ZASADY WSPÓŁPRACY OSÓB KONSEKROWANYCH Z DUCHOWIEŃSTWEM DIECEZJALNYM



Podobne dokumenty
SPIS TREŚCI. Dekret zatwierdzający i ogłaszający uchwały I Synodu Diecezji Legnickiej... 5

FORMACJA POCZĄTKOWA DO STANU DZIEWIC

KODEKS PRAWA KANONICZNEGO. Tytuł III INSTYTUTY ŚWIECKIE

Adwent i Narodzenie Pańskie

XVIII Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Okazja do głębszej refleksji całego Kościoła nad darem życia poświęconego Bogu

STATUT STOWARZYSZENIA ŻYWY RÓŻANIEC

Statut stowarzyszenia "Diakonia Ruchu Światło-Życie"

ŻYCIE KONSEKROWANE W KOŚCIELE

The Holy See DISCORSO DI SUA SANTITÀ BENEDETTO XVI AI VESCOVI DELLA CONFERENZA EPISCOPALE DELLA POLONIA (II GRUPPO) IN VISITA "AD LIMINA APOSTOLORUM"

STATUT PARAFIALNYCH RAD DUSZPASTERSKICH DIECEZJI WARSZAWSKO-PRASKIEJ

STATUT SERCAŃSKIEJ WSPÓLNOTY ŚWIECKICH

Informator dla Przyjaciół CeDeH-u

WSKAZANIA DUSZPASTERSKIE dotyczące stanu dziewic i stanu wdów

STATUT WSPÓLNOTY EFFATHA

STATUT DZIEKANA, WICEDZIEKANA I DEKANALNEGO OJCA DUCHOWNEGO W DIECEZJI LEGNICKIEJ

Poznań, dnia 29 lutego 2016 roku N. 689/2016 BISKUP GRZEGORZ BALCEREK D E K R E T

STAN DZIEWIC MATERIAŁY POMOCNICZE DLA KOŚCIOŁA W POLSCE CZĘŚĆ PIERWSZA WSKAZANIA OGÓLNE

George Augustin. Powołany do radości. Z przedmową. kardynała Waltera Kaspera. Przekład. Grzegorz Rawski

Spotkanie kandydatów na nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej

STATUT RADY DUSZPASTERSKIEJ I EKONOMICZNEJ PARAFII POD WEZWANIEM ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA W PĘCICACH

STATUT DIECEZJALNEGO DUSZPASTERSTWA MŁODZIEŻY DIECEZJI LEGNICKIEJ

Statut Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie

VI DIECEZJALNA PIELGRZYMKA ŻYWEGO RÓŻAŃCA

NORMY OGÓLNE WSPÓLNOTY ŹYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO Uchwalone przez Zgromadzenie Ogólne 7 września 1990

Statut stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. Rozdział I POSTANOWIENIA OGÓLNE

{tab=gdzie i kiedy spotkania?} Spotykamy się w parafii św. Piotra i Pawła na Lotnisku. we wtorki po Mszy świętej ok. godz. 19 w Domu Parafialnym

STATUT STOWARZYSZENIA "ŻYWY RÓŻANIEC"

INSTRUKCJA O FORMACJI STAŁEJ PREZBITERÓW

KALENDARIUM DUSZPASTERSKIE 2016/2017 JUBILEUSZ 25-LECIA DIECEZJI

OMÓWIENIA DOKUMENTÓW KOŚCIOŁA

Zasady BRACTWA RATOWANIA DUSZ OD POTĘPIENIA WIECZNEGO

Spis Treści. Rozdział I. POWSTANIE ORDYNARIATÓW PERSONALNYCH DLA ANGLIKANÓW. Rozdział II. POZYCJA PRAWNA ORDYNARIUSZA ORDYNARIATU PERSONALNEGO

W: Pierwszy Synod Diecezji Rzeszowskiej Rzeszów 2004 s

INSTRUKCJA O KANCELARII PARAFIALNEJ

Adwent i Narodzenie Pańskie

CENTRUM FORMACJI DUCHOWEJ SALWATORIANIE TRZEBINIA SZKOŁA FORMATOREK ZAKONNYCH

STATUT PUBLICZNEGO STOWARZYSZENIA WIERNYCH RUCH RODZIN NAZARETAŃSKICH DIECEZJI ŁOMŻYŃSKIEJ. Preambuła. Rozdział I. Postanowienia ogólne

Rola świeckich w pracach V Synodu Diecezji Tarnowskiej

Proszę księdza biskupa, Czcigodni Księża, Siostry Zakonne, Szanowni Państwo!

OGNISKA MIŁOŚCI (O.M) według Encyklopedii Katolickiej (tom XIV)

ZELATOR. wrzesień2016

Módlmy się o świętych kapłanów

Spis treści CZEŚĆ I DEKRETY SYNODALNE. KOMISJA DS. STRUKTUR I INSTYTUCJI DIECEZJALNYCH Dzieje, organizacja i wspólnota Kościoła Płockiego 21

GENEZA I PODSTAWY PRAWNE DIECEZJALNEJ i PARAFIALNEJ RADY DUSZPASTERSKIEJ W DIECEZJI WŁOCŁAWSKIEJ

ORĘDZIE PAPIEŻA FRANCISZKA NA XXVI ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO 2018 r.

INSTRUKCJA O PRZYGOTOWANIU MŁODZIEŻY DO SAKRAMENTU BIERZMOWANIA

STAN PUSTELNIC I PUSTELNIKÓW

INTENCJE MODLITWY RÓŻAŃCOWEJ 2017 rok STYCZEŃ. Intencja ewangelizacyjna:

ABC V Synodu Diecezji Tarnowskiej Struktura i funkcjonowanie

AKCJA KATOLICKA jest według Kodeksu Prawa Kanonicznego publicznym stowarzyszeniem wiernych, erygowanym w diecezji przez biskupa.

INSTRUKCJA o przygotowaniu młodzieży szkolnej do sakramentu bierzmowania w Diecezji Warszawsko Praskiej

Regulamin naboru i formacji diakonów stałych Ośrodek Formacji Diakonów Stałych Archidiecezji Łódzkiej

Proponować powołania w Kościele lokalnym

STAN WDÓW MATERIAŁY POMOCNICZE DLA KOŚCIOŁA W POLSCE

Ruch Światło Życie. Historia

VII PIELGRZYMA ŻYWEGO RÓŻAŃCA

DZIENNIK URZĘDOWY. Warszawa, dnia 28 listopada 2014 r. Poz. 30 O B W I E S Z C Z E N I E M I N I S T R A S P R AW Z A G R A N I C Z N Y C H 1)

STATUT PARAFIALNEJ RADY DUSZPASTERSKIEJ DIECEZJI BIELSKO-ŻYWIECKIEJ. I. Cele i zadania Parafialnej Rady Duszpasterskiej

KOMISJA DS. ŻYCIA KONSEKROWANEGO

Seminarium formacyjne Delegatów i Delegatek SSW, BWS, RS.

MODLITWA KS. BISKUPA

Renata Dulian Wydawnictwo Ruchu Światło-Życie : strona internetowa. Fides: Biuletyn Bibliotek Kościelnych 1-2 (24-25),

Bogdan Giemza I Synod Diecezji Legnickiej ( ), "Przypatrzmy się powołaniu naszemu" Studia Salvatoriana Polonica 7,

NOTATKA Z WARSZTATÓW I SYMPOZJUM SKORZESZYCE, 4-5 PAŹDZIERNIKA 2013

ZESTAWIENIE ODPOWIEDZI ZESPOŁÓW SYNODALNYCH NA ANKIETĘ KOMISJI DS. DUCHOWIEŃSTWA I KOMISJI DS. OSÓB KONSEKROWANYCH kwiecień 2018 roku

Aneks do Wskazań duszpasterskich cz. I

S T A T U T. Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym Diecezji Ełckiej

Pięćdziesiątnica i Paruzja. 2. Jak być lojalnym wobec Pana i swego dziedzictwa kościelnego: proroctwo i instytucja

STATYSTYKA KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO 2016

Informacje ogólne, historia. Ruch "Światło życie"

PROPOZYCJA RAMOWEGO PROGRAMU FORMACJI

ARTYKUŁ 36 KONSTYTUCJI GENERALNYCH FRANCISZKAŃSKIEGO ZAKONU ŚWIECKICH (tekst oparty o opracowanie włoskie - z pewnymi zmianami i dodatkami)

Program Misji Świętej w Gromadnie września 2015 r.

Diecezjalna Diakonia Formacji Diakonii Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Katowickiej

DYREKTORIUM DOTYCZĄCE ZASAD FUNKCJONOWANIA W INTERNECIE KOŚCIELNYCH PODMIOTÓW PUBLICZNYCH ORAZ OSÓB DUCHOWNYCH DIECEZJI WARSZAWSKO-PRASKIEJ

Normy dotyczące wystąpień osób duchownych w mediach.

FORMACJA KAPŁAŃSKA W DIECEZJI ZAMOJSKO-LUBACZOWSKIEJ

Statut. Krakowskiej Rodziny Serca Miłości Ukrzyżowanej. Rozdział I. Postanowienia ogólne

Zasady odbioru powiadomień władz kościelnych o uzyskaniu przez instytucje kościelne osobowości prawnej na podstawie art. 4 ust.

NASZ SYNOD DIECEZJALNY

Teologiczne i prawne podstawy nowych form życia konsekrowanego

Konspekt katechezy. TEMAT: Siostry zakonne we wspólnocie Kościoła.

Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. 1

Sierpień 2016 r. Wrzesień 2016 r.

CHRYSTUSA NAŚLADOWAĆ: ODNOWA FUNKCJI PASTERSKIEJ

Pozostaję do dyspozycji w razie jakichkolwiek pytań lub wątpliwości związanych z organizacją Synodu, a zwłaszcza parafialnych zespołów synodalnych.

Radom, 18 października 2012 roku. L. dz. 1040/12 DEKRET. o możliwości uzyskania łaski odpustu zupełnego w Roku Wiary. w Diecezji Radomskiej

Święcenia prezbiteratu 26 maja 2018

STATUT. rad duszpasterskich Archidiecezji Lubelskiej

DUSZPASTERSKA RADA PARAFIALNA

PASTORALNA Tezy do licencjatu

D E K R E T. Art. 1. Zasady odnośnie do ilości sprawowanych Mszy Świętych:

Kongregacja ds. Zakonów i Instytutów Świeckich Sekcja Instytutów Świeckich

Wpisany przez Administrator poniedziałek, 31 marca :20 - Zmieniony poniedziałek, 31 marca :40

ODNOWA W DUCHU ŚWIĘTYM W DIECEZJI ZIELONOGÓRSKO-GORZOWSKIEJ VADEMECUM

Jan Paweł II. POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA O ŻYCIU KONSEKROWANYM I JEGO MISJI W KOŚCIELE I ŚWIECIE VITA CONSECRATA (Rzym, 25 III 1996) 81

(DLA KOŚCIOŁA W POLSCE) maj 2010 r. cz. II 1. STAN DZIEWIC W DIECEZJACH POLSKICH (uzupełnienie)

MIŁOSIERNI WE WSPÓLNOCIE

Instrukcja dotycząca zakresu i sposobu uzyskania osobowości pranej przez instytucje kościelne na podstawie prawa polskiego (art. 4 ust.

Wezwanie Jana Pawła II do reaktywowania Akcji Katolickiej w Polsce

Transkrypt:

ZASADY WSPÓŁPRACY OSÓB KONSEKROWANYCH Z DUCHOWIEŃSTWEM DIECEZJALNYM Kościół wie, że ostateczną normą życia zakonnego jest naśladowanie Chrystusa ukazane w Ewangelii (DZ 2), dlatego, przypominając o zadaniach i miejscu zakonów, zgromadzeń, instytutów świeckich i stowarzyszeń życia apostolskiego, postrzega te formy duchowego życia, kierujące się doskonałą drogą rad ewangelicznych, jako znamienity znak królestwa niebieskiego (DZ 1). Wszystkie instytuty świeckie mające kościelne potwierdzenie oraz stowarzyszenia życia apostolskiego są zrzeszone w Światowej Konferencji Instytutów Świeckich podlegającej Stolicy Apostolskiej, a w Polsce Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich. I. ZASADA ZNAJOMOŚCI SPECYFIKI ŻYCIA KONSEKROWANEGO Koniecznym warunkiem zachowania oraz dalszego rozwijania jak najlepszych wzajemnych relacji między duchowieństwem diecezjalnym a osobami zakonnymi jest dobra znajomość nauki Kościoła na temat życia konsekrowanego oraz stowarzyszeń życia apostolskiego. Niezbędną pomocą w zdobyciu tej podstawowej wiedzy są następujące dokumenty: dwa dekrety Soboru Watykańskiego II: Dekret o pasterskich zadaniach biskupów w Kościele Christus Dominus (33-35); Dekret o przystosowanej odnowie życia zakonnego Perfectae caritatis; Kodeks prawa kanonicznego (kan. 573-746); Adhortacja apostolska Jana Pawła II o życiu konsekrowanym w Kościele i w świecie Vita consecrata; Instrukcja Mutuae relationes wydana przez Kongregację ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz Kongregację Biskupów. Znajomość nauki Kościoła zawartej w tych dokumentach pozwala nie 352

*** Zasady współpracy osób konsekrowanych z duchowieństwem diecezjalnym *** tylko całkowicie uniknąć nieporozumień, ale jasno ukazuje drogę współpracy w duchu jedności oraz wspólnoty ku zbudowaniu wiernych, co przyczynia się do większej gorliwości w służbie Kościoła. Istnieje zatem potrzeba szerszej i pogłębionej wiedzy w tych dziedzinach nauki teologicznej, podawanej przez wykładowców w środowiskach zakonnych i diecezjalnych. Dobrą praktyką jest zapraszanie kompetentnych prelegentów na wykłady i prelekcje o charyzmatach założycieli zakonów. Na seminariach naukowych czy na wykładach dla katolików świeckich, zwłaszcza dla katechetów, dobra edukacja o istocie, duchowości i charyzmacie poszczególnych zakonów, instytutów świeckich i stowarzyszeń życia apostolskiego pomoże w budowie właściwych relacji między osobami konsekrowanymi a prezbiterami i katolikami świeckimi, co na pewno przełoży się na jakość posługi sprawowanej zwłaszcza w kierownictwie duchowym i konfesjonale. II. ZASADA WSPÓLNEJ TROSKI O POWOŁANYCH Szczególną wspólną troską duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego są powołania. Wykładowcy teologii, ojcowie duchowni, przełożeni seminarium, instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego, jak również katecheci, proboszczowie, wikariusze, kierownicy duchowni i spowiednicy pomagają rozeznać charyzmat kandydata powołanego do szczególnej służby w Kościele. Szacunek do charyzmatów i wdzięczność Bogu za łaskę powołania, jakie stają się udziałem powołanych, muszą być nie tylko zauważalne, ale przede wszystkim wsparte świadectwem osób już uczestniczących w tajemnicy Bożego powołania realizującego się w Kościele. Obowiązkiem duchownych diecezjalnych i zakonnych jest popieranie różnych form życia konsekrowanego, rzetelne informowanie o zakonach, instytutach świeckich, stowarzyszeniach życia apostolskiego i równie chętna pomoc kandydatowi zgłaszającemu się zarówno do seminarium diecezjalnego, jak i zakonnego. W parafiach pochodzenia sióstr czy braci zakonnych należy informować o złożeniu ślubów zakonnych. Można zaprosić siostrę lub brata zakonnego do przedstawienia się i wyjaśnienia znaczenia ślubów i charyzmatu. W parafii, w której są wspólnoty zakonne czy stowarzyszenia życia apostolskiego, proboszcz powinien ogłaszać święta ich patronów i założycieli. Powinien również publicznie doceniać wkład modlitwy, pokuty 353

*** PROGRAM ODNOWY RELIGIJNO-MORALNEJ *** oraz dzieł miłosierdzia osób życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego. Wzajemne poszanowanie i dowartościowanie, także w wypowiedziach i ocenach, budzi nowe powołania, kształtuje postawę szacunku do zakonnic i zakonników wśród wiernych chrześcijan. Stale trzeba podkreślać ogromną wagę modlitwy za siebie nawzajem. We wspólnocie parafialnej oraz we wspólnotach zakonnych modlitewne intencje za chorych, zmarłych czy też z innych okazji budują jedność serc, także wśród świeckich wiernych. Dobrą praktyką jest zapraszanie sióstr zakonnych, przedstawicieli zakonów męskich oraz członków stowarzyszeń życia apostolskiego na katechezę, rekolekcje czy inne formy spotkań formacyjnych, do zaprezentowania charyzmatu i duchowości. Najbardziej uroczystą formą troski o powołania do odważnego wejścia w życie zakonne jest wspólna modlitwa i spotkanie w święto Ofiarowania Pańskiego, kiedy osoby życia konsekrowanego, zgromadzone wokół swojego biskupa, nie tylko odnawiają swoje ślubowania, ale nadto manifestują całej wspólnocie diecezjalnej niezbywalną wartość życia uświęconego przez profesję rad ewangelicznych (DZ 1). III. ZASADA HARMONIJNEJ WSPÓŁPRACY Konieczna jest otwartość i wzajemna akceptacja duchownych diecezjalnych i osób życia konsekrowanego. Zakonni pracownicy w duszpasterstwie, w parafii, w katechizacji dostosowują się do pastoralnego rytmu pracy diecezji, realizują zadania i program duszpasterski diecezji. Ich inicjatywy zakonne nie mogą kolidować z konkretną realizacją ważnych założeń programowych podawanych przez Wydział Duszpasterski Legnickiej Kurii Biskupiej, a opublikowanych w diecezjalnym Kalendarium duszpasterskim. Osoby życia konsekrowanego oraz księża diecezjalni powinni także chętnie spotykać się dla wzajemnego duchowego ubogacenia się. Przejęta od poprzednich pokoleń i kultywowana tradycja wzajemnych kontaktów księży diecezjalnych i zakonnych, wspólnej modlitwy, spotkań z okazji imienin, prymicji, rocznic, jubileuszów, pogrzebów, odpustów i innych okazji, buduje jedność Kościoła i sprzyja wymianie doświadczeń duchowych i duszpastersko-apostolskich. Szczególną miłość wzajemną należy okazywać poprzez modlitwę za zmarłych, którzy pracowali w poszczególnych parafiach diecezji. 354

*** Zasady współpracy osób konsekrowanych z duchowieństwem diecezjalnym *** Zakonnicy, ceniąc wartość harmonijnej współpracy, kierując się swoim charyzmatem, niech pojmują realizację swojego zakonnego powołania jako zobowiązujące obdarowanie, wezwanie do życia w pokorze, posłuszeństwie i do gorliwszej służby Kościołowi. Wspólnoty zakonne niech będą gościnnym domem dla poszukujących Boga, czasu refleksji, otuchy, ukojenia, modlitwy we wspólnocie. Niech wychodzą naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom duszpasterskim diecezji. Nawet jeśli bracia czy siostry zakonne z reguły nie domagają się umów o pracę ani ich niejednokrotnie nie oczekują, to jednak proboszczowie parafii niech zawierają z nimi umowy zgodnie z prawem kościelnym i cywilnym. Takie umowy powinny zapewniać jeden dzień wolny w tygodniu, wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe i za dodatkowe prace zlecone. Zakonnice i zakonnicy powinni chętnie podejmować proponowane im zadania w diecezji czy dekanacie, brać czynny udział w spotkaniach, w radzie parafialnej. Jeśli zakonnicy sami nie prowadzą parafii, powinni gorliwie włączać się w diecezjalny program duszpasterski. Niech podejmują służbę w duszpasterstwie specjalistycznym, jeśli są do tego przygotowani. IV. ZASADA PROMOCJI STOWARZYSZEŃ ŻYCIA APOSTOLSKIEGO Więcej uwagi trzeba poświęcić stowarzyszeniom życia apostolskiego i wypracować skuteczniejsze formy ich promocji w parafiach i całej diecezji. Dokumenty Kościoła przynaglają, by docenić tych świeckich, którzy w pełni chcą się zaangażować w stowarzyszenia, jak również i tych, którzy czerpiąc z charyzmatu danego zakonu bądź stowarzyszenia, pragną jedynie rozpoznać swoje miejsce i zadanie w Kościele. Zwłaszcza tym ostatnim niech duchowni umożliwią włączenie się do wspólnot i stowarzyszeń w parafii. Wielu spośród wiernych świeckich odczuwa w sobie takie powołanie. W każdej parafii powinny istnieć możliwości włączenia się świeckich w różne stowarzyszenia życia apostolskiego. Jeśli w danej parafii nie ma takiego stowarzyszenia, to proboszcz niech o ich istnieniu chętnie i kompetentnie informuje. Jednocześnie niech proboszcz te osoby czynnie angażuje w służbę na rzecz swojej parafii. Każdy proboszcz niech się czuje promotorem stowarzyszeń życia apostolskiego w swojej parafii i dlatego niech zapewnia im właściwą formację. Należy ochraniać i umacniać specyfikę tej formy życia, która w ciągu minionych stuleci wydała tak wiele owoców świętości i apostolstwa, 355

*** PROGRAM ODNOWY RELIGIJNO-MORALNEJ *** zwłaszcza na polu działalności charytatywnej i misyjnego szerzenia Ewangelii (VC 11). Osoby należące do stowarzyszeń życia apostolskiego mają dobrze znać naukę Kościoła o posłuszeństwie biskupowi diecezjalnemu, o duszpasterskiej współpracy, o przykładnym dla wszystkich chrześcijan utożsamianiu się z tym, co obowiązuje w diecezji. Nadto członkowie stowarzyszeń życia apostolskiego powinni ochotnie i pilne podejmować się zadań apostolskich aktualizowanych w Kościele lokalnym i wykonywać je w duchu swego charyzmatu. 356