Wzorzec FCI nr 101 /06. 04. 1998/, wersja angielska BULDOG FRANCUSKI (Bouledogue français)
2 POCHODZENIE: Francja. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 28.04.1995. KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa, stróżujące i psy umilające czas. KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 11 Małe molosowate. Nie podlegają próbom pracy. ZARYS HISTORII RASY: Prawdopodobnie, jak wszystkie dogowate i molosy z Epiru i Cesarstwa Rzymskiego, ten krewniak buldoga angielskiego, psów średniowiecznych Alanów i małych odmian francuskich ras dogowatych, znany dziś jako buldog francuski, jest wynikiem rozmaitych krzyżówek, przeprowadzanych przez zapalonych hodowców w robotniczych dzielnicach Paryża około roku 1880. W okresie tym, buldogi hodowali rzeźnicy i wozacy paryskiego targowiska les Halles; wkrótce jednak, dzięki niezwykłemu wyglądowi i usposobieniu, rasa zjednała sobie względy arystokratów i artystów. Rasa stała się niezwykle popularna. Pierwszy klub buldoga francuskiego został założony w Paryżu w 1880 r. Pierwsze rejestracje miały miejsce w roku 1885, zaś pierwszy wzorzec ustanowiono w roku 1898, tzn. w roku, gdy francuskie Société Centrale Canine uznało buldoga francuskiego za rasę. Pierwszego psa tej rasy wystawiono w roku 1887. Wzorzec, zmodyfikowany w latach 1931-1932 i 1948, poprawili w roku 1986 H.F. Reant i R. Triquet (wzorzec ten został opublikowany przez F.C.I. w 1987 r.); następnie, został poprawiony w roku 1994 przez Komitet Klubu Buldoga Francuskiego, przy współpracy z R. Triquetem. WRAŻENIE OGÓLNE: Typowy mały molos. Pies mocny w swej małej postaci, krótki, zwarty we wszystkich proporcjach. Szata gładka, pysk krótki i płaski; stojące uszy; ogon krótki z natury. Pies
3 musi sprawiać wrażenie zwierzęcia aktywnego, inteligentnego, bardzo muskularnego, o zwartej budowie i mocnym kośćcu. USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Towarzyski, żywy, skory do zabaw, chętny do ćwiczeń, pełen zapału. Szczególnie czuły w stosunku do swego pana i dzieci. GŁOWA: Musi być bardzo mocna, szeroka i graniasta; skóra pokrywająca głowę, tworzy niemal symetryczne fałdy i zmarszczki. Głowę buldoga francuskiego charakteryzuje cofnięcie części szczękowo-nosowej, czaszka wydaje się zyskiwać szerokość kosztem długości. OKOLICA MÓZGOCZASZKI: Czaszka: Szeroka, niemal płaska; czoło mocno wypukłe. Wydatne łuki nadczołowe, przedzielone bruzdą, wybitnie rozwiniętą między oczami. Bruzda nie może rozciągać się na czoło. Guz potyliczny słabo rozwinięty. Stop: Głęboko zaznaczony. OKOLICA TWARZOCZASZKI: Nos: Szeroki, bardzo krótki, zadarty; nozdrza szeroko rozwarte i symetryczne, skierowane ukośnie do tyłu. Cofnięcie nozdrzy oraz zadarty nos muszą jednak umożliwiać normalne oddychanie przez nos. Kufa: Bardzo krótka, szeroka, z symetrycznymi fałdami, schodzącymi koncentrycznie na górną wargę (długość kufy wynosi ok. 1/6 całej długości głowy). Wargi: Grube, nieco luźne i czarne. Górna warga łączy się z dolną w jej środkowej części, całkowicie zakrywając zęby, które nie mogą być widoczne. Profil górnej wargi jest obniżony i zaokrąglony. Język nie może być widoczny. Szczęka i żuchwa: Szerokie, graniaste, mocne. Żuchwa tworzy szeroki łuk, wychodzący przed szczękę. Przy zamkniętym pysku wysunięcie żuchwy(prognatyzm-przodozgryz) łagodzone jest przez wygięcie jej łuków bocznych. Taka krzywizna jest niezbędna dla uniknięcia zbyt wyraźnego wysunięcia żuchwy. Zęby: Siekacze żuchwy nigdy nie mogą być cofnięte poza siekacze szczęki. Łuk siekaczy dolnych jest zaokrąglony. Żuchwa nie może wykazywać odchylenia bocznego, ani skręcenia. Wzajemny układ
4 łuków siekaczy nie jest ściśle określony; najistotniejsze jest schodzenie się warg w taki sposób, by zupełnie zakrywały zęby. Policzki: Mięśnie policzków dobrze rozwinięte, ale nie wypukłe. Oczy: O żywym wyrazie, osadzone nisko, dość daleko od nosa, a przede wszystkim od uszu. Ciemnej barwy, dość duże, wyraźnie okrągłe, lekko wypukłe; białkówki całkowicie niewidoczne, kiedy pies patrzy przed siebie. Oprawa powiek ma być czarna. Uszy: Średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcach. Osadzone wysoko na głowie, ale niezbyt blisko siebie; noszone prosto. Otwór słuchowy skierowany ku przodowi. Skóra uszu musi być delikatna i miękka w dotyku. SZYJA: Krótka, nieco wysklepiona, bez łałoku. TUŁÓW: Górna linia: Stopniowo wznosi się na poziomie lędźwi, a potem gwałtownie opada ku ogonowi Tego typu budowa jest pożądana i wynika z krótkości partii lędźwiowej. Grzbiet: Szeroki i muskularny. Lędźwie: Krótkie i szerokie. Zad: Skośny. Klatka piersiowa: Cylindryczna i głęboka, beczkowato wysklepiona, bardzo wyraźnie zaokrąglona. Przedpiersie: Szerokie. Brzuch i słabizny: Brzuch podciągnięty, lecz nie przesadnie podkasany. OGON: Krótki, osadzony nisko na zadzie, bardzo blisko pośladków, gruby u nasady, zawęźlony lub załamany z natury i zwężający się przy końcu. Nawet w ruchu pozostaje poniżej linii poziomej grzbietu. Względnie długi ogon (nie sięgający poniżej stawu skokowego), złamany i zwężający się, jest dopuszczalny, lecz nie pożądany. KOŃCZYNY KOŃCZYNY PRZEDNIE: Widziane z boku i przodu ustawione pionowo i równolegle, w znacznej odległości od siebie. Łopatka: Krótka, gruba, o mocnej i widocznej muskulaturze. Ramię: Krótkie.
Łokcie: Ściśle przylegające do tułowia. Przedramię: Krótkie, proste i muskularne. Nadgarstek i śródręcze: Mocne i krótkie. 5 KOŃCZYNY TYLNE: Mocne i muskularne; nieco dłuższe, niż kończyny przednie powoduje to uniesienie zadu. Nogi, widziane z boku i tyłu ustawione pionowo i równolegle. Udo: Muskularne, mocne, jednak nie przesadnie zaokrąglone. Staw skokowy: Dość nisko nad podłożem; nie jest zbyt ukątowany, ani zdecydowanie prosty. Śródstopie: Mocne i krótkie. Buldog francuski powinien rodzić się bez szczątkowych palców. ŁAPY: Przednie łapy okrągłe, małe, kocie, pewnie stawiane na ziemi, odchylone lekko na zewnątrz. Palce zwarte, pazury krótkie, grube i dobrze oddzielone. Opuszki twarde, grube, czarne. U psów pręgowanych pazury muszą być czarne. U psów łaciatych (płowych pręgowanych ze średnią ilością bieli) i płowych, preferowane są ciemne pazury, jednakże pazury o zabarwieniu jasnym nie obniżają oceny. Tylne łapy zwarte. CHÓD/RUCH: Swobodny; nogi poruszają się równolegle do środkowej płaszczyzny tułowia. SZATA WŁOS: Piękny, gładki, przylegający, lśniący i miękki. MAŚĆ: Jednolicie płowa, pręgowana lub nie; ewentualnie z niewielką ilością bieli. Płowa, pręgowana lub nie, ze średnią lub przeważającą ilością bieli. Wszystkie odcienie barwy płowej są dopuszczalne od czerwonego po jasnobrązowy (kawa z mlekiem). Całkowicie białe psy klasyfikuje się jako płowe, pręgowane, z przeważającą ilością bieli. W przypadku bardzo ciemnego zabarwienia nosa, ciemnych oczu o ciemnych powiekach, pewne
6 ubytki pigmentacji na pysku mogą być w drodze wyjątku, u wybitnie pięknych psów tolerowane. WYSOKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA: Masa nie może być mniejsza, niż 8 kg, ani też większa, niż 14 kg u buldogów w dobrej kondycji; wielkość proporcjonalna do masy. WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu. Ciasno zamknięty lub ściśnięty nos; chroniczne chrapanie. Wargi nie schodzące się na przodzie. Depigmentacja warg. Jasne oczy. Łałok. Wysoko noszony, zbyt długi lub przesadnie krótki ogon. Luźne łokcie. Prosty lub zginany do przodu staw skokowy. Niewłaściwy chód. Zbyt długa szata. Cętkowana szata. POWAŻNE WADY : Siekacze widoczne przy zamkniętym pysku. Język widoczny przy zamkniętym pysku. Sztywny ruch kończyn przednich. Różowe plamy na psyku, z wyjątkiem psów płowych pręgowanych, ze średnią ilością bieli (łaciatych) oraz płowych, z niewielką lub przeważającą ilością bieli (płowych). Zbyt duża lub niedostateczna masa ciała. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: Agresja lub nadmierna nieśmiałość. Barwa nosa inna, niż czarna. Zajęcza warga.
Siekacze żuchwy położone za siekaczami szczęki. Stale obnażone kły przy zamkniętym pysku. Różnobarwne oczy (heterochromia). Uszy nie noszone prosto. Okaleczenie uszu, ogona lub ślad po szczątkowych palcach. Brak ogona. Szczątkowe palce na kończynach tylnych. Umaszczenie czarne podpalane, mysio-szare, brązowe. 7 Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.