Komunikacja społeczna w ochronie środowiska dr Maria Palińska Włocławskie Centrum Edukacji Ekologicznej Seminarium realizowane jest w ramach projektu pn. Natura 2000 naszą szansą realizowanego przez Regionalne Centrum Edukacji Ekologicznej w Płocku dofinansowanego przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie
Komunikacja proces przekazywania (wymiany) informacji między jej uczestnikami. Public Relations wg. Sama Blocka 2001 rok Funkcja zarządzania, która ustanawia i utrzymuje wzajemne korzystne relacje z grupami otoczenia, od których zależy sukces lub klęska organizacji.
Analiza otoczenia w czterech krokach 1. przedstawienie grup otoczenia oraz wzajemnych relacji, 2. diagnoza potrzeb komunikacyjnych poszczególnych grup/jednostek 3. identyfikacja kanałów i narzędzi komunikacji 4. bilans mapowania
Krok 1: przedstawienie grup otoczenia oraz wzajemnych relacji graficzne przedstawienie organizacji oraz grup otoczenia lub działających w nim jednostek, istotnych z punktu widzenia otoczenia. (np. współpracownicy, potencjalni beneficjenci, dziennikarze, organizacje ekologiczne, jednostki ustawodawcze i organy kontrolne, różne grupy będące częścią społeczności lokalnej, etc). określenie istotności poszczególnych grup, ich wpływ na organizację oraz jego siłę, pokazanie wzajemnych powiązań między poszczególnymi grupami. oznaczenie charakteru relacji powiązań pomiędzy poszczególnymi grupami; wyróżnienie tych, z którymi może dojść do konfliktów.
Krok 2: diagnoza potrzeb komunikacyjnych poszczególnych grup/ jednostek określenie potrzeb komunikacyjnych poszczególnych grupy: Czego chcą się dowiedzieć, jakie informacje mogą być dla nich ważne i interesujące i z jakiego powodu?; Co chcemy przekazać poszczególnym grupom?
Krok 3: identyfikacja kanałów i narzędzi komunikacji ustalenie kanałów i narzędzi komunikacyjnych do kontaktu z poszczególnymi organizacjami.
Tożsamość korporacyjna nie tylko w świecie biznesu (logo, motto, hasło, ubiór, odpowiednie oznakowanie, itp.). Media i komunikacja z mediami tradycyjnymi; radio, telewizja, konferencja prasowa, notatki prasowe, publikacje w prasie specjalistycznej, publikacje w prasie lokalnej. Media elektroniczne: strona internetowa, forum internetowe, biuletyn elektroniczny.
Wydawnictwa: foldery, mapy (szczególnie jeżeli chodzi o inwestycje komunikacyjne lub związane z terenami chronionymi), biuletyny informacyjne, ulotki, nalepki, albumy, komiksy. Środki audiowizualne: CD, DVD, Video. Reklama: co raz rzadsza ze względu na niską skuteczność i wysokie nakłady, dyskusyjna wiarygodność, ogromna ilość informacji przekazywanych tą drogą.
Wystawy. Imprezy o charakterze publicznym i otwartym, które umożliwiają bezpośredni kontakt oraz niezapośredniczone relacje; wizyty edukacyjne, dni otwartych drzwi, itp. Metody bazujące na komunikacji bezpośredniej; punkt informacyjny, wizyty domowe, miejscowe biuro kontaktowe, mobilne punkty informacyjne. Metody o charakterze prywatnym, które bazują na komunikacji zapośredniczonej: rozsyłanie ulotek, poczta elektroniczna, elektroniczna skrzynka kontaktowa ( skrzynka uwag ), telefon informacyjny
Krok 4: bilans mapowania odpowiedź na pytania: na które z relacji mamy obecnie największy wpływ? Które z nich mają największy wpływ na nas? Jak to wpływa na naszą organizację? Z którymi z tych grup musimy koniecznie się komunikować, z którymi chcemy i lubimy? Jakimi zasobami obecnie dysponujemy, by komunikować się z poszczególnymi grupami otoczenia?
Zrównoważone użytkowanie zasobów przyrody KONFLIKT Środowisko Naturalne Społeczeństwo Rozwój gospodarczy
Demokracja deliberatywna jest to zatem demokracja, która zakłada wyjście ponad podziały indywidualnych sporów i partykularnych korzyści na rzecz poczucia wspólnej solidarności i współtworzenia dobra publicznego.
Przepisy prawa nakładają na administrację obowiązek nie tylko biernego zapewnienia obywatelom udziału, ale także aktywnego informowania społeczeństwa i nakłaniania jego członków do angażowania się w te procedury.
Komunikacja społeczna KONSULTACJE WAŻNE!!!
Typy konsultacji Konsultacje podejmującego decyzje formalna procedura wynika z przepisów prawa jeden z dalszych etapów procesu inwestycyjnego trwa 21 dni konsultowanie w celu podjęcia formalnej decyzji Konsultacje inwestora (nieobowiązkowe) zakres działań zależy od inwestora wynikają z dobrej woli inwestora, ale coraz częściej z konieczności prowadzone na każdym etapie realizacji inwestycji dostarczanie kompleksowej informacji z wyprzedzeniem konsultowanie w celu wyboru optymalnych rozwiązań (dopóki wszystkie opcje są otwarte)
Zainteresowane grupy społeczne BENEFICJENCI: ci, którzy skorzystają z przedsięwzięcia infrastrukturalnego (ogół mieszkańców miasta i okolic, którzy będą mieli tani i efektywny system zagospodarowania odpadów, którego elementem jest zakład termicznej utylizacji). POSZKODOWANI: ci, którzy uznają, że ich interes jest zagrożony w wyniku realizacji przedsięwzięcia (np. mieszkańcy dzielnicy, w której zakład termicznej utylizacji będzie zlokalizowany). Zwykle większość z nich będzie również należeć do beneficjentów. INTERWENIENCI: ci, którzy zdecydują się na udział w konsultacjach, w programie uczestnictwa i ew. w proteście. Niektórzy z nich nie należą do poszkodowanych.
RODZAJE KONFLIKTÓW
Syndrom NIMBY (Not In My Back Yard, nie na moim podwórku ) dotyczy sytuacji, kiedy grupy mieszkańców danego terenu protestują przeciw lokalizacji jakiegoś obiektu w swoim sąsiedztwie. Wynika on z rozpoznania przez określone grupy zagrożenia własnych interesów, jednak nie zawsze dotyczy to rzeczywistej ochrony środowiska, bowiem częstą (choć nie zawsze główną) charakterystyką tzw. NIMBY sty jest sprzeciw wobec danej lokalizacji, podczas gdy jednocześnie wyraża on zgodę na tę inwestycję w innym miejscu. Nie zawsze zatem syndrom NIMBY obejmuje inwestycje, które są uznawane za szkodliwe lub niebezpieczne; mogą być po prostu negatywnie oceniane w danej lokalizacji (sąsiedztwie) (por. Matczak 2005). W tego rodzaju konfliktach mamy zwykle do czynienia z konkretnymi poszkodowanymi w różnym stopniu osobami, które albo chcą uzgadniać warunki danej inwestycji, albo reprezentują ideologiczne lub partykularne interesy, które nie są możliwe do negocjacji.
Syndrom LULU (Locally Unacceptable Land Use, niechciane przez społeczność zagospodarowanie terenu ) to rodzaj wariantu NIMBY, który charakteryzuje się ogólnym pozytywnym stosunkiem do danej inwestycji ( tak, chcemy obwodnicy miasta ) i wiąże się ze zbiorowym sprzeciwem w stosunku do inwestycji zlokalizowanej gdziekolwiek w okolicy (...ale wszyscy mieszkańcy są zgodni, że taka droga nie może przebiegać tutaj ). Syndrom ten jest o tyle bardziej kłopotliwy od NIMBY, że obejmuje znaczną grupę zorganizowanej społeczności lokalnej, która może w sposób rzeczywisty zablokować (lub wydłużyć) realizację danej inwestycji.
Syndrom BANANA (Built Absolutely Nothing, Anywhere Near Anything, nie buduj absolutnie nic, nigdzie i w pobliżu niczego ) Programy promocyjno-konsultacyjne w realizacji inwestycji infrastrukturalnych powstaje wtedy, gdy mamy do czynienia z całkowitą niezgodą i odrzuceniem danego rodzaju planu rozwoju i inwestycji. Wynika to przeważnie z obawy o negatywny wpływ na środowisko lub/i ze względów ideologicznych.
Ważne zadbanie o szeroki udział interesariuszy i działaczy społecznych; zaangażowanie liderów społeczności lokalnych, zdobycie poparcia mediów i polityków, poznanie społeczności lokalnej tak, aby przewidywać trudności w ramach normalnej działalności związanej z projektem, ujawnianie korzyści dla lokalnej społeczności, zadbanie o przejrzystość działań wszystkich stron, szczególnie inwestora i administracji, pilnowanie procesu podejmowania decyzji decyzje powinny być wspólne, protestujący nie mogą mieć poczucia, że dzieje się coś za ich plecami.
Zaniedbania prowadzące do konfliktów istotne błędy w projekcie inwestycji lekceważące zasady ochrony środowiska,; brak informacji o inwestycji (albo informacje przekazywane w bardzo pokrętny sposób, np. celowe umieszczanie informacji tam, gdzie nie są one zbyt widoczne),
Zaniedbania prowadzące do konfliktów opóźnianie przekazywania informacji i danych dotyczących inwestycji ( im później się dowiedzą, ty mniej będzie dymu ), wiara, że ciche uzyskanie wymaganych uzgodnień i pozwoleń daje jakiekolwiek gwarancje na rozpoczęcie budowy i że będzie ona mogła być kontynuowana za wszelką cenę, niedocenianie determinacji strony społecznej w dochodzeniu swych praw, próba unieszkodliwienia najbardziej zawziętych, np. poprzez propozycję pracy (tymczasowej lub stałej) dla wybranych grup, osób,
Zaniedbania prowadzące do konfliktów przecenianie roli gminy lub władz lokalnych, z którymi stosunkowo szybko można się dogadać (w przypadku konfliktu, stają oni jednak zwykle po stronie lokalnej społeczności albo przedłużają proces podejmowania decyzji tak, aby nie doszło do ujawnienia konfliktu interesów), uzyskania po cichu wymaganych zezwoleń i rozpoczęcie budowy mimo protestów, nieznajomość lokalnych układów i gry interesów.
model konsultuj uwzględniaj modyfikuj buduj.
ETAPY KONSULTACJI SPOŁECZNYCH