USPRAWIEDLIWIENIE WYŁĄCZNIE PRZEZ WIARĘ Lekcja 4 na 22 lipca 2017
Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie (Galacjan 2:20)
Kwestia usprawiedliwienia 1. Czym jest usprawiedliwienie? Środki usprawiedliwienia 2. Uczynki prawa 3. Wiara w Jezusa Chrystusa Rezultat usprawiedliwienia 4. Posłuszeństwo wiary 5. Czy dalej grzeszyć? W Galacjan 2:15-21 Paweł pisał o różnicach między Żydami a poganami. Czy są oni usprawiedliwieni w ten sam sposób? Czy poganie są usprawiedliwieni przez wiarę w Jezusa Chrystusa, a Żydzi przez uczynki prawa? Jaka jest podstawa naszego usprawiedliwienia?
My jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie grzesznikami z pogan (Galacjan 2:15) Żydzi byli dziedzicami przymierza, dziedzicami obietnic, powołanymi do świętości, ludem wybranym przez Boga. Poganie byli grzesznikami nieświadomymi prawa Bożego. Paweł jasno stwierdził: zarówno Żydzi jak i poganie potrzebują usprawiedliwienia (czyli bycia uznanymi za prawych). Co wynika z usprawiedliwienia? Jest ono przeciwieństwem potępienia. Bóg przebacza nam i uznaje nas za prawych (5 Mojż. 25:1). Stajemy się częścią ludu Bożego. Jesteśmy związani z Bogiem i Jego przymierzem.
Wiedząc wszakże, że człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zakonu, a tylko przez wiarę w Chrystusa, i myśmy w Chrystusa Jezusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków zakonu, ponieważ z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek (Galacjan 2:16) W swoich listach Paweł użył słowa prawo w różnych znaczeniach. Niemniej jednak wyrażenie uczynki prawa wydaje się odnosić do wypełniania Tory (praw zawartych w Pięcioksięgu, łącznie z dziesięciorgiem przykazań). Wypełnianie uczynków prawa wymaga pełnej realizacji zarówno w myślach jak i czynach, w każdej sekundzie życia wszystkich przykazań. Nawet gdybyśmy mogli to uczynić, uczynki prawa wcale nie mogłyby nas zbawić. Są one tylko zasadami życia, a nie środkami odkupienia i przebaczenia.
Jest istotnym, by zrozumieć podstawę naszej sprawiedliwości. W Liście do Galacjan Paweł uczy, że: Wiara nie musi być uzupełniona uczynkami. Usprawiedliwienie nie jest przez wiarę i uczynki jak nauczali judaizanci ale tylko przez wiarę. Wiara nie jest koncepcją abstrakcyjną. Nie można po prostu posiadać wiary. Musisz posiadać wiarę w coś: to znaczy w dzieło, którego Jezus dokonał dla nas. Wiara nie usprawiedliwia sama w sobie. Wiara jest drogą, dzięki której możemy przylgnąć do Jezusa, który może nas usprawiedliwić. Naszą nadzieją jest wiara Jezusa Chrystusa. Jesteśmy zbawieni przez Jego wiarę, nie przez naszą. W naszej wierze nie ma zasługi.
Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie (Galacjan 2:20) Jak rodzi się nasza wiara? Wiara jest odpowiedzą na boskie objawienie. Kiedy Bóg objawił Abrahamowi błogosławieństwa, które dla niego przygotował, Abraham uwierzył (Rodzaju 15:5-6). Prawdziwa wiara pochodzi z poruszonego serca, które jest ożywione, aby kochać i dziękować Bogu za Jego dobroć. Wierzymy po tym, jak zrozumieliśmy i zaakceptowaliśmy Boże wielkie cierpienie, aby dać nam życie wieczne.
Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie (Galacjan 2:20) Co oznacza posiadanie wiary? Wiara to coś więcej niż tylko świadome uznanie tego, co Bóg dla mnie uczynił. Wiara to odpowiedź miłości na miłość Bożą. Kiedy pojawia się wiara, nie chcę już więcej zasmucać Boga poprzez umyślne grzeszenie. Odmienione jest całe moje życie. Wiara zmienia to, co robimy, jak żyjemy, komu ufamy i w co wierzymy.
A jeśli szukając usprawiedliwienia w Chrystusie i my sami okazaliśmy się grzesznikami, to czy Chrystus jest sługą grzechu? Z pewnością nie! (Galacjan 2:17) Niektórzy oskarżali Pawła o podkreślanie wiary a nie uczynków. Sądzili, że w ten sposób zachęcał pogan do tego, aby nadal grzeszyli, po tym jak zostali usprawiedliwieni. Paweł myślał, że rozumowanie to było absurdalne. Dlatego odpowiedział: w żadnym razie! Rozumiał, że po tym, jak zostaliśmy usprawiedliwieni, stajemy się nowymi stworzeniami. Teraz Chrystus żyje w nas i spełniamy uczynki, jakie Chrystus już przedtem dla nas przygotował i w jakich powinniśmy chodzić (Galacjan 2:20; 2 Koryntian 5:17; Efezjan 2:10).
Łaska to niezasłużona przychylność, a człowiek wierzący jest usprawiedliwiony bez jakiejkolwiek swojej własnej zasługi, bez jakiegokolwiek twierdzenia, że ofiarował coś Bogu. Usprawiedliwiony jest przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, który zasiada na niebiańskim dworze, jako substytut grzesznika i nasz gwarant. Ale podczas gdy człowiek jest usprawiedliwiony ze względu na zasługi Chrystusa, nie jest wolny do tego, aby działać w nieprawości. Wiara działa przez miłość i oczyszcza duszę. Wiara pączkuje, kwitnie i zbiera plony w postaci cennych owoców. Gdzie jest wiara, tam pojawiają się dobre uczynki. Chorzy są odwiedzani, dba się o potrzeby biednych, nie zaniedbuje się sierot i wdów, nadzy zostają przyodziani, a pozbawieni środków do życia nakarmieni. Chrystus chodził, czyniąc dobro wokół siebie, i kiedy ludzie są zjednoczeni z Nim, kochają dzieci Boga, a łagodność i prawda kierują ich śladami. Wyraz ich oblicza ujawnia ich doświadczenie i ludzie mają świadomość tego, że byli z Jezusem i uczyli się od Niego. Chrystus i człowiek wierzący stają się jedno i piękno Jego charakteru objawia się w tych, którzy są życiowo połączeni ze Źródłem siły i miłości. Chrystus to wielki depozytariusz usprawiedliwiającej prawości i uświęcającej łaski. E.G.W. (Wybrane poselstwa, t. 1, rozdz. 62, str. 398)