Alojzy Szymański Mechanika gruntów, skrypt SGGW, Warszawa 2001

Podobne dokumenty
mgr inż. Sylwia Tchórzewska


( ) ( ) Frakcje zredukowane do ustalenia rodzaju gruntu spoistego: - piaskowa: f ' 100 f π π. - pyłowa: - iłowa: Rodzaj gruntu:...

EDOMETRYCZNE MODUŁY ŚCISLIWOŚCI GRUNTU

Podział gruntów budowlanych 1/7

Analiza osiadania pojedynczego pala

ĆWICZENIE 6,7 MATERIAŁY KAMIENNE

Wykład I Mechanika Gruntów - repetytorium

Podział gruntów ze względu na uziarnienie.

ANALIZA MAKROSKOPOWA

Zmiany zagęszczenia i osiadania gruntu niespoistego wywołane obciążeniem statycznym od fundamentu bezpośredniego

Konsystencje oraz stany gruntów spoistych. Konsystencje oraz stany gruntów spoistych. Wskaźnik konsystencji: zwarta plastyczna płynna KONSYSTENCJE

Wykład I Mechanika Gruntów - repetytorium

Ćwiczenia lab. Nr 1,2,3 ANALIZA MAKROSKOPOWA OZNACZANIE CECH FIZYCZNYCH GRUNTÓW OZNACZANIE GRANIC KONSYSTENCJI GRUNTÓW

Data wykonania ćwiczenia Data oddania sprawozdania Ilość pkt/ocena... Nazwisko Imię:

Zagęszczanie gruntów niespoistych i kontrola zagęszczenia w budownictwie drogowym

Mechanika gruntów 1, 2 Właściwości fizyczne gruntów Klasyfikacje gruntów

1a. BADANIA MAKROSKOPOWE według PN-88/B b. BADANIA MAKROSKOPOWE według PN-EN ISO i 2:2006

Mechanika gruntów - opis przedmiotu

Zarys geotechniki. Zenon Wiłun. Spis treści: Przedmowa/10 Do Czytelnika/12

MECHANIKA GRUNTÓW I FUNDAMENTOWANIE

1.1. Dobór rodzaju kruszywa wchodzącego w skład mieszanki mineralnej

Odnawialne Źródła Energii I stopień (I stopień / II stopień) Ogólno akademicki (ogólno akademicki / praktyczny)

PN-EN ISO :2006/Ap1

ZAŁ. NR 1 Mapa orientacyjna obszaru badań. obszar badań

Wyniki badań laboratoryjnych wybranych parametrów geotechnicznych dla gruntów spoistych z tematu:

gruntów Ściśliwość Wytrzymałość na ścinanie

"Geotechnika" Łódź

Zagęszczanie gruntów uwagi praktyczne.

Zakład Geotechniki i Inżynierii Wodnej dr hab. inż. Tomasz Kozłowski. prof. dr hab. inż. Jerzy Z. Piotrowski

ANALIZA MAKROSKOPOWA GRUNTÓW według PN-EN ISO

Określenie wpływu dodatku bentonitu na polepszenie właściwości geotechnicznych osadów dennych Zbiornika Rzeszowskiego.

ANALIZA MAKROSKOPOWA

"Geotechnika" Łódź

Nasyp budowlany i makroniwelacja.

Skad granulometryczny gruntu Granice konsystencji Klasyfikacje i nazewnictwo gruntów. Marek Cała Katedra Geomechaniki, Budownictwa i Geotechniki

Zadanie 2. Zadanie 4: Zadanie 5:

OKREŚLENIE NOŚNOŚCI PODŁOŻA GRUNTOWEGO

Załącznik nr 7 do Zarządzenia Rektora nr 10/12 z dnia 21 lutego 2012r.

Analiza makroskopowa gruntów wg PN-86/B-02480

1.1. Dobór rodzaju kruszywa wchodzącego w skład mieszanki mineralnej

Katedra Geotechniki i Inżynierii Wodnej dr hab. inż. Tomasz Kozłowski. dr hab. Lidia Dąbek, prof. PŚk

dr inż. Paweł Strzałkowski

C O N S T R U C T I O N

Wykonawstwo robót fundamentowych związanych z posadowieniem fundamentów i konstrukcji drogowych z głębiej zalegającą w podłożu warstwą słabą.

Zakres wiadomości na II sprawdzian z mechaniki gruntów:

SPRAWDZIAN z działu: Dynamika. TEST W zadaniach 1 33 każde twierdzenie lub pytanie ma tylko jedną prawidłową odpowiedź. Należy ją zaznaczyć.

SZEREGOWY SYSTEM HYDRAULICZNY

Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Karta przedmiotu. obowiązuje studentów rozpoczynających studia w roku akademickim 2014/2015

SKRÓCONY OPIS PROGRAMU NA ROK 2019

PRACOWNIA GEOTECHNIKI, GEOLOGII INśYNIERSKIEJ, HYDROGEOLOGII I OCHRONY ŚRODOWISKA

Egzamin z MGIF, I termin, 2006 Imię i nazwisko

KARTA MODUŁU KSZTAŁCENIA

Frakcje i grupy granulometryczne- stosowane podziały

Technologia Materiałów Drogowych ćwiczenia laboratoryjne

Laboratorium metrologii

Metodyka szacowania niepewności w programie EMISJA

K rta t d o d ku k m u e m n e t n a t cyj y n j a n o two w ru u b a b da d w a c w ze z g e o

GEOTECHNICZNE WARUNKI POSADOWIENIA

Artykuł z czasopisma GEOINŻYNIERIA drogi mosty tunele 04/2006 [11]

Plan wykładu. Własności hydrogeologiczne gruntów. Metody wyznaczania współczynnika filtracji

Nasypy projektowanie.

Geotechnika i Mechanika Gruntów Geotechnics and Soils Mechanics

Zakład Usług Geotechnicznych GEODOM Gdańsk, ul. Bulońska 8c/11 tel adres do korespondencji: Przyjaźń, ul.

Mechanika Gruntów. Właściwości Fizyczne Gruntu. Właściwości Mechaniczne Gruntu. Część. Pierwsza. Druga

Temat: kruszyw Oznaczanie kształtu ziarn. pomocą wskaźnika płaskości Norma: PN-EN 933-3:2012 Badania geometrycznych właściwości

Laboratoryjne badania gruntów i gleb / Elżbieta Myślińska. Wyd. 3. Warszawa, Spis treści. Przedmowa 13

Stateczność dna wykopu fundamentowego

MATEMATYKA Przed próbną maturą. Sprawdzian 3. (poziom podstawowy) Rozwiązania zadań

ĆWICZENIE NR 4. Zakład Budownictwa Ogólnego. Kruszywa budowlane - oznaczenie gęstości nasypowej - oznaczenie składu ziarnowego

Pracownia specjalistyczna z Geoinżynierii. Studia stacjonarne II stopnia semestr I

Analiza stateczności zbocza

Obwodnica Kościerzyny w ciągu DK20 obiekty inżynierskie OBIEKT PG-1

INSTRUKCJA. Ćwiczenie A2. Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyny metodą dynamiczną.

Mechanika gruntów i geotechnika Kod przedmiotu

Podłoże warstwowe z przypowierzchniową warstwą słabonośną.

Oznaczanie składu ziarnowego kruszyw z wykorzystaniem próbek zredukowanych

Opis programu studiów

Polskie normy związane

POMOC DYDAKTYCZNA DO PRAKTYK GEOTECHNICZNYCH

PRZERÓBKA KOPALIN I ODPADÓW PODSTAWY MINERALURGII. Wprowadzenie

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych. Sterowanie dławieniowe-szeregowe prędkością ruchu odbiornika hydraulicznego

D Podbudowa z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie

KRUSZYWA WAPIENNE ZASTOSOWANIE W PRODUKCJI BETONU TOWAROWEGO I ELEMENTÓW PREFABRYKOWANYCH

Sterowanie jednorodnym ruchem pociągów na odcinku linii

Zabezpieczenia skarp przed sufozją.

D NAWIERZCHNIA Z KRUSZYWA ŁAMANEGO STABILIZOWANEGO MECHANICZNIE

MATERIAŁY BUDOWLANE Z TECHNOLOGIĄ BETONU. PROJEKT BETONU KLASY B- 17,5

Tablica 1. Wymiary otworów sit do określania wymiarów ziarn kruszywa. Sita dodatkowe: 0,125 mm; 0,25 mm; 0,5 mm.

WŁAŚCIWOŚCI GRUNTÓW PYLASTYCH OKOLIC WROCŁAWIA BADANIA WSTĘPNE

ĆWICZENIE 1 CHARAKTERYSTYKI STATYCZNE DIOD P-N

OPINIA GEOTECHNICZNA

Analiza efektów wzbogacania węgla w osadzarkach przy zmianach składu ziarnowego nadawy

Płyta VSS. Piotr Jermołowicz - Inżynieria Środowiska Szczecin

GEOTECHNICZNE WARUNKI POSADOWIENIA

Szczegółowa Specyfikacja Techniczna wykonania robót ziemnych w Budynku Dydaktyczno Laboratoryjnym C

BADANIA PORÓWNAWCZE METOD OBLICZANIA OBCIĄŻEŃ OBUDOWY WYROBISK KORYTARZOWYCH NIEPODDANYCH DZIAŁANIU WPŁYWÓW EKSPLOATACJI GÓRNICZEJ**

SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA

Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny INSTYTUT INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ ZAKŁAD METALOZNAWSTWA I ODLEWNICTWA

Transkrypt:

Część pierwza Właściwości fizyczne gruntu

Alojzy Szymańki Mechanika gruntów, krypt SGGW, Warzawa 2001 http://kg.ggw.pl/geotechnika/mechanika.pdf

Geneza Gruntu Grunty tworzą wierzchnią wartwę litofery, ą to materiały powtałe z wietrzenia fizycznego, chemicznego i organicznego oraz rozdrobnienia mechanicznego kał pierwotnych. Wietrzenie fizyczne wywołane jet głownie wahaniami temperatury, zamarzaniem wody w porach a także działaniem rozadzającym korzeni roślin. W wyniku działania tych czynników kały ulegają ołabieniu i rozpadowi na bloki a natępnie na coraz drobniejze okruchy. Wietrzenie chemiczne powoduje rozpad kał oraz zmiany w ich kładzie chemicznym wkutek proceów chemicznych zachodzących wewnątrz kał. Głównymi czynnikami wywołującymi wietrzenie chemiczne jet woda oraz powietrze. Wietrzenie organiczne jet wywołane przez procey życiowe zwierząt i roślin. Procey erozyjne i tranport materiału powodują rozdrobnienie okruchów wytępujących w korupie ziemkiej oraz zmiany w podłożu macierzytym.

Produkty wietrzenia kał oraz frakcje uziarnienia gruntów Produkty wietrzenia lub rozdrobnienia kały pierwotnej Wietrzenie fizyczne Wietrzenie chemiczne Rozdrobnienie mechaniczne przy tranporcie Nazwa frakcji i ich wymiary Bloki kamienne i głazy otrokrawędzite - głazy otoczone i otoczaki Kamienita (ƒ k ) powyżej 40 mm Okruchy otrokrawędzite Ziarna otrokrawędzite nie zwietrzałe okruchy otrokrawędzite kryztały odporne na wietrzenie okruchy obtoczone Żwirowa (ƒ ż ) 40 2 mm ziarna obtoczone Piakowa (ƒ p ) 2 0,05 mm drobne kryztały kały pierwotnej minerały iłowe mączka kalna powtała przy obtaczaniu ww. okruchów bardzo drobne czątki mączki kalnej o wymiarach poniżej 0,002 mm Pyłowa (ƒ π ) 0,05 0,0002 mm Iłowa (ƒ i ) poniżej 0,0002 mm

FRAKCJE UZIARNIENIA GRUNTÓW Frakcja piakowa Ziarna i czątki gruntu dzielone ą wg wielkości na grupy zwane frakcjami. Frakcja pyłowa Nazwa frakcji Zakre średnic zatępczych d [mm] Frakcja iłowa Kamienita Żwirowa Piakowa Pyłowa Iłowa d > 40 40 d > 2 2 d > 0,05 0,05 d > 0,002 0,002 d

Frakcje klayfikacyjne według: PN-EN ISO 14688-1:2005 Badania geotechniczne. Oznaczanie i klayfikowanie gruntów. Część 1: Oznaczanie i opi PN-EN ISO 14688-2:2005 Badania geotechniczne. Oznaczanie i klayfikowanie gruntów. Część 2: Zaady klayfikowania O nazwie gruntu decyduje frakcja główna, tj. frakcja o przeważającej maie w danym gruncie. Zapiuje ię ją rzeczownikiem na początku nazwy gruntu

LITERATURA Glazer Z.: Mechanika gruntów. Wydawnictwo Geologiczne, Warzawa 1985. Lambe T.W., Whitman R..: Mechanika gruntów. Arkady, Warzawa 1997. Myślińka E.: Laboratoryjne badania gruntów. Wydawnictwo Naukowe PWN, Wyd. II, Warzawa 1998. Piarczyk S.: Mechanika gruntów. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warzawkiej, Warzawa 1999. Wiłun Z.: Zary geotechniki. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warzawa 1987. NORMY PN-B-02479:1998 Geotechnika. Dokumentowanie geotechniczne. PN-86/B-02480 Grunty budowlane. Określenia, ymbole, podział i opi gruntów. PN-B-02481:1998 Geotechnika Terminologia podtawowa, ymbole literowe i jednotki miar. PN-81/B-03020 Grunty budowlane. Poadowienie bezpośrednie budowli. Obliczenia tatyczne i projektowanie. PN-88/B-04481 Grunty budowlane. Badania próbek gruntu.

Badania makrokopowe - polegają na ocenie gruntu bez pomocy pecjalitycznego przętu, jedynie za pomocą wzroku oraz protych narzędzi, mające na celu określenie nazwy, rodzaju gruntu i niektórych cech fizycznych. Stouje ię je w terenie oraz jako badania wtępne w laboratorium. Przy pomocy analizy makrokopowej oznacza ię: 1. Rodzaj i nazwa gruntu. 2. Stan fizyczny gruntów poitych (przybliżona wartość topnia platyczności I p ). 3. Barwa, przewartwienia, zanieczyzczenia, domiezki. 4. Wilgotność (tan zawilgocenia). 5. Zawartość węglanu wapnia (CaCO3).

Klayfikacja gruntów 100 0 p 90 piaek (f ') frakcja piakowa zredukowana, % 10 80 70 20 60 50 I p - 30 40 ił piazczyty glina piazczyta zwięzła-g pz glina piazczyta- G p piaek gliniaty-p g piaek pylaty-p π 30 40 20 10 50 0 glina-g 100 60 90 ił - I glina zwięzła-g z pył piazczyty-π p 80 70 70 (f ') frakcja pyłowa zredukowana, % π (f ') frakcja iłowa zredukowana, % i 60 I π - 80 50 ił pylaty glina pylata zwięzła-g πz 40 glina pylata-g π pył - Π 90 30 20 100 10 0 Uziarnienie jet podtawowym kryterium podziału gruntów. Do określenia rodzaju gruntów według uziarnienia, touje ię klayfikację opartą na trzech najdrobniejzych frakcjach: piakowej, pyłowej iłowej. Wzajemny tounek zawartości tych frakcji w gruntach przedtawia trójkąt Fereta:

Frakcja piakowa Frakcja pyłowa Frakcja iłowa

Uziarnienie i charakterytyki uziarnienia Ziarna i czątki gruntu dzielone ą wg wielkości na grupy zwane frakcjami. Wyróżniamy pięć natępujących frakcji: kamienita o ziarnach d > 25 mm żwirowa o ziarnach d 25 2 mm piakowa o ziarnach pyłowa o czątkach iłowa o czątkach d 2 0,05 mm d 0,05 0,002 mm d < 0,002 mm Uziarnienie gruntu (kład granulometryczny) określa ię procentową zawartością pozczególnych frakcji w tounku do ciężaru całej próbki badanego gruntu.

Określenie ilościowego podziału pozczególnych frakcji (ziaren, czątek) w badanej próbce wykonuje ię dwoma rodzajami metod: metody bezpośrednie - oparte na pomiarze rzeczywitych wymiarów czątek gruntowych, do których należą: analiza itowa, badania mikrokopowe (których celem jet określenie kztałtu czątek gruntu, a nie kładu granulometrycznego gruntu). metody pośrednie - w których wielkość czątek gruntu zatępuje ię średnicami teoretycznych kulek. W grupie tych metod rozróżniane ą metody oparte ą na proceie edymentacji oraz metody rozdziału frakcji w trumieniu cieczy lub gazu. Metoda pośrednią jet analiza aerometryczna.

Wykre uziarnienia (krzywe uziarnienia) porządza ię po wykonaniu analizy granulometrycznej (metodą itową lub itowo-aerometryczną) i obliczeniu procentowych zawartości may ziaren i czątek. F r a k c j e zawartość ziarn (czątek) o średnicy mniejzej niż d 100% 90 80 70 60 50 40 30 20 10 iłowa pyłowa piakowa f żwirowa kam. k 4 7 3 6 5 x dx f ż f p f π 2 1 100% 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 f i 0 0,001 0,01 0,1 1 10 100 średnica zatępcza ziarna (czątki) d, mm

Z wykreów krzywych uziarnienia można wyznaczyć: procentowe zawartości pozczególnych frakcji (niezbędne do określenia rodzaju gruntu), średnice czątek d 10, d 30, d 60 (niezbędne do określenia wkaźników uziarnienia gruntu) oznaczające średnice czątek, które wraz z mniejzymi tanowią 10, 30, 60 %. Uziarnienie gruntu charakteryzują dwa wkaźniki: wkaźnik krzywizny uziarnienia: C d 2 30 ( d10 d 60 wkaźnik różnoziarnitości (uziarnienia gruntu) U d d 60 10 )

Zależnie od wkaźnika różnoziarnitości grunty dzieli ię na: równoziarnite gdy 1 U 5(np. piaki wydmowe, ley), różnoziarnite gdy 5 U 15 (np. gliny holoceńkie), bardzo różnoziarnite gdy U > 15 (np. gliny zwałowe, popółki). Grunt jet dobrze uziarniony, jeżeli: C 1 3, a U > 4 dlażwirów lub U > 6 dla piaków.

Analizy granulometryczna metodą itową Wyniki badania: Maa zkieletu gruntowego m d 352.4 g Wymiar oczek [mm] Maa gruntu pozotała na icie [g] Rozrzucona różnica may [g] Poprawiona maa gruntu pozotała na icie, m i [g] Zawartość frakcji mi Z i 100% m Suma zawartości [%] 25 0 0.00 0.00 0.00 0.00 10 0 0.00 0.00 0.00 0.00 2 26.8 0.18 26.98 7.65 7.65 1 59.3 0.39 59.69 16.94 24.59 0.5 87.9 0.58 88.48 25.11 49.70 0.25 112.8 0.74 113.54 32.22 81.92 0.1 28.9 0.19 29.09 8.25 90.17 0.063 28.6 0.19 28.79 8.17 98.34 pozotało 5.8 0.04 5.84 1.66 100.00 SUMA 350.1 2.3 352.4 100 d

Analiza granulometryczna metodą itową 0 10 Wymiar oczek [mm] Suma zawartości [%] 25 0.00 10 0.00 2 7.65 1 24.59 0.5 49.70 0.25 81.92 0.1 90.17 0.063 98.34 pozotało 100.00 10 % 60 % 20 30 40 50 60 70 80 90 100 0.01 0.1 1 10 100 d 10 0.1 mm d 60 0.7 mm U d d 10 0. 7 0. 1 60 7

Analiza granulometryczna metodą areometryczną Cza odczytu Temp zawieiny Skrócony wkaźnik odczytu RT R a RRT+ R+a+ c Droga czątki H R [cm] Średnica wzorcowa dwz [mm] Średnica zatępcza czątek dt [mm] Średnia zawartość czątek o φ<dt; Z T [%] 30 ek 23,1 12-0,29 0,52 12,23 13,43 0,073 0,066884 96,76 1 min 23,1 11,7-0,30 0,52 11,92 13,53 0,051 0,046895 94,36 2 min 23,1 11,2-0,30 0,52 11,42 13,69 0,036 0,033299 90,37 5 min 23,1 10,2-0,31 0,52 10,41 14,01 0,023 0,021523 82,41 15 min 23,1 9-0,31 0,52 9,21 14,40 0,013 0,012332 72,89 30 min 23,1 7,7-0,31 0,52 7,91 14,82 0,0094 0,009045 62,61 1h 23,1 6-0,30 0,52 6,22 15,36 0,0067 0,006565 49,21 2h 23 4,5-0,29 0,5 4,71 15,85 0,0047 0,004677 37,28 4h 23 3,4-0,28 0,5 3,62 16,20 0,0033 0,003321 28,68 24h 23 2-0,26 0,5 2,24 16,65 0,0014 0,001428 17,76 gdzie: Z T procentowa zawartość czątek o średnicach mniejzych niż d T [%], gętość właściwa zkieletu gruntowego [g/cm 3 ], Z T c m ( ) ( R ) T + R + a + 100 w w gętość właściwa wody [g/cm 3 ], m maa zkieletu gruntowego użytego do analizy [g], R T krócony wkaźnik odczytu dla czau opadania T, R popr awka na podziałkę areometru, a poprawka na temperaturę, c poprawka na menik.

Analiza granulometryczna metodą areometryczną 10 % d 10 0.001 mm 60 % 0 0,001 0,010 0,100 1,000 Średnica zatępcza ziarna (czątki) [mm] d 60 0.008 mm areometria grunt nr 1 U d d 0. 008 0. 001 60 10 8 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 Zawartość procentowa czątek o średnicy mniejzej niż "d"

Parametry opiujące właności fizyczne Cechy fizyczne gruntu można podzielić na podtawowe i od nich pochodne. Do podtawowych cech fizycznych gruntów zalicza ię: wilgotność w gętość właściwą gętość objętościową cechy te oznaczane ą na podtawie badań laboratoryjnych Do pochodnych cech fizycznych gruntu zalicza ię: gętość objętościową zkieletu gruntowego d porowatość n i wkaźnik porowatości e wilgotność całkowitą w r i topień wilgotności S r topień zagęzczania I D i wkaźnik zagęzczania I wkaźnik platyczności I P topień platyczności I L

Pęcherzyki powietrza Woda błonkowa Powietrze a Składniki gruntu Woda Czątki tałe M w M w gdzie: - objętość gruntu Wolna woda + + + m m + m m - objętość zkieletu gruntowego w - objętość wody a - objętość powietrza w a w p w + a - objętość porów m m - maa gruntu wilgotnego m - maa zkieletu czątek gruntowych m w - maa wody p

Podtawowe cechy fizyczne gruntu Wilgotnością gruntu w nazywamy procentowy tounek may wody m w zawartej w jego porach do may zkieletu gruntowego m : w m m w 100% gdzie: m w - maa wody m - maa czątek gruntu (zkieletu gruntowego) Wilgotnością naturalna w n nazywamy wilgotność, jaką ma grunt w tanie naturalnym.

Gętością właściwą gruntu nazywa ię tounek may zkieletu gruntowego m do jej objętości. gdzie: m m - maa czątek gruntu - objętość amych czątek (zkieletu gruntowego) Gętość objętościowa gruntu jet to tounek may próbki gruntu do objętości tej próbki łącznie z porami. gdzie: m m m m - maa próbki gruntu - objętość próbki gruntu

Cechy fizyczne pochodne od cech podtawowych Gętość objętościowa zkieletu gruntowego d jet to tounek may zkieletu gruntu (maa ziaren i czątek) w danej próbce do jej objętości pierwotnej (razem z porami). d m 100 100 + w n gdzie: m - maa próbki wyuzonej do tałej wagi w temperaturze 105 110 C - objętość próbki gruntu przed wyuzeniem - gętość objętościowa gruntu W n - wilgotność naturalna gruntu Znajomość gętości objętościowej zkieletu jet konieczna do obliczenia porowatości, wkaźnika porowatości i wkaźnika zagęzczenia naypów.

Porowatością gruntu n nazywamy tounek objętości porów p w danej próbce gruntu do objętości całego gruntu (zkielet gruntu + pory). n Wobec trudności bezpośredniego pomiaru objętości porów p i objętości zkieletu wykorzytuje ię metodę pośrednią, opartą na zależnościach wynikających z ryunku: p P -objętość porów 1,0 P + S S -objętość zkieletu 1,0 1,0

Wykorzytując natępujące wzory: p + m oraz m d otrzymujemy: d d m p n 1 1

Wkaźnikiem porowatości gruntu e nazywamy tounek objętości porów p do objętości czątek gruntu (zkieletu gruntowego). d d p p p n n e p p 1 1 Pomiędzy wkaźnikiem porowatości e a porowatością n itnieją zależności: e e n 1+

n e 1+ e gaz a 1+e e woda nsr n 1 zkielet gruntowy Wkaźnik porowatości e gruntów niepoitych waha ię w granicach 0,3 1,0, a w gruntach poitych może być znacznie więkzy.

Wilgotność całkowita w r gruntu itnieje wtedy, gdy jego pory ą całkowicie wypełnione wodą (oblicza ię ją w procentach). ) ( 100% 100 1 w w r e n n w Stopień wilgotności gruntu S r określa topień wypełnienia porów gruntu wodą. r n m m p w r w w S w p w w 100 100

Zależnie od wartości topnia wilgotności gruntu S r natępujące tany zawilgocenia gruntów niepoitych: rozróżniono uchy Sr 0 mało wilgotny 0 < Sr 0,4 wilgotny 0,4 < Sr 0,8 nawodniony 0,8 < Sr 1,0 Makymalna wartość topnia wilgotności S r 1 (pory ą całkowicie wypełnione wodą).

Parametry Platyczności Gruntów Platycznością nazywa ię zdolność gruntu do poddawania ię trwałym (nieodwracalnym) odkztałceniom przy tałej objętości, bez pęknięć i kruzenia ię. Cechę tę wykazują tylko te grunty, które zawierają w woim kładzie czątki minerałów ilatych. Wkaźnik platyczności I P jet to różnica pomiędzy granicą płynności i granicą platyczności (zakre wilgotności wyznaczony granicami), oznacza ile wody w procentach (w tounku do may zkieletu) wchłania dany grunt przy przejściu ze tanu półzwartego w półpłynny. I P w L w P gdzie: w P w L - granica platyczności, - granica płynności.

Między wkaźnikiem platyczności i ilością frakcji iłowej itnieje natępująca zależność: A gdzie: A - aktywność koloidalna, ƒ i - zawartość frakcji iłowej w danym gruncie (o uziarnieniu poniżej 2 mm) w %. Zależnie od aktywności koloidalnej grunty dzieli ię na 4 grupy: nieaktywne A < 0,75 przeciętnie aktywne 0,75 A < 1,25 aktywne 1,25 A <2 bardzo aktywne A 2 I f P i

Stopień platyczności I L jet to tounek różnicy wilgotności naturalnej danego gruntu i granicy platyczności do różnicy granicy płynności i granicy platyczności. Wkaźnik ten określa, jaką konytencję ma badany grunt oraz odzwierciedla właściwości gruntu w tanie in itu. Wykre tanów gruntu Wilgotność, % Granica kurczu ww I L Granica platyczności ww p w w ww p + 0,25 I p n L w w P P ww p + 0,50 I p Granica płynności ww L Stan gruntu zwarty pół zwarty twardo platyczny platyczny miękko platyczny płynny Konytencja zwarta w S w P platyczna w L płynna I P w L -w P Wkaźnik platyczności

Pozczególne tany gruntu tanowią określone konytencje. Rozróżnia ię trzy konytencje gruntów poitych: płynną - grunt zachowuje ię jak ciecz i nie ma prawieżadnej wytrzymałości platyczną - odkztałca ię przy pewnym naciku, nie ulega przy tym pękaniom i zachowuje nadany mu kztałt zwartą - odkztałca ię dopiero przy dużych nacikach, przy czym odkztałceniom towarzyzą pękania

Granice konytencji ą granicznymi wilgotnościami rozdzielającymi pozczególne konytencje: granica płynności w L wilgotność na granicy między konytencją płynną i platyczną. granica platyczności w p - wilgotność na granicy między konytencją platyczną i zwartą. granica kurczalności w - wilgotność na granicy tanu półzwartego i zwartego Podział gruntów wg poitości. Rodzaj gruntów Wkaźnik platyczności Niepoity Spoity mało poity średnio poity zwęziło poity bardzo poity I p 1% 1% < I p 1% < I p 10% 10% < I p 20% 20% < I p 30% 30% < I p

Parametry Zagęzczania Gruntów Wilgotność optymalna w opt to taka, przy której uzykuje ię najwiękze zagęzczenie w przypadku gruntów poitych i niektórych gruntów niepoitych. Zależność Proctora: gętość objętościowa zkieletu gruntowego d zależy od wilgotności (przy tałej energii zagęzczania). Makymalne zagęzczenie jet tym więkze, im więkza jet energia zagęzczania. Wartości w opt i d zależą od rodzaju gruntu.

2700 2300 2 1900 d max 1500 1 1100 0 5 10 15 20 25 30 Wilgotność [%] Wpływ wilgotności na zagęzczenie gruntu: 1 krzywa zagęzczenia, 2 krzywa całkowitego naycenia (teoretycznie makymalne zagęzczenie).

Wkaźnik zagęzczenia gruntów I jet miernikiem charakteryzującym jakość zagęzczenia naypu: I dna d gdzie: d na - gętość objętościowa zkieletu gruntu w naypie, d. - makymalna gętość objętościowa zkieletu gruntu.

Stopień zagęzczenia gruntów niepoitych I D jet to tounek zagęzczenia wytępującego w tanie naturalnym do najwiękzego możliwego zagęzczenia danego gruntu. a) b) c) pmax max - pmax - p ma x p pmin mi n max - min pma x- pmi n Zmiana objętości porów w piaku w miarę jego zagęzczania: a) objętość piaku najbardziej luźnego, b) objętość w naturze (pośrednia), c) objętość piaku najbardziej zagęzczonego

I D max max Stopień zagęzczania I D oblicza ię ze wzoru: min pmax pmax p pmin pmax pmax p pmin e e max max e e min dmax d d dmax dmin dmin gdzie: e max - wkaźnik porowatości makymalnej obliczany dla gętości objętościowej dmin przy najbardziej luźno uypanym gruncie uchym, e min - wkaźnik porowatości minimalnej obliczany dla gętości objętościowej dmin przy możliwie najwiękzym zagęzczeniu gruntu uchego przez wibrację (bez znizczenia ziarn) e - wkaźnik porowatości naturalnej odpowiadający d.

Stopień zagęzczenia I D charakteryzuje tan gruntów niepoitych. Rozróżnia ię cztery tany gruntów niepoitych: grunt luźny 0 < I D 0,33 gruntśrednio zagęzczony 0,33 < I D 0,67 grunt zagęzczony 0,67 < I D 0,8 grunt bardzo zagęzczony I D > 0,8 Makymalna wartość topnia zagęzczenia I D 1,0