MÓDL SIE I PRACUJ. TYGODNIK PARAFII PW. ŚW. PIOTRA I PAWŁA W KRAKOWIE-TYŃCU Nr 1 (145) 4 Stycznia 2015

MÓDL SIE I PRACUJ TYGODNIK PARAFII PW. ŚW. PIOTRA I PAWŁA W KRAKOWIE-TYŃCU Nr 1 (145) 4 Stycznia 2015

2 Módl się i pracuj Czytania mszalne na 2. Niedzielę po Narodzeniu Pańskim, rok B Pierwsze czytanie Mądrość Boża mieszka w Jego ludzie Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. Otwiera swe usta na zgromadzeniu Najwyższego i ukazuje się dumnie przed Jego potęgą: Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo. Przed wiekami, na samym początku mnie stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę. W świętym przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić świętą służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam. Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza. Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie. (Syr 24,1-2.8-12) Psalm responsoryjny Ref.: Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało. Chwal, Jerozolimo, Pana, * wysławiaj twego Boga, Syjonie. / Umacnia bowiem zawory bram twoich * i błogosławi synom twoim w tobie. Zapewnia pokój twoim granicom * i wyborną pszenicą hojnie ciebie darzy. / Śle swe polecenia na krańce ziemi, * i szybko mknie Jego słowo. Oznajmił swoje słowo Jakubowi, * Izraelowi ustawy swe i wyroki. / Nie uczynił tego dla innych narodów. * Nie oznajmił im swoich wyroków. Drugie czytanie Bóg przeznaczył nas na przybrane dzieci Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. Przeto i ja usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych. (Ef 1,3-6.15-18) Ewangelia Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.

Nr 1 (145) 4 Stycznia 2015 3 W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o światłości. Była Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: Ten był, o którym powiedziałem: «Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył. (J 1,1-18) Rozważanie Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Moj że sza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa (J 1,17). Tymi słowami św. Jan Chrzciciel wypowiada, na czym polega różnica pomiędzy religią żydowską a chrześcijaństwem. Podobna różnica istnieje pomiędzy chrześcijaństwem i innymi religiami. Zasadniczo religie przekazują mądrość Bożą, prawo moralne, zasady, dzięki którym człowiek może prawdziwie żyć. Jednak grzech mieszkający w nas czyni to wszystko niemożliwym do wypełnienia. Aby osiągnąć to, o czym mówi religia, potrzebna jest moc Boża łaska. Dzisiejsze czytania ściśle wiążą ze sobą łaskę i prawdę, co dla nas brzmi nieco dziwnie, bo łaska i prawda wydają się zupełnie różnymi pojęciami, odnoszącymi się do odmiennych zagadnień. Łaskę najczęściej kojarzymy z darem Bożym, który umożliwia osiągnięcie lub zrealizowanie czegoś. Zatem wiążemy łaskę raczej z mocą, zdolnością, sprawnością. Natomiast prawda jest dla nas zgodnością naszych myśli z rzeczywistością, do której się one odnoszą. Nieco inaczej rozumiane są te pojęcia w języku biblijnym. Prawda przede wszystkim odnosi się do tego, na czym można się oprzeć, czemu można zawierzyć. Prawdą jest orędzie, na którym jeżeli mu zawierzymy nie zawiedziemy się i osiągniemy to, co ono obiecuje. Łaska natomiast to przede wszystkim miłość życzliwości, którą Bóg nam ofiarował i nawet zaprzysiągł w przymierzu. W ten sposób przymierze jest tym, co łączy łaskę i prawdę. Prawdą w przymierzu z Bogiem jest Jego miłość względem nas. Na tej miłości możemy się oprzeć i jej zaufać. Jest niezawodna. A ona właśnie jest Bożą łaską względem nas. Naj-

4 Módl się i pracuj pełniej objawiła się w Osobie Jezusa Chrystusa, który jest narodzonym w ludzkiej postaci Bożym Synem. Przez to narodzenie Bóg stał się naszym Bratem, naszym najbliższym krewnym, czyli Goel! Oznacza to, że zobowiązał się wybawić nas z niewoli. Wziął na siebie wszystkie nasze grzechy i ich konsekwencję śmierć, aby nas z nich uwolnić. W ten sposób w Nim otrzymujemy wszelką łaskę, wszelkie obdarowanie, o czym pisze św. Paweł w dzisiejszym drugim czytaniu. Jeżeli zatem Bóg tak bardzo nas umiłował, że Syna swego Jednorodzonego dał, abyśmy żyli, czy miałby nas potępić i oddać Złemu? Jest to niemożliwe! Na tym polega wspaniałe orędzie Ewangelii. W nim zawiera się nadzieja naszego życia, dlatego zgłębienie jej jest samą mądrością. Nie ma dla nas niczego ważniejszego. Święty Paweł modli się o to, byśmy ją poznali i coraz bardziej zgłębiali. Kiedy wnikamy w tę tajemnicę, otwierają się przed nami jeszcze większe, wręcz niewyobrażalne prawdy: Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem (Ef 1,3n). Okazuje się, że Bóg umiłował nas jeszcze przed założeniem świata! Wybrał nas, zanim zaistnieliśmy, do szczególnej bliskości ze sobą! Wszystko to z miłości i dla miłości. Te prawdy nas przerastają i powalają swoją głębią. Możemy wobec niej stanąć w zachwycie i pozwolić się jej ogarnąć. Oby modlitwa, jaką św. Paweł wypowiada na końcu dzisiejszego drugiego czytania, wypełniła się w nas: Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego Jezusa Chry stusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i ob ja wienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, tak byście wiedzieli, czym jest na dzie ja waszego powołania, czym bogactwo chwa ły Jego dzie dzictwa wśród świętych (Ef 1,17n). Amen. Śpiewamy kolędy o. Włodzimierz Zatorski OSB (z książki Rozważania liturgiczne na każdy dzień, T. 1: Adwent i okres Bożego Narodzenia) Kolędy śpiewamy, gdy przychodzi czas Bożego Narodzenia. A w kościele, kolędy zaczynają brzmieć o północy podczas uroczystej Mszy świętej, zwanej Pasterką. Śpiewając kolędy radujemy się z przyjścia na świat Zbawiciela. Czy możemy sobie wyobrazić wigilię bez kolęd? W polskim domu jest to wręcz niemożliwe. Bóg się rodzi, moc truchleje... chwalimy Pana Niebios, który przychodzi na świat tak niezwykle, że wszystko jest jakby wbrew naturze ogień krzepnie, blask ciemnieje. Autorem słów kolędy jest poeta Franciszek Karpiński (1741 1825). O tym, że Zbawiciel narodził się w ubogiej stajence przypominają słowa kolędy Mizerna cicha, stajenka licha... Jej autorem jest poeta Teofil Lenartowicz (1822 1893), zwany lirnikiem mazowieckim. Z kolei autorstwo

Nr 1 (145) 4 Stycznia 2015 5 słów kolędy W żłobie leży, któż pobieży... przypisywane jest słynnemu kaznodziei, Piotrowi Skardze (1536 1612), autorowi Kazań sejmowych i Żywotów świętych. Tradycja mówi, że św. Franciszek z Asyżu jest autorem pierwszej kolędy. Była ona śpiewana w specjalnie zorganizowanej szopce. Najstarszą, jest kolęda Zdrów bądź Królu Anielski (1424). Jedną z najbardziej znanych kolęd na świecie jest Cicha noc. Przetłumaczono ją na ponad 300 różnych języków. Po raz pierwszy wykonana została podczas pasterki w 1818 roku, w małym alpejskim mieście w Austrii. Pochodzenie samego słowa kolęda nie do końca zostało wyjaśnione przez etymologów. Najczęściej wspomina się o łacińskich calendae (spolszczanych jako kalendy ), którym to wyrażeniem określano w starożytnym Rzymie pierwsze dni każdego miesiąca (stąd też pochodzi nasze słowo kalendarz ). Najstarsze kolędy tworzone były w języku łacińskim, a najwięcej kolęd powstało w XVII i XVIII wieku. Śpiewamy je do dnia dzisiejszego. Większość obecnie śpiewanych kolęd to stare utwory, często liczące nawet 300 lat. Polska jest jednym z krajów, które mogą się pochwalić dużą liczbą kolęd. Znamy i śpiewamy ponad 500 kolęd! Niezwykłe bogactwo polskich kolęd spowodowało, że nie mogąc ich wszystkich wyśpiewać w stosunkowo krótkim liturgicznym okresie Bożego Narodzenia (tzw. dwunastnicy, czyli 12 dni od Wigilii do święta Trzech Króli), zwanego przez lud polski Godami, czas ich śpiewania wydłużono aż do 2 lutego, to jest do święta Matki Boskiej Gromnicznej. Polskie kolędy cechuje niezwykła swojskość oraz rodzime rytmy taneczne. Przeważa w nich melodia poloneza. Oto tylko kilka przykładów: Bóg się rodzi, W żłobie leży, Dzisiaj w Betlejem, Bracia patrzcie jeno. W rytmie kujawiaka utrzymana jest kolęda Jezus malusieńki, natomiast w rytmie lirycznej kołysanki śpiewamy Lulajże Jezuniu. Melodia tej kolędy zapadła głęboko w pamięci naszego wielkiego kompozytora Fryderyka Chopina, który targany tęsknotą do ziemi ojczystej jej melodię wykorzystał w drugiej części swego Scherza h moll. W innych kolędach pobrzmiewają rytmy krakowiaka, skocznego mazurka, lirycznej dumki, a nawet tu i ówdzie zabłąkała się nuta... marsza, sarabandy czy menueta, które przeniknęły do tych pieśni z magnackich pałaców lub szlacheckich dworów. Na szczególne podkreślenie zasługują kolędy o wydźwięku patriotycznym, powstałe w okresie powstań narodowych czy też w okresie II wojny światowej. Ale kolędy powstają także w czasach nam współczesnych i zarówno stare jak i nowe włączane są do repertuaru zespołów. Z bogactwem i różnorodnością polskich kolęd konkurować może niewiele narodów. I chyba także z artystycznym ich wykonaniem. Mistrzostwo interpretacyjne naszych zespołów śpiewaczych, Mazowsza czy Śląska jest tak niepowtarzalne, że mieszkańcy wielu krajów zapraszają polskich wykonawców do swych świątyń, by zachwycać się tymi wspaniałymi perełkami naszej wiary, tradycji i kultury. Pokolenia Polaków wierne są od wieków zwyczajom przodków i pielęgnują kolędowanie. Śpiewane kolędy budzą w duszy każdego najmilsze wspomnienia, pozwalają odkryć ich ukryte piękno i teologiczną głębię. Weronika Habas

6 Módl się i pracuj Drodzy Bracia i Siostry, dobiegł końca miesiąc codziennej modlitwy i jałmużny w kościele Św. Wojciecha na Rynku Głównym. W Szpitalu Domowym modliliśmy się w intencji moralnej odnowy Krakowa. Dziękujemy Bogu, że w tych dniach uwalniał z nałogu i grzechu nieczystości, o czym niektórzy dają świadectwo. Owocem Szpitala jest jedność modlitwy i ofiary nie tylko wspólnot i duszpasterstw akademickich, ale też Księży Biskupów, kapłanów, zakonów i krakowskich parafii. Stajemy także się świadkami wielkich dzieł Boga w naszym mieście. Pan przechodzi przez Kraków, tak jak Go prosiliśmy. Dziękuję Wam wszystkim, którzy przez cały miesiąc trwaliście na modlitwie. To, co się wydarzyło jest ważne nie tylko na dziś, ale także w bliskiej już perspektywie lipca 2016 roku, kiedy nasz Kraków stanie się domem dla młodzieży całego świata. Dlatego gorąco proszę, by ta inicjatywa, która zrodziła się z Ducha Świętego nie zgasła, lecz była zachowana. Duch Święty, który przemienił życie konkretnych osób, może też zmienić oblicze całego społeczeństwa. Niech centrum Krakowa na powrót stanie się przestrzenią, w której turyści przybywający do miasta królów i pielgrzymi wędrujący śladami Św. Jana Pawła II doświadczą duchowej mocy tego miejsca. Proszę, aby od 7 stycznia 2015 roku, w sercu Krakowa, na Rynku, w kościele Św. Wojciecha, codziennie wieczorem od godz. 20.00 do 22.00 trwała Adoracja Najświętszego Sakramentu, a kapłani udzielali sakramentu pokuty i pojednania. Od tego dnia kościół Św. Wojciecha stanie się miejscem codziennej modlitwy i sercem duchowych przygotowań do Światowych Dni Młodzieży dla wszystkich mieszkańców i gości. Jezus Eucharystyczny w pokornym milczeniu, nie narzucając się, czeka na każdego z nas, aby dać nam nowe życie. Pragnie być obecny w samym sercu ludzkich spraw, także tych najtrudniejszych. Niech Jego obecność będzie jeszcze bardziej oczywista i widoczna dla wszystkich, którzy chcą pomóc ludziom uwikłanym w zło i którzy sami przeżywają przerastające ich problemy. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Wszystkim uczestnikom tej modlitwy z serca błogosławię. Kraków, 18 grudnia 2014 r.

Nr 1 (145) 4 Stycznia 2015 7 O. Leon Knabit OSB W IMIĘ PAŃSKIE! Nowy Rok właśnie rozpoczęty. Rok obaw i nadziei. Co zwycięży? Chyba zależy od nastawienia człowieka. Jeśli ktoś przeżywa głęboko Boże Narodzenie i pojmuje choć trochę, co to dla mnie znaczy, że Bóg stał się człowiekiem, a to przypomina jeszcze raz dzisiejsza Ewangelia, to obawy będą mniejsze albo i nie będzie ich wcale. Bo jeśli Chrystus jako Bóg ma taką samą naturę ludzką jak ja, to nie po co innego, jak tylko, żeby mnie wyprowadzić z każdej biedy i uczynić zwycięzcą nawet, gdyby trzeba było mieć udział w Jego Męce i śmierci. A samo Imię Jezus znaczy Zbawiciel. Archanioł Gabriel podał jeszcze jedno imię Emanuel, to znaczy Bóg z nami. Sam zaś Jezus, gdy przed wniebowstąpieniem rozsyłał swoich uczniów na cały świat, polecił im udzielać chrztu w Imię właśnie: Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Orzekł więc ostatecznie, jakie jest Imię Boga w Trójcy Jedynego: Ojciec, Syn i Duch Święty. Czy zdajemy sobie sprawę z tego, że kiedy się żegnamy, wyznajemy wiarę? Niech każde przeżegnanie się będzie godne i czynione w świadomej łączności z Bogiem Trójjedynym. I jeszcze znak Krzyża na ścianie mieszkania. Już niedługo i do nas przyjedzie młodzież z całego świata. A będzie to młodzież wierząca albo poszukująca wiary. Co zastanie w naszych sercach i w naszych domach? A może fotografie rozebranych kobiet, bo i to nieraz spotykałem, gdy jeszcze chodziłem po kolędzie? Warto jest przywrócić zwyczaj kropielniczek z wodą święconą przy drzwiach naszych mieszkań. I może przeżegnanie się z wiarą wodą święconą pomoże, by ten rok był szczęśliwy. AMEN Kampania NIE DLA CZADU! cz. II Do najważniejszych objawów, które mogą mieć różne natężenie, należą: ból głowy, zawroty, zaburzenia koncentracji, osłabienie, wymioty, utrata przytomności, śpiączka, zaburzenia tętna, zwolniony oddech. W przypadku zatrucia tlenkiem węgla należy natychmiast: zapewnić dopływ świeżego powietrza (otworzyć okna i drzwi), wynieść osobę poszkodowaną w bezpieczne miejsce (tylko jeśli nie stanowi to zagrożenia dla zdrowia osoby ratującej), wezwać służby ratownicze (pogotowie ratunkowe, straż pożarną),

8 Módl się i pracuj jeżeli osoba poszkodowana nie oddycha, ma zatrzymaną akcję serca, należy zastosować sztuczne oddychanie np. metodą usta-usta oraz masaż serca. Natomiast, aby uniknąć zagrożenia związanego z zatruciem tlenkiem węgla należy: dokonywać okresowych przeglądów przewodów kominowych (ich szczelności), stosować mikrowentylację w szczelnych oknach, nie zaklejać i nie zasłaniać kratek wentylacyjnych, systematycznie sprawdzać ciąg powietrza, np. poprzez przykładanie kartki papieru do kratki wentylacyjnej; jeśli nic nie zakłóca wentylacji, kartka powinna przywrzeć do kratki, w pomieszczeniu, w którym wodę podgrzewa się gazem z tzw. piecyka gazowego, należy napełnić wannę wodą przed kąpielą a następnie dobrze przewietrzyć pomieszczenie; jeżeli jest to możliwe nie należy dolewać wody w trakcie kąpieli (wentylacja może być zablokowana oparami gorącej wody), nie zostawiać samochodu w garażu z włączonym silnikiem, nawet jeżeli drzwi do garażu pozostają otwarte, zainstalować czujniki alarmowe wykrywające tlenek węgla w pomieszczeniach, w których odbywa się proces spalania (pokoje z kominkiem, pomieszczenia z kuchenkami gazowymi, łazienki z gazowymi podgrzewaczami wody, kotłownie, garaże, warsztaty); cena czujnika to koszt od ok. 80 zł. Szczegółowe informacje na temat zagrożeń związanych z tlenkiem węgla i tego jak im zapobiec można przeczytać na stronach: http://www.straz.gov. pl (zakładka porady) oraz http://www. su.krakow.pl/nie-daj-sie-czadowi. Na stronie SU dostępna jest również mobilna aplikacja na telefon i tablet CUMRiK życiu na ratunek, która posiada wiele ciekawych opcji. Należy podkreślić fakt, że do akcji ratowniczo-gaśniczych związanych z tlenkiem węgla strażacy wyjeżdżają w ciągu całego roku. Najwięcej wyjazdów odnotowuje się jednak w okresie jesienno zimowym. Dlatego bądźmy rozważni i przestrzegajmy podstawowych zasad bezpieczeństwa. ze strażackimi pozdrowieniami Marek Sobieraj Naczelnik OSP Tyniec ADHORTACJA APOSTOLSKA EVANGELII GAUDIUM Uprzywilejowane miejsce ubogich pośród Ludu Bożego 197. W sercu Boga jest szczególne miejsce dla ubogich, On sam bowiem «stał się ubogim» (2 Kor 8,9). Cała droga naszego odkupienia naznaczona jest ubogimi. Zbawienie to dotarło do nas dzięki wypowiedzianemu «tak» pokornej dziewczyny z małego kraju, zagubionego na peryferiach wielkiego imperium. Zbawiciel narodził się w stajni, między zwierzętami, jak zdarzało się to w przypadku ludzi najbardziej ubogich; został ofiarowany w świątyni z dwoma małymi gołębiami, stanowiącymi ofiarę tych, którzy nie mogli sobie pozwolić, by zapłacić za baranka (por. Łk 2,24; Kpł 5,7). Dorastał w domu prostych robotników i własnymi rękami zarabiał na chleb. Gdy zaczął głosić Królestwo, szły za Nim tłumy wydziedziczonych, i w ten sposób wypełniło się to, o czym sam powiedział: «Duch Pański spo-

Nr 1 (145) 4 Stycznia 2015 czywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę» (Łk 4,18). Uginających się pod brzemieniem cierpienia, dotkniętych ubóstwem zapewnił, że Bóg nosi ich w głębi swego serca: «Błogosławieni [jesteście] ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże» (Łk 6,20); utożsamił się także z nimi: «Bo byłem głodny, a daliście mi jeść», i nauczał, że miłosierdzie względem nich jest kluczem do nieba (por. Mt 25,35n). 198. Dla Kościoła opcja na rzecz ubogich jest bardziej kategorią teologiczną niż kulturową, socjologiczną, polityczną czy filozoficzną. Bóg użycza im «swego pierwszego miłosierdzia» 125. Ta Boża preferencja ma konsekwencje w życiu wiary wszystkich chrześcijan, wezwanych do tego, by mieć «te same uczucia co Jezus» (por. Flp 2,5). Inspirując się nią, Kościół dokonał opcji na rzecz ubogich, pojmowanej jako «specjalna forma pierwszeństwa w praktykowaniu miłości chrześcijańskiej, poświadczona przez całą Tradycję Kościoła» 126. Opcja ta nauczał Benedykt XVI «zawiera się w chrystologicznej wierze w tego Boga, który dla nas stał się ubogim, aby nas ubóstwem swoim ubogacić» 127. Dlatego pragnę Kościoła ubogiego dla ubogich. Oni mogą nas wiele nauczyć. Oprócz uczestnictwa w sensus fidei, dzięki własnym cierpieniom znają Chrystusa cierpiącego. Trzeba, abyśmy wszyscy pozwolili się przez nich ewangelizować. Nowa ewangelizacja jest zaproszeniem do uznania zbawczej mocy ich egzystencji i do postawienia jej w centrum drogi Kościoła. Jesteśmy wezwani do odkrycia w nich Chrystusa, do użyczenia im naszego głosu w ich sprawach, ale także do bycia ich przyjaciółmi, słuchania ich, zro- 125 Jan Paweł II, Homilia podczas Mszy św. o ewangelizację ludów w Santo Domingo (11 października 1984), 5: AAS 77 (1985), 358. 126 Jan Paweł II, Enc. Sollicitudo rei socialis (30 grudnia 1987), 42: AAS 80 (1988), 572. 127 Benedykt XVI, Przemówienie podczas Sesji inauguracyjnej V Konferencji Ogólnej Episkopatu Ameryki Łacińskiej i Karaibów (13 maja 2007), 3: AAS 99 (2007), 450. zumienia ich i przyjęcia tajemniczej mądrości, którą Bóg chce nam przekazać przez nich. 199. Nasze zaangażowanie nie polega wyłącznie na działaniach albo na programach promocji i opieki. To, co uruchamia Duch, nie jest przesadnym aktywizmem, ale przede wszystkim uwagą skierowaną na drugiego człowieka, «uważaniem go za jedno z samym sobą» 128. Ta wrażliwość miłości jest początkiem prawdziwego zatroskania o jego osobę i od niej wychodząc, pragnę szukać skutecznie jego dobra. Zakłada to docenianie ubogiego z jego dobrocią, z jego sposobem życia, z jego kulturą, z jego sposobem przeżywania wiary. Autentyczna miłość jest zawsze kontemplatywna, pozwala nam służyć drugiemu nie z konieczności lub próżności, ale ponieważ jest piękna, niezależnie od pozorów. «Z miłości bowiem, która sprawia, że ktoś staje się nam miły, udzielamy mu czegoś darmo» 129. Ubogi, gdy jest kochany, «uważany jest za coś cennego» 130, a to odróżnia opcję na rzecz ubogich od jakiejkolwiek ideologii, od jakiejkolwiek próby wykorzystania ubogich w celach osobistych lub politycznych. Jedynie poczynając od tej realnej i serdecznej bliskości, możemy odpowiednio im towarzyszyć na ich drodze wyzwolenia. Jedynie to sprawi, że stanie się możliwe, by «w każdej chrześcijańskiej wspólnocie ubodzy czuli się jak u siebie w domu. Czyż taki styl bycia nie stałby się największą i najbardziej skuteczną formą głoszenia dobrej nowiny o Królestwie Bożym?» 131. Bez opcji preferencyjnej na rzecz ubogich «głoszenie Ewangelii będące przecież pierwszym nakazem miłosierdzia może pozostać niezrozumiane i utonąć w powodzi słów, którymi i tak jesteśmy nieustannie zalewani we współczesnym społeczeństwie przez środki przekazu» 132. 128 Św. Tomasz z Akwinu, Summa theol. II-II, q. 27, a. 2. 129 Tamże, I-II, q. 110, a. 1. 130 Tamże, I-II, q. 26, a. 3. 131 Jan Paweł II, List apost. Novo millennio ineunte (6 stycznia 2001), 50: AAS 93 (2001), 303. 132 Tamże. 9

10 Módl się i pracuj

Intencje mszalne z parafii II T. Okr. Narodzenia Pańskiego 5 11 stycznia 2015 11 I 6 I

Ogłoszenia parafialne II Niedziela po Narodzeniu Pańskim 04 stycznia 2015 s o o s s o o s s Rzymskokatolicka Parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krakowie-Tyńcu; 30-398 Kraków-Tyniec, ul. Benedyktyńska 37 tel. 012-688-52-79 (kancelaria) parafia@benedyktyni.pl Godziny pracy kancelarii parafialnej: poniedziałek 19.30 20.00; środa 16.00 17.00; sobota 8.30 9.30 [Poza godzinami pracy kancelarii można zgłaszać pilne wezwania do chorych i sprawy pogrzebowe, dzwoniąc na numer kancelarii].