Historia Szkoła powstała w 1904 r. pod nazwą Żeńska Szkoła Handlowa Jadwigi Barszczewskiej w Siedlcach. Jej inicjatorem i fundatorem był Leon Barszczewski. Zamysł wcieliła w życie jego córka Jadwiga, gdyż to ona uzyskała zezwolenie na otwarcie placówki. Jadwiga Barszczewska, mimo iż szkoła nosiła nazwę "handlowej", od początku postawiła sobie za cel dostarczenie uczennicom wiedzy ogólnej. Szkoły handlowe (zawodowe) powstawały wówczas ze względów politycznych, by znaleźć się pod zarządem liberalnego Ministerstwa Handlu i Przemysłu i uniezależnić się od kontroli Ministerstwa Oświaty. Po odejściu Rosjan ta osłona stała się zbędna. W 1916 roku szkoła uzyskała status wyższej szkoły realnej. Znajomość realiów tamtych czasów, pozwala wyjaśnić "fenomen" uznawania matury "handlówki" (od 1908r.) za pełnowartościową w krajach zachodnich. Barszczewska musiała wymaganiom sprostać programowo i organizacyjnie, aby zapewnić możliwość kontynuowania nauki absolwentkom szkoły. Pod względem metod nauczania, treści programowych, wychowania i wyposażenia szkoła była autorskim przedsięwzięciem Barszczewskich i nie miała sobie podobnej w Królestwie. Z historii szkoły w latach 1904-1920, czyli z okresu tworzenia instytucji (placówki) oświatowej, kiedy kierowała nią Jadwiga Barszczewska - Michałowska, możemy czerpać inspirację do pracy teraz i w przyszłości. (Biblioteka szkolna posiada bogate archiwum). Szkołą kierowali: - 1904-1920 - Jadwiga Barszczewska-Michałowska - 1920-1929 - Helena Stefanowicz-Bartoszewiczowa - 1929-1931 - Maria Kaczyńska - 1931-1939 - Janina Szczerska - 1939-1944 - Witold Zaleski 1 / 6
- 1944-1952 - Aniela Zawadzka - 1952-1966 - Maria Kamińska - 1966-1967 - Edward Pytlak - 1967-1982 - Ryszard Wojewódzki - 1982-1997 - Tadeusz Dudek - 1997-2006 - Anna Sochacka - 2006-2007 - Tadeusz Koczoń - 2007-2010 - Jolanta Bieniek - 2010-2015 - Urszula Bałkowiec - od 2015 - Agnieszka Borkowska Zmiany w nazwie szkoły 1904-1916 Żeńska Szkoła Handlowa Jadwigi Barszczewskiej w Siedlcach 1916-1919 Wyższa Szkoła Realna Żeńska Jadwigi Barszczewskiej w Siedlcach 1919-1938 2 / 6
Gimnazjum Państwowe im. Królowej Jadwigi w Siedlcach 1938-1948 III Państwowe Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Siedlcach 1948-1959 Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca stopnia licealnego im. Królowej Jadwigi w Siedlcach UWAGA: W roku organizacji ZMP podjęto próbę nadania Szkole imienia Hanki Sawickiej 1959-1965 Liceum Ogólnokształcące żeńskie w Siedlcach UWAGA: W roku 1962 przyłączono do Szkoły młodzież rozwiązanego Liceum im. Hetmana Żółkiewskieg 1965-1973 Liceum Ogólnokształcące nr 2 w Siedlcach 1973-1975 3 / 6
II Liceum Ogólnokształcące w Siedlcach UWAGA: W roku 1974 Komitet Organizacyjny I Zjazdu Absolwentów i Nauczycieli Gimnazjum i Liceum K 1975-2001 II Liceum Ogólnokształcące im. Królowej Jadwigi w Siedlcach UWAGA: Biblioteka szkolna używała nieprzerwanie stempla z napisem "Biblioteka Liceum Ogólnokształ 2001-2009 II Liceum Ogólnokształcące im. Św. Królowej Jadwigi w Siedlcach Od 2009 II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Św. Królowej Jadwigi w Siedlcach Leon Barszczewski 4 / 6
żył w latach 1849-1910, glacjolog, przyrodnik. Urodził się 18 lutego 1849 w Warszawie. W 1866 ukończył gimnazjum w Kijowie i wstąpił do szkoły oficerskiej w Odessie. Początkowo służył w stopniu junkra w pułku piechoty w guberni chersońskiej, w 1874 na własną prośbę przeniesiony do Oddziału Topograficznego sztabu Okręgowego Wojsk w Turkiestanie, gdzie pozostał do 1897. W tym okresie odbywał liczne podróże badawcze ( Pamir, Ałtaj, Turkiestan, Buchara, Afganistan), zajmując się glacjologią, poszukiwaniami geologicznymi, geograficznymi, gromadząc liczne zbiory florystyczne i faunistyczne, głównie owady, przekazane w większości w 1896 do Muzeum Zoologicznego i Muzeum Botanicznego AN w Petersburgu.Towarzyszył też w wyprawach przyrodnikom, między innymi botanikowi W. Lipskiemu, który na jego cześć nazwał jeden z lodowców w górach Gissarskich jego nazwiskiem i zoologowi N. Bobrinskiemu. Poza zbiorami pozostawił z tych wypraw nagradzane na wystawach artystyczne zdjęcia fotograficzne. W 1897 przeniesiony na własną prośbę do Siedlec w stopniu ppłk, w 1906 emerytowany. W Siedlcach był aktywnym członkiem PTK i organizował wycieczki krajoznawcze z uczennicami swej córki, Jadwigi Michałowskiej, późniejszej wizytatorki MWRiOP. Opublikował wiele sprawozdań w wydawnictwie Rus. Geogr. Obsc., głównie z dziedziny glacjologii. Był członkiem tegoż towarzystwa, Mosk. Obs. Est. i innych. Zmarł 19 lutego 1910 roku w Częstochowie. 5 / 6
Jadwiga Barszczewska - Michałowska, córka Leona Barszczewskiego - podróżnika i oficera wojskowego, urodziła się w Samarkandzie 13 lutego 1884 r. Jej matka umarła, kiedy dziewczynka miała 6 lat. W wieku 10 lat rozpoczęła edukację w gimnazjum w Samarkandzie, kontynuowała ją w Instytucie Wielkiej Księżnej Ksienii w St. Petersburgu. Naukę w Instytucie ukończyła w 1901 r. Następnie studiowała 3 lata geografię i przyrodoznawstwo, zdobywając prawo nauczania w szkołach średnich ogólnokształcących i zawodowych. W międzyczasie (1896/97) jej ojciec objął dowództwo pułku piechoty w Siedlcach, od tego czasu Jadwiga zaczęła spędzać wakacje u ojca (w czasie ich trwania polskiego uczyła się u Zofii Ponikowskiej). W 1904 r. dzięki pomocy ojca wyjechała w podróż po krajach europejskich, w celu pogłębienia wykształcenia pedagogicznego. W wieku 20 lat uzyskała koncesję na prowadzenie własnej szkoły Siedlcach. Mianowana na dyrektorkę została dopiero w 1907 r. i pozostała na stanowisku 13 lat. W 1911 r. wyszła za mąż za Zygmunta Michałowskiego - redaktora, literata i nauczyciela. Od 1920 przez 9 lat sprawowała kierownictwo w państwowym gimnazjum im. Marii Konopnickiej w Warszawie. Jej praca pedagogiczna została dostrzeżona i w 1928 r. rozpoczęła pracę w Ministerstwie WR i OP. Rok później przeniesiono ją na stanowisko wizytatorki Ministerstwa w wydziale szkół średnich. Rozwój szkolnictwa w Królestwie (1929-35) i podwyższenie poziomu nauczania w liceach jest w dużej części zasługą Jadwigi Barszczewskiej - Michałowskiej. Przyczyniła się też do stworzenia w ministerstwie specjalnego wydziału wychowania, w którym pracowała do 1939 r. Wraz z początkiem wojny zaczęła aktywnie działać w tajnej Komisji Oświecenia Publicznego, przez co musiała się ukrywać. W 1945 r. została ponownie zatrudniona w Ministerstwie Oświaty na stanowisko wizytatorki. Po 4 latach pracy w przykrych okolicznościach została zwolniona, dopiero w 1957 r. nastąpiła jej całkowita rehabilitacja. Będąc na emeryturze zajmowała się wraz z mężem tłumaczeniem rosyjskich prac metodycznych i spotykała się ze swoimi wychowankami. W 1960 r. zaczęła czynnie pracować w Związku Nauczycielstwa Polskiego, za co pięć lat później została uhonorowana złotą odznaką związku. Zmarła 20 maja 1966 roku w Warszawie. 6 / 6