Wyrok z dnia 13 lutego 1998 r. III RN 114/97

Podobne dokumenty
Wyrok z dnia 2 grudnia 1999 r. III RN 104/99

Wyrok z dnia 2 grudnia 1998 r. III RN 89/98

Wyrok z dnia 13 stycznia 2000 r. III RN 126/99

Wyrok z dnia 7 lipca 1999 r. III RN 22/99

Wyrok z dnia 21 stycznia 1998 r. III RN 102/97

Wyrok z dnia 4 listopada 1998 r. III RN 75/98

Wyrok z dnia 9 lutego 2001 r. III RN 58/00

Wyrok z dnia 6 sierpnia 1999 r. III RN 37/99

Postanowienie z dnia 4 czerwca 1998 r. III RN 35/98

Wyrok z dnia 22 lutego 2001 r. III RN 60/00

Wyrok z dnia 1 czerwca 2000 r. III RN 178/99

Wyrok z dnia 7 lipca 1999 r. III RN 23/99

Wyrok z dnia 4 grudnia 2002 r. III RN 212/01

Wyrok z dnia 6 marca 2002 r. III RN 75/01

Wyrok z dnia 8 maja 1998 r. III RN 34/98

Wyrok z dnia 4 listopada 1999 r. III RN 85/99

Wyrok z dnia 21 stycznia 1998 r. III RN 110/97

Postanowienie z dnia 22 lutego 2001 r. III RN 71/00

Wyrok z dnia 22 lutego 2001 r. III RN 75/00

Wyrok z dnia 5 stycznia 2001 r. III RN 130/00

Wyrok z dnia 28 listopada 2003 r. III RN 138/02

Wyrok z dnia 12 lipca 2000 r. III RN 2/00

Wyrok z dnia 25 lutego 1998 r. III RN 131/97

Wyrok z dnia 6 lipca 2001 r. III RN 116/00

Wyrok z dnia 14 października 1999 r. III RN 82/99

Wyrok z dnia 7 czerwca 2001 r. III RN 103/00

Wyrok z dnia 22 października 1998 r. III RN 71/98

Wyrok z dnia 6 czerwca 2002 r. III RN 86/01

Wyrok z dnia 20 lutego 2002 r. III RN 3/01

Wyrok z dnia 20 grudnia 2000 r. III RN 31/00

Postanowienie z dnia 3 lutego 2000 r. III RN 195/99

Wyrok z dnia 8 maja 1998 r. III RN 26/98

Wyrok z dnia 20 lutego 2002 r. III RN 218/00

Postanowienie z dnia 22 lutego 2001 r. III RN 78/00. Sobota jest dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 57 4

Wyrok z dnia 21 maja 2002 r. III RN 77/01

Wyrok z dnia 22 lutego 2001 r. III RN 203/00

Wyrok z dnia 17 listopada 2000 r. III RN 52/00

Wyrok z dnia 8 maja 1998 r. III RN 23/98

Wyrok z dnia 13 lutego 2003 r. III RN 13/02

Postanowienie z dnia 14 listopada 2002 r. III RN 7/02

Wyrok z dnia 8 października 2002 r. III RN 175/01

Wyrok z dnia 4 listopada 1998 r. III RN 77/98

Wyrok z dnia 4 listopada 1998 r. III RN 78/98

Postanowienie z dnia 1 czerwca 2000 r. III RN 179/99

Postanowienie z dnia 14 listopada 2002 r. III RN 92/02

Wyrok z dnia 18 maja 2001 r. III RN 98/00

Postanowienie z dnia 9 lipca 2002 r. III RN 129/01

Wyrok z dnia 6 kwietnia 2000 r. III RN 149/99

Wyrok z dnia 27 kwietnia 2009 r. I UK 325/08

Postanowienie z dnia 25 marca 1999 r. III RN 156/98

Wyrok z dnia 5 stycznia 2001 r. III RN 48/00

Wyrok z dnia 12 grudnia 1997 r. III RN 91/97

Wyrok z dnia 5 kwietnia 2002 r. III RN 125/01

Wyrok z dnia 7 maja 2002 r. III RN 62/01

Wyrok z dnia 2 kwietnia 2003 r. III RN 50/02

Wyrok z dnia 5 lipca 2000 r. III RN 198/99

Wyrok z dnia 6 sierpnia 1999 r. III RN 28/99

Wyrok z dnia 3 lutego 1999 r. III RN 133/98

- 1 - Wyrok z dnia 5 października 1995 r. III ARN 36/95

Wyrok z dnia 6 stycznia 1999 r. III RN 101/98

Wyrok z dnia 11 marca 1999 r. III RN 136/98

Wyrok z dnia 3 września 1997 r. III RN 27/97

Wyrok z dnia 3 października 2002 r. III RN 160/01

Wyrok z dnia 18 kwietnia 2002 r. III RN 45/01

Wyrok z dnia 2 kwietnia 2009 r. III UK 86/08

Wyrok z dnia 10 lipca 2002 r. III RN 135/01

Wyrok z dnia 7 listopada 2002 r. III RN 60/02

Wyrok z dnia 8 maja 2003 r. III RN 70/02

Postanowienie z dnia 22 lipca 2003 r. III RN 45/03. Uchwała zarządu gminy (miasta) w przedmiocie wypowiedzenia zarządu

Wyrok z dnia 5 kwietnia 2002 r. III RN 124/01

Wyrok z dnia 8 października 1998 r. III RN 58/98

Wyrok z dnia 8 stycznia 1998 r. III RN 97/97

Wyrok z dnia 7 lipca 1999 r. III RN 20/99

Wyrok z dnia 10 grudnia 1996 r. III RN 48/96

Wyrok z dnia 17 września 2001 r. III RN 214/00

Wyrok z dnia 14 października 1999 r. III RN 43/99

Wyrok z dnia 22 października 1998 r. III RN 62/98

Wyrok z dnia 6 kwietnia 2000 r. III RN 148/99

Wyrok z dnia 10 października 2006 r. I UK 96/06

Wyrok z dnia 10 czerwca 2003 r. III RN 116/02

I SA/Gd 204/11 Gdańsk, 14 września 2011 WYROK

Wyrok z dnia 9 lipca 2002 r. III RN 117/01

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 22 stycznia 1997 r. III RN 57/96

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 5 czerwca 2007 r. III SK 7/07

Wyrok z dnia 7 marca 2002 r. III RN 44/01

Wyrok z dnia 8 lipca 1998 r. III RN 48/98

Postanowienie z dnia 27 marca 2002 r. III RN 9/01

Postanowienie z dnia 13 stycznia 2000 r. III RN 123/99

Wyrok z dnia 6 lutego 2002 r. III RN 209/00

Postanowienie z dnia 14 listopada 2002 r. III RN 64/02

Wyrok z dnia 21 maja 2002 r. III RN 81/01

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 18 sierpnia 1999 r. II UKN 91/99

Wyrok z dnia 2 grudnia 1999 r. III RN 108/99

Wyrok z dnia 23 stycznia 2003 r. III RN 3/02

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Postanowienie z dnia 8 marca 2001 r. III KKO 2/01

Wyrok z dnia 13 czerwca 2002 r. III RN 97/01

Transkrypt:

Wyrok z dnia 13 lutego 1998 r. III RN 114/97 Ustalenie stawki celnej dotyczącej samochodu powinno nastąpić wyłącznie na podstawie oficjalnie gromadzonych informacji technicznych oraz kwalifikacji danego typu pojazdów i to w zakresie w jakim dane te stanowią równocześnie prawnie określone przesłanki zaliczenia tego pojazdu do określonej grupy towarów, dla której ustalone zostały odrębne stawki celne ( 1 pkt 1 lit. d oraz załącznik rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 1991 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy, Dz.U. Nr 67 poz. 288 ze zm.). Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Adam Józefowicz, Andrzej Wasilewski (sprawozdawca). Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 1998 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego "G." - Antoni F. w B. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w W. z dnia 12 września 1995 r. [...] w przedmiocie wymiaru cła od samochodu, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku z dnia 11 czerwca 1997 r. [...] u c h y l i ł zaskarżony wyrok i oddalił skargę. U z a s a d n i e n i e Dyrektor Urzędu Celnego w K. decyzją z dnia 17 maja 1993 r. dokonał odprawy celnej w imporcie towaru w postaci samochodu marki Ford-Escort AVF (dokumenty SAD [...] z dnia 17 maja 1993 r.) i zaklasyfikował przedmiotowy samochód do poz. 8704 (kod CN 8704 21 99) taryfy celnej importowej, która obejmuje samochody przeznaczone wyłącznie do przewozu ładunków oraz wymierzył Antoniemu F. stosowne należności celne i dopuścił wymieniony towar do obrotu na polskim obszarze celnym. W odwołaniu od powyższej decyzji Antoni F. podniósł, że kupiony prze-

- 2 - zeń samochód posiada symbol LKW, co oznacza, że jest to samochód ciężarowodostawczy. Prezes Głównego Urzędu Ceł decyzją z dnia 10 listopada 1993 r. [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Prezes Głównego Urzędu Ceł stwierdził, że samochód Ford-Escort AVF jest samochodem do transportu towarowego, choć jest on zbudowany na bazie nadwozia samochodu osobowego Ford-Escort, a w tej sytuacji, zgodnie z postanowieniem 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1991 r. (Dz.U. Nr 121, poz. 529), obowiązuje stawka celna 35% wartości, z zastrzeżeniem, że wysokość cła nie może być niższa niż równowartość 1.500 USD średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski. Dlatego, w opinii Prezesa Głównego Urzędu Ceł, Dyrektor Urzędu Celnego w K. prawidłowo zaklasyfikował przedmiotowy samochód oraz zastosował w danym wypadku prawidłową stawkę celną. W wyniku złożonej przez Antoniego F. skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, Sąd ten wyrokiem z dnia 20 września 1994 r. [...] uchylił zaskarżoną decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 10 listopada 1993 r., zalecając, aby przy ponownym rozpatrywaniu sprawy Prezes Głównego Urzędu Ceł rozważył powołanie biegłego ze znajomością budowy tego typu pojazdów, w celu wydania stosownej opinii w sprawie. W dniu 12 września 1995 r. Prezes Głównego Urzędu Ceł, działając na podstawie art. 138 1 pkt 1 KPA oraz 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 1991 r. (Dz.U. Nr 67, poz. 288 ze zm.) wydał decyzję [...] utrzymującą w mocy uprzednią decyzję z dnia 17 maja 1993 r. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Prezes Głównego Urzędu Ceł stwierdził, że przeprowadzone ponownie postępowanie dowodowe, w którym wykorzystano wyjaśnienia Firmy Ford oraz opinię w sprawie sporządzoną przez Stowarzyszenie Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego w W. wykazało, że przedmiotowy samochód jest samochodem do transportu towarowego o ładowności do 1000 kg, zbudowanym na bazie nadwozia samochodu osobowego marki Ford Escort, a więc jego klasyfikacja do kodu CN 8704 21 99 ze stawką celną 35% - minimum równowartość 1500 USD, zawarta w SAD [...] z dnia 17 maja 1993 r. jest prawidłowa. W uzasadnieniu decyzji podniesiono ponadto, że gdyby dany pojazd został zaklasyfikowany jako osobowy, nie byłby on zwolniony z podatku obrotowego. Ponadto, gdyby istniała możliwość przystosowania przedmiotowego samochodu do przewozu osób, to również nie byłby

- 3 - on zaklasyfikowany do pozycji CN 8704, tylko do pozycji CN 8703 taryfy celnej. W uzasadnieniu tej decyzji nadmieniono także, że przy rozstrzyganiu sprawy nie zostały uwzględnione opinie [...] z dnia 1 grudnia 1993 r. oraz z dnia 21 czerwca 1995 r. wydane przez Oddział Rzeczoznawców PZM w B., w których stwierdzono, że przedmiotowy samochód nie jest zbudowany na bazie nadwozia samochodu osobowego, ponieważ wiążącą jest opinia wydana w niniejszej sprawie przez Radę Naczelną Stowarzyszenia Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego, tzn. jednostkę nadrzędną Rady Oddziałowej w B. Na powyższą decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 12 września 1995 r. Antoni F. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie-Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku, w której zarzucił, że podejmując ponownie rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie Prezes Głównego Urzędu Ceł nie zastosował się do zaleceń wynikających z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 września 1994 r., bowiem wydając decyzję oparł się jedynie na informacjach uzyskanych od przedstawiciela Ford Distribution, a przedstawiciel tej Firmy nie oglądał przedmiotowego samochodu. Nie oglądał tego samochodu również przedstawiciel Stowarzyszenia Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego, a mimo to stwierdził, że samochód będący przedmiotem sporu jest zbudowany na bazie samochodu osobowego. Ponadto w skardze podniesiono zarzut, że w sprawie tej nie może być również dowodem katalog Ciężarówki Świata, na co powołuje się Prezes Głównego Urzędu Ceł. Wyrokiem z dnia 11 czerwca 1997 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie-Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku [...] uchylił zaskarżoną decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie z dnia 12 września 1995 r. [...]. W uzasadnieniu tego wyroku podniesiono w szczególności, że przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest to, czy chodzi tu o samochód do transportu towarowego czy też samochód osobowo-towarowy zbudowany na bazie nadwozia samochodu osobowego, przy czym w obu wypadkach nie bez znaczenia jest także marka tego samochodu. Sąd podzielił zarzut, że Prezes Głównego Urzędu Ceł nie w pełni uzupełnił postępowanie dowodowe, stosownie do zaleceń poprzedniego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem opinie wykorzystane w ponownym postępowaniu wydane zostały bez oględzin spornego samochodu, a skarżący aż do dnia rozprawy nie otrzymał ofi-

- 4 - cjalnego stanowiska Firmy Ford. Przy rozpoznawaniu sprawy nie uwzględniono opinii biegłych zgłaszanych przez skarżącego, a ponadto przepisy powoływanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1991 r. nie wyjaśniają istoty problemu zbudowania samochodu przeznaczonego do transportu towarowego na bazie samochodu osobowego. W rezultacie Naczelny Sąd Administracyjnym zalecił, aby Prezes Głównego Urzędu Ceł przy ponownym postępowaniu w sprawie przeprowadził szczegółowe postępowanie dowodowe i dokonał pogłębionej analizy zebranych dowodów z uwzględnieniem zarzutów skarżącego. Minister Sprawiedliwości [...] złożył rewizję nadzwyczajną od powyższego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku z dnia 11 czerwca 1997 r. [...], któremu zarzucił rażące naruszenie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) w związku z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.U. Nr 75, poz. 445 ze zm.) oraz 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 1991 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy, w brzmieniu określonym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1991 r. (Dz.U. Nr 121, poz. 529 ze zm.) i na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi, bądź o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu w Białymstoku do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej podniesiono w szczególności, że materiały zebrane w sprawie dowodzą, iż kwestia oceny typu samochodu sprowadzonego z zagranicy przez skarżącego została wyczerpująco wyjaśniona w toku postępowania i zastosowana w niniejszej sprawie stawka celna jest zgodna z prawem. W tej sytuacji wyrażona w wyroku ocena Naczelnego Sądu Administracyjnego, że Prezes Głównego Urzędu Ceł wydając decyzję dopuścił się naruszenia przepisów procedury administracyjnej w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, co skutkować powinno uchylenie wydanych w tej sprawie decyzji organów I i II instancji, nie znajduje dostatecznego uzasadnienia. W odpowiedzi na rewizję nadzwyczajną skarżący powtórzył wcześniej podnoszone zarzuty pod adresem decyzji organów celnych oraz wniósł o utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku [...].

- 5 - Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona. Stosownie do postanowienia art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.U. Nr 75, poz. 445 ze zm.) cło wymierza się według stanu towaru i jego wartości celnej w dniu dokonania zgłoszenia celnego i według stawek w tym dniu obowiązujących. W rozpoznawanej sprawie w dniu dokonania zgłoszenia do odprawy celnej przedmiotowego samochodu obowiązywały stawki celne wedle taryfy stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 1991 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz.U. Nr 67, poz. 288) wraz ze zmianami wprowadzonymi postanowieniem 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1991 r. (Dz.U. Nr 121, poz. 529). W niniejszej sprawie postępowania ustalono w sposób bezsporny, że w dniu 17 maja 1993 r. skarżący złożył w Oddziale Celnym w B. pisemny wniosek o wszczęcie postępowania celnego na formularzu SAD, na którym w polu 31 tego formularza, dotyczącym opisu zgłaszanego do oclenia towaru, wpisany został samochód Ford Escort nr podwozia [...], przy czym prawdziwość podanych informacji potwierdzona została własnoręcznym podpisem zgłaszającego. Na tej podstawie oraz na podstawie dokonanej identyfikacji w naturze zgłoszonego do oclenia samochodu, Dyrektor Urzędu Celnego w K. w decyzji zawartej w jednolitym dokumencie administracyjnym SAD [...] z dnia 17 maja 1993 r. zaklasyfikował przedmiotowy samochód jako samochód do transportu towarowego o ładowności poniżej 1000 kg, który według obowiązujących wówczas stawek celnych odpowiadał działowi 87 (obejmującemu pojazdy nie szynowe), pozycji nr 8704 (obejmującej pojazdy samochodowe do transportu towarowego) i kodowi CN 8704 21 99 (obejmującemu samochody z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym, o masie nie przekraczającej 5 ton, z silnikiem o pojemności powyżej 2500 cm 3 - używane), ze stawką celną 35%, nie niższą jednak aniżeli równowartość 1500 USD, która stosowana była w odniesieniu do pojazdów samochodowych do transportu towarowego, objętych między innymi kodem CN 8704 21 99, ale: zbudowanych na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi) ( 1 pkt 1 lit.d oraz załącznik powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 1991 r. ze zm.). Skarżący wielokrotnie w toku toczą-

- 6 - cego się postępowania kwestionował prawidłowość kwalifikowania przedmiotowego samochodu jako samochodu Ford Escort zbudowanego na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych i na tę okoliczność przedstawiał organom celnym sporządzone na własne zlecenie opinie specjalistów. Tymczasem zarzutu tego nie potwierdziła oficjalna informacja sporządzona w niniejszej sprawie na zlecenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł przez działającego w Polsce przedstawiciela firmy Ford - Ford Distribution, który w pisemnej odpowiedzi stwierdził, że przedmiotowy samochód - identyfikowany na podstawie podanych i niekwestionowanych numerów nadwozia - figuruje w bazie danych firmy jako Ford Escort VAN i jest samochodem dostawczym. Równocześnie w pisemnej opinii sporządzonej na zlecenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł przez rzeczoznawcę Stowarzyszenia Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego potwierdzono także, że samochód o podanych numerach fabrycznych należy do kategorii samochodów, które z technicznego punktu widzenia zidentyfikowano jako Ford Escort Expres wyprodukowany w Wielkiej Brytanii na bazie samochodu osobowego Ford Escort i posiadający nadwozie typu furgon. Z powyższych opinii jednoznacznie wynika, że: po pierwsze - w obu wypadkach sporządzone one zostały na podstawie powszechnie stosowanej informacji dotyczącej numerów identyfikacyjnych pojazdu, które wpisane zostały do dokumentu SAD i podczas odprawy celnej zostały zweryfikowane w naturze oraz po drugie - podane numery, identyfikujące konkretny samochód, pozwoliły równocześnie na dokonanie jego charakterystyki technicznej bez potrzeby oględzin w naturze. Charakterystyka techniczna tej klasy samochodów potwierdziła prawidłowość zakwalifikowania go do grupy towarów określonej w pozycji CN 8704 21 99 w tabeli stawek cła. W tej sytuacji brak było podstaw dla przyjęcia, że wydając zaskarżoną decyzję Prezes Głównego Urzędu Ceł naruszył przepisy art. 7-10 oraz art. 75, art. 77 i art. 80 KPA i to w sposób, który mógłby mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Wprawdzie zarzuty podnoszone w toku postępowania przez stronę skarżącą, które wzięte zostały pod uwagę przez Naczelny Sąd Administracyjny w zaskarżonym wyroku, kwestionują w istocie prawidłowość określenia przez obowiązujące przepisy prawne kryteriów oceny i kwalifikacji pojazdów samochodowych do grupy towarów CN 8704 21 99, a w szczególności to, czy i kiedy należy przyjąć, że określony samochód zbudowany jest na bazie nadwozia samochodu osobowego lub

- 7 - osobowo-towarowego. Tym niemniej, oceniając prawidłowość wymiaru cła na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie, organ administracyjny trafnie doszedł do wniosku, że w niniejszej sprawie ustalenie stawki celnej powinno nastąpić wyłącznie na podstawie zobiektywizowanych i oficjalnie gromadzonych informacji technicznych oraz kwalifikacji danego typu pojazdów i to w zakresie w jakim stanowią one równocześnie prawnie określone przesłanki zaliczenia danego pojazdu do określonej grupy towarów, dla której ustalone zostały odrębne stawki celne ( 1 1 pkt 1 lit. d oraz załącznik powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 1991 r. ze zm.). Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Najwyższy na podstawie art. 236 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483) oraz art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 189) w związku z art. 393 15 KPC orzekł, jak w sentencji. ========================================