Wyrok z dnia 26 sierpnia 1999 r. I PKN 215/99

Podobne dokumenty
Wyrok z dnia 21 czerwca 2005 r. II PK 319/04

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 22 kwietnia 1998 r. I PKN 47/98

Wyrok z dnia 14 maja 1998 r. I PKN 121/98

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka

Wyrok z dnia 23 stycznia 2001 r. I PKN 197/00

Wyrok z dnia 5 maja 2005 r. III PK 12/05. Udzielenie urlopu bezpłatnego na podstawie art k.p. po rozwiązaniu stosunku pracy jest nieważne.

Wyrok z dnia 4 grudnia 1997 r. I PKN 416/97

Wyrok z dnia 23 listopada 2004 r. I PK 20/04

Wyrok z dniania 14 marca 2006 r. I PK 144/05

Wyrok z dnia 15 października 1999 r. I PKN 245/99

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 9 stycznia 2001 r. I PKN 172/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 27 lipca 2006 r. II PK 148/06

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Małgorzata Gersdorf

Wyrok z dnia 18 stycznia 2005 r. II PK 126/04

Wyrok z dnia 27 marca 2000 r. I PKN 557/99

Wyrok z dnia 21 listopada 2000 r. I PKN 93/00

Wyrok z dnia 27 stycznia 2004 r. I PK 282/03

Wyrok z dnia 12 grudnia 2001 r. I PKN 724/00

Wyrok z dnia 26 marca 1998 r. I PKN 3/98

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

Wyrok z dnia 10 października 2003 r. I PK 528/02

Wyrok z dnia 8 czerwca 1999 r. I PKN 105/99

Wyrok z dnia 12 lipca 2001 r. I PKN 541/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca) SSN Zbigniew Myszka

Wyrok z dnia 10 października 2002 r. I PKN 546/01

Wyrok z dnia 4 grudnia 1998 r. I PKN 478/98

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 19 września 2002 r. I PKN 592/01

Wyrok z dnia 2 września 1999 r. I PKN 235/99

Wyrok z dnia 3 grudnia 2003 r. I PK 76/03

Wyrok z dnia 13 października 1999 r. I PKN 305/99

Wyrok z dnia 11 września 2001 r. I PKN 624/00

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 29/14. Dnia 8 maja 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka

Wyrok z dnia 7 lutego 2001 r. I PKN 242/00

POSTANOWIENIE. SSN Józef Iwulski (przewodniczący) SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca) SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

Wyrok z dnia 4 października 2000 r. I PKN 58/00

Wyrok z dnia 14 października 1997 r. I PKN 275/97

Wyrok z dnia 18 kwietnia 2000 r. I PKN 607/99

Wyrok z dnia 8 grudnia 2005 r. I PK 125/05

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący) SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca) SSN Andrzej Wróbel

Wyrok z dnia 6 listopada 2001 r. I PKN 677/00

Wyrok z dnia 11 sierpnia 2004 r. II PK 11/04

Wyrok z dnia 2 lipca 2009 r. III PK 20/09

Wyrok z dnia 6 grudnia 2005 r. III PK 95/05

Wyrok z dnia 20 czerwca 2001 r. I PKN 476/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Stanisław Dąbrowski SSN Zbigniew Strus

Wyrok z dnia 23 stycznia 2001 r. I PKN 201/00

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 13/09. Dnia 10 listopada 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Zbigniew Korzeniowski

Wyrok z dnia 1 grudnia 1999 r. I PKN 401/99

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka

Wyrok z dnia 4 grudnia 1997 r. I PKN 419/97

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 7 września 1999 r. I PKN 265/99

Wyrok z dnia 17 listopada 1998 r. I PKN 331/98

Wyrok z dnia 18 kwietnia 2001 r. I PKN 363/00

Wyrok z dnia 4 lutego 2000 r. II UKN 362/99

Wyrok z dnia 29 listopada 2000 r. I PKN 111/00

Wyrok z dnia 24 marca 1999 r. I PKN 631/98

Wyrok z dnia 21 września 2001 r. I PKN 653/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 13 kwietnia 1999 r. I PKN 1/99

Wyrok z dnia 31 maja 2001 r. I PKN 428/00

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka

POSTANOWIENIE. SSN Bohdan Bieniek

W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 16 grudnia 1999 r.

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 23 września 2004 r. I PK 657/03

Wyrok z dnia 5 grudnia 2000 r. I PKN 121/00

Wyrok z dnia 12 maja 2005 r. I UK 275/04

Wyrok z dnia 12 stycznia 1998 r. I PKN 468/97

Wyrok z dnia 4 grudnia 2003 r. I PK 72/03

Wyrok z dnia 16 grudnia 2004 r. II UK 79/04

Wyrok z dnia 16 września 1997 r. I PKN 260/97

Wyrok z dnia 20 listopada 2001 r. II UKN 607/00. Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Andrzej Wróbel (sprawozdawca).

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Maciej Pacuda

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 29 marca 2001 r. I PKN 324/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący) SSN Romualda Spyt (sprawozdawca) SSN Krzysztof Staryk

Wyrok z dnia 6 listopada 1998 r. II UKN 295/98

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 27 lutego 2001 r. I PKN 273/00

Wyrok z dnia 24 maja 2001 r. I PKN 414/00

Wyrok z dnia 8 maja 2007 r. II PK 293/06

Wyrok z dnia 20 marca 2003 r., III CKN 907/00

Wyrok z dnia 7 grudnia 2000 r. I PKN 143/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka

Wyrok z dnia 13 września 2010 r. II PK 257/09

Wyrok z dnia 11 kwietnia 2001 r. I PKN 351/00

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

Transkrypt:

Wyrok z dnia 26 sierpnia 1999 r. I PKN 215/99 Ustalenie, że strony zawarły umowę o pracę na okres próbny w celu obejścia przepisów prawa powoduje nieważność postanowienia określającego rodzaj umowy. W konsekwencji umowę taką należy uważać na zawartą na czas nie określony, chyba że zgodnym zamiarem stron było zawarcie terminowej umowy o pracę. Przewodniczący: SSN Barbara Wagner (sprawozdawca), Sędziowie: SN Kazimierz Jaśkowski, SA Katarzyna Gonera. Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 1999 r. sprawy z powództwa Kariny P. przeciwko L.S. - G. Spółce z o.o. w S. o ustalenie, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze z dnia 11 lutego 1999 r. [...] 1. o d d a l i ł kasację; 2. zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki 100 zł (słownie: sto) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. U z a s a d n i e n i e Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Międzyrzeczu wyrokiem z dnia 14 grudnia 1998 r. [...] zasądził od Spółki z o.o. L.S. - G. w S. na rzecz Kariny P. kwotę 278, 20 zł z odsetkami od 1 sierpnia 1998 r., oddalając powództwo w pozostałym zakresie. Sąd ustalił, że powódka była zatrudniona u strony pozwanej w okresach: od 16 maja do 31 lipca 1997 - na okres próbny, od 1 do 31 sierpnia 1997 r. na czas określony; od 1 października do 31 grudnia 1997 r. ponownie na okres próbny i od 1 stycznia do 31 lipca 1998 r. - na czas określony. W okresie trwania pierwszych dwóch umów o pracę powódka pracowała przy przerobie ślimaków; pod koniec czerwca rozpoczęła pracę przy przerobie dziczyzny. W okresie próbnym miała przydzielonego doświadczonego pracownika, który nadzorował jej pracę udzielając ins-

2 trukcji. Przerabiano wówczas głównie mięso dzika i sarny. Od 1 października Karina P. pracowała przy przerobie dziczyzny, głównie jelenia. Od 7 lipca 1998 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim z powodu ciąży. Okres trzeciego miesiąca ciąży upływał w sierpniu 1998 r. Powódka wykorzystała w naturze 9 dni urlopu wypoczynkowego. Umowy na okres próbny nie są umowami na czas określony, wobec czego art. 25 1 KP nie ma do nich zastosowania. Kilkakrotne zawarcie umowy na okres próbny przez pracodawcę z tym samym pracownikiem jest dopuszczalne gdy wiąże się to z zatrudnieniem ponownym pracownika na innym stanowisku lub przy innych czynnościach i nie zmierza w oczywisty sposób do obejścia przepisów prawa. W ocenie Sądu, zawarcie ponownej umowy o pracę na okres próby było usprawiedliwione przede wszystkim przerobem innego asortymentowo mięsa. Jeleń nowy gatunek zwierzyny stanowił 75% ogólnego przerobu dziczyzny. Poprzednio przerabiana była sarna, która nie różni się od jelenia pod względem cięć anatomicznych, jednak innego przerobu wymagają szynki, a poszczególne elementy różnią się wagowo. Pracę powódki nadzorował w okresie zatrudnienia od 1 października do 31 grudnia 1997 r. brygadzista. Skoro usprawiedliwione było ponowne zatrudnienie powódki na podstawie umowy o pracę na okres próbny - nie doszło do zawarcia trzeciej umowy na czas określony, albowiem umowa z dnia 1 stycznia 1998 r. była dopiero drugą umową tego rodzaju. Art. 177 3 KP nie ma w sprawie zastosowania, gdyż trzeci miesiąc ciąży Kariny P. przypadał w sierpniu, a umowa o pracę kończyła się w lipcu. Żądanie wypłaty ekwiwalentu za 9 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego jest zasadne. Podejmując zatrudnienie po raz pierwszy powódka nabyła prawo do urlopu w wymiarze 18 dni roboczych. Zasada urlopu proporcjonalnego ( art. 155 1 1 KP) nie ma zastosowania do urlopu należnego w pierwszym roku pracy ( art. 153 1 i 2 oraz art. 155 1 3 KP). Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze wyrokiem z dnia 11 lutego 1999 r. [...] uwzględniając apelację powódki, zmienił powyższy wyrok w punkcie oddalającym powództwo, ustalając, że od 1 stycznia 1998 r. strony łączyła umowa o pracę na czas nie określony. Umowa zawarta w dniu 1 października 1997 r. na okres próbny miała na celu obejście art. 25 1 KP. Praca wykonywana przez powódkę nie wymagała szczególnych kwalifikacji, a jedynie przyuczenia w trakcie zatrudnienia. Zmiana asortymentu prze-

3 robu dziczyzny nie uzasadniała ponownego sprawdzenia umiejętności pracownicy. Sarna i jeleń są zbliżone anatomicznie. Stanowisko pracy zajmowane przez powódkę nie było wyspecjalizowane. Już w czasie trwania pierwszej umowy na okres próbny wykonywała ona czynności, w zakresie których zawarta została druga umowa na okres próbny. W trzech kolejnych umowach rodzaj pracy wykonywanej przez powódkę określono jako: robotnik prac lekkich produkcja. Zmiana ilości przerabianego mięsa jakiegoś gatunku nie uzasadniała zawarcia kolejnej umowy na okres próbny. W czasie pierwszej pracy wykonywanie czynności przez powódkę nadzorowała specjalnie przydzielona jej wykwalifikowana pracownica; w drugim okresie próbnym - brygadzista, do obowiązków którego należy nadzór nad pracą wszystkich pracowników. Umowa o pracę z dnia 1 października 1997 r. była zatem w rzeczywistości umową na czas określony (art. 58 KC w zwiżaku z art. 300 KP). Umowę z dnia 1 stycznia 1998 r. jako trzecią kolejną umowę na czas określony należy, zgodnie z art. 25 1 KP, uważać za zawartą na czas nie określony. Strona pozwana zaskarżyła ten wyrok kasacją. Wskazując jako jej podstawę naruszenie prawa materialnego wskutek błędnej wykładni i zastosowanie przepisów art. 25 2 K.p. i art. 25 1 K.p. przez przyjęcie, że umowa zawarta między stronami na okres od 1 października 1997 r. do 31 grudnia 1997 r. jest umową na czas określony i w konsekwencji rodzi ten skutek, że następna z umów zawarta na czas określony jest równoznaczna w skutkach prawnych z zawarciem umowy na czas nie określony, wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania lub o zmianę i oddalenie apelacji - w obu przypadkach przy uwzględnieniu kosztów postępowania według norm przepisanych. Pełnomocnik Spółki wywodził, że każda z umów może być poprzedzona umową na okres próbny. Rodzaj umowy powinien być przez strony uzgodniony. Umowa na czas określony i na okres próbny są różnymi rodzajowo umowami. Art. 28 2 KP nie wprowadza ograniczeń co do dopuszczalności zawierania umów na okres próbny. Funkcją umowy na okres próbny jest generalnie wypróbowanie pracownika, a nie tylko przyuczenie go do nowej pracy. Poza tym: (a) zawierając umowę na okres próbny powódka wiedziała jakiego rodzaju umowę zawiera; (b) zatrudnienie na okres próbny miało nie tylko na celu sprawdzenie umiejętności technicznych, ale i wydajności technologicznej; (c) przy przerobie jelenia powódka miała do czynienia z elementami kilkakrotnie cięższymi i w ponad 30 % nowymi; (d) praca wykonywana

4 przez powódkę, w praktyce była pracą rzeźnika, wymagała szczególnych kwalifikacji zawodowych, których normalnie nabywa się z ukończeniem nauki w zasadniczej szkole zawodowej. W odpowiedzi na kasację powódka wniosła o jej oddalenie Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Podstawę kasacji stanowi wyłącznie zarzut naruszenia prawa materialnego. Brak zarzutu procesowego powoduje, że ustalenia stanowiące faktyczną podstawę rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku należy uznać za niewadliwe i w związku z tym wiążące dla Sądu Najwyższego. Kontrola kasacyjna orzeczenia Sądu drugiej instancji jest tym samym ograniczona do oceny prawidłowości kwalifikacji prawnej właściwie ustalonego stanu faktycznego. Skoro Sąd ustalił, że umowa o pracę zawarta na okres próbny w dniu 1 października 1997 r. miała na celu obejście prawa i w istocie była umową na czas określony, to trafnie zastosował art. 25 1 KP i przyjął w konsekwencji bezterminowy charakter umowy z dnia 1 stycznia 1998 r. Przepis ten wprowadza fikcję prawną zawarcia trzeciej kolejnej umowy o pracę na czas określony jako umowy na czas nie określony. Skutek przewidziany w art. 25 1 KP następuje ex lege, wobec czego orzeczenie Sądu ma jedynie charakter deklaratywny. Określenie rodzaju umowy o pracę stanowi element treści tej czynności prawnej. Brak postanowienia stron w tym zakresie powoduje, że umowę należy zakwalifikować jako zawartą na czas nie określony. Bowiem tylko ten rodzaj umowy o pracę nie wymaga dodatkowej klauzuli - terminu (umowy na czas określony oraz na czas wykonania określonej pracy) lub próby (umowa na okres próbny). Jeżeli zastrzeżenie w umowie o pracę okresu próbnego (określenie rodzaju umowy jako umowy zawartej na okres próbny) było nieważne, jako mające na celu obejście przepisów prawa (art. 58 1 KC w związku z art. 300 KP), to umowa taka nie staje się umową na czas określony, ale bezterminową. Umowa na okres próbny jest wprawdzie rodzajem umowy terminowej (pojęcie prawnicze), ale nie umową na czas określony (pojęcie prawne). Dowodzi tego, poza terminologią, także dopuszczalność wypowiadania każdej z tych odrębnych rodzajowo umów terminowych. Ów zakres stabilizacji zatrudnienia pozwala nazywać umowę o pracę na okres próbny tymczasową, podczas gdy umowę na czas określony uważa się za najmocniej formalnie stabilizującą

5 pracownika w zatrudnieniu. Umowa o pracę na okres próbny ma charakter mieszany warunkowo terminowy. Mniej znaczący dla jej istoty jest czas trwania zatrudnienia (wyznaczony jako maksymalny dopuszczalny w art. 25 2 KP) niż próbny jej charakter, który wskazuje na swoiste funkcje i cel umowy tego rodzaju. Nie jest przeto możliwe zamienne traktowanie klauzuli terminu i klauzuli próby. Wadliwość określenia w umowie o pracę na okres próbny czasu jej trwania nie spowoduje zmiany rodzaju umowy na bezterminowy, skutek taki spowoduje natomiast wadliwość klauzuli próby. Gdyby jednak nawet postanowieniu określającemu rodzaj umowy jako próbny (klauzuli próby) nadać znaczenie tylko zastrzeżenia terminu (jak zdaje się uczynił to Sąd drugiej instancji), to zgodnie z art. 116 2 KC w związku z art. 94 KC i art. 300 KP, termin należałoby uznać za niezastrzeżony. Tym samym należało już umowę z dnia 1 października 1997 r. zakwalifikować jako zawartą na czas nie określony. Sąd Najwyższy nie mógł jednak zmienić zaskarżonego wyroku, albowiem był związany wynikającym z art. 384 KPC zakazem reformationis in peius. Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy, stosownie do art. 393 12 KPC, orzekł jak w sentencji. ========================================