W niedzielę 23 października 2011 r. parafia w Babicy obchodziła jubileusz 40-lecia swego istnienia. Uroczystość zgromadziła parafian oraz mieszkańców okolicznych miejscowości. Obecnością swoją zaszczycili: ksiądz biskup Kazimierz Górny Ordynariusz Diecezji Rzeszowskiej, ksiądz infułat Stanisław Mac, ksiądz kanonik Antoni Domino założyciel parafii oraz 30 księży na czele z dziekanem dekanatu czudeckiego księdzem Antonim Kocołem. Przybyli także: starosta rzeszowski Józef Jodłowski, starosta strzyżowski Robert Godek, radni powiatu strzyżowskiego, z przewodniczącym rady powiatu w Strzyżowie, rodakiem babickim Markiem Jurzystą, Jacek Boho sekretarz powiatu, wójt gminy Czudec Stanisław Gierlak, przewodniczący rady gminy w Czudcu Jan Oliwa, Marta Proksa Dyrektor Zespołu Szkół w Czudcu, delegacja mieszkańców i pracowników Domu Pomocy Społecznej w Babicy na czele z dyrektor Marią Mańko, uczniowie i grono pedagogiczne Zespołu Szkół im. Jana Pawła II w Babicy z dyrektor Bożeną Piórek oraz pełniącym obowiązki dyrektora Dariuszem Wilkiem. Ponadto w uroczystości wzięli także udział członkowie Rady Parafialnej, Rady Sołeckiej oraz jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej w Babicy, a także poczet sztandarowy babickiej szkoły podstawowej. Przed rozpoczęciem koncelebrowanej mszy świętej wierni obejrzeli montaż słowno muzyczny przygotowany przez ubraną w liturgiczne kapy w kolorach watykańsko papieskich młodzież z Zespołu Szkół im. Jana Pawła II w Babicy. O oprawę muzyczną podczas jubileuszowej mszy świętej zatroszczyła się działająca przy Ośrodku Kultury w Niebylcu orkiestra dęta pod dyrekcją kapelmistrza Janusza Raka. Uroczystą eucharystię dziękczynną za wszystkie otrzymane łaski w ciągu 40 lat sprawował ksiądz biskup Kazimierz Górny Ordynariusz Diecezji Rzeszowskiej przy udziale dziekana dekanatu czudeckiego księdza Antoniego Kocoła, księdza infułata Stanisława Maca, proboszcza parafii w Babicy Józefa Trzeciaka oraz założyciela parafii ks. Antoniego Domino. Okolicznościową homilię wygłosił ksiądz infułat Stanisław Mac. W homilii mówił o znaczeniu wiary i świątyni dla wiernych, o wielkiej roli symboli religijnych, które nie mogą być przedmiotem bieżącej walki politycznej i o aktualnych problemach społecznych. Krótkie wystąpienie o początkach parafii przedstawił także ks. Antoni Domino, a na zakończenie mszy świętej biskup rzeszowski również skierował do obecnych przesłanie z gratulacjami za wiele pięknych dzieł, dokonujących się w parafii, w tym misteria męki pańskiej przygotowywane przez babicką młodzież pod kierownictwem jej proboszcza ks. Józefa Trzeciaka. Podczas uroczystości Zofia Przybyło jako przedstawiciel wspólnoty parafialnej przedstawiła zarys historii parafii, który prezentujemy. Czcigodny Księże Biskupie - Pasterzu Kościoła Rzeszowskiego wraz z Kapłanami, Szanowni Parafianie! Chcę przedstawić krótko historię parafii i jej dzień dzisiejszy. "Rozważam odległe czasy, wspominam minione lata. Nocą rozmyślam w sercu i roztrząsam w duchu" (Ps. 77;7-8)
Niech będzie Bóg błogosławiony za to, że możemy dzisiaj obchodzić jubileusz naszej parafii - parafii, która wpisała się w historię wsi, bowiem do tej pory a wzmianki sięgają już XIV w. kościoła w Babicy nie było, jak podaje p. Zdzisław Domino na podst. dostępnych mu źródeł. Była to miejscowość leżąca na szlaku handlowym, z linią kolejową od przeszło stu lat, uchodząca za stosunkowo zamożną, nękana jednak najazdami Tatarów, wojnami, pożarami, epidemiami, przechodziła lepsze i gorsze czasy. Po I wojnie światowej wieś stała się letniskową, mieszkańcy należeli do Kasy Stefczyka, powstał dom ludowy, wydawana była gazetka, działało kółko teatralne. Wielu emigrowało za wodę. Stąd wywodzili się księża, posłowie, wysocy rangą wojskowi, profesorowie szkół wyższych, osoby na odpowiedzialnych stanowiskach w instytucjach państwowych. Jednak z dawien dawna Czudec stanowił centrum życia religijnego. Do parafii czudeckiej należały liczne wioski przyległe, wśród nich Babica, Wyżne, Zaborów, Nowa Wieś i inne. Podążali więc wierni na Msze św. i nabożeństwa niejednokrotnie w skwarze, w deszczu, w mrozie po kilka kilometrów, by spełnić swój chrześcijański obowiązek i oddać cześć swemu Stwórcy. Początkowo chodzili do drewnianego kościoła Św. Marcina, później Św. Zofii, a od XVIII w. do istniejącego obecnie sanktuarium Maryjnego pod wezwaniem Św. Trójcy. Myśl o powstaniu kościółka czy kaplicy dojazdowej w Babicy rodziła się jeszcze przed I wojną światową. Po październiku 1956 r. rozpoczęto starania o wybudowanie kościoła, na który nie uzyskano jednak pozwolenia. W 1959 r. z inicjatywy rodziny ks. prałata Jana Maca ówczesnego proboszcza parafii na Grzegórzkach w Krakowie, a pochodzącego z Babicy wzniesiono bez pozwolenia, przy znaczącym udziale mieszkańców, zręby kaplicy po dach na ofiarowanej przez p. Franciszka Urbana działce. Niestety decyzje władz komunistycznych oraz szykany właściciela działki unicestwiły zamysł dokończenia budowy. Rozebrano mury, równowartość wpłaconych składek zwrócono ofiarodawcom ze środków uzyskanych z urządzanych imprez, zaś część pieniędzy oraz materiałów przeznaczono na rzecz budującej się wówczas nowej szkoły. Istnienie obecnej parafii zawdzięczamy rodzinie Dominów: małżeństwu śp. Gabriela i Marianny Domino wraz z ich synami, księżmi Antonim i śp. Bronisławem, którzy pod koniec lat 60. podjęli inicjatywę budowy kościoła na swojej ojcowiźnie. Wiosną 1969 r. ksiądz Antoni Domino przedstawił przemyskiemu biskupowi zamiar budowy kościoła w Babicy, który pomysł ten zaakceptował, ale władze państwowe nie wydały pozwolenia. Znajomy ks. Antoniego inż. Bronisław Wrona wywodzący się z Babicy zaprojektował więc budynek jako gospodarczy przechowalnia owoców i zboża, z myślą o przeznaczeniu go po niewielkich przeróbkach - na cele sakralne. Plan zatwierdzono jesienią 1969 r., budowa została rozpoczęta 20 czerwca 1970 r., a pierwsza msza święta została odprawiona w nowo wzniesionej kaplicy już 29 VI 1971 r. przez ks. Antoniego Domino. Wieżę na kościół ufundowali parafianie z Lutoryża. Wieża ta później została przeniesiona na kaplicę cmentarną. Poświęcenia nowo wybudowanej świątyni dokonał ks. bp Ignacy Tokarczuk 27 VIII 1971 r. i nadał mu tytuł św. Antoniego, ogłaszając jednocześnie, że będzie to kościół
parafialny. 7 IX tegoż roku bp ustanowił wydzieloną z parafii Czudec ekspozyturę, mianując duszpasterzem ks. A. Domino i powierzając mu pełne duszpasterstwo, ku radości mieszkańców Babicy. W skład parafii Babica wszedł wtedy również przysiółek Wyżnego Przylasek oraz część Kosiny przynależna administracyjnie do Wyżnego ze względu na odległość dzielącą tych mieszkańców od kościoła w Babicy. Wraz z budową świątyni zostały wzniesione dwa budynki plebania i punkt katechetyczny. Kaplica powstała w czasie szalejącego komunizmu, którego założeniem było kształtowanie materialistycznego poglądu na świat, a wszelkie przejawy działania i inicjatywy zmierzające do pogłębiania życia z Bogiem były surowo tępione. Stąd też rodzina Dominów wraz z ks. Antonim przeżyła w czasie budowy kościoła i po jego poświęceniu liczne kontrole finansowe i budowlane różnych komisji, przesłuchania sądu, na milicji i w urzędach, szykany, represje, wielokrotne kary pieniężne, w których częściowo partycypowali parafianie, dochodzenia przez prokuraturę, wyroki sądowe itp. Jednak zawierzenie Panu Bogu, cierpliwość, wytrwałość i upór rodziny Dominów, a także zdecydowana postawa i solidarność dużej części parafian sprawiły, że mimo represji ostał się budynek kościoła, zaś Kościół duchowy umocnił się jako dowód wiary i wdzięczności Bogu za to, że we wsi stanęła świątynia. Ważnym wydarzeniem w historii naszej parafii była obecność ks. kard. Karola Wojtyły, późniejszego Ojca Świętego Jana Pawła II, który 3 XII 1973 r. celebrował mszę świętą wraz z księżmi bpami Bolesławem Taborskim i Tadeuszem Błaszkiewiczem za spokój duszy zmarłego ks. prał. Jana Maca jako wyraz wdzięczności za jego posługę duszpasterską w Krakowie. W kościele znajduje się tablica upamiętniająca tamto wydarzenie, ufundowana przez parafian. Jest także popiersie ks. prał. Jana Maca ufundowane przez mieszkańców Krakowa i rodzinę. Życie religijne mieszkańców Babicy i części Wyżnego koncentrowało się wokół nowo wybudowanego kościoła, jednak zmarli parafianie odprowadzani byli jak dawniej na cmentarz w Czudcu. Dopiero w 1980 roku problem został rozwiązany. Pani Jadwiga Domino, siostra Gabriela przed śmiercią zapisała posiadaną działkę z przeznaczeniem jej na cmentarz. Po niespełna 12 latach od odprawienia pierwszej mszy świętej w Babicy z końcem stycznia 1983 roku powitaliśmy nowego proboszcza, ks. Józefa Trzeciaka, który widząc potrzeby parafii natychmiast, w porozumieniu z powołaną 12-osobową radą parafialną zainicjował rozbudowę już istniejącego kościoła. Najpierw wykończono budynek plebanii, który poświęcił ks. dziekan St. Bąk z Tyczyna w 1983 r. Następnie w ciągu 4 lat ukończono roboty budowlane wraz z pracami wykończeniowymi górnego kościoła, który wyrósł wspierany modlitwą, ofiarą i pracą społeczną oraz powszechnym zaangażowaniem parafian i ks. Proboszcza. A problemów przy tej okazji na ów czas było niemało: trzeba było uzyskać pozwolenie na prace modernizacyjne, dopełnić formalności prawnych, opracować projekt rozbudowy kościoła. Pojawiły się poważne trudności z zakupem materiałów budowlanych w szczególności cegły, skomplikowane były roboty ziemne ze względu na niestabilne podłoże, należało także wykończyć budynki parafialne i oczywiście dbać o duchowy rozwój parafian poprzez m.in. udzielanie sakramentów świętych, odprawianie mszy świętych, prowadzenie
lekcji religii, organizowanie rekolekcji, przygotowanie do poświęcenia rozbudowanego kościoła. 7 VI 1987 r. abp Ignacy Tokarczuk dokonał poświęcenia dwupoziomowego kościoła dolnego pw. Św. Antoniego, górnego - pw. Dobrego Pasterza. Ofiarodawcy zafundowali do nowego kościoła m. in. organy, ołtarz i witraże. Wszystkim ofiarodawcom, darczyńcom i fundatorom składamy dzisiaj serdeczne Bóg zapłać. Kościół górny był już ukończony, ale 72-osobowy Komitet Rozbudowy wspierany przez ks. proboszcza wraz z radą parafialną cały czas aktywnie pracował, bowiem dostrzegano coraz to nowe potrzeby. Wprawdzie był cmentarz, na którym chowano zmarłych, ale nie było tam kaplicy. Niedługo musieliśmy czekać, bo już w 1992 r. ks. bp Edward Białogłowski poświęcił kaplicę cmentarną, a później zrobiona została droga asfaltowa w kierunku cmentarza z przedłużeniem na Działy, którą w okresie Wielkiego Postu odprawiana jest Droga Krzyżowa przygotowywana przez różne stany w parafii. Jakim wysiłkiem powstał parking, to wiedzą przede wszystkim ci, którzy przy nim pracowali i ks. proboszcz. Ile kubików ziemi i skał trzeba było wywieźć, to wystarczy spojrzeć i może zatrzymać się przed stojącą przy parkingu figurą św. Krzysztofa, patrona kierowców, czy przed figurą Matki Bożej usytuowaną na tymże placu. Jest też Krzyż Jubileuszowy i ołtarz polowy na rogu parkingu, przy którym odprawia się msze święte na św. Krzysztofa czy w czasie większych uroczystości kościelnych. Obok parkingu stoi także Krzyż Misyjny, upamiętniający Misje Święte przed peregrynacją MB Fatimskiej, zaś drugi Krzyż Misyjny znajduje przed kościołem na pamiątkę Misji Świętych przed nawiedzeniem MB w kopii Obrazu Pani Jasnogórskiej. Ks. Proboszcz w porozumieniu z radą parafialną na bieżąco dbają o wystrój kościoła zarówno wewnątrz jak i o jego zewnętrzne otoczenie poprzez upiększanie, remonty, odnawianie, modernizację itp. Troską otoczony jest także cmentarz i stojąca tam kaplica oraz budynki parafialne. Czynione jest to wszystko z pomocą ludzi i dla ludzi. Wielu z nich odeszło już po nagrodę do Pana. Polecamy ich gorąco Miłosierdziu Bożemu, bowiem dzięki ich ogromnemu zaangażowaniu w prace organizacyjne, budowlane czy pomoc finansową w znacznym stopniu przyczynili się do tego, by centrum życia naszej parafii wyglądało tak, jak dzisiaj wygląda. Ich modlitwy i prace stawiamy za wzór młodemu pokoleniu, które niejednokrotnie gubi się na drogach swojego życia, wybierając czasami życie bez Boga. Zdecydowana większość młodzieży jednak potrafi chwalić Pana na różne sposoby. Przy kościele działa KSM, które we współpracy z Parafialnym Oddziałem Akcji Katolickiej i innymi grupami oraz młodzieżą niezrzeszoną, pod czujnym okiem ks. Proboszcza przygotowało 11-krotnie Misterium Męki Pańskiej, Jasełka, czuwania modlitewne w okresie Triduum Paschalnego, adorację Dzieciątka Jezus, wydawało także gazetkę parafialną Wieczernik" i Millenium". Zespół charytatywny Caritas ma pieczę nad osobami potrzebującymi, organizował wielokrotnie spotkania przy herbacie z okazji Światowego Dnia Chorego, rozdziela dary żywnościowe, prowadzi zbiórki do puszek itp. Przy parafii działa
także Schola, Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary, Ministranci i Lektorzy, Róże Różańcowe, Rada Parafialna oraz kółko religijno-misyjne. Życie parafii jest ściśle związane z życiem jej mieszkańców. Dobrze się układa współpraca z organami samorządowymi gminy, z radą sołecką, Radą Powiatu i innymi instytucjami obejmującymi swym zasięgiem teren Babicy. Większe inwestycje publiczne są uroczyście poświęcane przez ks. bpa czy ks. proboszcza. Wystarczy wspomnieć poświęcenie wodociągu, sieci gazowej czy sieci kanalizacyjnej. Na terenie parafii znajduje się DPS, w którym opiekę duchową pełni nasz ks. Proboszcz, a którego pensjonariusze aktywnie uczestniczą w życiu parafii przygotowują wieńce dożynkowe, biorą udział w czuwaniach modlitewnych, uczestniczą w uroczystościach kościelnych. Nie brakuje też akcentów patriotycznych. Rokrocznie odprawiane są msze święte w kościele oraz nabożeństwa w lesie w Babicy Kolonii przy odnowionym Pomniku Ofiar Hitleryzmu, przed szkołą posadzono Dąb Katyński. Dla wiernych dzieci szkolne pod okiem wychowawców przygotowują i przedstawiają okolicznościowe akademie patriotyczne. W Babicy znajduje się szkoła założona ponad 150 lat temu, której obecny budynek wznoszono ze składek mieszkańców, dotacji państwa, ale i z materiałów i funduszy przygotowanych do budowy planowanego kościoła, który niestety nie doczekał się wówczas realizacji. Szkoła ta po różnych tarapatach nosi obecnie imię bł. Jana Pawła II. Środowisko szkoły jest mocno związane z życiem parafii. Uczniowie biorą udział w zjazdach Rodziny Szkół im. JP II na Jasnej Górze, przed szkołą stoi poświęcony niedawno pomnik Jana Pawła II. Wystrój szkoły ściśle koreluje z jej patronem. Każdego roku m.in. w ostatni piątek odbywają się specjalne uroczystości rocznicowe nadania szkole imienia z udziałem dzieci z pocztem sztandarowym. Zarówno dzieci, młodzież jak i dorośli dbają o rozwój życia duchowego, uczestnicząc we mszach św., nabożeństwach różańcowych, pielgrzymkach, przyjmując Sakramenty św., podejmując duchową adopcję dzieci poczętych, podpisując krucjatę wyzwolenia człowieka, czytając prasę katolicką, itp. Za to wszystko, co my parafianie dostępujemy od 40 lat za wszelkie łaski i dary Boże, za kościół w zasięgu ręki, za możliwość udziału we mszy św., w różnych nabożeństwach, za wszystkich kapłanów, którzy tu pełnili Bożą posługę żyjących i nieżyjących, za wszystkich dobrodziejów, za całą służbę kościelną, za wszystkie wspólnoty naszej parafii, za wszystkich nam bliskich duchowo, za całą wspólnotę parafialną chcemy dzisiaj wielbić Trójjedynego Boga i szczerze Mu podziękować. Niech Matka Najświętsza, nasza Orędowniczka, pełna Łaski prowadzi nas drogami świętości do życia wiecznego. W prezbiterium zostały umieszczone postaci św. Józefa Sebastiana Pelczara patrona naszej diecezji oraz Błogosławionego Jana Pawła II w dowód wdzięczności za ich wierną służbę Panu Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie.Wpatrując się w ich życie, chcemy zgłębiać ich naukę, uzewnętrzniać postawę swojego życia poprzez sumienne wypełnianie obowiązków odpowiednio do stanu, wieku i zawodu.
W poszukiwaniu Boga w sprawach osobistych, rodzinnych i społecznych niech nas wspiera wstawiennictwo św. Józefa Sebastiana Pelczara i błogosławionego Jana Pawła II. Jego Ekscelencję prosimy o modlitwy w intencji naszej parafii i pasterskie błogosławieństwo na dalsze trwanie przy Bogu i Matce Najświętszej."