UCZCZENIE CAŁUNU W Turynie, w kaplicy przylegającej do Katedry, przechowywana jest wyjątkowa relikwia, w której tradycja upatruje wspomniany w Ewangelii Całun. Znajduje się tam od 1578 roku (za wyjątkiem krótkiego pobytu w Vercelli), kiedy do książę sabaudzki, Emanuel Filibert postarał się o przeniesienie go z Chambéry. Badania naukowe, także te ostatnie, nie wydają się obalać tradycyjnego przekonania: studia i pomiary fotograficzne odsłoniły ślad postaci człowieka ze znakami ukrzyżowania. Kult Całunu i nabożeństwo do niego, jak w przypadku wszystkich innych relikwii czy wyobrażeń Męki, odnoszą się do Boskiej Osoby Zbawiciela. Wzywają nas do rozważania Męki Chrystusa, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego dla naszego zbawienia, czego znakomite przykłady pozostawili nam: św. Karol Boromeusz, św. Franciszek Salezy i bł. Sebastian Valfré. Niechaj w nas wszystkich, wierzących i niewierzących, zgromadzonych wokół tak cennej i świętej Relikwii, wzrasta tajemnicze zauroczenie Panem, a w naszych sercach niech rozbrzmiewa ewangeliczna przestroga Jego głosu, który zachęca nas do poszukiwania Go tam, gdzie pozostaje jeszcze zakryty, a pozwala się odkrywać, kochać i odbierać posługę w ludzkiej postaci (Paweł VI, 23 listopada 1973). ANTYFONA NA WEJŚCIE por. 1 Kor 1,23-24 Głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla człowieka i Bożą mądrością. Alleluja. KOLEKTA Wiekuisty Ojcze, Ty uwielbiłeś swojego Syna, Jezusa Chrystusa w Jego męce, a w zmartwychwstaniu ustanowiłeś Go Panem wszechświata; daj nam, oddającym cześć Jego obrazowi pozostawionemu na świętym Całunie, radość kontemplowania Jego chwalebnego Oblicza. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. MODLITWA NAD DARAMI Panie, nasz Boże, wejrzyj łaskawie na dary, które Tobie składamy i spraw, abyśmy życiem świadczyli o śmierci i zmartwychwstaniu Twojego Syna, które teraz sprawujemy w świętych tajemnicach. Przez Chrystusa, Pana naszego. PREFACJA
Tajemnicza moc krzyża K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. W górę serca. W. Wznosimy je do Pana. K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu. W. Godne to i sprawiedliwe. Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze składali dziękczynienie * Tobie, miłosierny Ojcze, wszechmogący Boże, * Królu wiecznej chwały. Przez Mękę Twojego Syna dałeś zbawienie całemu światu, * który może odtąd wychwalać Twoją wielkość. * Na Krzyżu dokonał się sąd nad światem * i zajaśniała potęga Chrystusa Ukrzyżowanego. Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, z radością wołając: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. * Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. * Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na wysokości. ANTYFONA NA KOMUNIĘ Szukam, o Panie, Twojego oblicza: swego oblicza nie zakrywaj przede mną. Ps 26,8b-9a PO KOMUNII Panie, nasz Boże, w chlebie eucharystycznym rozpoznaliśmy Tego, który za nas złożył swoje życie w ofierze; oczekując nadejścia nowej i doskonałe ludzkości w chwalebnym ciele Chrystusa, Twojego Syna, daj nam kochać Go i służyć Mu w cierpiących braciach. Przez Chrystusa, Pana naszego. CZYTANIE Z KSIĘGI PROROKA IZAJASZA 52,13 53,5 On wziął na siebie nasze cierpienia Oto się powiedzie mojemu Słudze,
wybije się, wywyższy bardzo wyrośnie. Jak wielu osłupiało na Jego widok - tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd i postać Jego była niepodobna do ludzi - tak mnogie narody się zdumieją, królowie zamkną przed Nim usta, bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano, i pojmą coś niesłychanego. Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli? Komu się ramię Pańskie objawiło? On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał on wdzięku ani też blasku, aby chciano na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy go za nic. Lecz on się obarczył naszym cierpieniem, on dźwigał nasze boleści, a my uznaliśmy go za skazańca, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz on był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze uzdrowienie. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY Ps 30 R. Ukaż nam, Panie, blask swego oblicza. Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu; wybaw mnie w Twojej sprawiedliwości! Skłoń ku mnie ucho, pośpiesz, aby mnie ocalić. R. W ręce Twoje powierzam ducha mojego: Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże wierny! Nienawidzisz tych, którzy czczą marne bóstwa, ja natomiast pokładam ufność w Panu. R.
Weselę się i cieszę z Twojej łaski, boś wejrzał na moją nędzę, i nie oddałeś mnie w ręce nieprzyjaciela, postawiłeś me stopy na miejscu przestronnym. R. Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie, mówię: "Ty jesteś moim Bogiem". W Twoim ręku są moje losy. Niech zajaśnieje Twoje oblicze nad Twym sługą: wybaw mnie w swej łaskawości! R. Albo: CZYTANIE Z APOKALIPSY ŚW. JANA 1,4-8 Będą Go opłakiwać, którzy Go przebili Bracia, łaska wam i pokój od Tego, Który jest, i Który był i Który przychodzi, i od siedmiu Duchów, które są przed Jego tronem, i od Jezusa Chrystusa, Świadka Wiernego, Pierworodnego wśród umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem - kapłanami dla Boga i Ojca swojego, Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen. Oto nadchodzi z obłokami, i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen. Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący. Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY Flp 2,6-11 R. Chwała bądź, Tobie, Panie Jezus Chryste. albo:
R. Alleluja, Alleluja, Alleluja. Jezus Chrystus istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. R. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. R. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię. Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest panem ku chwale Boga Ojca. R. Albo: CZYTANIE Z APOKALIPSY ŚW. JANA 5,6-14 Ujrzałem Baranka zabitego, żyjącego przed Bogiem Ja, Jan, ujrzałem między tronem z czterema Istotami żyjącymi a kręgiem Starców stojącego Baranka, jakby zabitego, a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię. On poszedł i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę. A kiedy wziął księgę, cztery Istoty żyjące i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. I taką nową pieśń śpiewają: Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i krwią twoją nabyłeś dla Boga ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi. I ujrzałem, i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i Istot żyjących, i Starców, a liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy, mówiących głosem donośnym: Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków! A cztery Istoty żyjące mówiły: Amen.
Oto słowo Boże. PSALM RESPONSORYJNY Flp 2,6-11 R. Chwała bądź, Tobie, Panie Jezus Chryste. albo: R. Alleluja, Alleluja, Alleluja. Jezus Chrystus istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię. Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest panem ku chwale Boga Ojca. AKLAMACJA por. 1 P 1,24 Alleluja, Alleluja. Twoje rany, o Chryste, Naszym uzdrowieniem. Alleluja. SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚW. MARKA 15,42-16,8 Jezus został owinięty płótnem i złożony w grobie
Już pod wieczór, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, przyszedł Józef z Arymatei, szanowany członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Piłat zdziwił się, że już skonał. Kazał przywołać setnika i zapytał go, jak dawno umarł. Upewniony przez setnika, wydał ciało Józefowi. Ten kupił płótna, zdjął Jezusa z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, który wykuty był w skale. Przed wejście do grobu zatoczył kamień. A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono. Gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło. A mówiły między sobą: Kto nam odsunie kamień z wejścia do grobu?. Gdy jednak spojrzały, zauważyły, że kamień został już odsunięty, a był bardzo duży. Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca, siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go złożyli. A idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: Podąża przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział. One wyszły i uciekły sprzed grobu: ogarnęło je bowiem zdumienie i przestrach. Nikomu też nic nie powiedziały, bo się bały. Oto słowo Pańskie. Albo: SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚW. JANA 19,38-20,9 Ujrzał leżące płótna oraz chustę zwiniętą w jednym miejscu Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz krył się z tym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa nocą, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. Zabrali więc ciało Jezusa i owinęli je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. A na miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. Tam to więc, ze względu na żydowski dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu. A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych. Oto słowo Boże.