LITURGIA POKUTNA (Piątek 25 Stycznia)

Pieśń na wejście Cel.: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Zgr: Amen. Cel.: Łaska naszego Pan Jezusa Chrystusa, miłość Boga Ojca i łączność Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi. Zgr.: I z duchem Twoim. Pieśń do Ducha Świętego Cel.: Poślij na nas, Panie, Twojego Ducha Świętego, aby oczyścił przez pokutę nasze serca, i przekształcił nas w ofiarę miłą Tobie; w radości życia nowego będziemy chwalić zawsze Twoje imię święte i miłosierne. Przez Chrystusa naszego Pana. Zgr.: Amen. Z Ewangelii według Mateusza (6,7-15) W tym czasie, Jezus powiedział: Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie. Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje; Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się, na ziemi, tak jak i w niebie. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj, i przebacz nam nasze winy jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili, i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego. Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień. Oto Słowo Pańskie. Zgr.: Chwała Tobie Chryste. LITURGIA POKUTNA (Piątek 25 Stycznia) 1

G.: Miłość Ojca wybucha w życiu Franciszka gdy, przed biskupem Asyżu wypowiada pierwsze słowa decydujące w jego życiu: «Od tej chwili chcę mówić: Ojcze Nasz, który jesteś w niebie» (3Comp 20). Z nieustannego praktykowania «modlitwy Pańskiej» narodziła się w dojrzałości Franciszka parafraza «Ojcze nasz»: która nie jest komentarzem, ale modlitwą medytowaną, poszerzoną do przyjęcia pamięci łask boskich, aktualizacją podwójnego przykazania ewangelicznego miłości. Pragniemy pozwolić się prowadzić słowom serafickiego Ojca, aby wzbudziły w naszym sercu szczerą skruchę za nasze grzechy i odnowioną ufność w Miłość Boga Ojca. L.1: O najświętszy Ojcze nasz: stworzycielu, zbawicielu, pocieszycielu i zbawicielu nasz. (Pater 1, FF 266) L.2: O, jak jest chwalebnym, świętym i wielkim mieć w niebie Ojca! O, jak chwalebna to rzecz mieć w niebie świętego i wielkiego Ojca! O, jak świętą jest rzeczą mieć pocieszyciela, tak pięknego i podziwu godnego oblubieńca! O, jak świętą i cenną jest rzeczą mieć tak miłego, pokornego, darzącego pokojem, słodkiego, godnego miłości i ponad wszystko upragnionego brata i takiego syna: Pana naszego Jezusa Chrystusa, który życie oddał za owce swoje i modlił się do Ojca mówiąc: Ojcze święty, zachowaj w imię twoje tych których Mi dałeś na świecie; Twoimi byli i dałeś Mi. (1Lf 11-14, FF 178/3) Miłujmy więc Boga i uwielbiajmy Go czystym sercem i czystym umysłem, bo On, tego ponad wszystko pragnąc, powiedział: «Prawdziwi czciciele będą czcić Ojca w duchu i w prawdzie»... Miłujmy więc Boga i uwielbiajmy Go czystym sercem i czystym umysłem, bo On, tego ponad wszystko pragnąc, powiedział: «Prawdziwi czciciele będą czcić Ojca w duchu i prawdzie»... I wychwalajmy Go, i módlmy się w dzień i w nocy (Ps 32,4) mówiąc: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, bo zawsze powinniśmy się modlić i nie ustawać (2Lf 19-21, FF 187-188) L.1: Który jesteś w niebie: w aniołach i w świętych. Oświecasz ich, aby Cię poznali, bo Ty, Panie jesteś światłością. Rozpalasz ich, aby Cię kochali, bo Ty, Panie, jesteś miłością. Zamieszkujesz w nich i napełniasz, aby ich uszczęśliwić, bo Ty, Panie, jesteś dobrem najwyższym, wiecznym, od 2

którego pochodzi wszelkie dobro, bez którego nie ma żadnego dobra. (Pater 2, FF 267) L.2: I chcę, Ojcze, aby i oni byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, żeby oglądali chwałę moją, w królestwie Twoim. (1Lf 19, FF 178/3) - Jeżeli nie rozpoznaliśmy Cię jako Ojca, jako naszego Boga; - Jeżeli nie przyjęliśmy i nie cieszyliśmy się Twoją miłością; - Jeżeli nie potrafiliśmy docenić godności bycia Twoimi dziećmi, a więc braćmi. L.1: Święć się Imię Twoje: niech zajaśnieje w nas poznanie Ciebie, abyśmy poznali, jaka jest szerokość Twoich dobrodziejstw, rozległość Twoich obietnic, subtelność majestatu i głębokość sądów. (Pater 3, FF 268) L.2: Proszę za nimi, a nie za światem. Pobłogosław i uświęć! I za nich samego Siebie poświęcam w ofierze. Nie tylko za nimi proszę, ale za tymi, którzy dzięki ich słowu uwierzą we Mnie, aby byli uświęceni w jedności, jak i My. (1Lf 16-18, FF 178/3) - Jeżeli nie oddaliśmy Ci uwielbienia i adoracji poprzez modlitwę osobistą i chóralną w naszych Wspólnotach i w Kościele; - Jeżeli nie świadczyliśmy i nie głosiliśmy Twojego imiona braciom; - Jeżeli nie głosiliśmy Twojej Ewangelii ubogim, cierpiącym; - Jeżeli w udręce bólu wzgardziliśmy Twoim imieniem. L.1: Przyjdź królestwo Twoje: abyś Ty królował w nas przez łaskę i doprowadził nas do Twego królestwa, gdzie będziemy oglądać Cię bez zasłon, miłować doskonale i w radosnym zjednoczeniu cieszyć się Tobą na wieki. (Pater 4, FF 269) - Jeżeli troszczyliśmy się wyłącznie i nadmiernie o zdrowie, o dobrobyt materialny, zaniedbując łączność z Tobą; 3

- Jeżeli nie troszczyliśmy się o budowanie Kościoła, jako żywe kamienie, jako Twoje królestwo tu na ziemi; - Jeżeli zidentyfikowaliśmy Twoje Królestwo w świecie z władzą ludzką nad ludźmi; Zgr.: Święta Maryjo, dziewico oczekiwania i zwiastunko poranka, niestety czujemy się bardziej dziećmi zmierzchu niż prorokami przyszłości. Odnów w naszych sercach zapał młodzieńczego głoszenia do zaniesienia światu. Wobec przemian, które wstrząsają historią, pozwól nam odczuwać dreszcz nowości. Daj nam zrozumieć, że nie wystarczy przyjąć: należy oczekiwać z nadzieją. Uczyń nas więc, sługami nadziei. (Don Tonino Bello) L.1: Bądź wola Twoja jak w niebie, tak i na ziemi: abyśmy Cię kochali z całego serca, zawsze o Tobie myśląc; z całej duszy, zawsze za Tobą tęskniąc; całym umysłem, ku Tobie kierując wszystkie nasze intencje, szukając we wszystkim Twojej chwały i ze wszystkich naszych sił, obracając wszystkie nasze siły i władze duszy i ciała na służbę Twej miłości, a nie na co innego; i bliźnich naszych kochajmy jak samych siebie, wszystkich pociągając według sił do Twojej miłości, ciesząc się z dobra innych jak z własnego i współczując w nieszczęściu, i nikomu nie dając żadnego zgorszenia ; (Pater 5, FF 270). L.2: 4 To Słowo Ojca tak godne, tak święte i chwalebne zwiastował najwyższy Ojciec z nieba przez świętego Gabriela swego anioła, mające zstąpić do łona świętej i chwalebnej Dziewicy Maryi, z której to łona przyjęło prawdziwe ciało naszego człowieczeństwa i naszej ułomności. Które, będąc bogate ponad wszystko, zechciało wybrać na świecie ubóstwo wraz z Najświętszą Dziewicą, Matką swoją. Bliski męki święcił paschę ze swymi uczniami i wziąwszy chleb, dzięki czynił i błogosławił, i łamał mówiąc: bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje. A wziąwszy kielich powiedział: To jest krew moja Nowego Przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Potem modlił się do Ojca mówiąc: Ojcze, jeśli to być może, niech odejdzie ode mnie ten kielich. I stał się pot Jego jak krople krwi, spływającej na ziemię. Poddał jednak swą wolę woli Ojca mówiąc: Ojcze, niech się dzieje wola Twoja, nie jak Ja chcę, ale jak Ty. (2Lf 4-10, FF 181-183) 4

- Jeżeli w sposób pyszny zastosowaliśmy projekty naszej woli, a nie Twojej; - Jeżeli nie słuchaliśmy i przyjęliśmy Twojego Słowa, przechowywanego w Piśmie jako wyrażenie Twojej woli; - Jeżeli zbuntowaliśmy się bolesnym wydarzeniom życia, porażkom naszych projektów, odmawiając widzenia w nich objawienia się Twojej woli. Zgr.: Święta Maryjo, kobieto posłuszna, ty, która miałaś łaskę chodzenia w obecności Boga, spraw, abyśmy także my, jak ty, byli zdolni do szukania Jego oblicza. Pomóż nam zrozumieć, że tylko w Jego woli możemy znaleźć pokój. Także gdy On prowokuje nas do wskoczenia w ciemność, aby móc Go dosięgnąć, uwolnij nas od zawrotów pustki i daj nam pewność, że kto jest posłuszny Panu, nie rozbija się o grunt, jak w niebezpiecznym spektaklu bez sieci, ale upada zawsze między Twoje ramiona. (Don Tonino Bello) L.1: Chleba naszego powszedniego: umiłowanego Syna Twego, Pana naszego Jezusa Chrystusa, daj nam dzisiaj: na pamiątkę i dla zrozumienia, i uczczenia miłości, którą nas darzył, oraz tego, co dla nas powiedział, uczynił i wycierpiał. (Pater 6, FF 271) L.2: Całując wam stopy, błagam was wszystkich, bracia, z taką miłością na jaką mnie stać, abyście tak jak tylko możecie, okazywali wszelkie uszanowanie i wszelką cześć Najświętszemu Ciału i Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa, w którym to, co jest w niebie i to, co jest na ziemi, zostało obdarzone pokojem i pojednane z Wszechmogącym Bogiem. (LOrd 12-13, FF 217) - Jeżeli zwątpiliśmy w Twoją ojcowską opatrzność; - Jeżeli nie byliśmy znakami Twojej Opatrzności dla naszych braci; - Jeżeli przez pychę nie uznaliśmy się za potrzebujących Twojego Ciała, chleba miłości i miłosierdzia; - Jeżeli odmówiliśmy chleba temu, kto jest naszym nieprzyjacielem. Zgr.: Święta Maryjo, kobieto chleba, od kogo, jeżeli nie od ciebie, Jezus mógł się nauczyć to zdanie Deuteronomium, którym kusiciel zostanie pokonany na 5

pustyni: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które wychodzi z ust Boga? Powtarzaj nam to zdanie, bo łatwo je zapominamy. Pozwól nam zrozumieć, że chleb to nie wszystko. Że konta bankowe nie wystarczają, aby uczynić nas zadowolonymi. Że stół pełen jedzenia nie syci, jeżeli serce jest puste w prawdę. Że jeżeli brakuje pokoju w duszy, także pokarm najbardziej wyrafinowany jest pozbawiony smaku. Dlatego, gdy widzisz nas błądzących niezadowolonych wokół naszych magazynów pełnych dóbr, niech się poruszy twoje współczucie dla nas, uśmierz naszą potrzebę szczęścia i powróć, aby złożyć w żłobie, jak uczyniłaś to w tę noc w Betlejem, chleb żywy, który zstąpił z nieba. Ponieważ tylko ten, kto je ten chleb, nie będzie miał głodu na wieki. (Don Tonino Bello) L.1: I odpuść nam nasze winy: przez Twoje niewysłowione miłosierdzie, przez moc męki umiłowanego Syna Twego i przez zasługi, i wstawiennictwo Najświętszej Dziewicy i wszystkich wybranych Twoich. (Pater 7, FF 272) L.1: Jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: a czego nie odpuszczamy w pełni, Ty, Panie, naucz nas w pełni odpuszczać, abyśmy dla Ciebie prawdziwie kochali nieprzyjaciół i modlili się za nich pobożnie do Ciebie, nikomu złem za złe nie oddając, i abyśmy starali się w Tobie wszystkim służyć pomocą. (Pater 8, FF 273) L.2: I po tym chcę poznać, czy miłujesz Pana i mnie, sługę Jego i twego: jeżeli będziesz tak postępował, aby nie było takiego brata na świecie, który, gdyby zgrzeszył najciężej, a potem stanął przed tobą, żeby odszedł bez twego miłosierdzia, jeśli szukał miłosierdzia. A gdyby nie szukał miłosierdzia, to ty go zapytaj, czy nie pragnie przebaczenia. I choćby tysiąc razy potem zgrzeszył na twoich oczach, kochaj go bardziej niż mnie, abyś go pociągnął do Pana; i zawsze bądź miłosierny dla takich. (Lmin 7-10, FF 235) Wszyscy bracia, którzy wiedzą o jego grzechu, niech go nie zawstydzają i nie zniesławiają, lecz niech okazują mu wielkie miłosierdzie i zachowują grzech brata swego w całkowitej tajemnicy; bo nie zdrowi, lecz chorzy potrzebują lekarza (Lmin 14-15, FF 237) - Jeżeli ośmieliliśmy się uczestniczyć w Eucharystii bez pojednania się z braćmi; - Jeżeli kochaliśmy tylko tych, którzy życzyli nam dobrze; - Jeżeli nie zdołaliśmy obrazić tego, kto nas obraził, zniszczył; 6

- Jeżeli w pysze oczekiwaliśmy przeprosin, zmian czy nawrócenia innych. L.1: I nie wódź nas na pokuszenie: ukryte czy jawne, nagłe czy uporczywe. (Pater 9, FF 274) L.2: I bardzo wystrzegajmy się złości i przebiegłości szatana, który nie chce, aby człowiek miał umysł i serce skierowane do Pana. I krążąc usiłuje pod pozorem jakiejś nagrody lub korzyści pociągnąć serce człowieka i zdusić w jego pamięci słowo i przykazania Pańskie, i chce omamić serce ludzkie sprawami i troskami świata i zamieszkać w nim (Rnb XXII,19-20, FF 59) Stąd też, bracia, strzeżmy się wszyscy bardzo, abyśmy pod pozorem jakiejś nagrody, pracy czy korzyści nie zagubili lub nie odwrócili naszego umysłu i serca od Pana. (Rnb XXII, 25, FF 60) I bądźmy mocno przekonani, że naszą własnością są tylko wady i grzechy. Bracia, wystrzegajmy się więc wszyscy wszelkiej pychy i próżnej chwały, i strzeżmy się mądrości tego świata i roztropności ciała; duch bowiem człowieka oddanego cielesności chce i bardzo stara się o znajomość słów [Bożych], lecz niewiele troszczy się o czyny, i szuka nie religijności i świętości wewnętrznej ducha, lecz chce i pragnie religijności i świętości zewnętrznej, widocznej dla ludzi. (Rnb XVII, 7.9-12, FF 48) L.1: Ale nas zbaw ode złego: przeszłego, obecnego i przyszłego. (Pater 10, FF 275) L.2: Nie miejmy więc innych tęsknot, innych pragnień, innych przyjemności i radości oprócz Stwórcy i Odkupiciela, i Zbawiciela naszego, jedynego prawdziwego Boga, który jest pełnią dobra, wszelkim dobrem, który sam jeden jest dobry który sam jeden jest życzliwy od którego i przez którego, i w którym jest wszelkie przebaczenie, wszelka łaska w niebie. (Rnb XXIII, 9, FF 71) - Jeżeli nie modliliśmy się wystarczająco i nie oczyściliśmy naszego serca, aby nie pozwolić zwyciężyć się przez złego; - Jeżeli nie dominowaliśmy nad naszym pożądaniem oczu i ciała, tak że stało się ono motywem grzechu przeciwko Tobie; 7

- Jeżeli zakosztowaliśmy nawet przez krótką chwilę przyjemność mocy, chwały, bogactwa, jako poddanie się demonowi. Modlitwa końcowa chóralna Wszechmocny, wieczny, sprawiedliwy i miłosierny Boże, pozwól nam nędznym czynić, przez moc Twojej miłości, to, co wiemy, że Ty chcesz, i chcieć zawsze to, co się Tobie podoba, abyśmy, wewnętrznie oczyszczeni, wewnętrznie oświeceni i zapaleni ogniem Ducha Świętego, mogli kroczyć śladami Twojego umiłowanego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa, i z pomocą wyłącznie Twojej łaski, dojść do Ciebie, o Najwyższy, który w Trójcy doskonałej i w prostej Jedności żyjesz i królujesz chwalebny, Bóg wszechmocny przez wszystkie wieki wieków. Amen. Cel.: Niech Bóg Wszechmogący zmiłuje się nad nami, przebaczy nasze grzechy i doprowadzi nas do życia wiecznego. Zgr.: Amen. Błogosławieństwo Cel.: Ja, brat Franciszek, sługa wasz najmniejszy, proszę was i zaklinam w miłości, którą jest Bóg i z chęcią ucałowania waszych stóp, abyście te oraz inne słowa Pana naszego Jezusa Chrystusa przyjęli z pokorą i miłością i spełniali je, i zachowywali. A tych wszystkich i te wszystkie, którzy je życzliwie przyjmą, zrozumieją i odpis ich poślą innym, jeśli wytrwają w tym aż do końca, niech błogosławi Ojciec i Syn, i Duch Święty. (2Lf 87-88, FF 206) Wszyscy: Całe nasze życie gromadzi się wokół AMEN, TAK wypowiedziane wobec projektu Boga, projektu, który jest zsyntetyzowany w modlitwie, której nauczył nas Jezus. Z Jezusem, który był samym TAK, które jest Amen, z Maryją, dziewicą, która powiedziała TAK, Amen projektowi Boga, z tymi wszystkimi, którzy jeszcze są w stanie go powtórzyć mówimy nasze Amen. Cel.: Idźcie w pokoju. Zgr.: Bogu niech będą dzięki. Śpiew końcowy 8