grudzień 2006 ISSN 1640-9566

grudzień 2006 ISSN 1640-9566

OBWIESZCZENIE O wprowadzeniu stanu wojennego ze względu na bezpieczeństwo państwa Kierując się potrzebą zapewnienia wzmożonej ochrony podstawowych interesów państwa i obywateli, w celu stworzenia warunków skutecznej ochrony spokoju, ładu i porządku publicznego oraz przywrócenia naruszonej dyscypliny społecznej, a także mając na względzie możliwości sprawnego funkcjonowania władzy i administracji państwowej oraz gospodarki narodowej - działając na podstawie art. 33 ust. 2 Konstytucji Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej - Rada Państwa wprowadziła stan wojenny. W związku z tym podaje się do publicznej wiadomości, że na czas obowiązywania stanu wojennego w szczególności: 1) zakazane zostało zwoływanie i odbywanie wszelkiego rodzaju zgromadzeń, pochodów i manifestacji, a także organizowania i przeprowadzania zbiórek publicznych oraz imprez artystycznych, rozrywkowych i sportowych bez uprzedniego uzyskania zezwolenia właściwego terenowego organu administracji państwowej, z wyjątkiem nabożeństw i obrządków religijnych odbywających się w obrębie kościołów, kaplic i innych miejsc przeznaczonych wyłącznie do tego celu; 2) zakazane zostało rozpowszechnianie wszelkiego rodzaju wydawnictw, publikacji i informacji każdym sposobem, publiczne wykonywanie utworów artystycznych oraz użytkowanie jakichkolwiek urządzeń poligraficznych bez uprzedniego uzyskania zgody właściwego organu; 3) zawieszone zostało prawo pracowników do organizowania i przeprowadzania wszelkiego rodzaju strajków i akcji protestacyjnych; 4) nałożony został na osoby przebywające w miejscach publicznych obowiązek posiadania przy sobie dokumentów stwierdzających tożsamość, a w stosunków do uczniów szkół mających ukończone lat 13 - legitymacji szkolnej; 5) wprowadzony został obowiązek uprzedniego uzyskiwania zezwolenia właściwego terenowego organu administracji państwowej na pobyt stały w strefie nadgranicznej, a organu Milicji Obywatelskiej na pobyt czasowy w tej strefie; 6) zakazane zostało uprawianie turystyki oraz sportów żeglarskich i wioślarskich na morskich wodach wewnętrznych i terytorialnych. Ponadto, w czasie obowiązywania stanu wojennego, w zakresie powszechnego obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: 1) poborowi uznani za zdolnych do służby wojskowej oraz żołnierze rezerwy niezależnie od ich przeznaczenia mogą być w każdym czasie powołani do czynnej służby wojskowej, na zarządzenie Ministra Obrony Narodowej; 2) określone jednostki organizacyjne administracji państwowej i gospodarki narodowej, wykonujące zadania szczególnie ważne dla obronności i bezpieczeństwa państwa, objęte zostały militaryzacją, co oznacza nałożenie na osoby zatrudnione w tych jednostkach szczególnych obowiązków, o których osoby te zostaną poinformowane przez kierowników zakładów pracy; 3) osoby przeznaczone do służby w określonych formacjach obrony cywilnej mogą być zobowiązane do pełnienia czynnej służby w obronie cywilnej w czasie i w zakresie wynikającym z wykonywanych zadań; 4) obywatele mogą być zobowiązani przez właściwe terenowe organy administracji państwowej i organy administracji wojskowej do wykonywania określonych świadczeń osobistych i rzeczowych na rzecz obrony państwa. W czasie obowiązywania stanu wojennego, jeżeli będą tego wymagać interesy ochrony spokoju, ładu i porządku publicznego, uprawnione organy administracji państwowej mogą również: 1) wprowadzić ograniczenia swobody poruszania się mieszkańców w określonym czasie i miejscach przez wprowadzenie godziny milicyjnej albo zakazu opuszczania lub przybywania do określonych województw, miast i gmin; 2) nałożyć obowiązek uprzedniego uzyskiwania zezwolenia właściwego terenowego organu administracji państwowej na zmianę miejsce pobytu, polegającą na przeniesieniu do innej miejscowości na czas dłuższy niż 48 godzin oraz obowiązku niezwłocznego zameldowania się w miejscu nowego pobytu; 3) zawiesić działalność stowarzyszeń, związków zawodowych, zrzeszeń oraz organizacji społecznych i zawodowych, których działalność stanowi zagrożenie dla interesów bezpieczeństwa państwa, z wyjątkiem kościołów i związków wyznaniowych 4) wprowadzić cenzurę przesyłek pocztowych, korespondencji telekomunikacyjnej oraz kontrolę rozmów telefonicznych; 5) zobowiązać posiadaczy radiowych urządzeń nadawczych i odbiorczych do złożenia tych urządzeń do depozytu we wskazanych miejscach; 6) zobowiązać posiadaczy broni palnej krótkiej oraz broni myśliwskiej i sportowej, a także posiadaczy amunicji i materiałów wybuchowych do złożenia ich we wskazanych miejscach; 7) zakazać dokonywania zdjęć fotograficznych i filmowych oraz obrazów telewizyjnych określonych obiektów i miejsc albo na określonych obszarach; 8) zakazać używania określonych odznak i mundurów; 9) wstrzymać lub ograniczyć prace określonych urządzeń łączności oraz wykonywanie usług łączności pocztowej i telekomunikacyjnych; 10) zawiesić lub ograniczyć przewóz osób i rzeczy w transporcie drogowym, kolejowym, lotniczym i wodnym oraz ruch pojazdów mechanicznych na drogach publicznych; 11) zamknąć lub ograniczyć graniczny ruch osobowy i towarowy przez przejścia graniczne. W czasie obowiązywania stanu wojennego osoby naruszające wprowadzone nakazy, zakazy, obowiązki i ograniczenia, podlegają obostrzonej odpowiedzialności karnej za przestępstwa lub wykroczenia w postępowaniu doraźnym lub przyśpieszonym. Osoby mające ukończone lat 17, w stosunku, do których istnieje uzasadnione podejrzenie, iż pozostając na wolności prowadzić będą działalność zagrażającą bezpieczeństwu państwa mogą być internowane w ośrodkach odosobnienia na czas obowiązywania stanu wojennego - na podstawie decyzji komendanta wojewódzkiego Milicji Obywatelskiej. W stosunku osób do pełniących służbę wojskową i służbę w jednostkach zmilitaryzowanych oraz służbę w obronie cywilnej - stosowana będzie za przestępstwa popełnione w związku z tą służbą odpowiedzialność karna przed sądami wojskowymi według przepisów odnoszących się do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej w czasie wojny. Podaje się również do publicznej wiadomości, że w przypadku zbiorowego lub indywidualnego bezpośredniego zagrożenia życia, zdrowia lub wolności obywateli albo mienia społecznego, indywidualnego lub osobistego znacznej wartości, a także zagrożenia lub zajęcia budynków administracji państwowej lub organizacji politycznych oraz ważnych obiektów i urządzeń gospodarki narodowej albo obiektów ważnych dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, obok indywidualnych i zespołowych działań funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej i innych formacji powołanych do ochrony porządku publicznego mogą być wprowadzane oddziały i pododdziały sił zbrojnych (wojska), przy czym wszelkie te siły uprawnione są do użycia środków przymusu bezpośredniego w celu przywrócenia spokoju, ładu i porządku publicznego. Wzywa się wszystkich obywateli do bezwzględnego przestrzegania wprowadzonych zakazów, nakazów i ograniczeń oraz wykonywania innych nałożonych obowiązków, a także podporządkowania się wszelkim zarządzeniom uprawnionych władz, wydanym w celu zapewnienia spokoju, ładu i porządku publicznego oraz umocnienia dyscypliny społecznej. PRZEWODNICZĄCY RADY PAŃSTWA POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ 2

patrzymy w twarz głodu twarz ognia twarz śmierci najgorszą ze wszystkich - twarz zdrady i tylko sny nasze nie zostały upokorzone Z. Herbert Raport z oblężonego Miasta STAN WOJENNY - PIERWSZE DNI 13 grudnia 1981 roku w niedzielę o godzinie 6.00 gen. Wojciech Jaruzelski oznajmił w przemówieniu, które było transmitowane przez radio i telewizję, o wprowadzeniu stanu wojennego. Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego przejęła pełnię władzy na terytorium Polski. Na jej czele stanął gen. Jaruzelski. Należy stwierdzić, iż WRON nie mieściła się w ówczesnym porządku konstytucyjnym PRL. Jej powstanie i dekrety zatwierdzili członkowie Rady Państwa (przy sprzeciwie Ryszarda Reiffa ze Stowarzyszenia PAX ), mimo iż trwała sesja Sejmu. W dniach poprzedzających stan wojenny w Gdańsku obradowała Komisja Krajowa NSZZ Solidarność. Większość działaczy związkowych zlekceważyło sygnały o tajemniczych ruchach wojska i milicji. Masowe aresztowania działaczy opozycyjnych rozpoczęto w nocy z 12 na 13 grudnia. Członków Komisji Krajowej zatrzymano w hotelu, w którym nocowali. W celu zdezorganizowania działań opozycji wyłączono łączność telefoniczną. We wszystkich regionach Polski, zgodnie ze wcześniej ustalonymi listami, internowano działaczy Solidarności, członków opozycji oraz działaczy PZPR m.in. Gierka, Jaroszewicza. Tych ostatnich aresztowano w celach propagandowych. Przepisy stanu wojennego pozbawiły społeczeństwo większości praw obywatelskich. Ograniczono swobodę poruszania się. Zakazano organizowania zgromadzeń i strajków oraz rozpowszechniania jakichkolwiek wydawnictw. Telewizja i radio nadawały jeden program, a spikerzy telewizyjni występowali w mundurach wojskowych. Zawieszono działalność Solidarności, innych związków zawodowych oraz organizacji społecznych. Przerwano nauczanie w szkołach i na uczelniach wyższych. Wprowadzono ścisłą cenzurę korespondencji oraz godzinę milicyjną pomiędzy 22 a 6 rano. Zmilitaryzowano zakłady pracy oraz wprowadzono obowiązek pracy. Na ulicach i drogach pojawiły się odziały wojska i milicji. WRON działała przy pomocy komisarzy wojskowych i terenowych wojskowych grup operacyjnych. Szacuje się, że władze użyły do wprowadzenia stanu wojennego od 300 do 500 tys. ludzi. Według oficjalnych źródeł do stycznia 1982 internowano 5,9 tys., a ogółem w czasie stanu wojennego około 10 tys. osób. Za przestępstwa antypaństwowe skazano około 2,5 tys. osób. Rada Państwa 31 grudnia 1982 zawiesiła obowiązywanie stanu wojennego, a 22 lipca 1983 zniosła go. Konsekwencjami nocy z 12 na 13 grudnia był wybuch oporu społecznego wobec władzy. Rozpoczęły się akcje strajkowe na terenach kopalń ( Wujek, Piast ), hut, stoczni i portów. W przypadku kopalni Wujek pociągnęło to za sobą 9 ofiar śmiertelnych. W czasie manifestacji 1- i 3-majowych również padły liczne ofiary. Do dziś nie postawiono pod sąd żadnego z przywódców stanu wojennego. 3

KALENDARIUM STANU WOJENNEGO 12 grudnia 1981 - godzina 23, przerwanie połączeń telefonicznych i teleksowych. Około północy przestaje nadawać radio i telewizja. 13 grudnia 1981 - Rada Państwa uchwala dekret o wprowadzeniu stanu wojennego. Ukonstytuowanie się Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. Rozpoczęcie internowań kilkunastu tysięcy działaczy Solidarności. 14 grudnia 1981 - pierwszy dzień roboczy stanu wojennego. W wielu zakładach pracy rozpoczynają się strajki. Wojsko otacza Stocznię Gdańska. 15 grudnia 1981 - pacyfikacja kopalni Manifest Lipcowy w Jastrzębiu, postrzelonych zostaje 4 górników. 16 grudnia 1981 - pacyfikacja Stoczni Gdańskiej, Huty im. Lenina, Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu. W Trójmieście walki uliczne, władze używają czołgów i śmigłowców. W czasie ataku na kopalnie Wujek, przeprowadzonego przez ZOMO, zastrzelono 9 górników, 21 postrzelonych. 17 grudnia 1981 - starcia z ZOMO na ulicach Gdańska. Zastrzelona zostaje jedna osoba, dwie zostają ranne. Demonstracje w Krakowie zostają rozbite przez ZOMO. 20 grudnia 1981 - koniec strajku w Porcie Gdańskim. 21 grudnia 1981 - Romuald Spasowski, ambasador PRL w Stanach Zjednoczonych prosi tam o azyl polityczny w związku ze stanem wojennym. Prasa PRL podaje, że ambasador ostatnio cierpiał na stany depresji. Sąd Wojskowy skaże go zaocznie na karę śmierci. 23 grudnia 1981 - pacyfikacja Huty Katowice. Prezydent Stanów Zjednoczonych Ronald Reagan wprowadza sankcje gospodarcze wobec PRL (w odpowiedzi na wprowadzenie stanu wojennego). 24 grudnia 1981 - zniesienie na jedną noc godziny milicyjnej (z okazji Wigilii). 28 grudnia 1981 - koniec ostatniego strajku okupacyjnego w kopalni Piast. 28 grudnia 1981 - Zdzisław Rurarz, ambasador PRL w Japonii prosi o azyl polityczny w Stanach Zjednoczonych. Sąd Wojskowy skaże go zaocznie na karę śmierci. 6 stycznia 1982 - rozwiązanie przez władze Niezależnego Zrzeszenia Studentów. 9 stycznia 1982 - prymas Józef Glemp spotkał się z Wojciechem Jaruzelskim. Wznowione zostają połączenia telefoniczne ambasad zachodnich z zagranicą oraz z ich placówkami na terenie Polski. 10 stycznia 1982 - przywrócenie połączeń telefonicznych w miastach. Wszystkie rozmowy są oficjalnie na podsłuchu, po nakręceniu numeru odzywa się w słuchawce głos mówiący: rozmowa kontrolowana. Łączność międzymiastowa zostanie przywrócona 29 marca. 25 stycznia 1982 - Sejm uchwala ustawę o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego i zatwierdza dekret o stanie wojennym. Przeciw głosuje tylko jeden poseł (Romuald Bukowski z Gdańska). 1 lutego 1982 - podwyżka cen. 1-3 lutego - aresztowanie 9 osób oskarżonych o zorganizowanie strajku w Wyższej Szkole Morskiej. 5 lutego 1982 - w Świdniku na wezwanie władz tamtejszej podziemnej Solidarności odbywa się pierwsza manifestacja spacerowa. Polegała ona na masowych spacerach w czasie nadawania Dziennika TV o 19.30. Wkrótce manifestacje spacerowe rozpoczną się w innych miastach. 8 lutego 1982 - wznowiono zawieszone wprowadzeniem stanu wojennego zajęcia na wszystkich wyższych uczelniach w kraju. 11 lutego 1982 - aby ukrócić manifestacje spacerowe w Świdniku (zobacz 5 lutego 1982) władze wprowadzają godzinę milicyjną od 19.30. 16 lutego 1982 - pierwszy z protestów młodzieży licealnej, tzw. przerw ciszy w II Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego w Warszawie. Protest polegał na powstrzymywaniu się od rozmów w czasie przerw. 1 marca 1982 - gen. Czesław Kiszczak informuje, że od 13 grudnia 1981 r. do 26 lutego 1982 r. internowano 6647 osób, dotychczas zwolniono 2552 osoby. 10 marca 1982 - Komisja Praw Człowieka ONZ uchwala rezolucję domagającą się od sekretariatu ONZ przygotowania raportu na temat sytuacji w Polsce. 19 marca 1982 - rozwiązanie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich; trwa weryfikacja dziennikarzy. 29 marca 1982 - przywrócenie międzymiastowej łączność telefoniczną zawieszonej po wprowadzeniu stanu wojennego. 12 kwietnia 1982 - w Warszawie zostaje nadana pierwsza 5-minutowa audycja podziemnego Radia Solidarność. 22 kwietnia 1982 - powstanie Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej Solidarność. 25 kwietnia 1982 - prymas Józef Glemp spotkał się z Wojciechem Jaruzelskim. 26 maja 1982 - aresztowanie ukrywającego się działacza Solidarności Jana Narożniaka. Zostaje on postrzelony w czasie próby ucieczki. 7 czerwca 1982 - ranny Jan Narożniak zostaje wykradziony ze szpitala przez działaczy podziemnej Solidarności. Milicja i SB poszukuje Narożniaka w całym kraju jako szczególnie niebezpiecznego przestępcę. 16 czerwca 1982 - przedstawiciele Francji i Norwegii w Międzynarodowej Organizacji Pracy składają skargę na rząd PRL, zarzucając mu nieprzestrzeganie międzynarodowych ratyfikowanych konwencji. 1 maja 1982 - demonstracje i kontrpochody w wielu miastach Polski. 3 maja 1982 - ZOMO brutalnie rozbija wielotysięczne manifestacje, m.in. w Gdańsku, Warszawie, Elblągu, Szczecinie, Krakowie i Toruniu. Liczne aresztowania. 21 lipca 1982 - w przededniu święta narodowego, zwolniono z internowania ponad tysiąc osób, w tym wszystkie kobiety. 31 sierpnia 1982 - w rocznicę porozumień sierpniowych liczne demonstracje w całym kraju. W Gdańsku od uderzenia petardą ginie jeden z demonstrantów. W Lubinie funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa zastrzelili trzy osoby, 11 zostało rannych. Jedna osoba na skutek pobicia zmarła we Wrocławiu. 8 października 1982 - Sejm uchwala ustawę o związkach zawodowych - rozwiązanie wszystkich związków zawodowych działających do czasu wprowadzenia stanu wojennego. 9 października 1982 - rząd USA zawiesza wobec Polski klauzulę najwyższego uprzywilejowania w handlu. 13 października 1982 - w czasie zamieszek w Nowej Hucie funkcjonariusz SB zastrzelił 20-letniego Bogdana Wosika. 10 listopada 1982 - Lech Wałęsa zostaje zwolniony z internowania. 18 grudnia 1982 - Sejm uchwala ustawę o szczególnej regulacji prawnej w okresie zawieszenia stanu wojennego. 19 grudnia 1982 - Rada Państwa uchwala zawieszenie stanu wojennego od 31 grudnia 1982. 14 maja 1983 - na komisariacie na warszawskim Starym Mieście milicjanci zamordowali maturzystę Grzegorza Przemyka, syna opozycyjnej poetki Barbary Sadowskiej. Władze oskarżają o pobicie załogę karetki pogotowia. 19 maja 1983 - pogrzeb Grzegorza Przemyka będący masową demonstracją. 22 lipca 1983 - zniesienie stanu wojennego po 586 dniach. Rozwiązanie WRON. Ogłoszenie amnestii dla więźniów politycznych. 4

KUPUJĄ ZAJEZDNIE AUTOBUSOWE W dniu 23 listopada 2006 r. 12 firm stoczyło walkę o nie tak dawną zajezdnię Chełmska. Do licytacji przystąpiły prawdziwe rekiny deweloperskie: Dom Development, ING Real Estate (kończy budowę Złotych Tarasów), Echo Investment, Budimex Nieruchomości, AIG/Lincoln oraz hiszpańscy deweloperzy wchodzący na polski rynek: Grupo Prasa, Grupo Lar i Sando Inmobiliria. Miasto zaoferowało do sprzedania przy ulicy Chełmskiej działkę o powierzchni ponad 5 ha z decyzją o warunkach zabudowy. Przewidują one, że na działce tej mogą powstać budynki mieszkalne maksymalnie osiem kondygnacji od ulicy Czerniakowskiej, a od strony al. Witosa zabudowa może ALE FOTELE! W MZA fotel kierowcy to urządzenie, które jest jednym z najważniejszych elementów wyposażenia autobusu. Staruszek Ikarus czy Jelcz zawsze sięgać piętnastu kondygnacji. W sumie można tam zbudować mieszkania o powierzchni ok. 100 tys. mkw. Cenę wywoławczą ustalono na 95 mln zł. Kwota ta przebijana była aż 200 razy. Ostateczny pojedynek stoczyli w ostatnich 80 przebiciach ING i Sando Inmobiliria. Hiszpanie deklarując 371 mln 450 tys. stali się właścicielami działki po zlikwidowanej zajezdni Chełmska. Na sprzedanej działce nadal funkcjonuje supermarket Elea (dawna Billa). Miasto już wystąpiło do sądu przeciwko sklepowi o wydanie terenu. Rok temu ratusz sprzedał za 116 mln zł część działki po zlikwidowanej zajezdni Inflancka. Teraz za ok. 3 ha działkę w północnej części terenu z placem manewrowym, budynkami i innymi urządzeniami technicznymi miasto chciało dostać nie mniej niż 155 mln zł. Tu również jest gotowa decyzja o warunkach zabudowy, która pozwala na budowę mieszkań z usługami w parterach i pasażem w kierunku stacji metra. Następnego dnia po sprzedaniu działki przy ul. Chełmskiej rozpoczęto licytację pozostałości po Inflanckiej. Echo Investment na wejściu przebił o 124 mln cenę wywoławczą, ale to było za mało, bo hiszpańska Lubasa zaoferowała 390 mln 600 tys. zł i bijąc rekord ceny za działkę budowlaną w Polsce stała się jej właścicielem. Należy przypuszczać, że w przyszłym roku tereny po dwóch zlikwidowanych zajezdniach nie będą już w niczym przypominały ich dotychczasowego przeznaczenia. Pozostaną tylko zdjęcia i wspomnienia. się możliwościami i parametrami regulacji (dwa modele mają regulację automatyczną) oraz rodzajem tapicerki. A regulować można dosłownie wszystko: długość i kąt nachylenia siedziska, wysokość zawieszenia, wysokość i kąt nachylenia oparcia, wysokość i kąt nachylenia podłokietników. Ponadto, fotel jest wyposażony w pas bezpieczeństwa, kieszeń na dokumenty, regulowane amortyzatory, izolatory antywibracyjne, pasywny system klimatyzacyjny i - opcjonalnie - ogrzewane siedzisko. Podobnie wyposażony jest fotel KINGMAN, z tą różnicą, że ogrzewanie siedzenia jest rozwiązaniem typowym, opcjonalne są za to podłokietniki. Ponadto - jako że jest przeznaczony do samochodu - pas bezpieczeństwa jest trzypunktowy oraz zapewniono możliwość wzdłużnej regulacji położenia całego fotela. Oparcie fotela wyposażono w regulowaną poduszkę pod kark. KINGMAN wzbudza emocje kierowcy, który niemal każdego dnia musi zetknąć się z wynalazkami i udogodnieniami zaplecza technicznego podtrzymującego śmierdzący żywot fotela kierowcy. Ostatnio w zajezdni Redutowa fotel kierowcy autobusu w ramach oszczędnych i mało pracochłonnych działań rewitalizacyjnych podparto nieokorowanym brzozowym kołkiem i wysta- MAXIMO wiono autobus jako sprawny do ruchu na kilkanaście godzin. Jeden z członków Zarządu MZA Sp.z o. o. często podkreśla i prezentuje pogląd, że MZA to okręt w bezmiarze wzburzonych fal oceanu, więc jako jednemu z dziarskich oficerów tego steranego okrętu proponuję zapoznać się z dwoma propozycjami z szerokiego asortymentu ergonomicznych siedzisk dla kierowców oferowanych przez firmę GRAMMER. Fotel MAXIMO jest oferowany w sześciu wykonaniach, różniących Pisać każdy może Zespół redakcyjny, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom naszych czytelników, postanowił stworzyć w naszej gazecie dział łączności z czytelnikami. Oczekujemy na ciekawe wiadomości - dobre i złe - z życia zakładów oraz na propozycje innych tematów. Nasz adres: NASZA SYRENKA B i u l e t y n N S Z Z S o l i d a r n o ś ć MZA i TW 01-106 Warszawa, ul. Redutowa 27 tel./fax 837 93 51 e-mail: elgie@mkzs.neostrada.pl 5

STRAŻ NOCNA DO REDAKTOR NACZELNEJ CZASOPISMA PRZECINAK Zwracam się z uprzejmym wyjaśnieniem do Pani Krystyny Goszczyńskiej - redaktora naczelnego miesięcznika KZ WZZ Sierpień 80 pt. Przecinak dotyczącym, jak sądzę, nieporozumienia wynikającego z niesprawdzenia kilku powszechnie znanych faktów: - Redagowany przez Panią miesięcznik wydawany jest w nakładzie 1000 szt. a miesięcznik NSZZ Solidarność MZA i TW Nasza Syrenka, redagowany przy moim udziale, wydawany jest w nakładzie 2300 szt. - Nasza Syrenka nie jest miesięcznikiem zastrzeżonym i jest powszechnie dostępnym, a jego atrakcyjność powoduje, że rozchwytywany szybko znika z miejsc, gdzie został wyłożony. W redagowanym przez Panią miesięczniku pozwoliła Pani sobie na stwierdzenie cytat;...wręczany jest do rąk własnych tylko niektórym członkom S, a przede wszystkim tym, którzy podatni są na manipulację. Uważam to za mocno obraźliwe dla czytelników Naszej Syrenki, którzy mają wystarczający poziom inteligencji, aby nie ulegać manipulacji i umiejętnie odróżniają ziarno od plew. To, że Nasza Syrenka robi wstrząsające wrażenie na niektórych czytelnikach, jest faktem, a Pani osoba jest tego dobitnym przykładem. - Zarzuca Pani niewiarygodność informacji publikowanych w Naszej Syrence nie wskazując, o które chodzi To, że w autobusach nocnych jest niebezpiecznie wiedzą wszyscy. Rozboje wobec kierowców i pasażerów stały się niechlubną normą. Kierowcy zwracali się do NSZZ Solidarność, a związek do wszystkich służb miejskich i policji o jak najszybsze rozwiązanie narastającego problemu, który przybierać zaczął rozmiary zagrażające życiu i zdrowiu. Weekendy, kiedy to kompletnie pijani osobnicy wracający z dyskotek wszczynali rozróby i bójki, stały się najgorszymi okresami pracy dla kierowców. Wreszcie drgnęło i na ośmiu trasach pasażerami ma się opiekować 32 strażników miejskich. Będą nimi jeździć w godz. 23.00-3.00. Wtedy najczęściej dochodzi do przypadków łamania prawa. Na razie obstawione będą linie: 601, 603, 604, 607, 608, 610, 611 i 614. ZTM wynajął ochroniarzy z agencji Skorpion Security, którzy tworząc cztery dwuosobowe patrole na polecenie dyżurnego ZTM mają pojawić się w autobusie w ciągu 5-10 minut. W dwóch autobusach zainstalowano kamery, a kolejne planuje się zamontować w przyszłym roku w 50 autobusach, które pojawią się na liniach nocnych. Czy to rozwiązanie poprawi bezpieczeństwo? Na pewno jest krokiem we właściwym kierunku i wierzymy, że nie ostatnim. i w czym rozmijają się z prawdą. Przedstawiam Pani listę artykułów z wydania listopadowego nr 103 jednocześnie prosząc o wskazanie kłamstwa, nieprawdy i miejsca ich występowania: 1. Obradował MKZ NSZZ Solidarność MZA i TW 2. Komunalka u Prezydenta 3. Na Ostrobramskiej gwałcą 4. Ekspedycje MZA 5. Zwiększa się liczba związkowców 6. Ile można chorować? 7. Głupota wstaje wcześnie, dlatego tyle dzieje się rano 8. Pomagają i nadzorują 9. Linia dwadzieścia sześć 10. Przełamanie 11. Przetarg na ubrania służbowe w MZA 12. Komunikacja w planach kandydata 13. Mercedes zablokował MZA 14. Wykaz ulic z wydzielonymi pasami dla autobusów/propozycja CR MZA/ 15. Rower Chętnie redakcja Naszej Syrenki zobowiąże się, na Pani życzenie, przesyłać dowolną ilość każdego wydania miesięcznika NSZZ Solidar- KORZYŚCI Z SOLARISA Rozmowa z Januszem Bosakirskim, dyrektorem ds. techniczno-eksploatacyjnych Miejskich Zakładów Autobusowych Red. - Jak Pan ocenia funkcjonowanie fabrycznego serwisu Solarisa, obsługującego 80 niskopodłogowców? Janusz Bosakirski - Solaris podszedł bardzo rzetelnie do serwisowania zakupionych pojazdów. Serwis jest bardzo sprawny i szybki. Przekłada się to na stan autobusów i ich gotowość do ruchu. A należy pamiętać, że są one wykorzystywane w 85-90 proc. W zasadzie solarisy są najbardziej obciążone i wyrabiają największy kilometraż, 8-9 tys. miesięcznie. Umowa z Solarisem opiewa na 8 lat serwisowania, zaś za każdy przestój, za każde odstępstwo od umowy firma płaci MZA kary umowne. Nic dziwnego zatem, że zależy jej na jak najlepszym wypełnieniu warunków umowy i utrzymaniu autobusów w ruchu. Oczywiście MZA też płaci Solarisowi za obsługę - 1 zl za kilometr, z tym, że w pierwszych 2-3 latach jest to 40 proc. tej stawki. Red. - Jakie korzyści dla MZA odnosi z takiego systemu obsługi? Janusz Bosakirski - Oprócz spraw ściśle technicznych i finansowych, o których powiedziałem wcześniej, warto wspomnieć o przede wszystkim o propagowaniu innego systemu pracy. Serwisowanie odbywa się na terenie naszych zajezdni i ludzie mogą się przyjrzeć nowym metodom, nowej organizacji. Mogą się zapoznać z innymi niż dotychczasowe metodami pracy i powoli je sobie przyswoić. To może być tylko z korzyścią tak dla firmy jak i samych pracowników. Red. - Dziękuję za rozmowę. ność na wskazany przez Panią adres, aby nie musiała Pani korzystać z upokarzającej życzliwości członków NSZZ Solidarność, a kończący się 2006 rok i zbliżające się Święta Bożego Narodzenia są okazją, aby życzyć Pani i wszystkim jej współpracownikom wszystkiego najlepszego w nadchodzącym 2007 roku oraz udanych, ciepłych i szczęśliwych Świąt Bożego Narodzenia. Marek Jurek Redaktor Naszej Syrenki 6

KAŻDY Z NAS MOŻE URATOWAĆ ŻYCIE! JEŻELI: - JESTEŚ ZDROWA/Y - MASZ 18-50 LAT - WYRAŻASZ CHĘĆ POMOCY DRUGIEMU CZŁOWIEKOWI! MOŻESZ URATOWAĆ KOMUŚ ŻYCIE ZOSTAJĄC POTENCJALNYM DAWCĄ SZPIKU W tym celu można zgłosić się bezpośrednio do pracowni dawców szpiku przy Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych, Hematologii i Onkologii SZPITALA AKADEMII MEDYCZNEJ w Warszawie ul. Banacha 1A, Blok D piętro IV pokój 403 od pon. do czw. w godz. 8.00-10.00 lub jeśli masz pytania - ZADZWOŃ: (0-22) 599 14 19, (0-22) 599 14 20 Informacji udziela także pilnie poszukująca dawcy dla chorej córki Izabella Borzym, specjalista w Pionie Dyrektora ds. Personalnych MZA tel. 56 20 769, 56 20 760 w godz. 7.00-15.00 KREW DLA CÓRKI MARTY Osoby oddające krew powinny wziąć zaświadczenie z punktu krwiodawstwa z adnotacją: Dla Marty Borzym w szpitalu na Banacha CZYM JEST PRZESZCZEP SZPIKU? Przeszczepianie szpiku polega na dożylnym podaniu choremu komórek krwiotwórczych, które później wraz z krwią, trafiają do jam szpikowych kości. Zabieg ten trwa kilkadziesiąt minut i wygląda jak zwykła kroplówka. Ale kroplówka, która decyduje o życiu człowieka. Co należy zrobić, aby zostać dawcą szpiku? - Przede wszystkim wyrazić chęć niesienia pomocy drugiemu człowiekowi. Szpik kostny może zostać wyprodukowany tylko przez ludzki organizm, dlatego tak ważne jest pozyskiwanie dawców szpiku. - Potencjalny dawca musi być osobą zdrową, w wieku od 18 do 50 lat. Wstępne badania kwalifikujące do oddania szpiku nie różnią się od tych wykonywanych w stacjach krwiodawstwa przy oddawaniu krwi. - Zgłosić się do pracowni dawców szpiku lub Banku Komórek Krwiotwórczych w celu wypełnienia deklaracji i poddania się badaniu krwi (standardowe pobranie próbki krwi żylnej). Badania są bezpłatne. Pobrana krew zostanie zbadana i na podstawie tych badań zostaną określone tzw. antygeny zgodności tkankowej. Te dane zostaną umieszczone w rejestrze dawców. Będą one udostępniane ośrodkom transplantacyjnym na całym świecie, które poszukują dawców dla swoich chorych. Jeśli jakiś chory będzie posiadał takie same antygeny zgodności tkankowej jak TY, będzie to oznaczało, że możesz być dla niego dawcą szpiku. Statystycznie rzecz biorąc, szansa znalezienia dawcy jest nikła: wynosi 1:25 tys., ale możliwa. W chwili, gdy znajdzie się chory zgodny genetycznie z dawcą, zostanie on o tym poinformowany i zaproszony na badania uzupełniające: morfologię krwi, badania wirusologiczne, EKG. Dawca i biorca mogą posiadać różne grupy krwi. To nie ma znaczenia. Po przeszczepie szpiku biorca przejmuje grupę krwi swojego dawcy! Szpiku nie można oddać do banku tak jak się oddaje krew. Może on zostać pobrany tylko i wyłącznie dla konkretnego pacjenta, który ma takie same antygeny zgodności tkankowej jak dawca. Może się tak zdarzyć, że dawca zostanie poproszony o oddanie szpiku kilkakrotnie. Może być i tak, że nie odda go nigdy. Wszystko zależy od tego, jaki jest układ antygenów pacjentów poszukujących dawców szpiku. Szpik kostny można oddać tylko i wyłącznie HONOROWO i bezinteresownie. Dawca i biorca, co najmniej przez rok pozostają sobie nieznani. Po tym okresie na życzenie obu stron, może dojść do ujawnienia ich danych a tym samym do spotkania. Po wykonaniu badań dawca zostanie wpisany na listę dawców szpiku. Wtedy może się zdarzyć, że jest ktoś, kto potrzebuje właśnie TWOJEGO SZPI- KU, ktoś, komu możesz uratować życie. W jaki sposób pobiera się komórki krwiotwórcze do transplantacji? 1. Pobranie szpiku kostnego: Szpik kostny pobierany jest na sali operacyjnej, w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym, poprzez nakłucie okolicy tylnej górnej krawędzi kości biodrowej. Po wkłuciu igły do jamy szpikowej aspirowany jest szpik. Całkowita objętość pobranego szpiku zależy każdorazowo od sytuacji klinicznej i określa ją przede wszystkim waga biorcy, dawcy, a także liczba komórek w pobranym szpiku. Średnio pobiera się około 1000 ml szpiku, rzadko więcej niż 1500 ml. Zabieg trwa zazwyczaj 45-90 minut. Szpik pobierany jest do specjalnego pojemnika z płynem przeciwkrzepliwym. Po pobraniu jest filtrowany i następnie poddany dalszej obróbce, jeśli jest to potrzebne. Zwykle kilkanaście dni przed planowanym pobraniem szpiku dawca zgłasza się do stacji krwiodawstwa, gdzie pobierana jest od niego krew do autotransfuzji (około 400 ml). Zostanie ona podana dawcy po zakończeniu pobrania szpiku. Wszystkie parametry hematologiczne normalizują się w ciągu kilku tygodni po zabiegu. 2. Pobranie komórek krwiotwórczych z krwi obwodowej: W zależności od decyzji ośrodka przeszczepiającego może być konieczne pobranie komórek krwiotwórczych z krwi obwodowej. W takim przypadku dawca otrzymuje przez 4 lub 5 dni lek zwiększający liczbę komórek krwiotwórczych krążących w krwi obwodowej. Lek podaje się raz lub dwa razy dziennie (co 12 godzin) podskórnie. Następnie komórki krwiotwórcze są pobierane z krwi obwodowej w trakcie procedury nazywanej aferezą. Zabieg ten jest wykonywany w specjalistycznym ośrodku przy użyciu separatora komórkowego i nie wymaga znieczulenia ogólnego. Krew pobierana jest w sposób ciągły z jednej żyły i mieszana poza ustrojem z płynem przeciwkrzepliwym. Następnie w separatorze komórkowym oddzielane są komórki krwiotwórcze, a krew wraca do dawcy przez igłę umieszczoną w drugiej żyle. Zwykle do aferezy zakładane są dwie igły (wenflony) do żył w lewym i prawym dole łokciowym. Z technicznego punktu widzenia jest to dokładnie taki sam zabieg jak standardowe pobieranie płytek krwi wykonywane rutynowo w stacjach krwiodawstwa. Różnica polega właściwie na tym, jaki rodzaj komórek ulega oddzieleniu. Sam zabieg pobierania komórek (afereza) jest bezpieczny i jego zasada jest identyczna z powszechnie wykonywanym od kilkunastu lat pobieraniem płytek krwi od dawców w stacjach krwiodawstwa. Transplantacja szpiku kostnego jest dla wielu pacjentów jedynym zabiegiem ratującym życie. Niestety, dawcę rodzinnego zgodnego genetycznie może mieć zaledwie 25-30 proc. potrzebujących chorych. Dla pozostałych pacjentów dużą szansą na przeprowadzenie tego zabiegu jest znalezienie niespokrewnionego zgodnego genetycznie dawcy. Prawdopodobieństwo znalezienia dawcy zgodnego niespokrewnionego jest tym większe im większy jest rejestr dawców. To znaczy im więcej jest chętnych do oddania szpiku, tym więcej chorych można uratować. 7

Godzina 3.30 - rano. Ostry ton budzika. Łazienka, kuchnia, herbata - termos, kanapki -zaspana troskliwa żona - buzi i do roboty, panie kierowco. Ciemno, pusto i cicho - miasto śpi. Może być jeszcze wiatr, deszcz, śnieg. Nogi decydują o kierunku - głowa jeszcze się budzi. Oczekiwanie na nocny autobus albo dojazd autem. Zajezdnia - dzień dobry na bramie i kolegom. Badawczy wzrok dyspozytora. Dokumenty, bileciki. Jakiś młody nie pojedzie tym drągiem - codziennie się psuje. Plac. Ponad dwie setki poutykanych ciasno autobusów. Smród spalin i huk odpalanych silników. Jest ten właściwy. Zimne wnętrze i charakterystyczny zapach - techniczny. Każde ubranie go zapamięta. Inspekcja wewnętrzna i zewnętrzna - olej, borygo, paliwo, szyba przednia, kabina i rączki do umycia. Tablice kursowe, brama, karta, stempel kontroli i w miasto. Zaspani szarzy pasażerowie. Ludzie! coście tacy smutni? przecież do roboty jedziecie. Pierwszy spóźniony pasażer - biegacz. Czekamy... zdążył i od razu dobitne: bilet! razem ze zmiętą 20-złotówką. Żadne tam dziękuję, proszę. Chlebodawca żąda. Nie mam reszty. Co to za komunikacja? - zdziwiony. Zastrzyk jadu podnosi opadające powieki. Na nic więcej nie mam ochoty. Kolejne przystanki - senna jazda nie mająca nic wspólnego z Senną Ayrtonem. Nagłe wtargnięcie potencjalnego pasażera z grupy ludzi oczekujących na przystanku. Wprost pod zderzak. Hamowanie awaryjne, zimny pot. Komentarz z głębi autobusu: traktorem jeździć, a nie autobusem! Tylko tyle? Bez epitetów? Mam fart - obyło się bez złamań, guzów i karetek. Teraz rzeczywiście się obudziłem, ciśnienie odczuwalne, oczy szeroko otwarte, słuch wytężony, całkowity brak zaufania do wszystkiego ruchomego i nieruchomego wokół. Szczyt poranny - korek. Gazeta na kierownicy, a w niej krzepiący tytuł w stylu: Kierowcy MZA wożą 8 warszawiaków gruchotami po pijanemu. Lektura przerwana. Facet w czapce, palcie zapiętym pod brodą wrzeszczy: Panie za gorąco! wyłącz pan ogrzewanie!. Ogrzewanie nie pracuje, a jegomość stoi przy obszernym oknie i pod wywietrznikiem dachowym - oczywiście palcem nie ruszy. Język mnie swędzi, żeby poruszyć temat np. kalesonów, ale ból kręgosłupa mnie stopuje. Wsiada kolega. Wraca do domu po dodatku. Rozmowa na tematy zawodowe. Kilka przystanków dalej bezczelne: Pan to jest w pracy? czy w kawiarni? - kolejna porcja jadu tym razem z ładnej młodej buzi. Służę swoim numerem służbowym i telefonem - z taką śmiałą i na oko dwadzieścia lat młodszą gotów jestem nawet na kawiarnię... po robocie. Panienka poprawia mi humor na parę kwadransów. Dolce vita przerywa łomot blachy z tyłu mojego przegubowca - profilaktyczne ostre hamowanie i zatrzymanie. Oczy szukają przyczyny, serducho wali, krew uderza w skronie. Rowerzysta wjechał między prawy bok przyczepy i barierkę remontowanego odcinka jezdni- nie zmieścił się. Wychodzę. Okay, okay - przeprasza. Nic się nie stało. Zbiera z jezdni rower i odjeżdża po chodniku. Pętla. Ekspedycja. Szansa na umycie twarzy i spacerek. Nic z tego. Dwóch zmotoryzowanych panów policjantów. Już są wewnątrz autobusu. Uprzejme dzień dobry, dokumenty. Alkomat. Mają akcję. W obecności pasażerów? Nie mają czasu. A przepisy? Stawiać się? Ryzykować? Drobiazgowa kontrola np. stanu technicznego pojazdu? Dmucham. Wścibskie i zaciekawione spojrzenia pasażerów. Dziękujemy, w porządku, ustnik na pamiątkę. Ostatni półkurs - do zmiany. Pas ruchu wyłącznie dla autobusów. Nowiutka terenówka blokuje tzw. śluzę. Sygnał świetlny, następnie dźwiękowy. Jest reakcja. Uniesiony dumnie środkowy paluszek wypielęgnowanej damskiej łapki. Moja frustracja zamienia się w fantazje wyobraźni. Jak wygląda buzia właścicielki pięknej łapki? Nie dociekam jednak rzeczywistości. Nie zaryzykuję popsucia piękna wymyślonego obrazu. Dotrwam do zmiany pogodny i szczęśliwy. Akurat. Pedał gazu wpada w podłogę. Sprężyna nie wytrzymała. Panie szofer, pojedziemy? Usmarowane łapska. Dojedziemy. Ulga klienteli. Telefon do dyspozytora i zmiennika. Kraniec. Szybkie przepakowanie tablic i zmiennik rusza w trasę przyprowadzonym z zajezdni wozem. Bez straty półkursu. Zjazd do zakładu. Tankowanie. Kierownik na dyspozytorni. No szefie, a nagroda? Co ja mogę? Dziękuję i uścisk dłoni? Ale, ale 3 tygodnie temu ZTM - 3 min. przyśpieszenia! Podpisz! Przeprowadzono rozmowę dyscyplinującą. Udowadniać, że kontrola wadliwa? Po co? Przecież to zabawa w przekładanie forsy z lewej do prawej kieszeni właściciela ZTM-u i MZA. Za plecami, jak na ironię tablica ogłoszeń: Kierowcy z wolnego proszeni o zapisywanie się do pracy w dn. 28-29 października i l listopada. Obok młody szofer: Panie Włodku za wrzesień wziąłem za nominał 1300 PLN na rękę, a ja po 22 latach pracy 1900. Chyba pójdę na zwolnienie. Na kręgosłup? Nie... na głowę. PS. Cóż to za frustracja? Przecież przeżyłem tyle ciekawych zdarzeń i jeszcze mi za to płacą. Włodek Markowicz TALON-PRZEPUSTKA Pismem wewnętrznym z dnia 25.10. 2006 zobowiązano Ochronę Zakładu T-1 do umożliwienia wjazdu na parking T-1 pracownikom pobierającym umundurowanie w magazynie odzieżowym Działu Logistyki na podstawie talonu na pobranie umundurowania.

Do redakcji nadszedł list SOLIDARNOŚĆ W IRLANDII Przewodniczący NSZZ Solidarność Janusz Śniadek spotkał się w Dublinie z przedstawicielami największego irlandzkiego związku zawodowego SIP- TU. Tematem rozmów była ochrona praw pracowniczych zatrudnionych w Irlandii Polaków. NSZZ Solidarność i SIPTU realizują wspólny program mający na celu zachęcenie polskich pracowników w Irlandii do wstępowania do związków. W sierpniu 2005 r. SIPTU zaangażował się w poparcie dla dwóch Polaków, którzy zorganizowali akcję protestacyjną przeciwko swemu pracodawcy - Tesco, skarżąc się na nierówne traktowanie. SIPTU to organizacja związkowa zrzeszająca ok. 200 tys. pracowników. Liczbę przebywających w Irlandii Polaków szacuje się na ok. 174 tys. NA PLACU ZBAWICIELA BEZPIECZNIEJ Po przebudowie i oddaniu do użytku pod koniec maja Pl. Zbawiciela przejazd tramwajem w tym miejscu mocno się skomplikował. Dotyczyło to w szczególności pierwszeństwa przejazdu wyjeżdżających tramwajów z ul. Nowowiejskiej w stronę Pl. Konstytucji (15, 35) względem tramwajów linii 18 i 36 jadących w stronę Mokotowa. Wcześniej, przed przebudową, Nowowiejska była podporządkowana względem ul. Marszałkowskiej. Po przebudowie dla 15 i 35 znaku podporządkowania nie postawiono. Większość motorowych jadących w stronę Mokotowa nie wiedziała o tej zmianie. Byli i tacy, którzy mimo wyjeżdżającego tramwaju z ul. Nowowiejskiej nie tylko nie przepuścili go, ale nawet nie spojrzeli w prawo. Wymuszenia takie były na porządku dziennym. KW Solidarności zakładu R-4 już pierwszego dnia zgłosiła ten problem do MKZ-u. Zajął się nim przewodniczący komisji BHP Pan Marek Jurek, a także Pan Andrzej Kopyt. To oni zabiegali, ponaglani przez naszą komisję, o prawidłowe oznakowanie tego miejsca. Chociaż sytuacja ta stwarzała poważne zagrożenie, znak ustąp pierwszeństwa przejazdu dla ul. Nowowiejskiej stanął dopiero 9 listopada. Mimo prawie półrocznego oczekiwania w imieniu KW Solidarność zakładu R-4, a także wszystkich motorniczych, którym leży na sercu bezpieczeństwo ruchu tramwajów, składam podziękowanie Panu Markowi Jurkowi i panu Andrzejowi Kopytowi za rozwiązanie tego problemu. Andrzej Wojcieski motorniczy R-4 Pragnę nawiązać do artykułu na temat zdarzenia drogowego pomiędzy autobusem linii 192 a rowerzystą. Przyznam, że po przeczytaniu tego tekstu wyrwało mi się kilka niecenzuralnych słów. Jestem kierowcą o 16-letnim stażu i mam wyrobione zdanie o uczestnikach ruchu zwanych rowerzystami. W mojej opinii są to najbardziej krnąbrni i stwarzający zagrożenie użytkownicy dróg, mający za nic przepisy ruchu drogowego i względy bezpieczeństwa. Nagminnie łamią przepisy, przejeżdżając przez skrzyżowania na czerwonym świetle czy też zjeżdżając z ronda. Przejeżdżają na pełnej prędkości przez przejścia dla pieszych, nawet nie rozglądając się, nie mówiąc już o tym, że kodeks zabrania rowerzystom przejeżdżania rowerami przez zebry. Mają obowiązek zsiąść z roweru i przeprowadzić go. Mając obok tak wykłóconą ścieżkę rowerową nie korzystają z niej, jadąc sobie jezdnią, a na zwróconą uwagę pokazują środkowe palce. Przepisy zakazują rowerzystom poruszania się po drodze, obok której wytyczona jest ścieżka rowerowa. Ignorują znaki zakazu wjazdu na rowerze (ul. Modlińska od Obrazkowej do Żerania FSO i w drugą stronę, a także na trasie Łazienkowskiej). Policja oczywiście nie reaguje, a jest to ciężkie wykroczenie (złamanie zakazu). Ulubioną rozrywką cyklistów jest przeciskanie się z prawej strony stojącego przy krawężniku autobusu czekającego na zielone światło. Stają tuż przed przodem pojazdu i manewr wyprzedzania trzeba powtarzać od nowa, tocząc walkę z pojazdami jadącymi równoległym pasem, które ani myślą ułatwić autobusowi wykonanie wyprzedzania z zachowaniem bezpiecznego odstępu. O zwiększaniu prędkości podczas wyprzedzania nie ma co nawet wspominać. Żeby nie wyjść na zaciekłego wroga roweru powiem, że sam bardzo dużo jeżdżę na rowerze, ale tylko w ostateczności wjeżdżam na jezdnie, chcąc zaoszczędzić nerwów sobie i innym uczestnikom ruchu. Nie jestem za wyeliminowaniem rowerzystów z dróg, chcę tylko, aby przestrzegali przepisów jak inni i nie utrudniali jazdy innym. SPRAWOZDANIE Z ROZGRYWEK SZACHOWYCH SPONSOREM ROZGRYWEK JEST NSZZ "SOLIDARNOŚĆ" MZA i TW W dn. 05.11.2006 rozegrany został rozegrany turniej szachowy w zajezdni tramwajowej przy ul. Woronicza 27. wzięło w nim udział 67 szachistów. Miło nam powitać w gronie szachistów kierowcę z zakładu Redutowa R-3 ELDENIZA BABAJEWA. Do zakończenia rozgrywek pozostały dwa turnieje w dn. 19.11 i 03. 12.2006 Chętnych zapraszamy do udziału w rozgrywkach. W dn. 03.12 turniejem blitza zakończymy tegoroczne rozgrywki. Najlepsi szachiści otrzymają nagrody i dyplomy. Dotychczas w rozgrywkach uczestniczyło 162 szachistów. Turniej w dn. 05.11.2006 wygrał AR- TUR GRZELAK przed ELDENIZEM BABAJEWEM i MANFREDEM MANNKE. OGŁOSZENIE SPRZEDAM AUTO Mam do sprzedania Skodę- Felicję 1300 rocznik 1998 rok. Kolor czerwony, pierwszy właściciel. Przebieg 90 tys. pod stałą opieką pracownika zaplecza technicznego MZA a więc fachowca, który potrafi zadbać o swoje autko. Telefon kontaktowy 636 60 01 w godz. 18.00-20.00 Cena do uzgodnienia i negocjacji daleko idącej. 9

Podwójnych życzeń nastaje czas, Jak to wiadomo każdemu z nas, Bo Chrystus Pan nam się dziś rodzi, A i Rok Nowy także nadchodzi. Zielone gałązki, a na każdej świeczka, W stroiku z bibułek stoi choineczka. Gdy zaświeci między gałązkami, Wesołą kolędę dla niej zaśpiewamy. grudzień 2006 roku Zespół redakcyjny: Marek Jurek (redaktor naczelny) Henryk Boetcher (sekretarz) Współpraca: Tomasz Zieliński, Włodzimierz Markowicz Jacek Dobrzyniecki (skład komputerowy) Adres: 01-106 W-wa, ul. Redutowa 27 (zakład R6) tel./fax (0-22) 837 93 51 Numer zamknięto - 04 grudnia 2006 roku nakład 2300 egz. Druk: Drukarnia TriGraf-Team S.C. Al.. Niepodległości 177, 02-555 Warszawa tel. 825-34-80 Biuletyn Informacyjny NSZZ Miejskich Zakładów Autobusowych i Tramwajów Warszawskich