POSTANOWIENIE. SSN Beata Gudowska (przewodniczący) SSN Halina Kiryło (sprawozdawca) SSN Krzysztof Staryk

Podobne dokumenty
POSTANOWIENIE. SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący) SSN Halina Kiryło (sprawozdawca) SSN Maciej Pacuda

POSTANOWIENIE. SSN Józef Iwulski (przewodniczący) SSN Halina Kiryło (sprawozdawca) SSN Zbigniew Korzeniowski

POSTANOWIENIE. SSN Beata Gudowska (przewodniczący) SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca) SSN Krzysztof Rączka

POSTANOWIENIE. SSN Halina Kiryło (przewodniczący) SSN Roman Kuczyński SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Beata Gudowska (przewodniczący) SSN Halina Kiryło SSA Marek Procek (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący) SSN Romualda Spyt SSA Marek Procek (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący) SSN Beata Gudowska SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Jolanta Strusińska-Żukowska SSA Jolanta Frańczak (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący) SSN Zbigniew Myszka SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący) SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec SSA Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Maciej Pacuda (przewodniczący) SSN Dawid Miąsik SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. U z a s a d n i e n i e

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący) SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca) SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

POSTANOWIENIE. SSN Halina Kiryło (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Andrzej Wróbel

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 59/17. Dnia 10 października 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca) SSN Romualda Spyt

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 13/09. Dnia 10 listopada 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III UZ 4/16. Dnia 24 maja 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Józef Iwulski (przewodniczący) SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca) SSN Beata Gudowska

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Maciej Pacuda (przewodniczący) SSN Jolanta Strusińska-Żukowska SSA Anna Szczepaniak-Cicha (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSA Marek Procek (sprawozdawca) SSN Maciej Pacuda

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca) SSN Romualda Spyt

POSTANOWIENIE. SSN Roman Kuczyński (przewodniczący) SSN Małgorzata Gersdorf SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 5/17. Dnia 16 maja 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący) SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca) SSN Zbigniew Hajn

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Halina Kiryło (sprawozdawca) SSN Maciej Pacuda

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III PZ 3/15. Dnia 21 lipca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 45/13. Dnia 11 września 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Zbigniew Korzeniowski SSN Piotr Prusinowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Roman Kuczyński (przewodniczący) SSN Maciej Pacuda SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 42/18. Dnia 7 grudnia 2018 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Józef Iwulski (przewodniczący) SSN Zbigniew Myszka SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Halina Kiryło SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca) SSN Romualda Spyt

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III PZ 4/15. Dnia 11 sierpnia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 43/10. Dnia 10 grudnia 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I UZ 21/14. Dnia 13 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Halina Kiryło (sprawozdawca) SSN Roman Kuczyński

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Beata Gudowska

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Beata Gudowska

POSTANOWIENIE. Prezes SN Józef Iwulski (przewodniczący) SSN Romualda Spyt (sprawozdawca) SSA Marek Procek

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 4/10. Dnia 19 marca 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Maciej Pacuda (przewodniczący) SSN Jolanta Frańczak SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca) SSN Krzysztof Rączka

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący) SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca) SSN Jolanta Strusińska-Żukowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 157/11. Dnia 22 marca 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący) SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca) SSN Maciej Pacuda

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 56/13. Dnia 10 października 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Bohdan Bieniek (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSA Jolanta Hawryszko (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący) SSN Halina Kiryło (sprawozdawca) SSN Maciej Pacuda

Postanowienie z dnia 6 czerwca 2005 r. I UZ 16/05

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący) SSN Zbigniew Korzeniowski SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I PZ 11/14. Dnia 8 lipca 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

Postanowienie z dnia 13 maja 2005 r. II UZ 25/05

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Zbigniew Hajn SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera

POSTANOWIENIE. SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

POSTANOWIENIE. SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 70/14. Dnia 27 stycznia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

Postanowienie z dnia 6 kwietnia 2007 r. II PZ 12/07

POSTANOWIENIE. SSN Beata Gudowska (przewodniczący) SSN Krzysztof Staryk SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 20/11. Dnia 22 czerwca 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 43/11. Dnia 15 grudnia 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 70/13. Dnia 29 stycznia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

Postanowienie z dnia 7 maja 2009 r. III UK 100/08

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I UZ 24/11. Dnia 28 września 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 7/14. Dnia 26 marca 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący) SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca) SSN Andrzej Wróbel

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 9/15. Dnia 18 marca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Beata Gudowska (przewodniczący) SSN Jolanta Strusińska-Żukowska SSA Maciej Piankowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący) SSN Romualda Spyt SSA K. Staryk (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący) SSN Bohdan Bieniek SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Maciej Pacuda

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III PZ 4/17. Dnia 29 czerwca 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

Transkrypt:

Sygn. akt II UZ 41/13 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 22 sierpnia 2013 r. SSN Beata Gudowska (przewodniczący) SSN Halina Kiryło (sprawozdawca) SSN Krzysztof Staryk w sprawie z wniosku Z. S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o wysokość emerytury, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 22 sierpnia 2013 r., zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w [ ] z dnia 13 lutego 2013 r., oddala zażalenie. UZASADNIENIE Sąd Apelacyjny Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z dnia 13 lutego 2013 r. odrzucił skargę kasacyjną Z. S. od wyroku tego Sądu z dnia 26 września 2012 r. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, iż skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 10.000 zł. W niniejszym przypadku, na wezwanie Sądu, pełnomocnik ubezpieczonego w piśmie procesowym z dnia 8 lutego 2013 r. określił zaś wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 6.000 zł. Z tych powodów skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu.

2 Na powyższe postanowienie ubezpieczony wniósł zażalenie, domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia. Motywując swoje stanowisko żalący się podniósł, że wartość przedmiotu zaskarżenia wskazana w piśmie procesowym z dnia 8 lutego 2013 r. jest wartością hipotetyczną a nie wartością sztywnie określoną. W niniejszej sprawie ubezpieczony dochodzi bowiem podwyższenia emerytury o miesięczną kwotę, która nie jest mu dokładnie znana i z tego powodu jednoznacznie określenie wartości przedmiotu sporu (zaskarżenia) nie jest możliwe. W związku z tym, że ubezpieczony w razie uwzględnienia jego roszczeń będzie domagał się wyrównania świadczenia za 3 lata wstecz, wartość przedmiotu zaskarżenia jest trudna do wskazania. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Analizę prawidłowości zaskarżonego postanowienia rozpocząć wypada od przytoczenia treści art. 398 2 1 k.p.c., zgodnie z którym skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych. Jednakże w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych skarga kasacyjna przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawach o przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego. Przepis art. 476 2 i 3 k.p.c. wyjaśnia ustawowe pojęcia spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, stanowiąc w 2 pkt 2, iż należą do nich między innymi sprawy, w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych, dotyczących emerytur i rent. Zakres rozpoznania i orzeczenia (przedmiot sporu) w tych sprawach wyznaczony jest zatem w pierwszej kolejności przedmiotem decyzji organu rentowego zaskarżonej do sądu ubezpieczeń społecznych (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 r., II UZ 52/99, OSNAPiUS 2000, nr 15, poz. 601), a w drugim rzędzie przedmiotem postępowania sądowego, określonego zakresem odwołania od decyzji organu rentowego do sądu (por. postanowienie z dnia 11 kwietnia 2006

3 r., II UZ 1/06, niepublikowane). Oznacza to, że roszczenie niebędące przedmiotem decyzji organu rentowego oraz rozpoznania sądu nie może podlegać uwzględnieniu przy ocenie dopuszczalności skargi kasacyjnej ani stanowić podstawy określenia wartości przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2001 r., II UZ 25/01, niepublikowane oraz z dnia 8 lutego 2002 r., II UKN 45/01, OSNP 2003 nr 22, poz. 553). Prawdą jest, że Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 października 2012 r., III UZP 3/12 (OSNP 2013/9-10/112) stwierdził, iż w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych, której przedmiotem jest zmiana wysokości świadczenia powtarzającego się, wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 398 2 1 zdanie pierwsze i drugie k.p.c.) ustala się na podstawie art. 22 k.p.c. w odniesieniu do świadczeń przyszłych, a w odniesieniu do świadczeń zaległych - na podstawie art. 19 1 k.p.c. W razie dochodzenia świadczeń przyszłych i zaległych stosuje się art. 21 k.p.c. Wypada jednak podkreślić, że uchwała ta wskazuje jedynie, jak należy obliczyć wartość przedmiotu zaskarżenia zgodnie z obowiązującymi przepisami. Oznaczenie samej wartości przedmiotu zaskarżenia leży w gestii strony wnoszącej środek zaskarżenia i podlega kontroli sądowej jako jedna z przesłanek dopuszczalności tegoż środka. Trzeba bowiem pamiętać, że wartość przedmiotu zaskarżenia określona przez wnoszącego skargę kasacyjną z naruszeniem reguł wynikających z art. 19-24 k.p.c. nie jest wiążąca dla oceny dopuszczalności skargi i podlega sprawdzeniu, zarówno przez sąd drugiej instancji, jak i przez Sąd Najwyższy (postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2011 r., III UZ 1/11, LEX nr 846597; z dnia 3 marca 2011 r., II UZ 6/11, LEX nr 846583; z dnia 6 kwietnia 2007 r., II PZ 12/07, OSNP 2008 nr 11-12, poz. 169; z dnia 2 kwietnia 1998 r., II UZ 24/98, OSNP 1999, nr 8, poz. 291). Podobnie stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 27 lutego 2002 r., I PKN 305/01 (OSNP 2004, nr 4, poz. 65) zauważając, że wartość przedmiotu zaskarżenia oznaczona przez pełnomocnika powodów w uzupełnieniu braków formalnych kasacji (aktualnie skargi kasacyjnej) podlega kontroli i sprawdzeniu na podstawie art. 25 k.p.c. według reguł określonych w art. 19-24 k.p.c. Przepis art. 398 2 k.p.c. (uprzednio art. 393 pkt 1 k.p.c.) ma wszak charakter bezwzględny i wyklucza dowolność stron przy oznaczeniu wartości przedmiotu zaskarżenia tylko w celu uzyskania dostępu do

4 trzeciej instancji (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 1997 r., I CKN 46/97, OSNC 1997 nr 11, poz. 180 i postanowienie z dnia 18 października 2000 r., II UZ 124/00, OSNAPiUS 2002, nr 12, poz. 294). W judykaturze przyjmuje się również, że obowiązek oznaczenia w postępowaniu kasacyjnym wartości przedmiotu zaskarżenia nie może ograniczać się jedynie do wskazania kwoty przekraczającej kwotę decydującą o dopuszczalności skargi, lecz powinien być rozumiany jako zobowiązanie do wykazania podstaw, na których opiera się wyliczenie, adekwatnych do przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną ( postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2010 r., I UK 289/09, LEX nr 577827; z dnia 6 października 2009 r., II UZ 32/09, LEX nr 574543; z dnia 13 maja 2005 r., I UZ 23/05, OSNP 2005, nr 24, poz. 399; z dnia 13 maja 2005 r., II UZ 25/05, OSNP 2005, nr 23, poz. 383). Określenie, na wezwanie sądu o uzupełnienie braków skargi kasacyjnej, wartości przedmiotu zaskarżenia w sposób arbitralny i dowolny, bez wykazania, że wartość ta znajduje potwierdzenie w regulacjach prawnych mających zastosowanie w sprawie, nie odpowiada przedstawionym wymaganiom (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2002 r., II UKN 759/00, LEX nr 558320). W niniejszej sprawie pełnomocnik ubezpieczonego oznaczył wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego na kwotę 6.000 zł. Wartości przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego nie można utożsamiać z wartością przedmiotu sporu. Związek między tymi dwoma pojęciami polega jedynie na tym, że wartość przedmiotu zaskarżenia nie może przekraczać wartości przedmiotu sporu ani wartości przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu apelacyjny (chyba że nastąpiło rozszerzenie powództwa), może być jednak od nich niższa ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2002 r., II UZ 11/02, Prok. i Pr.-wkł. 2002, nr 11, poz. 45). Skoro zatem strona skarżąca oznaczyła wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego na kwotę niższą od 10.000 zł, to znaczy, iż w takiej właśnie części skarży wyrok Sądu drugiej instancji. Decyzja strony o zakresie zaskarżenia niekorzystnego dla niej rozstrzygnięcia nie podlega weryfikacji sądowej w kierunku samowolnego rozszerzenia owego zakresu do poziomu implikującego dopuszczalność środka zaskarżenia. Tak określona przez autora skargi kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia czyni zaś niniejszą skargę niedopuszczalną.

5 Wobec trafności postanowienia Sądu Apelacyjnego, z mocy art. 398 14 k.p.c. w związku z art. 394 1 1 i 3 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.