Pioski 1937 r. https://audiovis.nac.gov.pl/obraz/189303/aee863920d9eb981a3d069c5350d73f2/ Fotografia grupowa zawodników po zdobyciu pucharu prezydenta miasta Pioska. Pośrodku stoi prezes WKS Kotwica kpt. MW Roman Kanafoyski. 2. z prawej stoi kierownik sekcji piłki nożnej kpt. Biedrzycki.
Biedrzycki Władysław Antoni [1906-?+, kpt. sł. st. art.*1937+ Ur.18 VI 1906. Absolwent gimnazjum. W okresie 1924-1925 w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie, gdzie odbywał przeszkolenie na kursie unitarnym. W latach 1925-1927 w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Promowany na stopieo ppor. 15 VIII 1927 z przydziałem do 26 pap w Skierniewicach na stanowisko d-cy plutonu. Awansowany do stopnia por. 15 VIII 1929. W IV 1933 przeniesiony z 26 pal do Flotylli Rzecznej w Piosku. W 1936 ukooczył kurs dla dowódców baterii w Centrum Wyszkolenia Artylerii. Awansowany do stopnia kpt. 19 III 1937 i przeniesiony do 5 pac w Krakowie na stanowisko d-cy baterii. W latach 1937-1939 d-ca 5 baterii II dywizjonu 5pac. W VIII 1939 przydzielony do mobilizowanego przez 5 pac 95 dac przydzielonego do GO Śląsk. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy 2 baterii, potem 1 baterii 95 dac w składzie GO Śląsk Armii Kraków. Brał udział w walkach na szlaku bojowym 95 dac od Mikołowa na Lubelszczyznę, gdzie 20 IX 1939 dostał się do niewoli niemieckiej. Dalsze losy n/n http://genealodzy.pl/pnphpbb2-printview-t-9112-start-0.phtml
W 1921, w garnizonie Skierniewice, sformowany został 26 Pułk Artylerii Polowej, jako jednostka organicznej artylerii 26 Dywizji Piechoty. Podstawowe uzbrojenie armata 75 mm wz. 1897 Francuska armata polowa używana w czasie I i II wojny światowej. Często nazywana armatą Schneider. Była to pierwsza w świecie nowoczesna armata o ogólnej konstrukcji używanej do dziś. Składała się z lufy z zamkiem klinowym, kołyski, oporopowrotnika olejowo-powietrznego w kołysce i łoża. Właśnie oporopowrotnik był najbardziej rewolucyjnym rozwiązaniem armaty. Poprzednie modele dział miały lufy przymocowane do łoża na sztywno, co powodowało, iż po każdym strzale armata odskakiwała do tyłu. Oporopowrotnik pozwolił zlikwidowad ten problem, a zwiększenie stabilności systemu oraz użycie nowoczesnego zamka pozwoliło na szybkostrzelnośd w granicach około 30 strzałów na minutę, co było wówczas wynikiem znakomitym. Te właśnie cechy spowodowały, iż w momencie skonstruowania armaty model 1897 wszystkie inne działa stały się momentalnie przestarzałe. Skierniewice lata 20.
95 Dywizjon Artylerii Ciężkiej - pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego II RP. Dywizjon nie istniał w organizacji pokojowej wojska. Został sformowany zgodnie z planem mobilizacyjnym "W" w dniach 24-27 sierpnia 1939 roku. Jednostką mobilizującą był 5 Pułk Artylerii Ciężkiej w Krakowie. Dywizjon, uzbrojony w dwanaście 155 mm haubic wz. 1917, był jednostką artylerii odwodu Naczelnego Wodza. Obsada personalna dywizjonu: dowódca 1 baterii ppor. Marian Gmiterek dowódca 2 baterii kpt. Władysław Biedrzycki dowódca 3 baterii ppor. Jan Bukowski Haubica 155 mm wz.17 oceniana była bardzo wysoko. Warto zauważyd, że na swój kaliber była stosunkowo lekka. Sprzęt ten strzelający szrapnelami i granatami (ciężar granatu ok. 43,5 kg) na odległościach do 11.500 m był podstawowym działem ciężkim, a nawet można powiedzied najcięższym. Była także bardzo wytrzymała. Jej żywotnośd oceniano na 77%, czyli na 6.100 strzałów ma każdą lufę. Haubica wz.17 ciągnięta przez ciągnik Latil M2 TL w 1937 roku. Haubica wz.17 w czasie wojny polsko - bolszewickiej. Poważnie uszkodzona polska haubica wz.17 zdobyta przez Niemców.
W IV 1933 przeniesiony z 26 pal do Flotylli Rzecznej w Piosku, gdzie był kierownikiem sekcji piłki nożnej WKS Kotwica Piosk. Napastnicy "Kotwicy" w ataku podczas meczu ligowego z drużyną "Czarnych-Lwów" w listopadzie 1935 roku we Lwowie. Od lewej Nowotny, pierwszy od prawej Gustaw Bator. Piłkarska drużyna Kotwica została założona w Piosku w latach 20. XX wieku. Zespół złożony był z marynarzy, którzy pełnili służbę na rzece Pryped. Od 1929, kiedy został utworzony Poleski OZPN, WKS "Kotwica" występował w rozgrywkach polskiej okręgowej ligi Polesie Klasa A, która od sezonu 1936/37 stała nazywad się okręgową. We wrześniu 1939, kiedy wybuchła II wojna światowa, klub przestał istnied. Osiągnięcia drużyny WKS Kotwica były proporcjonalne do jej skromnych możliwości dwukrotnie zdobyli mistrzostwo Polesia a w roku 1935 bezskutecznie walczyli w eliminacjach o awans do I ligi przegrywając dwa razy ze Śmigłym Wilno i oddając dwa mecze walkowerem Warmii Grajewo. Największym sukcesem było zdobycie tytułu Mistrzów Marynarki Wojennej we wrześniu 1937 roku na turnieju rozgrywanym w Gdyni. WKS Kotwica Piosk 1935 r.
Fotografia grupowa członków drużyny Flotylli Pioskiej KS "Kotwica" z Pioska, która zdobyła mistrzostwo Marynarki Wojennej w piłce nożnej na rok 1937/38. 1937-09. Gdynia
Mistrzostwa Marynarki Wojennej w piłce nożnej 1937. Komandor dyplomowany Stefan Frankowski wręcza, w imieniu dowódcy Floty, nagrody mistrzowskim zespołom. Data wydarzenia: 1937-09. Miejsce: Gdynia https://audiovis.nac.gov.pl/obraz/77262:1/ Największym sukcesem było zdobycie tytułu Mistrzów Marynarki Wojennej we wrześniu 1937 roku na turnieju rozgrywanym w Gdyni. Pośrodku stoi prezes WKS Kotwica kpt. MW Roman Kanafoyski. 2. z prawej stoi kierownik sekcji piłki nożnej kpt. Biedrzycki. https://audiovis.nac.gov.pl/obraz/189303/ Czy oficer na górnej i na dolnej fotografii, to może byd ta sama osoba?