Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Elblągu Instytut Ekonomiczny ZASADY PISANIA PRAC DYPLOMOWYCH LICENCJACKICH 1. Założenia ogólne Napisanie pozytywnie ocenionej pracy licencjackiej jest jednym z podstawowych warunków ukończenia studiów I stopnia i uzyskania tytułu licencjata. Pracę licencjacką student wykonuje pod kierunkiem uprawnionego to tego nauczyciela akademickiego: profesora, doktora habilitowanego lub doktora. Praca licencjacka powinna być sprawdzianem opanowania przez studenta wiedzy zdobytej na danym kierunku studiów oraz umiejętności jej praktycznego zastosowania. Praca powinna być oparta na literaturze przedmiotu oraz stanowić samodzielną analizę wybranej jednostki gospodarczej (przedsiębiorstwa, instytucji), sektora, zjawiska lub procesu ekonomicznego opartą na danych pierwotnych (badania własne) lub danych wtórnych (sprawozdania, raporty, materiały źródłowe. Praca powinna zawierać krytyczną analizę piśmiennictwa i empirycznej części pracy; w pracy student powinien podjąć próbę formułowania własnych ocen, poglądów czy wniosków. Praca nie może nosić cech plagiatu; niedopuszczalne są zbyt długie cytowania, nadmierne eksploatowanie jednego źródła (pracy jednego autora). Wyklucza się wykorzystywanie (przepisywanie, także ze zmianami redakcyjnymi) cudzego tekstu bez podawania źródła. 2. Temat pracy 1
Temat pracy powinien posiadać cechy istotności i aktualności oraz odpowiadać treściom zawartym w pracy. Przy ustalaniu tematu pracy powinno się brać pod uwagę kierunek studiów, zainteresowania naukowe studenta i promotora, profil naukowy Instytutu Ekonomicznego oraz wybraną przez studenta specjalność studiów. Zaleca się, aby tematy prac licencjackich miały związek z praktyką gospodarczą i miały charakter empiryczny; w części empirycznej pracy można wykorzystać doświadczenia z odbytej praktyki zawodowej. Sformułowanie tematu powinno mieć charakter problemowy. Problem badawczy będący przedmiotem pracy powinien zasadniczo dotyczyć szeroko pojętych aspektów wybranego fragmentu rzeczywistości. Jego analiza w pracy licencjackiej powinna mieć charakter omówienia dostępnej literatury i wyników badań innych autorów lub też własnego empirycznego badania. Wyrazem tego powinno być wykorzystanie w pracy odpowiednio dobranej literatury w liczbie nie mniejszej niż 25 pozycji. Treść pracy piszemy bezosobowo (omówione zostaną) lub w trzeciej osobie liczby pojedynczej (autorka podjęła się omówienia). Nie stosujemy pierwszej osoby liczby pojedynczej. 3. Ogólna konstrukcja pracy Zaleca się następującą konstrukcję pracy licencjackiej: strona tytułowa wzór strony tytułowej w załączniku 1; spis treści umieszcza się w nim wszystkie części składowe pracy dyplomowej w kolejności występowania w pracy, z wyraźnym podziałem na rozdziały i podrozdziały, z dokładnym podaniem stron, od których się zaczynają; wstęp należy podać uzasadnienie wyboru tematu, cel, zakres i główną tezę pracy ; określenie metod badawczych. Objętość wstępu 1 2 stron ; 1 lub 2 rozdziały teoretyczne - w ich treści student powinien wykazać się wiedzą zdobytą na studiach z zakresu 2
podjętego tematu oraz znajomością aktualnej literatury przedmiotu; 1 lub 2 rozdziały opisujące dane studium przypadku lub wyniki badań i analiz, związane z tytułem pracy, nawiązujące do poprzedniej, teoretycznej części pracy; Załącznik 1 (strona tytułowa) PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W ELBLĄGU INSTYTUT EKONOMICZNY (czcionka 18) Jan Kowalski (czcionka 16) Współczesne uwarunkowania rozwoju lokalnego w powiecie Nowy Dwór Gdański (czcionka 18) PRACA DYPLOMOWA (czcionka 18) - stopnia licencjackiego (czcionka16) Opiekun pracy (czcionka 14) Prof. dr hab. Anna Nowak 3
Dr hab. Anna Nowak, prof. PWSZ Dr Anna Nowak Dr inż. Anna Nowak Elbląg 2009 podsumowanie/wnioski końcowe zawiera reasumpcję wyników badawczych pracy, ogólna ocena, co zostało w pracy szczegółowo przedstawione Objętość zakończenia powinna wynosić 2-3 stron; bibliografię ( zestawienie literatury); spis rysunków i tabel oraz ewentualne załączniki. 4. Objętość i struktura pracy Podstawową częścią składową pracy licencjackiej mającą na celu uporządkowanie jej treści jest rozdział. W pracy licencjackiej powinny być co najmniej trzy rozdziały, a nie więcej niż cztery. Rozdział powinien się dzielić wewnętrznie na podrozdziały, natomiast podrozdział jeśli występuje taka konieczność na punkty. Rozdział powinien zawierać co najmniej dwa podrozdziały. Wyróżnienie w rozdziale tylko jednego podrozdziału przeczy zasadzie logiki, jako że wówczas zarówno nazwa rozdziału jak i podrozdziału musiałyby brzmieć identycznie. Podział pracy licencjackiej na części (rozdziały, podrozdziały, punkty) musi być przejrzysty, logicznie spójny, bez możliwości niezamierzonych powtórzeń. Nazwa rozdziału nie może być identyczna z tytułem pracy, a nazwa podrozdziału z nazwą 4
rozdziału pracy. Pomiędzy nazwami i numerowanymi fragmentami pracy licencjackiej nie może być pól nienazwanych i nienumerowanych, wstępów do podrozdziałów. Objętość pracy licencjackiej zależy od przedmiotu badań oraz zastosowanej metodyki; zaleca się, aby liczyła ona 50 70 stron. Poszczególne części pracy powinny pozostawać we właściwej proporcji wynikającej z tematu pracy i zastosowanej metodyki. 5. Wymagania redakcyjne Praca powinna być napisana przy użyciu edytora Microsoft Windows Word; wymagany odstęp między wierszami wynosi 1,5; rodzaj czcionki Times New Roman; wielkość czcionki 12 pkt; lewy margines 2,5 cm, prawy 2,0 cm; marginesy górny i dolny 2,5 cm. Akapity 1,5 wiersza od marginesu. Rozdział nie może zaczynać się bezpośrednio od tabeli czy rysunku, a od treści. Nie należy zaczynać zdania od cyfry/liczby. Tabele W treści należy umieścić odniesienie do zamieszczonej tabeli, następnie analizę i interpretację danych zawartych w tabeli. Tabele w całej pracy powinny być opisane w jednolity, ogólnie przyjęty sposób. Każdą tabelę należy opatrzyć numerem, według kolejności w całej pracy; tytułem umieszczonym nad tabelą; źródłem zapisanym pod tabelą w formie powołania na piśmiennictwo lub, gdy tabela została skonstruowana samodzielnie przez autora w postaci opracowanie własne. Tytuł - zaleca się stosowanie wielkości czcionki 12 pkt. Źródło pod tabelą czcionka 10 pkt. Przykład: Tabela 6 Treść tytułu tabeli. Na końcu tekstu nie stawiać kropki Lp. Opis 1 Opis 2 Opis 3 5
Źródło: A. Kwiatkowski, Badania rynku, WN PWN, Warszawa 2009 Rysunki W pracy należy umieścić wyłącznie rysunki; nie ma potrzeby różnicowania części graficznej na wykresy, ryciny, zdjęcia czy mapy. W tekście należy umieścić odniesienie do zamieszczonego rysunku, następnie analizę i interpretację treści rysunku. Rysunki w całej pracy powinny być opisane w jednolity sposób: numer rysunku (Rys. 1) umieszczony nad rysunkiem według kolejności w całej pracy; tytuł za numerem rysunku (bez kopki na końcu). Pod rysunkiem źródło w formie powołania na piśmiennictwo lub, gdy rysunek został skonstruowany samodzielnie przez autora w postaci opracowanie własne. Tytuł - zaleca się stosowanie wielkości czcionki 12 pkt. Źródło pod rysunkiem czcionka 10 pkt. Przypisy do literatury i źródeł Pozycja literatury cytowana po raz pierwszy w pracy musi być dokładnie i całkowicie (zgodnie z wymogami) opisana, zaś cytowana po raz drugi i każdy następny może być opisana za pomocą specjalnych form polskich i łacińskich, do których zaliczamy: Jak wyżej stosowana wyłącznie wtedy, gdy zachodzi potrzeba identycznego zacytowania w bazpośrednio następnym przypisie; Tamże stosowana, gdy zachodzi potrzeba identycznego zacytowania w bezpośrednio następnym przypisie, ale z możliwością określenia innego miejsca (strony cytowanej pracy); 6
Ibidem oznacza to samo, co polskie tamże; Opus citatum (op. cit.) zastępuje w przypisie całość oznaczenia cytowanej pracy z wyjątkiem oznaczenia strony. Przypisy do tekstu powinny mieć wielkość czcionki 10 pkt, odstęp między wierszami w przypisach powinien być pojedynczy. Przykłady przypisów do literatury i źródeł: ¹ A. Kowalski, Usługi transportowe, PWN, Warszawa 2009, s.100 ² B. Kwiatkowski, Marketing, PWE, Warszawa 2001, s. 22 ³ A. Kowalski, op. cit, s.21 ⁴ B. Rutkowski, Strategia produktu, Wyd. Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 1999, s. 23 25 ⁴ Tamże s. 44 Bibliografia (zestawienie literatury) W wykazie ujmujemy tylko te pozycje, które znalazły się w przypisach do pracy. Zestawienie literatury sporządzamy w kolejności alfabetycznej począwszy od nazwiska autora, inicjału imienia, tytułu (podawany kursywą) i danych bibliograficznych (wydawnictwo, miejsce, rok). W przypadku prac zbiorowych (pod redakcją) zaczynamy od tytułu, potem pod red., i danych bibliograficznych. Pozycje numerujemy i podajemy w porządku alfabetycznym. Oto przykład: 1. Andruszkiewicz W., Polskie porty morskie, Wyd. Morskie, Gdańsk 1987 2. Badania marketingowe, pod red. A. Kwiatkowskiego, WN PWN, Warszawa 2000 3. Strategia rozwoju przedsiębiorstwa X, Materiały źródłowe przedsiębiorstwa X, Elbląg 2000 7