OBRZĘDY POGRZEBU DZIECKA NIEOCHRZCZONEGO

OBRZĘDY POGRZEBU DZIECKA NIEOCHRZCZONEGO Obrzędy pogrzebowe zostały przygotowane w oparciu o Obrzędy pogrzebu dostosowane do zwyczajów diecezji polskich (wydanie II uzupełnione), Katowice: Księgarnia św. Jacka 1998

PIERWSZA FORMA POGRZEBU DZIECI ZAWIERAJĄCA STACJE W DOMU, W KOŚCIELE I PRZY GROBIE Kapłan razem z ministrantami niosącymi wodę święconą udaje się do domu, w którym spoczywa ciało zmarłego dziecka. Wchodząc pozdrawia obecnych, po czym wkłada albę lub komżę, stułę (i kapę) koloru białego. Jeżeli kapłan odprawiający pogrzeb jest odziany w kapę, mogą mu asystować dwaj diakoni odziani w dalmatyki albo dwaj kapłani odziani w stuły lub kapy. OBRZĘDY WSTĘPNE Śmierć dziecka jest doświadczeniem szczególnie bolesnym dla jego rodziców. Jeszcze boleśniejszym przeżyciem dla rodziców katolickich jest śmierć dziecka nie ochrzczonego. Należy o tym pamiętać odprawiając pogrzeb dzieci. Pogrzeb dzieci, które doszły do używania rozumu i przystępowały do sakramentu pokuty, odprawia się tak, jak pogrzeb dorosłych. Zależnie od okoliczności dobiera się modlitwy, np. za zmarłych w młodym wieku, za ofiary wypadków itp. Można także używać modlitw przewidzianych dla małych dzieci, jeżeli przemawiają za tym okoliczności. Używa się szat liturgicznych koloru białego.

STACJA PIERWSZA: W DOMU ZMARŁEGO DZIECKA w miejscu, w którym spoczywa ciało zmarłego dziecka, należy przed pogrzebem przygotować krzyż procesyjny, a jeżeli jest taki zwyczaj, także białe chorągwie. Kapłan czyni znak krzyża i zwraca się do obecnych ze słowami pociechy płynącej z wiary, posługując się słowami Pisma św. K. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. W. Amen. A. Por. 2 Kor 1,3 K. Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy niech będzie z wami wszystkimi. W : I z duchem twoim. B. Albo: Por. 2Tes2,16 K. Nasz Pan, Jezus Chrystus, i Bóg, nasz Ojciec, który nas umiłował i udzielił nam wiecznej pociechy i mocnej nadziei, niech pocieszy wasze serca i pozostanie z wami. W: I z duchem twoim. C. Albo: Por. Rz 8,H K. Miłość Boga Ojca, który wskrzesił z martwych Jezusa i przywróci do życia nasze śmiertelne ciała mocą swojego Ducha, niech was napełni pokojem i pozostanie z wami. W. I z duchem twoim.

D. Albo: Por. 1 P 1,3 K. Bóg Ojciec, który zrodził nas do żywej nadziei przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, niech będzie z wami. W. I z duchem twoim. WPROWADZENIE Kapłan wyjaśnia zgromadzonym znaczenie obrzędów pogrzebowych dzieci w słowach niżej podanych lub podobnych. Bóg zna swoje stworzenia od początku ich istnienia i wszystkie ogarnia miłością. Z serdecznym współczuciem będziemy się modlili razem z rodzicami i opłakującymi to dziecko i polecimy je miłosierdziu Jezusa Chrystusa, który umarł za wszystkich ludzi. Kapłan kropi ciało wodą święconą. Stosownie do okoliczności śpiewa się lub mówi:

Sprawiłeś, że na przekór Twoim przeciwnikom + usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, * aby poskromić nieprzyjaciela i wroga. Refren: Usta Twych dzieci głoszą Tobie chwałę. Gdy patrzę na Twoje niebo, dzieło palców Twoich * na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, * czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego? Refren: Usta Twych dzieci głoszą Tobie chwałę.

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, * uwieńczyłeś go czcią i chwałą. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, * wszystko złożyłeś pod jego stopy. Refren: Usta Twych dzieci głoszą Tobie chwałę. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen. Refren: Usta Twych dzieci głoszą Tobie chwałę. MODLITWA ZA ZMARŁE DZIECKO Kapłan mówi: Módlmy się. Boże, przyjmij modlitwy Twoich wiernych, którzy smucą się z powodu utraty dziecka, * i umocnij ich ufność w Twoje miłosierdzie. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.

MODLITWA ZA POGRĄŻONYCH W ŻAŁOBIE Po modlitwie za zmarłe dziecko można odmówić następującą modlitwę za pogrążonych w żałobie. Módlmy się. Boże, pod krzyżem Chrystusa stała Jego Matka, Maryja, i towarzyszyła umierającemu Synowi, + spraw, prosimy, niech stanie Ona także przy zbolałej rodzinie * i wyprosi jej pociechę płynącą z wiary i radość wieczną. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen. Jeżeli nie odprawia się stacji w domu zmarłego dziecka, kapłan wychodzi na spotkanie orszaku pogrzebowego, do krzyża lub figury, albo przed drzwi kościoła i pozdrawia uczestników pogrzebu. Następnie kropi ciało wodą święconą i stosownie do warunków odmawia jedną lub wszystkie modlitwy przewidziane w domu zmarłego dziecka. PROCESJA DO KOŚCIOŁA Jeżeli ciało zmarłego dziecka przenosi się w procesji do kościoła, wówczas odbywa się ona stosownie do miejscowego zwyczaju; ministrant z krzyżem idzie na przedzie, a kapłan poprzedza trumnę. Kapłanowi może towarzyszyć zespół śpiewaczy albo grupa wiernych, którzy przewodzą w śpiewie. W czasie procesji można śpiewać psalmy: Ps 113 (112) Chwalcie, o dziatki, Najwyższego Pana, Ps 122 (121) Ucieszyła mnie wieść pożądana. Albo:

Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie, * chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy. Refren: Niech wszystkie dzieci chwalą imię Pana. Chwalcie Go, słońce i księżycu, * chwalcie, wszystkie gwiazdy świecące. Chwalcie Go, nieba najwyższe * i wody, które są nad niebem. Refren: Niech wszystkie dzieci chwalą imię Pana. Niech wychwalają imię Pana, * albowiem On rozkazał i powstały. Utwierdził je po wszystkie czasy, * nadał im prawo, które nie przeminie. Refren: Niech wszystkie dzieci chwalą imię Pana.

Chwalcie Pana na ziemi: * potwory morskie i wszystkie głębiny. Ogniu i gradzie, mgło i śniegu, * gwałtowny huraganie, który pełnisz Jego rozkazy. Refren: Niech wszystkie dzieci chwalą imię Pana. Góry i wszelkie pagórki, * drzewa rodzące owoc i wszystkie cedry. Dzikie zwierzęta i wszelkie bydło, * płazy i ptactwo skrzydlate. Refren: Niech wszystkie dzieci chwalą imię Pana. Królowie ziemscy i wszystkie narody, * władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi. Młodzieńcy i dziewczęta, * starcy i dzieci. Refren: Niech wszystkie dzieci chwalą imię Pana. Niech imię Pana wychwalają, * bo tylko imię Jego jest wzniosłe. Majestat Jego ponad ziemią i niebem * i On pomnaża potęgę swego ludu. Refren: Niech wszystkie dzieci chwalą imię Pana. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen. Refren: Niech wszystkie dzieci chwalą imię Pana. Można śpiewać pieśń do Najśw. Maryi Panny, można odmawiać różaniec albo inne modlitwy. Pochód może się również odbyć w pełnym skupienia milczeniu. W takim wypadku należy zachęcić

wiernych do zachowania milczenia i do cichej modlitwy.

Jeżeli ciało dziecka przewozi się autobusem, w którym jedzie kapłan i uczestnicy pogrzebu, można śpiewać, odmawiać różaniec lub zachować milczenie. STACJA DRUGA: W KOŚCIELE Gdy procesja wchodzi do kościoła, rozpoczyna się śpiew na w ejście z Mszy pogrzebowej, stosownie do norm podanych w Ogólnym wprowadzeniu do mszału. Jeżeli jest tylko jeden duszpasterz, który musi usiąść do konfesjonału, przed śpiewem na wejście wierni mogą śpiewać inne pieśni. 1. Trumnę składa się na niewielkim podwyższeniu, tak aby nie zasłaniała ołtarza. Jeżeli krzyż ołtarzowy jest dobrze widoczny z nawy kościoła, nie należy stawiać krzyża obok trumny. Wokół trumny można ustawić kilka zapalonych świec, można także postawić u wezgłowia zmarłego dziecka sam paschał. MSZA ŚWIĘTA 2. Mszę św. odprawia się według podanego w Mszale formularza na pogrzeb dziecka ochrzczonego lub na pogrzeb dziecka nie ochrzczonego. W drugiej i trzeciej modlitwie eucharystycznej nie używa się modlitw wstawienniczych przewidzianych w Mszach za zmarłych. 3. Po włożeniu szat mszalnych kapłan podchodzi do ołtarza, całuje go i rozpoczyna Mszę św. Po pozdrowieniu wiernych kapłan wprowadza ich do udziału w obrzędach Mszy św., biorąc pod uwagę wybrane czytania. 4. Jeżeli Mszę św. poprzedziła procesja z domu do kościoła, opuszcza się akt pokuty. Jeśli zaś obrzędy pogrzebu rozpoczynają się od Mszy św., akt pokuty odbywa się jak zwykle. W trzeciej formie aktu pokuty można się posłużyć następującymi wezwaniami. Wezwania te można również zaśpiewać jako tropy w Panie, zmiłuj się nad nami.

5. Po kolekcie następuje Liturgia słowa, która może zawierać trzy czytania. Poza Okresem Wielkanocnym pierwsze z nich należy wybrać ze Starego Testamentu. 6. Po Ewangelii należy wygłosić krótką homilię. 7. Po homilii następuje modlitwa powszechna według formularza zawartego we właściwej księdze. 8. We Mszy pogrzebowej można zachować procesję z darami, powinna się ona odbyć w czasie obrzędu przygotowania darów. W ramach katechizacji wiernych należy pouczać o związku tej procesji z Liturgią eucharystyczną. Wypada, aby dary potrzebne do Eucharystii przynieśli przedstawiciele rodziny zmarłego dziecka. 9. Należy zachęcić wiernych, zwłaszcza z rodziny zmarłego dziecka, do pełnego uczestnictwa w Ofierze Eucharystycznej przez przyjęcie Komunii świętej. OSTATNIE POŻEGNANIE 10. Po odmówieniu modlitwy po Komunii albo, jeżeli nie było Ofiary Eucharystycznej, po odprawieniu Liturgii słowa, kapłan ubrany w ornat lub kapę rozpoczyna obrzęd Ostatniego pożegnania zmarłego dziecka. 11. Kapłan stojąc w pobliżu trumny, zwrócony twarzą do ludu, mając obok siebie ministrantów z wodą święconą i kadzielnicą, wzywa obecnych do modlitwy. WEZWANIE DO MODLITWY 12. Kapłan mówi: Drodzy bracia i siostry, polecajmy Bogu to zmarłe dziecko i z serdecznym współczuciem módlmy się za jego rodziców. Opłakują oni dziecko, które utracili, lecz z ufnością powierzają je Bogu. W ciszy rozważajmy miłość Bożą, która jest podstawą naszej nadziei. CICHA MODLITWA Wszyscy modlą się przez chwilę w zupełnej ciszy.

ŚPIEW 13. Po cichej modlitwie następuje śpiew pożegnalny.

Wstyd mnie ogarnia, że przed Tobą stanę tak niepodobny, Boże mój, do Ciebie. Nie karz mnie za to zbyt surowym sądem, rozpoznaj, Ojcze, swoje dziecko we mnie. Dziś moją duszę... POKROPIENIE I OKADZENIE 14. Po zakończeniu śpiewu kapłan nic nie mówiąc trzykrotnie kropi trumnę wodą święconą i okadza ją. MODLITWA CELEBRANSA 15. Kapłan odmawia modlitwę: Boże, Ty przenikasz ludzkie serca i udzielasz Im pociechy, Ty znasz również wiarę tych rodziców, f utwierdź ich przekonanie, że dziec ko, które opłakują, * ogarnia Twoja ojcowska miłość. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen. 16. Po modlitwie wynosi się ciało z kościoła. W tym czasie śpiewa się następującą antyfonę:

STACJA TRZECIA: PRZY GROBIE 17. Gdy orszak pogrzebowy stanie przy grobie, ministrant z krzyżem staje u wezgłowia, a kapłan naprzeciw krzyża. Powtarza się antyfonę: Ja jestem zmartwychwstanie i życie POŚWIĘCENIE GROBU 18. Jeżeli cmentarz lub grób nie jest poświęcony, kapłan mówi: Prośmy Boga, aby pobłogosławił grób naszego małego brata (naszej małej siostry). Panie Jezu Chryste, Ty spoczywałeś trzy dni w grobie i przez swoje zmartwychwstanie uczyniłeś grób znakiem nadziei. Pobłogosław grób tego dziecka i umocnij naszą wiarę w ży cie wieczne. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. W. Amen. Kapłan kropi grób wodą święconą. CICHA MODLITWA 19. Kapłan wzywa zgromadzonych do cichej modlitwy: Wypełniając chrześcijański obowiązek pogrzebania ciała ludzkiego, z wiarą błagajmy Boga, aby nas połączył z tym dzieckiem w swojej chwale. Prośmy o to w cichej modlitwie. Wszyscy modlą się w ciszy przez dłuższą chwilę. MODLITWA POWSZECHNA 20. Kapłan mówi: Nasz Pan, Jezus Chrystus, powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, do takich bowiem należy królestwo Boże". Pamiętając o słowach Zbawiciela, zanieśmy do Niego nasze błagania:

1. Jezu, Ty płakałeś nad śmiercią Łazarza, / pociesz wszystkich, którzy płaczą nad śmier cią N. (tego dziecka). W. Wysłuchaj nas, Panie. 2. Jezu, Ty wskrzeszałeś umarłych do życia, / daj N. (temu dziecku) pełnię życia w chwale. W. Wysłuchaj nas, Panie. 3. Jezu, Ty wezwałeś nas do troski o tych, których aniołowie wpatrują się w oblicze Ojca, / przygarnij N. (to dziecko) do siebie. W. Wysłuchaj nas, Panie. 4. Jezu, Ty zszedłeś po swej śmierci do otchłani, / wprowadź N. (to dziecko) do nieba. W. Wysłuchaj nas, Panie. 5. Jezu, Ty panujesz nad żywymi i umarłymi, / daj wieczny odpoczynek wszystkim zmarłym. W. Wysłuchaj nas, Panie. Kapłan mówi: Poddając się woli Ojca niebieskiego, odmówmy wspólnie Modlitwę Pańską. Wszyscy odmawiają Modlitwę Pańską: Ojcze nasz. MODLITWA KOŃCOWA Następnie kapłan śpiewa: Boże, przyjmij modlitwy Twoich wiernych, którzy smucą się z powodu śmierci dziecka, * i umocnij ich ufność w Twoje miłosierdzie. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO 21. Następuje błogosławieństwo.

Jeżeli jest taki zwyczaj, błogosławieństwa można udzielić po złożeniu trumny w grobie. 22. Kapłan kropi trumnę wodą święconą mówiąc: Boga żywego pragnie moja dusza. (Ps 42 [41], 3) Następnie kapłan rzuca na trumnę grudkę ziemi mówiąc: Prochem jesteś i w proch się obrócisz, ale Pan cię wskrzesi w dniu ostatecznym. Żyj w (Por. Rdz 3,19) pokoju. POŻEGNANIE PRZEZ KREWNYCH 23. Jeżeli jest taki zwyczaj, krewni zmarłego dziecka mogą wygłosić słowa pożegnania. ZŁOŻENIE DO GROBU 24. Kapłan mówi: Złożymy ciało dziecka w grobie. Ponieważ Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy z umarłych i odnowi nasze śmiertelne ciała na podobieństwo swojego ciała uwielbionego, ufamy, że wskrzesi to dziecko, gdy przyjdzie w chwale. 25. W czasie zasypywania lub zamykania grobu śpiewa się: Witaj, Gwiazdo morza albo Witaj, Królowo, albo inną pieśń do Najśw. Maryi Panny według miejscowego zwyczaju.

HYMN WITAJ, GWIAZDO MORZA Ty, coś Gabriela Słowem przywitana, Utwierdź nas w pokoju, Odmień Ewy miano. Winnych wyzwól z więzów, Ślepym powróć blaski, Oddal nasze nędze, Uproś wszelkie łaski. Okaż, żeś jest Matką, Wzrusz modłami swymi Tego, co Twym Synem Zechciał być na ziemi. O Dziewico sławna, I pokory wzorze, Wyzwolonym z winy Daj nam żyć w pokorze. Daj wieść życie czyste, Drogę ściel bezpieczną, Widzieć daj Jezusa, Mieć z Nim radość wieczną. Bogu Ojcu chwała, Chrystusowi pienie, Obu z Duchem Świętym Jedno uwielbienie. Amen. Nad grobem dziecka można śpiewać Pieśń Najświętszej Maryi Panny: Uwielbiaj, duszo moja, wyznanie wiary lub zwrotkę pieśni wielkanocnej.

Propozycje czytań i śpiewów podczas liturgii pogrzebowej Pierwsze czytanie: Iz 49,14-16 Mówił Syjon: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał. Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach, twe mury są ustawicznie przede Mną. PSALM RESPONSORYJNY Ps23 (22),l-2a.2b-3.4.5.6 (R.: por. 1 albo4a) Refren i: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego. Refren 2: Zła się nie zlęknę, bo Ty jesteś ze mną. Pan jest moim pasterzem, * niczego mi nie braknie. Pozwala mi leżeć * na zielonych pastwiskach. Refren. Prowadzi mnie nad wody, gdzie odpocząć mogę, * orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych * przez wzgląd na swoją chwałę. Refren. Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, * zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Kij Twój i laska pasterska * są moją pociechą.

Refren.

Stół dla mnie zastawiasz * na oczach moich wrogów. Namaszczasz mi głowę olejkiem, * kielich mój pełny po brzegi. Refren. PSALM RESPONSORYJNY Refren 1: Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę. Refren 2: Kto ufa Tobie, nie dozna zawodu. Ps25(24),6-7c. 17-18. 20-21 (R.: 1b lub 3a) Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, * na swoją miłość, która trwa od wieków. Wspomnij na mnie w swoim miłosierdziu, * ze względu na dobroć Twą, Panie. Refren. Uwolnij moje serce od smutku, * wyzwól mnie od udręki. Spójrz na mój ból i utrapienie, * wybacz mi wszystkie grzechy. Refren. Strzeż mego życia i wybaw mnie, Panie, * by nie spotkał mnie zawód, gdy uciekam się do Ciebie. Niech prawość i niewinność będą mą obroną, * skoro pokładam w Tobie nadzieję. Refren.

PSALM RESPONSORYJNY Ps27(26),1.4.7i8bi9a. 13-14 (R.: la lub 13)

Refren 1: Refren 2: Pan moim światłem i zbawieniem moim. W krainie życia ujrzę dobroć Boga.

Pan moim światłem i zbawieniem moim, * kogo miałbym się lękać? Pan obrońcą mego życia, * przed kim miałbym czuć trwogę? Refren. O jedno tylko Pana proszę i o to zabiegam, + żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu * po wszystkie dni mego życia, Abym kosztował słodyczy Pana, * stale się radował Jego świątynią. Refren. Usłysz, Panie, kiedy głośno wołam, * zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj. Będę szukał oblicza Twego, Panie, * Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy. Refren. Wierzę, że będę oglądał dobra Pana * w krainie żyjących. Oczekuj Pana, bądź mężny, * nabierz odwagi i oczekuj Pana. Refren. Drugie czytanie: 1Kor 15, 1.13-24 Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i w której też trwacie. Jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał.

A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara. Okazuje się bowiem, żeśmy byli fałszywymi świadkami Boga, skoro umarli nie zmartwychwstają, przeciwko Bogu świadczyliśmy, że z martwych wskrzesił Chrystusa. Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach. Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie. Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania. Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć. Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego. Kiedy się mówi, że wszystko je st poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który mu wszystko poddał. A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.

Ewangelia: Mt 18,1-5.10-11.14.19-20 W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim? On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje. Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł ocalić to, co zginęło. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych. Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich. Łk 7,11-17 (lub Łk 7,11-23) Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego - jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz! Potem przystąpił, dotknął się mar - a ci, którzy je nieśli, stanęli - i rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię wstań! Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce.

(koniec krótszej perykopy) A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój. I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie. O tym wszystkim donieśli Janowi jego uczniowie. Wtedy Jan przywołał do siebie dwóch spośród swoich uczniów i posłał ich do Pana z zapytaniem: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać? Gdy ludzie ci zjawili się u Jezusa, rzekli: Jan Chrzciciel przysyła nas do Ciebie z zapytaniem: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać? W tym właśnie czasie wielu uzdrowił z chorób, dolegliwości i uwolnił od złych duchów; oraz wielu niewidomych obdarzył wzrokiem. Odpowiedział im więc: Idźcie i donieście Janowi to, coście widzieli i słyszeli: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia i głusi słyszą; umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi.