Kanarek (Serinus canaria) to niewielki ptak z rodziny łuszczaków. Osiąga długość ciała od 12,5 do 13,5 cm. Występuje w rzadkich, gęsto zakrzewionych lasach Wy sp Azorskich, Wysp Kanaryjskich i Madery. Nazwa kanarek pochodzi od Wysp Kanaryjskich. Samiec ubarwiony jest w tonacji oliwkowozielonej z żółtawymi policzkami i spodem ciała. Samica jest mniej barwna. Dominują u niej odcienie szarości. Najczęściej spotykany jest w ogrodach i parkach miejskich. Żywi się nasionami, pąkami kwiatów i jagodami. Pisklęta karmi także owadami. Gniazda buduje w kształcie czarki w rozgałęzieniach krzewów. Samica składa od 2 do 4 jaj, które sama wysiaduje przez 14 dni. Po wykluciu młode przebywają w gnieździe przez ok. 18 dni. Wyprowadza od 2 do 4 lęgów w roku. Jest protoplastą licznych ras kanarka domowego, różniących się ubarwieniem, wielkością i śpiewem. Śpiew dzikiego kanarka jest głośniejszy, naturalniejszy, żywszy, świeższy, bardziej miękki i pełniejszy aniżeli kanarków udomowionych. Pierwsze kanarki przywieźli do Europy marynarzy hiszpańscy w latach siedemdziesiątych XV wieku. Początkowo można je było zobaczyć jedynie u hiszpańskich mnichów, którzy posiadali na nie wyłączność. Dopiero w 1550 r. pierwsze pary zaczęły pojawiać się we Włoszech, co sprawiło, że kanarek stał się ptakiem bardziej dostępnym. W późniejszym okresie, bo XVIII i XIX wieku, kanarki stały się nieodzownym towarzyszem tyrolskich górników. Wykorzystywali oni wyjątkową wrażliwość tych małych ptaków na toksyczne gazy ulatniające się w kopalniach. Złe samopoczucie kanarka, będącego pod stałą obserwacją, było sygnałem dla górników do szybkiej ewakuacji na powierzchnię. Przy pomocy tego małego ptaszka uratowano wiele ludzkich istnień. Z biegiem czasu powoli, ale skutecznie, rozpoczął sobie torować drogę do naszych domów. Na początku jako cenny prezent dla królów i możnowładców. Trzymane w złotych klatkach były kanarki przedmiotem podziwu i pożądania. Pierwszą obecność kanarka w Polsce kroniki odnotowały w XVIII wieku w Białej Podlaskiej, w zamku księżnej Anny z Sapiehów Radziwiłłowej. Były to tak popularne i pospolite dzisiaj zwykłe kanarki żółte. W okresie międzywojennym zaczęły się tworzyć w Polsce pierwsze związki hodowców kanarków. Z zapisków, kronik i pamiętników z tamtego okresu wiemy, że początki hodowlane były bardzo trudne, a zwłaszcza sprowadzenie z zagranicy nowej rasy czy odmiany. Dlatego też przez długie lata w hodowlach dominowały kanarki kolorowe. W latach 50-tych warszawski ogród zoologiczny sprowadził pierwsze kanarki oranżowe, które były przez długie lata jedną z największych atrakcji. Dziś polscy pasjonaci z 20 30 letnim stażem w hodowaniu kanarków, są prawdziwymi znawcami i fachowcami. Ich wiedza jest imponująca i potrzebna młodszym pokoleniom miłośników kanarków. Są otwarci na zawieranie znajomości. Każdego nowego amatora tych pięknych ptaszków witają ze szczerą radością. Ochoczo dzielą się z nim swą wiedzą, fachowością i doświadczeniem. 1 / 5
Obecnie znanych jest ponad 1500 odmian kanarków, które podzielono na trzy podstawowe grupy: 1. Kanarki śpiewające. Dla hodowców tych kanarków najważniejszy jest ich melodyjny i czysty śpiew. Prowadzona przez wieki praca hodowlana zaowocowała wspaniałymi wynikami. Kanarki śpiewają perfekcyjnie, tak jak tego oczekują hodowcy. Potrafią długo koncertować, wykonując określone tury w ustalonej kolejności. Każdy z nich odznacza się dużą indywidualną zmiennością głosu i zdolnością do naśladowania zasłyszanych dźwięków. Do kanarków śpiewających zalicza się: - kanarki harceńskie; - kanarki belgijskie malinoi (mecheleńskie wodnotokowe); - kanarki flandryjskie wodnotokowe; - timbradosy hiszpańskie; - kanarki rosyjskie; - śpiewaki amerykańskie; - śpiewaki francuskie (kanarki paryskie); - kanarki śpiewające czerwone. 2. Kanarki kolorowe (barwne). Także potrafią śpiewać. Jednak dla hodowców najważniejszy jest kolor ich upierzenia. Kanarki barwne mogą być białe, żółte, zielone, czerwone lub mozaikowe. Bywają odmiany o barwach pastelowych, a także o bardzo intensywnych. Obecnie istnieje blisko 400 oficjalnie uznanych odmian ubarwienia. Kanarki kolorowe, w zależności od występującego w ich upierzeniu pigmentu, dzielone są na: 2.1. Lipochromowe (kanarki bez pigmentu): - kanarki żółte: - żółte, - żółte pastelowe; 2 / 5
- kanarki białe (zalicza się do nich kanarki niemieckie i angielskie): - białe dominujące, - białe recesywne; - kanarki pomarańczowe; - kanarki czerwone: - czerwone, - czerwone pastelowe; - kanarki w kolorze kości słoniowej; - kanarki różowe. 2.2. Melaninowe (kanarki z pigmentem): - kanarki czarne: - kanarki zielone, - kanarki szare: - linia dominująca niemiecka, - linia recesywna angielska, - kanarki szafirowe: - linia dominująca, - linia recesywna, - kanarki brązowe; - kanarki agatowe; - kanarki brunatne; - kanarki izabelowate: - kanarki cynamonowe, - kanarki słomkowe; - kanarki opalowe; - kanarki pheo; - kanarki satynetowe; - kanarki eumo; - kanarki onyksowe; 3 / 5
- kanarki topazowe; - kanarki szaroskrzydłe; - kanarki pstre (łaciate). 3. Kanarki kształtne (posturalne). W hodowli tych kanarków najważniejsza jest ich wielkość, sylwetka i postawa. Mają znacznie zmienioną sylwetkę lub strukturę piór, a czasem obie te cechy równocześnie. Barwa i śpiew mają mniejsze znaczenie. Spotyka się je jeszcze niezbyt często. Są dość trudne w hodowli. Istnieje 30 odmian kanarków kształtnych. Kanarki kształtne najczęściej dzielone są na: - olbrzymy; - miniatury; - garbusy; - fryzurowane. Według innego podziału do kanarków kształtnych zalicza się: - kanarki kędzierzawe: - trębacze francuskie, - kędzierzawe szwajcarskie, - kędzierzawe padwańskie, - kędzierzawe mediolańskie, - kędzierzawe północnoholenderskie, - kędzierzawe południowoholenderskie, - kędzierzawe japońskie, - fiorino, - kędzierzawe hiszpańskie, - mehringery, - olbrzymy włoskie, - garbusy włoskie; - garbate: - garbusy szkockie, - garbusy hiszpańskie, - garbusy monachijskie, - garbusy japońskie, - garbusy belgijskie; - klasyczne: 4 / 5
- norwiki gładkie, - yorkshire: - odmiana stare Yorkshire, - odmiana współczesne Yorkshire, - bordery, - miniaturowe ordery, - kanarki berneńskie, - miniatury hiszpańskie; - czubate (kanarki z koronką): - koroniaki niemieckie, - koroniaki angielskie, - norwiki szurpate (czubate), - lancashire, - glostery; - kanarki z rysunkiem: - lizardy (kanarki jaszczurkowate): - lizardy złociste (intensywne) - czapeczka i obrzeża piórek są intensywnie żółte, - lizardy srebrzyste (nieintensywne) - czapeczka i obrzeża piórek są blade, - lizardy czerwone, - kanarki londyńskie. 5 / 5