UCHWAŁA. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Bogumiła Ustjanicz SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca) Protokolant Iwona Budzik

Podobne dokumenty
UCHWAŁA. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Anna Owczarek SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca) Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZP 30/15. Dnia 18 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 84/14. Dnia 14 stycznia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

UCHWAŁA. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Antoni Górski SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca) Protokolant Iwona Budzik

POSTANOWIENIE. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Barbara Myszka (sprawozdawca) SSN Anna Owczarek. Protokolant Bożena Kowalska

Uchwała z dnia 17 stycznia 2008 r., III CZP 112/07

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca) SSA Anna Kozłowska

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Barbara Myszka SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

Postanowienie z dnia 17 lipca 2007 r. III CZP 55/07

Postanowienie z dnia 30 marca 2011 r., III CZP 3/11

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Marian Kocon SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Krzysztof Strzelczyk SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca) odmawia podjęcia uchwały.

POSTANOWIENIE Dnia 8 sierpnia 2012 r.

UCHWAŁA. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca) SSA Michał Kłos. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz. Protokolant Iwona Budzik

POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Anna Owczarek (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Jan Górowski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZP 48/10. Dnia 16 września 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Protokolant Katarzyna Bartczak

ZAGADNIENIE PRAWNE. W sprawie o zawezwanie do próby ugodowej na skutek zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego [ ] w W. z dnia 08 listopada 2012 r.

UCHWAŁA. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz. Protokolant Katarzyna Bartczak

POSTANOWIENIE. Prezes SN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Anna Owczarek (sprawozdawca) SSN Marta Romańska

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2003 r. V CK 486/02

POSTANOWIENIE. Prezes SN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Krzysztof Strzelczyk SSN Maria Szulc (sprawozdawca) Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 159/13. Dnia 19 czerwca 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

UCHWAŁA. SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Anna Kozłowska (przewodniczący) SSN Marian Kocon (sprawozdawca) SSN Katarzyna Tyczka-Rote. Protokolant Katarzyna Bartczak

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Władysław Pawlak (sprawozdawca) SSN Marta Romańska

UCHWAŁA. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca) SSN Karol Weitz. Protokolant Katarzyna Bartczak

UCHWAŁA. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Anna Kozłowska SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca) Protokolant Katarzyna Bartczak

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Bogumiła Ustjanicz SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca) Protokolant Katarzyna Bartczak

UCHWAŁA. SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski. Protokolant Iwona Budzik

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Protokolant Bożena Kowalska

UCHWAŁA. Protokolant Iwona Budzik

Uchwała z dnia 8 września 2011 r., III CZP 44/11

UCHWAŁA. SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca) SSN Barbara Myszka. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 204/13. Dnia 15 stycznia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZP 61/14. Dnia 11 grudnia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 91/14. Dnia 20 stycznia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Wojciech Jan Katner (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca) odmawia podjęcia uchwały.

POSTANOWIENIE. Protokolant Bożena Nowicka

POSTANOWIENIE. w sprawie z powództwa L. Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. przeciwko Polskiej Izbie Inżynierów Budownictwa z siedzibą w W.

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Marta Romańska SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)

Uchwała z dnia 21 listopada 2006 r., III CZP 101/06

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSA Michał Kłos. Protokolant Bożena Nowicka

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2014 r. III CZP 128/13

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca) Protokolant Iwona Budzik

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Dnia 28 marca 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie :

UCHWAŁA. SSN Władysław Pawlak (przewodniczący) SSN Anna Owczarek (sprawozdawca) SSN Krzysztof Pietrzykowski. Protokolant Iwona Budzik

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski SSN Maria Szulc (sprawozdawca) Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

UCHWAŁA. Sygn. akt III CZP 40/16. Dnia 28 września 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

UCHWAŁA. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Barbara Myszka (sprawozdawca) SSN Anna Owczarek. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz. Protokolant Anna Matura

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 329/13. Dnia 20 listopada 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 27/14. Dnia 28 maja 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 96/13. Dnia 11 grudnia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

Uchwała z dnia 24 lutego 2005 r., III CZP 86/04

2. [Z]obowiązanie wekslowe może być objęte zapisem na sąd polubowny.

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca) SSN Kazimierz Zawada

POSTANOWIENIE. SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

UCHWAŁA. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE uchyla zaskarżone postanowienie.

UCHWAŁA. SSN Anna Kozłowska (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

UCHWAŁA. Protokolant Katarzyna Bartczak

UCHWAŁA. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 2/17. Dnia 26 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sąd Najwyższy w składzie : SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 73/16. Dnia 4 listopada 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 599/14. Dnia 19 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UCHWAŁA. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz. Protokolant Iwona Budzik

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 57/07. Dnia 21 czerwca 2007 r. Sąd Najwyższy w składzie :

UCHWAŁA. Protokolant Iwona Budzik

Sygn. akt III CZP 135/06 Dnia 19 stycznia 2007 r. POSTANOWIENIE

UCHWAŁA. składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego

Uchwała z dnia 24 listopada 2005 r., III CZP 85/05

POSTANOWIENIE. SSN Maria Szulc (przewodniczący) SSN Marian Kocon SSN Barbara Myszka (sprawozdawca) Protokolant Bożena Kowalska

Transkrypt:

Sygn. akt III CZP 3/14 UCHWAŁA Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 28 marca 2014 r. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Bogumiła Ustjanicz SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca) Protokolant Iwona Budzik w sprawie z wniosku P. w George Town (Kajmany) przy uczestnictwie N. w Nikozji (Cypr) o zawezwanie do próby ugodowej, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 28 marca 2014 r., zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 15 stycznia 2013 r., Czy przepisy dotyczące jurysdykcji krajowej w procesie znajdują zastosowanie w postępowaniu z wniosku o zawezwanie do próby ugodowej. W przypadku pozytywnej odpowiedzi, czy spełnienie przesłanki (łącznika jurysdykcyjnego) z art. 1103 7 pkt 4 k.p.c., przez uczestnika postępowania będącego podmiotem zagranicznym, stanowi podstawę prawną do złożenia wniosku o zawezwanie do próby ugodowej w Sądzie Rejonowym właściwym dla uczestnika postępowania ze względu na posiadany majątek w Rzeczypospolitej Polskiej lub przysługujące mu prawa majątkowe w Rzeczypospolitej Polskiej o znacznej wartości w stosunku do wartości przedmiotu sporu? podjął uchwałę: 1. Przepisy o jurysdykcji krajowej mają zastosowanie w postępowaniu o zawezwanie do próby ugodowej; 2. odmawia podjęcia uchwały w pozostałym zakresie.

2 Uzasadnienie Sąd Rejonowy w W. postanowieniem z dnia 8 listopada 2012 r. odrzucił wniosek P. w George Town o zawezwanie do próby ugodowej N. w Nikozji. Uznał, że w tej sprawie brak jest jurysdykcji krajowej. Sąd Okręgowy w W., rozpoznając zażalenie wnioskodawcy na to postanowienie, powziął wątpliwość dotyczącą możliwości zastosowania w postępowaniu z wniosku o zawezwanie do próby ugodowej przepisów o jurysdykcji krajowej w procesie i na podstawie art. 390 1 k.p.c. przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne o treści jak w postanowieniu. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Sąd Okręgowy w W. przedstawiając zagadnienia prawne dotyczące możliwości zastosowania w postępowaniu pojednawczym przepisów o jurysdykcji krajowej w procesie, przyjął założenie, że jurysdykcja krajowa jest przesłanką procesową w tego rodzaju postępowaniu. Jest to kwestia o zasadniczym znaczeniu dla przedmiotu przedstawionych zagadnień, wymagająca rozstrzygnięcia w pierwszej kolejności, gdyż dopiero jej pozytywne przesądzenie może uzasadniać potrzebę dokonania oceny, jakie przepisy znajdują w tym zakresie zastosowanie. Zagadnienie, czy istnienie jurysdykcji krajowej stanowi przesłankę procesową warunkującą dopuszczalność przeprowadzenia postępowania pojednawczego przed polskimi sądami nie było dotychczas przedmiotem wypowiedzi w judykaturze. W wypowiedziach na ten temat prezentowanych w literaturze przeważa natomiast stanowisko, że jurysdykcja krajowa stanowi przesłankę procesową, której istnienie przesądza o dopuszczalności takiego postępowania. Stanowisko to należy podzielić, uwzględniając charakter postępowania pojednawczego. Postępowanie pojednawcze uregulowane w art. 184-186 k.p.c. ma status postępowania procesowego odrębnego. Zasługuje na aprobatę stanowisko, że jest to postępowanie o charakterze samodzielnym, stanowiące odpowiednik postępowania w sprawie. Jest to bowiem postępowanie strukturalnie wyodrębnione w Kodeksie postępowania cywilnego, stanowiące ustawowy środek umożliwiający rozwiązywanie sporów cywilnoprawnych

3 o charakterze fakultatywnym. Postępowanie to - podobnie jak proces - służy możliwości załatwienia przed sądem sprawy cywilnej, z tym, że poprzez doprowadzenie do zawarcia przez strony ugody pod kontrolą sądu. Wszczęcie postępowania pojednawczego jest także uznawane za czynność, która zmierza bezpośrednio do dochodzenia roszczenia, co powoduje przerwę biegu przedawnienia roszczenia (art. 123 1 pkt 1 k.c.). Nie można też pomijać, że jurysdykcja krajowa jest ogólną przesłanką dopuszczalności sądowych postępowań cywilnych, niezależnie od ich rodzaju, a zatem powinna dotyczyć także postępowania pojednawczego. Z tych względów Sad Najwyższy przyjął, że w sprawie o zawezwanie do próby ugodowej jurysdykcja krajowa stanowi przesłankę procesową. Wyrażone wyżej stanowisko nakazywało przejście do rozważań na temat rodzaju przepisów, które mają zastosowanie przy ocenie, czy w rozpoznawanej sprawie zachodzi jurysdykcja krajowa sądów polskich. Wymaga w związku z tym podkreślenia, że wniosek o przeprowadzenie próby ugodowej został skierowany przeciwko spółce, która ma siedzibę na Cyprze. Procesowo odpowiada to sytuacji, w której przeciwko takiemu podmiotowi zostałby skierowany pozew. Z tego punktu widzenia nie została zatem wyłączona możliwość zastosowania w sprawie przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (dalej - rozporządzenie nr 44/2001). Tymczasem Sąd Okręgowy przedstawiając do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawne na podstawie art. 390 1 k.p.c. nie rozważył czy przepisy te znajdują zastosowanie. Przedstawione przez ten Sąd wątpliwości dotyczą wyłącznie możliwości zastosowania przepisów Kodeksu postępowania cywilnego dotyczących jurysdykcji krajowej w procesie. Jest to podejście nieprawidłowe, gdyż zastosowanie przepisów rozporządzenia nr 44/2001 wyłączałoby zastosowanie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o jurysdykcji krajowej. Bezprzedmiotowe w tej sytuacji byłoby udzielenie odpowiedzi na pytanie, które z tych przepisów mogłyby mieć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie. W pierwszym rzędzie Sąd Okręgowy powinien był zatem ocenić, czy przy rozpoznaniu wniosku mają zastosowania przepisy

4 rozporządzenia nr 44/2001, uwzględniając, że normy jurysdykcyjne tego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie, jeżeli sprawa, z uwagi na przedmiot postępowania, należy do zakresu zastosowania rozporządzenia nr 44/2001. Sąd Okręgowy takiej oceny nie przeprowadził. W judykaturze przyjmuje się, że zagadnienie prawne przedstawione do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu na podstawie art. 390 1 k.p.c. musi mieć znaczenie dla sposobu rozstrzygnięcia sprawy, w której powstało zagadnienie prawne. Udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, które mogłyby mieć zastosowanie dla oceny istnienia jurysdykcji krajowej, jak już wyżej wskazano byłoby przedwczesne. Wymagałoby bowiem przesądzenia, że przepisy rozporządzenia nr 44/2001 nie mają zastosowania, a takiej oceny Sąd Okręgowy nie dokonał. Nadto argumentacja przedstawiona przez Sąd Okręgowy nie pozwala przyjąć, że w jego ocenie istnieje wątpliwość co do możliwości zastosowania przepisów rozporządzenia nr 44/2001. Wskazuje ona wyłącznie na pominięcie tej oceny, która była konieczna. Nie może budzić natomiast wątpliwości, że dla oceny istnienia jurysdykcji krajowej, wbrew ocenie wyrażonej przez Sąd pierwszej instancji, nie ma znaczenia regulacja dotycząca właściwości miejscowej sądu w sprawie o przeprowadzenie próby ugodowej, w tym powoływany przez Sad Rejonowy art. 185 1 k.p.c. Pojęcie jurysdykcji krajowej istotnie różni się od pojęcia właściwości sądu. Oznacza ono właściwość z punktu widzenia międzynarodowego (właściwość sądów danego państwa). Właściwość miejscowa dotyczy natomiast dopuszczalności postępowania przed konkretnym sądem krajowym. Brak takiej właściwości stanowi podstawę do przekazania sprawy sądowi właściwemu. Brak właściwości na podstawie art. 185 1 k.p.c. nie mógł zatem stanowić podstawy do odrzucenia wniosku o zawezwanie do próby ugodowej. Przepisy regulujące jurysdykcję krajową i właściwość miejscową sądu są unormowaniami odrębnymi i przepisy dotyczące właściwości miejscowej nie rozstrzygają jednocześnie kwestii jurysdykcji krajowej, o ile nie wynika to wprost z treści przepisu (zob. art. 1109 1 3). Również wskazanie w rozpoznawanej sprawie przez Sąd Najwyższy sądu właściwego miejscowo na podstawie art. 45 k.p.c. nie przesądzało o istnieniu jurysdykcji krajowej w sprawie.

5 uchwały. Z przyczyn wyżej wskazanych Sąd Najwyższy w części odmówił podjęcia