Przyjąć Pana Boże Narodzenie 2013 Lectio Divina czytanie i rozważanie Słowa Bożego Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego. (Ewangelia Św. Jana 1,12) Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, grudzień 2013/ styczeń 2014 Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl
Rysunek tygodnia: Opracowanie: Korekta: Rysunek: Asysta: Jolanta Prokopiuk, Dariusz Trocha, Małgorzata Trocha, Alek Chojnacki, Wojciech Doliński, Monika Zimecka Jerzy Prokopiuk Marta Stańco ks. Wojciech Jaśkiewicz Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty On Jest, Domowego Kościoła Ruchu Światło Życie
Lectio divina metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. 1. Miejsce idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. 2. Czas przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. 3. Pozycja w czasie modlitwy godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na kilka części: 1. Czytanie (lectio), 2. Medytację (meditatio), 3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio). 4. Działanie (actio) Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Lectio Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.
Meditatio Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi, objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują. Oratio Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów (contemplatio). Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28) W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy. Actio Pytaj siebie: Co mam zrobić?. Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba: "Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 23-24). Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia, zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi. Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do podejmowania zmian. Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w Twojej własnej historii życia.
29.12.2013, niedziela PRZYJĄĆ PANA TO WEJŚĆ DO ŚWIĘTEJ RODZINY Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia Św. Mateusza 2,13-15.19-23 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: W tegoroczną niedzielę Świętej Rodziny ewangelia eksponuje postać św. Józefa jako ojca. Przez osobę ziemskiego opiekuna Jezusa możemy zobaczyć jaką rolę spełnia w rodzinie ojciec według Bożego zamysłu. Oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu Chociaż to Maryja jest szczególnie wybrana i jako Niepokalana jest najbliżej Boga, Bóg zwraca się do Józefa w sprawach związanych z bezpieczeństwem i losem rodziny. Ojciec rodziny jest tym, na którym ciąży szczególna odpowiedzialność za rozeznawanie (w łączności z żoną) woli Bożej wobec małżeństwa i rodziny. Czy jako mąż i ojciec masz relację z Bogiem Ojcem i rozmawiasz z nim na modlitwie o sprawach twojej rodziny? Czy jako żona wspierasz swojego męża w odkrywaniu jego relacji z Bogiem? On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu. Józef podejmuje konkretne działanie w odpowiedzi na Słowo Boga, w trosce o swoją rodzinę. Czy jako ojciec i mąż jesteś posłuszny Bogu Ojcu? Czy w życiu waszego małżeństwa, rodziny jest uległość i posłuszeństwo odczytanej przez was woli Bożej, nawet jeżeli wiąże się to dla was z ryzykiem podjęcia istotnych zmian? Bóg wie, że rodziny w których żyjemy i te, z których wyszliśmy nie są doskonałe. Wie, że doświadczyliśmy wielu zranień w wyniku grzechu naszego i naszych bliskich. Dlatego Jezus zaprasza nas do swojej rodziny. Oddał nam Maryję za matkę, oddaje także Józefa, który dzięki tajemnicy obcowania świętych jest tym, który wstawia się za rodzinami. Spróbuj przyjąć ten dar, kontempluj postawę Maryi i Józefa, naśladuj, proś ich o wstawiennictwo. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar Świętej Rodziny, za to że mogę wejść w jej życie. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
23.12.2013, poniedziałek PRZYJĄĆ PANA TO TO MIEĆ PEWNOŚĆ ZWYCIĘSTWA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: 1 List Św. Jana 2,12-17 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Kilka dni temu przeżywaliśmy Boże Narodzenie. Jeśli te święta były dla nas czymś więcej niż tylko tradycją to doświadczyliśmy niezwykłej bliskości Boga, doświadczyliśmy Jego narodzenia w naszych sercach, w naszym życiu. A więc możemy się poczuć tak, jak ci ojcowie i dzieci, do których dzisiaj pisze Św. Jan: Piszę do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku. Św. Jan pisze także, że dostąpiliśmy odpuszczenia grzechów, że zwyciężyliśmy Złego i że jesteśmy mocni. To bardzo ważne, aby mieć tę świadomość, że Bóg Emmanuel, Zmartwychwstały Chrystus, Bóg, który stał się człowiekiem daje nam moc i zapewnia nasze zwycięstwo nad grzechem i nad Złym. Byłoby dobrze, gdybyśmy umieli żyć tą świadomością, teraz w okresie Bożego Narodzenia i w każdym czasie. Ta pewność zwycięstwa pomaga uwolnić się od miłości tego świata i od jego pożądliwości a skierować swoje myśli i aspiracje ku wieczności: Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie spraw, aby moja wola stawała się coraz bardziej Twoją wolą, aby moje myślenie nie było myśleniem świata ale Twoim myśleniem. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
31.12.2013, wtorek PRZYJĄĆ PANA TO BYĆ GOTOWYM NA PRZYJĘCIE JEGO SŁOWA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia Św. Jana 1, 1-18 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Taki jest początek dzisiejszego czytania i Ewangelii wg Św. Jana, który mówi nam o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym, w którego wierzymy tak jak to wyznajemy: i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Słowo od Boga zstępuje na ziemię i wciela się w człowieka aby pokazać nam drogę do Ojca. A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności " (Mi 5, 1). Tak zapowiada nadejście wcielonego Słowa prorok Micheasz. I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej (Iz 11, 1-2). Łaskawy jest Bóg, który ustami proroka zapowiada nam Nadzieję Zbawienia. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą (Mk 13, 25-26). Syn Boży siedzi po prawicy Ojca ale powróci. Żyjmy według Jego Słowa abyśmy zostali zaliczeni do grona sprawiedliwych gdy ponownie przyjdzie. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu pragnę być Twoim wybranym. Prowadź mnie abym się nie błąkał.. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
01.01.2014, środa PRZYJĄĆ PANA TO NIEUSTANNIE W SERCU ROZWAŻAĆ JEGO SŁOWA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia Św. Łukasza 2, 16-21 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Nie uczonym w piśmie, nie faryzeuszom, lecz prostym pasterzom trzymającym w nocy straż nad swą trzodą ukazał się anioł Pański, oni zaś bez deliberowania przyszli i dali świadectwo. Opowiedzieli Maryi co ich spotkało i przekazali usłyszane słowa o Jej Synu. Wracając wielbili i wysławiali Boga. Zachwycali się Bożym dziełem. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. Zachwycająca jest postawa pasterzy ale przede wszystkim Maryi. Czyż nie mogłaby po ludzku jako matka, chwalić się swym dzieckiem a w tej sytuacji dzieckiem Boga poczętym z Ducha Świętego. Oto ja, zobaczcie jaka jestem wielka, urodziłam Zbawiciela. Maryja wybrała skromność, pokorę, cichość. To przykład medytacji nad Słowem Bożym. Maryja rozważała słowa przekazane przez Boga, pasterzom. Jakże ważna to wskazówka dla nas, uznających się za wierzących. W obliczu naszych sukcesów, zwycięstw, wyczynów, osiągnięć, czy potrafię zachować skromność, pokorę a w sercu dziękować za wszystko Bogu. Czy umiem poskromić pychę? Cóż możemy zdobyć, co nie należy do Niego? Czy w dzisiejszym pędzącym świecie, w pośpiechu nie zagubiłem, nie zagubiliśmy, daru dostrzegania Bożych dzieł, zachwycania się nimi? One nas otaczają. Kiedy ostatnio zachwycaliśmy się, tak bez specjalnego powodu, tylko dlatego że są, naszymi bliskimi, rodziną, sąsiadami, tym co nas otacza, przyrodą? Tym co mamy? Czy nie jest tak, że otrzymaliśmy więcej niż się spodziewaliśmy? Czy nie bliżej mi do narzekania, wybrzydzania, pouczania? Żyjemy w Bożym świecie i co najmniej to jedno się Bogu od nas należy, nasz zachwyt! Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dziękuję Boże za ten cudowny świat jaki mnie otacza, a którym jest mi dane jeszcze żyć. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
2.01.09.2014, czwartek PRZYJĄĆ PANA TO ODKRYĆ I PRZYJĄĆ SAMEGO SIEBIE Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Ewangelia Św. Jana 1, 19-28 Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Pytanie Żydów pod adresem Jana Chrzciciela: Kto ty jesteś? lub Co mówisz sam o sobie?, to pytania również szalenie ważne i dla nas. Są to pytania o naszą tożsamość i misję, którą otrzymaliśmy od Boga żywego już wtedy, gdy zostaliśmy powołani do życia. Jan Chrzciciel odpowiada Żydom słowami proroka Izajasza: Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską. Jan ma głęboką świadomość, że Bóg żywy pragnie się nim posłużyć, aby objawić Izraelowi długo oczekiwanego Mesjasza. Jan ma świadomość, że jest tylko głosem wydającym dźwięki, ale słowo, które dotyka i przemienia słuchaczy, nie pochodzi od niego. Drugim ważnym pytaniem jest pytanie, skąd Jan się dowiedział kim jest i jaka jest jego misja? Otóż Bóg wyprowadził Jana na kilkanaście lat na pustynię. Tam spotkał nie tylko żywego Boga, ale i siebie samego swoje słabości i zalety, swoje lęki i radości. Odkrył kim jest i jaka jest jego misja. Tam nauczył się odróżniania i słuchania głosu Bożego w swoim sercu. To kim jestem i tego, jaka jest moja misja, dowiem się także na swojej własnej pustyni. Tą moją pustynia będzie czas oddany Jezusowi na modlitwie ze Słowem Bożym. To czas zarezerwowany na rekolekcje i wyciszenie, aby usłyszeć Boga mówiącego do Twojego serca. Człowiek, który nie wie kim jest, będzie stawiał się na miejscu Boga. Będzie próbował być tak jak Bóg, co niestety zwykle kończy się dla człowieka tragicznie. Człowiek, który nie wie kim jest, będzie niszczył także innych. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę Cię o Ducha Świętego. Objaw mi kim jestem i jaka jest moja misja życiowa. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
3.01.09.2014, piątek (Najświętszego imienia Jezus) PRZYJĄĆ PANA TO PRZYJĄĆ W DUCHA ŚWIĘTEGO Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Ewangelia Św. Jana 1, 29-34 Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Jan Chrzciciel zapowiadał przyjście Mesjasza. On rozpoznał zapowiadanego Mesjasza pośród swojego ludu. Jan Apostoł pisze w jaki sposób się to dokonało. Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym. Starzec Symeon rozpoznaje zapowiadanego Mesjasza w niemowlaku przyniesionym do świątyni. Łukasz ewangelista pisze ważne słowa dotyczące Symeona. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. (Łk 2, 25-27a) Zatem można powiedzieć, i jest to ważna wskazówka też dla nas, że nie rozpoznamy Mesjasza w naszym życiu codziennym, gdy nie będziemy mieć Ducha Świętego, nie będziemy napełniać się Duchem Świętym każdego dnia. Albo inaczej: bez Ducha Świętego będziemy ślepi i głusi na obecność i działanie Boga w naszym życiu. Jan Chrzciciel przygotowywał się do bycia prorokiem przez trzydzieści lat swojego życia, w tym co najmniej piętnaście lat przeżył na pustyni. Przebywanie w obecności Bożej, trud, post i modlitwy pozwoliły mu poznać samego siebie, słuchać i usłyszeć głos Boży w swoim sercu. Nade wszystko rozróżniać głos Boży od swoich pragnień i podszeptów szatana. Misja Jana Chrzciciela trwała niecały rok, a przygotowania do niej - 30 lat. Również nasze przygotowania do trudnych i ważnych misji, także osobistego powołania, powinny trwać odpowiednią ilość czasu. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę Cię o Ducha Świętego oraz o rozpoznanie i realizowanie misji swojego życia. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
4.01.2014, sobota PRZYJĄĆ PANA TO PRZYJĄĆ POSTAWĘ SZUKANIA I OTWARTOŚCI Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Ewangelia Św. Jana 1, 35-42 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Misja Jana Chrzciciela związana była z zapowiadanym Mesjaszem i wszystko, co robił Jan prowadziło do tego, aby tą misję zrealizować. Jan nauczył swoich uczniów otwartości na Mesjasza, nawet wtedy, jeśliby uczniowie mieli jego Jana opuścić i pójść za Mesjaszem. Jan Chrzciciel nie uzależniał od siebie. Tak prowadził swoich uczniów, aby szukali woli Bożej w swoim życiu. Pierwsze pytanie, które usłyszeli od Jezusa to pytanie: Czego szukacie? Gdy człowiek szuka, oznacza to, że otwarty jest na zmiany, ciekawy jest życia, dąży do czegoś nowego. Łukasz ewangelista pisze: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą (Łk 11, 9-10) Jaką odpowiedź dali uczniowie? Nauczycielu, gdzie mieszkasz? Jezus im odpowiedział: Chodźcie, a zobaczycie. Jezus nie zaczął im opowiadać jak mieszka i gdzie mieszka, a powiedział chodźcie i sami to zobaczcie, sami osobiście się przekonajcie, patrzcie i dotykajcie. Odpowiedź uczniów również była bardzo ważna. Po domu bowiem możemy się dowiedzieć kim jest jego właściciel, co jest dla ciebie ważne. Dom ukazuje upodobania domownika, pewien gust, a nawet pewną hierarchię wartości. To spotkanie dla uczniów było tak ważne, że zapamiętali nawet godzinę spotkania, a Andrzej zaprowadził do Jezusa także swojego brata Szymona. Tak również mamy czynić i my przyprowadzać ludzi do Jezusa, a co On dla nich uczyni i do czego ich zaprosi - nie nasza to sprawa. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję, że mogę się z Tob spotykać. Dziękuję, że odpowiadasz na moje pragnienia serca. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
Aneks: CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH TYGODNIA (wg Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Wydawnictwo Pallotinum 2003) 29. 12. 2013, niedziela Ewangelia Św. Mateusza 2,13-15.19-23 Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić. On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego. A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się anioł Pański we śnie i rzekł: Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie Dziecięcia. On więc wstał, wziął Dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaus w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w stronę Galilei. Przybył do miasta, zwanego Nazaret, i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: Nazwany będzie Nazarejczykiem. 30. 12. 2013, poniedziałek 1 List Św. Jana 2,12-17 Piszę do was, dzieci, że dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię. Piszę do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku. Piszę do was, młodzi, że zwyciężyliście Złego. Napisałem do was, dzieci, że znacie Ojca, napisałem do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku, napisałem do was, młodzi,
że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was, i zwyciężyliście Złego. Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia nie pochodzi od Ojca, lecz od świata. Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki. 31. 12. 2013, wtorek Ewangelia Św. Jana 1, 1-18 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości. Była Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał.
Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie. Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył. 1. 1. 2014, środa Ewangelia Św. Łukasza 2, 16-21 Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane. Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.
2. 1. 2014, czwartek Ewangelia Św. Jana 1, 19-28 Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: Kto ty jesteś? On wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: Ja nie jestem Mesjaszem. Zapytali go: Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem? Odrzekł: Nie jestem. Czy ty jesteś prorokiem? Odparł: Nie! Powiedzieli mu więc: Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie? Odpowiedział: Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem? Jan im tak odpowiedział: Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.
3. 1. 2014, piątek - Ewangelia Św. Jana 1, 29-34 Nazajutrz Jan zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: «Po mnie przyjdzie mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi». Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: «Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym». Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym. 4. 1. 2014, sobota Ewangelia Św. Jana 1, 35-42 Jan Chrzciciel stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: Oto Baranek Boży. Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: Czego szukacie? Oni powiedzieli do Niego: Rabbi! (to znaczy: Nauczycielu), gdzie mieszkasz? Odpowiedział im: Chodźcie, a zobaczycie. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: Znaleźliśmy Mesjasza (to znaczy: Chrystusa). I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas (to znaczy: Piotr).