List od redakcji Programowy Zespół Synodalny Słowo Boże stało się Ciałem i zamieszkało między nami Radości ze Świąt Bożego Narodzenia oraz wielu łask Bożej Dzieciny i opieki Jego Matki w Nowym Roku życzymy serdecznie naszym Duszpasterzom i wszystkim wiernym naszej wspólnoty parafialnej. Oprócz powyższych życzeń pragniemy zwrócić się do Was ze słowami podziękowania zażyczniwość w kończącym się roku oraz z prośbą i nadzieją na bardziej intensywną współpracę w Nowym Roku Pańskim 1994. My, jako zespół parafian związanych z działaniami w ramach Synodu Plenarnego, zdajemy sobie sprawę z niewielkich dokonań Programowego Zespołu Synodalnego w kończącym się roku. Może brakło nam siły, chociaż zawsze modlimy się ufnie o wspomożenie naszej pracy do Ducha Świętego. Liczyliśmy, trzeba to przyznać, na udział młodych, zwłaszcza młodzieży w pracy synodalnej. Przeciętny wiek naszego Zespołu jest bowiem wysoki. Niestety, nie potrafiliśmy zachęcić młodych do organizowania działalności synodalnej. Apelujemy więc do młodszych wiekiem parafian: W Nowym Roku zapraszamy do współdziałania. Możecie podejmować atrakcyjne, interesujące Was tematy. Synod Plenarny II trwa do roku 2000. Spotykamy się tradycyjnie w każdą środę po Mszy świętej o godzinie 18.00.
Narodził się nam Zbawiciel... BOŻE NARODZENIE Radość, którą zwiastował Anioł pasterzom w Betlejem, poprzez dwadzieścia wieków wypełnia serca tych, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa. Wypełnia ona w szczególny sposób serca każdej rodziny chrześcijańskiej i przelewa się na najbliższych, sąsiadów i przyjaciół. Ta radość płynie z faktu, że "dziś narodził nam się Zbawiciel". I chociaż działo się to dwa tysiące lat temu, to jednak dziś na nowo rozbrzmiewa ta wieść i wypełnia serca, domy i kościoły, miasta i kraje, cały świat. Patrzymy na żłóbek i złożone w nim dziecię na sianie poprzez wiarę i dostrzegamy w nim Zbawiciela, który przyszedł, aby obdarzyć nas życiem wiecznym, aby wyzwolić nas z niewoli grzechu i uczynić wolnymi dziećmi Boga. Radość, którą zwiastował Anioł pasterzom, których "Chwała Pańska zewsząd oświeciła", niech będzie w szczególny sposób przeżyta w obrzędach i spotkaniach rodzinnych tego okresu liturgicznego. Rodzice szczególnie niech dołożą wielu starań, aby stały się w ich domu rzeczywistością słowa ewangelicznej radości z Narodzenia Pana. Wpatrujemy się również w Jego Rodziców, którzy znaleźli się w trudnych, niemal bez wyjścia warunkach, bez dachu nad głową, a jednak święty Józef stanął obok Maryi oczekującej Dziecka, pełen troski o Syna Bożego. CHWAŁA BOGU NA WYSOKOŚCIACH...
SWIĘTO RODZIN CHRZEŚCIJAŃSKICH Zestawił J.J. Nie bójcie się! Zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan. (Łk 2,10-11) Uroczystość Świętej Rodziny obchodzona w liturgii w pierwszą niedzielę po Bożym Narodzeniu jest szczególnym świętem wszystkich rodzin chrześcijańskich. W dniu tym staje przed nami Rodzina z Nazaretu. W zwykłym domu, jakich było wiele, w skromnych warunkach rozwijało się najszczęśliwsze życie rodzinne oparte na prawie Bożym. Przybliżajmy naszym rodzinom atmosferę wzajemnej miłości, radości i pokoju oraz klimat, jaki panował w Tamtej Rodzinie. Pamiętajmy o tym, że państwo jest silne rodziną. Kardynał Stefan Wyszyński w homilii w 1957 roku mówił: "Rodzina jest największą siłą Narodu i największą gwarantką bytu narodowego", a Ojciec Święty Jan Paweł II w czerwcu 1987 roku w Szczecinie rozpoczął swą homilię prostym stwierdzeniem "Rodzina Bogiem silna, kraj silny rodziną. Kiedy skończył się ustrój, z natury swej nieprzychylny rodzinie, wówczas Kościół służąc stale narodowi, wskazał na nią poprzez Kartę Praw Rodziny. Kartę tę w październiku 1983 roku przedłożyła Stolica Apostolska wszystkim ludziom, instytucjom i władzom zainteresowanym misją rodziny w świecie współczesnym. Jej celem jest przedstawienie wszystkim współczesnym chrześcijanom i niechrześcijanom podstawowych praw właściwych owej naturalnej i powszechnej społeczności, jaką jest rodzina. Mija 10 lat od wydania Karty. Czy realizowane są jej wskazania u nas, w Polsce? Tak, jak międzynarodowe akty praw człowieka, również w prawodawstwie polskim problemy rodziny widziane są poprzez prawa poszczególnych jej członków. Do tej pory konstytucja kojarzy się przede wszystkim ze słowem "państwo", słowo "rodzina" praktycznie nie istnieje. Trzeba walczyć o to, by w nowych zapisach ustawy zasadniczej rodzina była właściwie potraktowana.
UWAGA! SENIORZY I SAMOTNI Grupa Charytatywna ZAPRASZAMY WAS NA TRADYCYJNE, COROCZNE SPOTKANIE OPŁATKOWE, KTÓRE ORGANIZUJEMY W DNIU 15 STYCZNIA O GODZ 10.00 W SZKOLE PODSTAWOWEJ W OSOWIE Dni Skupienia w Laskowicach... WARTO SKORZYSTAĆ Stanisław Kibort Od kilku lat, korzystając z corocznych wyjazdów do Domu Misyjnego księży Werbistów w Laskowicach Pomorskich, tym opisem pragnę zachęcić do wyjazdu i wzięcia udziału w Dniach Skupienia. Istotą pobytu w Domu Misyjnym jest oderwanie się od codzienności i bez troski o organizację czasu w tych dniach - otrzymuje się skarb duchowych przeżyć, pod troskliwą opieką i przewodnictwem jednego z ojców Domu Misyjnego. Od dwóch lat czyni to ksiądz Kazimierz Tomaszewicz svd. Tam oczywistym się staje, że nasze życie jest wyjątkowym darem Boga i szczególną łaską. W codziennej gonitwie i trosce o sprawy doczesne, zaniedbujemy życie duchowe. Jestem dogłębnie przekonany, że tryb życia prowadzony nawet ściśle w duchu chrześcijańskim, wymaga dodatkowego wsparcia kapłańskiego, co uzyskuje się uczestnicząc w Dniach Skupienia. Udział w Dniach jest nieporównywalny z uczestnictwem w wielkopostnych rekolekcjach parafialnych, czy odbywanych w innych okolicznościach. Oderwanie się bowiem od codzienności na godzinę lub dwie i powrót do zwykłych zajęć nie utrwala doznanych przeżyć, które zacierają się zaraz na tle trosk powszedniego dnia. W Domu Misyjnym cały czas jest wypełniony przyjazną atmosferą i szczególnymi doznaniami duchowymi. Przebywanie z ludźmi utrudzonymi codziennością życia, w innym otoczeniu religijnym skupieniu sprawia, że przeżycia są trwałe i żywe w długim okresie czasu. Wszyscy uczestnicy Dni Skupienia nie wyobrażają sobie, aby nie powtarzać tych spotkań przynajmniej w roku. Bez powrotów do Domu Misyjnego księży Werbistów pozostaje wrażenie, jakby rok życia był stracony. Takie odczucie i ja wywiozłem stamtąd. Dlatego też zdecydowałem się podzielić z Wami swoimi przeżyciami, opisując krótko Dni Skupienia. Tam można i należy stawiać nurtujące pytania o drogę życia, jak rozwiązać niejedno zagadnienie, nie jeden problem - tam padną wyjaśnienia, porady i odpowiedzi. Istnieje możliwość dyskutowania otwartego w grupie zainteresowanych. Jest to niespotykane i niepraktykowane w naszym życiu. W naszym codziennym szamotaniu przeważają tematy zastępcze, które wypełniają niemal całe życie, a to co może podnieść jego wartość zwykle jest pomijane. Stąd płynie propozycja: warto skorzystać z ciągle organizowanych Dni Skupienia. Każda podjęta decyzja o skorzystaniu z nich, po pierwsze jest szczególnym darem Boga, po wtóre przyniesie bezsprzeczne zadowolenie i radość oraz chęć dzielenia się tym z innymi.
Potrzeba nieco odwagi. Jadą tam wszyscy: młodzież, starsi, emeryci i dzieci, ludzie różnych stanów i zawodów, atmosfera pobytu jest niezwykle miła, jest wiele serdeczności i przyjaźni. Sygnalizując o tym serdecznie zachęcam: warto skorzystać! Dom Misyjny Księży Werbistów organizuje spotkania dla zainteresowanych grup PRZYJACIÓŁ MISJI oraz dla grup TEMATYCZNYCH: lekarzy, młodzieży, emerytów, rolników itp. Grupa, dla której można zarezerwować zakwaterowanie i wyżywienie, nie może przekroczyć 100 osób. Przeważnie Dni Skupienia rozpoczynają się o godzinie 18.00 wyznaczonego dnia (najczęściej w piątek), a kończą o godzinie 14.00 zwykle w niedzielę. Jest to więc dwudniowy lub dłuższy pobyt w zorganizowanym skupieniu modlitewnym, z zapewnieniem wygodnego zakwaterowania i dobrego wyżywienia. W bieżącym roku koszt takiego pobytu wynosił 90000,- złotych za dobę. Dojazd dogodny z Oliwy pociągiem elektrycznym w kierunku Bydgoszczy. Czas przejazdu około dwóch godzin. Szczegóły o Dniach Skupienia można przeczytać w gablocie Programowego Zespołu Synodalnego, po lewej stronie przy głównym wejściu do kościoła. Programowy Zespół Synodalny może udzielić pomocy przy zorganiowaniu grupy zainteresowanych. Pokój temu domowi! WIZYTA DUSZPASTERSKA J.J. Przyjęcie kapłana z wizytą duszpasterską jest aktem publicznego wyznania wiary, a zarazem znakiem jedności i żywej więzi Kościoła domowego z Kościołem parafialnym, a tym samym diecezjalnym i powszechnym. "Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim".(łk 10,5-6) Papieżowi każdy biskup składa raz na pięć lat oficjalną wizytę i sprawozdanie z sytuacji Kościoła diecezjalnego. Biskup raz na pięć lat wizytuje każdą parafię w swojej diecezji. Kapłan natomiast raz w roku składa oficjalną wizytę w każdej rodzinie chrześcijańskiej, w domowym Kościele. Czyni to zazwyczaj w okresie Bożego i Narodzenia. Wizyta duszpasterska ma charakter małej liturgii sprawowanej w domowym sanktuarium. Dzień wizyty duszpasterskiej w rodzinie jest szczególnym przeżyciem. Im rodzina jest bardziej związana z Kościołem, im większy panuje w niej duch chrześcijański, im większa jest jej religijność, tym głębiej przeżywa spotkanie z oficjalnym sługą Kościoła.
PRZEBIEG WIZYTY DUSZPASTERSKIEJ W RODZINIE. Należy taką wizytę odpowiednio przygotować. Stół nakryty białym obrusem, na nim krzyż, świece. Wodę święconą i kropidło przyniosą ze sobą ministranci. Na stole można otworzyć księgę Pisma świętego. Wszyscy domownicy oczekują kapłana w odpowiednim stroju. Przed przybyciem kapłana możemy wspólnie pomodlić się słowami: Dziękujemy Ci, Chryste za to, że przysyłasz nam kapłana na znak Twej wśród nas obecności. Spraw, aby wraz z jego przybyciem zagościł w naszym domu Twój pokój, a błogosławieństwo Twoje niech spocznie na nas, domownikach. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen. Kapłan wchodząc pozdrawia domowników słowami: K. Pokój temu domowi W. I wszystkim w nim mieszkającym. K. Panie wysłuchaj modlitwy nasze. W. A wołanie nasze niech do Ciebie przyjdzie. Następują teraz: modlitwy o błogosławieństwo Boże dla całej rodziny, ucałowanie krzyża, pokropienie wodą śiwęconą, rozmowa duszpasterska. Na zakończenie wizyty kapłan składa życzenia dla rodziny. Po wizycie kapłana odmawiamy wspólnie następującą modlitwę: Dobry i miłosierny Boie, polecamy Twojej opiece nasz dom, rodzinę i wszystko, co posiadamy. Błogosław nam, strzeż od złego, chroń w niebezpieczeństwie, zachowaj od nieszczęścia, umacniaj naszą wiarę, a w smutku i cierpieniu daj ufną nadzieję. Spraw, abyśmy zawsze byli złączeni z Tobą. Amen. PROGRAM WIZYT DUSZPASTERSKICH A.D. 1993/1994 Ks. Wiesław Drodzy Parafianie! Cieszymy się na doroczne spotkanie z Wami podczas wizyty duszpasterskiej, zwanej kolędą. Prosimy pytać nas o sprawy dotyczące naszego życia parafialnego, o dalsze plany budowlane, o inicjatywy ożywiające naszą wspólnotę. My pragniemy wielu naszym parafianom osobiście podziękować za dotychczasowe zaangażowanie i okazywaną - naszym poczynaniom - życzliwość, za pracę w grupach synodalnych. Zwyczajowo z okazji kolędy parafianie składają ofiary. Pragniemy je przeznaczyć w tym roku na przygotowanie kaplicy pogrzebowej wiele osób o to się już dopominało. Możliwe także, że przygotujemy salkę audiowizualną z filmami religijnymi, zwłaszcza dla dzieci. Z góry Bóg zapłać za życzliwość. I jeszcze jedna sprawa. Pragniemy uporządkować naszą parafialną kartotekę. Ośmielamy się zaproponować Państwu załączony formularz i uprzejmie prosimy go wypełnić, a podczas kolędy dać księdzu. Będzie to dla nas znak, iż chcecie należeć do naszej wspólnoty parafialnej. Odnośnie samej kolędy - będziemy wdzięczni za Waszą obecność i wspólną modlitwę. Prosimy, by na stole był krzyż, Pismo święte oraz zeszyty katechetyczne dzieci i młodzieży.
Odwiedzać będziemy w godzinach od 17 do 21 w dni powszednie, a w niedziele od godziny 14. A oto kalendarz wizyt duszpasterskich w Waszych domach: 26.12-niedziela - ul. Wenus, Planetarna. Saturna, Merkurego... 27.12-poniedz - ulice Nowy Świat (okolice przesypowni i za torami), ulica Letniskowa 28.12-wtorek - ul. Barniewicka 101 i do końca, ul. Pegaza 29.12-środa - ul.barniewicka strona nieparzysta 1-89 30.12-czwartek - ul. Kielnieńska strona nieparzysta 1.1 -Nowy Rok - ul.kielnieńska strona parzysta 02.01 -niedziela - ul. Juraty, ul. Komandorska strona parzysta 03.01-poniedz - ul. Komandorska strona nieparzysta i ul. Sopocka 04.01-wtorek - ul. Barniewicka strona parzysta. Willowa i Parterowa 05.01-środa - ulice Cumowników, Zatokowa i Okrętowa 06.01- czwartek - ul. Minerwy. p.p.mendek,dziecielscy i wybudowania 07.01-piątek - Owczarnia, Gołębiewo, Spacerowa i ul. Sołdka nieparzyste 08.01-sobota - ul. Sołdka strona parzysta i ul. Nawigatorów 09.01-niedziela - Biwakowa (obie strony) z ulicami przylegającymi 10.01-poniedz - Balcerskiego strona nieparzysta 11.01-wtorek - ulice Zaruskiego i Teligi 12.01-środa - ul. Balcerskiego strona parzyta i ul. Kwiatkowskiego 13.01-czwartek - ul. Niedziałkowskiego 14.01-piątek - ul. Wendy strona nieparzysta 15.01-sobota - ul. Ul. Wendy strona parzysta i ul. Gryfa Pomorskiego 16.01-niedziela - ul. ul. Korsarzy i Siedleckiego 2 i 6 17.01-poniedz - ulice Szalupowa i Parkingowa 18.01-wtorek - ul. Smugowa 19.01-środa - ul. Koziorożca (Osiedle Akademickie) 20.01-czwartek - ul. Kasjopei 21.01-piątek - ulice Galaktyczna, Herkulesa, Feniksa i Bliźniąt 22.01-sobota - ulice Bereniki, Syriusza, Wegi 23.01-niedziela - ulice Trapowa, Szafera i Osiedle Gdyńskie (Jelenia, Łosiowa i Sarnia) 24.01-poniedz - ul. Perseusza Życzymy, by Boże Dziecię Was pobłogosławiło w Święta i w Nowym Roku Pańskim 1994 Wasi duszpasterze
Ciekawa wypowiedź z prasy Rozmowa z rektorem seminarium duchownego w Wurzburgu (fragment) SŁOWO z dnia 15 grudnia br. W Polsce przeżywamy okres krytyki Kościoła. Wiemy, że również w Niemczech, na zachodzie, istnieje taka tendencja. Jak ksiądz to ocenia? Jak można to wytłumaczyć? - Krytyka ta ma wiele przyczyn. Z jednej strony ludzie, również u nas, stali się bardziej krytyczni wobec ludzkich braków w Kościele, u księży. I to wypowiadają. Wielu cierpi z tego powodu i z takich urazów wynika nieraz gwałtowna krytyka. To będzie zawsze w Kościele. Trzeba pamiętać: Ecclesiae semper reformanda. Postrzegam jednak, zwłaszcza w ostatnich latach, wzrastającą inną formę krytyki, również w niektórych mass mediach i publicznej działalności, gdzie ma się wrażenie, iż prowadzi się tu pewną formę wojny zastępczej. Mianowicie, rozumie się Kościół jako opiekuna wartości podstawowych, przykładowo w dyskusji o aborcji. Z zaciekłością była tu prowadzona niejako wojna z Kościołem. Graniczyło to czasem ze zniesławieniem i oszczerstwami, ponieważ Kościół czynił się obrońcą dziecka nie narodzonego. Miało się wrażenie, że krytyka Kościoła nie jest kierowana na jakiekolwiek błędy czy słabości człowieka, lecz chce się Kościół totalnie osłabić, zwłaszcza w atakach na Papieża jako przedstawiciela Kościoła. Widzi się Kościół jako strażnika wartości i tajemnic, które się chce usunąć, bo one stoją na drodze nieograniczonego indywidualizmu i hedonizmu. Trzeba rozróżnić tu dwa sposoby krytyki. Jeden - powiedziałbym -jest usprawiedliwiony, jeśli pochodzi z miłości i troski o Kościół, ale drugi jest niebezpieczny i tu potrzeba daru rozróżniania intencji, aby reagować we właściwy sposób. Myślę, że podobne tendencje przychodzą do was, do Polski. Z troską i zainteresowaniem słuchałem, jak krótko po przełomie podnosiły się głosy, że Kościół ma za duży wpływ na życie publiczne. W istocie atakuje się sam Kościół, bo chroni on takie wartości i przekonania, które pewnym ludziom nie odpowiadają.
10-ta Encyklika Pontyfikatu... Blask prawdy jaśnieje w dziełach Stwórcy J.J. Doniosłe problemy wiary i tycia moralnego Papież porusza w nowej, dziesiątej encyklice Pontyfikatu: Veritatis splendor, ogłoszonej 5 października br. Encyklikę tę Papież kieruje bezpośrednio do wszystkich biskupów kościoła katolickiego. Jak wiemy, Papież i wszyscy biskupi stanowią Kościół Nauczający czyli Magisterium Kościoła katolickiego. Czytając tę encyklikę bez specjalnego, teologicznego przygotowania przeciętny katolik niewiele zrozumie, a niektóre rozdziały są dla niego całkowicie niezrozumiałe. Dlatego poszukiwaliśmy komentarzy, objaśniających tę encyklikę w sposób jak najbardziej przystępny. Doszliśmy do wniosku, że wybrany tekst z zapisu taśmowego katolickiej audycji radiowej "Z życia Kościoła " z dnia 12 grudnia br. jest nie tylko zrozumiały i ciekawy, lecz także pouczający. Pragniemy również zwrócić naszym czytelnikom uwagę na fakt, że publikacje na temat tej encykliki w prasie niekatolickiej są na ogół bardzo tendencyjne. To jest list papieski. Wypowiedź szczególnie uroczysta, ważna. Encyklika stanowi taki list, który charakterem swoim daje znać wiernym, że wypowiedź sam jej autor uważa za szczególnie ważną, szczególnie wartą przemyślenia i wprowadzenia w życie. Zaczyna się od słów : Veritatis splendor... co oznacza Blask prawdy... Początek każdej encykliki jest tak dobierany, aby stanowił jej tytuł. Przedstawia podstawowe zasady doktryny moralnej Kościoła w świetle istniejących zagrożeń. Zagrożeń nie tylko ze strony świata zewnętrznego wobec Kościoła, ale także ze strony pewnych koncepcji teologicznych, które przejmując zanadto wiele z ducha tego świata, mogą wprowadzić "konia trojańskiego" do Kościoła. To znaczy, że mogą wprowadzić elementy myślenia niechrześcijańskiego pod tytułem myślenia chrześcijańskiego. Kilkakrotnie pojawia się w tej encyklice takie słowo: rozeznanie. Papież chce dokonać rozeznania w tych teoriach wskazując, co w świetle doktryny Kościoła jest z nią zgodne, a co jest jej gruntownie obce. To jest bardzo trudne rozeznanie, ponieważ pomiędzy tym co chrześcijańskie, a tym co ludzkie nie ma takiej ostrej cezury. Jesteśmy przekonani, wierzymy, ze chrześcijaństwo najpełniej wyraża to, co najgłębiej ludzkie. Na Soborze Watykańskim II jedno z takich bardziej popularnych powiedzeń mówiło, że bez Chrystusa nie można zrozumieć człowieka. Z kolei nie można zapomnieć, że człowiek po grzechu pierworodnym został jakby trochę skażony i zwichnięty nie tylko w swoim działaniu, ale także w swoim myśleniu. Wobec tego nawet sama deklaracja, że coś jest zgodne z Ewangelią nie wystarcza jako gwarancja tej rzeczywistej z nią zgodności. Dlatego Papież uważa za stosowne nie tylko wyrazić opinie krytyczne wobec niektórych koncepcji teologicznych, jakie się dzisiaj pojawiają, ale przedstawić, w zarysie oczywiście, ale jednak w całości - doktrynę moralną Kościoła, aby na tym tle pokazać, co w tych teoriach konkretnych jest cenne, a co jest godne korekty. Jest rzeczą znamienną, że żadna z tych teorii nie zostaje po prostu potępiona. Nie wspomina się żadnego nazwiska. Bo tu nie chodzi o potępienie konkretnego człowieka. Chodzi natomiast o to,
żeby właściwie dokonać rozeznania, żeby odnaleźć, wysupłać, wydobyć z tych różnych współczesnych koncepcji i pomysłów teologicznych to, co jest cenne i chrześcijańskie i jednocześnie zidentyfikować to, co jest temu chrześcijaństwu obce. Istnieje zjawisko relatywizmu. Są to próby zakwestionowania, czy też podważania naszych norm moralnych opartych na prawdzie, którą człowiek jest zdolny dostrzec, poznać i nią się w życiu kierować. Zaczyna być tak, jakby się dało właściwie wszystko usprawiedliwić. Zaczyna powstawać taka sytuacja, że traci na znaczeniu etyka czy teologia moralna, które to nauki pragną i starają się dociec co dla człowieka jest rzeczywiście dobre, jak powinien postępować i stąd wyprowadza pewne normy. Dzieje się zupełnie odwrotnie. Pewne fakty i pewne zachowania w świecie jak gdyby zgłaszają określone zadania czy zapotrzebowania pod adresem teologów czy etyków: "Teraz coś zróbcie, żeby wszystko było w porządku". Na to Papież i na to Kościół nie może sobie pozwolić. I dlatego w sytuacji rodzącego się takiego relatywizmu i takiej gotowości usprawiedliwiania wszystkich zachowań - musi się przypomnieć tę doktrynę Kościoła. W pewnym sensie z konieczności i od samego początku wywołuje to w świecie protest i jest to zrozumiale. Jest tyle podzielonych opinii, tyle kontrowersji wokół encykliki. Zbudziła ona duże zainteresowanie zapewne dlatego, że dotyczy moralności. To jest taka dziedzina, która wszystkich obchodzi i zawsze jest ważna. Ale także dlatego, że wyczuwa się jakąś niezwykłą powagę tej wypowiedzi. I w sytuacji, w której się Kościół i świat znalazł jest to sprawa nie tylko Kościoła. W sytuacji, w której wszystko się rozmywa jesteśmy jak na ruchomych skałach. Nie ma żadnego punktu oparcia, człowiek zaczyna czuć, że ta wolność, tak wychwalana wpadła we własną pułapkę. Chcąc się uwolnić od wszystkiego człowiek uwalnia się od jakiejkolwiek zobowiązującej go prawdy. W ten sposób człowiek znalazł się w jeszcze większym zagrożeniu, w poczuciu braku zadomowienia, rozumienia swego bytu i kierunku swojego rozwoju. Nie przypadkiem ostatni rozdział jest zatytułowany: By Nie Zniweczyć Chrystusowego Krzyża" (l Kor 1,17). Otóż chrześcijańska teoria wolności, chrześcijańska koncepcja człowieka w ogóle, jest koncepcją pokazującą konieczność przełomu w człowieku. Chrystus jest znakiem, któremu sprzeciwiać się będą. Święty Paweł przywołuje Tymoteusza w drugim liście: "Głoś naukę, w porę i nie w porę, wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz. Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań - ponieważ ich uszy świerzbią - będą sobie mnożyli nauczycieli" (2 Tm 4,2-3). Otóż to napomnienie Papież bierze bardzo do siebie i bierze także do innych biskupów. Trzeba nauczać w porę i nie w porę będąc świadomym tego, że może nadejść czas, że zdrowej nie ścierpią i że ta nauka musi budzić pewien protest, pewien opór. Który trzeba jak gdyby zmierzyć z tą całą wielką prawdą, jaką się przez całą encyklikę daje wyczytać, aby człowiek urósł do tej wolności, także poprzez krzyż, także przez przełamanie słabości w sobie, która mirażami zwodzi człowieka prowadząc koniec końców do jego zniewolenia.
ZMIANA W ROZKŁADZIE MSZY ŚWIĘTYCH W związku z wizytami duszpasterskimi w dni powszednie Msze święte odprawiane będą o godzinie l6.00. Rozkład Mszy świętych w niedziele i święta nie ulega zmianie. JAKIE SĄ POTRZEBY PODOPIECZNYCH ZESPOŁU CHARYTATYWNEGO? Jeśli ktoś z parafian może przekazać: 1. Buty i spodnie dla dzieci i dla dorosłych, 2. Wózek dziecięcy. 3. Bieliznę pościelową, ręczniki, 4. Grzejnik elektryczny, lustro, 5. Koce, kołdry, 6. Telewizor 2x, 7. Garnitur męski 170 /90-93/108, 8. Odkurzacz, proszony jest o kontakt telefoniczny z Grupą Charytatywną: telefony 527-035, 527-144, 527-143