KAMIENICA Spis treści Informacja wprowadzająca 3 Przygotowanie podłoża 5 Zasady tworzenia zestawów tynkarskich na murach wilgotnych, o dużym lub średnim stopniu zasolenia. 6 Przykłady tworzenia zestawów tynkarskich na murach wilgotnych o dużym lub średnim stopniu zasolenia. 7 Zasady tworzenia zestawów tynkarskich na murach o lekkim zawilgoceniu i zasolenia. 8 Przykłady zestawów tynkarskich na murach o lekkim zawilgoceniu i zasolenia. 8 Zasady tworzenia zestawów tynkarskich na murach suchych. 9 Przykłady zestawów tynkarskich na murach suchych. 10 Zasady renowacji tynków istniejących. 11 Przykłady zestawów renowacyjnych tynków istniejących. 12 Produkty Systemu Kamienica 13 2
Informacja wprowadzająca Oferujemy Państwu zestaw materiałów systemu BOLIX KAMIENICA, umożliwiający kompletne wykonanie, odtworzenie lub naprawę każdej elewacji prawidłowo zaprojektowanego i wykonanego budynku. Wyroby te zostały opracowane na podstawie 20-letnich doświadczeń firmy, w zakresie produkcji wyrobów elewacyjnych i innych, przeznaczonych dla budownictwa. Wprowadzanie prezentowanych systemów tynkarskich opierało się na dogłębnej analizie normatywów (PN-EN-998-1), zaleceń (WTA), badań potrzeb rynku i ocenie oferty produktowej liczącej się konkurencji. Kierując się cechami pojedynczych wyrobów stworzyć można określone zestawy tynkarskie, uwzględniające stan podłoża, jego wilgotność, zasolenie, czy równość wykonywanej elewacji. W zakresie wizualnym oferujemy możliwości bardzo szerokiego kształtowania wyglądu elewacji, poprzez grę różnych struktur, bogactwo kolorystyczne oraz możliwość wykonania lub odtworzenia elementów sztukatorskich. Szczegółowa charakterystyka, zawarta w karcie technicznej produktu, pozwala na dokładne dopasowanie funkcjonalne zestawu wyrobów do określonych warunków zastosowania, z możliwością spełnienia najwyższych wymogów projektowych. Tworzone zestawy wyrobów tynkarskich o podstawowych i tradycyjnie przyjętych funkcjach szczepnej (obrzutka, szpryc), wyrównawczej (narzut), dekoracyjno-ochronnej (gładź, struktury osiągane drogą tradycyjną lub we współczesnych technikach cienkowarstwowych). Podporządkowane zostały wymogom, stawianym przez stopień zawilgocenia i zasolenia podłoża murowego. 3
KAMIENICA Zasady tworzenia zestawów na wilgotne mury o dużym lub średnim stopniu zasolenia Podział murów wg stopni zasolenia (WTA) przedstawia się następująco: Rodzaj soli Stopień zasolenia Niski Średni Wysoki Azotany (NO3) < 0,1 0,1-0,3 > 0,3 Siarczany (SO4) < 0,5 0,5-1,5 > 1,5 Chlorki (Cl) < 0,2 0,2-0,5 > 0,5 Bardzo często, dywagując na temat źródła wykwitów solnych, powstających na powierzchni wyrobów betonowych czy ceramicznych, zastanawiamy się nad użytym spoiwem, konkretnie cementem i warunkami jego dojrzewania. Warto zauważyć, że szkodliwe, rozpuszczalne w wodzie sole, znajdują się wszędzie: w wodzie, piasku, żwirze itp., a także uświadomić sobie, że powstawanie podstawowych związków chemicznych: tlenków, kwasów, zasad i soli, nie jest wyselekcjonowanym procesem przebiegającym wyłącznie w miejscach wyznaczonych przez człowieka. W przypadku przenoszenia soli, z gleby do muru, woda pełni rolę rozpuszczalnika i medium transportowego, w przypadku tworzenia roztworów soli na granicy tynk-powietrze, woda jest również medium transportowym i składnikiem zachodzących reakcji. Oprócz względów wizualnych, szkodliwe oddziaływanie soli na konstrukcje budowlane, przejawia się przy ich dużym nagromadzeniu m.in. w korozyjnym oddziaływaniu na stal, absorbowaniu wody, wywołujące zawilgocenie wtórne ścian. Może również powodować zmiany objętosci, prowadzących często do osłabiania a nawet rozsadzania materiałów budowlanych. Kapilarny transport roztworów soli ze źródeł zewnętrznych (zawilgocony grunt) lub poprzez stopniowe wymywanie soli zawartych w stanie rozproszonym, w strukturach materiałów budowlanych, prowadzi do ich osadzania się i nadmiernej koncentracji głównie w strefach zewnętrznych muru, określanych punktem rosy. Fakt ten powoduje zdecydowanie gorsze wysychanie muru w okresie letnim i coraz silniejsze zawilgocenie muru w okresie zimy. W skutek zwiększającej się strefy przemarzania, nie tylko w sposób stały zmniejszają się własności izolacyjne muru, ale dodatkowo przez oddziaływania mrozu, stopniowo pojawia się i przyśpiesza proces destrukcji muru. Dlatego też, w szczególnych przypadkach, rozważyć można przeprowadzenie zabiegów odsalających, poprzez zastosowanie bezpośrednio na mur narzutu sanizujacego BOLIX T-WL pełniącego funkcję sorbenta, pochłaniającego roztwory soli lub wykonania kompresów z waty celulozowej i wody deminarilizowanej, z pozostawieniem zwilżonego muru i materiałów sorpcyjnych do pełnego wyschnięcia. W razie konieczności czynność powtórzyć. 6
Dla ustabilizowanego muru przewiduje się: 1. Obrzutkę renowacyjną BOLIX Z-PT, w formie rozproszonej 50%, zgodnie z WTA 2. Narzut wyrównawczy BOLIX T-WL, o bardzo niskim oporze dyfuzyjnym, będącym jednocześnie w ograniczonym zakresie amortyzatorem przepływu roztworów soli i wodorotlenków do warstw powierzchniowych tynku. W tym ostatnim przypadku ogranicza się możliwość powstawania szkodliwych siarczanów w strefie powierzchniowej tynku. 3. Lekki hydrofobowy tynk elewacyjny BOLIX T-RH, z uwagi na swą hydrofobowość, stanowiący ochronę dla BOLIX T-WL przed wilgocią i opadami zewnętrznymi. Tynk ten mający gorsze właściwości sorpcji wody, ze względu na swe cechy fizyko-mechaniczne może służyć, jako tynk wyrównawczy, na podłożach o małym zawilgoceniu i zasoleniu. Oprócz zestawów tynków, które można określić tynkami standardowymi, możliwe są wszystkie inne zestawy, zalecane dla podłoży o większym zawilgoceniu i zasoleniu. Przykłady zestawów tynkarskich na murach wilgotnych o dużym lub średnim stopniu zasolenia 7
KAMIENICA Zasady tworzenia zestawów na murach o lekkim zawilgoceniu i zasoleniu Sytuacja taka może powstać wskutek bardzo niewielkiego zachwiania równowagi, między wilgocią dostarczoną do budynku, a wilgocią odprowadzoną poza budynek, poprzez system wentylacji naturalnej, grawitacyjnej i wymuszonej oraz poprzez tzw. oddychanie ścian. Potencjalnych przyczyn może być niesłychanie wiele, od nieregularnego ogrzewania budynku począwszy, skończywszy na zwiększonym zwilżaniu muru zewnętrznego, wskutek wad tynku i dużej chłonności samego materiału murowego. Przyczyna niewielkiego przekroczenia wartości ustabilizowanej wilgotności muru w budynkach mieszkalnych(około 4%), może też być związana z okresem badania i warunkami atmosferycznymi w okresie badania muru. Mury nieocieplane, budowane wg standardów XX-wiecznych wykazywały, po okresie zimowym, zawilgocenie w strefie zewnętrznej, które to zawilgocenie winno było ustąpić, wskutek wysychania, przed nastaniem następnego sezonu zimowego. Standardowo należy rozważyć wszystkie możliwe przyczyny zwiększonego zawilgocenia murów w budynkach mieszkalnych, od zmiany ukształtowania (wysokości terenu wokół budynku) przez izolację pionową i poziomą budynku w strefie przyziemia i w strefie dachu, stan tynków, rynien i rur spustowych i instalacji wewnętrznych, procesów przebiegających w budynku, stanu istniejącego systemu wentylacji, ogrzewania, właściwe zabezpieczenie dylatacji, attyk, gzymsów, parapetów, balkonów, tarasów i innych elementów konstrukcji poziomej lub pionowej wychodzącej poza obszar zasadniczy bryły budynku Z oczywistych względów na podłożach w lepszym stanie technicznym, zastosować możemy rozwiązania przewidziane dla przypadków trudniejszych. Przykłady tworzenia zestawów tynkarskich na murach o lekkim zawilgoceniu i zasoleniu 8
Zasady tworzenia zestawów na murach suchych Jest to przypadek najlepszy, gdyż świadczący o pełnej równowadze w gospodarce wilgotnościowo cieplnej i o korzystnym bilansie między wilgocią dostarczoną lub wytworzoną wewnątrz, a jej odprowadzeniem poza mury budynku. W praktyce chodzi, więc o to, by zastosowany system tynkarski nie zaburzył tej równowagi. Należy dążyć do sytuacji, w której: w zastosowanym systemie, opory dyfuzyjne nowych tynków, nie będą większe od oporów dyfuzyjnych tynków zastosowanych pierwotnie, nasiąkliwość powierzchniowa nowego systemu tynkowego, będzie przyjmowała wartości niższe od starego układu tynków Ostatni parametr nasiąkliwość powierzchniową tynków można poprawić(zmniejszyć) przez zastosowaniu na powierzchni tynku cementowo-wapiennego jednej z trzech oferowanych przez BOLIX farb elewacyjnych: BOLIX F-RSLP -renowacyjna farba silikonowa z efektem perlenia, BOLIX F-RSL-renowacyjna farba silikonowa lub też BOLIX F-RSI - renowacyjna farba silikatowa, zgodnie z zasadami opisanymi w odpowiedniej karcie technicznej. Inną, lecz równie skuteczną metodą jest zastosowanie preparatu hydrofobizujacego BO- LIX P-H, na tynk cementowo-wapiennym w kolorze naturalnym, zgodnie z karta techniczną produktu. Oprócz zestawów tynków, które można określić tynkami standardowymi, możliwe są wszystkie inne zestawy, zalecane dla podłoży o większym zawilgoceniu i zasoleniu. 9
KAMIENICA Przykłady zestawów tynkarskich na murach suchych 10
Zasady renowacji tynków istniejących Renowacja tynków istniejących ma na celu przywrócenie lub nadanie tynkom istniejącym: 1. Funkcji zamierzonych, których nie udało się uzyskać, w trakcie wcześniej podjętych zabiegów 2. Funkcji utraconej wskutek upływu czasu Podstawowe założenia to: 1. Podłoże winno spełniać założenia określone w punkcie PRZYGOTOWANIE PODŁOŻA z tą różnicą, że mamy zasadniczo do czynienia z koniecznością analizy nie tylko stanu muru ale i własności nośnych, istniejących tynków cementowych lub cementowo wapiennych. 2. Podłoże nie powinno być zawilgocone, czy też zasolone Najprostszym przykładem renowacji może być naniesienie na istniejący tynk, preparatu hydrofobizującego BOLIX P-H, dla zwiększenia funkcji ochronnej istniejącego tynku, poprzez zmniejszenie jego nasiąkliwości powierzchniowej. Innym zabiegiem o charakterze ochronno dekoracyjnym może być pomalowanie istniejącego tynku farbą elewacyjną, nadającą powierzchni określony kolor i zmniejszającą jej chłonność powierzchniową. Z reguły jednak mamy do czynienia z koniecznością szerszych zabiegów pozwalających nam na uzyskanie efektów w pełni nas satysfakcjonujących. W skład tych zabiegów wchodzi przygotowanie podłoża do wykorzystania pod następne warstwy, mogące obejmować: częściowe skucie zniszczonego podłoża istniejącego, wykonanie warstwy szczepnej, wykonanie warstwy wyrównawczej, wykonanie egalizacji całej powierzchni tynkarskiej poprzez gruntowanie, gruntem silikatowy w odpowiednim rozcieńczeniu wykonanie warstwy scalającej zbrojonej, wykończonej finalnie w sposób określony projektem, lub też będącej warstwą podkładową pod wybrany tynk dekoracyjny, hydrofobizację lub pomalowanie powierzchni wykonanego tynku finalnego 11
KAMIENICA W każdym przypadku należy zachować zasadę stosowania w warstwie podkładowej materiału o cechach fizykomechanicznych nie gorszych, niż w warstwie wierzchniej. Należy bardzo staranie, ocenić zauważalne spękania tynku w kontekście jego nośności. Czasami należy pogodzić się z brakiem możliwości 100% wyrównania krzywizny muru, gdyż nadmierne pogrubianie tynku prowadzi do pogłębiania różnic immanentnie tkwiących w materiałach, powodujących m.in.: że w murze ceglanym objętość wraz z zawilgoceniem zwiększa się, zaś w wyrobach cementowych i cementowo- wapiennych zmniejsza się (następuje skurcz). Tendencje do przeciwnych zachowań w podobnych, lecz zmieniających się warunkach otoczenia, mogą prowadzić do zwiększenia się sił ścinających na granicy faz, a w konsekwencji pękania i odpadania tynku. Przykłady zestawów tynkarskich na powierzchnia tynków istniejących 12