- CENA: 1 ZŁ Gimnazjum nr 21 im. Adama Mickiewicza ul. A. Mickiewicza 23 70-383 Szczecin tel/fax (091) 42-12-960 gim21.szczecin.pl gimpres@gazeta.pl!
Spis treści: Nasz mistrz, nasz poeta... str.3 Ciekawostki. Czy wiesz, że Adam Mickiewicz... str.5 Wywiad z Adamem Mickiewiczem... str.6 Kobiety w życiu Adama Mickiewicza... str.9 Anegdoty związane z Adamem Mickiewiczem... str.12 Kilka złotych myśli naszego wieszcza. str.13 Zgaduj zgadula... str.14 Krzyżówka z hasłem... str.19 SŁOWO OD REDAKTORA Drodzy Czytelnicy!! Zapraszamy do przeczytania specjalnego wydania gazetki o Adamie Mickiewiczu - patronie naszej szkoły. Znajdziecie tu dużo informacji i artykułów dotyczących poety. Dowiecie się także o licznych romansach i wielu kobietach Adama. Będziecie mogli przetestować swoją wiedzę na jego temat, rozwiązując krzyżówki. Informacje zamieszczone w Gimpresie przydadzą się Wam 05 grudnia na konkursie dotyczącym wiedzy o życiu i twórczości Adama Mickiewicza. Zatem nie marnujcie ani chwili dłużej i zapoznajcie się z artykułami. Zespół redakcyjny
Nasz mistrz, nasz poeta... " W tym artykule znajdziecie najważniejsze informacje dotyczące życia i twórczości Adama Mickiewicza - patrona naszej szkoły. Tekst pomoże wam przygotować się do konkursu o patronie, który odbędzie się 05 grudnia.! Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798r. w Zaosiu koło Nowogródka. Był szlachcicem z herbu Poraj. Jego ojciec pracował w Nowogródzkim sądzie. Pierwszą szkołą, w jakiej podjął naukę mały Adaś, była szkoła powiatowa prowadzona przez dominikanów. Po śmierci ojca Mickiewicz udał się do Wilna, aby tam podjąć studia na Wydziale Nauk Fizycznych oraz Matematycznych. Jednocześnie uczęszczał na wykłady z Wydziału Nauk Moralnych i Politycznych oraz Literatury i Sztuk Wyzwolonych. Niestety, sytuacja finansowa zmusiła go do podjęcia pracy nauczyciela w Kownie, chociaż nie był to szczyt jego ambicji. W tym czasie z przyjaciółmi założył mające charakter spiskowy Towarzystwo Filomatów (Miłośników Wiedzy). Główne hasła tego Towarzystwa brzmiały następująco: 'ojczyzna, nauka, cnota'. Adam Mickiewicz utrzymywał ścisły kontakt z działającym w Wilnie Towarzystwem Filaretów i z tego powodu, gdy wzrosła fala prześladowań Polaków na Litwie, został aresztowany i osadzony w zamienionym na więzienie klasztorze ojców Bazylianów w Wilnie. Na mocy wyroku został zesłany w głąb Rosji, gdzie spędził 5 lat życia. Potem wyruszył do Odessy, ponieważ otrzymał polecenie objęcia posady nauczyciela w tamtejszym liceum. Z Odessy kilkakrotnie wyruszał na Krym. W Rzymie dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego. Z niewyjaśnionych do dzisiaj powodów, nie wziął w nim jednak udziału. Mickiewicz wyjechał najpierw do Drezna, a później do STRONA 3
Paryża. W Paryżu poślubił Celinę Szymanowską. Później wyjechał do Lozanny, aby objąć na Uniwersytecie Lozańskim katedrę Literatury Słowiańskiej. Wrócił jednak do Paryża. W czasie Wiosny Ludów stworzył we Włoszech ochotniczy legion polski. Założył i był redaktorem pisma "Trybuna Ludów". W czasie wojny turecko - rosyjskiej organizował w Turcji oddziały polskie. Zmarł dnia 26 listopada w 1855r. na cholerę w Konstantynopolu.! Oddziaływanie dorobku twórczego Mickiewicza wykroczyło poza sferę czysto poetycką. Wraz ze Słowackim i Krasickim był uważany za wieszcza narodowego. Prostota języka czyniła jego dzieła dostępne dla ogółu czytelników. Ukazanie się pierwszego tomu poezji "Ballady i romanse" uznaje się za początek epoki romantyzmu w Polsce.! Zachęcam do zapoznania się z utworami Mickiewicza. Najważniejsze utwory w dorobku pisarza: - Zima miejska (1818r., debiutancki wiersz), - Oda do młodości (1820r.), - Ballady i romanse (1822r.), - Grażyna (1823r.), - Dziady, część II i IV (1823r.), - Sonety krymskie (1826r.), - Konrad Wallenrod (1828r.), - Reduta Ordona (1831r.), - Dziady, część III (1832r.), - Księgi narodu polskiego i księgi pielgrzymstwa polskiego (1832r.), - Pan Tadeusz (1834r.), - Liryki lozańskie (1839-1840r.) Kalendarium życia Adama Mickiewicza: 24 grudnia 1798r. - narodziny w Zaosiu, koło Nowogródka. 1807r. - rozpoczęcie nauki w prowadzonej przez dominikanów szkole powiatowej w Nowogródku. 1812r. - śmierć ojca. 1815r. - wyjazd do Wilna w celu studiowania nauk humanistycznych na Uniwersytecie Wileńskim, czołowej uczelni dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. 1819r. - ukończenie studiów i zdobycie stopnia magistra. 1820-1823r. - rozpoczęcie pracy nauczyciela w Kownie. 1823r. - zdekonspirowanie organizacji Filomatów. Skazanie poety na zesłanie do Rosji. 1825r. - wyjazd do Odessy w celu objęcia posady nauczyciela w tamtejszym liceum. 1829r. - rozpoczęcie etapu drezdeńskiego. 1829r. - opuszczenie Rosji i wyjazd do Niemiec, potem do Rzymu. Okres tak zwanych romantycznych podróży. 1831r. - decyzja o udaniu się do Polski, nieudana próba przedostania się do Królestwa. 1832r. pobyt na emigracji w Dreźnie, miejsce powstania najsłynniejszego utworu, czyli III części Dziadów. Przyjazd do Paryża. 1834r. - ślub z Cecylią Szymanowską oraz wydanie Pana Tadeusza. 1839-1840r. objęcie posady wykładowcy literatury łacińskiej w Lozannie. Napisanie cyklu liryków, od miejsca nazywanych lozańskimi. 1840r. - objęcie katedry literatury słowiańskiej w College de France. Rozpoczęcie działalności publicystycznej na łamach Trybuny Ludów. Choroba żony oraz utrata pracy. Objęcie posady bibliotekarza. 26 listopada w 1855r. - śmierć w Konstantynopolu. 1855r. - przewiezienie ciała do Paryża i pochowanie na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency. 1890r. - przeniesienie ciała na Wawel. Tysiek STRONA 4
Ciekawostki. Czy wiesz, że Adam Mickiewicz... Nauczył się dobrze i płynnie czytać w czwartym roku życia. Przeprowadzał się ponad 40 razy - było to związane z jego licznymi romansami. Miał 6-cioro dzieci z Celiną Szymanowską i najprawdopodobniej jedno nieślubne (ponoć ze związku z Ksawerą Deybel; wcześnie zmarło). Aby ochrzcić swego ostatniego syna- Józefa, sprowadził z Litwy wodę z Niemna. Własnoręcznie zasadził drzewko jarzębinowe w ogródku (przy rue du Boulevard 14, Batignoles), aby przypominało mu Litwę. Jesienią, ku zdziwieniu Francuzów, zbierał rydze w Fontainebleau, aby je zamarynować na zimę (tak jak to robiono w ojczyźnie). Dla oszczędności wysyłał do znajomych listy napisane na połowie kartki, nie stać go było bowiem na kupno wystarczającej ilości papieru; papier w tamtych czasach był bardzo drogi. Zmarł podczas epidemii cholery w Konstantynopolu (obecnie Istambuł, Turcja). Jego ciało po śmierci zostało przewiezione najpierw do Paryża i p o c h o w a n e n a c m e n t a r z u Montmorency, a w roku 1890 sprowadzone na Wawel. Istnieją znaczki z podobizną Adama Mickiewicza. Wyglądają tak: Mickiewicza doceniono w kosmosie - w 1996 roku Komisja Nazewnictwa Międzynarodowej Unii Astronomicznej na wniosek Mikołaja Czernycha z K r y m s k i e g o O b s e r w a t o r i u m Astronomicznego - odkrywcy planetoidy o numerze 5889 - nadała jej nazwę Adam Mickiewicz. Planetoida obiega Słońce w ciągu 5,3 roku. W 1955r. w Stambule, w tureckiej placówce muzealnej, w stulecie śmierci wieszcza otwarto ekspozycję. W podziemiach budynku urządzono symboliczną kryptę poety, z krzyżem i płytą nagrobną z napisem: Miejsce czasowego spoczynku Adama Mickiewicza, 26 listopada - 30 grudnia 1855 roku. W Paryżu znajduje się Muzeum Adama Mickiewicza, które ufundował w 1903r. syn poety, Władysław; jest to najstarsze muzeum mickiewiczowskie. STRONA 5
WYWIAD Z ADAMEM MICKIEWICZEM " Poniżej zamieszczamy wywiad, który udało się przeprowadzić naszemu koledze - Marcinowi - z Adamem Mickiewiczem WIESZCZ, JAKIEGO NIE ZNAMY Marcin: Moim dzisiejszym rozmówcą będzie osoba niezwykła, obdarzona nieprzeciętnym talentem. Jego znaczenie dla dziejów literatury i kultury Polaków wydaje się być bezsprzeczna. Wielki człowiek, działacz, artysta, wieszcz. Trwale zapisał się w naszej świadomości zbiorowej o kim mowa? Oczywiście, o Adamie Mickiewiczu. Witam Pana. Adam Mickiewicz: Dzień dobry. M: Panie Adamie, Pan trochę jak Jezus, urodził się 24 grudnia, tylko 1798 lat później. A. M.: Prawda, urodziłem się w wigilię Bożego Narodzenia 1798 roku. M.: I jeszcze to wigilijne imię- Adam, jak nasz praojciec. Rodzice trochę na Panu zaoszczędzili w jednym dniu załatwili że tak powiem- imieniny i urodziny. Ma Pan pecha tylko jeden prezent. A. M.: To mi jakoś nie przeszkadzało - i nigdy nie myślałem w ten sposób. M.: Trochę poszperałem w Pańskim życiorysie: najpierw szkoła powiatowa w Nowogródku, potem w wieku 17 lat studia na Uniwersytecie Wileńskim, potem praca nauczyciela w Kownie. To takie wszystko poukładane, uporządkowane - słowem nudne. A. M.: No tak, ale czego się innego można spodziewać. Nie powodziło nam się najlepiej. Ojciec zmarł, gdy miałem 14 lat, nie było lekko, matka musiała utrzymać mnie i jeszcze 4, w zasadzie 3 moich braci, bo Antek zmarł jako dziecko. Wstąpiłem do seminarium nauczycielskiego, które dawało stypendia, ale jednocześnie zmuszało studentów do wyrażenia zgody na przyszłe podjęcie pracy pedagogicznej. Zaraz po skończeniu studiów musiałem iść do pracy w szkole, chociaż o pracy nauczyciela nie marzyłem. Zostałem skierowany do pracy w Kownie. M. :Trochę Pan podróżował po świecie? A. M.: No tak- byłem w Niemczech, Szwajcarii, Włoszech, Francji. M.: Poznał Pan trochę kobiet. A. M. : Oj tak, poznałem. M.: Coś mi się wydaje,że zasłużył Pan na opinię kobieciarza? A. M. : No, bez przesady. M.: Skromny Pan, skromny, a ja mam tu wszystko wynotowane: Maryla Wereszczakówna, Karolina Kowalska, Ewa Ankwiczówna, Karolina Sobańska, Karolina Jaenish, / prawie same Karoliny!/, dalej Maria Szymanowska i, najlepsze na koniec żona- córka Marii- Cecylia STRONA 6
Szymanowska. Panie Adamie, to jakieś kazirodztwo - najpierw matka, potem córka. A. M.: Wszystkie te kobiety, no, może poza pierwszą i ostatnią, to tylko niewinne zauroczenia. Wszak to epoka romantyzmu, ludzie żyli miłością, ja też. W ogóle ubóstwiałem i ubóstwiam kobiety, podziwiam je. Nie wyobrażam sobie życia bez kobiet. M. : Ja też, ale żeby od razu się żenić???, A. M. : No, nie tak od razu, ożeniłem się, gdy miałem 36 lat. M. : Duża gromadka dzieci, 6-cioro. A. M. : Dzisiaj to może dużo, ale w moich czasach to normalne. M. : Muszę zapytać o tę wielką miłość, Maryla..znalazłem informację, że Pana nie chciała, bo, cytuję: był Pan niechluj. A. M. : To oczywiście pomówienia. Tak naprawdę to chodziło o majątek. Nie byłem zamożny, jej rodzina uznała, że nie stanowię dobrej partii i wydała ją za hrabiego Puttkamera i jak to się mówi - po ptakach. M. : Wyczytałem, że w młodości cierpiał Pan na bóle zębów. A. M. : Oj tak, na samo wspomnienie już mnie rozbolały. To było straszne, spać po nocach nie mogłem. M. : A nie lepiej było iść do dentysty? STRONA 7
A. M. : Dobre, w tamtych czasach to raczej niemożliwe. Potem i tak samo przeszło. M. : Panie Adamie, muszę o to zapytać, dlaczego nie wziął Pan udziału w powstaniu listopadowym? Wielu zarzuca Panu tchórzostwo. A. M. : O, to dosyć skomplikowane i złożyło się na to wiele przyczyn. W tym czasie byłem trochę sceptycznie nastawiony do otwartej walki z potężnym wrogiem. Pojechałem do Francji, licząc na jej interwencję to jednak okazało się niemożliwe. W końcu postanowiłem walczyć i przyjechałem do Wielkopolski, ale droga do Warszawy była odcięta, zresztą powstanie już dogasało. M. : O, to miał Pan pecha A. M. : Proszę mi wierzyć, jest to coś, czego żałuję w życiu. Z tego powodu dręczyło mnie ogromne poczucie winy, chciałem nawet popełnić samobójstwo. M. : Naprawdę? A. M. : Naprawdę. M. : No, ale na szczęście do tego nie doszło. Jeszcze by nam Pan zginął i nie mielibyśmy wieszcza, a tak to jeszcze powstanie stało się inspiracją i napisał Pan kilka utworów: Redutę Ordona, Konrada Wallenroda, Pana Tadeusza, Dziady. A. M. : To prawda. M. : O kim, a w zasadzie o czyjej twórczości powiedział Pan tak: To wspaniała katedra gotycka, w której ducha nie ma. A. M. : Nie pamiętam. M. : Nie wierzę. Proszę zdradzić tę tajemnicę. To był? A. M. : Słowacki, Juliusz Słowacki. M. : Nie lubił Pan kolegi? A. M. : No tak, nie przepadaliśmy za sobą. M. : Ostatnie pytanie. Należał Pan do sekty? A. M. : Jakiej sekty? M. : Tak mówią o założonym przez Andrzeja Towiańskiego Kole Sprawy Bożej. A. M.: Oczywiście, że to nieprawda. To żadna sekta, ale nie ukrywam, że byłem p o d p r z e m o ż n y m w p ł y w e m Towiańskiego. Zresztą, system filozoficzny stworzony przez Andrzeja bardzo pomógł mnie i mojej żonie przeżyć trudny okres w życiu. M. : Czy to prawda, że Pańska żona była chora psychicznie? A. M. : Niestety, prawda. Ale nie chcę o tym mówić. To zbyt bolesne. M. : Dobrze, w takim razie kończymy. Panie Adamie, podpisze mi Pan swoje ostatnie dzieło? A. M. : Oczywiście. M. : Niech spojrzę na tytuł, hm bardzo interesujący - Liryki Lozańskie, wydanie pośmiertne, super. A. M. : No tak, super. M. : Dziękuję za rozmowę. A. M. : Dziękuję. STRONA 8
Kobiety w życiu Adama Mickiewicza " Zamieszczamy artykuł, z którego dowiecie się, że Mickiewicz, mimo wielkiego talentu poetyckiego, był człowiekiem, któremu w życiu prywatnym nie wiodło się najlepiej. Otaczało go wiele kobiet i dużo miłości, ale nasz wieszcz nie był szczęśliwy. Ten tekst ukazuje inną, nie bez wad, stronę naszego poety. Poniższe informacje zaczerpnęliśmy z artykułu napisanego przez Manuelę Kalicką (tekst zamieszczony w Polityce nr 51/52 2736, 2009r) oraz przez Patrycję Rogacz (,,La bande infernale'' - o kobietach w domu Mickiewicza).! Początek XIX wieku - romantyzm. Wtedy wszyscy się kochali. Ale Mickiewicz nie tylko się kochał. On romansował. Kręciły się po jego życiorysie różne kobiety: Joasia, Józia, Aniela, co go do ołtarza próbowała doprowadzić. Ale najważniejsza była oczywiście Maryla. Tylko z Marylą też było zupełnie inaczej niż nas uczono w szkole, inaczej niż mówi legenda o miłości wielkiej łączącej poetę i dziewicę, którą wydano za bogatego hrabiego. ) Poeta jak to poeta - najpierw miał romans z panią Kowalską, żoną lekarza w Kownie której był sąsiadem. Kowieńska Wenera - tak o niej pisano. Dzięki niej łatwiej znosił trud pracy nauczycielskiej. Wiemy, że jeździli na kuligi, jeden omal nie zakończył się wywrotką, tak brawurowo poeta powoził. ) Wszystkie niedole życia prowincjonalnego znikają, gdy trwa romans. Romans, który omal nie doprowadził do pojedynku. Kowieńska Wenera miała bowiem jeszcze jednego adoratora: szambelana Nartowskiego. Przy kartach panowie się kłócą o damę. Mickiewicz, wali szambelana w łeb lichtarzem. Na to pojawia się mąż, który rozdziela walczących. ) F i n a ł d w a p o j e d y n k i. Z szambelanem i mężem. Niezły skandal jak na małe Kowno! Szczęściem d o k t o r o w a z k o b i e c y m s p r y t e m doprowadza do zgody między panami. Poeta romansuje w najlepsze z doktorową Kowalską, gdy poznaje w czasie wakacji pannę Marylę Wereszczakównę, z zamożnej, acz trochę zbiedniałej rodziny, zaręczoną już z hrabią Wawrzyńcem Puttkamerem. Miłość nie rozgorzała od pierwszego wejrzenia jak każe legenda. Poeta wraca do Kowna i dalej romansuje z nadobną doktorową. Dopiero po roku, w czasie wakacji, znów spotyka Marylę i wtedy się zakochuje. Maryla, a właściwie Marianna Ewa urodziła się jak Adam 24 grudnia, co miało wpływ na uczuciową aurę romansu romantycy przykładali dużą wagę do symbolicznych interpretacji, pozornie dla innych błahych zbieżności; Maryla jest już wówczas hrabiną Puttkamerową. Przyjaciele starannie zacierali ślady doktorowej Kowalskiej. Zaklinali się, że łączyła z nią poetę tylko przyjaźń. Podobnie przesuwano w czasie romans z Marylą, by się nie wydało, że był to romans z mężatką. Romantyczny poeta powinien przeżywać wielką miłość, ale przecież nie z mężatką! Jak było naprawdę, nie wiemy. Ale mimo romantycznego sztafażu i zacierania śladów, było wielkie uczucie. Mickiewicz wspominał Marylę przez całe swoje życie z największym sentymentem. Dopytywał o nią. Przechowywał pamiątki. Ona też podobno kochała tylko jego, mimo że jednakowoż miała z mężem kilkoro dzieci. ) Także romans z panią Kowalską STRONA 9
skończył się dość burzliwie. Porzucona doktorowa próbowała odzyskać, bezskutecznie, uczucia poety. ) Na Krymie poeta wdaje się w romans między innymi z piękną Karoliną z Rzewuskich Sobańską, agentką carską, która chyba naprawdę polubiła naszego poetę - na niego nie donosiła. ) Kolejną kobietą w życiu naszego wieszcza jest Awdotia (Eudoksja) Michajłowna Bakunina utalentowana malarka. Mickiewicz wiązał z nią nawet plany małżeńskie, ale ostatecznie się nie powiodły wskutek silnej ortodoksyjnej wierności dla swej narodowości i w y z n a n i a o b o j g a. W m y ś l obowiązującego wówczas prawa dzieci z takiego mieszanego związku musiały być wychowywane w wyznaniu prawosławnym i w duchu rosyjskiego patriotyzmu, a to nie było po myśli Mickiewicza. ) Następnie pojawia się Henrietta Ewa Ankwiczówna poznali się w Rzymie. On miał lat 31, ona 19, zwiedzali Wieczne Miasto, chodzili razem na bale w karnawale i do kościołów w Wielkim Tygodniu. ) W czasie podróży po Wielkopolsce poznaje Konstancję z Bojanowskich Łubieńską, która zapałała wielką miłością do poety. Miała już wtedy pięcioro dzieci i chciała się rozwodzić z mężem, a nawet jechać za Mickiewiczem do Drezna. ) W międzyczasie poznaje Marię Szymanowską, bardzo ustosunkowaną p i a n i s t k ę z e z n a n e j r o d z i n y frankistowskiej. Pokochał ją. Szymanowska ma dwie córki: starszą Helenę, która została później żoną najbliższego przyjaciela Mickiewicza- Franciszka Malewskiego i młodszą Celinę, z którą poeta ciągle się droczył. Kilka lat później ożenił się z nią, mieli razem 6 dzieci: Marię, Helenę, Władysława, Józefa, Aleksandra, Jana. Niestety, żona Adama zachorowała. Jej choroba psychiczna oddalała ich od siebie. Być może kochał Celinę, kochał na swój sposób, bo: Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, i noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy, ale nie umiał powstrzymać się od kolejnego romansu, tym razem z nauczycielką i opiekunką dzieci -Xawerą Deybel, z którą ponoć miał dziecko. Romans, fascynacja, związek, pożądanie, zauroczenie jakie słowo może najlepiej określić relacje poety z Xawerą? Trudno to jednoznacznie stwierdzić, ale niewątpliwie odegrała znaczącą rolę w życiu pisarza.! Życie osobiste poety upłynęło więc pod wpływem kobiet, gwałtownych romansów. Złośliwi, na pytanie: Z kim Mickiewicz romansował?, mogliby raczej zapytać, z którą kobietą poeta nie romansował czy nie flirtował. Nie ma wątpliwości, że życie intymne naszego największego poety było niezwykle burzliwe i ciekawe - zdecydowanie zasługujące na szersze poznanie. I jak pisał Sławomir Koper w swojej książce pt. Kobiety w życiu Mickiewicza ; ( )na pewno nie zaszkodzi wieszczowi, albowiem dopóki rozbrzmiewać będzie polska mowa, to Adam Mickiewicz będzie miał zaszczytne miejsce w dziejach naszej kultury.! Poniżej zamieszczamy portrety niektórych miłości Mickiewicza: Maryla Werszczykówna STRONA 10
KRONIKA WYDARZEŃ PAŹDZIERNIK 2012 Karolina Sobańska!! Maria Szymanowska!!!! Celina Mickiewicz STRONA 11
ANEGDOTY ZWIĄZANE Z ADAMEM MICKIEWICZEM Odsłonięcie pomnika Adama Mickiewicza w Warszawie w roku 1898 odbyło się w absolutnej ciszy. Obowiązywał zakaz władz zaborczych: żadnych przemówień. Karty występu na tą uroczystość ozdobione były literami; A.M. W mieście inicjały te odczytywano jako:,,ani mru-mru *** Niechętny Mickiewiczowi krytyk literacki ułożył taki wierszyk: Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, Głupstwo było, głupstwo będzie. *** Przyjaciel Mickiewicza - Antoni Edward Odyniec zaproponował poecie spisywanie wrażeń z ich wspólnej podróży po Niemczech. Oto efekt w postaci dziennika, który przybrał formę trójwersowego wierszyka: Hamburg bifsztyk. Wejmar Goethe. Bonn kartofle. *** Poeta zwierzył się raz znajomemu: W dzieciństwie czułem wstręt do pisania. Uczono nas wtedy kreślić litery na deszczułce, na której te arabeski robiły mi wrażenie wnętrzności zgniecionego pająka, a do pająków zawsze żywiłem szczególną odrazę. Matka mi raz powiedziała: Piszesz jak kura grzebie. Gdybyś był wielkim panem, sekretarz by za ciebie machał piórem, a ponieważ jesteś ubogim szlachcicem, musisz sam sobie dać radę. Wtenczas zacząłem przezwyciężać się. Przypomniałem sobie później przestrogi matki, kiedy w Moskwie, sposobiąc się do służby, otrzymałem naganę za moją kaligrafię. STRONA 12
KILKA ZŁOTYCH MYŚLI NASZEGO WIESZCZA Są prawdy, które mędrzec wszystkim ludziom mówi, Są takie, które szepce swemu narodowi; Są takie, które zwierza przyjaciołom domu; Są takie, których odkryć nie może nikomu. Kto miłości nie zna ten, żyje szczęśliwy i noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy Miej serce i patrzaj w serce. Mierz siły na zamiary, nie zamiar podług sił. Im kto wyższy, tym łatwiej i niżej spaść może. Polak, chociaż stąd między narodami słynny, Że bardziej niźli życie, kocha kraj rodzinny. Myśl wielka zwykle usta do milczenia zmusza. Każdy ma swoją żabę, co przed nim ucieka i swojego zająca, którego się boi. Nauką i pieniędzmi drudzy cię wzbogacą, mądrość musisz sam z siebie własną dobyć pracą. STRONA 13
Zgaduj zgadula! Poniżej zamieszczamy zdjęcia 5 pomników przedstawiających Adama Mickiewicza. Waszym zadaniem jest odgadnięcie, w jakim mieście się one znajdują (wszystkie miasta są w Polsce). Nazwę miasta należy wpisać pod zdjęciem (dla ułatwienia wpisaliśmy już kilka liter). Litery z ponumerowanych kratek utworzą rozwiązanie nazwę kolejnego 6 miasta z pomnikiem wieszcza, tym razem znajdującego we Francji. K 3 2 Ó STRONA 14
P1 Ń STRONA 15
S Z STRONA 16
0 L STRONA 17
P 4 Ś L 1 2 3 4 Ż STRONA 18
Krzyżówka z hasłem 1.Miasto, w którym zmarł Adam Mickiewicz. 2.Miasto, w którym poeta studiował. 3.Tytuł dramatu Mickiewicza, ma 4 części, jedną z nich omawiamy w gimnazjum. 4.Nazwa epoki, w której tworzył Mickiewicz. 5.Posiada moc i wiedzę pozwalającą mu na przywołanie i odpędzanie duchów - Dziady cz.2 6.Choroba, przypuszczalna przyczyna śmierci poety. 7.Tytuł ballady A. Mickiewicza, nosisz ją zimą na ręce. 8.Wstęp do Pana Tadeusza, zaczyna się od słów: Litwo, Ojczyzno moja. 9.Miejsce spoczynku prochów Mickiewicza. 10.Na jej czele stał Ordon podczas obrony Warszawy. 11.Tytułowy bohater epopei Mickiewicza. 12.Zawód poety w czasie pobytu w Kownie. 13.Imię ukochanej Adama.! Wśród uczniów, którzy rozwiążą hasło, wytną je, na odwrocie napiszą swoje dane: imię, nazwisko i klasę, i całość wrzucą do specjalnej skrzynki znajdującej się w holu na parterze, zostaną rozlosowane nagrody.! Na odpowiedzi czekamy do 05 grudnia 2012r! Rozwiązanie: słynny cytat z III cz. Dziadów Adama Mickiewicza STRONA 19
ADAM MICKIEWICZ Zespół redakcyjny numeru specjalnego gazetki: Patryk Trokowski Weronika Mossur Sandra Misiurska Dominika Żak Lidia Dykowska Patrycja Gabryszewska Agata Kałuża Opiekun: p. Monika Szwajda STRONA 20