Informator duszpasterski Parafii Narodzenia N.M.P. w Popowie RO K TIBI IESV TIBI MARIA MATER SPEI GRATIAS DE TVTELA ET AVXILIO AGIMVS MDCLXV-MMXV V I I I NU M ER 7 22. 03. 04. 04. 2015R. ROK MARYJNY 350 lat kultu Obrazu Matki Bożej Popowskiej 1665 2015 RYNEK W POPOWIE KOŚCIELNYM W NOWEJ ODSŁONIE Wszyscy wierni Parafii Narodzenia NMP w Popowie Kościelnym pragną serdecznie podziękować Wójtowi Gminy Somianka, Panu Andrzejowi Żołyńskiemu, Radnym Gminy Somianka, Stowarzyszeniu Wspólnoty Pastwiskowej oraz ekipie pracowników za pozyskanie funduszy i wykonanie prac dotyczących przebudowy Rynku wiejskiego w Popowie Kościelnym. Z uwagi na zbliżające się uroczystości Jubileuszowe z racji 350-lecia obecności Matki Bożej Popowskiej w cudownym obrazie, a także na obecność wielu dostojnych gości jest to nieocenione działanie na rzecz społeczności parafialnej.
Drodzy bracia i siostry, Po omówieniu różnych postaci życia rodzinnego matki, ojca, dzieci, rodzeństwa, dziadków chciałbym zakończyć tę pierwszą grupę katechez o rodzinie, mówiąc o dzieciach. Uczynię to w dwóch etapach: dzisiaj skupię się na wielkim darze, jakim są dzieci dla ludzkości, a w przyszłym tygodniu na niektórych ranach, które niestety wyrządzają dzieciństwu krzywdę. Przychodzi mi na myśl wiele dzieci, które spotkałem podczas mojej ostatniej podróży do Azji: pełne życia, entuzjazmu, a z drugiej strony widzę, że w świecie wiele z nich żyje w niegodnych warunkach Rzeczywiście po tym jak traktowane są dzieci, można osądzić społeczeństwo. Po pierwsze dzieci przypominają nam, że wszyscy, w pierwszych latach życia, byliśmy całkowicie zależni od troski i życzliwości innych. A Syn Boży nie oszczędził sobie tego przejścia. Jest to tajemnica, którą rozważamy co roku na Boże Narodzenie. Szopka jest ikoną, która przekazuje nam tę rzeczywistość w najbardziej prosty i bezpośredni sposób. Bóg nie ma trudności, by sprawić, żeby dzieci Go zrozumiały, a dzieci nie mają problemów ze zrozumieniem Boga. Nie przypadkiem w Ewangelii są pewne bardzo piękne i mocne słowa Jezusa o maluczkich. To określenie maluczki wskazuje wszystkie osoby, które zależą od pomocy innych, a zwłaszcza dzieci. Na przykład, Jezus powiedział: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom (Mt 11,25). Zaś innym razem: Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie (Mt 18, 10). Zatem dzieci same w sobie są skarbem dla ludzkości i dla Kościoła, bo przypominają nam nieustannie o koniecznym warunku, by wejść do królestwa Bożego: to znaczy by nie uważać siebie za samowystarczalnych, ale potrzebujących pomocy, miłości, przebaczenia. Dzieci przypominają nam, że zawsze jesteśmy dziećmi: nawet jeśli ktoś staje się dorosłym lub starcem, nawet jeśli staje się rodzicem, jeśli zajmuje odpowiedzialne stanowisko, pod tym wszystkim pozostaje tożsamość dziecka. A to nas zawsze prowadzi z powrotem do tego, że życia nie daliśmy sobie sami, ale je otrzymaliśmy. Czasami grozi nam, że będziemy żyli o tym zapominając, tak jakbyśmy to my sami byli panami naszego życia, a tymczasem jesteśmyradykalnie zależni. W istocie motywem wielkiej radości jest poczucie, że w każdym okresie życia, w każdej sytuacji, w każdej kondycji społecznej jesteśmy i pozostajemy dziećmi. To jest główne orędzie jakim obdarzają nas dzieci, poprzez samą swą obecność. Ale istnieje tak wiele darów, tak wiele bogactw, jakie dzieci wnoszą do społeczeństwa i Kościoła. Wspomnę tylko o niektórych. Wnoszą ich sposób postrzegania rzeczywistości, ze spojrzeniem ufnym i czystym. Dziecko ma spontaniczną ufność do taty i mamy; ma spontaniczne zaufanie do Boga, do Jezusa, do Maryi Dziewicy. Równocześnie jego spojrzenie wewnętrzne jest czyste, jeszcze nie skażone złością, dwulicowością, kamieniami życia, które zatwardzają serce. Wiemy, że dzieci też mają grzech pierworodny, że mają swój egoizm, ale zachowują czystość, prostotę wewnętrzną. Dzieci noszą też w sobie zdolność otrzymywania i dawania czułości. Czułość to posiadanie serca z ciała a nie z kamienia, jak mówi Biblia (por. Ez 36, 26). Czułość jest także poezją: jest odczuwaniem rzeczy i zdarzeń, a nie traktowaniem ich jak zwykłe przedmioty, tylko po to, aby z nich korzystać, ponieważ one służą Dzieci mają zdolność, by śmiać się i płakać: dwie rzeczy, które często w nas dorosłych się blokują, nie jesteśmy już zdolni tak więc musimy nauczyć się na nowo uśmiechać i płakać. Z tych wszystkich powodów, Jezus zachęca, by stać się jak dzieci, ponieważ do takich bowiem należy królestwo Boże (por. Mt 18,3; Mk 10,14). Drodzy bracia i siostry, dzieci przynoszą ze sobą życie, radość, nadzieję. Z pewnością przynoszą również troski a czasami problemy. Ale lepsze jest społeczeństwo z tymi troskami i problemami, niż społeczeństwo smutne i szare, gdyż pozostało bez dzieci!
S T R. 3 Komunikat z 368. zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski Warszawa, 12 marca 2015 r. W dniach 11 i 12 marca 2015 r. biskupi zgromadzili się w siedzibie Sekretariatu Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie na 368. zebraniu plenarnym. Uczestniczył w nim także abp Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce oraz zaproszeni goście z trzynastu konferencji biskupów. 1. Zebranie plenarne Episkopatu odbywało się w przeddzień drugiej rocznicy wyboru papieża Franciszka na Stolicę Piotrową. Ojciec Święty jest dla Kościoła darem i nadzieją. Jego wyrazista osobowość, styl duszpasterski i radykalizm ewangeliczny budzą autentyczny szacunek, który podzielają polscy biskupi. Pod przewodnictwem Nuncjusza Apostolskiego w Bazylice Świętego Krzyża w Warszawie biskupi celebrowali Mszę Świętą w intencji Ojca Świętego. 2. Biskupi omawiali aktualne problemy bioetyczne, będące przedmiotem prac legislacyjnych ministerialnych i parlamentarnych, które dotyczą ludzkiego życia w najwcześniejszych fazach jego istnienia. Obecnie mimo poważnych zastrzeżeń natury medycznej, psychicznej, wychowawczej i etycznej forsowana jest ustawa o zapłodnieniu pozaustrojowym (in vitro) w formie skrajnie liberalnej. Prawodawca nie dostrzega wartości życia ludzkiego w okresie embrionalnym. Traktuje je przedmiotowo i instrumentalnie, tak w akcie powoływania do istnienia, jak i w akcie pozbawiania życia z motywów utylitarnych. Ustawodawca nie dostrzega zagrożeń dla dobra dziecka poczętego w laboratorium. Naraża je na większe ryzyko wad rozwojowych i chorób wrodzonych, odmawiając mu też w niektórych sytuacjach prawa do poznania biologicznych rodziców. Dopuszczenie do tej procedury związków konkubenckich i innych par pozostających we wspólnym pożyciu bez żadnych zobowiązań formalnych nie gwarantuje wzrastania w stabilnej rodzinie. Biskupi przypominają, że zarówno nauka Kościoła, jak i autentyczne i obiektywne dobro człowieka wykluczają jakąkolwiek metodę zapłodnienia pozaustrojowego. Następnym problemem bioetycznym jest udostępnienie bez ograniczeń środków wczesnoporonnych. Sprzedaż preparatów hormonalnych o silnym działaniu osobom biologicznie i psychologicznie niedojrzałym (od 15 roku życia) jest niebezpieczna z wielu powodów. Oznacza ona między innymi rezygnację z wychowania do wstrzemięźliwości i samokontroli. Obrót tymi środkami przyniesie dalszą degradację społeczną w odniesieniu do zdrowia biologicznego, psychicznego i wrażliwości na wartość ludzkiego życia. 3. W związku ze zbliżającym się Zwyczajnym Synodem Biskupów w Rzymie biskupi podjęli refleksję dotyczącą małżeństwa i rodziny. Ukazała ona znaczenie rodziny w perspektywie filozoficznej, teologicznej i prawnej. Po raz kolejny wskazali na niezastąpione znaczenie sakramentu małżeństwa i rodziny dla życia chrześcijańskiego oraz wzrostu Kościoła. Podkreślono konieczność rozwijania duszpasterstwa rodzin, aby umocnić wiernych w zrozumieniu i realizacji sakramentalnego małżeństwa, pojętego jako święty i nierozerwalny związek kobiety i mężczyzny. Z nauczania i tradycji Kościoła wynika, że osoby żyjące w związkach niesakramentalnych pozbawiają się możliwości przyjmowania Komunii świętej. Żyjącym w takich związkach należy zapewnić opiekę duszpasterską, aby mogli zachować wiarę i trwać we wspólnocie Kościoła. Pastoralna troska o związki niesakramentalne powinna także uwzględniać dzieci, które mają prawo do pełnego uczestnictwa w życiu i misji Kościoła. 4. Nie możemy pozostać obojętnymi wobec narastającej fali prześladowań chrześcijan w różnych miejscach na świecie. Naszą odpowiedzią na przemoc powinna być solidarność z prześladowanymi i głośno wypowiedziany sprzeciw. Biskupi z uwagą wysłuchali relacji świadków i ofiar prześladowań w Iraku. Postanowili w odrębnym liście pasterskim szerzej przedstawić problem prześladowania chrześcijan, włącznie z przypomnieniem setnej rocznicy ludobójstwa Ormian. 5. Zatroskani o rozwój sytuacji za naszą wschodnią granicą, biskupi apelują o modlitwę za naszych Braci Ukraińców i o pomoc dla nich. Pamiętamy, że kiedy my walczyliśmy o wolność, Europa nam pomagała. Dziś pomagając Ukrainie mamy okazję choć w części spłacić ów dług. Dużą pomoc potrzebującym na Ukrainie niesie już teraz Caritas Polska oraz Zespół Pomocy Kościołowi na Wschodzie. 6. W czasie obrad biskupi wysłuchali też relacji z przygotowań do pielgrzymki duchowieństwa polskiego z okazji 70. rocznicy oswobodzenia niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau przez wojska amerykańskie. Odbędzie się ona 29 kwietnia br. W okresie II wojny światowej obóz ten był głównym miejscem więzienia duchownych z Kościołów chrześcijańskich. W nieludzkich warunkach przebywało w nim m.in. blisko 1800 księży, zakonników i biskupów katolickich z Polski, wśród nich bł. bp Michał Kozal. Ponad połowa z nich zginęła w Dachau męczeńską śmiercią. W pielgrzymce weźmie udział około tysiąca księży, kleryków i świeckich z Polski i innych krajów. Biskupi zachęcają wszystkich do przemiany życia i błogosławią kapłanom i wiernym uczestniczącym w rekolekcjach oraz biorącym udział w nabożeństwach wielkopostnych.
RZYM -MIASTO OTWARTE Jest wiele miejsc na świecie, które budzą zachwyt i podziw odwiedzających. Takim miejscem jest również Rzymmiasto o bogatej historii i architekturze. Turystów przytłacza wspaniałość historycznych budowli. Na każdym kroku napotykamy malownicze place z fontannami, kościoły czy starożytne ruiny świadczące o wielowiekowej tradycji. Rzym jest nierozerwalnie związany z Kościołem katolickim, gdzie skupia się centrum religijne i siedziba Papieży w Watykanie. Rzym to również miasto otwarte dla wiernych z całego świata, którzy pragną pogłębiać swoją wiarę w Chrystusa Pana, którzy pragną poczuć dotyk tej ziemi, gdzie stąpali Apostołowie, niosąc,,dobrą Nowinę. Tu ściera się cały świat pogański, zastygły w postaciach cesarzy rzymskich, w ruinach świątyń, na tle starych wiekowych murów, ze światem chrześcijańskim, widocznym w pielgrzymach, którzy każdego ranka śpieszą na Plac Świętego Piotra, by być blisko Tego, który swoją postacią reprezentuje samego Chrystusa, który prowadzony przez Ducha Świętego jest nieomylny, który swoim dotykiem uzdrawia chorych, cierpiących, daje nadzieję. Ten świat żyje i będzie trwał, tak jak trwa Chrystus i Jego Kościół. Plac Św. Piotra zawiera olbrzymią, czterorzędową kolumnadę, na której umieszczono wizerunki 140 Świętych, gdzie można zauważyć również ślady polskości. W symbolice kolumnady, która ma kształt półkola, można się dopatrywać wyciągniętych rąk Kościoła, który pragnie przygarnąć wszystkich do siebie. Na murach widnieje napis w języku łacińskim:,,chrystus zwycięża, Chrystus króluje, Chrystus panuje, Chrystus broni lud swój od wszelkiego zła. Po prawej stronie Bazyliki Św. Piotra znajduje się wizerunek Matki Bożej Kościoła, wykonany metodą mozaikową, z napisem,,totus Tuus,umieszczony na polecenie Papieża Jana Pawła II w dziękczynieniu Maryi za ocalenie życia po zamachu. Wiadomość o wyjeździe do Rzymu była dla mnie miłym zaskoczeniem, a także wielkim wyróżnieniem, iż będę reprezentować Parafię w tak wielkim zamierzeniu, jakim jest uzyskanie Błogosławieństwa Papieskiego Korony dla Naszej Popowskiej Pani. Podróż samolotem była ciekawa i fascynująca. Była to moja pierwsza tego typu podróż. Świat widziany z góry jest piękny i zachwycający, ale ja wolę twardo stąpać po ziemi. Gdy samolot wylądował, wszyscy poczuliśmy ulgę, dziękując załodze oklaskami za szczęśliwą podróż. W Rzymie jest piękna, słoneczna pogoda, autobusem jedziemy do hotelu. Tu już prawdziwa wiosna, kwiaty na balkonach, w ogrodach kwitnące mimozy i pierwsze wiosenne żonkile i narcyzy. Śpieszymy na Plac Św. Piotra, a tu pierwsze zachwyty, pierwsze fotografie. Potem późny obiad i spacer uliczkami na Plac Hiszpański, gdzie znajdują się schody prowadzące do XVI-wiecznego Kościoła,Trynita Dei Monti (Kościół p.w.świętej Trójcy). Siadając na schodach, zjadamy smaczne lody, czujemy się jak studenci, mający w kieszeni po parę groszy. Jak spod ziemi wyrastają sprzedawcy piwa i róż, które zanurzają w fontannie i rozdają dziewczętom, a za chwilę żądają pieniędzy. Schody Hiszpańskie są tłumnie odwiedzane przez turystów. W czasie Bożego Narodzenia urządzana jest na nich Szopka Noworoczna.
S T R. 5 Wracamy do hotelu- modlitwa w Kaplicy, kąpiel w wannie z,,czasów Cezara i krótki sen. Rano ubieramy się starannie i wyruszamy na Plac Św. Piotra, by wziąć udział w Audiencji Generalnej z udziałem Papieża Franciszka. Z drżeniem serca oczekujemy na spotkanie z Papieżem, który najpierw jedzie do poszczególnych sektorów, wita się z dziećmi, chorymi. Każdy z pielgrzymów pragnie być jak najbliżej Papieża, poczuć leczący dotyk Jego dłoni. Wśród owacji i okrzyków Papież zasiada w fotelu i prowadzi katechezę dotyczącą osób starszych i chorych. I wreszcie moment najbardziej przez nas oczekiwany- podchodzi i błogosławi Koronę Wdzięczności nad Obraz Matki Bożej Popowskiej, witając się uprzednio z naszym Księdzem Proboszczem. To wielkie dobrodziejstwo dla naszej Parafii. Po audiencji zwiedzaliśmy Bazylikę Św. Piotra. Bazylika zbudowana w latach 1506-1626 jest jednym z największych Kościołów chrześcijańskich na świecie, mogącym pomieścić nawet 60 tysięcy wiernych. Pod głównym ołtarzem znajduje się Grób Św. Piotra, pierwszego Papieża i jednego z Apostołów Chrystusa. W podziemiach Bazyliki umieszczone są Sarkofagi papieskie. Do naw bocznych przylegają Kaplice. W jednej z nich jest Pieta Watykańska, wykonana w 1498 roku przez Michała Anioła. We wnęce jest Kaplica Krucyfiksu ze średniowiecznym Krzyżem, dziełem Pietro Cavalliniego. W Bazylice jest też Grób Św. Jana Pawła II, Naszego Papieża. Modlimy się za chorych z naszej Parafii. Ksiądz Proboszcz i Ojciec Roman kładą Koronę na stopniach ołtarza przy Grobie. Jest to bardzo wymowny gest, jakby podziękowanie Matce Zbawiciela przez pośrednictwo Świętego za pomoc w uzyskaniu Błogosławieństwa. W strugach deszczu idziemy do autobusu, by pojeździć bez celu po mieście. Oczywiście podróż okazała się bardzo celowa, bowiem pojechaliśmy do Colosseum, potężnej budowli o owalnym kształcie, przeznaczonej na igrzyska oraz do Forum Romanum, najstarszego placu miejskiego w Rzymie z pozostałością ruin. Kolejny dzień- Msza Św. przy Grobie Jana Pawła II. Modlimy się w intencji chorych, dziękując jednocześnie Panu Bogu i Naszej Popowskiej Pani za Błogosławieństwo Korony. Po powrocie do hotelu, spotkanie przy herbacie u Sióstr, pożegnanie i powrót. Była to bardzo intensywna, wypełniona,,po brzegi podróż, ale jakże owocna. Pragniemy serdecznie podziękować Księdzu Proboszczowi, Remigiuszowi Stacherskiemu i Ojcu Romanowi za zorganizowanie tej pielgrzymki, za to, że dokonali tak wspaniałego dzieła dla Naszej Parafii, a także za to, że mogliśmy tam być. Bóg zapłać! Celina Żmijewska
S T R. 6 Pielgrzymka z misją... Do Ojca Świętego Franciszka po błogosławieństwo dla Korony Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu... Zaprowadziły. Każdy z nas, którzy pojechaliśmy z Koroną, przebył inną drogę: dłuższą, krótszą, czasami krętą, czasami wyboistą, czasami prostą no, po prostu swoją, życiową. Szliśmy sobie, każdy w swoim tempie, by spotkać się przy Niej, naszej Przewodniczce, Matce Boskiej Popowskiej. Każdy inny, jak te nasze drogi, chciałoby się powiedzieć każdy z innej parafii - reprezentacja naszej wspólnoty pod przewodnictwem ks. Proboszcza Remigiusza i ks. Romana. ONA zgromadziła nas przy sobie i posłała w drogę do Rzymu, spełniając pragnienie nas wszystkich, chcących podziękować JEJ najpiękniej jak potrafimy, za 350 lat cierpliwego trwania w naszej Parafii. Towarzyszyliśmy Koronie dla Matki Boskiej Popowskiej w drodze po błogosławieństwo następcy św. Piotra. NIEZWYKŁE, a przecież ZWYKŁE???!!! Nie dziwiłam się, że jedziemy do Ojca św. Franciszka, by pobłogosławił Koronę dla naszej Matki, nie przeszło mi przez myśl, że mogłoby być inaczej, nie myślałam nawet, o tym, że ktoś musiał się bardzo postarać, by było to możliwe. Tam, w Rzymie i w Watykanie wydawało się oczywiste, że się przyjeżdża z końca świata po błogosławieństwo papieskie i się je otrzymuje. Tak zachwycająco, niezwykle - zwyczajnie. Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam (Mt 7, 7); Otrzymacie wszystko, o co na modlitwie z wiarą prosić będziecie (Mt 21, 22); To była pielgrzymka z misją! Toteż nie żałowaliśmy nóg, cały czas wędrowaliśmy: hotel metro pl. Św. Piotra i z powrotem. Po drodze był Rzym, wielki mały świat (dziwnie swojski): Bazylika św. Piotra przy pl. św. Piotra, pl. Hiszpański ze swoimi schodami, fontanna di Trevi, Coloseum i Forum Romanum, niezliczone kawiarnie, restauracje, pizzerie, sklepy, uliczni sprzedawcy. Doświadczyliśmy palącego włoskiego słońca i ulewnego deszczu. Jak na pielgrzymkę przystało droga była najważniejsza i jak te wszystkie drogi, które prowadzą do Rzymu zaprowadziła nas na pl. św. Piotra na Audiencję Generalną do Ojca Świętego Franciszka, aby misja mogła być spełniona. Audiencja była jak każda środowa Audiencja Generalna, służby watykańskie pracowały jak zwykle, jak zwykle została odczytana Ewangelia w kilku językach, Ojciec Święty jak zwykle wygłosił homilię, jak zwykle pobłogosławił wszystkich obecnych, jak zwykle podszedł do chorych, a potem jak zwykle... pobłogosławił Koronę dla Naszej Matki. No nie! To nie tak! Tam na placu wszystko było niezwykłe! Najbardziej to, że tam jesteśmy, że jesteśmy w imieniu nas wszystkich świadkami TAKIEJ chwili. Papież Franciszek błogosławi KORONĘ dla naszej, Popowskiej, Matki Bożej. Jesteśmy? Tak ZWYCZAJNIE? Tak, bo właśnie zwykłe jest niezwykłe i bardzo, bardzo radosne jak cała nasza pielgrzymka z misją. Na pytanie jak było? odpowiem pięknym włoskim słowem 'meraviglioso' ( cudownie). Było zwyczajnie cudownie. P.S. O Bazylice św. Piotra, o modlitwie przy grobie św. Jana Pawła II, o Piecie Michała Anioła powiem tak: czas nie istnieje.
S T R. 7 Podróż? Przygoda? Ucieczka? Misja? Pielgrzymka? Powrót? Zaproszenie z mapą niedzielnej Ewangelii Mistrz trzech uczniów trud drogi góra Tabor poszerzone horyzonty czas zatrzymany w Tym Który uobecnia w Sobie wczoraj wyrażone hebrajskimi proroctwami przemienione na modlitwie-spotkaniu dzisiaj i tajemnicze jutro z krzyżową furtką z kluczem cierpienia otwierajacym życie nowe... Trzy dni wyrwane z codzienności jak trzy kartki z kalendarza zostawione na pamiatkę Trzy zdania zapisane w nowym zeszycie po włosku jakby nie z tej historii choć spójne z opowiadaniem o życiu MERAVIGLIOSA! Dzień pierwszy zostawić umarłym grzebanie umarłych sprawy nie cierpiące zwłoki znajome ścieżki pewnie wytyczone przyjaciół na czterech łapach drugą połowę całości w postaci słodyczy w kształcie i kolorze serca uporządkowany rytm dnia ze wszystkim na swoim miejscu lekcję przerwaną w pół lekcji dobre stare mury jak stare pierniki z zaczynem dojrzewającym zabrać ze sobą dar ludzkiej wdzięczności wobec Syna i Matki ciężar przekazanych intencji rozmaitych i siebie samych schowanych pod opiekuńczym płaszczem ruszyć z głową w chmurach lekko nie dotykając ziemi bujając w obłokach spoglądać na naturę a może poddać się spojrzeniu natury przemawiającej w imieniu Stwórcy by po chwili... stanąć na ziemi nie-obcej opromienionej letnim słońcem lekarstwem na szarość zadomowić się bo wszystko gotowe a na dobry wieczór... Zobaczyć dostojne potężne ramiona kolumn Berniniego oczekujące od wieków, ażeby ogarnąć przytulić wędrowców zgromadzonych u stóp Piotra Kefasa czyli Skały, na której nieprzerwanie wspiera się żywa budowla z żywych kamieni spacerujących powoli rzymskimi uliczkami kryjącymi starożytne tajemnice i ślady stóp wieki temu zostawionych tak zwyczajnie jak współcześnie odczytać zaproszenie wysłane w postaci stolików gościnnych (którym trudno odmówić) z pustymi krzesłami... zaśpiewać Buona notte! ze znajomą twarzą Czarnej Madonny nie znającej granic Dzień drugi Chłodny poranek pukający do okien Pobudka! Drużyna Korony (albo gang Olsena jak cenzura nie wytnie) bez własnego scenariusza z biletem w kieszeni i mapą miejsc na Piotrowym Placu wyrusza na spotkanie z Kościołem w swiątyni pod osłoną nieba błękitnego dla wszystkich postawionego na fundamencie Skale wokół głowy widzialnej w bieli podarowanej i zadanej, którą tworzą nałożone na siebie wszystkie świata kolory niczym radości troski modlitwy zmagania a wśród nich sprawy równie wielkie tak zwyczajnie przyniesione w rękach popowskiego pasterza czekajace na dotyk błogosławieństwa i zachętę Idź do przodu!...tibi JESU, TIBI MARIA... troska o potrzeby ducha i ciała a więc włoska kuchnia i polskie twarze zadowolone chwilami wprost nie do poznania... na deser włoski zmierzch z kroplami deszczu z biletem w stronę ruin pamiętających świetność i potęgę ludzkiego imperium pod wodzą skamieniałych posągów a w oddali... uśpione niedotykalne relikwie święte osłonięte w katakumbach wymownych w swym milczeniu A presto!
S T R. 8 Dzień trzeci Zwyczajność pielgrzymkowa ulewa zalewająca ulice i wszystkie suche nitki pielgrzymów idących pomimo na spotkanie w domu przy Stole w bliskości Jana Pawła II Świętego...Eucharystia... jeszcze tylko kilka spojrzeń fotograficznych różańcowe zapasy dla potrzebujących Matko Kościoła módl się za nami podwójna kawa na zapas kałuże w butach samolot dobrzy ludzie dziekuję z domu do domu... proza życia... Po kilku dniach praca domowa dana i zadana Chcę zawsze wierzyć w Boga Ojca, który kocha mnie jak syna, i w Jezusa, Pana, który napełnił mnie swym Duchem w moim życiu, aby sprawić, żebym się uśmiechał, i w ten sposób doprowadzić mnie do wiecznego królestwa życia. Wierzę w moją historię przenikniętą kochającym spojrzeniem Boga, który w pewien dzień, 21 września, wyszedł mi na spotkanie i zaprosił, bym poszedł za Nim. Wierzę w moje cierpienie, bezowocne z powodu egoizmu, w którym się ukrywam. Wierzę w nędzę mojej duszy, która chce pochłaniać bez dawania. Wierzę, że inni ludzie są dobrzy i że mam ich kochać bez lęku, i nigdy nie zdradzać po to, by zapewnić sobie bezpieczeństwo. Wierzę w życie duchowe. Wierzę, że chcę bardzo kochać. Wierzę w codzienne umieranie, jego wewnętrzny ogień, przed którym uciekam, a które uśmiecha się do mnie i zaprasza, bym je przyjął. Wierzę w cierpliwość Boga, życzliwą, dobrą jak noc w pełni lata. Wierzę, że mój tata jest w niebie razem z Panem. Wierzę, że ksiądz Duarte też tam jest i wstawia się za moim kapłaństwem. Wierzę w Maryję, moją Matkę, która mnie kocha i nigdy nie zostawi samego. I mam nadzieję, że będę codziennie przeżywał zadziwienie obecną w mym życiu miłością i mocą, zdradą i grzechem; one towarzyszą mi stale, aż do ostatecznego spotkania z tym cudownym obliczem, które nie wiem, jak wygląda, i którego nieustannie unikam, ale które chcę poznać i kochać. Amen. Jorge Mario Bergoglio Ojciec Franciszek
S T R. 9 Wybrani sołtysi i rady sołeckie w Gminie Somianka Zostały zakończone wybory sołtysów i rad sołeckich kadencji 2015-2019. W większości sołtysi pozostali ci sami. Prawie 39% spośród 31 sołtysów to kobiety (jest ich 12). W naszej parafii w poszczególnych miejscowościach wybrano następujące osoby na sołtysa i do rad sołeckich: Henrysin Adam Kuchta (Artur Pawłowski, Piotr Brzeziński, Agnieszka Wierzbicka) Huta Podgórna Wojciech Groszkowski (Jacek Groszkiewicz, Jarosław Więcek, Barbara Turek) Jackowo Dolne Kazimierz Mosak (Andrzej Gotowiec, Andrzej Garbacz, Kamil Bryczyński) Jackowo Górne Bartosz Kalinowski (Adam Ciach, Michał Gajewski, Paweł Kozon) Janki Adam Kaczmarczyk (Jan Lewandowski, Zdzisław Kaczmarczyk, Dariusz Kasiński) Popowo Kościelne Stanisław Rzemek (Marek Materski, Tomasz Żmijewski, Bogdan Pawlak, Wioletta Żmijewska, Ryszard Rutkowski) Popowo-Parcele Lidia Kościńska (Marcin Czarnowski, Rafał Gajewski, Andrzej Żmijewski, Agnieszka Ziółkowska) Wielęcin Rakowski Krzysztof (Sławomir Jagielski, Leszek Gołębiewski, Mieczysław Fedorow) Gratulujemy społecznikom i życzymy owocnej pracy i współpracy na rzecz dobra wspólnego. RYNEK W POPOWIE KOŚCIELNYM ODNOWIONY Atrakcyjna przestrzeń publiczna wypełniona zielenią służąca zwiększeniu poziomu jakości życia mieszkańców oraz stworzenie bazy pod rozwój turystyki to najważniejsze idee leżąc u podstaw projektu przebudowy rynku w miejscowości Popowo Kościelne. Wraz z nastaniem wiosny zakończono jedną z kluczowych inwestycji realizowanych ostatnimi czasy na obszarze Gminy Somianka tj. Przebudowa rynku wiejskiego w Popowie Kościelnym stanowiącego centrum miejscowości. Projekt ten zgodnie z nakreśloną wizją umożliwił ukształtowanie przestrzeni publicznej spełniającej funkcję integracyjną dla lokalnej społeczności, która sprzyja zacieśnianiu więzi społecznych i kulturowych oraz tworzy fundament pod aktywizację mieszkańców miejscowości do czynnego udziału w życiu publicznym. Inną ważną intencją, która przyświecała realizowanej operacji było zapewnianie mieszkańcom optymalnych warunków do wypoczynku i bezpiecznego uprawiania sportów jak również stworzenia dogodnych warunków sprzyjających rozwojowi turystyki w oparciu o bogate zasoby krajobrazowo-przyrodnicze doliny rzeki Bug. W perspektywie długoterminowej operacja ma za zadanie doprowadzić do poprawy atrakcyjności wzrostu prestiżu i znaczenia miejscowości. Zarówno na etapie planowania inwestycji oraz w trakcie jej realizacji dołożono wszelkich starań aby plac po przebudowie jak najwierniej odzwierciedlał historyczny kształt i układ zabudowy rynku. W ramach prowadzonych robót budowlanych wykonano nawierzchnie z wysokiej jakości kostki brukowej odpornej na ścieranie i zabrudzenia. Wykonano ciągi piesze (chodniki) z kostki brukowej zwiększające bezpieczeństwo pieszych w pasie drogi powiatowej 527 na odcinku od zabytkowego kościoła do ronda. Przy wejściu prowadzącym do zabytkowego kościoła położono kostkę kamienno- granitową w kolorystyce ciemnoczerwonej komponującej się z otoczeniem. Zadbano także o rewitalizację terenów zielonych wokół nowo powstałego obiektu. W ramach zadania posadzono 53 sztuk drzew i krzewów liściastych, ustawiono kosze na śmieci, zamontowano ławki parkowe a pozostały teren obsiano trawą. Na realizację tego zadania Gmina Somianka pozyskała środki w wysokości 180 995 złotych z funduszy Unii Europejskiej, w drodze otwartego konkursu wniosków na dofinansowanie projektów odpowiadających warunkom przyznania pomocy z działania 413 Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju PROW 2007-2013 Odnowa i rozwój wsi. Wykonanie zadania powierzono firmie BRU-BUD Grzegorz Wiśniewski z Wyszkowa wyłonionej w drodze postępowania przetargowego, której oferta została uznana za najkorzystniejszą spośród wszystkich złożonych ofert. Przebudowa rynku trwała niecałe 4 miesięce. Kwota podpisanej umowy na dofinansowanie : 180.995,00 zł; Koszty zadania ogółem zgodnie z podpisaną umową z wykonawcą: 402.699,29 zł; Odbiór nastąpi dnia 23.03.2015r. o godz. 8:30
R O K V I I I N U M E R 7 POSŁUGA LEKTORA I PSALMISTY Niedziela 29 Marca Niedziela Palmowa godz. 9.00 I czytanie Andrzej Ługowski Psalm - organista II czytanie - Marzanna Ługowska Modlitwa wiernych: Renata Szymkowska Ewangelia czytana: Ks. Piotr Wiśniewski; ks. Remigiusz Stacherski, Sebastian Czubryt godz. 11.00 I czytanie Katarzyna Gajewska Psalm - Danuta Kalinowska II czytanie - Magdalena Waszkiewicz Modlitwa wiernych - Dorota Stańczak Ewangelia śpiewana przez Chór Parafialny w Popowie Kościelnym Wielki Czwartek g. 18.00 I czytanie Andrzej Smyczyński Psalm Celina Żmijewska II czytanie Sebastian Czubryt Modlitwa wiernych: Bartosz Kostrzewa Wielki Piątek g. 18.00 I czytanie Katarzyna Czubryt Psalm Jacek Kwiatkowski II czytanie - Hanna Zielińska Ewangelia: ks. Proboszcz, Kamil Zalewski, Szymon Skura Modlitwa wiernych Olga Pawlak Wielka Sobota g. 19.00 I czytanie: Piotr Szczęsny Psalm: Anna Mazurkiewicz II czytanie: Martyna Szymańska Psalm: Celina Żmijewska III czytanie: Bartosz Kostrzewa Psalm: Danuta Kalinowska IV czytanie - Dorota Stańczak Psalm Jacek Kwiatkowski V czytanie - Krystyna Smyczyńska Psalm - Aleksandra Kalinowska VI czytanie Bartek Kalinowski Psalm Jacek Kwiatkowski VII czytanie Agnieszka Zielińska Psalm - Anna Mazurkiewicz Modlitwa wiernych: Olga Pawlak i Anna Grześkiewicz WIEKANOC godz. 6.00 I czytanie Ewa Gawrońska Psalm: Celina Żmijewska II czytanie Marcin Rzemek Modlitwa wiernych: Anna i Michał Sawiccy Rekolekcje Wielkopostne 2015 Rekolekcje - czas skupienia, czas przypomnienia, czas odnowy. S T R. 10 Trzy dni powrotu do źródła. W tym roku naszym przewodnikiem był Paulin z Oporowa, ojciec Jerzy. Rekolekcje wygłoszone przez ojca Jerzego były jak rozwijający się zwój, bez początku i bez końca. Opowiadał nam o Bogu. Starą-nową, zapierającą dech w piersiach, niekończącą się opowieść. Prawdziwą. Mówił, że wiara to całkowity dar Boga, całkowite zaufanie i poddanie przy jednoczesnym zachowaniu wolności. Opowiadał o nieskończonej miłości Boga Ojca do nas, swoich dzieci. Miłości bezwarunkowej Ojca, który nigdy nie skrzywdzi swoich dzieci. Mówił, że Krzyż to radosne spotkanie z Bogiem, stanie przy Krzyżu to zwycięstwo, zbawienie, życie. Mówił o Maryi niedoścignionym wzorze zaufania i wiary. Namawiał do zadania sobie pytania jaka jest nasza wiara i czy przypadkiem nie próbujemy jej dostosować do naszych potrzeb? Przypominał, że wiara to nie nasze emocje ani nawet nasze wyobrażenia o niej. Wiara to postawa poświęcenia, służby, szacunku do człowieka, świadomość tego, że Bóg kocha nas grzeszników. Zwój się rozwijał, rozwijał, rozwijał...i my spróbujmy rozwijać się, wzrastać w wierze, zachowując dziecięcą ufność. Z Panem Bogiem.