POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak SSN Iwona Koper (sprawozdawca)

Podobne dokumenty
Postanowienie z dnia 26 stycznia 2012 r., III CSK 147/11. Artykuł k.p.c. nie ma zastosowania do cofnięcia wniosku w postępowaniu nieprocesowym.

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Żyznowski (przewodniczący) SSN Maria Grzelka SSN Iwona Koper (sprawozdawca) Protokolant Maryla Czajkowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 27/17. Dnia 28 czerwca 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Marek Sychowicz

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 599/14. Dnia 19 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CSK 394/15. Dnia 24 listopada 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 503/12. Dnia 18 kwietnia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Marta Romańska SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący) SSN Marian Kocon SSN Iwona Koper (sprawozdawca)

Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2014 r. III CZ 39/14

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 626/12. Dnia 26 czerwca 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 290/11. Dnia 2 lutego 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. o wykreślenie dożywotniej służebności osobistej z działu III, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)

UCHWAŁA. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Krzysztof Strzelczyk SSN Maria Szulc (sprawozdawca) Protokolant Katarzyna Bartczak

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Maria Szulc

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 10/16. Dnia 20 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Anna Kozłowska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 207/12. Dnia 20 grudnia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 204/13. Dnia 15 stycznia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Antoni Górski (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

POSTANOWIENIE. SSN Anna Kozłowska (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski SSA Jacek Grela (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Anna Kozłowska (przewodniczący) SSN Marian Kocon (sprawozdawca) SSN Katarzyna Tyczka-Rote. Protokolant Katarzyna Bartczak

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 412/16. Dnia 27 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Zbigniew Kwaśniewski SSN Marta Romańska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Marta Romańska SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Marta Romańska (sprawozdawca) SSN Maria Szulc

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 21/14. Dnia 20 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 29/14. Dnia 8 maja 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 474/13. Dnia 10 kwietnia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 686/14. Dnia 24 września 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 88/12. Dnia 20 grudnia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 582/11. Dnia 15 czerwca 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Wojciech Katner

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 49/15. Dnia 9 lipca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Marta Romańska (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 359/11. Dnia 4 kwietnia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSA Jan Kremer

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 13/09. Dnia 10 listopada 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Protokolant Maryla Czajkowska

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Jan Górowski SSN Dariusz Zawistowski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 491/14. Dnia 21 maja 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 570/16. Dnia 8 czerwca 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Anna Owczarek (sprawozdawca) SSN Karol Weitz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca) SSN Henryk Pietrzkowski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 194/11. Dnia 27 kwietnia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Maria Szulc (przewodniczący) SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca) SSN Władysław Pawlak

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Anna Owczarek (sprawozdawca) SSN Maria Szulc

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 377/13. Dnia 4 kwietnia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. w sprawie z wniosku Polskiego Towarzystwa Samochodowego "A." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca) Protokolant Piotr Malczewski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 116/12. Dnia 14 listopada 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. w sprawie z powództwa L. Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. przeciwko Polskiej Izbie Inżynierów Budownictwa z siedzibą w W.

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Irena Gromska-Szuster

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 40/07. Dnia 25 kwietnia 2007 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej. skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Okręgowego

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 697/11. Dnia 22 listopada 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Antoni Górski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)

ZAGADNIENIE PRAWNE. W sprawie o wpis do księgi wieczystej na skutek apelacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Rejonowego.

POSTANOWIENIE. SSN Anna Owczarek (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Maria Szulc

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Maria Grzelka SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Anna Kozłowska

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 321/12. Dnia 14 czerwca 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 348/14. Dnia 9 kwietnia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 674/08. Dnia 15 maja 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) del. SSA Michał Kłos

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Grzegorz Misiurek

Transkrypt:

Sygn. akt III CSK 147/11 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 26 stycznia 2012 r. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak SSN Iwona Koper (sprawozdawca) w sprawie z wniosku Kazimiery R. przy uczestnictwie Marii K., Krystyny M., Jadwigi P., Małgorzaty W., Haliny D. i Adama N. o ustanowienie drogi koniecznej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 stycznia 2012 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni oraz uczestniczki Jadwigi P. od postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 20 grudnia 2010 r., oddala skargę kasacyjną.

2 Uzasadnienie Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2010 r. Sąd Rejonowy na wniosek Kazimiery R. ustanowił za wynagrodzeniem służebność drogi koniecznej na rzecz każdoczesnego właściciela działki nr 646 położonej w K., stanowiącej współwłasność wnioskodawczyni i uczestniczki Jadwigi P. Pismem z dnia 15 czerwca 2010 r. wnioskodawczyni cofnęła wniosek o ustanowienie służebności, uzasadniając cofnięcie zbyt wysokimi kwotami wynagrodzenia ustalonego przez Sąd za jej ustanowienie. Wniosła o uchylenie postanowienia Sądu Rejonowego i umorzenie postępowania. Do wniosków tych dołączyła się Jadwiga P. Na cofnięcie wniosku nie wyraziły zgody uczestniczki postępowania Krystyna M. i Maria K. W dniu 25 czerwca 2010 r. wnioskodawczyni złożyła apelację od postanowienia Sądu Rejonowego, kwestionując w niej w oparciu o zarzuty naruszenia art. 145 1 i 3 k.c. przebieg, szerokość drogi koniecznej i wysokość wynagrodzenia za jej ustanowienie. Postanowieniem z dnia 14 lipca 2010 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek o uchylenie swojego postanowienia i umorzenie postępowania ze względu na cofnięcie wniosku. Do akt sprawy dołączone zostało, noszące datę 3 grudnia 2010 r., oświadczenie Jadwigi P. i Kazimiery R. o zrzeczeniu się na podstawie art. 246 1 k.c. prawa służebności drogi koniecznej ustanowionej nieprawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego, z uwagi na utratę jej przydatności dla działki władnącej, mającej w najbliższym czasie zmienić przeznaczenie. Postanowieniem z dnia 20 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację wnioskodawczyni, odnosząc się w jego uzasadnieniu w pierwszej kolejności do kwestii zrzeczenia się przez wnioskodawczynię służebności na podstawie art. 246 k.c. W tym zakresie uznał, że oświadczenie wnioskodawczyni nie wywołało skutków prawnych, gdyż art. 246 k.c. pozwala jedynie na zrzeczenie się istniejącego już ograniczonego prawa rzeczowego, a konstytutywne orzeczenie o

3 ustanowieniu służebności drogi koniecznej wywołuje skutki prawne dopiero po uprawomocnieniu się. Nie podzielił poglądu skarżącej odnośnie do celowości zastosowanie przy wykładni tego przepisu dyrektywy wnioskowania argumentum a maiori ad minus, co uprawniałoby do stwierdzenia, że skoro można się zrzec istniejącego ograniczonego prawa rzeczowego, to tym bardziej można się zrzec takiego przyszłego prawa. W uzasadnieniu tego stanowiska Sąd Okręgowy wskazał na specyficzny charakter odpowiadającego temu roszczeniu prawa polegający na tym, że konkretyzuje się ono dopiero w orzeczeniu sądowym, a sąd nie jest związany wnioskiem co do sposobu ustanowienia służebności. Stwierdził nadto, że w postępowaniu nieprocesowym prawo do dysponowania swoim roszczeniem przez wnioskodawcę jest w znacznym stopniu ograniczone, co znajduje wyraz między innymi w treści art. 512 k.p.c., różniącym się pod tym względem istotnie od art. 203 k.p.c. W postępowaniu nieprocesowym, w wypadku sprzeciwu któregokolwiek z uczestników, cofnięcie wniosku nigdy nie będzie skuteczne. Sąd Okręgowy oddalił także dalsze zarzuty apelacji, nie dopatrując się nieprawidłowości w zakresie ustalenia przebiegu służebności oraz wysokości wynagrodzenia za jej ustanowienie. W skardze kasacyjnej wniesionej przez wnioskodawczynię i uczestniczkę Jadwigę P. skarżące zarzuciły naruszenie: 1) art. 246 1 k.c. polegające na błędnej wykładni tego przepisu, jako nie dającego prawa do zrzeczenia się służebności drogi koniecznej przez beneficjenta tego prawa po jego ustanowieniu nieprawomocnym orzeczeniem sądu, 2) art. 512 k.p.c. polegające na przyjęciu, że przepis ten nie daje uczestnikowi postępowania o ustanowienia drogi koniecznej uprawnienia do zrzeczenia się przysługującego mu uprawnienia do żądania ukształtowania prawa, chociażby prawo to straciło dla niego wszelkie znaczenie, 3) art. 6 k.p.c. formułującego zasadę ekonomii procesowej w zakresie, w jakim sąd wyłączając beneficjentowi możliwość zrzeczenia się roszczenia o ustanowienie drogi koniecznej doprowadził do uprawomocnienia się orzeczenia niekorzystnego dla właściciela nieruchomości władnącej, a tym

4 samym doprowadził do sytuacji, w której konieczne jest wszczęcie kolejnego procesu, w celu zniesienia bezużytecznego dla uprawnionego prawa. We wnioskach skargi wnioskodawczyni i uczestniczka domagały się zmiany postanowienia, nie wskazując przy tym jej postulowanego kierunku, ewentualnie jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Zgodnie z art. 512 1 k.p.c., cofnięcie wniosku wszczynającego postępowanie nieprocesowe, po rozpoczęciu posiedzenia albo po złożeniu przez któregokolwiek uczestnika oświadczenia na piśmie odnoszącego się do istoty wniosku czyli żądania, jest skuteczne tylko wtedy, gdy inni uczestnicy w wyznaczonym terminie, nie sprzeciwili się temu. Brak sprzeciwu nie stanowi warunku skuteczności cofnięcia wniosku do chwili rozpoczęcia posiedzenia albo złożenia pisemnego oświadczenia przez któregokolwiek uczestnika postępowania. W postępowaniu nieprocesowym - tak jak procesie w razie cofnięcia pozwu - dla skutecznego cofnięcia inicjującego je wniosku istotny jest jego moment. Odmiennie jednak niż art. 203 1 k.p.c., przepis art. 512 1 k.p.c. nie przewiduje wyłączenia wymogu braku sprzeciwu pozostałych uczestników na cofniecie wniosku (w postępowaniu procesowym zezwolenia pozwanego na cofnięcie pozwu), w razie zrzeczenia się roszczenia. Na tym tle, w związku z podstawami skargi kasacyjnej, powstaje zagadnienie odpowiedniego na podstawie art. 13 2 k.p.c. - stosowania w postępowaniu nieprocesowym art. 203 k.p.c. w tym w szczególności jego 1. Sposób udzielenia na nie odpowiedzi będzie miał równocześnie przesądzające znaczenie dla oceny zarzutu naruszenia art. 246 k.c., albowiem kwestia zrzeczenia się roszenia przez wnioskodawczynię może mieć doniosłość prawną dla rozstrzygnięcia jedynie na gruncie i w związku z art. 203 1 k.p.c. W doktrynie i judykaturze (post. SN z dnia 25 czerwca 1981 r., I PR 94/80, OSNC 1981 nr 12, poz. 247, post. SN z dnia 29 sierpnia 2001 r., IV CKN 1153/00 nie publ. i z dnia 10 lipca 2002 r., II CKN 155/01 nie publ., z 21 września 1976 r., II CZ 72/76, lex nr 7847) przyjmuje się jednolicie, że także w postępowaniu

5 nieprocesowym sąd jest uprawniony na podstawie odpowiednio stosowanego art. 203 4 k.p.c. do kontroli cofnięcia wniosku, zrzeczenia się roszczenia lub jego ograniczenia pod kątem sprzeczności z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zamierzonego przez dokonującego tej czynności procesowej obejścia prawa. Zasada dyspozycyjności i odwołalności czynności procesowych w postępowaniu nieprocesowym doznaje tym samym, w odniesieniu do cofnięcia wniosku, dodatkowego - poza wynikającymi z art. 512 1 i 2 k.p.c. - ograniczenia. Brak w art. 512 k.p.c. unormowania kwestii cofnięcia wniosku również w zakresie odpowiadającym treści art. 203 2 i 3 k.p.c. uzasadnia przyjęcie, że na podstawie art. 13 2 k.p.c. mają one zastosowanie w razie cofnięcia wniosku wszczynającego postępowanie nieprocesowe. Do cofnięcia wniosku w postępowaniu nieprocesowym nie ma natomiast zastosowania art. 203 1 k.p.c. Przepis ten, w zakresie przedmiotu unormowania dotyczącego wymogów cofnięcia pozwu, jest odpowiednikiem art. 512 1 k.p.c., określającego wymogi cofnięcie wniosku wszczynającego postępowania nieprocesowego. Oparty na argumentach wykładni językowej i systemowej pogląd, zgodnie z którym regulacja prawna zawarta w art. 512 1 k.p.c. ma całościowy i wyczerpujący charakter, co wyłącza uzupełniające stosowanie do niej art. 203 1 k.p.c., znajduje wsparcie i rozwinięcie także w argumentach o charakterze materialnoprawnym. Trafnie wskazuje się w doktrynie, że przy rozważaniu omawianej kwestii na tej płaszczyźnie zasadnicze znaczenie przypisać należy istocie postępowania nieprocesowego, w którym w zasadzie nie chodzi o ochronę roszczeń, lecz o ukształtowanie stosunków lub o ich ustalenie przez konkretne ustalenie praw poszczególnych uczestników i w którym nawet w razie rozstrzygania w sprawie o wzajemnych roszczeniach (w sprawie o zniesienie współwłasności lub dział spadku) jej przedmiotem głównym jest ustalenie nowego stanu prawnego. W tym zaś stanie rzeczy, który wyklucza zrzeczenie się roszczenia przez wnioskodawcę cofającego wniosek, nie można odpowiednio stosować art. 203 1 k.p.c.

6 Do odmiennych wniosków co do treści i znaczenia art. 512 1 k.p.c. nie może prowadzić wynikający z art. 6 k.p.c. nakaz przeciwdziałania przez sąd przewlekłości postępowania, który nie należy do reguł wykładni przepisów prawa. W konsekwencji powyższego, jako pozbawiony znaczenia dla postulowanego w skardze kasacyjnej rozstrzygnięcia, przedstawia się jej zarzut naruszenia art. 246 1 k.c., przez uznanie że nie uprawnia on do zrzeczenia się służebności drogi koniecznej przed uprawomocnieniem się postanowienia o jej ustanowieniu. Ubocznie więc jedynie pozostaje stwierdzić, że ten poddany krytyce skarżących pogląd Sądu Okręgowego, prawidłowo uzasadniony w przytoczonych wcześniej motywach zaskarżonego wyroku, zasługuje na aprobatę. Kierując się powyższym Sąd Najwyższy oddalił pozbawioną uzasadnionych podstaw skargę kasacyjną, stosownie do art. 398 14 w zw. z art. 13 2 k.p.c.