechowywał wyroby akcyzowe w postaci 14,82 kg tytoniu papierosowego bez polskich znaków akcyzy, których rodzaj i ilość wskazuje na wprowadzenie do obrotu, a stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 i 64 k.k.s., na których ciąży podatek akcyzowy w wysokości 11.071 zł, tj. o czyn z art. 65 1 k.k.s. III. w dniu 25 stycznia 2015 r. w [...] w miejscu swojego zamieszkania ukrywał dokumenty w postaci dowodów osobistych wystawionych na nazwiska [ ] oraz w postaci prawa jazdy wystawionego na nazwisko [ ], którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, tj. o czyn z art. 276 k.k. Wyrokiem z dnia 9 marca 2016 r., w sprawie VI K /15, Sąd Rejonowy w [...] uznał R. K. za winnego: 1. dokonania zarzucanego mu w punkcie I czynu przyjmując, że był on uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne wyrokiem Sądu Rejonowego w [...] w sprawie VI K /10 z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, która weszła w skład kary łącznej wynoszącej 2 lata pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 6 lutego 2011 r. do 21 listopada 2012 r. oraz od 8 grudnia 2009 r. do 23 lutego 2010 r. i czynu tego dopuścił się w okresie 5 lat od odbycia tej kary, czym wyczerpał dyspozycję art. 280 1 k.k. i art. 157 2 k.k. w zw. z art. 64 1 k.k. w zw. z art. 11 2 k.k. i za to na podstawie art. 280 1 k.k. w zw. z art. 11 3 k.k. wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności,

3 2. dokonania zarzucanego mu w punkcie II czynu z tą zmianą, że czynu tego dopuścił się w dniu 28 stycznia 2015 r. oraz że kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, czym wyczerpał dyspozycję art. 65 1 i 3 k.k.s. i za to na podstawie art. 65 3 k.k.s. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 120 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 70 zł, 3. dokonania zarzucanego mu w punkcie III czynu z tą zmianą, że czynu tego dopuścił się w dniu 28 stycznia 2015 r. ukrywając dowód osobisty na nazwisko [ ], czym wyczerpał dyspozycję art. 276 k.k. i za to na podstawie art. 276 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd na podstawie art. 85 1 k.k. i art. 86 1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego w pkt 1 i 3 wyroku kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzając mu karę łączna 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając jednocześnie na jej poczet okres tymczasowego aresztowania do sprawy od dnia 28 stycznia 2015 r. do dnia 9 marca 2016 r. W osobistej apelacji oskarżony R.K., odnośnie do czynu przypisanego mu w punkcie I wyroku, zaskarżając wyrok w całości, podniósł zarzut naruszenia przepisów postępowania, mającego wpływ na treść orzeczenia, polegającego na dokonaniu przez sąd dowolnej oceny materiału dowodowego, tj. naruszenia art. 7 k.p.k. oraz art. 5 k.p.k., a także naruszenie art. 4 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez nierozważenie całokształtu okoliczności ujawnionych w sprawie i oparciu wyroku wyłącznie na dowodach obciążających, z pominięciem dowodów korzystnych dla oskarżonego, a także naruszenie art. 424 k.p.k. poprzez dokonanie niepełnej analizy dowodów. W związku z tym wniósł o uniewinnienie go od tego czynu. W zakresie zaś czynu przypisanego w punkcie II wyroku wniósł o zmianę przyjętej kwalifikacji prawnej bądź o uchylenie wyroku w tej części i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Apelację od wyroku Sądu pierwszej instancji wniósł także obrońca oskarżonego, który zaskarżył wyrok: -w zakresie czynu z punktu I części dyspozytywnej - w całości, -w zakresie czynu z punktu II części dyspozytywnej wyroku - co do kary, -w zakresie czynu z punktu III części dyspozytywnej wyroku - w całości, -w zakresie kary łącznej - w całości,

4 zarzucając: 1/ na podstawie art. 427 2 k.p.k. i art. 438 pkt 3 k.p.k. w punkcie I części dyspozytywnej wyroku błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść (art. 438 pkt 3 k.p.k.), a polegający na przyjęciu, że oskarżony zabrał pokrzywdzonemu portfel z pieniędzmi w sytuacji, gdy zgromadzony materiał dowodowy nie pozwalał na dokonanie takiego ustalenia, a zatem na przypisanie oskarżonemu czynu z art. 280 1 k.k., 2/ na podstawie art. 427 2 k.p.k. i art. 438 pkt 1 k.p.k.: a/ w punkcie I części dyspozytywnej wyroku obrazę przepisów prawa materialnego (art. 438 pkt 1 k.p.k.), a mianowicie: - art. 280 1 k.k. poprzez jego zastosowanie, w sytuacji kiedy czyn zarzucany oskarżonemu nie wypełnia znamion zarzucanego przestępstwa; - art. 64 1 k.k. przez jego zastosowanie w sytuacji, gdy prawidłowa wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że oskarżony nie działał w warunkach określonych w tym przepisie; - art. 25 3 k.k. poprzez jego niezastosowanie, podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego w postaci wyjaśnień oskarżonego wynika, że oskarżony bronił się przed pokrzywdzonym, który zaatakował go nożem, b/ w punkcie II części dyspozytywnej wyroku obrońca zarzucił rażącą niewspółmierność kary (art. 438 pkt 4 k.p.k.), zarówno co wysokości stawki dziennej, a przede wszystkim liczby stawek dziennych w związku z ustaloną sytuacją majątkową oskarżonego oraz w kontekście zagrożenia ustawowego i faktu, że wartość podatku narażonego na uszczuplenie tylko w niewielkim stopniu przekroczyła ustawowy próg, c/ w punkcie III części dyspozytywnej wyroku, zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 276 1 k.k. poprzez jego błędną interpretację i zastosowanie w sytuacji, kiedy czyn zarzucany oskarżonemu nie wypełnia znamion występku z art. 276 1 k.k., ponieważ ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika jedynie, że oskarżony posiadał dowód osobisty na nazwisko [ ], nie wynika natomiast, by go ukrywał. W związku z podniesionymi zarzutami obrońca wniósł: - o uchylenie rozstrzygnięcia o karze łącznej;

5 - w zakresie punktu I - o zmianę wyroku poprzez uznanie oskarżonego za niewinnego czynu z art. 280 1 k.k., wyeliminowanie z podstawy prawnej recydywy z art. 64 1 k.k.; w zakresie czynu z art. 157 2 k.k. o uznanie, na podstawie art. 25 3 k.k., że oskarżony działał w warunkach obrony koniecznej i nie wymierzanie mu kary, ewentualnie o wymierzenie oskarżonemu, na podstawie art. 157 2 k.k., kary grzywny; - w zakresie punktu II wyroku - o zmianę wyroku i orzeczenie kary grzywny w wysokości nie przekraczającej 25 stawek dziennych grzywny po 60 zł każda; - w zakresie punktu III - o zmianę wyroku poprzez uznanie oskarżonego za niewinnego zarzucanego mu czynu z art. 276 k.k. Po rozpoznaniu obu apelacji, Sąd Okręgowy w [...] wyrokiem z dnia 6 września 2016 r., sygn. V Ka /16, 1. zmienił zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że: a. uchylił orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu; b. w miejsce zarzucanego oskarżonemu w punkcie III aktu oskarżenia, a przypisanego w punkcie 3 wyroku czynu uznał oskarżonego R. K. za winnego tego, że w dniu 7 września 2014 r. w [...], w ciągu 2 tygodni od dnia znalezienia cudzej rzeczy, nie zawiadomił o tym organu policji lub innego organu państwowego albo w inny właściwy sposób nie poszukiwał posiadacza dokumentów w postaci dowodu osobistego i prawa jazdy wystawionych na [ ], czym wypełnił znamiona wykroczenia z art. 125 k.w. i za to na podstawie art. 125 k.w. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 zł, c. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się obrońca skazanego, który w wywiedzionej na jego korzyść kasacji podniósł zarzut rażącego naruszenia prawa, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, w postaci nieuprawnionego zakwalifikowania czynu zarzucanego skazanemu R. K. jako rozboju z art. 280 1 k.k., zamiast jedynie spowodowania naruszenia czynności narządu ciała z art. 157 2 k.k. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w zaskarżonej części.

6 W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator wniósł o jej oddalenie, jako oczywiście bezzasadnej. Sąd Najwyższy zważył, co następuje. Kasacja wniesiona przez obrońcę skazanego R. K. jest oczywiście bezzasadna w rozumieniu art. 535 3 k.p.k. Zgodnie z art. 519 k.p.k., kasacja może być wniesiona od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie, a zarzuty kasacyjne nie mogą wprost kwestionować ustaleń faktycznych, bowiem kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia (art. 523 1 k.p.k.). Należy zgodzić się ze stanowiskiem prokuratora, który w pisemnej odpowiedzi na kasację, powołując się na ugruntowany w tej kwestii podgląd Sądu Najwyższego, podniósł, że kasacja, jako nadzwyczajny środek zaskarżenia, skierowana jest przeciwko orzeczeniu sądu odwoławczego. Celem postępowania kasacyjnego jest bowiem wyeliminowanie z obrotu prawnego orzeczeń dotkniętych bezwzględną przyczyną odwoławczą lub innym naruszeniem prawa o charakterze rażącym, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. Powyższe uprawnia do stwierdzenia, że postępowanie kasacyjne nie jest postępowaniem, którego celem jest powtórna kontrola odwoławcza. Stąd też w toku tego postępowania z założenia nie dokonuje się zatem kontroli poprawności oceny poszczególnych dowodów, nie weryfikuje zasadności ustaleń faktycznych i nie bada współmierności orzeczonej kary. Sąd Najwyższy niejednokrotnie podnosił, że obraza prawa materialnego polega na jego wadliwym zastosowaniu lub niezastosowaniu, w orzeczeniu, które oparte jest na trafnych i niekwestionowanych ustaleniach faktycznych. Nie można mówić więc o naruszeniu przepisów prawa materialnego w sytuacji, gdy wadliwość orzeczenia w tym zakresie jest wynikiem błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za jego podstawę. Podniesiony w kasacji przez jej autora zarzut sprowadza się w swojej istocie do próby wykazania, że skazany R.K. nie popełnił zarzucanego mu czynu z art. 280 1 k.k. i de facto jest kwestionowaniem w tym zakresie poczynionych ustaleń faktycznych. Z analizy uzasadnienia orzeczenia Sądu

7 Odwoławczego wynika, że Sąd ten wnikliwie odniósł się do postawionego w apelacji zarzutu obejmującego skazanie R. K. za przestępstwo z art. 280 1 k.k. i szczegółowo uzasadnił swoje stanowisko w tym zakresie. Sąd Okręgowy uznał, iż Sąd pierwszej instancji ocenił materiał dowodowy w sposób kompletny, dokonał wnikliwej analizy całości zgromadzonego materiału dowodowego, czyniąc to zgodnie z zasadami logicznego rozumowania i uwzględniając wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych nie dając wiary wyjaśnieniom skazanego w zakresie, w jakim nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a które pozostawały w sprzeczności z wiarygodnymi zeznaniami świadków [ ], które z kolei Sąd poddał szczegółowej analizie i uzasadnił dlaczego dał im wiarę, a nie dał jej skazanemu. Jak uzasadnił Sąd materiał dowodowy zebrany w sprawie uprawniał do przyjęcia, że decyzję o zaborze pokrzywdzonemu portfela skazany R.K. podjął w trakcie stosowania przemocy wobec niego. Skazany zabrał portfel, następnie przestał bić pokrzywdzonego i opuścił mieszkanie. Stąd też, w kontekście zasadności dokonanych przez Sąd I instancji ocen i ustaleń nie można podzielić stanowiska obrońcy, że skazany swoim zachowaniem wypełnił jedynie znamiona czynu z art. 157 2 k.k. Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie. kc