Lekcja 6 na 11 lutego 2017
A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa (1 Tesaloniczan 5:23)
Albowiem Ja, Pan, jestem Bogiem waszym! Uświęcajcie się i bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty! (IV Mojżeszowa 11:44). Bóg jest święty i pragnie On, aby jego dzieci były również święte. Jak możemy się stać takimi? Jak Duch Święty może pomóc nam w osiągnięciu świętości?
I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna jest wszystka ziemia chwały jego (Izajasz 6:3) Bóg jest święty. Jest On czysty, doskonały, sprawiedliwy, dobry i całkowicie omijający zło. Absolutna Boża moc i mądrość są rządzone przez Jego charakter, który pragnie jedynie dobra. Jego świętość czyni to możliwym. Autorzy Biblii używali powtórzeń, aby zwrócić uwagę na coś ważnego. Na przykład Jezus wprowadza ważne stwierdzenia przez użycie słów: Zaprawdę, zaprawdę, Jeruzalem, Jeruzalem, Marto, Marto. Aniołowie trzy razy powtarzali słowo święty : Święty, Święty, Święty. To podkreśla, że świętość jest nieodłączną cechą Bożego charakteru.
Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana (Hebr. 12:14) Jeżeli świętość jest zasadniczym warunkiem, aby ujrzeć Pana, najpierw powinniśmy przestudiować, czym jest świętość. Świętość dąży do tego, aby każdego dnia być bardziej jak Jezus. Możemy osiągnąć świętość przez moc Ducha Świętego, jeśli połączymy się z Bogiem w modlitwie i Jego Słowie. Świętość jest rezultatem rozmyślań nad pięknem charakteru Chrystusa. Boska świętość jest nieodłączną cechą Bożego charakteru. Nasza świętość jest procesem trwającym całe życie.
My jednak powinniśmy dziękować Bogu zawsze za was, bracia, umiłowani przez Pana, że Bóg wybrał was od początku ku zbawieniu przez Ducha, który uświęca, i przez wiarę w prawdę (2 Tesaloniczan 2:13) Jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę w krew Chrystusa. Następnie Duch Święty rozpoczyna pracę uświęcenia w nas: zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem (2 Koryntian 3:18). Świętość wchodzi w konflikt z naszą grzeszną naturą. Jak możemy chodzić w Duchu i przestać dogadzać naszym grzesznym pragnieniom (Galacjan 5:16-17)? Musimy patrzeć na Jezusa, a nie na siebie. On jest sprawcą i dokończycielem naszej wiary (Hebrajczyków 12:2). Kiedy patrzymy na Jezusa, On daje nam moc do życia zwycięskim życiem.
Skąd mogę wiedzieć, że jestem święty? Jestem święty wtedy, kiedy odzwierciedlam Boży charakter. Skąd mogę wiedzieć, że odzwierciedlam Boży charakter? Uczynię to wtedy, kiedy wypełnię Prawo, ponieważ Prawo jest odzwierciedleniem Bożego charakteru. Przestudiujmy cechy Prawa i porównajmy go z Bożym charakterem. ŚWIĘTE (Rzymian 7:12) SPRAWIEDLIWE (Rzymian 7:12) DOBRE (Rzymian 7:12) MIŁUJĄCE (Rzymian 13:10) ŚWIĘTY (Izajasz 6:3) SPRAWIEDLIWY (1 Jan 1:9) DOBRY (Psalm 25:8) MIŁUJĄCY (1 Jan 4:8)
Panie! Kto przebywać będzie w namiocie twoim? Kto zamieszka na twej górze świętej? Ten, kto żyje nienagannie I pełni to, co prawe, I mówi prawdę w sercu swoim. [ ] Kto tak czyni, nie zachwieje się nigdy (Psalm 15:1-2.5) Święte życie jest wynikiem charakteru przekształconego przez Ducha Świętego (Galacjan 5:22). W jaki sposób Duch Święty przekształca nasz charakter? On skłania nas ku nowym nawykom, które przynoszą społeczność z Bogiem. On prowadzi nas do poświęcenia czasu na słuchanie Jego głosu w modlitwie i studiowaniu Jego Słowa. Te nawyki kształtują nasz charakter, który prowadzi do miłości Boga i nienawiści do grzechu. Musimy pamiętać o tym, że to praca Ducha Świętego nas przekształca. Wymaga to naszych wysiłków i naszej woli, ale to jest Jego praca, nie nasza. Mając tę pewność, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, będzie je też pełnił aż do dnia Chrystusa Jezusa (Filipian 1:6).
Pan bardzo często oczyszcza serce, podobnie jak my przewietrzamy pokój. Nie zamykamy drzwi ani okien i nie wrzucamy tam jakiegoś oczyszczającego środka, ale przeciwnie, otwieramy okna i drzwi aby weszła tam oczyszczająca atmosfera nieba. Pan powiedział: >>Kto zaś prawdę w czyn wprowadza, zbliża się do światłości<<. Okna sił napędowych i uczuć muszą zostać otwarte w stronę nieba, a proch samolubstwa i przyziemnych rzeczy musi zostać wydalony. Łaska Boża musi wymieść pomieszczenia umysłu, wyobraźnia musi zająć się rozmyślaniem nad niebiańskimi sprawami, a każdy element charakteru musi zostać oczyszczony i ożywiony przez Ducha Bożego. E.G.W. (KADS Komentarz Biblijny, 1 Piotra 1:22)