Wyrok z dnia 7 lutego 2002 r., I CKN 489/00

Podobne dokumenty
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Marta Romańska SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

Uchwała z dnia 19 maja 2006 r., III CZP 28/06

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Władysław Pawlak. SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)

Postanowienie z dnia 23 maja 2002 r., IV CKN 1092/00

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)

Wyrok z dnia 12 lutego 2002 r., I CKN 527/00. Żądanie ustalenia wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego nie ulega przedawnieniu.

Wyrok z dnia 29 września 2010 r., V CSK 52/10

Wyrok z dnia 26 kwietnia 2006 r., II CSK 47/06

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Barbara Myszka

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący) SSA del. do SN Katarzyna Polańska-Farion SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)

Wyrok z dnia 16 lutego 2001 r., IV CKN 244/00

POSTANOWIENIE. SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

UCHWAŁA. SSN Marek Sychowicz (przewodniczący) SSN Jan Górowski SSN Marian Kocon (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 241/10. Dnia 14 stycznia 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Barbara Myszka (sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 29/14. Dnia 8 maja 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Dnia 19 października 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie : Protokolant Piotr Malczewski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 23/11. Dnia 7 października 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Małgorzata Manowska (przewodniczący) SSN Jacek Grela SSN Marcin Krajewski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 24 maja 2002 r., II CKN 892/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 16 października 2002 r., IV CKN 1351/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Tadeusz Żyznowski

Postanowienie z dnia 8 stycznia 2002 r., I CKN 752/99

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk. Protokolant Izabela Czapowska

POSTANOWIENIE. po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej. zażalenia powodów na postanowienie Sądu Okręgowego w P.

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 77/12. Dnia 25 października 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Marek Sychowicz

Wyrok z dnia 3 lutego 2006 r., I CK 334/05

Wyrok z dnia 15 listopada 2006 r., V CSK 241/06. Artykuł zdanie pierwsze k.s.h. jest przepisem szczególnym w stosunku do art k.s.h.

Wyrok z dnia 15 października 2002 r., II CKN 1479/00

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

Wyrok z dnia 11 września 2002 r., V CKN 1148/00

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 10/16. Dnia 20 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 13/09. Dnia 10 listopada 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Monika Koba (przewodniczący) SSN Paweł Grzegorczyk SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)

Wyrok z dnia 2 października 2003 r., V CK 228/02

POSTANOWIENIE. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Bogumiła Ustjanicz SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Dnia 7 marca 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Beata Gudowska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSA Władysław Pawlak

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz SSN Dariusz Zawistowski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 2 grudnia 2005 r., II CK 255/05

Wyrok z dnia 24 listopada 2000 r., V CKN 1214/00

POSTANOWIENIE. SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący) SSN Barbara Myszka (sprawozdawca) SSA Anna Kozłowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 186/12. Dnia 15 lutego 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

Wyrok z dnia 22 kwietnia 1998 r. I PKN 47/98

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Maria Szulc

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 39/12. Dnia 17 maja 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca) SSN Anna Owczarek

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Dnia 5 lipca 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Maria Szulc (sprawozdawca) SSN Kazimierz Zawada

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 2002 r. II CKN 1143/00

Wyrok z dnia 20 marca 2003 r., III CKN 907/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Anna Owczarek SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)

Wyrok z dnia 21 czerwca 2011 r., I CSK 575/10

Wyrok z dnia 9 kwietnia 1998 r. I PKN 42/98

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tadeusz Żyznowski (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Bronisław Czech (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący) SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca) SSN Andrzej Wróbel

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)

Uchwała z dnia 22 czerwca 2005 r., III CZP 32/05

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Dnia 10 stycznia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Katarzyna Tyczka-Rote

Postanowienie z dnia 23 listopada 2006 r. II PZ 43/06

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Dnia 20 kwietnia 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 205/09. Dnia 21 stycznia 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Wojciech Katner

Wyrok z dnia 8 stycznia 2010 r., IV CSK 292/09

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Monika Koba SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

Wyrok z dnia 21 maja 1999 r. I PKN 74/99

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 109/11. Dnia 8 lutego 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

Transkrypt:

Wyrok z dnia 7 lutego 2002 r., I CKN 489/00 Przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (jedn. tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903) regulujące zarząd nieruchomością wspólną nie przewidują możliwości zobowiązania przez sąd wspólnoty mieszkaniowej do podjęcia uchwały o określonej treści. Sędzia SN Mirosław Bączyk (przewodniczący) Sędzia SN Gerard Bieniek (sprawozdawca) Sędzia SN Antoni Górski Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Marii R. i Jerzego R. przeciwko wspólnocie mieszkaniowej budynku przy ul. L. nr 11 w P. o ustalenie, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2002 r. na rozprawie kasacji powodów od wyroku Sądu Okręgowego w Przemyślu z dnia 11 lutego 1999 r. oddalił kasację i zasądził od powodów solidarnie na rzecz pozwanej kwotę 200 zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego. Uzasadnienie Sąd Okręgowy w Przemyślu wyrokiem z dnia 11 lutego 1999 r. oddalił apelację powodów od wyroku Sądu Rejonowego w Przeworsku, który oddalił żądania powodów Marii R. i Jerzego R., domagających się zobowiązania wspólnoty mieszkaniowej budynku przy ul. L. nr 11 w P. do podjęcia uchwały w przedmiocie ustalenia, że powodowie są zobowiązani do ponoszenia na rzecz pozwanej zryczałtowanych opłat na centralne ogrzewanie w wysokości wynikającej z realnego korzystania przez nich z instalacji centralnego ogrzewania, wspólnej dla wszystkich właścicieli lokali. Ustalono, że powodowie są członkami pozwanej wspólnoty mieszkaniowej, która na zebraniu w dniu 20 grudnia 1994 r. podjęła uchwałę w przedmiocie zlecenia wykonywania zarządzania nieruchomością wspólną Przyzakładowej Spółdzielni Mieszkaniowej przy Cukrowni P.. Ustalono także, że umowy o

administrowanie zostaną zawarte po dniu 1 stycznia 1995 r. na warunkach przedstawionych przez prezesa Spółdzielni. Po tej dacie wszyscy członkowie wspólnoty, z wyjątkiem powodów, podpisali takie umowy. W lipcu 1995 r. powodowie przystosowali istniejącą w ich lokalu instalację centralnego ogrzewania do ogrzewania gazowego i podłączyli piec dwufunkcyjny. Uczynili to bez zgody wspólnoty, informując jedynie prezesa Spółdzielni o podjętych pracach. Odmawiając podpisania umowy o administrowanie, powodowie opracowali własny projekt umowy, w której proponowali, że będą ponosić opłaty za dostarczanie ciepła w tej części budynku, w której są współwłaścicielami, tj. 1/2 część sumarycznej powierzchni klatki schodowej, gdzie znajduje się ich lokal oraz 4872/10585 części powierzchni pomieszczeń przeznaczonych do użytku wszystkich mieszkańców. Na te propozycje Spółdzielnia jako zarządca nie przystała, powodowie opłacali zatem należność za ogrzewanie mieszkania bezpośrednio na rzecz dostawcy gazu. Spółdzielnia naliczała koszty za centralne ogrzewanie w sposób zryczałtowany, a ponieważ powodowie tych opłat nie uiszczali, wystąpiła z powództwem do Sądu. Pismem z dnia 18 lipca 1996 r. powodowie zwrócili się do zarządcy z prośbą o wyrażenie zgody na zmianę sposobu rozliczania się z należności za centralne ogrzewanie. Wspólnota mieszkaniowa, na zebraniu w dniu 23 stycznia 1997 r., na którym obecny był powód, nie podjęła uchwały wyrażającej zgodę na zmianę sposobu ogrzewania ze wspólnego dla całego lokalu na indywidualny dla poszczególnych lokali. Protokół z tego zebrania prezes Spółdzielni spisał najpierw ręcznie, a następnie za zgodą zebranych przepisał go na maszynie. Wszyscy zebrani, z wyjątkiem powoda, protokół ten podpisali. Następnie protokół z podpisami doręczył powodom, pouczając o terminie i sposobie zaskarżenia. Powodowie tej uchwały negatywnej nie zaskarżyli. Oddalając powództwo, Sąd pierwszej instancji uznał, że w świetle art. 22 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (jedn. tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 dalej "u.w.l.") oraz uchwały Sądu Najwyższego z dnia 28 sierpnia 1997 r., III CZP 36/97 (OSNC 1998, nr 1, poz. 4), wykorzystanie istniejącej instalacji centralnego ogrzewania do ogrzewania gazowego stanowi zmianę przeznaczenia części nieruchomości wspólnej, na co wymagana jest zgoda wspólnoty mieszkaniowej. Zdaniem Sądu Rejonowego, taką negatywną uchwałę wspólnota podjęła w dniu 23 stycznia 1997 r., powodowie zaś tej uchwały nie

zaskarżyli w zakreślonym ustawą terminie, a zatem ich roszczenie wygasło. Tę ocenę podzielił Sąd Okręgowy w Przemyślu. Wyrok tego Sądu powodowie zaskarżyli kasacją. Jako podstawy kasacyjne wskazali naruszenie prawa materialnego, tj. art. 6, 18 ust. 1 i 2, art. 13 ust. 1, art. 22 i 25 ust. 1 u.w.l. przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 397 pkt 2 k.p.c. ze względu na nieprawidłowe umocowanie pełnomocnika pozwanej w postępowaniu apelacyjnym, co spowodowało nieważność postępowania, a ponadto art. 328 2 k.p.c. Wskazując na powyższe, wnieśli o uchylenie zaskarżonego wyroku, zniesienie postępowania i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania, względnie uchylenia zaskarżonego wyroku oraz wyroku Sądu Rejonowego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Zaskarżony kasacją wyrok został wydany przed dniem 1 lipca 2000 r., a zatem, zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego... (Dz. Nr 48, poz. 554), do złożenia i rozpoznania kasacji stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2000 r. Oznacza to, że dopuszczalność kasacji w niniejszej sprawie należy ocenić w świetle art. 393 pkt 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2000 r. Przepis ten wyłączał kasację m.in. w sprawach o świadczenie, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 5000 zł. W niniejszej sprawie powodowie wystąpili z żądaniem zobowiązania pozwanej wspólnoty mieszkaniowej do podjęcia uchwały, określającej ich obowiązek ponoszenia kosztów z tytułu centralnego ogrzewania w wysokości zryczałtowanej wynikającej z realnego przez nich korzystania z tej instalacji. Takie określenie żądania może sugerować, że chodzi o zobowiązania do złożenia oświadczenia woli przez pozwaną wspólnotę w formie uchwały, co mogłoby wskazywać na to, iż mamy do czynienia ze sprawą o świadczenie (wartość przedmiotu zaskarżenia określono zaś na kwotę 432 zł). Wniosek ten nie byłby jednak uzasadniony, w istocie bowiem żądanie powodów zmierza do tego, aby przez uchwałę pozwanej wspólnoty w określony sposób ukształtować ich stosunek prawny z tą wspólnotą. Jest to wiec powództwo o ukształtowanie stosunku prawnego. Analogiczne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 27

lutego 2001 r., V CZ 4/01 (OSNC 2001, nr 7-8, poz. 124) i skład orzekający w niniejszej sprawie podziela ten pogląd. (...) Zarzut naruszenia prawa materialnego jest nieuzasadniony. Pozostaje poza sporem, że powodowie w lipcu 1995 r., a więc pod rządem ustawy o własności lokali, przystosowali istniejącą w ich lokalu instalację centralnego ogrzewania do ogrzewania gazowego i podłączyli piec gazowy. Uczynili to bez zgody pozostałych właścicieli lokali tworzących pozwaną wspólnotę mieszkaniową, taka zaś zgoda była konieczna. Wynika to jednoznacznie z uchwały Sądu Najwyższego z dnia 28 sierpnia 1997 r., III CZP 36/97 (OSNC 1998, nr 1, poz. 4). Stwierdzono w niej wyraźnie, że właściciel lokalu nie może bez zgody pozostałych właścicieli odłączyć swego lokalu mieszkalnego od zainstalowanej w budynku sieci centralnego ogrzewania i przy jej wykorzystaniu zastosować inny rodzaj ogrzewania. Zgoda pozostałych właścicieli była potrzebna dlatego, że z jednej strony urządzenia służące do ogrzewania poszczególnych lokali oraz całego budynku, tworzące jednolity system ogrzewania, stanowią element nieruchomości wspólnej i objęte są współwłasnością właścicieli lokali, z drugiej zaś strony zmiana przeznaczenia części nieruchomości wspólnej jest zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 4 u.w.l. czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu. Taka zaś czynność wymaga zgody właścicieli lokali (art. 22 ust. 2), przy czym tryb podejmowania uchwał w tym przedmiocie reguluje art. 23 ustawy. Jest poza sporem, że uchwała taka może zapaść ex post, jednak żaden przepis ustawy o własności lokali nie daje właścicielowi lokalu uprawnienia do wymuszenia takiej uchwały w drodze sądowej, a do tego sprowadza się żądanie powodów. Z tego względu nie jest istotne, czy właściciele lokali w dniu 23 stycznia 1997 r. podjęli uchwałę odmawiającą wyrażenia zgody na inne rozliczanie się powodów z kosztów korzystania z centralnego ogrzewania, czy też jak twierdzą powodowie taka uchwała nie zapadła. Podjęcia takiej uchwały nie mogą wymusić w drodze orzeczenia sądu. Ustawa o własności lokali regulując zarząd nieruchomością wspólną preferuje umowny tryb określenia sposobu zarządzania (art. 18 ust. 1). Rozwiązania tej ustawy wchodzą w rachubę dopiero wówczas, gdy właściciele lokali nie zawarli stosownych postanowień w umowie, a liczba lokali jest większa niż siedem. Ustawowe regulacje obejmują rozróżnienie czynności zwykłego zarządu i przekraczające zwykły zarząd (art. 22), tryb podejmowania uchwał przez właścicieli

lokali (art. 23), możliwość żądania przez zarząd lub zarządcę dokonania kontroli sądowej uchwały odmawiającej wyrażenia zgody na dokonanie czynności przekraczającej zwykły zarząd (art. 24), możliwość zaskarżenia przez właściciela lokalu uchwały wspólnoty z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub umową właścicieli albo naruszającą zasady prawidłowego zarządzania lub naruszającą interesy właściciela (art. 25 ust. 1). Uzasadniona jest zatem teza, że przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali regulujące zarząd nieruchomością wspólną nie przewidują możliwości zobowiązania przez sąd wspólnoty mieszkaniowej do podjęcia uchwały o określonej treści na żądanie właściciela lokalu. Jeśli zatem w konkretnej sprawie wymagana była zgoda właścicieli na odłączenie lokalu powodów od zainstalowanej na budynku sieci centralnego ogrzewania i wykorzystania jej do innego rodzaju ogrzewania, to brak tej zgody przez wspólnotę powodowie mogli zaskarżyć do sądu na podstawie art. 25 ust. 1 u.w.l. Gdyby wspólnota celowo nie podejmowała uchwały, to można rozważyć wystąpienie do sądu o upoważnienie do dokonania takiej czynności, jeśli wspólnota w określonym przez sąd terminie nie podejmie stosownej uchwały o wyrażeniu lub odmowie wyrażenia zgody. Tych czynności powodowie nie podjęli, przeciwnie, na własną rękę dokonali zmiany przeznaczenia części nieruchomości wspólnej i stawiając pozwaną wspólnotę przed faktem dokonanym, chcą przez wyrok sądowy narzucić tej wspólnocie określony przez nich sposób rozliczania należności za korzystanie z centralnego ogrzewania. Brak podstaw prawnych do uwzględnienia takiego żądania w przepisach ustawy o własności lokali. Z tych względów, skoro kasacja nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, podlega oddaleniu (art. 393 12 k.p.c. ).