Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2014 r. III CZ 39/14

Podobne dokumenty
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 2015 r. III CZ 20/15

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Marta Romańska (sprawozdawca) SSN Maria Szulc

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 27/17. Dnia 28 czerwca 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 10/16. Dnia 20 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący) SSN Monika Koba (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 56/16. Dnia 29 września 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 29/14. Dnia 8 maja 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Maria Szulc (sprawozdawca) SSN Kazimierz Zawada

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera

POSTANOWIENIE. SSN Władysław Pawlak (przewodniczący) SSN Barbara Myszka SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący) SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca) SSN Katarzyna Tyczka-Rote

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 49/15. Dnia 9 lipca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Marian Kocon SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Jan Górowski SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Hubert Wrzeszcz SSA Barbara Trębska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSA Władysław Pawlak

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Anna Owczarek (sprawozdawca) SSN Karol Weitz

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Anna Owczarek (sprawozdawca) SSN Krzysztof Pietrzykowski

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CZ 15/15. Dnia 24 kwietnia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 92/11. Dnia 16 grudnia 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Wojciech Katner (przewodniczący) SSN Maria Szulc (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 60/14. Dnia 17 września 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Dariusz Dończyk SSN Monika Koba

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Zbigniew Hajn SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 561/13. Dnia 4 czerwca 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III PZ 4/15. Dnia 11 sierpnia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I UZ 22/17. Dnia 29 sierpnia 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Anna Kozłowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 47/13. Dnia 9 października 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 71/14. Dnia 17 września 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

UCHWAŁA. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 186/12. Dnia 15 lutego 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSA Elżbieta Fijałkowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Uzasadnienie

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca) SSN Maria Szulc

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Wojciech Katner

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 9/15. Dnia 18 marca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CZ 3/15. Dnia 9 kwietnia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 95/16. Dnia 25 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Wojciech Katner

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 84/11. Dnia 28 października 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 13/09. Dnia 10 listopada 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Iwona Koper

POSTANOWIENIE. SSN Anna Owczarek (przewodniczący) SSN Katarzyna Tyczka-Rote SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 2/17. Dnia 26 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III SK 3/14. Dnia 30 września 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Józef Iwulski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 46/13. Dnia 23 maja 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 36/16. Dnia 5 października 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 111/12. Dnia 23 listopada 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Roman Kuczyński (przewodniczący) SSN Małgorzata Gersdorf SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący) SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Zbigniew Myszka

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Grzegorz Misiurek

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I UZ 45/16. Dnia 23 listopada 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Anna Owczarek (przewodniczący) SSN Jan Górowski SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)

Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1999 r. I CKN 654/99

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Maria Szulc (przewodniczący) SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca) SSN Władysław Pawlak

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca) SSN Kazimierz Zawada

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CZ 63/15. Dnia 15 października 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Marian Kocon SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 28/17. Dnia 15 września 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 50/17. Dnia 13 września 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Władysław Pawlak (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I UZ 21/14. Dnia 13 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący) SSN Marta Romańska (sprawozdawca) SSA Marek Machnij

POSTANOWIENIE. SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący) SSN Bohdan Bieniek SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 5/12. Dnia 16 lutego 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Gerard Bieniek SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 27/14. Dnia 28 maja 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. przeciwko I. Towarzystwu Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej [ ]

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 91/14. Dnia 20 stycznia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący) SSN Zbigniew Korzeniowski SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Piotr Prusinowski (przewodniczący) SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec SSA Marek Procek (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący) SSN Zbigniew Myszka SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Władysław Pawlak (sprawozdawca) SSN Marta Romańska

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Wojciech Katner

UCHWAŁA. Protokolant Katarzyna Bartczak

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 5/17. Dnia 16 maja 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

Transkrypt:

id: 20385 1. Przedmiotem orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie jest rozstrzygnięcie sporu określonego treścią powództwa albo zakończenie postępowania co do tego sporu. Toczący się przed sądem polubownym spór, w którym zgłoszony został wniosek o wyłączenie arbitra zakończy się przed sądem państwowym orzeczeniem ze skargi na wyrok sądu polubownego. Nie można więc mówić o zamknięciu drogi do jego rozpoznania w następstwie odrzucenia skargi kasacyjnej wnioskodawcy. 2. [W]ydanie przez sąd polubowny wyroku nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania przed sądem państwowym o wyłączenie arbitra, które mimo to powinno toczyć się w dalszym ciągu, aż do rozpoznania wniosku. Uwzględnienie wniosku stanowić może ewentualną podstawę do uchylenia wyroku sądu polubownego. Mimo nierozpoznania wniosku o wyłączenia arbitra, strona która zachowała termin do zgłoszenia takiego wniosku, nie traci prawa do powoływania się w skardze o uchylenie tego wyroku na istnienie przyczyn wyłączenia arbitra. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2014 r. III CZ 39/14 Sąd Najwyższy w składzie: SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Iwona Koper (sprawozdawca) w sprawie z wniosku G. P. S.A. w K. przeciwko Drukarni B. sp. z o.o. sp.k. w W. o wyłączenie arbitra, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 października 2014 r., zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 14 maja 2014 r. oddala zażalenie, pozostawiając orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym sprawę ze skargi o uchylenie wyroku Sądu Arbitrażowego przy Krajowej Izbie Gospodarczej w W.

Uzasadnienie Postanowieniem z dnia 14 maja 2014 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawcy G. P. S.A. w K. od postanowienia tego Sądu z dnia 20 stycznia 2014 r. umarzającego postępowanie wywołane zażaleniem wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 20 września 2013 r., którym oddalono jego wniosek o wyłączenie arbitra w postępowaniu polubownym prowadzonym przed Sądem Arbitrażowym przy Krajowej Izbie Gospodarczej w W. W uzasadnieniu postanowienia Sąd Apelacyjny stwierdził, że wniesiona skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, gdyż postępowanie o wyłączenie arbitra dotyczy kwestii wpadkowej, a postanowienie w tym przedmiocie nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 398 1 1 k.p.c. W zażaleniu skarżący zarzucił - na podstawie art. 379 pkt 5 k.p.c. - nieważność postępowania w następstwie oczywiście bezzasadnego odrzucenia skargi kasacyjnej, co uniemożliwiło weryfikację rozstrzygnięcia sądu drugiej instancji w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego. Na wypadek, gdyby Sąd Najwyższy nie podzielił stanowiska co do nieważności postępowania, sformułował zarzuty naruszenia art. 45 ust. 1 w zw. z art. 2 w zw. z art. 77 ust. 2 w zw. z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP poprzez bezpodstawne uniemożliwienie skarżącemu kontroli postanowienia o umorzeniu postępowania, wydanego dopiero na etapie postępowania zażaleniowego, art. 2 w zw. z art. 10 ust. 2 w zw. z art. 95 ust. 1 Konstytucji RP w zw. z art. 1 2 i 3 a contrario ustawy prawo o ustroju sądów powszechnych przez naruszenie konstytucyjnej kompetencji w zakresie sprawowania wymiaru sprawiedliwości i dokonanie prawotwórczej wykładni art. 398 1 1 k.p.c. w zakresie rozumienia pojęcia sprawy", art. 398 6 2 k.p.c. w zw. z art. 398 1 1 k.p.c., art. 1176 3 i 4 k.p.c., art. 13 2 k.p.c. i art. 1 k.p.c. poprzez oczywiście bezzasadne odrzucenie skargi kasacyjnej, a także naruszenia art. 6 ust. 1 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności poprzez naruszenie prawa skarżącego do rozstrzygnięcia sprawy w toku rzetelnego procesu. Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia, zniesienie postępowania w zakresie dotkniętym nieważnością i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania, albo zmianę postanowienia przez odmowę odrzucenia skargi kasacyjnej, i w każdym razie o zasądzenie kosztów postępowania. W odpowiedzi na zażalenie uczestnik postępowania wniósł o odmowę przyjęcia skargi do rozpoznania, względnie umorzenie postępowania, a w braku podstaw do umorzenia, o

oddalenie zażalenia oraz zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania zażaleniowego. Uczestnik podniósł, że w dniu 8 kwietnia 2014 r. do Sądu Okręgowego w K. wpłynęła skarga wnioskodawcy o uchylenie orzeczenia Sądu Arbitrażowego przy Krajowej Izbie Gospodarczej z dnia 17 grudnia 2013 r., w której podniesiony został zarzut nieprawidłowości w zakresie składu orzekającego, co potwierdza zasadność umorzenia przez Sąd Apelacyjny postępowania w przedmiocie wyłączenia arbitra. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Na tle unormowania art. 398 1 1 k.p.c., rozstrzygające znaczenie dla oceny zasadności rozpoznawanego zażalenia ma kwestia, czy zaskarżone skargą kasacyjną postanowienie Sądu Apelacyjnego o umorzeniu postępowania w przedmiocie wyłączenia arbitra w postępowaniu polubownym jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu tego przepisu. Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury użyte w art. 398 1 1 k.p.c. pojęcie sprawa, we właściwym tu znaczeniu materialnoprawnym, oznacza całość sporu. Orzeczeniami kończącymi sprawę są więc orzeczenia rozstrzygające jej istotę, a ponadto postanowienia, które kończą sprawę jako pewną całość poddaną pod osąd, będące ostatnimi orzeczeniami dotyczącymi całości sprawy wydanymi w postępowaniu (uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 31 maja 2000 r., III ZP 1/00, OSNC 2001, nr 1, poz. 1 i z dnia 6 października 2000 r., III CZP 31/00 OSNC 2001 r., nr 2, poz. 22). Kwalifikacji takiej nie można przypisać postanowieniu o umorzeniu postępowania w przedmiocie wyłączenia arbitra w postępowaniu polubownym, które jest postępowaniem wpadkowym w stosunku do głównego sporu, nie służy jego rozstrzygnięciu i nie kończy go (zob. również postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 1997 r., I CKN 48/96, OSNC 1997, nr 8, poz. 107, z dnia 24 lutego 1998 r., I CKN 455/97 nie publ., z dnia 17 grudnia 1999 r., I CZ 177/99, nie publ.). Przedmiotem orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie jest rozstrzygnięcie sporu określonego treścią powództwa albo zakończenie postępowania co do tego sporu. Toczący się przed sądem polubownym spór, w którym zgłoszony został wniosek o wyłączenie arbitra zakończy się przed sądem państwowym orzeczeniem ze skargi na wyrok sądu polubownego. Nie można więc mówić o zamknięciu drogi do jego rozpoznania w następstwie odrzucenia skargi kasacyjnej wnioskodawcy.

Z tych przyczyn wniesiona przez uczestnika skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna, a leżąca u podstaw tego rozstrzygnięcia wykładnia art. 398 1 1 k.p.c. całkowicie niesłusznie określona została przez skarżącego mianem prawotwórczej. W związku z zarzutami zażalenia dotyczącymi naruszenia przepisów Konstytucji wskazać trzeba, że zgodnie z konstytucyjnymi standardami instancyjności i zaskarżalności orzeczeń zasadą jest dwuinstancyjność postępowania (art. 176 Konstytucji RP), oraz prawo każdej ze stron do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji (art. 78 k.c.), przy czym zasada dwuinstancyjności odnosi się do całego postępowania, tj. do przedmiotu postępowania, w odniesieniu do którego zostało wszczęte (do orzeczeń merytorycznych i formalnych kończących postępowanie w sprawie), a nie do każdego indywidualnego orzeczenia wydanego w sprawie. W tym zakresie prawa skarżącego nie doznały uszczerbku. Poza kontrolą Sądu Najwyższego w niniejszym postępowaniu sytuuje się podnoszona w zażaleniu kwestia zgodności z przepisami prawa postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 20 stycznia 2014 r. o umorzeniu postępowania i prawidłowości postępowania przed tym Sądem, wywołanego zażaleniem wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w K., oddalające jego wniosek o wyłączenie arbitra w postępowaniu polubownym. Przedmiotem tej kontroli jest bowiem jedynie postępowanie w przedmiocie dopuszczalność skargi kasacyjnej wniesionej na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 20 stycznia 2014 i zapadłe w nim postanowienie odrzucające skargę kasacyjną. Nie może odnieść skutku zarzut nieważności tego postępowania z uwagi na pozbawienie wnioskodawcy możności obrony swych praw z tej przyczyny, że skarżący nie wiąże jej z wadliwościami procesowymi sądu czy strony przeciwnej (zob. m.in. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 1998 r., III CKN 34/98, Prok. I Prawo z 1999 r., nr 5, poz. 41, z dnia 10 maja 2000 r., III CKN 416/98, OSNC 2000, nr 12, poz. 220, z dnia 6 maja 2003 r., I CZ 43/03, nie publ., z dnia 19 marca 2004 r., IV CK 216/03, nie publ.), lecz z samym rozstrzygnięciem tj. odrzuceniem jego skargi kasacyjnej. W tym stanie rzeczy ubocznie tylko pozostaje wskazać, że stosownie do art. 1176 6 k.p.c., wniesienie do sądu państwowego wniosku o wyłączenie arbitra nie ma wpływu na bieg postępowania przed sądem polubownym, który może postępowanie zawiesić albo kontynuować je z udziałem arbitra, którego wyłączenia dotyczy toczące się przed sądem państwowym postępowanie. Odmiennie jednak niż przyjął to Sąd Apelacyjny, wydanie przez sąd polubowny wyroku nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania przed sądem państwowym o wyłączenie arbitra, które mimo to powinno toczyć

się w dalszym ciągu, aż do rozpoznania wniosku. Uwzględnienie wniosku stanowić może ewentualną podstawę do uchylenia wyroku sądu polubownego. Mimo nierozpoznania wniosku o wyłączenia arbitra, strona która zachowała termin do zgłoszenia takiego wniosku, nie traci prawa do powoływania się w skardze o uchylenie tego wyroku na istnienie przyczyn wyłączenia arbitra. Stanowisko Sądu Apelacyjnego odnośnie do istnienia przesłanek umorzenia postępowania w przedmiocie wyłączenia arbitra, pozostaje jednak bez wpływu na dopuszczalność skargi kasacyjnej od postanowienia w tym przedmiocie. Z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu (art. 394 1 w zw. z art. 394 3 i art. 398 14 k.p.c.). Z uwagi na incydentalny charakter postępowania o wyłączenie arbitra, związane z nim koszty postępowania powinny być ujęte w orzeczeniu kończącym sprawę ze skargi wniesionej przez G. P. S.A. o uchylenie wyroku Sądu Polubownego. Źródło: http://www.sn.pl/